หัวข้อ: ซีรีส์หวานอมขม [นิยายเรื่องยาวรสกลมกล่อมรวม 4 ภาค]

[MiSS-U]

 

มึนๆ  แต่น่ารักอ่ะ

[CarToonMiZa]

พี่ศรรุกเร็วนะ

[nopkar]

แอบหวานกันผ่านเพลงอ่ะ 555

[moredee]

เพลงที่ร้องกับลึกๆในใจคิดตรงกันใช่มั้ย
 :z3:ถึงปากไม่ตรงกับใจ แต่เพลงมันสื่อมากกกกกกกกกกกกกกก

[aeecd]

เอ๊ะหรือจะกลายเป็นกีตาร์สื่อรัก

[bulldog17]

ร้องเพลงจีบกันหรอจ๊ะ 5555

[PetitDragon]

โอ๊ย...โอ๊ย... 

[nongrak]

พี่ศรตีหน้ามึนอย่างเดียวเลย

[roseen]

 

[nekko]

มึนๆๆแต่น่ารัก พี่ศรตามติดแบบนี้น้องบินว่าไง



 

[phoenixa]

ไอ้พี่ศรนี่เจ้าเล่ห์นักนะ
หรือว่าบินจะซื่อจนเกินไป
ซื่อ ซ่า บ้า และฮาแตก
น่ารักเนาะ อยู่ด้วยคงไม่มีเบื่ออ่ะ

[beautifuldead]

พี่ศรอาจจะไม่ได้มึนอย่างที่เราเห็น 55
บางทีอาจจะเป็นคนที่แค่คิดแล้วก็ทำเลย
ตัดสินใจแบบนั้น เชื่อความคิดตัวเองแบบนั้นไปซะเลย ไม่ต้องการข้อแม้เหตุผลอะไร สนับสนุน


ทำให้คนที่พยายามจะมีเหตุผล และใช้ชีวิตแบบที่"ทุกคนทั้งโลกบอกว่า"ควรจะเป็น
เป็นคนที่มึนซะเอง :p

[kasarus]

ด้านได้ อายอดใช่มั้ยพี่ศร

[♠DekDoy♠]

สบายแล้วบิน อยู่ ๆ ก็ได้แฟนหล่อ รวย เอาใจเก่ง คอยตามติดชีวิตเรา แถมยังจะดูแลเราอย่างดีโอ๊ยยยยสบายยยยยยย

[bun]

โอ้ย โอย รักกันหวานชื่น....

[Pakbung Mazo]

เพลงซึ้งจัง 5555

[❥ʞαxiќɒ。]

โอ๊ย..โอ๊ยยยย..!
น้องบินน่าร๊ากกกกกกกกกก !!! 
ชอบน้องบินมากเลยยยย! ทำไมน่ารักขนาดนี้เนี่ย ดูมึนๆงงๆ ! 55555

พี่ศรเนียนมากก! เนียนเกินไปแล้ว!!
อีกหน่อยจะมีเนียนๆ กดน้องบินรึเปล่าเนี่ย....

ชอบชื่อตัวละครในซีรีย์นี้มาก!
ชอบชื่อน้องบินหลา <3 ชอบชื่อ(ควาย)เผือก! โอ๊ย ฮา 5555555

[ฮาเดส]

มึนๆ แต่น่ารักนะคู่นี้
พี่ศรก็นะ ... 5555

[Maprang_W]

รู้ละทำไมตั้งชื่อเรื่องแบบนี้ เพราะว่ามึนมาก ศรนี่ว่างมากนะเนี่ย

[BitterSweet]

ซีรีย์หวานอมขม : ภาค Sex on the Beach กับ Whisky on the Rocks


ช็อตที่ 5



“หมดเวลาแล้ว”

บินพูดตัดบทการสอนสั้น ๆ
เดินเอากีตาร์โปร่งไปพิงบนแท่นตามเดิม
นึกดีใจที่คลาสนี้จบลงได้สักที
เพราะมันเป็นการสอนที่โคตรผิดหลักสูตรทั้งหมดที่เคยทำมา
ปกติคลาสนักเรียนใหม่ต้องเริ่มต้นจากการเรียนรู้จังหวะ
จับคอร์ดพื้นฐานแล้วค่อยทดลองดีดสลับนิ้ว
เล่นเป็นเพลงง่าย ๆ ไม่ซับซ้อนเพื่อให้คล่อง

แต่นี่อยู่ ๆ ไอ้นักเรียนหน้ามึนดันขอร้องให้เขาสอนเพลงขั้นเทพ
ไม่แค่เฉพาะการตีคอร์ด ยังข้ามขั้นไปไกลให้สอนดีดเป็นโน็ตอีกด้วย
ไอ้เขาก็กำลังงง ๆ รู้ตัวอีกทีก็ดันเผลอสอนตามน้ำไปจนจบเพลงซะได้

เฮ้อ...ไม่รู้ว่าจะโทษความหน้ามึนของมัน
หรือว่าโทษตัวเขาที่ดวงซวยโดนเคราะห์ชิ้นใหญ่ฟาดติดหนึบไม่ยอมห่าง
แถมยังทำให้ชีวิตที่ปกติของเขาดูสับสนวุ่นวายไปหมดอีกต่างหาก

โอยย!! กูอยากจะบ้าตายโว้ยยย!!!

 
“บินหลังจากนี้ต้องไปทำอะไรรึเปล่า”

เสียงของร่างสูงใหญ่ร้องถามขัดความฟุ้งซ่าน
บินหลาชะงักนึกครุ่นคิดถึงตารางงาน
   
“อืม...ก็ไม่มีอะไรแล้ว เหลือแค่รอเล่นที่ร้านตอนทุ่มหนึ่ง
ทำไม? อย่าบอกนะว่าจะตามกูมาอีก”

ท้ายประโยคเริ่มเอะใจ
และคำตอบที่ได้รับก็ไม่ชวนผิดคาดเท่าไร

“อือ ว่าจะชวนกินข้าว”

“กินข้าวน่ะกิน แต่กูไม่กินกับมึง”

“เดี๋ยวพี่เป็นเจ้ามือเอง ไม่ต้องห่วง”

“นี่คิดใช้เงินล่อกูหรอวะ
ถึงมึงจะเลี้ยงกูก็ไม่ไปกับคนอย่างมึงหรอกโว้ย!!”
 
“ไปเถอะนะบิน ไม่งั้นเดี๋ยวพี่จะเอาเรื่องของเรา...”

“ไอ้เหี้ย!! มึงหุบปากไปเลยนะ!!”


คนที่เริ่มโดนขู่อีกรอบตวาดลั่นอย่างหงุดหงิด

ความจริงเขาไม่คิดจะแคร์ภาพลักษณ์อะไรของตัวเองเท่าไรหรอก
ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีข่าวลือเสีย ๆ หายๆ เกี่ยวกับตัวเองเสียเมื่อไร
มีทั้งที่เคยลือว่ากินเหล้าเมายาคั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า
แต่ตราบใดที่เขารู้ดีว่าตัวเองเป็นยังไง
เขาก็ไม่คิดจะแก้ข่าวให้มันยุ่งยากอยู่แล้ว
ปล่อยให้เวลาพิสูจน์ความจริงไปเลยดีกว่า

แต่สำหรับเรื่องข่าวลือที่ว่าคบกับผู้ชาย
บอกตามตรงว่ามันสยองเกินรับ
ขืนปล่อยให้โพทะนาออกไป
มีหวังภาพลักษณ์นักดนตรีที่ไม่ค่อยจะดีอยู่แล้วของเขาได้เสียหายป่นปี้หมด
ซึ่งแน่นอนว่าไอ้ตัวริเริ่มแผนปล่อยข่าวไม่ใช่ใครอื่น
นอกจาก ไอ้ควายเผือก!! เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดที่จับเขาขายกันซึ่ง ๆ หน้า

นึกแล้วก็แค้นใจฉิบหาย!!
แม่งกูขอลงไปเคลียร์กับมึงหน่อยเถอะ!!


คนที่เตรียมตัวมีเรื่องรีบเดินลงไปด้านล่างทันที
หวังเต็มที่ว่าจะเอาเลือดออกจากหัวเพื่อนให้ได้
แต่พอมองไปที่เคาท์เตอร์ร้านกลับเห็นแค่หญิงสาวหน้าตาหมวย
ถอดแบบออกจากเพื่อนของเขาเป๊ะ ๆ สมกับเป็นพี่น้องคลานตามกันมา

“พี่ไผ่ครับ เห็นเผือกบ้างมั้ยครับ”

“อ๋อ เผือกเพิ่งออกไปข้างนอกเมื่อกี๊นี่เองจ๊ะ”

คำตอบที่ได้รับทำเอาคนมีความแค้นสุมอกนึกขัดใจ

หนอย...เอาตัวรอดไปก่อนเลยนะมึง
แต่ยังไงซะเดี๋ยวเย็นนี่ก็ต้องกลับมาเจอตอนเล่นที่ร้านอยู่ดี
เอาไว้ถึงตอนนั้นก่อนเถอะ กูได้จัดหนักแน่
สิบปีแก้แค้นยังไม่สายโว้ยย!!


“บินแล้วเรื่องกินข้าวว่าไงครับ”
   
เสียงจากด้านหลังทำให้ดวงตาคมหันกลับไปมอง
พร้อม ๆ กับดวงตาเรียวเล็กของหญิงสาวเจ้าของร้าน
ซึ่งพิจารณาหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่เดินหิ้วกระเป๋ากีตาร์ลงมาจากชั้นสองอย่างสงสัย
 
“เอ๊ะ แล้วนี่ใครกันจ๊ะ เพื่อนบินหรอ?”

ไผ่ถามขึ้นอย่างแปลกใจ
ปกติเธอจะสนิทสนมกับเพื่อนของน้องชายตัวเองดี
แต่กับผู้ชายคนนี้เธอไม่ค่อยคุ้นหน้าสักเท่าไร

อีกฝ่ายพอได้ยินคำถามก็หันไปหาคู่สนทนา
หมายจะแนะนำตัวพร้อมตำแหน่งเหมือนเช่นที่เคยบอกก่อนหน้านี้

“อ้อ ผมชื่อไกรศรครับ เป็นฟะ....”

“เฮ้ย!!!  หยู้ดดดดดด!!!! ”

บินตะโกนลั่นรีบถลาเขาไปใช้มือตะครุบปิดปาก
คนที่กำลังจะหลุดคำพูดพล่อย ๆ ให้ได้ช็อคกันอีกเป็นรอบที่สองของวัน

ขืนให้พี่ไผ่รู้ล่ะก็ตายห่า
สองพี่น้องนอกจากหน้าตาถอดกันมาแล้ว
ไอ้นิสัยช่างเมาส์ก็เหมือนกันด้วย
ถ้าให้พี่ไผ่รู้ ไม่นานก็ได้รู้กันทั้งซอยแน่นอน
แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับฆ่าตัวตายชัด ๆ


“เออ งั้นเดี๋ยวผมไปกินข้าวก่อนนะพี่ ลาล่ะครับ”

บินรีบบอกลาพร้อมกับลากร่างยักษ์ให้ออกมาข้างนอกทันที
ท่ามกลางสายตาที่ยังคงมึนงงของหญิงสาวเจ้าของร้านดนตรี

และพอพ้นประตูออกมาเท่านั้น
ตัวต้นเหตุก็รีบเอ่ยถามอย่างคาดหวัง

“ตกลงบินจะไปกินข้าวกับพี่แล้วใช่มั้ยครับ”


เฮ้อ...เหนื่อย

นี่ยังไงมึงก็จะไม่ยอมปล่อยกูไปเลยใช่มั้ยวะ
ถึงจะไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใครก็เหอะ
แต่ตอนนี้ความหมั้นไส้เริ่มเอาชนะทุกสิ่ง

เขาจึงพยักหน้าตอบกลับไปอย่างเซ็ง ๆ

“เออ กูไปก็ได้ มึงบอกเองนะว่าจะเลี้ยง
พูดแล้วก็ทำให้ได้จริงล่ะมึง แม่งจะซัดให้จนเลย”

บินเอ่ยขู่พลางขยับก้าวไปยังรถมอเตอร์ไซต์ของตัวเองที่จอดห่างไปไม่ไกล
ทว่าเสียงด้านหลังกลับเอ่ยรั้งเอาไว้

“บินไม่ต้องเอามอ’ไซต์หรอก เดี๋ยวไปรถพี่”

ห่ะ?
ไปรถมึง มึงมีรถด้วยเหรอ
ตอนเช้าก็ซ้อนกูมานี่หว่า
แล้วไปเอารถมาจากนะ..ไหน...

โอ้โหเว้ยยย!!!

ที่จอดอยู่นั้นบีเอ็มดับเบิ้ลยูใครวะ
คันใหญ่ รุ่นใหม่ สีดำเงาวาบ
สองประตู แถมเปิดประทุนได้อีกต่างหาก
แค่เห็นเลขทะเบียนต่อท้ายด้วย 999 ก็ก้าวขากันไม่ออกแล้ว
สวยแจ่มเท่บาดใจสุด ๆ
รถราคาไม่ต่ำกว่าแปดล้านแบบนี้เจ้าของต้องรวยอย่างเทพ
   
อ้าว...แล้วไอ้หมีควายหน้ามึนไปยืนอยู่ใกล้รถเขาทำไมวะ
เดี๋ยวรถเขาหมองหมด
มึงกระเถิบ ๆ ไปหน่อยซิ จะได้ไม่บดบังรัศมีความไฮโซ
เอ๊ะ...ฮะ....เฮ้ย...
มันเปิดประตูเข้านั่งเฉยเลย
มีลดกระจกมาตะโกนเร่งอีก

“บิน รออะไรล่ะ ขึ้นรถสิ”


“............”


เออ...


คือ...


กูรอช็อค
ไม่เห็นหรือไงว่ากูกำลังช็อค

ไหนมันบอกเล่นหุ้นไงวะ
หุ้นเหี้ยอะไรถึงเล่นได้รวยขนาดนี้
บอกกูทีวันหลังกูจะได้ไปช้อนซื้อมาบ้าง

แม่งเอ้ยยย!! กูไม่อยากจะเชื่ออ!!!


แม้ใจจะสับสนมึนงง แต่ขาก็พาก้าวขึ้นรถคันหรู
ลืมมอเตอร์ไซต์คู่ใจของตัวเองไปหมดสิ้น
และก็นั่งตัวเกร็ง ๆ ไปตลอดทาง
เพราะกลัวจะไปทำอะไรเสียหาย
ข้างนอกว่าไฮโซแล้ว ข้างในก็สวยล้ำไม่แพ้กัน

โอยย!! ได้นั่งรถแพงเป็นบุญตูดกูแล้วโว้ย!!


บินปลาบปลื้มกับรถยนต์คันหรูอย่างห้ามใจไม่อยู่
รู้ตัวอีกทีบีเอ็มดับบลิวสีดำก็เลี้ยวเข้าจอดที่ห้างดังใหญ่ยักษ์ประจำจังหวัด

เอ๊ะ...แล้วจะมาห้างทำไม 
ไหนบอกว่าชวนกินข้าวไง
หรือมันจะมาทำธุระก่อน


เขาขมวดคิ้วมองคนขับที่ดับเครื่องเปิดประตูรถลงไป

“มึงจะซื้อของก็รีบไป เดี๋ยวกูเฝ้ารถให้”

อ้าปากเอ่ยขออาสาทันทีแบบไม่ลังเล

...รถแพง ๆ ชีวิตหนึ่งจะได้นั่งสักครั้ง
ใครมันก็อยากจะนั่งกันนาน ๆ กันทั้งนั้นล่ะวะ
เดี๋ยวมันลงไปกูจะแอบไปนั่งฝากคนขับ
อยากลองดูสักหน่อยว่ามันจะเป็นยังไง

ทว่า เจ้าของรถกลับทำสีหน้างง ๆ
อธิบายความจริงให้คนคิดฝันหวานได้ตื่น

“พี่ไม่ได้จะมาซื้อของ ก็เดี๋ยวจะไปกินข้าวกันไง บินลงมาสิ”

อะ...อ้าวไม่บอกใครจะรู้ มากินข้าวในห้าง
มันจะมีอะไรกินกัน ฟาส์ตฟู้ดส์เหรอ
เออ เอาเถอะ...
ตราบใดที่มันเลี้ยงจะอะไรก็ได้ทั้งนั้น

บินจึงตัดใจก้าวลงมาจากรถอย่างอาลัยอาวรณ์
แล้วเดินตามคนนำซึ่งพาขึ้นบันไดเลื่อนไม่กี่ชั้น
ก่อนจะเลี้ยวเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังร้านหนึ่ง
ซึ่งทำเอาบินได้แต่นึกทึ้ง

โห...ไอ้หน้ามึนมันพามาเสพของหรูซะด้วย
ก็ไม่ใช่ไม่เคยเข้าหรอกนะ แต่ก็จะเข้าเฉพาะโอกาสพิเศษ
ไม่เคยคิดจะกินเป็นมื้อกลางวันธรรมดา ๆ
เพราะอาหารญี่ปุ่นมันราคาแพง ๆ ทั้งนั้น
เขาหาตังค์เลี้ยงตัวเองคนเดียว
แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาละลายเล่นเหมือนพวกเศรษฐีกันล่ะ
แค่ข้าวแกงข้างทางยัดใส่ปากก็อิ่มท้องเหมือนกันแหละวะ

แต่เศรษฐีตัวจริงที่อยู่ตรงหน้าคงไม่ได้คิดเหมือนเขา
เพราะไกรศรกลับยื่นเมนูมาให้หลังได้โต๊ะนั่งเรียบร้อย
พลางบอกย้ำด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ

“อยากกินอะไรก็สั่งเต็มที่เลยนะ”


คร้าบ... พ่อบุญทุ้ม... พ่อมหาเศรษฐีใหญ่
มึงอยากเลี้ยงนักใช่มั้ย


ได้...

เดี๋ยวกูจัดให้!!


“งั้นน้องครับ เอาข้าวหน้าเนื้อหนึ่งที่
ซูชิพิเศษอีกหนึ่ง แล้วก็เทมปูระเซ็ตใหญ่...
เออ...อยากกินปลาเหมือนกันแหะ...เอาแซลมอลหรือซาบะดี...
อืม...เลือกไม่ถูก...งั้นเอาสเต็กปลาแซลมอล กับซาบะย่างซีอิ๋วด้วยอย่างละที่ครับ
ขอยากิโซบะด้วยนะครับ แล้วก็เอาอุด้งมิโซะ
อ่ะ ๆ เกือบลืมของโปรด...ทาโกยากิ...อันนี่เอามาสองเลยครับ
เครื่องดื่มขอเป็นชาเขียวสูตรต้นตำรับนะครับ”


บินร่ายเมนูสั่งยาวเป็นหางว่าว
โดยไม่สนคนเลี้ยงที่กระพริบตามองปริบ ๆ
ก่อนจะได้ยินเสียงมันหันไปสั่งเมนูข้าวแกงกะหรี่หมูทอดสั้น ๆ แค่นั้น
ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะอย่างสะใจ


หึ ไง อึ้งอ่ะดิมึง
กูบอกแล้วว่าแม่งจะซัดให้จนเลย
คนอย่างกูคำไหนคำนั้น
นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำกับการเอาคืนที่มึงเสือกมาวุ่นวายกับกู
เดี๋ยวหมดชุดใหญ่จะสั่งของหวานอีกรอบ
มึงเตรียมรอไว้ได้เลย ฮ่าๆๆๆ!!!!


เพียงครู่เดียวอาหารมายมายก็ทยอยออกมาเสิร์ฟจนวางเต็มโต๊ะไปหมด
ไกรศรยังคงมองอย่างงง ๆ กับปริมาณของอาหาร
มากันสอง แต่ดันสั่งเหมือนมาสักห้า


บินนี่ก็แปลกคนเนอะ
หรือจริง ๆ จะเป็นคนกินจุ

ปกติถ้าเขามากับน้องเอมมี่
น้องเขาจะสั่งแค่สลัดกุ้งเท่านั้นเอง
จะไม่กินพวกข้าวหน้าเนื้อ เทมปูระอะไรนี่หรอก
น้องบอกว่าจะลดหุ้นเพราะกลัวอ้วน
ทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่เห็นว่าจะอ้วนตรงไหน
แต่ก็ตามใจ เพราะร้านอาหารญี่ปุ่นนี้เป็นร้านโปรดของเอมมี่
โชคดีที่มีสาขาเปิดที่ห้างต่างจังหวัดด้วย

ถึงบรรยากาศจะต่างกัน ทั้งสถานที่ และเมนูอาหารบนโต๊ะ
แต่การที่เขาเห็นบินกินเอา กินเอา ด้วยท่าทางอร่อยแบบนี้
มันก็ดีไปอีกแบบเหมือนกัน


ไกรศรเผลอยิ้มบาง ๆ
มองคนตรงหน้าที่ใช้ตะเกียบคีบแซลมอลเข้าปากทำหน้าสุขสุด ๆ
แล้วจึงก้มลงทานของตัวเองบ้าง


ใช้เวลาพักใหญ่กว่าทั้งสองจะจัดการอาหารตรงหน้าจนหมดเกลี้ยง
โดยปิดท้ายด้วยไอศกรีมชาเขียวถั่วแดงตามที่ใครอีกคนตั้งใจไว้


“เอิ้บ...”

บินลูบท้องที่ชักจุก ๆ แน่น ๆ ของตัวเอง
ยอมรับว่ากินเยอะไปหน่อย
แต่ของอร่อย ตังค์ก็ไม่ต้องเสียยังงี้
นาน ๆ ทีจะมีโอกาสก็ต้องเอาให้คุ้ม

เขาปล่อยให้คนเลี้ยงเซ็นรับบัตรเครดิตโกลด์ของตัวเองคืนมา
ส่วนตัวเองก้มลงสูดชาเขียวที่อยู่ก้นแก้ว
ก่อนจะได้ยินเสียงอีกฝ่ายถามสั้น ๆ

“บินไปดูหนังกันนะ”


...ชาเขียวที่ลงคอสำลักพรวดทันที


“แค่ก แค่ก ไปดูหนังกับมึงเนี่ยนะ”


กระแอมไอถามซ้ำอย่างไม่แน่ใจ

...กินข้าวยังพอว่า
แต่ผู้ชายไปดูหนังด้วยกันสองคน

บรึ้ยย...แค่นึกก็สยอง!!


“อืม เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”


มาอีกแล้ว...
เอะอะก็เอาเงินฟาดหัวตลอด
เห็นกูเป็นอะไรวะ
กลัวไม่รู้ว่ามึงมีงรวยว่างั้น
มึงอยากจะเลี้ยงนักก็เอา
เดี๋ยวกูจะถลุงให้หมดเลย
แม่งเสือกอวดดีนัก!!

“เออ ไปก็ไป”

บินตอบกลับห้วน ๆ อย่างหมั้นไส้
ก่อนจะลุกขึ้นออกจากร้าน
พากันเดินเรื่อย ๆ มาหยุดอยู่หน้าโรงหนัง
ซึ่งมีกลุ่มคนมายืนออกันดูตัวอย่างหนังที่กำลังจะฉาย

เขาสอดส่องอ่านรายละเอียดต่าง ๆ หาหนังที่น่าสนใจ
ก่อนจะได้ยินเสียงคนข้างตัวเอ่ยถาม

“เรื่องนี้มั้ย เพิ่งเข้าเลย”

ดวงตาคมไล่มองตามโปสเตอร์ที่อีกฝ่ายชี้
ก่อนจะทำหน้าเซ็งเมื่อเห็นภาพชายหญิงสองคนยืนโอบกันท่ามกลางหิมะ

“อะไรวะ หนังรักเกาหลี แค่เห็นชื่อแม่งก็เดาเรื่องได้ล่ะ
พระเอกรวยล้นฟ้า มารักกับนางเอกจน ๆ
ทะเลาะกันทั้งเรื่อง สุดท้ายกว่าจะรู้ว่ารักกัน
นางเอกดันมาเป็นโรคตายตอนจบ น้ำเน่าฉิบหาย”

คำวิจารณ์ซะแทบไม่เหลือชิ้นดี
ทำเอาคนฟังหน้าเจื่อน ต้องรีบเป็นฝ่ายถามอีกคนกลับ

“งั้นบินอยากดูเรื่องไหนล่ะ”

คนถูกถามไหวไหล มองซ้ายขวาอ่านโปสเตอร์หนังที่ติดอยู่รอบ ๆ

“ก็ไม่เห็นจะเข้าตาสักเรื่อง...
เอ๊ะ...เดี๋ยวนะ...เรื่องนี้น่าสนดี
...เอานี่แหละ”

เสียงตัดสินใจทำให้ไกรศรมองไปยังภาพโปรโมทหนัง
ซึ่งเป็นรูปหญิงสาวผมยาวตัวขาดครึ่งท่อนมีไส้เลอะเลือดกองลงมาข้างล่าง
ร่างกายเต็มไปด้วยหนอนยั่วเยี้ยไต่ไปมาน่าสยดสยอง
ดวงตาเน่าเฟะข้างหนึ่งลึกเป็นโพรง ส่วนอีกข้างจ้องเป๋งมาทางคนดู
ปากอ้ากว้างเห็นหัวเด็กทารกที่ผุดแทรกออกมาจากข้างใน

...นี่มันหนังผีญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ


“เอ้า ไปซื้อตั๋วดิ รอบต่อไปอีกสิบนาที
แล้วก็ไม่เอาพากษ์ไทยนะ ดูซาวน์แทรคมันส์กว่าเยอะ”

แม้จะยังแปลกใจกับรสนิยมการดูหนังของคนเลือก
แต่ไกรศรก็จัดแจงซื้อตั๋ว แถมซื้อป็อปคอร์นกับโค้กติดไม้ติดมือ
เดินพากันเข้าไปในโรงหนังเรียบร้อย


ความจริงปกติเขาไม่ค่อยได้ดูหนังสยองขวัญเท่าไรหรอก
เพราะเอมมี่ชอบดูหนักรักเกาหลีมากกว่า
แถมไม่ชอบดูหนังที่เป็นซาวน์แทรคด้วย

พอบินบอกแบบนี้ก็รู้สึกแปลก ๆ
แต่ก็อย่างว่า...คนละคนกัน
อะไร ๆ  ที่เคยทำให้มันก็แตกต่าง
จะไปหวังให้ทุกสิ่งกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ยังไง

เอมมี่เอง...
คบกับผู้หญิงคนนั้นก็คงจะทำอะไรที่มันแตกต่างจากเขา

แล้วป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ
เอมมี่จะไปเดทด้วยการกินข้าวดูหนังเหมือนอย่างที่เขาเคยทำให้หรือเปล่า


ไกรศรเผลอจมอยู่กับห้วงความคิด
ก่อนจะชะงักเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรหนัก ๆ เอนลงมาพิงกับที่หัวไหล

เขาเหลือบมองคนนั่งข้างตัว
แล้วก็ต้องกลั้นขำเมื่อเห็นสภาพ


ดูสิ หน้าจอหนังกำลังเลือดท่วม
แต่แฟนใหม่ของเขากำลังนอนกรนสบายใจ


บินนี่มีอะไรให้เดาได้ไม่ถูกตลอดเลย

แต่ก็ดี เพราะบางที...


บางที...



...บินอาจจะช่วยทำให้เขาลืมเอมมี่เร็วกว่าที่คิดก็ได้



ไกรศรถอนหายใจ ดึงสายตากลับไปดูหนังอีกครั้ง
แต่ก็ยังเผลอตัวหันกลับมามองคนพิงหัวไหล่อยู่เรื่อย ๆ


...สรุปแล้ว หนังในวันนี้ ทั้งสองจึงเสียค่าตั๋วฟรี
เพราะไม่มีใครดูกันรู้เรื่องเลยสักคน



------------------------------------------------------------------------------------------------------


TBC

[♠DekDoy♠]

หวานนนนนนเชียว

[bulldog17]

หวานแบบขมๆ

นึกถึงแต่ชะนี

[gookgik]

น้องบินน่าได้ฉายา นักกินแหลก เห็นอาหารที่สั่งแล้วแบบว่ากินหมดเหรอนี่

เดทแรกของทั้งคู่  พี่ศรเอาใจน้องบินสุดๆ

กด + ให้คนเขียนค่ะ 

[PetitDragon]

พี่ศรสู้ๆ 

[❥ʞαxiќɒ。]

ตกลงใครมึนกันแน่เนี่ย หรือมึนทั้งคู่ 555555555555

ตอนนี้(เหมือนจะ)หวาน.... 55555555
พี่ศร! มากับน้องบินนะไม่ได้มากับน้องเอมมี่! อยากให้พี่ศรลืมน้องเอมมี่ได้ซักที ;^;

น้องบินน่ารักมากกกก! > <
แล้วน้องบินแกล้งสั่งมาเยอะๆกินหมดหรอนั่น.. แถมพี่ศรยังไม่รู้อีกต่างหากว่าน้องบินจะแกล้งให้จ่ายเยอะๆ 5555555

ตอนจบแสดงว่าพี่ศรเริ่มสนใจน้องบินจริงๆแล้วรึเปล่า ? xD
ไม่ใช่มึนๆ ทำตามคำพูดน้องเอมมี่อย่างเดียว UU

[2pmui]

น้องบินอย่าใจง่ายไปรักมันง่ายๆนะ
หลอกให้มันเลี้ยงไปเรื่อยๆนี่แหละดีแล้ว ฮ่าๆๆ

[RoseBullet]

เบื่อเอมมี่ แม่นางโผล่มาทุกตอน แม้จะโผล่มาแต่ชื่อก็เหอะ
สงสัยต้องนั่งนับแล้วว่าตอนนึงคุณพระเอกเธอพูดถึงแฟนเก่าคนนี้กี่ครั้ง แล้วเมื่อไหร่ฮีจะเลิกพูดถึงไปได้น้อ
อยู่กับคนนึงก็เปรียบเทียบกับอีกคนตลอด คบกับเขาก็เพราะคำพูดคนเก่าและหวังให้ช่วยลืมคนเก่า
อ่ะเหอๆ ก็เข้าใจว่าแผลยังสดใหม่ แถมคนนั้นก็รักมากกกกกกกก แต่หมั่นไส้อ่ะตัวเอง

[goosongta]

ร้านที่บินร้องเพลงอยู่แถวไหนเนี่ย แล้วยังมีคนแบบพี่ศรอีกมั้ย จะไปดักฉุดสักคน
อิจฉาบินมากพี่ศรโครตใจดี
บินทำให้พี่ศรหายเศร้าเร็วๆนะ แล้วมาหวานใส่กันดีกว่า

[roseen]

 

[seaz]

เฮ้อ...