...
.
...ผับเดอะกลาส
เป็นผับที่เป็นแหล่งร่วมตัวของวัยรุ่นนักศึกษาชื่อดัง
เพราะมีดนตรีเล่นสดกันมันส์หยด แถมตัวผับเองก็มีลุคสุดแสนโมเดิร์น
เนื่องจากใช้กระจกเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างสมชื่อ
พอมาถึงพวกพี่ก็ร้องสั่งเหล้าจัดกันไม่ยั้ง
ซึ่งนายซีเกมส์ได้อานิสงค์มาบ้าง
ไหน ๆ ก็ของฟรีทั้งที ถ้าไม่ดื่มเดี๋ยวเสียบรรยากาศ
ถึงแม้จะต้องยั้งตัวเองไม่ให้เมามากก็ตาม
เสียงดนตรีดังกระหึ่ม เคล้าบรรยากาศกรึ่ม ๆ แอลกอฮอล์กำลังได้ที่
ยิ่งพอสังเกตเห็นแล้วว่าไม่มีพี่ปูเป้นักล่าประตูอยู่ด้วย
ก็ยิ่งทำให้คนมีอดีตสบายใจขึ้นมาหน่อย
เขากำลังเหล่มองสาวน้อยผมยาวยิ้มน่ารักอยู่พอดี
แต่ชั่วขณะกลับรู้สึกถึงแรงสะกิดจากข้างตัว
“น้องเกมส์ ๆ เห็นทัชบ้างก่อ ปี้มีเฮื้องจะคุยกับเปิ้นหน้อย”
‘พี่สอง’ พี่ผู้หญิงโรงเรียนเก่าที่จะจบปีนี้ถาม
เขาหันไปมองรอบ ๆ ก่อนจะส่ายหัวบอกปฏิเสธ
“บ่เห็นเจ้า แต่เดี๋ยวเกมส์เรียกเปิ้นฮื้อนะปี้”
เขารับปากก่อนเดินไปหาไอ้ต้าร์ ซึ่งกำลังวาดลวดลายเต้นพริ้วอยู่ไม่ไกล
แล้วตะโกนถามแข่งกับเสียงลำโพง
“ไอ้ต้าร์ ๆ เห็นไอ้ทัชก๋อ?”
"ทัชไป๋หาเปื้อนเปิ้นตรงปู้น”
คนตอบชี้ไม้ชี้มือไปยังทิศตรงกันข้ามกับกลุ่มของเขา
นายซีเกมส์จึงก้าวตามไปหาเป้าหมายโดยอาศัยแสงไฟวิบวับของผับนำทาง
ก่อนจะเจอเพื่อนตัวเองยืนหันหลังคุยกับใครสักคนที่หน้าโต๊ะหนึ่ง
“เฮ้ย! ไอ้ทัช! ปี้สองเรียกหาคิง”
เจ้าของชื่อหันกลับมาทันทีตามเสียง
และไม่ใช่แค่คนเดียว แต่คู่สนทนากลับหันตามมาด้วย
ซึ่งพอเขาได้เห็นหน้าอีกฝ่ายเท่านั้นแหละ...
นายซีเกมส์จึงเพิ่งตระหนักชัดแจ้งในคำที่บอกไว้ว่า...
....ประวัติศาสตร์แม่งซ้ำรอยกันได้จริง ๆ
“อ้าว...นั่นเกมส์ไม่ใช่เหรอครับ”
หนุ่มหล่อเดือนวิศวะทักกลับทันที เมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่เป็นใคร
คำพูดที่เหมือนคุ้นเคยกัน ทำให้ผู้มีศักดิ์เป็นเพื่อนทั้งสองคนต้องถามงง ๆ
“รู้จักกันด้วยเหรอวะ ไอ้ดิว”
“อืม...เคยไปเข้าค่ายอาสาด้วยกันมา”
“อ้อเหรอ...เออดีวะ โลกมันกลมเนอะ”
...กลมเลย
....กลมซะกูอยากจะกลิ้งตัวเองให้หนีไปอีกขั้วโลกหนึ่งอยู่แล้วเนี่ย
...โอยยยย....จะบ้าเหรอวะ!!!
มันเวรกรรมอะไรกับชีวิตเขากันนักห่ะ
ไม่เจอพี่ปูเป้แต่ดั๊นนมาเจอกับคนที่มีแนวโน้มไม่ต่างกัน
....หนีเสือปะจระเข้แท้ ๆ เลย ไอ้เกมส์เอ้ยยย!!
...แล้วจะทำยังไงดีล่ะที่นี่
ขามันเริ่มสั่น ๆ ไม่มีแรงอีกแล้ว
ขืนอยู่ตรงนี้อีกสักพักได้ลงไปนอนกองกับพื้นแน่
...ไม่เอา เขาต้องหนี
ใครจะโง่อยู่รอเป็นเหยื่อถวายพานให้ทั้งเสือทั้งจระเข้กินกันง่าย ๆ
เขาก็แค่มาเรียกไอ้ทัชเฉย ๆ เสร็จแล้วก็ไปแค่นั้น
....แค่นั้น
....แล้วไอ้ทัชมันจะมาลากแขนเขาเข้าไปที่โต๊ะทำไมวะเนี่ย!!
“มา...ไอ้เกมส์ ไหน ๆ มาแล้ว
คิงมายืนนี่ ชนแก้วกับเปื้อนฮาสักตั้ง
ดิวเปิ้นอยู่คนเดียว ฮาบ่อยากฮื้อเปิ้นเหงา
เดี๋ยวฮาไป๋หาปี้สองก่อน”
คนพูดจัดการดึงแขนคนที่เตรียมหนีให้มาใกล้
ไม่เพียงแค่นั้นยังมีน้ำใจชงเหล้าแก้วใหม่ยัดใส่มือเพื่อน
ก่อนเจ้าตัวจะตบไหล่คนรู้จักสองคนให้สานสัมพันธ์คุยกันเอง
แล้วจึงเดินหายลับไปอย่างรวดเร็ว
ทิ้งให้นายซีเกมส์ได้แต่มองตามอย่างนิ่งอึ้ง
...เฮ้ย!! ได้ไงวะ!!
อยู่ ๆ ทิ้งเขาหน้าตาเฉยแบบนี้ได้ยังไง
มันบอกว่ากลัวเพื่อนมันเหงา
แต่เขาก็เพื่อนมันเหมือนกันนะโว้ย!!
ทำไมไม่ถามความเห็นเขาสักคำเลยวะ
นี่ไม่สนใจเลยใช่มั้ยว่าเพื่อนคนนี้จะเป็นจะตายรึเปล่า
ถึงได้มาปล่อยเขาอยู่กันตามลำพังสองคนอย่างนี้
....แม่ง! ไอ้เชี่ยยทัช ไอ้เพื่อนทรยศ!!
....มึงอย่าเพิ่งไป กลับมาช่วยกูก่อนนนนน!!
คนถูกทิ้งร้องโวยวายอยู่ในใจ
ก่อนสะดุ้งเฮือกสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงคนข้างกายเอ่ยทัก
“เกมส์เป็นคนเหนือเหรอครับ ผมเพิ่งรู้”
...กูเป็น ‘คน’ ทุกที่แหละ
ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติเขาคงเล่นมุกนี้กลับไปแล้ว
....แต่ตอนนี้คงเล่นไม่ได้
เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองชักจะไม่เป็น ‘คน’ เข้าไปทุกที
...หัวใจมันจะวายตายกลายเป็น ‘ผี’ อยู่แล้ว!
ใครก็ได้เตรียมโลงให้เขาเลยมา
เวลาเป็นลมจะได้นอนเอนหลังลงไปเลย
อ้าว...แล้วนี่มันจะเขยิบเข้ามาใกล้อีกทำม๊ายยยยย!!
แถมยังจ้องไม่หยุดอีกต่างหาก
....เอาเข้าไป บัดซบชีวิต
โอยยย....มึงช่วยออกไปห่าง ๆ หน่อยได้มั้ย
....กูกลัวจะตายห่าอยู่แล้วโว้ยยยยยย!!
คนที่อาการกลัวผู้ชายจีบเริ่มกำเริบโวยวายในใจ
ยืนตัวเกร็ง เผลอบีบแก้วในมือแน่นจนมันสั่นเบา ๆ
หากแต่หนุ่มหล่อกลับไม่รับรู้ ซ้ำยังขยับเข้ามาหาใกล้ ๆ
เหมือนคนสำรวจพิจารณา ก่อนตั้งข้อสังเกต
“มิหนาล่ะ ผมถึงว่าเกมส์ผิวดีจัง เพราะเป็นคนเหนือนี่เอง”
...เอ้า! แล้วมันจะมายุ่งอะไรกับผิวเขากันคร้าบบ
....ไม่มีอะไรให้มองแล้วเหรอคู้ณณณ!!
เขาก็แค่ผิวขาวเหลืองเหมือนคนเหนือทั่วไป
แถมไม่เคยดูแลสนใจใยดีผิวตัวเองเลยสักนิด
แต่อยู่ดี ๆ มันดันมาชมซะงั้น
ไม่ใช่ว่ามันมองอยู่ก่อนแล้วหรอกนะ
อ้าว...ชิบหาย....
.....ซวยแล้วไงมึง!
....นี่กูโดนมันลวนลามทางสายตาไปเท่าไรแล้ววะเนี่ย!!
แค่คิดขนก็ดันลุกซู่ขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ
เกมส์ยังคงนิ่งเงียบปิดปากสนิทเหมือนคนถูกสาปให้เป็นใบ้
กระนั้นร่างสูงกลับยังไม่ยอมแพ้เอ่ยประโยคชวนคุยต่อ
“ผมชอบภาษาเหนือนะ ฟังแล้วเพราะดี
ถ้ายังไงเกมส์ช่วยสอนให้ผมพูดบ้างได้มั้ยครับ”
คำขอที่ไม่คิดว่าจะได้ยินทำเอาคนฟังชะงัก
...อะไรนะ
...มันอยากให้ช่วยสอนภาษาเหนือเหรอ
เอาจริงดิ...
เห็นอย่างนี้นายซีเกมส์มีจิตสำนึกรักบ้านเกิดอยู่เหมือนกัน
เลือดคนเชียงใหม่มันแรง ถ้าอยากให้สอนเฉย ๆ เขาก็พอจะทำให้ได้
แค่ขอให้มันไม่มาทำลวนลาม ส่งสายตากรุ้มกริ่มตั้งท่าจะจีบใส่เขาก็พอ
...แล้วพอคิด ๆ ดู
ถึงดิวจะขยับเข้าใกล้ แต่มันก็ไม่ได้มีท่าทีคุกคามอะไรใส่เขา
มันเพียงแค่ยิ้มเรื่อย ๆ ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มสบาย ๆ เท่านั้น
...ใจเย็น ๆ ไอ้เกมส์ มึงไม่ต้องกลัว
....ค่อย ๆ ตั้งสติ
....เมื่อกี๊เผลอตกใจมากไปหน่อย ดิวมันยังไม่ได้ทำอะไรเลย
จะมอมเหล้ารึก็เปล่า แก้วเหล้ายังอยู่ในมือเขา แถมไม่ได้ยกจิบสักอึก
เพื่อนเขาก็มีเยอะแยะ ถ้าเกิดเรื่องค่อยวิ่งหนีไปหามันก็ได้
....ไม่ต้องไปกลัว ไอ้เกมส์ มึงกล้า ๆ หน่อยสิวะ!
เขาสูดลมหายใจลึกระงับอาการตื่นตกใจ
พยายามรวบรวมสติให้เข้าที ก่อนพยักหน้า
เปล่งเสียงพูดสั่น ๆ ออกมาเป็นคำแรก
“ดะ...ได้”
ดิวยิ้มบางเมื่อได้ฟังคำตอบจากคนยืนนิ่ง
แล้วจึงเอ่ยคำคำหนึ่งให้เจ้าของภาษาช่วยสอน
....หากแต่มันกลับเป็นคำที่ทำให้คนรับปากแทบอยากจะถอนคำพูด
“งั้นเกมส์ช่วยสอนผมหน่อย
......คำว่า ‘น่ารัก’
ภาษาเหนือต้องพูดว่ายังไงเหรอครับ”
.....คำว่า ‘น่ารัก’ กูไม่รู้ เพราะตอนนี้กูรู้จักแต่คำว่า ‘น่ากลั๋ว’
....น่ากลั๋วชิบหายเลยโว้ยยยยยยย!!!
สิ้นคำขอ ความกล้าที่รวบรวมไว้ตอนนี้แตกสลายมลายหายเกลี้ยง
สิ่งที่เหลือมีเพียงความกลัว แล่นตรงดิ่งเข้ามาจับขั้วหัวใจของนายซีเกมส์เท่านั้น
ยิ่งเมื่อเห็นสายตาของดิวมองมาเหมือนเจาะจงในความหมาย
ก็ยิ่งทำให้คนถูกจ้องเป็นลมหงายหลัง
มะ...ไม่เอาแล้ว.....กูไม่ไหวแล้ว
...ขอร้องล่ะ กูไหว้ล่ะนะ
ถึงเขาจะไม่เชื่อผีสางนางไม้เทวดา
แต่ตอนนี้ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
เวลาคนกลัวอะไรมาก ๆ ก็มักจะยึดเอาสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นที่พึ่งสุดท้ายเสมอ
....นายซีเกมส์เองก็ไม่ต่างกัน
ในใจเตรียมยกมือไหว้ขึ้นท่วมหัวอธิษฐานอย่างวิงวอน
...สาธุ!! พ่อเจ้าพระคู๊ณณณ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายช่วยลูกช้างน้อย ๆ อย่างเกมส์ทีเถอะ
ถ้ารอดตายไปได้เขาจะทำบุญถวายให้เก้าวัดเลย เอ้า!!
“ตกลงต้องพูดว่ายังไงครับเกมส์”
ได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยเร่ง ทำให้คนกลัวสะดุ้งเฮือกแทบประสาทแดก
ฮือออออ....มึงอย่าเร่งกูได้มั้ย
กูจะร้องไห้อยู่แล้วเนี่ย
...เออ ๆ คำว่า ‘น่ารัก’ เหรอ
ได้ ๆ มึงอยากรู้ใช่มั้ย
ถ้ารู้แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีกนะ
ตอนนี้ให้สั่งอะไรกูยอมหมดทุกอย่างแล้ว
คนหมดทางสู้จึงกลั้นใจเอ่ยคำตอบออกมา
....คำว่า 'น่ารัก' ภาษาเหนือ มันต้องพูดว่า....
“นะ...นะ...น่า...ฮะ...ฮะ....ฮัก”
ถ้อยคำที่บอกเบาหวิวซ้ำยังฟังไม่เป็นภาษา
เพราะว่าปากของคนพูดมันสั่นไม่หยุด
จนกลายเป็นประโยคตะกุกตะกักที่ทำเอาดิวต้องขมวดคิ้ว
ขยับเข้ามาใกล้ พลางถามซ้ำอย่างไม่แน่ใจ
“ว่ายังไงนะครับ”
เกมส์เบิกตากว้างมองระยะที่ห่างหดลงเหลือแค่คืบ
ลมหายใจของเขาแทบขาดห้วง
เมื่อเห็นใบหน้าหล่อใสอย่างใกล้ชิด
รู้สึกทันทีว่าเลือดในตัวไหลไปรวมกัน
...ไม่ใช่ข้างบนหน้า แต่เป็นข้างล่างเท้า
มะ...ไม่ไหวแล้ว...
เรี่ยวแรงหมดสิ้นเหมือนโดนธรณีสูบ หัวสมองหมุนติ้ว
คล้ายอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเป็นลมตายคาที่
ทว่าก่อนที่เขาจะน็อคไปจริง ๆ
กลับมีเสียงสวรรค์ดังเป็นเหมือนระฆังช่วยชีวิต
“ขอโทษนะคะ ให้นาเดียร์ดื่มเป็นเพื่อนด้วยคนได้มั้ยค่ะ”
เสียงสวรรค์มาพร้อมกับนางฟ้าผมยาวสุดเซ็กซี่
ในชุดเดรสสีแดงรับรูปอวดหุ่นเว้าโค้งได้เหมาะเจาะ
ใครเห็นก็ต้องมองเหลียวหลังจนน้ำลายหก
ไม่เว้นแม้แต่สองหนุ่มที่ถูกถาม
“ได้สิครับ”
ดิวยิ้มตอบรับด้วยความยินดีพลางขยับผละจากอีกคน
เพื่อให้นางฟ้าชุดแดงเยื้องกายมาอยู่ข้าง ๆ
โดยมีนายซีเกมส์มองตามแทบไม่ละสายตา
ใจนึกอยากจะเข้าไปกอดนางฟ้าบนดินตัวเป็น ๆ สักครั้ง
...สวยนะใช่ แต่เขาอยากไปกอดขอบคุณที่ช่วยชีวิตเขาต่างหาก
โอยยย....กูรอดแล้ว กูรอดแล้วโว้ยยยย!!
เขากู่ร้องในใจอย่างยินดี
อยากจะอยู่เชยชมคุณพี่สุดเซ็กซี่อยู่หรอก
แต่ตอนนี้ในเมื่อมีโอกาสจะอยู่ทำไมให้โง่
คนคิดหนีจึงรีบวางแก้วเหล้าที่ถืออยู่
แต่ยังไม่ทันเดินออกห่างจากโต๊ะ
เสียงจากด้านหลังกลับเอ่ยรั้ง
“อ้าว....เกมส์จะไปไหนล่ะครับ”
“กะ...ก็มี...พะ..เพื่อนนั่งแล้ว...ระ...เรากลับล่ะ”
ดูเหมือนจะเป็นประโยคยาวที่สุดในวันนี้ที่เขาพูดกับดิว
...ก็ในเมื่อไอ้ทัชกลัวดิวเหงาเลยให้เขานั่งเป็นเพื่อน
แต่ตอนนี้มันมีหญิงมานั่งด้วยแล้วก็ถือว่าเขาไม่มีประโยชน์
...จะโทษเขาไม่ได้นะเว้ย!!
นายซีเกมส์จึงรีบเผ่นหนีกลับมายังโต๊ะของตัวเอง
ซึ่งเขาเห็นไอ้ทัชยังคุยกับพี่สองอย่างออกรส
เหมือนลืมไปแล้วว่าทิ้งให้เพื่อนต้องเผชิญกับอะไร
จนมันเหลือบมาเจอเขานั้นแหละถึงได้ร้องถาม
“อ้าว...ไอ้เกมส์ แล้วดิวเปื้อนฮาล่ะ บ่ไจ้ทิ้งเปิ้นไว้คนเดียวเน้อ”
“มันอยู่กั๋บแม่หญิง”
“อ้อ...อีกแล้วก๋า ดิวเปิ้นหน้าตาดี
มาผับทีไรเปิ้นได้แม่หญิงกลั๋บไป๋ทุกที ฮายังอิจฉา”
หนุ่มวิศวะตอบแบบไม่แปลกใจอะไร
คล้ายรู้นิสัยของจอมคาสโนว่าประจำคณะดีอยู่แล้ว
แต่คนที่ได้ฟังกลับทำหน้าเหนื่อยหน่าย ยกแก้วเหล้ามาดื่มย้อมใจ
...ก็ถ้าดิวจะมีผู้หญิงมาจีบเยอะอยู่แล้ว
มันจะมาทำท่าเหมือนจีบเขาทำไมล่ะวะ ประสาทรึเปล่า!
มีผู้หญิงสวย ๆ น่ารักวิ่งเข้าหาดันไม่ชอบ
เขาสิตามหาผู้หญิงตั้งนานยังไม่เคยมีใครมาสนใจเลย
ดันเสือกมีแต่ผู้ชายวิ่งเข้าใส่
....แม่ง!! ทำไมโลกนี้ถึงไม่ยุติธรรมเลยวะ!!
แต่เอาเถอะ...ช่างมัน...
ขอแค่เขารอดจากเอื้อมมือมัจจุราสมาได้ก็นับว่าบุญแล้ว
ดิวมันจะชอบผู้หญิงหรือผู้ชายเขาไม่รู้
แต่สิ่งที่เขารู้แน่ชัดตอนนี้มีเพียงเรื่องเดียว
....จำไว้นะไอ้ผับเดอะกลาส
...กูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลยตลอดชีวิต!!!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
....มาโบโร่มินต์ถูกจุดไฟในเวลาใกล้เที่ยงคืน
ณ ระเบียงห้องชั้นบนคอนโดในตัวเมือง ซึ่งถูกเช่าไว้สำหรับเป็นที่พัก
สมฐานะของ 'นายเตวิชญ์ สหวัฒน์' หรือ 'ดิว'
หนุ่มเดือนคณะวิศวะปีสาม รูปหล่อ พ่อรวย สุดเพอร์เฟค
จึงไม่แปลกที่จะมีสาว ๆ หลายคนมารุมตอม เพราะหน้าตาและเงินในกระเป๋า
เหมือนผู้หญิงเซ็กซี่ชุดแดงที่เพิ่งหิ้วมาจากผับคนนั้น
ซึ่งกำลังนอนสบายอยู่บนเตียงเขาหลังจากเสร็จกิจกันไปเรียบร้อย
ร่างสูงอัดควันบุหรี่เข้าปอดก่อนพ่นมันออกมา
ปรากฏเป็นควันเบาบางในอากาศแล้วค่อย ๆ จางหาย
...ความสัมพันธ์ของเขาก็ไม่ต่างจากควัน
วันไนท์สแตน ตอบสนองอารมณ์เสร็จก็แยกย้ายกันไป
เขาไม่เคยจริงใจกับใครได้นาน ไม่เคยรู้จักความผูกพัน
....สำหรับเขาความรักมันก็แค่คำหวาน ๆ คำหนึ่งไว้ใช้จีบผู้หญิง
เขาสามารถพูดอะไรเลี่ยน ๆ หรือน้ำเน่าแค่ไหนก็ได้
เพราะจับจุดได้ว่ามีผู้หญิงหลายคนชอบ
และเขามักจะได้เหยื่อง่าย ๆ จากคำหวานเหล่านั้น
...ยกเว้นก็เพียงแค่คนเดียวที่เขาดูไม่ออก
กับเกมส์เขาไม่รู้เลยว่าเจ้าตัวคิดยังไง
อุตส่าห์จีบด้วยคำหวาน ๆ แบบชัดเจนเต็มที่
ถ้าเป็นคนอื่นคงได้หน้าแดง เขินกันไปแล้ว
แต่เกมส์ดันเอาแต่เงียบ แถมยังพูดลุกลี้ลุกลนแปลก ๆ
....เหมือนกำลังกลัวอะไรบางอย่าง
หรือเพราะเกมส์เป็นผู้ชายเลยมีนิสัยไม่เหมือนผู้หญิง
แต่ผู้ชายที่เขาเคยคั่วด้วยก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้
...ยิ่งนึกก็ยิ่งติดใจ
ดิวสูดควันบุหรี่อีกครั้งจนไฟแดงวาบ
พอคิดถึงภาพของคนคนนั้นในหัว
ก็อดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกมา
....เอาเถอะ...
ถ้ามีโอกาสเขาก็อยากหาทางเข้าใกล้อีกครั้ง
เพื่อพิสูจน์ว่าตกลงเกมส์รู้สึกยังไงกันแน่
แต่ตอนนี้สิ่งที่เขารู้แน่ชัดในใจมีเพียงเรื่องเดียว...
นั่นคือเรื่องเขาคิดไม่ผิดเลยว่า...
....เกมส์นี่ช่าง ‘น่าฮัก’ เสียจริง ๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TBC
สำหรับใครที่งง ๆ กับภาษาเหนือ มีแถมซับไตเติ้ลค่ะ 
มาเรียนศัพท์เหนือกันวันล่ะคำกันนะ (ส่วนใหญ่มีแต่คำด่า) 
ฮา = กู
คิง = มึง
แห๋มหน้อย = อีกหน่อย
บ่าห้าปันต๋าย = ไอ้เวร
โคะ! = คำอุทานไม่มีความหมายแบบ โว๊ะ! อะไรวะ!
ข้าวแลง = อาหารเย็น, มื้อเย็น
ป๊ะ = เจอกัน
เมิน = นาน [บ่ได้ป๊ะกันเมิน คิงเป๋นจะใดพ่อง = ไม่ได้เจอกันนาน มึงเป็นยังไงบ้างวะ]
ปิ๊ก = กลับ
ฮื้อ = ให้
นอกนั้นก็จะเป็นการเลียนเสียงแล้วค่ะ
จาก ร. เป็น ฮ. เช่น รู้ = ฮู้ , โรงเรียน = โฮงเฮียน
จาก พ. เป็น ป. เช่น เพื่อน = เปื้อน , พี่ = ปี้
จะพยายามใช้ศัพท์ง่าย ๆ เพื่อความเข้าใจกันนะคะ 
BitterSweet
หัวข้อ: ซีรีส์หวานอมขม [นิยายเรื่องยาวรสกลมกล่อมรวม 4 ภาค] (อ่าน 816734 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก