หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[murasakisama]

จะโดน :z6:มั้ยถ้าเราอยากให้เอลหายไปแบบว่าหายไปตลอดเลยอะ คุณรามจะได้คู่กะภัทร คุณรามขาาาาาาาา

[Non_stop]

 

เอลๆๆหายไปไหนอ่ะกลับมาน่ะ

โอภัทรจ๋าน่าสงสารมากๆเลย ยังไงเชียร์เอลเต้มกำลังสูบอ่ะ

รับไม่ได้จริงๆกับพี่รามอารมณ์พี่ชายมากกว่าอ่ะ

[Zitraphat]

 จะไปอาบน้ำกันหม่ายยยยยยยยยย..... 

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 29

.............................
.................." เอ่อ......คุณราม....คุณรามจะทำอะไรครับ? "







"ก็อาบน้ำไง..."



...........
...
.
......












"คุณรามจะอาบน้ำแล้ว.....

..................
..........
.
..............
.....................
........................จะพาผมเข้ามาด้วยทำไมหล่ะครับ!!!!!!!!"


".....ก็อาบด้วยกันไง....เป็นผู้ชายเหมือนกัน....กลัวอะไร?"

หง่ะ!!! เสียงคุณรามแกนิ่งได้อีก หลังจากแกแบกผมมาวางในอ่างอาบน้ำ ....

' เง้ออออออออออออออออ!!!! ฉิบหายแล้ว !!!! ก็ไอ้ที่กลัวนี่ก็เพราะเป็นผู้ชายด้วยกันนี่หล่ะครับ!!!!! ถ้าเป็นผู้หญิงผมคงไม่กลัวหรอกคร๊าพพพพ!!!'

......ก็ได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าพูด กลัวโดนหาว่าคิดเล็กคิดน้อยเป็นผู้หญิง ....
เลยตามเลย ผมเอนตัวแนบลงไปกับพื้นอ่างอาบน้ำ ในขณะที่คุณรามเอื้อมมือมา เปิดก็อกน้ำให้  .....

' เง้อออออออ.....ซาบาย...ค่อดๆๆ......'

เอนหลังแล้วก็มองสำรวจครับ ....ปกติผมจะเข้าห้องน้ำส่วนตัวที่อยู่ในห้องสตูดิโอ ไม่ค่อยเดินมาฝากดาดฟ้านัก....ห้องน้ำที่อยู่ตอนนี้ เป็นอีกห้องส่วนตัวของเรือนน้ำชา...อยู่ที่ชั้นสองถัดไปจากสตูฯ กว้างชะมัด....เป็นห้องน้ำกึ่งดาดฟ้า  บานเกล็ดที่ออกแบบเป็นหน้าต่าง ซ่อนบรรยากาศภายในไว้จากสายตาคนนอก ที่จะมองผ่านเข้ามา แต่ถ้ามุมมองจากสายตาคนใน สามารถมองเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาได้ 180 องศาเลย ....

ผมมองตามแผ่นหลังกว้างของคุณราม ที่ เดินไปหยิบแชมพูมาให้.....แล้วคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน....เมื่อคืนหลับคาโซฟา ทั้งๆที่ตัวยังเปียก หัวก็ยังเหนียวอยู่เลยมีโคลนติดมาบ้างเปล่าก็ไม่รู้  ...ตัวก็เหนียว....ความจริงก็อยากอาบน้ำอะหล่ะ แต่ขี้เกียจลุก....
.......กำลังคิดเพลินๆ มือใหญ่ๆ ของคุณรามก็ เอื้อมมาดึงปิ่นปักผมของผมออก เทแชมพูรดหัวผมแล้วสระผมให้ผมซะงั้น ....
 
................ความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมาที่เจ้าของกำลังอาบน้ำให้ยังไงไม่รู้

แต่ก็....

'ซาบายค่อดๆ'

....สบายจนเคลิ้มเลยที่เดียว.....รู้สึกตัวอีกทีก็ตอน
....มีน้ำเย็นๆ.....


เทราดลงบนหัว!!!!

'แว๊กกกกกกกก!!!!!?????'

หันไปมองถึงเห็นคุณรามแกเอาฝักบัวมารดหัวผมเพื่อล้างแชมพูออก ....ดูจากสีหน้าแกแล้วแกไม่น่าจะแกล้งผม...แต่คงเป็นผมอะที่สบายจนลืมตัว ...

"แล้วคุณรามไม่อาบหรือครับ?"

หลุดถามไปซะแล้วผม....ก็พี่แกไม่เห็นทำอะไรที่จะเป็นการก่อกวนผมเลย ผมก็เลยไม่ลำบากใจอะไร....จน ....


แกลุกขึ้นถอดเสื้อออก.........
................................


.............กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!......................





เท่ห์โคตร!!!!!!!!!!!!!!!
 แผ่นหลังคุณรามสักเป็นรูปปีกเต็มแผ่นหลังครับ!!! ไม่ใช่รูปปีกธรรมดา แต่เป็นเส้นลายที่ลงรายละเอียดของขนทุกเส้น ...
............
.อ๊างงงงงงงค์!!!!!  เท่ห์มากๆๆๆๆๆๆๆ   
.............
..
ผมได้แต่มองตามจนแกรู้สึกตัวหันมา....ที่แผ่นอกกว้างนั้นก็ด้วย มันเป็นรอยสัก อักขระแปลก แต่ก็สวยพอๆกับปีกข้างหลัง ....
...ผมหลุดไปอีกแล้ว ....
..............
...สติละลายหายไปตั้งแต่เห็นรอยสักนั่นแล้ว ...ขนาดคุณรามแก ก้าวลงมานั่งในอ่างอาบน้ำด้วยกัน ผมยังเผลอหลีกให้แกซะอย่างนั้น ....
สายตาผมไม่ได้ละออกจากรอยสักที่แผงอกแกเลย มันสวยมาก ทั้งสวยทั้งเท่ห์ และก็ดูขลังๆ ยังไงบอกไม่ถูก......

"ตอนสักเจ็บไหมคุณราม?"

ถามไปอย่างนั้น...ผมไม่อยากรู้คำตอบหรอก....ถึงจะเจ็บแล้วยังไง? ถ้าเจ็บแล้วได้ งานสักสวยๆ อย่างนี้ ....เจ็บแค่ไหนก็ยอม....
....เหมือนโดนสะกดเลย....พอคุณรามขยับเข้ามาใกล้ ... ผมก็อดไล้มือลูบรอยสักที่แผงอกคุณรามไม่ได้......สวย...สวยมาก...สวยจนไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง..................
......................ถึงจะไม่เข้าใจก็เถอะว่าไอ้อักขระนี้หมายความว่ายังไง .....แต่มันก็สวย.................
...................
 ...
"ชอบหรอ?"

"ยิ่งกว่าชอบอีกคุณราม......ออกแนวอยากได้เลยหล่ะ....สวย...สวยมากๆ เลยครับ....."

...........
....

".....อยากได้ลายสัก...แล้วอยากได้ตัวคนสักบ้างไหม? หือ..?"

................
.............

...เหอะ??????

เห็บหมาเหอะ!!!
.....พลาดอีกแล้วไอเดียร์ ..........ผมพอมีสติได้บ้างจากคำพูดนั้น ....แต่...รู้สึกตัวตอนสายไปอีกแล้ว ...........
.....
........ไม่ใช่คุณรามที่มารุ่มร่ามกับผม....
....
......แต่เป็นผมเองที่ ขึ้นมาอยู่บนตัวแกตอนไหนไม่รู้ ...เพิ่งจะนึกได้..

..คุณรามเจ้าเล่ห์ ....
ทุกครั้งที่ผมไล้มือไปตามรอยสักแก แกก็ค่อยๆ เอนตัวนอนลงไปตามระดับแนวของอ่างอาบน้ำ ....โทษแกไม่ได้....ก็เป็นผมเองนี่น่าที่ พอรอยสักนั้นมันไกลมือ ผมก็ยิ่งคลานเข้าไปใกล้ .......จนสุดท้าย ...
.......
.........กลายเป็นผมนอนทับอยู่บนตัวแก.................
....
...พลาด...ชัดๆ!!!

"ไม่ถอดหรอ?"

"ค..ครับ??!!"

"อาบน้ำ....ไม่ถอดเสื้อหรือไงเรา?"

เสียงถามเบาๆ กับวงแขนอุ่นๆ ที่โอบกอดผมไว้.......
......
..............มันทำให้คิด ......
..

....ผู้ชายเวลาเขาอาบน้ำด้วยกัน ...โอเค มันต้องถอด...อันนี้ ปกติ ....พอรับได้ ...
.....................
..........
......

แต่ไอ้ที่เอื้อมมือมาถอดให้กูแล้ว เลียซอกคอนี้!!!!!  เขาเรียกว่าออฟชั่นเสริมหรือไงว๊ะ!!!!!!
...............


.......แว๊กกกกกก!!!! เสื้อกู๊!!!! โดนถอดโยนไปแล้ว !!!


... แว๊กกกกก !!! จะปลดกางเกงของผมออกทำมายยยยยยคุณราม !!!!


.........เหงอออออออออออออออ!!! แล้วจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ทำม่ายยยยยยย!!!!!


..............
........

....!!!!??????......
.....
...

...




จะจูบทำม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!????????



.................
.........................................

[หัวเเม่มือ]

อะไรกานนนนนนน จูบทำไมมม งูหายไปไหนนน

[malula]

ไอเดียร์ได้แต่โวยวายในใจล่ะสิ อิอิ

[ErosAmor]

3P รึป่าวเนี่ย อิอิ ตกลงไอเดียร์ไม่กลัวนกเเล้วหรอ

[BBSS]

    ม่ายคุณรามจูบไอเดียร์แล้ว  มังคุดไปไหนนนนเนี่ย

[BitterSweet~]

โป้งเอลแล้วโว๊ยยยยยย!!!!! 

[sunshadow]

   แหม. . . คุณรามนี่หลอกล่อถูกทางตลอด
   ทำอะไรไอเดียร์ก็เคลิ้ม นั่งนิ่ง มองตามตาปิ๊งๆแล้วก็ขยับตัวเข้าหา
   ไอเดียร์ก็น่ารักดีนะ รู้ว่าเค้าหลอก
   . . . แต่ก็ไม่ขัดขืนนี่!!
   แอบคาใจนิดๆ ถ้าคุณรามมีรอยสัก ที่ไม่น่าจะไปสักเองมาเล่นๆ
   แล้วเอลไม่มีของแบบนี้มั่งหรือไง?

[uknowvry]

เห้ย ฟอร์มผิดกะตอนมังคุดเลยอ่ะ 5555+

[iforgive]

ไรอ่ะ  อัพไม่ครบเปล่า  เหมือนเนื้อหามันจะขาด ๆ ไปนะ  ตอนท้าย ๆ น่ะ
คุณรามแบบ .. ทำให้คนอ่านสยิวกิ้วไปกับไอเดียร์ด้วยเลยนะ  รู้มั๊ย

[why yyy]

ภัทรเป็นอะไรไปทำไมยอมคุณรามตลอดเลย เอลเมื่อไหร่จะจบคอสภาษาไทย ภัทรจะได้ผัวใหม่แล้วนะ

[$VAN$]

อู๊ยส์~ปาดน้ำลาย คุณรามหุ่นเท่ มีรอยสักน่าพิศวาส เซะซี่ชะมัดเตี่ย อยากลูบมั่ง เหอๆๆ
ลุ้นๆ ไอเดียร์จะได้เป็นนางวันทองป่าว อ๊ายยย~

[Rafael]

อ้าวๆ เป้นไงล่ะทีนี้
ชักเลือกไม่ถูกและวุ้ยยย
มังคุดหาย ปล่อยไอเดียมาไว้กับคุณรามซะงั้น

[savada]

อ้าวไอเดียร์แกมึนงี้ได้ไง  ยอมๆคุณรามไปเหอะ(//me โดนเอลโดดถีบ 555+)

คุณรามอาศัยเคลิ้มตลอดๆอะ  555+

ว่าแต่ตอนเมื่อกี้อีกคนตื่นแล้วมะช่ายเหรออ 

ตื่นเต้นๆๆ  555555+

[kakaris]

เฮ้ยยยย

จบละ

[yowyow]

สั้นจังเลยอ่าาา

ค้างด้วยนะ จะบอกให้ 

 

[takara]

อร๋ายยยย ไอเดียร์น่ารักอะ

[lovely2min]

เงิ่ม 

เอลจ๋า กลับมาด่วน
รึแกจะไม่เป็นพระเอกแล้ว
หายนานไปนะ

[maew189870]

จะเป็นของคุณรามอีกหรอเนี่ย

คนหลายใจ....เชอะ

[RainyMooD]

ทันแล้ววววว  หุยยย  บอกคำเดียวว่า สนุกมากกกกกกก

อ่านไปเหมือนจะเข้าใจ แต่เอ๊ะ รึไม่เข้าใจ 

คงจะไม่เข้าใจแบบเข้าใจ ฮี่ฮี่ 

[LSK]

ไอเดียร์หนอไอเดียร์ 

[supizpiz]

อั๊ยย๊ะ! ตอนหน้าจะมีเสียเลือดกันบ้างมั้ยน้ออ 

[Zitraphat]

อั๊ยย๊ะ! ตอนหน้าจะมีเสียเลือดกันบ้างมั้ยน้ออ 

V
V
V

ตอนหน้ามีเสียเลือด แต่ไม่ใช่ เลือดแบบ    ///ใครเชียร์คุณราม ยกป้ายด้วยเน้อ....หลบลูกปืนเอลด้วยหล่ะระหว่างชู
ตอนหน้า  สปอยเป็นอีโมฯ แล้วกัน

[ ......................//    ........................//    ............... //    ..........................//    ..........................  ]

[amyrang]

^
^
^

อูยเห็นอีโมท้ายๆแล้วแอบหวั่น 

จะรอแบบนี้ ตอนต่อไปนะค้าา

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 30

.............................
......หัวใจ.........
...ผม..
....
..
.
เหมือนจะหยุดเต้น.................

...
.......
...รู้สึกได้เลยว่าหน้าผม...เห่อชา...ร้อนวาบ...ไปทั้งหน้า ...
....ริมฝีปากคุณราม ทาบแตะเบาๆที่ปากผม....
ถอนออกไป.....อย่างอ้อยอิ่ง......
....กลับเข้ามาใหม่....อย่างหวานละมุน.
..........ประทับจูบเบาๆ ซ้ำๆ.....
..
..มันไม่ได้ร้อนแรง....หรือโหมไปด้วยความต้องการ ....ไม่แม้แต่จะบังคับขืน....
....แต่มัน....หวาม....หวาน...
...อ้อยอิ่ง...
..............
.เหมือน....เว้าวอน .......
.....
..
......ผมกลั้นหายใจยาว...........
...ตอนคุณราม เอียงหน้ามาแนบริมฝีปาก...ซ้ำ...อีกครั้ง ....
........
ฝ่ามือใหญ่ ...ประครองหน้าผมไว้ แล้ว บรรจงจูบ...
...อย่างแผ่วเบา......
....
ไม่ใช่ว่าผมไม่ประสีประสาเรื่องจูบ.....
......
............
.แต่จูบแบบนี้......
...มัน....
.............
..
........หวานเกินไป ....
...
.........................
หวานละมุมจนไม่กล้าปฏิเสธ..หรือผลักไส...
..............
.....
ริมฝีปากคุณรามยังชิมละเลียด คลอเคลียอยู่ที่... ริมฝีปากผม ...
ร่างใหญ่เอนตัวลงนอนแนบไปกับอ่างน้ำ....
.......
...โดยดึงผมให้ทับ....ทาบตามลงไปด้วย.....
.....
.......ความเย็นของน้ำมันตัดกับความอุ่นของผิวเนื้อ.....
.....
..............ไม่รู้สิ......เหมือนกำลังละเอียดกิน ช็อกโกแลตร้อนกับไอครีมวนิลา .......
....
...................
... นิ้วอุ่นๆ ที่อยู่ใต้น้ำ..... เกี่ยวดึงกางเกงของผมที่กระดุมและซิบโดนปลดออกก่อนหน้านี้ไปแล้ว....ให้พ้นช่วงขา....
ในขณะที่ริมฝีปากหนายังวนเวียนฉกชิม ผมอย่างแผ่วเบา.....
.ฝ่ามือใหญ่กดแรงไล้ลูบไปกับช่วงขาผม ..ที่พ้นจากเนื้อผ้า....ทั้งสองข้าง ....
คุณรามดันตัวขึ้น ....ยกสะโพกผมให้ช่วงขาคล่อมทับ เอวหนาของแกไว้...
...พอคุณรามดันผมให้นอนลงไปอีกฝากของ อ่างอาบน้ำ ...มันเลยกลายเป็นว่า ช่วงสะโพกของคุณรามแทรกอยู่ที่กลางหว่างขาของผมแล้ว .....
.....จูบหวาม...หวานที่.....เคยป้อนให้ผม ....ผละจากไปอย่าง..น่าเสียดาย.....
..............
....สมองผมไม่รับรู้อะไร ....นอกจาก...ความกำหนัด...อันหวามหวาน ...ที่ได้มาจากรสจูบ....
....ตาผมมองไม่เห็นอะไรอีกแล้ว.... นอกจาก.... รอยยิ้มและเรื่อนร่างใหญ่ของคุณราม ......
แผงอกกว้างที่ ประดับด้วยรอยสัก ลายแปลก ไหวขึ้นลงอย่างช้าๆ แต่ตำแหน่งผิวเนื้อที่อยู่เหนือก้อนหัวใจนั้นเต้นแรง......จนเห็นได้ชัด ....
..............
..
.......คุณราม ดันผมให้นอนแนบไปกับอ่างอาบน้ำ....แกยันตัวเองขึ้นแล้วค่อยๆปลดกระดุมกางเกงยืนของแกออก.....
......
...............................
...






"คุณรามจะทำจริงๆหรือครับ?"

"กลัวงั้นหรอ?"

"...ไม่กลัวครับ...แต่..แต่อธิบายความรู้สึกไม่ถูก...คุณรามเป็นนายจ้าง....ถ้าเป็น...คู่ขา หรือเพื่อนนอนทั่วไป....ผมคงไม่คิดมากอย่างนี้.....หรือถ้าเป็นคนรักกันมาก่อน...มันก็คงไม่กระอักกระอ่วนใจอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้..."

......คุณราม....นิ่งฟังผม....รอยยิ้มละมุนจากโครงหน้าเข้มส่งมาให้... พร้อมๆจูบเบาๆที่ละเอียดนุ่มเหมือนกำมะหยี่.....
......ร่างกายกำยำอันเปลื่อยเปล่าของคุณราม ....แทรกอยู่ ช่วงหว่างขาผม......
...........
..รั้งรอ.
.....อ้อยอิ่ง.....เหมือนรอคำตอบ.....ของการตัดสินใจ....
...............
....
....จะก้าวข้ามความสัมพันธ์....แบบเจ้านายกับลูกจ้าง...
.............
.....................
.หรือจะหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ ...............
...
.
.........

"...พอเถอะครับ...คุณราม ....ถ้ามันจะเกินเลยไปกว่านี้เพราะอารมณ์ชั่ววูบ....ของผมกับคุณราม....วันดีคืนดีผมคิดขึ้นมาได้....ผมจะมองหน้าคุณรามไม่ติด ...."
.......
...
".....ไม่มีอะไรต้องกลัว ภัทร....ไม่ใช่แค่คนรักหรือคู่นอนชั่วครั้งชั่วคราว .....

..พี่.
.....
..
..เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของภัทร ....เป็นมากกว่าคนรัก.."
.......................
...
...............
...
........ประโยคนั้นของคุณราม มาพร้อมความเจ็บที่แทรกเข้ามาในตัวผม...วงแขนคุณรามโอบรัดให้ แผ่นอกกว้างแนบเข้าอกผม ...
.....
..ริมฝีปากหนา ประทับจูบ................ปิด เสียงหวีดของผมที่มาจากความเจ็บ .....
..............แก่นกายใหญ่ที่แทรกดันเข้ามา.... ทรมานจนบอกไม่ถูก....
ผมพยายามดันแผ่นอกคุณรามออก...แต่กลับทำอะไรไม่ได้ มาก....
..แค่คุณราม กดย้ำแก่นเนื้อนั้นให้เข้าลึกไปอีก ....เรียวแรงผมก็หายไปหมดแล้ว ....
.....
..."ภัทร...เป็นของพี่ ....เป็นของพี่......มาตลอด....เป็นของพี่มาก่อนใครหน้าไหนทั้งนั้น......"
.................
......ผมไม่ได้ยินเสียงคุณราม...ที่กระซิบเบาอยู่ข้างหู...
...นอกจากสัมผัสร้อนที่โหมกระแทกลงมาจุดไฟในแก่นกายให้สูงขึ้นไปอีก.......
.....ความทรมาน....ความเจ็บปวด .....เริ่มโดนไฟนั้นหลอมจนเป็นความกระสันอยาก.....เซ็กส์ ....แบบที่ผมไม่เคยเจอ ....หวาน...
...แต่....
...เร้าร้อน ....
...ปราณี  .
...แต่....
...ดุดัน..........................
.............................อ่อนโยน.......
..แต่......ไม่ยอมปล่อยให้ห่างหาย.........
..........
....................................







.."ราพณ์...........
....................องค์ราพณ์................องค์ราพณ์....."

...เสียงหัวเราะปนเสียงกระซิบเบา ของคนในอ้อมกอดปลุกสติของคุณรามให้ รับรู้อีกครั้ง ....รอยยิ้มเย็นที่ฉาบไว้เป็นนิจจาก ร่างอีกร่างในอ้อมกอด...ทำให้หัวใจกระตุกวาบ.......
.....................
....

"........องค์ราพณ์ ....กลัวการสูญเสียขนาดยอมขืนใจ ภัทระเจ้า กระนั้นเลยรึเจ้าคะ?"

รอยยิ้มยั่วมาจากใบหน้าของ ภัทร แต่แววตาและคำพูดนั่น บอกได้อย่างชัดเจนว่า 'ไม่ใช่'

"เจ้าตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่......?"

"ย่ำค่ำเมื่อวันก่อน....ข้าเจ้าได้สตินานแล้ว ...ฟักขึ้นมาด้วย ....ณาณชีพแห่งองค์ไศรพมหินทร์....ถ้านับดูก็เกือบ 10 กว่าวันแต่ที่คืนสติก็คงเป็นเมื่อย่ำค่ำที่ผ่านมา...."

"...ปรากฏต่อหน้าข้า.....ต้องการสิ่งใด.....ตะบองพลำ..."

แววตาวาวสว่างโรจน์ชั่วเสี้ยวนาที ....รอยยิ้มหวานแต่เย็นเฉียบ ฉาบอยู่บนใบหน้าอย่างท้าทาย... ไม่เคยเกรงกลัว ไม่เคยแม้แต่จะยำเกรงเจ้าของปีกกว้าง ข้อเสนอถูกยื่นมาโดยไม่หวังคำปฏิเสธ...

"ข้าเจ้าต้องการ 'การตีตรา' ...สร้างตัวตนให้ข้าเจ้านะเจ้าคะ...เพียงแค่นั้น....หากได้การตีตรา...ข้าเจ้าจักสงบเสงี่ยม ....จักมิให้องค์ ภัทระ ทราบความอันใด....ว่ามีข้าเจ้าดำรงค์อยู่...."

"ข้าจักเชื่อใจ เดรฉานมากเล่ห์เฉกเจ้าได้เยี่ยงไร? มีสิ่งใดยืนยันว่าเจ้าจักมิแสดงตัวตน..."

"...ไม่มีเจ้าค่ะองค์ราพณ์ ....ข้าเจ้ามิมีสิ่งใดยืนยัน...ถ้อยคำ...หาก....แต่...องค์....ก็มิมีทางปฏิเสธข้าเจ้าเฉกกัน..................
..........
.....................ลอง....ท้าทายข้าเจ้าไหมเจ้าคะ?...ท่านจักได้รู้.....ความทรมานที่ยิ่งกว่า ทรมานของ ภัทระเจ้า เป็นเฉกใด?..ลองท้าทายข้าเจ้าไหมเจ้าคะ....องค์ราพณ์....?"

......................
......
...............................

[pahpai]

ง่าาา เอลมัวแต่หายไปไหน คุณรามสอยภัทรไปกินแร้ววว

สิ่งนั้นฟื้นแล้ว จะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย ลุ้นครับ

[BitterSweet~]

เราเสียใจ 

[why yyy]

จะเกิดอะไรขึ้นอีกนะ