หัวข้อ: ซีรีส์หวานอมขม [นิยายเรื่องยาวรสกลมกล่อมรวม 4 ภาค]

[yeyong]

พี่ศรแกแอบโรแมนติกนะเนี่ย

[Bowbonk]

 

[goosongta]

อยากได้คนดูแลแบบพี่ศร จะหาได้จากที่ไหนบ้าง
อิจฉาบิน พี่ศรน่ารัก
อยากอ่านตอนหวานๆกว่านี้บ้างจัง พี่ศรจัดให้หน่อย

[seaz]

พี่ศรสู้ๆ นะ ใกล้ความจริงแล้ว อีกนิดเดียว บินก็ยอมๆ หน่อยเถอะน่า สงสารพี่ศร

[Renze]

เห็นใจพี่ศรจัง พยายามเข้านะคะ

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

[MiSS-U]

โอ๊ยยย  เขินอ่ะ 

บินหลาเขินแล้วงานนี้พี่ศรเสี่ยวไม่เสียเที่ยวอ่ะ 

รอ sex on the beach แผลงฤทธิ์  ให้บินเผด็จศึก!?

บวกเป็ด

[IaminLove]

บินเริ่มเปิดใจแล้ว มีเขินด้วยอ่ะ มียิ้มด้วย ยอมรับเหอะว่าตกหลุมรักไปแล้ว
ความรักมันไม่มีการแบ่งแยกเพศนะบิน อิอิ

[nopkar]

อาจจะได้เห็นน้องบินหวานก็ตอนถัดไปรึป่าวววว...

[moredee]

ชื่อน้ำเมาชวนเสียตัวมากกกกกกกกกกกกก

[=นีรนาคา=]

พี่ศรน่ารักอ่ะ เขินแทนบิน 

ว่าแต่เมื่อไหร่บินจะใจอ่อนให้พี่ศรซะทีล่ะ สงสารพี่ศรแล้วน้าาา

[AllRiseApril]

บินนนนนนนนนนนนนนนนนน
ใจแข็งจริงๆเล้ย
พี่ศรออกจะน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนั้นอะ

[choijiin]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
 
เดี๋ยวนี้พี่ศรเค้าปั๊ดตะนาแล้วเว้ย
รู้จักเห็นอกเห็นใจกันบ้าง
อีกหน่อยจะได้ลามไปเห็นอย่างอื่นเนอะ
เขินว้อยยยยยยยยยยยยยย
 

[nongrak]

เดี๋ยวนี้พี่ศรเขารู้จักที่จะรอไม่พูดมากแล้ว
ก็โดนบินสั่งสอนไปตั้งเยอะ

[bow55]

สงสารพี่ศร แต่ก็สู้ต่อไปนะพี่
อิอิ

[nekko]

พี่ศรมาขนาดนี้แล้ว สู้ต่อไปเน้อ

น้องบินได้เมาแน่ๆๆวันนี้

 

[charisma]

อ๊ากกก. พี่ศรน่ารักอ๊าาา
บินใจอ่อนเร็วๆ นะ

ตอนนี้โคตเชียร์พี่ศรเลย โคตน่ารักเลยว่ะเห้ย!

[Takarajung_TK]

ตอนนี้หวานอะ

[gookgik]

Happy Birthday น้องบินด้วยคนค่ะ    เขินกับเพลงและคำอวยพรของพี่ศร    น้องบินใจอ่อนแล้วชิมิ

หลังจากคนอ่านมึนกับ whisky on the rock มามาก  ตอนนี้ได้หวานกับ sex on the beach ของน้องบินแล้ว

กด + และ + เป็ดให้คนเขียนค่ะ     

[CarToonMiZa]

ใกล้เข้าไปอีกนิด
ชิดๆเข้าไปอีกหน่อย
เดี๋ยวอินู๋บินก็ใจอ่อน

[why yyy]

ชอบคำอวยพรของพี่ศรอ่ะ

[puppyluv]

    ตามอ่านน้ำเต้าหู้กับกาแฟอยู่
ถึงช็อตที่ตี๋บอกให้อยู่ห่าง
ผมไม่ได้ขอพี่ซะหน่อย ทำนองนั้น
กึ๊ดเลย!
    โอ๋ย ถ้าไม่ใช่พ่อค้าปาท่องโก๋เจ้าอร่อยนะ
ตี๋ว่านไม่ได้เจอหน้าอีกแน่
     ยอมรับในความถึกและคิดดีปนตื้ออย่างเหนียวแน่นของเฮีย
กดไลค์ด้วยบอกและเป็ดไปเลย

[YuuYuu]

โอ๊ยยย ถ้าบินไม่เอาพี่ศรเราจะเอาเองแล้วนะ
มึนๆ แบบนี้หละชอบ  มัดมือชกง่ายๆ ฮ่าๆ แล้วตูก็จะรวย

อ่านแล้วเขิน  สงสารพี่ศรก็สงสารที่โดนบินโกรธ
แต่ถ้าพี่ศรจะง้อได้น่าหายงอนมากขนาดนี้ก็รีบๆ หายงอนเถอะบิน
ว่าแต่ยังไม่เคยเห็นบินดราม่าจริงๆ จังๆ เลยแฮะ
ยังไม่เจอจุดดราม่าใหญ่ๆ เลยยยย  (เรียกร้องอยากกินมาม่าค่ะ)

ป.ล. ขำตรงที่บินเรียกเด็กสาวว่ายานแม่  กร๊ากเลย
ป.ล.๒ อยากกินเซกส์ออนเดอะบีช  (เรื่องนี้บาปนะเนี่ย งดเหล้าเข้าพรรษาอยู่  ฮ่าาา)

[EverGreen™]

Sex on the beach 

[BitterSweet]

ซีรีย์หวานอมขม : ภาค Sex on the Beach กับ Whisky on the Rocks


ช็อตที่ 15



“ขอให้ไอ้บินของเรา
สุขสำราญเหมือนดอกไม้บานยามเช้า
เหมือนสัตว์สี่เท้า อ้วกเช้า อ้วกเย็น
เอ้า! กรึ๊บ ก่ะ ล่ะ ลึบ กรึ๊บ กรึ๊บ
ไม่หมด ไม่เลิก ไม่หมด ไม่เลิก
วู้ววววว!!! หมดแก้วโว้ยยไอ้บิน!!”


เสียงเป่าปากเฟี้ยวฟ้าวเหมือนเสียงเชียร์
เร่งให้บินยกแก้วเหล้ากระดก Sex on the beach เข้าปากไม่ยั้ง
ราวกับคนลืมสนิทไปว่าตัวเองเพิ่งหายป่วยออกมาจากโรงพยาบาลเมื่อเช้า
จนไกรศรที่ยืนนั่งไม่อยู่ไกลต้องเอ่ยปากรั้ง


“พอเถอะบิน เดี๋ยวเมานะ”


“ครายย... ครายมาววว
กูไม่มาวววเว้ยยย!!
โด่! แค่เนี่ย เด็ก ๆ ...เอิ้บ!
ไอ้เผือกจัดมาอีกแก้วเด๊ะ!!”



...เรียบร้อยไปแล้ว 



ไกรศรสรุปกับตัวเองในใจ
เมื่อเห็นว่าตาคมๆ เริ่มเยิ้ม ใบหน้าแดงเรื่อ
แถมเสียงพูดยังอ้อแอ้จนฟังแทบไม่รู้เรื่อง


...เพิ่งรู้ว่าบินคออ่อนนี่แหละ
ไม่คิดเลยว่าค็อกเทลผสมน้ำผลไม้ธรรมดาแค่ 3 แก้ว
จะทำให้บินเมาได้มากขนาดนี้

ส่วนเขาดื่มไปแค่นิดหน่อย
เพราะเคยโดนบินบอกไว้ว่าไม่อยากให้ดื่มเหล้าเยอะ
เขาเลยทำตามอย่างเคร่งครัด
แต่คนสั่งกลับเมาล่วงหน้าไปก่อนซะอย่างนั้น


“เอาไงดีครับพี่ศร ไอ้ต้นมันชิงหลับไปแล้ว
ส่วนไอ้เผือกก็ท่าจะไม่ไหวเหมือนกัน”

แมนที่นั่งฝั่งตรงข้ามพยักเพยิดไปที่หนุ่มตี๋
ซึ่งหน้าแดงจัดหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวไม่หยุดทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรให้น่าขำ
เพราะเจ้าตัวนอกจากจะดื่มเบียร์ไปหลายขวด
ยังซัดเหล้าเพิ่มไปอีกไม่น้อยด้วย
ผลเลยออกมาเมาเละอย่างที่เห็น

ไกรศรก้มมองนาฬิกาข้อมือ
เกือบห้าทุ่มแล้ว
คงได้เวลาแยกย้ายกันกลับเสียที


“งั้นเช็กบิลเลยล่ะกัน มื้อนี้เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”


ถ้าในยามปกติเขาคงได้ยินเสียงใครบางคนบ่นจนหูชา
แต่ยามไม่ปกติที่บินเอาแต่ร้องหาเหล้าแบบนี้
จึงเปิดทางสะดวกให้เขาจัดการจ่ายเงินค่าอาหาร
แล้วลากคนเมามารวมกลุ่มกันอยู่หน้าร้าน



“งั้นพวกผมกลับก่อน ฝากบินด้วยนะครับพี่”

แมนเอ่ยลากระชับมือข้างหนึ่งหิ้วปีกไอ้ต้นที่ยังคงสะลึมสะลือเอาไว้
ส่วนอีกข้างคว้าแขนไอ้เผือกที่ยังคงโวยวายพูดจาไม่รู้เรื่อง
ลากกลับไปยังรถเก๋งของตัวเองที่จอดเอาไว้ไม่ไกล


“ขับกลับระวัง ๆ ด้วยนะ”

ไกรศรเตือนส่งท้าย มองรถถอยแล่นออกไปตามถนน
ก่อนจะหันไปจัดการกับคนซึ่งยังยืนนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา
คล้ายกำลังพยายามประคองสติตัวเองเต็มที่


“บินไหวมั้ย”


“โอยย...สบ๊ายยย...”


คนพูดโบกมือตอบว่าไม่เป็นไร
ก่อนจะเดินเซ ๆ ย้อนกลับไปทางหอของตัวเอง
ทว่าก้าวไปได้สองสามก้าวมันก็เริ่มจะเอียง ๆ
จนไกรศรต้องรีบพุ่งตัวไปคว้าคนใกล้ล้มไว้
แต่อีกฝ่ายกลับส่งเสียงโวยวายดังลั่น


“เฮ้ยย!! ปล่อยกูดิ
บอกแล้วไงว่าไม่เป็นรายยย
เห็นม่ะ กูยังเดินกลับหอได้ตรงทางอยู่เลย
มึงแม่งก็เวอร์เกิ๊นนนน
แวแต่... เอ้ย! ว่าแต่...
ทำไมฟุตบาทมันดูเอียง ๆ วะ
รัฐบาลใช้เงินภาษีประชาชนไปตั้งเยอะทำได้แค่นี้เองเหรอ
เดี๋ยวแม่งก่อม็อบซะเลยนี่ เอิ้บ!”



....คนเมาก็เป็นคนเมาอยู่ดี

แต่สำหรับไกรศรแล้ว

เขาเพิ่งเห็นว่าในโลกยังมีคนเมาที่ทำตัวน่ารักเอาก็วันนี้


...น่าแปลกที่เขาใช้คำว่าน่ารักมาชมผู้ชายด้วยกันเอง
แถมรูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้เฉียดใกล้กับคำนั้นเลยแม้แต่น้อย
บอกว่าเท่ห์ ว่าแมนยังจะดูเหมาะกับบินซะมากกว่า

แต่สำหรับเขาที่กำลังหิ้วปีกคนที่งึมงำไม่รู้เรื่องขึ้นบันไดกลับหอ
จะตะแคงมองซ้ายมองขวายังไง
ก็ยังเห็นว่าท่าทางของบินนั่นช่างน่ารัก
จนทำให้เขาหลวมตัวรักมากขึ้นไปทุกวัน



ร่างสูงพาบินมาหยุดอยู่หน้าห้อง
รอเจ้าของไขกุญแจเก้ ๆ กัง ๆ อยู่นาน
จนกระทั้งเขาต้องเป็นฝ่ายดึงกุญแจมาเปิดไขเสียเอง
ก่อนจะประคองคนเมาเข้ามานอนบนเตียงด้วยท่าทางหมดสภาพ


“บินลุกขึ้นล่างหน้าไหวมั้ย หรือจะให้พี่เช็ดตัวให้”


ไกรศรถามพลางถอดรองเท้าผ้าใบของคนนอนออก
แต่คู่สนทนาก็ยังคงครางอืออาจับใจความไม่ได้
เขาจึงตัดสินใจเดินไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าอย่างถือวิสาสะ
มองหาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กแล้วจัดการชุบน้ำบิดหมาด ๆ
ก่อนจะกลับออกมาใช้ผ้าเช็ดตามตัวคนเมาให้สร่าง



...ไม่รู้ว่าตอนเขาเมาบินมาดูแลยังไง
แต่บินก็ยังอุตส่าห์พาเขาที่ไม่รู้จักกันเลยกลับมานอนที่ห้องง่าย ๆ

บินเป็นแบบนี้ ใจดีเสมอ
ถึงจะดูเหมือนไม่แคร์ไม่สนใจ แต่ก็ยังคอยห่วงใยคนอื่น


เขาเสียอีกดันทำตัวน่ารำคาญจนบินไม่อยากจะเข้ามายุ่งด้วย
ก็รู้ว่ามันไม่ดีที่เขาอยากอยู่ใกล้กับบินตลอด
จะโดนบินไล่ให้ไปไกล ๆ ก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน


...สมควรแล้วทำตัวเองทั้งนั้น


ทั้ง ๆ ที่เคยสัญญาว่าจะทำตัวเป็นแฟนที่ดีแท้ ๆ



ความรู้สึกผิดถูกตีตื้นขึ้นมาวนเวียนในใจ
จนไกรศรทนไม่ไหวต้องเอ่ยคำชดเชยสิ่งที่ทำลงไป


“บิน พี่ขอโทษนะ”


“ห่ะ? ขอโทษอาราย”


คนอยู่บนเตียงตอบกลับมาอย่างสะลึมสะลือ
ความเย็นสบายจากผ้าที่เช็ดอยู่ตามตัว
เริ่มทำให้สติกลับคืนมาบ้างแม้จะน้อยนิดก็ตาม


“ขอโทษเรื่องเมื่อเย็นที่ทำให้บินรำคาญ”


ไกรศรอธิบายความเพิ่มเติม
แต่คนฟังกลับขมวดคิ้ว


“จะขอโทษทำม่ะ
กูไม่ได้โกรธสักหน่อย
กูต้องหากที่ต้องขอโทษ
ที่พูดแรงออกไปตอนนั้น”


คนตัวโตถึงกับชะงักมือที่เช็ดแขนคนเมา
นัยน์ตาพราวระยับลิงโลดอย่างดีใจ
 

...ดูสิผิดจากที่เขาพูดซะที่ไหน
เห็น ๆ อยู่ว่าเขาเป็นตัวการทำให้บินหงุดหงิด
แต่บินกลับไม่โกรธ
ซ้ำยังเป็นฝ่ายมาขอโทษด้วย


แฟนดี ๆ แบบนี้จะหาได้จากที่ไหน


...แล้วเขาจะปล่อยบินให้หลุดมือไปได้ยังไงกัน




“อือ พอได้แล้ว กูโอเคแล้ว”


บินบอกคนเช็ดตัวให้หยุด
ก่อนจะพลิกตัวเตรียมปรือตานอน
พอร่างกายสบายก็เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
แต่เสียงร้องของอีกฝ่ายกลับทำให้เขาต้องหันมอง


“เออ เกือบลืม พี่มีของขวัญจะให้บินด้วย”


ไกรศรรีบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
และกำของสิ่งหนึ่งมาหยุดอยู่ตรงร่างคนเมา
ซึ่งคราวนี้ผงกหัวขึ้นมาถามอย่างสงสัย


“อะไร”


“ยื่นมือมาหน่อย”


บินขมวดคิ้วงง ๆ แต่ก็ทำตามคำสั่ง
แบมือออกไปรับของที่อีกฝ่ายปล่อยให้ร่วงลงมา
พร้อมกับคำพูดอวยพรสั้น ๆ


“สุขสันต์วันเกิดนะ”




หืม...


อะไรวะ...


ไอ้เครื่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ สีเงินในมือนี่มันคืออะไร
รูปร่างหน้าตาดูคุ้น ๆ ยังไงบอกไม่ถูก
เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
แล้วข้างหลังมีรอยแอปเปิ้ลถูกแทะแหว่งแบบนี้


แอปเปิ้ล


แอปเปิ้ล


แอปเปิ้ล



เฮ้ย!!


นี่มันไอพอทนาโนไม่ใช่เร๊อะ!!



“กูไม่เอามึงเอาคืนไปเลย
ของแพงจะตายห่า
กูรับไม่ได้หรอก”


บินรีบผุดลุกขึ้นนั่งตาสว่างสร่างเมาทันที
พยายามยัดเยียดของขวัญวันเกิดคืนให้คนซื้อ
แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหน้ายึดมือของคนถือเอาไว้
แล้วกดปุ่มเปิดเครื่องให้หน้าจอทำงาน
ก่อนยื่นไปตรงหน้าบินอีกครั้งพร้อมคำอธิบาย


“ไม่แพงหรอก เพราะของขวัญของพี่ไม่ใช่ตัวเครื่อง
แต่เป็นเพลงที่อยู่ในเครื่อง
พี่เลือกมาให้ตั้งหลายเพลง ไม่รู้จะถูกใจบินรึเปล่า
แต่ทุกเพลงมันคือความรู้สึกทั้งหมดจากใจของพี่
พี่พูดไม่เก่งก็เลยอยากให้บินลองฟังดู”


...อ๋อ ของขวัญคือเพลงนี่เอง


แต่เดี๋ยวนะ....


ไอ้เพลงนั่นมันก็ติดอยู่กับไอพอดไม่ใช่เหรอ
แล้วอย่างนี้จะหาว่าไม่ใช่ตัวเครื่องได้ยังไงกันวะ


ตกลงมันงงหรือกูงงกันแน่เนี่ย!


บินเกาหัวแกรกด้วยความมึน
แต่ก็ยังไม่วายเหลือบมองอ่านดูชื่อเพลง
ที่เรียงรายอยู่ในเพลย์ลิสต์


...อยากบอกรัก

...เลือกเป็นคนที่เธอรัก

...มันคงเป็นความรัก

...รักเธอ 24 ชั่วโมง



มีแต่เพลงรักเต็มไปหมดทั้งเครื่อง


เพลงรัก...



สื่อความเหมือนกับเนื้อเพลง
ที่มันร้องให้เขาฟังเมื่อตอนค่ำวันนี้



...ผิดไหมที่รักเธอ



คำถามนั้น...

มันอยากจะรู้คำตอบจริง ๆ เหรอ


อาจเป็นเพราะความเมายังคงค้างคาในสมอง
หรืออาจเป็นเพราะความสงสัยสะสมดำเนินมาจนถึงจุดสิ้นสุด
จึงทำให้คนนั่งมองรายชื่อเพลงบนไอพอดในมือ
ตัดสินใจเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ


“มึงกูถามอะไรหน่อย”


“หืม?”


“มึงคบกูเพราะอะไร”


ไกรศรสะดุดกับคำพูด
นิ่งเงียบไปนิดเดียว
ก่อนจะยิ้มแล้วตอบคำง่าย ๆ



“เพราะรักไง”




...รัก...



คำซ้ำ ๆ ที่เคยได้ยิน
แต่ต่อให้มากมายซะเท่าไร
จะสักกี่ร้อยกี่พันครั้งยังไง


สำหรับบิน...

เขาไม่เคยเข้าใจในความหมาย



ยิ่งได้ยินยิ่งสับสน
ยิ่งสับสนก็ยิ่งหงุดหงิดใจ


กล้าพูดออกมาได้ยังไงว่าใช่
รู้ได้ยังไงว่ารัก
มันก็แค่คำพูดลอย ๆ ที่หายไปกับสายลม
เขาไม่รู้สึกดีใจอะไรตอนได้ยินด้วยซ้ำ
สุดท้ายมันก็แค่คำคำเดียวไม่ต่างกัน


...ต่อให้ฟังสักเท่าไร



...เขาก็ไม่เคยสัมผัสถึงคำว่ารักนี้ได้เลย




“แล้วมึงแน่ใจได้ยังไงว่ารัก
มึงอาจแค่อยู่ใกล้กูมากไปจนหวั่นไหว
อยากใช้กูแทนแฟนเก่า
เลยหลอกตัวเองว่ารักกูอยู่

กูว่าจริง ๆ แล้วมึงไม่ได้รักกูหรอก
เราเจอกันแค่อาทิตย์เดียว
แล้วมันจะไปเป็นความรักได้ยังไง

มึงกลับไปคิดดี ๆ อีกทีเถอะ
คิดดี ๆ ว่าเรื่องระหว่างมึงกับกู
มันอาจเกิดจากความสับสน
ไม่ใช่เพราะความรักอย่างที่มึงเข้าใจ”




สิ้นเสียง...



ต่างคนต่างนิ่ง



...นี่อาจเป็นครั้งแรกที่คนสองคนได้นั่งเปิดอกคุยกัน



สำหรับบิน...

มันคือครั้งแรกที่เขายอมรับถึงสิ่งที่ถามตัวเองมาตลอด
คำถามที่พยายามหลีกเลี่ยง
แต่กลับยังค้างคาอยู่ข้างในใจมานานแสนนาน



สำหรับไกรศร...

นี่อาจเป็นครั้งแรก...
ที่ไกรศรได้ยินความในใจมากมายของบิน


และอาจเป็นครั้งแรกเช่นกัน...
ที่ไกรศรต้องคิดทบทวนความรู้สึกของตัวเอง



...แน่ใจได้ยังไงว่ารัก



นั่นสิ...

เขาแน่ใจได้ยังไง

ทุกทีก็ได้แต่ทำตามสิ่งที่ตัวเองอยากทำ
ไม่เคยสงสัย ไม่เคยตั้งคำถามว่าใช่มั้ย

แค่รู้ว่าอยากอยู่ใกล้บิน
เห็นบินเจ็บเขาก็เจ็บ
ถูกบินไล่ให้ออกห่างเขาก็ทรมาน


...ความรู้สึกนี้ไม่มีส่วนไหนเลยที่บอกว่ารัก


แล้วถ้างั้น...


...ความรู้สึกที่มีต่อบินมันคืออะไร




“พี่ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่มีต่อบินมันเรียกว่ารักมั้ย
แต่พี่แค่เชื่อในความรู้สึกของตัวเอง”


บินชะงักเงยหน้าขึ้นมองคนข้างตัว
รีบเถียงกลับทันควัน


“ของแบบนี้มันเชื่อได้ที่ไหน
มึงทำตามใจตัวเองตลอดก็ต้องพูดได้อยู่แล้ว”


“เชื่อได้สิ หรือบินจะให้พี่พิสูจน์ให้ดู”


“พิสูจน์ยังไง”


“บิน หลับตาสิ”


คำขอที่มาพร้อมกับสายตาแปลก ๆ
ทำเอาคนถูกจ้องต้องกระเถิบถอยห่าง
พลางพูดด้วยน้ำเสียงอย่างไม่ไว้ใจ


“ไม่เอาเดี๋ยวมึงทำอะไรแปลก ๆ”


“เถอะน่า หลับตาก่อน”


แต่ไกรศรยังคงพยายามตื๊อจนบินเริ่มเขว


...ไอ้ลังเลก็ลังเลอยู่หรอก

แต่ในใจก็อยากรู้ด้วย



“ถ้ามึงคิดจะทำอะไรกู กูถีบมึงแน่”


สุดท้ายความสงสัยก็เอาชนะ
บินอนุญาตแต่ทิ้งท้ายด้วยคำขู่
มองไกรศรที่พยักหน้ารับจนแน่ใจ
ก่อนจะค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลง

หากแต่ยังไม่ทันผ่านพ้นถึงเสี้ยววินาที
ร่างคนหลับตากลับถูกดึงคว้าไปกอดไว้แน่น
จนเขาต้องรีบลืมตาโพล่งร้องโวยวายดังลั่นอย่างตกใจ


“เฮ้ย!! ไหนบอกไม่ทำอะไรไงวะ
ปล่อยนะโว้ยย!!”


บินแหกปากดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของคนกอดที่นั่งอยู่บนเตียง
แต่จะขยับหนีอย่างไรแขนแกร่งกลับล็อกไว้เหมือนคีมเหล็ก
ซ้ำคนตัวโตยังพยายามพูดย้ำ


“เดี๋ยว บินหยุดก่อน
แค่กอดเฉย ๆ  อย่าเพิ่งดิ้นสิ
พี่กำลังพิสูจน์อยู่นี่ไง
บินหลับตา แล้วหยุดก่อน”


ไม่รู้เพราะน้ำเสียงที่อ่อนลง
หรือเพราะท่าทีที่ไม่ได้คุกคามใด ๆ
จึงทำให้คนคิดหนีหยุดนิ่ง


“แค่แป๊บเดียวนะบิน...
ขอร้องล่ะ...
ให้พี่กอด... แล้วหลับตาก่อนนะ...”



คำวอนขอยังคงดังออกมาอีกครั้ง
แม้จะยังสงสัยในการกระทำ
แต่ท้ายที่สุดเขาก็หยุดฝืนร่างตัวเอง
ปล่อยให้อีกฝ่ายดึงมากอดจนชิด
เอนใบหน้าซบกับบ่ากว้าง
หลับตาลง แล้วนิ่งเงียบ



...เงียบ



...จนสัมผัสได้ถึงหัวใจส่วนลึกของตัวเอง



เพราะอะไรก็ยังไม่เข้าใจ
ทั้ง ๆ ที่คนกอดเป็นผู้ชายเหมือน ๆ กัน
เป็นไอ้หน้ามึนที่เขาเคยนึกรำคาญ


แต่พออยู่ตรงนี้...

ได้กอดกันไว้แบบนี้...


เขากลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไร



...เป็นไปได้ยังไง?

...มันเกิดมาจากอะไร?

...เริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อไร?



เขาหาคำตอบไม่เจอ



ไม่รู้...



...ไม่รู้เลยจริง ๆ



คำถามมากมายวนเวียนกลับมาให้คนคิดสับสนอีกครั้ง
บินทำท่าจะผละออก แต่ยังไม่ทันได้ขยับ
เขากลับรู้สึกถึงมือที่ลูบแผ่นหลังเบา ๆ
ก่อนเสียงทุ้มแผ่วจะค่อย ๆ ทยอยดังผ่าน
เป็นถ้อยคำที่คนฟังต้องหยุดนิ่ง



“พี่ไม่แน่ใจว่ามันเรียกว่าความรักมั้ย

แต่พอพี่หลับตา...
กอดบินไว้อย่างนี้
แล้วหยุดถามตัวเอง

...พี่ก็เข้าใจ

บินลองดูได้มั้ย
ไม่ต้องหาเหตุผล
ไม่ต้องคิดว่าทำไม

แค่กอดพี่ไว้...
แล้วถ้ามันยังเหลือ...
ความรู้สึกบางอย่างอยู่ในใจ

ถึงจะแค่นิดหน่อย...
แต่ถ้ามันชัดเจนมากกว่าอะไรทั้งหมด

...นั้นแหละคือสิ่งที่พี่รู้สึก”





...คำพูดมากมายตกกระทบลงกลางใจ


บินเงยหน้าขึ้นมองคนใกล้ตัว
สบดวงตาที่เคยเห็นมาก่อนหน้านี้


...แววตาที่ไม่ได้เด็ดเดี่ยว
แต่กลับอ่อนแสงลงเหมือนวอนขอ
ไม่มีความสับสน ไม่มีความลังเลใด ๆ
สิ่งที่สะท้อนคือความจริงจังที่ฉายออกมาชัดเจน
เช่นเดียวกับคำพูด...



“บินให้โอกาสพี่ได้มั้ย

...ให้โอกาสพี่

ทำให้บินรู้สึกถึงมันมากขึ้น

เหมือนที่พี่ได้มันมาจากบิน”




...ไม่รู้ว่าอาจเป็นเพราะประโยคที่ได้ฟัง

หรืออาจจะเป็น Sex on the beach แก้วนั้น
ที่ยังคงทำให้สติของเขากลับมาไม่เต็มร้อย

เขาจึงเลือกเอนหน้าซบลงกับบ่ากว้าง
หลับตานิ่ง ๆ ตามเดิม
โดยไม่ตอบคำใด ๆ



ช่างมัน...

จะเป็นเพราะเมา
เพราะมึน
หรือเพราะอะไรก็ช่าง


เขาไม่อยากคิดถึงเหตุผลอีกแล้ว



สิ่งเดียวที่รู้...

สิ่งเดียวที่ชัดเจน...



...คือความรู้สึกอุ่น ๆ ในใจ



ความรู้สึกที่ไม่อยากจากอ้อมกอดนี้ไปไหน

และคนที่กอดเขาไว้ก็คงคิดไม่ต่างกัน



จะใช่รักรึเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ



แต่เพียงแค่นี้...



...แค่นี้เท่านั้น



สำหรับเขาสองคน...



คำถามอะไรก็คงไม่สำคัญ


....อีกต่อไปแล้ว




------------------------------------------------------------------------------------------------------



TBC

[Noo_Patchy]

 

[=นีรนาคา=]

ไม่ได้กอดกับเขาแต่อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นจัง 

ในเมื่อยังไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไรก็ให้เวลาเป็นตัวหาคำตอบแล้วกันนะพี่ศร บิน

[goosongta]

ลุ้นกันจนหืดขึ้นคอ ในที่สุดเค้าก็กอดกันแล้ว
พี่ศรสู้ๆ ใกล้จะได้ใจบินแล้ว
บินก็ลองให้โอกาสพี่ศรบ้าง พี่ศรน่ารักจะตาย อบอุ่นที่สุด

[nekko]

กอดนานๆๆๆ กอดแน่นๆๆๆอย่าพึ่งปล่อยกันนะ  น้องบิน พี่ศร



 

[GETIIZ]

ค่อยๆเรียนรู้ ค่อยๆเดินไปด้วยกัน
อีกไม่นานจังหวะหัวใจก็จะเต้นตรงกัน 

[PetitDragon]

เอาใจช่วยพี่ศรต่อไปละกันนะ