หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[BitterSweet~]

ภัทรแพ้ทางรามจริง ๆ
โดนทำอะไรก็นิ่งงัน ไม่กล้าขยับตัว
เหมือนเกรงอะไรสักอย่าง

แต่ยังไงก็ตาม เราเชียร์เอลอ่ะ
ชูป้ายไฟเชียร์เอลสุดตัว!! ^^

[LSK]

รามหาจุดอ่อนของไอเดียร์เก่งเนอะ 

[Smirnoff]

แว้กกกก คุณรามนิสัยวะ  :z6:เหมือนจะเห็นการเริ่มต้นสงครามมารำไรๆ

[silverphoenix]

เอลี่...รีบมาด่วนๆ
เดี๋ยวหนูภัทรก็โดนฉกไปพอดี

[Zitraphat]

อ่านตอนที่แล้วท้ายๆ กับตอนนี้แล้วตะหงิดๆ กับภัทร ไม่ชอบใจอย่างแรง ยอมรับว่ามีคนรักแล้ว แต่ไปนั่งตักผู้ชายอื่นที่เพิ่งเจอกัน ยอมให้เขากอด เอาคางมาเกยไหล่ก็ไม่สะบัดออกกลับนั่งเฉย อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นคนที่ ปล่อยเนื้อปล่อยตัวและง่ายจังเลยค่ะ ถ้าเราเป็นเอลแล้วรู้ว่าแฟนตัวเองมาคุยเรื่องงาน"แบบนี้" ละก็ คงเสียความรู้สึกสุดๆ เลย

^
^
^
ไม่ใช่ผู้หญิงนะคร๊าพพพพพ ไม่คิดหวงตัวอย่างนั้นจริงๆ แหะแหะแหะ    แถมสติมันหลุดตั้งแต่เจอแบมบู กับงานดีไซน์ แล้ว ถ้าของที่ดึงสติได้อย่างแรงมันมาอยู่ตรงหน้า ก็ไม่อยากจะไปไหนเหมือนกัน อารมณ์มันเหมือนกับผู้ชายคนอื่นเวลาได้ขับ ได้นั่งรถหรูๆ  อะเน้อ
 สำหรับ ไอเดียร์  เรื่องที่ให้ เอล เรียกชื่อ นั้นได้คนเดียว ไม่ได้หมายความว่า จะยอมรับว่า เอล เป็นคนรักนะ แค่มันพิเศษกว่าคนอื่นนิดนึง กับคนที่เพิ่งรู้จักถึงจะมีอะไรกัน แต่อีกฝ่ายเป็นมังคุดที่ไม่รู้ว่าวันไหนจะกลับประเทศตัวเอง มันยากที่จะยอมรับ เอล เองนอกจากการกระทำแล้ว ตอนมันไม่ได้เขียนหรือพูดยืนยันให้ แน่ใจสักนิดว่า 'มาเป็นแฟนกันนะ' อย่างที่บอกช่วงแรกๆ ที่มีอะไรด้วยก็แค่อยากลอง ที่ยอมมีอะไรด้วยอีกครั้งก็แค่ ลองกับคนอื่นแล้วมันไม่ได้อย่างที่คิด ...
เอาไงอะ เอล ? ไอเดียร์ มันไม่ใช่ผู้หญิง ที่ถ้าใครสักคนทำดีด้วยแล้วจะคิดไปเองว่า คนนั้นเขารักมัน  แต่มันเป็นผู้ชายลันล้าที่ ชอบอยู่กับของที่ตัวเองถูกใจ ... ไอเดียร์ เป็น ผู้ชาย รสนิยมก็ไบฯ ไม่ใช่ว่ามันยอม 'รับ' เอล แล้ว ต่อมแต๋วมันจะแตก จนหญิงจ๋า ...ถ้ามีแบบน่ารักๆมาใกล้มัน มันก็ 'เสียบ' ได้เหมือนกัน การที่มันให้ 'รอ' อยู่ที่ห้องพักก็แสดงว่ามันยอมให้นิดนึง-มากแล้ว แต่ถ้ายังชะล่าใจ อันนี้ช่วยไม่ได้จริงๆ.....ว่าไง.. เอล ?

[MeepadA]

[color=purple

แถมร่องรอยบนตัวแบบนั้นอีก... แสดงว่า โดน 'มัน' เจอแล้วสินะ

[/color]

อยากบอกว่าหลายทีแล้วด้วย   

แค่คิดว่า เอลจะเขมือบเข้าไปจริงๆ ก้อสยองงง อ่ะ 

[๛ナーリバス๛]

sukoi/ omoshiroi ne (สุดยอด/สนุกจัง)....กระแดะอยากใช้ภาษาต่างประเทศบ้างแต่บังเอิญไม่รู้ทั้ง อิตเลี่ยนและเสปน ฮาๆๆ

...............

สะดุดชื่อเรื่องมาหลายวันแล้ว ในที่สุดก็ตัดสินใจลองเข้ามาอ่านเรื่องนี้ เห็นเรื่องเก่า มันดูแลซับซ้อนอ่านยาก(และยาวมาก)เหลือเกินเลยยังทำใจไมได้
ส่วนเรื่องนี้ ลงมาสิบแปดตอนแล้วก็รู้สึกตอนนึงมันสั้นๆ และอยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ

ขอยาวๆ นะเพราะมาอ่านรวบยอด แบบว่าเป็นคนเวิ่นเว้อพอควรน่ะ ฮ่าๆ

ภัทรนี่ฮานะ อ่านมาแรกๆ เปิดเรื่องได้สนใจมาก คือเริ่มด้วยความฮา แต่ตกใจที่พระเอกเป็นงู ฮ่าๆ

ชอบกลอน ไม่แน่ใจว่า บางอันเป็นกลอนบางอันใช้ฉันลักษณ์ฉันหรือเปล่า? คล้ายๆว่าน่าจะใช่ เป็นคนชอบอ่านกลอนก็เลยประทับใจ
ภาษาที่ใช้ในอดีต เก่ามากกกกก ยังกับอ่านพวกไตรภูมิพระร่วง หรือนิราศเก่าๆเลย ก็อ่านบ้างข้ามบ้างเพราะอ่านแล้วงง ดีใจมากที่มีคนเข้ามาแปลให้ ฮ่าๆๆ

รู้สึกชอบเอลมาก ดูเป็นผู้ใหญ่ สุภาพบุรุษมีการโชว์แมนดูแลภัทรตั้งหลายที อิอิ

แต่ก็หึงโหดด้วยเช่นกัน รู้แล้วล่ะว่าพระเจ้าน่ากลัวขนาดไหน ตุลย์ก็คงสู้ไม่ได้ เพราะคงไม่โหดขนาดฆ่ากันแบบนี้

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆ  ซับซ้อนน่าลุ้น จะรอตอนต่อไปนะคะ

[sunshinesunrise]

ภัทรนี่ฮอตจริงๆ เดาไม่ออกเลยว่าคนไหนมาวิน สูสีๆ แต่เอลนำมาหน่อย เพราะก้าวข้ามมากกว่าคนรู้จัก 5555
เขินเอลอ่ะ >< อยากมีคนมาเพ้อใส่แบบนี้บ้าง อิอิ

[minibusez]

เนื้อเรื่องเยี่ยมกู้ดเลยครับ    แปลกและน่าสนใจมาก
คิดอยู่ว่าถ้าเกิดจู่ๆ เอลแปลงร่างเป็นงูขึ้นมาทำไง #สะพรึง
ชอบไอเดียร์จัง คือชอบความคิดของเขา ตลกดี อ่านแล้วขำ
สงครามกำลังจะเกิดแน่เลย
ตอนนี้คุณรามกำลังทำแต้มอยู่ล่ะสินะ
เพิ่งเข้ามาอ่าน 17 ตอนรวด แฮ่กๆ
ตอนแรกไม่กล้ากดเข้ามา ชื่อเรื่องมันทำให้หวั่น
จู่ๆ กดเผลอเข้ามา แล้วก็ออกไม่ได้ เวรกรรม
ติดงอมแงมเลยตอนนี้ มาต่อไวไวนะ

[Yundori]

เหมือนว่าคนรักในอดีตจะตามตัวกลับมาแล้วนะ
ไม่ชอบที่ภัทรปล่อยตัว ปล่อยให้รามมาคลอเคลีย
ทั้งๆที่ตัวเองก็แบบนะ กะมังคุดอะ -0-
ถ้ามังคุดรู้ งานนี้มีหวัง เละ !

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 18 [อดีต]

"มิได้เจ้าค่ะ!! ไม่ว่าเยี่ยงไร เด็กคนนี้ก็ต้องเกิดขึ้นมา!! บุตรข้าเจ้าจักต้องสถิตยัง บรรลังค์แห่ง ชลเทวทหะนคร จักต้องเป็นบุตรข้าเจ้าเท่านั้นหาใช่ ตนอื่น!!"

"หากแต่ปราณนั่นอ่อนแอเกินไป ...แม่หญิงจักทำเฉกใด หากเปลือกไข่มิฟักในเวลาอันควร?"

"หาชีพแลกมา!! ไม่ว่าจะเป็น ปราณนาค หรือครุฑ ปราณใดก็ได้ที่จะแลกกับชีพบุตรข้าเจ้า!! จักชีพใด! ยาวิเศษใด! หรือต่อให้มันเป็นยาพิษ ข้าก็ต้องยื้อชีพนี้ให้ได้!!"

"แม่หญิง?"

"...ยังมิครบกำหนด เขายังอยู่ในท้องข้าเจ้า... ต่อให้ข้าเจ้าตกตาย ข้าเจ้าก็จะไม่มีวันสำลอกไข่ใบนี้ออกมาหากต้องรู้ว่า บุตรข้าเจ้าไร้ลมหายใจ !! ช่วยข้าเจ้าเถิด ธชีท่าน ...พรตท่านเองมิใช่รึ ที่ทำนายว่าปราณนี้จักเป็นมณีแก้ว บุญญา แห่งชลเทวะทหะนคร หากเป็นเฉกนั้น ใยเขาจักสิ้นหากเพียงข้าเจ้าสำลอก ?!!  "

"หากแม่หญิงยืนยัน....ข้าก็จักหาทางช่วย...แต่แน่ใจรึ...ว่า...มิว่าทางใด แม่หญิงก็จักยอมรับถึงผลแห่งมัน...?"

วงหน้านวล ของหญิงงามหันหนีจาก ธชีเฒ่า กลับมาจดจ้องที่เปลวเทียน ...แววตานางเหมือนไร้ซึ่งสติ หากแต่น้ำเสียงนั้นเด็ดขาด...

"....บุตรข้าเจ้า...ต้องถือกำเนิด...ไม่ว่าข้าเจ้าจักต้องแลกด้วยสิ่งใด...."
......................
.........................................

'นี้มันเป็น บาป... งั้นรึ? ไม่...มิใช่ ..มันเป็นหนทางต่อชีพของปราณที่ควรกำเนิดต่างหาก...พรตธชีท่าน เองก็ครองชีพมาเกินพันปีแล้ว หากดับปราณ ณ เพลานี้ก็หาได้ผิดแปลก เจ้ามิผิดหรอก จามมรินทร์ กิน...กินเข้าไปสิ เพียงแค่ มณีแห่งวณาไพร หาได้ยืนยันว่าชีพในเปลือกไข่ จักหายใจเมื่อไข่นั้นกระเทาะเปลือก มันต้องมีสิ่งยืนยัน ....

...ยืนยันว่า บุตรข้าต้องกำเนิด...กินเข้าไปสิ นี้เป็นร่างแห่ง บารมีนับพันปีเชียวนะ กินเข้าไปให้หมด ... มันต้องไม่มี 'หลักฐาน' ใดที่จะนำ 'มลทิน' มาให้บุตรข้า เฉกนั้นแล้ว ...กินเข้าไปให้หมด จามมรินทร์เทวี  กินซากร่างแห่งธชีนี้ให้หมด!!! .....ธชีท่านหาได้ สาปแช่งข้าเจ้าหรอก... ธชีท่าน ปรีดาด้วยช้ำ ที่ได้พลีร่างและปราณ ให้บุตรข้า ....กระนั้น รึมิจริง?....'

หญิงงามได้แต่เฝ้าบอกกับตนเอง ในขณะที่ วงหน้านั้นเอ่อไปด้วยน้ำตา...แต่.สองมือเปื้อนเลือดนั้นก็หาได้หยุดฉีกร่าง พรตธชี ......แล้วส่งเข้าริมฝีปากอิ่ม....
......................
.........................................

"ความลับของปลาที่โอบอุ้มดินแดน? ความลับอำนาจของครุฑ? มันเกี่ยวเหี้ยอะไรกันว๊ะ!!  โอ๊ย........!! ไอ้โปรเจคบ้า!! เจ้าของงานก็บ้า!!"

เสียงตะโกนที่ดังมาจากเตียงทำให้ เอล ต้องหันกลับไปมอง เหมือนชินไปแล้วกับการเห็นไอ้แสบที่นอนกลิ้งบนเตียงก้มหน้าขีดๆเขียนๆ แล้วก็ตะโกนอัดกับหมอน 'Che cosa sei?' เอลพิมพ์คำนั้นใส่ลงใน คอมฯ แล้วกดปุ่มพร้อมหันลำโพงไปหา คนบนเตียง

"เป็นอะไร? "

เสียงภาษาไทยชัดทุกตัวอักษร แถมด้วยสำเนียงตัว 'ร' ที่ชัดเจนโคตรๆ .....
...ของ.....
..เลขาชื่ออากู๋ ดังออกมาจากลำโพงนั้น ก็งี้หล่ะ ศาสดา แห่ง เทคโนโลยีองค์ที่สอง...
......
..
...ทุกสิ่ง.....

เสียงนั่นทำให้ ภัทร ผลิกตัวแล้วเดินคาบเอกสารงานมาโอบกอด คนพิมพ์ ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ คางนั้นเกยเข้ากับ ช่วงไหล่กว้าง... เอล ใส่บ็อกเซอร์แค่ตัวเดียวเหมือนเรื่องปกติเวลาที่อยู่ 'บ้าน' หลังนี้ ...อาณาเขตที่ปล่อยตัวได้ตามสบาย ยกเว้นเรื่องบางเรื่อง....

วงแขนเจ้าของเครื่องคอมฯ อ้อมมาโอบกอด เอล แล้วพิมพ์ 'ความลับ ของ นิทาน ' กดมันเป็นภาษาอังกฤษ [Secrets of the tale.] แล้วย้อนมาเป็น ภาษาอิตาเลี่ยน อีกครั้ง เพื่อความแน่ใจ แล้วกด ปุ่มเสียง

"I segreti del racconto. "

"มังคุดรู้ความลับไหม?"

ประโยคนั้นพูดเบาๆเป็นภาษาไทย ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มจะปิดทาบลงกับลำคอหนา .... พรุ่งนี้วันจันทร์แล้ว.... ตายแน่ไอเดียร์เอ้ย......จะเอางานอะไรไปส่งเขาว่ะ!....
..ช่างแม่ง!!! ...งานการไม่ได้ 'เอา' 'งานบ้าน' แก้ขัดก่อนแล้วกัน ..... เรื่องของพรุ่งนี้...ก็ปล่อยให้มัน เป็นเรื่องของพรุ่งนี้เถอะ...
......................
.........................................

[Mookkun]

พึ่งตามอ่่นทันนน(ถึงจะงงๆไปบ้างก้อวตามม)

ชอบมากเลยฮับบบบบบ
กิกิ

[Smirnoff]

เดียร์แม่งงง น่ารักอะคู่นี้  เอางานบ้านอย่างเดียวเล้ยยยย

[THE MIN]

แอ๊  ชอบบบบบบบ



เอล ป่ะกลับบ้าน

[Zitraphat]

 งงกันเข้าไปกับภาษาโบราณ ที่มากเกินไปหน่อย เลยมาอธิบายศัพท์บางคำเพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน

 ปราณ : อันนี้ความหมายคล้าย ชีพ/ ชีวิต/ ลมหายใจ แต่จะมากกว่านั้น ประมาณดวงวิญญาณ
 
 พยุหราธรรม : เป็นดินแดนของพวกฤษี ที่บำเพ็ญพรต

 ธชี /พรต : อันนี้เป็นคำเรียก นักบวช ที่ บูชาไฟ หรือพวก ฤษี บ้านเราอะหล่ะ

 สำลอก: การคลอดของพวกนาค นาคจะอุ้มไข่ แล้วพอใกล้ถึงเวลาก็สำลอกไข่ออกมาจากปาก ไม่ได้คลอดเหมือนมนุษย์ หรือสัตว์อื่น ที่สำคัญ สำลอกมาแล้วก็ต้อง รอให้ไข่ฟักเองอีก ทำให้พวกที่เกิดจากไข่ โดนเรียกว่า พวก ทวิชาติ ซึ่งหมายถึง เกิด สองครั้ง

 นิลกาฬ : ชื่อของแม่น้ำสีดำ ที่พาดผ่านระหว่างแดน อยู่ล่างสุดของหุบเขา ลึกมากจนมองไม่เห็นอะไรเลย ถึงได้เรียกว่า นิลกาฬ
 
 กังสดาล : ระฆังวงเดือน ทำมาจากสัมฤทธื์ แบ่งเป็นสองประเภท ประเภทที่เป็นกลอง โบราณใช้ตีในงานใหญ่ กับประเภทที่เป็นระฆัง ใช้แขวน เหมือนโมบายสมัยนี้ เวลาดี เสียงจะดังใสและกังวาลมาก

 มีคำไหนไม่เข้าใจจิ้มถามคนเขียนได้นะ...   
 

[sunshadow]

    อ้ากกก ชอบคุณรามอ่า เอาแต่ใจ แต่ห่วงไย น่าร้ากกกก ><"
    แต่เหมือนอาหาร น้ำชา แล้วก็รอยจูบที่คุณรามวางระเบิดไว้ นายมังคุดจะยังไม่ได้รับเลยนะ
    สงสัยจะเบาไป
    แต่หนูภัทรก็ดูจะเหมือนว่าง่ายเกินไปด้วยแหละ
    ไปนั่งให้เค้ากอดจูบลูบคลำอยู่ได้ตั้งนานสองนาน
    คนรู้จักมาก่อนก็ไม่ใช่ ไม่ได้มีขัดขืนเลย

[takara]

แม่กินนักพรตเหรอเนี้ย โหใจเด็ดอะ นับถือเลย ก้อเพื่อลูกนี่นะ ภัทรก้อเอามังคุดไปส่งสิ อิอิ

[๛ナーリバス๛]

ทำไมรู้สึกว่าเอลน่ารักขึ้นทุกวันแม้จะพูโทยไม่ได้ สื่อสารกันผ่านเทคโนโลยีแต่บางคำสั้นๆก็สื่อว่าห่วงใยได้ แม่ใจเด็ดจริงๆอ่ะแหละ

[Alone Alone]

เอลปล่อยตัวมาก ระวังภัทรจับปล้ำนะ

(ชอบนะใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว อิอิ)

[sunshinesunrise]

ถึงสุดท้ายใครจะได้ใจภัทรไป แต่ข้าเจ้าเชียร์เอล เย้วววว ><
ถึงว่าชีวิตภัทรมันสวยงามแปลกๆเพราะแม่กินธชีตอนท้องสินะ... มันเหมือนโดนสาปนะ
ถึงเจ้าของร่างจะเต็มใจแต่นักบวชที่อยู่มาหลายร้อยปี มันต้องมีผลกระทบกับชีวิตที่เกิดมาแน่นอน

ชอบตอนนี้! ผูกเรื่องดีจริงๆ 

[Zitraphat]

แก้ข่าว พรตธชี ไม่ได้เต็มใจเน้อ ที่หามาช่วยนั้น คือ น้ำหวานแห่งวนาไพร เป็นทั้งยาพิษและยาอายุวัฒนะ ที่ว่ากันว่าสามารถดึงชีพที่ใกล้สิ้นให้กลับมาได้ ลักษณะเป็น เม็ดอำพันสีทองขนาดนิ้วก้อย พรตธชี หาสิ่งนี้มาให้ จามมรินทร์ เทวี หากแต่นาง ต้องการสิ่งรับประกันว่า ความลับนี้จะไม่หลุดและต้องการบารมีให้ไข่ในท้อง นางจึงสังหาร พรตธชี แล้วกินร่างทั้งร่างเข้าไปเน้อ .....โหดอ่ะ แม่ของ ภัทรเจ้า อ่ะ.....

[$VAN$]

สยองโคตรอ่ะ แหวะ จามมรินทร์กินซากธชี อึ๋ย~ นึกถึงครูพนอ เรื่องลองของ
ว่าแล้วไปโหลดดูอีกดีก่า 

[ryokijung]

โหดแท้เหลา

[ratnalin]

โอย สยอง กินเข้าไปได้ไง เราก็นึกว่าธชีท่านสละร่างให้ แต่แบบนี้คุณแม่โหดเกินไปแล้วนะ ><"
รอตอนต่อไปค่ะ

[Rafael]

มาตามต่อนะคะ
อิอิ

[LSK]

แม่ของภัทรเจ้าโหด

[why yyy]

รอตอนต่อไป  ภัทรจะทำงานส่งรามทันมั้ยนะ

[MeepadA]

ภัทรจะเอาอะไรไปขายเค้าน๊า 

[กาลณัฐ]

 

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 19

'เปลี่ยนแนวไปเขียนการ์ตูนโป๊ดีกว่า ก็ตอนนี้ไอ้ที่มีอยู่ในสมอง เรื่อง เอ็กซ์ๆทั้งนั้น ... แถมไอ้คนที่ผมกำลังขย่มอยู่บนตัวมัน ก็กำลังสนองเรื่องนี้อย่างตั้งใจเสียด้วย... ครั้งแรกที่มีอะไรด้วยกัน เก้ๆกังๆ ด้วยกันทั้งคู่ ผมก็เพิ่งเคย สวนไอ้มังคุดเองมันก็ดูรีบๆรนๆยังไงชอบกล อยากถามมันว่าครั้งแรกหรือเปล่า ก็ถามไม่เป็นแถมยังไม่อยากรู้คำตอบด้วย... กลัวคำตอบมัน.... กลัวมันตอบว่า 'ครั้งแรก' เหมือนกัน.....

.... แล้วมันก็เป็นอย่างที่คิด ....ภาษาร่างกายมันบอกผมทันทีว่า ไอ้เหี้ยนี้เพิ่ง'เคย' กับผู้ชายครั้งแรก ....ใช้สติปัญญามึงนิดนึงมังคุด....ถ้ามึงเพิ่งเคย แล้วมึงจะมาเสียบกูทำไม!? ในความรู้สึกผม คนเสียบมันต้องโชกโชนช่ำชอง ลื่นปรืดๆ โลกของความเป็นจริงไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดนะครับ...อ่านนิยายมากไปเปล่า ? ขนาดผมผ่านสายตามาแล้วทั้ง AV. ทั้ง GV. ยังแทบตายกับครั้งแรกของไอ้มังคุด เจ็บจริงไม่มีสลิงไม่มีตัวช่วย แถมมันยังเอาแต่ใจสุดๆ ...ตอนนี้ก็ ใช่ว่าจะมีอะไรดีขึ้นมันยังเอากับเอาอยู่เหมือนเดิม แถมมีพัฒนาการในทางเสื่อมมากกว่าเดิมเสียอีก  ...... มันให้ผมขึ้นเอง .....อ่าน่ะ....ย่ำยีกูเข้าไป...มึงเป็นพระเจ้าทำได้ทุกสิ่งนิ...สัด!

ตื่นขึ้นมาแบบหื่นๆ ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันจันทร์ .....แต่ผมยังไม่ได้เตรียมเหี้ยอะไรเลย กลัวๆยังไงไม่รู้ งานที่ต้องส่ง ยังกองอยู่บนเตียงแถมมีแต่สเก๊ตซ์ร่างแบบสะเปะสะปะ เนมเนิมอะไรก็ยังไม่ได้ร่างด้วยซ้ำ สงสัยหล่ะสิ...ถ้าพวกแผ่นงานยังกองอยู่บนที่นอนแล้ว ผมกับมังคุดอยู่ที่ไหน?
..............
..ในห้องน้ำครับ คำตอบสุดท้าย ....
เอ๋ ? คิดไปเองรึเปล่านะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเกิดเหตุการณ์นี้มาก่อน ... เสียเวลาอาบน้ำแปรงฟันชะมัด เรื่องของเรื่องคือ  มังคุด มันน่าจะยัง สมองค้างกับ เจ็ทแล็ก ซึ่งมันก็ไม่เป็นปัญหาอะไรมากนัก ถ้าอยู่กับผม ผมตาสว่างตอนกลางคืนอยู่แล้ว แต่มันมีพ่วงอยู่นิด เจ็ทแล็กของมังคุดทำให้เวลาตื่นมัน ช้ากว่าผมประมาณ ครึ่งชั่วโมง  ปกติถ้าไม่เข้าออฟฟิศส่งงาน ผมจะตื่นตอน 11 โมง ตื่นมาก็กลิ้งๆก่อนจะเปิดเน็ตทิ้งไว้แล้วเดินออกไปที่ระเบียงดูโน้นนี่นั่นที่สวนมะพร้าวหลังบ้านพัก ก่อนจะเดินเข้ามาอาบน้ำแปรงฟัน แล้วค่อยคิดทำอะไรต่อ ...เหมือนมันจะรู้เวลาอยู่ด้วยกันมาสี่ห้าวัน  ผมแปรงฟันเสร็จ  มันก็มาเคาะประตูแล้วเนียนมาอาบด้วยตลอด ... ส่วนมากก็อาบบ้างอะไรบ้าง แถเนียนตามประสาคนคุ้นเคยแล้วก็จบลงด้วยท่าประจำในห้องน้ำ มันนั่งบนโถชักโครกแล้วจับให้ผมขึ้นมาขย่มเองตลอด

"อ้า!! "

ผมสะดุ้งเฮือกกับลงเล็บจิกที่หลังมังคุดแบบอัตโนมัติ ....ไอ้สัด!!  กูขึ้นให้เองแล้ว แม่ง!จะสวนขึ้นมาทำเตี่ยมึงหรอ!?ท่านี้จากที่ลึกอยู่แล้วพอมันสวนขึ้นมายิ่ง ลึกโคตร !! ผมอ่ะ เสร็จไปนานแล้ว นี่ก็ได้แต่รอมัน  มึงจะอึดเอาโล่รึไงว๊ะ ... หงุดหงิดครับ ...อย่างแรง เรื่องที่มันอึดกว่าก็เรื่องนึ่ง...อีกเรื่องนึงก็เรื่องที่ผมอ่ะที่ลุกมาอาบน้ำนี่ก็เพราะจะให้สมองมันโล่งๆ จะได้ คิดงานได้ งานผมต้องส่งตอน บ่ายสอง แต่ตอนนี้ขอโทษ...ผมยัง ขย่มกิ่งมังคุดอยู่เลย.... ปกติเคยแต่นั่งเทียนปั่นต้นฉบับ พอมานั่งเทียนแบบนี้แล้ว คนละอารมณ์...อ้ายยยยยย....สาด....จะดูดหน้าอกกูทำไมเล่า? เลียอย่างเดียวก็พอ มึงดูดมึงขยำยังไงมันก็ไม่ใหญ่ขึ้นมาหรอกเหี้ย!  แล้วมือที่บีบก้นกูอยู่เนี้ยบีบอย่างเดียวได้ไหมไม่ต้องดันให้มันกระแทก ! เซ็กส์ในห้องน้ำท่านี้...เหมือนไอ้คุณมังคุดมันกำลังเอาคืนผมยังไงชอบกล....อ้า...จริงสินะไอ้สัดเอ้ย! เรื่องวันนั้น...ที่บ้านไอ้ไปร์ท...เพิ่งรู้ว่าไอ้คุณมังคุดมันแค้นฝังหุ่นยังกับงูจงอาง...   
....งูจงอาง?...
งูจงอาง?!! เอ๋????
คำตอบของปลาตัวใหญ่ที่ โอบอุ้มดินแดน ...คำตอบของครุฑกับนาค ...โธ่เอ้ย!! ก็เคยฟังเรื่องเล่าพวกนี้มาแล้วนี่หว่า ไหงลืมได้ว๊ะ ไอเดียร์!!?  สมองมีไว้คั่นหูจริงๆ !!
...ฮึ! เสร็จไปหนึ่งเรื่อง.....
. เหลืออีกเรื่องที่ยังไม่เสร็จ ......อึดนักนะ... ตอนนี้ผมอารมณ์อย่างดี ...จะลองเล่นกันให้ฟ้าเหลืองไปเลยไหม? หือ... ไอ้คุณมังคุด......?
......................
.........................................

"ครับ...อย่างที่บอกไปตอนแรก ผมเลือก 'กาล' เป็นบอสตัวสุดท้าย....เป็นไคลแม็กซ์ของเกมส์ รวมทั้งเป็น ไตเติ้ลและตราประทับด้วย ตัวแบบร่างกับเนมในไคลแม็กซ์ ผมซีร็อกซ์ แจกในห้องประชุมแล้วนะครับ ส่วนเรื่องที่ทำไมถึงเลือก 'กาล' เป็น บอส เพราะ กาลเหมือนเป็นประตูสำหรับเอเชีย แต่ความลับของ กาลมีมากกว่านั้น กาล 'กิน' ทุกสิ่งครับไม่เว้นแม้แต่ตัวเอง แล้วสำหรับคำถามของคุณคิม ที่ท้วงผมเรื่อง ครุฑกับนาค หรือ สมิง หรือหมาป่า อะไรนั่น ผมคิดอยู่ครับ แต่ไม่คิดเอามาเทียบ 'กาล' คำตอบง่ายๆ ที่ผมปฏิเสธไม่เสนองานของมอนเตอร์ที่คุณคิมเสนอ เพราะมันเกร่อครับ มันง่ายที่จะฝังภาพ ครุฑหรือนาค ลงในงานของเอเชีย แต่มันยากที่จะทำให้คาแรคเตอร์ของเราโดดเด่น เรื่องที่มันเป็นสากล ไม่ว่าใครก็คิดกันครับ แต่เรื่องพื้นๆ ที่เราไม่เคยคิด ถ้าเราลองดึงจุดเด่นมันออกมา แล้วดันให้แตกต่าง ผมว่ามันก็เป็นทางหนึ่งที่จะทำให้เรา โดดขึ้นมาเหมือ่นกัน  สำหรับ" Secret Tale Project " คุณรามครับ  ...ช่วยแปลตามนี้ให้ทีแล้วกัน...รบกวนด้วยครับ  "

ผมพยักหน้าขอบคุณคุณราม แล้วยื่นไมค์ให้แก ไม่ได้ลงไปนั่งหรอกครับยืนเก็ก แบบเจี๋ยมเจี่ยมอยู่ข้างๆแกนั่นหล่ะ ทำตัวเป็นลูกหม้อที่ดีหน่อย เพราะถ้าได้งานนี้จริงๆ ผมก็จะโดนพี่วุฒิโอนตัวไปเป็นลูกหม้อในการควบคุมของคุณรามชั่วคราวจนกว่างานจะเสร็จ ....ช่างมันเถอะ ว่าจะได้หรือไม่ได้งาน ผมว่าผมทำเต็มที่แล้วนะ ถ้าไม่ได้...มันก็ไม่ได้ จะเอามีดหรือปืนไปขู่ ให้ได้งานก็คงไม่ได้ ....แต่เอ๋ ?

 เฮ้ย!! ที่บอร์ดนั่นมันอะไรว๊ะ ?! ผมว่าผมเสนอแค่ 'กาล' นะ แล้วบนบอร์ดที่เสริมมามันอะไรอ่ะ? ถึงจะฟังภาษาที่คุณรามพูดไม่ออก แต่ลักษณะการพรีเซ็นต์งานที่ดูเป็นสากลกับแบบร่างเนมและงานภาพที่แปลกตา มันดึงสายตาไปหมด ....คุณรามทำอะไร? เจ๋งสัด!!
......................
.........................................

"เซ็นต์ซะ..."

"อะไรอ่ะครับ?"

"สัญญาทาสให้ ภัทร เป็น คนของพี่ตลอดอายุสัญญา แถมด้วย การตั้งชื่อ 'ลูกของเรา' พี่ให้ภัทร ตั้ง...โทษฐานทำงานออกมาได้ดีเกินกว่าที่พี่คิด ...นึกว่าจะเบี้ยวงานนี้ซะอีก .... แต่ก็ทำมาจนได้นะ แม้จะไม่ใช่ คำตอบทั้งหมดก็เถอะ ทำไมถึงเลือก 'หน้ากาล' หล่ะ ภัทร ?  "   

รอยยิ้มบนหน้าคุณรามที่ผมเพิ่งเคยเห็น มาพร้อมเอกสารหนาปึก ที่วางลงตรงหน้าผม ...หง่ะ!  สรุปว่าโปรเจคนี้กูเสือกได้ซะงั้น?!  ทั้งๆที่เสนองานตัวเดียว แต่ที่พ่วงมาทั้งหมด ผลงานคุณรามล้วนๆ ผลงานคุณรามในชื่อของผม ... กูจะติดคุกไหมเนี้ย?!

"ทำไมถึงเลือกหน้ากาล หล่ะ ? รู้คำตอบแล้วหรอ?"

"เคยอ่านเจอมาหน่ะครับ คุณราม ปลาอานนท์ ที่รองรับแบกแผ่นดินแต่กลับกินพวกปลาด้วยกันเอง เพราะหลงใหลในรสชาติของเนื้อปลา ครุฑกับนาค ก็เหมือนกัน พี่น้องกัน แต่กินกันเอง....ไม่ได้กินให้อิ่มท้องเป็นอาหาร แต่กินเพื่ออำนาจ ครุฑกินแต่เปลวไขในท้องนาคเพื่อ คงอำนาจ ... มันน่าเศร้าเกินไป ผมเลย เปลี่ยนให้เป็นหน้ากาล ที่กินทุกสิ่งแม้กระทั่งตนเองหน่ะครับ ? ความลับ บางทีมันก็ต้องเป็นความลับต่อไป...จริงไหมครับ?"

"....เรื่องความลับ....พี่ไม่คยผิดสัญญานะครับ?"

ผมไม่ได้ทันฟังประโยคนั้นของคุณรามหรอกครับ เพราะผม...เข่าอ่อน....ทรุดฮวบลงไปแล้ว ....คงยืนนานเกินไปหน่อย..

....ดีที่คุณรามแกรวบตัวผมเอาไว้ก่อนจะลงไปกองแทบเท้าแกเหมือนวันนั้นอีก.....
.................
....
ไม่ได้ตกใจจนช็อคเรื่องที่ได้งาน................
................
.........แต่ขามันอ่อนเพราะเรื่องในห้องน้ำ ....
........
คิดถึงมังคุดจัง .....กลิ่นบุหรี่ ของมังคุด มันยังติดอยู่ที่ริมฝีปากเลย กลับไปจะ เลี้ยงอะไรมันดีเนี้ย ?ที่ทำให้ผมผ่านโปรเจค ไอ้งูจงอาง เจ้าคิดเจ้าแค้น... ขี้หวง...แถมยังชอบกินงูด้วยกันเอง ....ชิ !  ไอ้งูมังคุด !! จะเลี้ยงอะไรมันดีน้า...........
......................
.........................................