หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[BExBOY]

....หมั่นไส้ จริงๆ

    =_=

[$VAN$]

แหม ข้าวใหม่ไส้กรอกมัน ไข่เจียวฟู อิอิ
ผ้ากันเปื้อนคู่น่าร้าก
ลายหมี..กินผึ้ง ด้วยป่ะ หุๆๆ

[malula]

เห็นเมนูข้าวไข่เจียวแล้วท้องร้องจ๊อก ๆ
ถึงจะจำไปทำบ้างก็คงไม่อร่อยเท่า เพราะ...เราไม่มีใครป้อน ชิ!!!

[~ณิมมานรฎี~]

 
ตอนนี้หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[RainyMooD]

แหมตอนพิเศษนี้มันช่าง....
อยากจะบอกว่าตอนแรกๆ เราไม่ได้ถอนหายใจนะ แต่แบบว่า โห ไรว้าาาาา นึกว่าาา......
เค้าไม่ได้ทะลึ่งนะ แค่ลามกนิดหน่อยเอง 

ไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้ จะมีตอนที่บรรยากาศน่ารักแบบนี้ด้วย ดูจุ๊กจิ๊กกันเหมือนคู่สามี ภรรยา แต่งงานกันใหม่ๆ
คุยงุ้งงิ้งๆกันสองคน เสร็จแล้วมีป้อนกันด้วยอ่ะ
ไม่คิดเลยว่าพ่องูกะแม่งูจะมาทำสวีทกันแบบนี้ มันจะน่ารักกกกกกกกกกไปไหน

อา...ข้าวโปะไข่(เจียว)  ทรงเครื่องด้วยใจ ปรุงรสด้วยรัก

โอ๊ยยยยยยย อยากเป็นแคชเชียร์จะตามหิ้วของไปส่งให้ถึงครัว!!!






งูยักษ์นั้งบนโถชักโครก>>>นั่ง
จะทะลึงไปแล้วววว>>>ทะลึ่ง
ลงไปแล้วใช้ผ้าขนนูผืนเล็ก>>>ขนหนู
ไร้ถ้อยคำเจรจา ผมเอาซ้อมจิ้มๆเขี่ยๆ>>>ส้อม
ผมเจอเข้ากับตัวเลยที่เดียว>>>ที
อันนี้ต้องสองข้อนเป๊ะๆ>>>ช้อน
และจากผลลัพย์ทั้งหมด>>>ผลลัพธ์
พวงแถมด้วยไส้กรอกลูกวัวสองชิ้น>>>พ่วง
บร็อกโคนี่>>>บร็อคโคลี่(รึป่าวอ่ะ)
ยังไม่ทันเอ่ยปาก แสงแฟลตก็มา>>>แฟลช
หันหอมหัวใหญ่ พักไว้ก่อน>>>หั่น
น้ำปล่า...กี่ออนซ์>>>ปลา
ผมหวีนแตกแล้ว>>>วีน
แต่ผมบอกไม่ได้ว่ามันต้องใส่อะไรเท่าไหรบ้าง>>>ไหร่
ส่วนผมเองหันไปเตรียมน้ำมันกับกะทะ>>>กระทะ
เทน้ำมันรนไฟให้ร้อน>>>รอ??
เอลตาโตที่เห็นผมเทน้ำมันใส่กะทะอย่างไม่เม้ม
ใส่น้อยเดียวไข่ด้าน>>>เดี๋ยว
กะทะกับน้ำมันร้อนได้ที >>>กระทะ  ที่
วันนี้ไม่เอาซอลมะเขือเทศหรือซอลพริก>>>ซอส

[Rafael]

ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้นานละ
เลยขอแวบเข้ามาซะหน่อย กร๊ากกก
พ่องูเอ๋ย น่ารักจริงๆ

[Zitraphat]

อาถรรพ์เจ้าแห่งปีกมีจริง...เป็ดโหวตโดนฆ่าไปหนึ่งตัว...แถมยังแก้ไขคำผิดไม่ได้ ....   ครายยยยทำข้าเจ้าจะอี้ ????!!!

[→Yakuza★]

ฮามากเลย แอลมันน่ารักมากเลย ปกติพี่แกก็เป็นงูต๊องๆตัวนึงเท่านั้นแหละ

จับแอลฟัด 1 ที 

[tamako]

สรุปง่ายๆคือไข่เจียวอร่อยกว่าออมเล็ทใช่ไหม
เพิ่งรู้เหมือนกันนะเนี่ยว่าออมเล็ทมันจะเครื่องปรุงเยอะขนาดนี้
กินไข่เจียวไทยนั้นอร่อยที่สุดแล้วหละ

[wasawath]

ชอบเรื่องนี้มว๊ากกกกก

เสียใจที่พึ่งเข้ามาอ่าน T^T

[zuu_zaa]

  น่ารักอ่ะ

[Onlymin]

ออมเลตอร่อยกว่า  หอมเนย อิอิ



ปล. ไข่ฝรั่ง เจอ ไข่ไทย เหรอ?? ทำไมไข่ฝรั่งแพ้(วะ) อย่าบอกนะว่า ไอเดียร์ชอบ.........มากกว่าพี่งู  เง้ออออออ       

[Baitaew]

อ่านยาวตั้งแต่แรกยันตอนที่ 48 เลย

เรื่องสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ซับซ้อน ผูกเรื่องได้ดี คนเขียนเก่งโฮกกกกกกกก 

เชียร์เอลสุดใจขาดดิ้น >.<

ตอนแรกอ่านเรื่องนี้ก็ยังงงๆ อยู่หลายเรื่อง ตอนแรกสถานที่(แล้วก็เลิกงง) ภาษาอิตาลี(ให้ปู่เกิ้ลแปล)

ภาษาโบราณบางคำก็งงและก็พึ่งปู่เกิ้ลอีกเช่นเคย อันที่จริงส่วนใหญ่มันจะค่อนไปทางสงสัยมากกว่างง

แต่ตอนนี้ก็กระจ่างไม่งงอะไรแล้ว

ตอนนี้มีแต่ความอยากรู้ แต่ก็ต้องอดใจไว้ไม่อ่าน(เริ่มไม่ว่างที่จะอ่าน)

แต่ก็พอเดาได้ว่าจะเกิดอะไรต่อ



เอ้อ เรื่องบางอย่างในเรื่องนี้ก็ต้องทำใจ ก็ที่ภัทรมันมีอะไรกะคนอื่นที่ไม่ใช่เอลนี่แหละ ชีช้ำสุดๆ

แต่ตอนมีไรกะโฟร์ทไม่เป็นไรนะเพราะรู้ว่าคือพลำ

แต่พออ่านๆไปก็นะ ยังไงๆภัทรมันก็รักเอลแหละ ถึงแม้มันจะชอบคุณรามก็เหอะ ชิ!

และเรื่องที่ต้องทำใจก็คือ งูกับตะขาบ คือเป็นคนกลัวสองสิ่งนี้เข้าไส้เลย แต่ดันเป็นตัวหลักของเรื่องนี่สิ

แม้จะมาในรูปคนเป็นส่วนใหญ่ก็เหอะนะ

แต่เป็นเพราะเรื่องนี้สนุกมากเลยกลบไอ้เรื่องพวกนี้ไปได้


เอาล่ะไม่ว่าจะเป็นไปทิศทางไหนฉันก็เชียร์เอลสุดใจขาดดิ้น >.<


 

[rewshin1]

(การ)กีรติ ต้องตา ฉันท์ใด
ภัทรเจ้า  ต้องใจ  ฉันท์นั้น
บันทึกกาล งามงด แน่ฤๅ
เอลอเล ภัทรเจ้า เคียงคู่สู่นิรันดร์

ขออภัยหากผิดแบบรูปพยางค์ แต่อ่านจบแล้วมันวาบมาเองรีบพิมพ์กลัวลืมเจ้า
สำหรับบทที่1-17
 

[hewlett]

ข้าวไข่เจียวนี่แหละสุดยอดแล้ว ยิ่งทอดใหม่ๆนะ  o13ออมเลตตกกระป๋องเลย

เป็นไงล่ะเอล อาหารไทยดีที่สุด หนุ่มไทยก็ดีที่สุดใช่ป่ะ

โอยหิวข้าว

[kakaris]

ขอสรุปสั้นๆว่า...น่ารักอ่ะ...

[yowyow]

อ๊ากกกก น่ารักอ่าาาา เขินเรยยยยย 

 

[qhanb]

ตอนแรกทำร้ายจิตใจคนอ่านที่สุด 
แต่ตอนท้ายน่ารักให้อภัย >//< คู่นี้เค้าหวานเนอะะ

[nightsza]

หวานกันจนเราอิจฉา แต่ไงก็เชียร์รามนะ

[tewava]

หลังจากหยุดอ่านเรื่องนี้ไปพักนึง กลับมาอ่านอีกครั้ง อยากกรีดร้อง....สงสารเอลอะ

จะด้วยเหตุและผลอะไรก็ตาม

จะเพราะพลำ หรืออะไรก็แล้วแต่ ไอดิภัทร นายใจร้ายมาก

เค้าขอเป็น FC เชียร์เอลแต่เพียงผู้เดียว

[Onlymin]

รอแอล รอไอเดียร์อยู่นะ

กินไข่เจียวจนท้องอืดหมดแย้ววววว

[กฤษณ์]

ตามอ่านทันแล้ว

เคยอ่านอะไรที่เข้าใจยากมาเยอะ..
แต่นี่..เริ่มรู้ตัวแล้วว่าตัวเองโง่..
เพราะบางตอนไม่เข้าใจเลย
 

[Zitraphat]

กาลกีรตี สปอยยยยย---------บทที่ 53


***
..
.

....ว่าชินๆกับเรื่องฝันร้ายแล้วนะ แต่ช่วงนี้แม่ง ฝันโคตรเลวร้าย ... เลวร้ายขนาดผมเอามาเขียนพล็อตของกาลฯ เลยทีเดียว... ในฝันผมไม่ได้โดนอะไรกับตัว ...ส่วนมากจะอยู่ในรูปแบบของบุคคลที่สาม ...
.
.
.
ผมเป็นได้แค่คนเฝ้ามอง....
.
.
.
 เฝ้ามองงูตัวนั้น ...เหมือนงูยักษ์ของผม ...แต่ไม่ใช่งูยักษ์ของผม งงล่ะสิ? แต่ผมไม่งง ...
.
.
.

ผมรู้.....รู้ว่างูตัวใหญ่ที่กำลังค่อยๆกลืนงูอีกตัวนั้น.....ไม่มีทางเป็น งูยักษ์ของผม

.
.
.


***


ซวย.......ซวยแล้ว!!!!!!

.
.
.


ผมทำปิ่นพี่รามหาย!!!!

.
.
.

ช่วงนี้กำลังงงเบลอๆ มารู้สึกตัวอีกทีตอนไอ้รินยืม พู่กันเบอร์ศูนย์...
.
.
.

ผมบอกมันว่าไม่มี ...
.
.
.


มันเลยชี้ไม่ที่มวยผม แล้วบอกว่า


'เสียบอยู่ที่หัวพี่ไงพี่...'

ผมนิ่งไปสองวิ แล้วค่อยๆเอื้อมไปดึง สิ่งที่คิดว่าเป้นปิ่นของพี่รามออกมาจากมวยผม...
.
.
.


...เป็น..พู่กันเบอร์ศูนย์อย่างที่ ไอ้รินว่า.................
........................
....
.
.
.
.


เหี้ยแล้วไง!!!!!!!!!!!!


แล้วปิ่นพี่รามละ???!!!!!

[why yyy]

อยากอ่านแล้วนะ

[kakaris]

พี่รามอย่าน้อยใจน้า

ก็ภัทรมันเป็นอย่างเนี้ยแหละ

[aiyuki]

 :z3:รออ่านครับ อยากรู้ว่าคนที่ไอเดียร์ตบไปเป็นใคร?

[sunshadow]

    งูตัวใหญ่ที่กำลังกินงูอีกตัวไม่ใช่งูยักษ์ของไอเดียร์
    แต่บอกว่าฝันร้าย แสดงว่างูที่กะลังโดนกินอ่าใช่?
    ตอนหน้าไอเดียร์โหมดมึนอึนอีกแล้วเหรอ เอาพู่กันไปปักหัว
    แล้วอย่าบอกนะว่าที่หาไม่เจอเพราะเอาปิ่นไปวาดรูป หรือไม่ก็เอาไปคีบมาม่าแทนตะเกียบไปแล้วอ่า

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 53


..
.
'นักโทษ...จักถูกส่งสังเวยแด่....องค์อรัญญาปักษ์'

เป็นเสียงผมที่กระซิบประโยคนั้นกับตัวประหลาดเขาโค้ง สายตาผมได้แต่มองภาพเบื้องหน้าที่ไกลออกไป เสียงกรีดร้อง และเสียงสาปแช่ง ...ของเหล่าคนที่โดนตีตรวน ... สีหน้าหวาดหวั่นและสิ้นหวัง ยามถูกผลักให้ ตกลงไปในเหว...ผมรู้ดีว่ามีอะไรอยู่ในนั้น....

'มิมีหนทางอื่น กระนั้นรึขอรับ ? ใยต้องให้นักโทษจบชีวิต? '

'เพราะหาได้มีข้ออ้างอื่นใดที่จักให้ทักษาหารแด่ องค์อรัญญาปักษ์ น่ะสิ อาชา...'

'แต่หลายชีพ สิ้นเพียงแลกหนึ่งชีวิตกระนั้นรึขอรับ?'

'......'

.
.
.
.
ในฝันประโยคนั้นมันไม่มีคำตอบ ....
.
.
.
มีแต่ภาพ โคตรสยองที่ผมได้แต่มองโดยไม่สามารถหลับตา...
..
....ว่าชินๆกับเรื่องฝันร้ายแล้วนะ แต่ช่วงนี้แม่ง ฝันโคตรเลวร้าย ... เลวร้ายขนาดผมเอามาเขียนพล็อตของกาลฯ เลยทีเดียว... ในฝันผมไม่ได้โดนอะไรกับตัว ...ส่วนมากจะอยู่ในรูปแบบของบุคคลที่สาม ...
.
.
.
ผมเป็นได้แค่คนเฝ้ามอง....
.
.
.
 เฝ้ามองงูตัวนั้น ...เหมือนงูยักษ์ของผม ...แต่ไม่ใช่งูยักษ์ของผม งงล่ะสิ? แต่ผมไม่งง ...
.
.
.

ผมรู้.....รู้ว่างูตัวใหญ่ที่กำลังค่อยๆกลืนงูอีกตัวนั้น.....ไม่มีทางเป็น งูยักษ์ของผม...เอล ของผม..คงไม่โหดขนาดนั้น...

.
.
.

เสียงกรีดร้องและเสียงขู่ฟ่อ เงียบหายไปเมื่อเขี้ยวคมนั้นกัดลงและค่อยๆกลืนร่างที่กระเสือกกระสนดิ้นหนี ...
.
.
.
แม่ง...โหดแท้หล้า.....
.
.
.



***




.
.
.

"พี่ไอเดียร์ ผมยืมสกรีนจุดเล็กหน่อยดิ "

เสียงอ้อนส้น... เยี่ยงนี้ไม่มีใคร นอกจากไอ้ริน เด็กน่ารักที่มีทุกสิ่งยกเว้นมารยาท และคำว่าเกรงใจ อยากจะสอนมันอยู่บ้างเรื่องที่มันใช้วิสาสะเกินความจำเป็น แต่ยังหาโอกาสไม่ได้เพราะไม่ได้เป็นอะไรกับมันมากมาย สถานะปัจจุบันเป็นอย่างมากก็แค่ ปู่รหัสของมันและผมก็ยังไม่อยากเลื่อนสถานะไปมากกว่านี้ กลัวชีวิตจะยิ่งพบความวิบัติเพราะมัน...

"พี่ไอเดียร์ สกรีนโทน..."

เห็นผมเงียบไปแม่งเลยย้ำอีกรอบ

"ไม่ลงคอมฯอะ? "

หันไปบ่นมันแต่ผมก็ยื่นส่งแผ่นสกรีนให้....

"ลงคอมฯ มันไม่เรียลพี่...ขอยืมโม่เหลาดินสอด้วยดิ..."

มันก้มหน้าตัดสกรีนโทน แต่ยังสามารถเอ่ยคำและยื่นมือมาขอของได้

"อย่าทำเศษไส้หล่นนะพี่สะสมอยู่ ห้ามขโมยด้วย ให้เหลาอย่างเดียว"

"คนบ้าอะไรสะสมเศษไส้ดินสอ..."

"คนที่เป็นรุ่นพี่มึงอะ ไอ้ริน...แม่งลาม..."

"งั้นขอ 2B เอาด้ามสีฟ้าไม่เอาสีดำ..."

"เอาปิ๊กม่า ไปด้วยเลยไหม เดี๋ยวมึงก็ยืม..."

"เบอร์ 0.5 "

"สัด!!! มึงย้ายมานั่งโต๊ะกูเลยมาไอ้ริน จะได้หยิบให้พอใจ"

เกินทนจนบ่นมันไปบ้าง แม่ง ... ไม่สลด หันมาทำหน้าเง้าหน้างอใส่ เดี๋ยวแม่งจับจูบโชว์แม่บ้านเลย
.
.
.
ได้แต่คิด...ไม่กล้าทำกลัวชีวิตจะสั้นลงกว่าเดิม ...จากนั้นก็นั่งร่างแบบไปคิดเนมไป หันไปบ่นไอ้รินบ้างเพราะมันยังใช้วิสาสะมากล้นเกินคนปกติได้อย่างคงเส้นคงวา ...
.
.
ดีหน่อยที่มันไม่ด้านเหมือนไอ้จี ไม่งั้นมันคงยืมไอ้งูยักษ์ผมไปควงเล่นแล้ว ....และก็ดีที่มันยังไม่รู้ว่าไอ้งูยักษ์อะแฟนผม... ไม่งั้นมันอาจจะแบกวิสาสะของมันมาขอยืมไอ้งูยักษ์ผมสักวัน .... ไอ้รินมันไม่ขี้แย่งเหมือนไอ้จี แต่มันอะขี้อิจฉา งอแงเหมือนเด็ก ผมมีอะไร ไอ้นี่ก็จะอยากใช้เหมือนผมบ้าง...ได้แตะของผมนิดๆหน่อยๆมันก็สุขใจแล้ว ...และเพราะไอ้ที่มันชอบถือวิสาสะมาใช้ของๆผมนี่ล่ะถึงทำให้ผมรู้ถึงความซวย....
.
.
.

 ซวย.......ซวยแล้ว!!!!!!

.
.
.


ผมทำปิ่นพี่รามหาย!!!!

.
.
.

ช่วงนี้กำลังงงเบลอๆ มารู้สึกตัวอีกทีตอนไอ้รินยืม พู่กันเบอร์ศูนย์...
.
.
.

ผมบอกมันว่าไม่มี ...
.
.
.


มันเลยชี้ไปที่มวยผม แล้วบอกว่า

'เสียบอยู่ที่หัวพี่ไงพี่...'

ผมนิ่งไปสองวิ แล้วค่อยๆเอื้อมไปดึง สิ่งที่คิดว่าเป็นปิ่นของพี่รามออกมาจากมวยผม...
.
.
.


...เป็น..พู่กันเบอร์ศูนย์อย่างที่ ไอ้รินว่า.................
........................
....
.
.
.
.


เหี้ยแล้วไง!!!!!!!!!!!!


แล้วปิ่นพี่รามละ???!!!!!








***




[Part ริน]


"...ปิ่นกู....ปิ่นกูหายอะ...ปิ่นกู...ฮืออออออออออ.....ปิ่นกู....ไอ้ริน...ปิ่นกู....ปิ่นของกู...."

.....จบกันรุ่นพี่ที่น่าเคารพ....ผมนั่งมองความเรื้อนของรุ่นพี่หน้าเป็น แล้วหยิบแก้วเหล้าว่างเปล่ามาผสมส่งให้แกใหม่ ตอนนี้เราแอบโดดออกมาครับ แหะๆ จะเรียกว่า 'เรา' ก็อาจผิดไปนิดเพราะมีแค่ผมคนเดียวที่ต้องตอกบัตร เรื่องนี้ข้ามๆ แล้วกันเอาเป็นว่า ตอนนี้หนีงานมานั่งดื่มกันครับ เป็นล็อบบี้เลานจ์ ของโรงแรมแห่งหนึ่ง ใกล้ๆที่ทำงาน ... ผมเป็นมือชงเพราะไม่ได้เป็นคนจ่าย ส่วนคนจ่าย กำลังยกดื่ม ยกดื่ม...  ไอเดียร์ [คสต. : อย่าให้แกรู้นะว่าผมไม่อยากเรียกพี่เท่าไหร่หรอก ไอเดียร์ต๊องแล้วก็หน้าเป็นเกินกว่าจะเรียกพี่] หลุดไปไกลแล้ว ตั้งแต่ผมทักเรื่องพู่กันเบอร์ศูนย์ที่แกคิดว่าเป็นปิ่นสีทองที่แกใช้ประจำ....

"แล้วทำหายที่ไหนอะพี่ ?"

"สัด!! ถ้ากูรู้ว่าหายที่ไหน มันจะเรียกหายไหมล่ะ?"

เมาแล้วเรื้อนโคตร...กร่างได้อีก ...ปกติไอเดียร์มันจะเงียบๆติสๆ เหม่อๆ แต่อย่าให้หลุดพูดออกมานะ ไม่เจ็บหูก็ได้เจ็บใจกันบ้าง แต่ก็นานๆทีจะหลุด ไอเดียร์ใจดีจะตาย ผมถึงได้ชอบขอนู้นยืมนี่ โอเคผมอาจทำตัวน่ารำคาญไปบ้าง แต่เพราะอย่างนี้ไม่ใช่หรอที่ทำให้ผมเข้าใกล้ไอเดียร์ได้อีกนิด เพราะถึงว่าจะบ่นไปบ้างแต่ไอเดียร์ก็ไม่เคยปฏิเสธอะไร...

"...ปิ่นกู...ริน...ปิ่นกู..."

แล้วก็ขยับเข้าโหมดเรื้อนขึ้นมาอีกหนึ่งเลเวล ... ไอเดียร์เริ่มยกขาขึ้นมานั่งกอดเข่าบนโซฟาแล้ว พอก้มหน้าลงไปซบเข่าแล้วเหมือนผู้หญิงเลยวะ...ที่ผมว่ายิ่งเหมือนเพราะวันนี้ไอเดียร์ปล่อยผม ไม่ได้มัดหรือรวบแล้วปักด้วยปิ่นหรือพู่กันเลยปล่อยยาวลงมา เห็นบอกว่ายังทำใจไม่ได้ เรื่องปิ่น และถ้าหาไม่เจอจริงๆ พรุ่งนี้จะไปตัดผม...
.
.
จริงจังขนาดนั้น...ผมว่าน่าเสียดาย...ไอเดียร์เหมาะกับผมยาวๆเซอร์ๆติสๆมากกว่า ...
.
.

"ริน.....ปิ่น....ปิ่น...หายไปแล้ว....ฮืออออออออออ....หายไปแล้ว....อึก..อึก...ฮืออออ..."

แล้วไอเดียร์ก็หลุดโลกไปอย่างสมบูรณ์  รุ่นพี่หน้าเป็นของผมร้องไห้โฮอย่างไม่อายใคร กับไอ้แค่ปิ่นอันเดียว ร้องยังกะหมาตาย...

"แค่ปิ่นอันเดียว เดี๋ยวผมซื้อให้ก็ได้พี่"

"...ไม่เอา...ไม่ใช่ปิ่นอันนั้น....จะเอาปิ่นอันนั้น...ฮืออออ..."

ดื้อได้อีก..ขนาดเมาเรื้อนยังก้มหน้าเถียงผมได้อีก ..

"แค่ปิ่น ...อันไหนๆมันก็เหมือนกันละพี่..."

"....ไม่เหมือน...อันนั้น...ปิ่นอันนั้น...พี่รามซื้อให้...อึกกกก...ฮือออ..อึก...พี่ราม...พี่ราม....พี่ราม....ผมขอโทษ...ขอโทษ..."

คำขอโทษครางออกมาแล้วหายไป คราวนี้ไม่มีเสียงร้องโฮหลุดออกมา...แต่เสียงสะอื้นกับไหล่ที่สั่นมันก็ทำให้ผมรู้ว่าไอเดียร์ร้องไห้... ร้องแต่เก็บเสียงไว้ทั้งหมด...แล้วก็น่าจะร้องหนักกว่าเก่า เพราะตอนนี้สั่นจนตัวโยนไปทั้งตัวแล้ว

"สำคัญมากเลยหรือพี่?"

"อือ..อือออ"

"ค่อยๆหาก็ได้พี่ บางทีอาจจะหล่นอยู่ที่บ้าน ปกติพี่เบลอ วันนั้นอาจจะเบลอมากหน่อยเลยลืมไว้ที่ไหนก็ได้ ....ค่อยๆคิด เดี๋ยวก็จำได้ ...สู้ๆนะพี่ อย่าเพิ่งท้อดิ"
.
.
.

แล้วก็หลับ....ดีนะที่จ่ายตังค์แล้ว แม่ง.... เลานจ์น์อย่างหรู ผมไม่รู้นะว่าไอเดียร์ชอบดื่มที่แบบนี้โอเคเคยรู้มาจากพี่ฝิ่นบ้างว่าไอเดียร์มันไม่ชอบที่คนเยอะๆเพราะเคยทั้งโดนลูกหลง โดนแทง มันเลยขยาด แต่ก็นะ ...ไม่คิดว่าจะขยาดจนยอมจ่ายเยอะขนาดนี้ ... ก็ไม่ใช่ว่านั่งแป๊บๆสักหน่อย นี่นั่งกันเกือบ 3 ชั่วโมง แถมไม่ได้นั่งเฉยๆ ไอเดียร์ยกเหล้าดื่มเป็นน้ำเปล่าเลย ...จนผมเห็นท่าจะไม่ไหว..นี่ก็กำลังพยุงกันออกมาจากล็อบบี้ คิดว่าจะกลับแท็กซี่ คืนนี้คงต้องค้างบ้านผม ผมอยู่กับพี่ชายอีกคนไม่น่าจะมีปัญหาอะไรอยู่แล้ว...
.
.....ถ้าจะเอารุ่นพี่หน้าเป็นไปนอนที่ห้องด้วย
.
.
.

"ปวดฉี่..."

ยังไม่ทันก้าวเข้าลิฟต์ คนเมาที่ซบไหล่ผมก็เริ่มงอแงแล้วครับ ...โอเค งั้นเดี๋ยวพาไปห้องน้ำก่อน ...

.
.
.




***




"........"

...เอ่อ....ไอ้คำว่าเพื่อนผมอยู่ข้างใน พูดยังไงดี ? 

.
.
.

ตอนนี้กำลังวิกฤติครับผมทำอะไรไม่ได้เลย .. เมื่อกี้ผมพาไอเดียร์มาเข้าห้องน้ำ จากนั้นก็ออกไปรอข้างนอก...แล้วพวกฝรั่งตาน้ำข้าวนี่ก็เข้ามา...ผมยืนรอไอเดียร์อยู่ กำลังจะเดินไปตามเพราะคาดว่าไอเดียร์น่าจะหลับในห้องน้ำไปแล้ว ...แต่ผมก็ช้ากว่าฝรั่งที่กำลังเคาะห้องน้ำที่ไอเดียร์เข้าอยู่ ...
.
.
หันไปมองห้องอื่นก็ว่างนะ แล้วทำไมมาเคาะห้องไอเดียร์ของผม... ยังไม่ทันรวบรวมคำศัพท์ ไอเดียร์ก็เปิดประตูออกมาแบบมึนๆ คนที่เคาะประตูจับไอเดียร์ไว้ได้ก่อนที่จะล้มหน้าคว่ำ.....จากนั้นก็อุ้มไอเดียร์เดินออกไป......
.
.
.

'????'
 
ฝรั่งที่ตามมาด้วย สามสี่คน พากันกรูออกไปจากห้องน้ำแล้ว เหลือแค่ผมที่ยังยืนนิ่ง เพราะจับต้นชนปลายอะไร ไม่ถูก....

.
.
.

อย่าบอกนะว่าลักพาตัว....???? ....
.
.
.

บ้าน่า.... นี่มันเมืองไทยนะ? ชีวิตจริงนะ? แถมไอเดียร์ยังเป็นนักเขียนการ์ตูน ไม่ได้เป็นแฟนมาเฟียที่ไหนสักหน่อย...
ผมยืนนิ่งอยู่สามวิก่อนจะวิ่งตามออกไป และหยุดในทันทีที่หนึ่งในไอ้ฝรั่งตัวใหญ่พวกนั้น ขวางผมไว้และโชว์ปืนให้ดู....
.
.
.

ไม่จริงน่า..... ล้อกันเล่นใช่ไหมเนี้ย???!!!

[Onlymin]

ใคร ??? ใครมาพาไอเดียร์ไป

รออ่านต่อค่ะ

[takara]

อัยย๊ะ ไอเดียร์เบลอเอาพู่กันอแทนปิ่นแล้วโดนใครอุ้มอีกล่ะเนี้ย