...
..
.
ช่วงสายแล้วที่พวกเขาสองคนเตรียมตัวลากลับ
หลังจากมาอาศัยบ้านของน้องกานดาเป็นที่นอนชั่วคราว
ปลายฟ้าหยิบมือถือมาถ่ายรูปเล่นกับน้องกานดาทิ้งท้าย
ตั้งใจไว้ว่าหากมีโอกาสหน้าก็จะขอกลับมาเยี่ยมใหม่
ตอนนี้ขอเก็บรูปไว้เยอะ ๆ ก่อน
เผื่อวันไหนคิดถึงจะได้หยิบขึ้นมาดูง่าย ๆ
เขากำลังแอ๊คท่ากับน้องได้ไม่กี่รูป
ร่างของคนที่มาด้วยกันกลับเดินผ่านประตูเข้ามาจากด้านหลังบ้าน
พร้อมของบางสิ่งในมือที่ทำเอาคนมองต้องขมวดคิ้วถาม
“อะไรน่ะ”
คมสันชูถุงที่หิ้วขึ้นมาให้อีกคนเห็นชัด ๆ
ภายในถุงพลาสติกเป็นกระถางบรรจุต้นไม้ต้นเล็ก
ใบสีเขียวสดเรียวยาวชูช่อขึ้นมาหลายใบจนแทบมิดลำต้น
มองผ่าน ๆ ไม่แตกต่างจากต้นหญ้าที่ปลูกอยู่ทั่วไปตามทาง
หากแต่ชื่อจริง ๆ ของต้นไม้ต้นนี้กลับทำให้คนฟังนิ่งอึ้ง
“ก็ ‘ต้นข้าวโพด’ ไง
ตอนแรกคุณน้าเขาจะให้ข้าวโพดต้มมา
แต่เราขอเอาต้นมันมาปลูกเลยดีกว่า
จะได้คู่กับต้นสะเดาด้วย ปลายว่าดีมั้ย”
โห...อัจฉริยะจริง ๆ คิดไปได้ยังไง
ปลูกต้นข้าวโพดคู่กับสะเดาเนี่ยนะ
มีใครที่ไหนในโลกปลูกคู่กันบ้าง
มันไม่ใช่เหมือนกิ่งทองใบหยกนะถึงจับมาคู่กันได้
แล้วที่สำคัญ...
...ไอ้คนที่ต้องมาคอยดูแลต้นไม้พวกนี้มันคือเขาไม่ใช่เร๊อะ!!
แต่ไหน ๆ คมมันก็อุตส่าห์ไปขอมา
และคุณน้าก็ดันมีน้ำใจให้มาแล้วเลยไม่กล้าปฏิเสธ
พวกเขาสองคนจึงเอ่ยคำลาพร้อมคำขอบคุณซึ่งไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไร
เพราะซาบซึ้งกับความเอื้ออารีที่ได้รับมาอย่างเสมอ
แขกผู้มาเยือนโบกมือลาน้องกานดา
...รู้สึกเหงานิดหน่อย
แต่ก็ยังดีที่ถือว่าเขาทำตามที่สัญญาไว้ได้แล้ว
คราวนี้ถึงเวลาที่ต้องไปทำภารกิจซึ่งค้างไว้ให้เสร็จสิ้น
นั่นคือกลับไปโรงเรียนเพื่อประเมินผลงานของค่ายวิศวะอาสา
ปลายฟ้าเดินทอดน่องอย่างไม่รีบร้อนไปยังถนนดินสายเล็ก
สองข้างทางโอบล้อมด้วยต้นไม้น้อยใหญ่
ท่ามกลางลมโชยเบา ๆ และไอแดดอุ่น ๆ กำลังดี
...ทางเดินจากบ้านน้องกานดาห่างจากโรงเรียนหนึ่งกิโลเมตร
และเป็นทางเดินที่เขาเคยเดินคู่กับคนข้างกายมาก่อน
...เพียงแต่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาในครั้งนี้มันแตกต่างกัน
ตอนเช้าที่เขาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าคมกอดไว้
มันรู้สึกจั๊กจี๊หัวใจแปลก ๆ
...ไม่มีใครพูดถึงเรื่องเมื่อคืน
แต่เขาเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้น
คล้ายเป็นการยืนยันในความสัมพันธ์ที่พัฒนาไปอีกขั้น
ทั้งยังเป็นการยืนยันกับตัวเองด้วยว่า...
...เขาเลือกคมมาไว้ตรงหัวใจมากแค่ไหน
ดวงตากลมเหลือบมองคนข้างกายที่เปลี่ยนมือหิ้วกระถางต้นไม้
เห็นก็พอจะเดาได้ว่าคงหนักเอาการอยู่ ไหนจะเป้ที่อยู่บนหลังอีก
เขาเลยอดไม่ได้ที่จะเสนอตัวขึ้นมาบ้าง
“ให้เราช่วยถือมั้ย”
“ไม่เป็นไร”
ร่างสูงคงจะติดเชื้อเกรงใจจากเขาเลยพูดปฏิเสธออกมา
ทว่าครั้งนี้เต่าอย่างปลายกลับไม่ยอมแพ้
ดึงมือที่ถือกระถางต้นไม้ของคมเอาไว้
ก่อนหันไปพูดย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ให้เราช่วยบ้างเถอะ คมช่วยเราเยอะแล้ว”
คมสันชะงักเงยหน้ามองสบนัยน์ตาที่ไม่หลบหนีเหมือนเช่นทุกที
กระนั้นมือใหญ่กลับไม่ปล่อยกระถางซ้ำยังจับมือของปลายไว้
แล้วจึงเปลี่ยนเป็นพูดประโยขอร้องขึ้นมาแทน
“งั้นช่วยอะไรเราหน่อยได้มั้ย”
ถ้อยคำที่ฟังดูคุ้นเคยในความทรงจำทำให้ปลายฟ้าสะดุด
รู้สึกเหมือนย้อนภาพกลับไปเมื่อคราวนั้น
ในข้อความคำขอซึ่งถูกพูดบนถนนสายนี้
...อย่าบอกนะว่าคมจะขอให้เขาช่วยยิ้มอีกน่ะ
ปลายฟ้าคาดเดาเอาไว้
แต่ก็ยังไม่วายย้อนถามกลับให้แน่ใจ
“อะไร”
คมสันยิ้มบาง นัยน์ตาคมแววระยับ ก่อนเอ่ยคำขอสั้น ๆ
ทว่ามีอานุภาพมากพอที่จะทำให้หัวใจของปลายฟ้าแทบหยุดเต้น....
“ช่วยรักเราที”
...ห่ะ
...อะไรนะ...
เมื่อกี๊มันว่าอะไร..
‘ช่วยรักเราที’ เหรอ?
กะ...กล้าพูดมาได้ยังไง
...อุตส่าห์มีน้ำใจแล้วยังมาขอให้ช่วยแบบนี้
โอยยย.....มันบ้ารึไงวะ!!
ปลายฟ้ารีบหันหน้าร้อน ๆ ของตัวเองหลบไปอีกทาง
กระถงกระถางไม่ต้องช่วยหิ้วกันแล้ว
เขารีบจ้ำเดินออกห่าง
ปล่อยให้คนที่พูดตรงไปตรงมาไม่มีอ้อมค้อมเดินตามหลัง
แต่ไม่รู้ทำไมทั้งๆ ที่มันน่าหงุดหงิดโมโห
เขากลับยังเผลอยิ้มกว้างออกมา
...ก็เพราะคมมันบ้าไม่ใช่เหรอ
บ้าที่ไม่รู้ตัวเลยว่าไม่ต้องให้เขาช่วยหรอก
เพราะตอนนี้เขาเต็มใจเลือกคมไปหมดหัวใจแล้ว
...คมคือที่ดีที่สุดสำหรับเขา
คนที่คอยห่วงใยกันและกัน
คนที่คอยอยู่เคียงข้าง
คนที่ทำให้ยิ้มออกมาอย่างสุขใจ
...และเป็นคนที่สอนให้เข้ารู้จักคำว่า ‘รัก’
ต่อจากนี้ไม่รู้ว่าเต่าอย่างปลายฟ้า...
จะเดินหน้าไปได้ช้าแค่ไหนบนถนนของความสัมพันธ์
แต่สิ่งหนึ่งที่เขาแน่ใจ...
คือเขาจะขอดูแลรักษาความรักครั้งนี้ให้นานมากที่สุด
เหมือนอย่างที่คอยดูแล ‘ต้นสะเดา’ และ ‘ต้นข้าวโพด’
ให้ได้เติบโตเป็นต้นไม้ที่แข็งแรงมั่นคง
รอวันผลิดอกออกผลจนงอกงามเคียงคู่กันและกัน...
....ตลอดไป
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
THE END
เอาตอนพิเศษมาเสิร์ฟถึงที่เรียบร้อยแล้วค่า 
ตอนพิเศษนี้เป็นการเก็บรายละเอียดเล็กน้อยถึงปริศนาที่ไม่ได้บอกไประหว่างเนื้อเรื่อง
ทั้งเรื่องที่ทำไมคมถึงเดาได้ว่าปลายเป็นบัดเดอร์
และที่ดิวเองก็รู้เหมือนกันว่าคมจับได้ปลาย
และสุดท้ายคู่ของเต่าปลายก็ไปได้ไม่ไกลกว่าจูบอยู่ดี 
แต่เอาน่าอย่างน้อยเขาก็สวีตหวานพอให้เห็นบ้าง
ว่าสุดท้ายแล้วปลายก็ตัดสินใจเลือกคมเป็นคนที่ดีที่สุดของตัวเอง
ถือเป็นการคลานช้า ๆ แต่มั่นคงจนเข้าเส้นชัยไปได้ล่ะเนอะ....พ่อเต่าน้อย 
และแน่นอนถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย
...การประกาศซีรีย์ภาคใหม่
ด้วยคะแนนเสียงท่วมท้นอย่างขาดลอย
เลยขอหยิบยกคู่ ‘ดิว’ กับ ‘เกมส์’ มารอเป็นคิวถัดไปเลยค่า!!
(เอ้า...ขอเสียงแม่ยกหน่อยเร้วววว ฮิ้วววว!!!) 
ซีรีย์ภาคถัดไปขอภูมิใจนำเสนอ...เออ....เออ....
ซีรีย์หวานอมขม : ภาค จูปาจุ๊บ กับ ซิกาแร๊ต
จะขมควันบุหรี่หรือหวานน้ำตาลจากจูปาจุ๊บก่อนกัน
โปรดติดตามภาคต่อไปได้เร็ว ๆ นี้
ขอฝากเรื่องรักครั้งใหม่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ 
BitterSweet
หัวข้อ: ซีรีส์หวานอมขม [นิยายเรื่องยาวรสกลมกล่อมรวม 4 ภาค] (อ่าน 817478 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก