หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[LSK]

คุณรามกลับมาเร็วๆนะ 

[murasakisama]

รอ ร้อ รอ ชูป้ายไฟเชียร์คุณรามสุดที่รัก

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 35

[อดีต]

[เจิมพรหมจรรย์ ]

จันทรา....ดวงเด่น นภา....
คืนค่ำคืนสิเนหา....เคียงค่ำ.....
หัตถ์ยกชู พวงร้อยพวงบูชา....ข้อเท้ากลมใส่บ่วง กระดิ่งดา... ก้าวน้อม
นวลแป้งนวลปรางค์  นวลหน้า...นวลนิ่งนวลบูชา เพียงพี่....
นวลจักรับคำนับรักในราตรี ....นวลจักบ่หนีกล่าวคำพรพร้อม...ถวายกาย....
.........
..



"....องค์....จักจ้องข้าเจ้าอีกนานไหมขอรับ...องค์ท่าน?"

พราหมณ์น้อย ถอนหายใจยาวแล้วถือวิสาสะ ยกชายผ้าสีครามเขียวให้พ้นข้อบาท ก้าวข้ามธรณีประตูอย่างขัดใจ เก้ๆกังๆ ด้วยข้อเท้ากลมถูกรัดไว้ด้วยกระดิ่งบ่วงที่ล่ามเข้าหากัน มันทำให้เดินได้ยากพอๆกับทำให้เกิดเสียง กรุ๊งกริ๊งเวลาเดิน ... พวงมาลัยหอมที่เคยสำรวมยกชูเหนือหัวเวลาก้าวเข้ามายังห้องหอ ตอนนี้ ภัทระจับมันยัดใส่ข้อมือตนแล้ว...หมดพิธีไปเกือบครึ่งคืน หากแต่องค์ราพณ์ยังนั่งนิ่งอยู่เยี่ยงนั้น...มิเรียก มิสนใจ จักมีก็แต่เพียงสายตาที่ทอดมา ....กั้นแค่เพียงธรณีประตู หากแต่พอองค์ราพณ์ไร้ถ้อยเจรจา ...ทำไมมันเหมือนไกล...... หัวใจ.......
........
....
.
ภัทระนั่งนิ่งอึดอัดได้ไม่นานนักหรอก... สายตาที่องค์ราพณ์ส่งมา มันแปลกไป โกรธ รึขัดใจเยี่ยงไร? หากเป็นเฉกนั้นทำไมมิพูดจา ....ตรัสสักคำ....ก็ยังดีกว่าปล่อยให้คนรอนั่งพับเพียบพนมกรก้มหน้า....

วันนี้ตั้งแต่ฟ้าสาง ยังมิมีสิ่งใดเข้าท้อง  ลืมตาตื่นขึ้นมาพวกนางในก็จับเตรียมถวายตัว ผิวเนื้อถูกขัดด้วยขมิ้นจันทน์ แลชโลมด้วยกฤษณา ดินสอดำกรีดวาดดวงตาจากปลายนิ้วเหล่านางใน  เส้นผมยาวที่มิเคยได้ตัดด้วยครองเพศ พรหมณ์ ถูกปลดรื้อลงมาสางสระด้วยผิวมะกรูดหอม  ปลายนิ้วย้อมทาด้วยชาดแดง มิเพียงแต่ปลายนิ้วนะ ริมฝีปากก็ถูกแต่งแต้มด้วยชาดจากกลีบไม้ รสชาติหอมหวานที่ภัทระสัมผัสได้ทุกครั้งที่เม้มเลียริมฝีปากตนเอง หน้าผากมน เจิมแต้มด้วยแป้งสี แถมกุณฑลที่เจาะใส่เป็นพวงห้อยระย้าลู่เคลียไปกับไหล่ ....อาภรณ์ที่สวมใส่ จากผ้าดิบสีขาว ก็เปลี่ยนเป็นผ้าบางสีครามเขียว สีเดียวกับสีมณีแห่ง ชลวะเท...

พิธีในค่ำนี้ เรียกพิธีเจิมพรหมจรรย์ รู้อยู่เพียงนั้น.... การเจิม จักต้องทำเพื่อให้พ้นผ่านช่วงดรุณ และพราหมณ์ที่รับดรุณไว้เจิม จักเลือกดรุณเพียงหนึ่งเท่านั้นในชีวิตพราหมณ์ ....มิรู้หรอกว่าเขาทำกันเฉกใด หากแต่หาได้กังวลใจก็ด้วยตนที่รับไว้ในพิธี คือ องค์ราพณ์ ..... แม้พิธีการช่วงเช้าถึงเที่ยงที่ผ่านไปจักน่าเกรงด้วยคำมนต์ และความศรัทธาแห่งพิธีศีล แต่พอสิ้นพิธีในช่วงเย็นที่ องค์ราพณ์ ลงมีดตัดปลายมวยผมออกแล้ว ม้วนเก็บผมที่เหลือให้ ด้วยหัตถ์องค์เอง มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ....ทั้งพิธี เพิ่งได้ใกล้องค์ราพณ์ก็ครานั้น... หากแต่นี่นานแล้วที่ต้องนั่งนิ่งยกชูพวงมาลัยร้อย อยู่หน้าธรณีประตู .....ขัดใจ เมื่อองค์ราพณ์เองมิเอ่ยเรียกอันใด มิชอบเพลานี้ แห่งองค์....หน้ากากของหน้าที่ที่สวมไว้รึไร ...ที่ทำให้ห่างเหิน?
จากที่สำรวมก้มหน้านิ่ง ภัทระขยับกาย เงยหน้าขึ้นจ้องสายตาคมขององค์ราพณ์ แววตาปรานีเฉกเคย หากแต่บัดนี้มันมีแววแปลก ...เหมือนเรียกหา แต่มิเอ่ยปาก เหมือนห้ามยั้ง แต่มิกระทำการใด ....
.....
.จบทุกสิ่ง ภัทระ มองตอบสายตาองค์ แล้วลุกก้าว จับชายผ้าก้าวข้ามธรณี ประตูเข้าไปหาองค์เอง....จักทำสิ่งใดต่อไป หากมิกล่าวข้าเจ้าจักทราบพิธีไหมเล่าขอรับ??
...
........
...หลังจากเสียงถอนหายใจยาว..... รอยยิ้มจางปรากฏบนริมฝีปากหนา....แววตาคมขององค์ราพณ์ ได้แต่จดจ้อง ภัทระที่ก้าวใกล้เข้ามา.....ใต้ท่าทีที่สงบนิ่ง.....  หัวใจ เหมือนกลองชัยที่ดังรัว ...ลมหายใจที่เคยถูกคุมไว้ด้วยสติและปราณ เพลานี้กลับควบคุมมันมิได้ซะอย่างนั้น.....

กลิ่นมาลัยหอมหยุดอยู่เบื้องหน้า.....สายตาตัดพ้อของดรุณที่ตนรับไว้ในชีพอันเป็นนิรันดร์ก็หยุดอยู่เพียงนั้น...จันทร์ดวงโตลอยสูงสาดแสงสีนวลตกกระทบแก้มและริมฝีปากสีระเรื่อ...
 
'จักลุกก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาเยี่ยงไร? มิรู้กระนั้นรึว่าข้ารับชีพเจ้าไว้หาได้ปรารถนาในร่างกาย'

เสียงสติองค์ราพณ์กล่าวเยี่ยงนั้น...หากแต่ร่างกายและหัวใจ หาได้เอ่ยคำใด....หัตถ์ใหญ่ เอื้อมลูบเบาที่ปรางค์นวล ก่อนจะน้อมร่างนั้นให้ใกล้เข้ามาบรรจงจูบอย่างแผ่วเบา.....
....การเข้าพิธีหมายถึงการรับไว้....และสอน...สอนทุกสิ่งที่ดรุณน้อยจักต้องรู้เมื่อก้าวผ่านข้ามความเป็น ผู้ใหญ่.......
....................สอนด้วยร่างกาย........สอนด้วยความรู้สึกทั้งหมด......สอน....ให้...รู้สึก...และ..รับ ทุกรู้สึก....
............
...ค่ำคืนแห่งปรารถนา.....คำว่ารัก....จักถูกถ่ายทอดให้รับรู้ทุกถ้อยคำ.....
....
...
.
.......ภัทระ ไล่สายตาไปตามแผ่นหนังที่จารตวัดอักษรสีทองเรียงเป็นแนวเสมอกัน ไล่สายตามองตามจนถึงอักษรสุดท้ายแล้วถึงกับขมวดคิ้ว....
คว้าหยิบแผ่นหนังในพานเงินขึ้นมาหนึ่งแผ่น ส่วนอีกแผ่นที่จารอักษรเดียวกันทิ้งมันไว้ในพานอย่างนั้น โบกมือปัดให้นางในยกพานนั้นกลับไปที่ที่แผ่นหนังนั้นควรต้องไป....
...... สารจำต้องถูกส่ง ....แม้ถ้อยที่ตอบกลับมาในสารจักเหมือนถูกคนเขียนกำหนดไว้แล้วก็ตาม ....
.......
..
.
"หมายเยี่ยงไรขอรับองค์ราพณ์.......ทับทิม 6 หาบ ไพฑูรย์ อีก 6 หาบ...เหอะสุระ! องค์ราพณ์ ใยมิแจ้งบิดาข้าเจ้าไปเลยเล่าขอรับว่ามิอยากส่งข้าเจ้าคืน....แบบนี้องค์ชลวะเทมิเสียหน้าแย่กระนั้นรึ..."

"เสียหน้าด้วยเหตุใด? "

"เหอะ! องค์เองก็ทราบ....ด้วยสิ่งที่องค์ขอกระนั้นล่ะขอรับ....ชลวะเท เป็นเอกในมุกดาและมรกต หาใช่ ทับทิม และไพฑูรย์ สองสิ่งนั้นมันของสิงหกรรมนคร ...ผิดแดนกระนั้น...? รึจงใจขอรับ องค์ราพณ์ท่าน...? "

"...."

มิได้คำตอบใดจาก องค์ราพณ์ นอกจากการเคลื่อนหันแผ่นหลังทอดยาวไปตามแผ่นหิน....แล้วนิ่งเงียบ ....

"คิดจักรับข้าเจ้าไว้ในแดน จริงๆรึขอรับ องค์ราพณ์..."

ร่างใหญ่...ถอนหายใจเฮือกแล้ว ลุกขึ้นเดินเข้ามาโอบกอด พราหมณ์น้อย... ทุกถ้อยคำรักที่ถ่ายเทให้ มันล่วงเลยมาเกือบชนคราจันทร์เต็มดวงอีกจันทร์ .....หากแต่รักนั้นก็ยังมิหมดไป รังแต่จักเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ

'อย่าได้กลับนครเลย...อยู่เคียงข้าเฉกนี้เถิด'

เหมือนทุกครั้งที่ถ้อยนั้นมิเคยเอ่ย....ด้วยคิดว่าเล่ห์ที่คาดไว้และตรัสขอเพื่อแลกเปลี่ยนกับ รัก นั้น จักมิมีผู้ใดขัดได้ ......
...
..จักได้ รัก ไว้กับตัวโดยมิต้องกังวลในถ้อยครหา ....หรือสายตาที่แปรเปลี่ยนของ ภัทระ หากรู้ว่าตนนั้นปรารถนา ศิษย์น้อยตนนี้เพียงใด....
....
..
.'ทับทิม 6 หาบ ไพฑูรย์ 6 หาบ.....จักมีมันตนใด หาของไถ่ถอนเหล่านี้มาได้เพียง 2 ทิวา.....?'
.....
..
.

 

[takara]

โธ่เอ้ย บอกไปตรงตรงซะก้อสิ้นเรื่อง

[sunshadow]

   โฮก. . . มีพิธีอย่างนี้ด้วยเรอะ
   แล้วได้ทำจนจบพิธีไหมเนี่ย
   แต่องค์ราพณ์ก็น้าาา ปากหนักจริงๆ
   การกระทำก็ด้วย จะถนอมกันไปถึงไหน

[supizpiz]

อร๊ายยย ตกลงเป็นแฟนกันแล้วใช่ป่ะ? 

[why yyy]

พูดออกไปก็สิ้นเรื่อง

[$VAN$]

อุๆ มีเรียกค่าไถ่ด้วย แต่เรียกแบบที่คาดว่าคงหามาให้ไม่ได้
ดูท่าว่าภัทระคืนนี้คงทั้งงามทั้งหอมมาก องค์ราพณ์อาจอดใจไม่ไหว ขอชื่นใจบ้างไม่มากก็น้อย

[malula]

ปากหนักไปไหนคะองค์ราพณ์
แหม่...อยากแอบใต้เตียงตอนเขาสอนกันจังเลย อิอิ

[kakaris]

สรุปองราพณ์ เป็นซึนอ่ะ

น่ารัก 

เย้ เย้ 

องราพณ์คัมแบค

[RainyMooD]

"สอน....ให้...รู้สึก...และ..รับ ทุกรู้สึก"  อ่านแว๊บแรกต๊กกะใจ นึกว่าสอนให้ "รุก"และ "รับ"
อั้ยย่ะ กำลังง่วงๆอยู่ ตาสว่างเลย เลี้ยวกลับมาอ่านแทบไม่ทัน

สรุปแล้วหลักสูตรสอนอะไรบ้าง นักศึกษาลงทะเบียนเรียนไปกี่หน่วยแล้วอ่ะ  เค้าอยากรู้.....  นู๋จิ้นไปไม่ถึงงงง
แบบว่าค่อนข้างงงๆศัพท์โบราณ อ่านไปต้องค่อยๆแปลไป แปลไทยเป็นไทย
ชักมึนๆ


อิอิ เค้าล้อเล่นน้าาาา




มันทำให้เดินได้ยากพอๆกับทำให้เกิดเสียง กรุ้งกริ้งเวลาเดิน>>>กรุ๊งกริ๊ง
แววตาปรณีเฉกเคย หากแต่บัดมีมันมีแววแปลก>>>ปรานี (เดาเอา หรือว่าเป็นพวกศัพท์โบราณรึป่าวอ่ะ )
รอยยิ้มจางปรากฎบนริมฝีปากหนา>>>ปรากฏ
แสงสีนวลตกกระทบแก้มและริมฝีปากสีระเรือ>>>ระเรื่อ

[fay 13]

 

[yowyow]

อยากอ่านตอนปัจจุบันอ่าาาาา

 

[Rafael]

สอนกันยังไงอะ
เค้าอยากรู้จัง อิอิ

[pahpai]

องค์ราพณ์อุตส่าห์วางแผนเรียกค่าไถ่ ยังมีคนมาเอาตัวภัทระกลับไปได้อีกนะ อิอิ

[Zitraphat]

    โฮก. . . มีพิธีอย่างนี้ด้วยเรอะ 

V
ตอบเน้อ....มันมีพีธีนี้จริงๆเน้อ...ไม่ได้ฟินหรือจิ้นไปเอง เป็นประเพณีของพวกที่รับเอาศาสนาฮินดูโบราณเคยมีบันทึกไว้ด้วย จำไม่ได้ว่าคนบันทึกเป็นโปรตุกีส หรือ อิตตาเลี่ยน การบันทึกครั้งสุดท้ายน่าจะเป็นของพวกพุกาม แต่ปกติเขาทำกันตั้งแต่อายุ 8-12 ขวบนะ และนักบวชที่ทำพิธีถ้าเป็นคนมีชื่อเสียงหรือเป็นที่นับถือทางพ่อแม่ของเด็กเขาจะซื้อตัวกันเลยทีเดียว เพราะนักบวชหนึ่งคนรับเด็กในสังกัดได้แค่คนเดียว พ่อแม่ที่ฐานะไม่ดีบางคนถึงกับขายของทุกอย่างเพื่อส่งตัวลูกให้นักบวชรับไว้ เขาว่ากันว่านอกจากนักบวชจะใช้พรหมจรรย์ของเด็กใส่ในถ้วยเหล้า [มันคือส่วนไหนฟ่ะ?]นักบวชบางคนถึงกับนอนกับเด็กในสังกัด แต่ไม่มีใครรู้เรื่องที่เขาว่ากันมาว่ามันจริงหรือเปล่า เพราะคนบันทึกไม่ใช่คนในพื้นที่เข้าไปดูเขาทำพิธีไม่ได้  และรุ่งเช้านักบวชจะเรียกสินไถ่ให้พ่อแม่เด็กมาไถ่เด็กคืน แต่พ่อแม่บางคนก็ไม่ไถ่ถอนนะ เพราะกะฝากให้ถือบวชไปเลย ใครเรียนโบราณคดีมา ช่วยมาเพิ่มเติมหน่อยสิ อ่านมานานแล้ว จำไม่ค่อยได้...เอ่อจำได้อีกอย่าง...ถ้าเป็นหญิง....จบจากพิธี ถ้าพ่อแม่ไถ่รับกลับมาบ้าน เขาจะจัดพิธีรับกันยิ่งใหญ่ และในพิธี แม่ของเด็กสาวจะอวยพรว่า

"ขอให้เจ้ามีผัวร้อยคนพันคน"

...

[arun]

กาลกีรตี  บทที่ 34 <<<ช่วงแถมแบบอึนๆ>>>

[Part- เอล]
......
..
‘อืมส์….’

Si= Yes , Sure , I do, OK. , ตกลง , ครับ , โอเค ,ได้ , เป็นแฟนกัน   

No= Non, ไม่ 

......โฟร์ท สอนมาแค่นั้น ....ถ้างั้น .....แล้วไอ้ ‘อืมส์’ ของ ภัทร มันหมายความว่ายังไง?   มันหมายความว่า Si หรือ No ล่ะ?     

....เอล ได้แต่เงียบ คิดวนไปวนมาอยู่ในหัว คิดแค่นั้น ไอ้ ‘อืมส์’  นั้น...ความหมายมันคืออะไร ? คำสั้นๆ ที่ทำเอา เอล เครียดระยะยาว....     นาฬิกา ตอนนี้ บ่ายสองโมงครึ่ง จะให้ทนทรมานอยู่ถึง สี่โมงรึไง? ทนไม่ได้ หรอก!  แล้วถ้า ไอ้ ‘อืมส์’ ของ ภัทร มันหมายถึง ‘ไม่’ ล่ะ?  ….. 
…
.
.
.
.
..


ฝันไปเถอะ!!! 


ต่อให้ไอ้ ‘อืมส์’ ของภัทรนั้น หมายถึง ‘No’ ให้ตาย.... ก็จะทำให้มันเป็น ‘Si’ ให้ได้  ถ้าไม่มีทางเปลี่ยนใจจริงๆ ก็ต้องฉุดกันล่ะ!! 

หมั่นไส้ ไม่รู้ก็ก็ต้องเป็นแฟทรหรอ แบร่  
พี่รามค่ะ กลับมาแล้ว เอามังคุดไปเก็บ รับบ่ได้
ความจริงถ้าภัทรยอมอยู่กับองค์รามแต่แรกเรื่องน่าเศร้าทั้งหมดคงไม่เกิด
อีกทั้งถ้ามังคุดหา
 

.'ทับทิม 6 หาบ ไพฑูรย์ 6 หาบ.....จักมีมันตนใด หาของไถ่ถอนเหล่านี้มาได้เพียง 2 ทิวา.....?'

... มาไถ่ถอนทุกอย่างคงไม่เศร้าถึงเพียงนี้

รออ่านตอนต่ออยู่นะค่ะ อัพไวๆๆๆๆ

[murasakisama]

น่าจะบอกไปว่าอย่างละ600หาบเนอะ จะได้มั่นใจว่าไม่มีใครหามาได้

[sunshadow]

V
ตอบเน้อ....มันมีพีธีนี้จริงๆเน้อ...ไม่ได้ฟินหรือจิ้นไปเอง เป็นประเพณีของพวกที่รับเอาศาสนาฮินดูโบราณเคยมีบันทึกไว้ด้วย จำไม่ได้ว่าคนบันทึกเป็นโปรตุกีส หรือ อิตตาเลี่ยน การบันทึกครั้งสุดท้ายน่าจะเป็นของพวกพุกาม แต่ปกติเขาทำกันตั้งแต่อายุ 8-12 ขวบนะ และนักบวชที่ทำพิธีถ้าเป็นคนมีชื่อเสียงหรือเป็นที่นับถือทางพ่อแม่ของเด็กเขาจะซื้อตัวกันเลยทีเดียว เพราะนักบวชหนึ่งคนรับเด็กในสังกัดได้แค่คนเดียว พ่อแม่ที่ฐานะไม่ดีบางคนถึงกับขายของทุกอย่างเพื่อส่งตัวลูกให้นักบวชรับไว้ เขาว่ากันว่านอกจากนักบวชจะใช้พรหมจรรย์ของเด็กใส่ในถ้วยเหล้า [มันคือส่วนไหนฟ่ะ?]นักบวชบางคนถึงกับนอนกับเด็กในสังกัด แต่ไม่มีใครรู้เรื่องที่เขาว่ากันมาว่ามันจริงหรือเปล่า เพราะคนบันทึกไม่ใช่คนในพื้นที่เข้าไปดูเขาทำพิธีไม่ได้  และรุ่งเช้านักบวชจะเรียกสินไถ่ให้พ่อแม่เด็กมาไถ่เด็กคืน แต่พ่อแม่บางคนก็ไม่ไถ่ถอนนะ เพราะกะฝากให้ถือบวชไปเลย ใครเรียนโบราณคดีมา ช่วยมาเพิ่มเติมหน่อยสิ อ่านมานานแล้ว จำไม่ค่อยได้...เอ่อจำได้อีกอย่าง...ถ้าเป็นหญิง....จบจากพิธี ถ้าพ่อแม่ไถ่รับกลับมาบ้าน เขาจะจัดพิธีรับกันยิ่งใหญ่ และในพิธี แม่ของเด็กสาวจะอวยพรว่า

"ขอให้เจ้ามีผัวร้อยคนพันคน"

...

      อะจริงดิ!!

[ratnalin]

ปากแข็งน้อองค์รามพณ์ ถนอมอย่างเดียวระวังมีใครแย่งไปนะ  (<< ได้ข่าวว่ามีอีกคนมาไถ่แล้วนี่ สงสารองค์รามพณ์ ><)

รอตอนหน้าค่ะ ^^

[Zitraphat]

ปากแข็งน้อองค์รามพณ์ ถนอมอย่างเดียวระวังมีใครแย่งไปนะ  (<< ได้ข่าวว่ามีอีกคนมาไถ่แล้วนี่ สงสารองค์รามพณ์ ><) รอตอนหน้าค่ะ ^^

V
ของที่ไม่คิดว่าจะมีใครหามาทันได้ ....มีคนเขาหามาไถ่ถอนได้จริงๆ ...   

[BitterSweet~]

V
ของที่ไม่คิดว่าจะมีใครหามาทันได้ ....มีคนเขาหามาไถ่ถอนได้จริงๆ ...   

มังคุดหามาไถ่ได้ใช่มั้ย 

[Zitraphat]

มังคุดหามาไถ่ได้ใช่มั้ย 

V

  'ตอบปัญหาคาใจ'   ...ครบ อายุ เข้าเกณฑ์ย่างเข้าสู่วัยกำดัด ตามธรรมเนียมประเพณี  ภัทระ ต้องถวายตัวให้ พราหมณ์เจิมพรหมจรรย์  เพื่อก้าวบาทออกจาก พราหมณ์เพศ ทั้งๆที่ไม่คิดว่าจะกลับไปยังชลวะเทอีก แต่ องค์ราพณ์ กลับรับ ภัทระ ไว้ในค่ำคืนนั้น  และเรียกค่าไถ่ถอนจากชลวะเท เป็น ทับทิม 6 หาบไพฑูลย์อีก 6 หาบ ตามธรรมเนียม หากไม่มีผู้ไถ่ถอน ภัทระ ก็จะเป็นของ องค์ราพณ์  ก่อนครบกำหนดไศรพมหินทร์ แม่ทัพแห่ง  ชลวะเท  หาสิ่งไถ่ถอนนั้นมาให้ องค์ราพณ์ได้  ภัทระ จึงต้องออกจากเพศพราหมณ์ แล้วก้าวเข้าสู่ตำแหน่ง มณีปราชญ์แห่งชลวะเท.

อย่างที่เคยสงสัย ...ว่าอดีต... คนแรกของ ภัทระคือใคร? ไม่ต้องอธิบายแล้วเน้อ... เขาใส่พานชโลมน้ำหอม ประเคนถวายอย่างนั้น ไม่รับไว้ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว....[ปกติต้องขอสินไถ่นับแต่รุ่งสางวันแรก ....แต่นี้องค์ยึดไว้จนเกือบจะทบจันทร์เต็มดวงอีกครั้ง ....ไม่รักไม่หลงก็ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไรอะนะ  ]

[BitterSweet~]

^
^
^
^
ขอบคุณที่บอกค่ะ
เราก็ว่าคุ้น ๆ เคยอ่านอยู่
แต่ว่าตอนนี้อยู่ไกลลล แถมเน็ตไม่เป็นดังใจอีก
กลับไปอ่านไม่สะดวก ^^

[hewlett]

มัวแต่ปากหนักอยู่ได้ บอกไปเลยข้ารักเจ้าอย่าไปไหนะน
 เดี๋ยวองค์ภัทรโดนไถ่ถอนไปจะมานั่งเสียใจหรอก

[kimmy-g]

     ไอ้เรื่องพิธีเจิมพรมจรรย์ หรือบูชาพรมจรรย์เนี่ย มันมีจริงๆด้วยอะ   พออ่านตอน ล่าสุดนี้จบเรารู้สึกคุ้นมากๆอะ เหมือนเคยดูหนังที่มีเรื่องประมาณนี้ คาใจสุดๆจนต้องไปค้นดูแล้วก็เจอ เป็นหนังอินเดียเรื่อง  MAYA  ตามลิ้งนี้เลย http://www.imdb.com/title/tt0299027/  เนื้อหาของพิธีก็คล้ายกันคือเป็นพิธีเพื่อก้าวผ่านจากความเป็นเด็กสู่การเป็นผู้ใหญ่ นางเอกในเรื่องอายุ 12 เองก็ถูกที่บ้านพาไปเข้าพิธีนี้ แต่ว่าในหนังเด็กเค้าไม่ได้สมยอมไง เรื่องมันเลยน่าสงสารมากๆ เหมือนถูกพาไปให้ข่มขืนอะ พราหมณ์ในเรื่องก็ดูน่ากลัวสุดๆ   เศร้าเลย

แต่ที่เล่ามาทั้งหมดนี้เราอยากอ่านคืนพิธี ขององค์ราพ กะภัทร อะแง้ๆ  เอาแบบละเอียดๆ  งื้อ  นี้เราสองมาตรฐานมั้ย  แต่เรารู้สึกว่า sex ของ 2 คนนี้มันหวานสุดๆ แบบอบอุ่นมว้ากกก (ย้อนไปอ่านตรงฉากในห้องน้ำตอนปัจจุบันอีกรอบ)อ่านแล้วรู้สึกดี มั่กๆ  ไม่รู้แหละ  เราเชียคุณรามสุดริด  มังคุดหลบไปน้าาา  อั๊ยๆๆๆ 

[Zitraphat]

ไอ้เรื่องพิธีเจิมพรมจรรย์ หรือบูชาพรมจรรย์เนี่ย มันมีจริงๆด้วยอะ   แต่ที่เล่ามาทั้งหมดนี้เราอยากอ่านคืนพิธี ขององค์ราพ กะภัทร อะแง้ๆ  เอาแบบละเอียดๆ  งื้อ  นี้เราสองมาตรฐานมั้ย  แต่เรารู้สึกว่า sex ของ 2 คนนี้มันหวานสุดๆ แบบอบอุ่นมว้ากกก (ย้อนไปอ่านตรงฉากในห้องน้ำตอนปัจจุบันอีกรอบ)อ่านแล้วรู้สึกดี มั่กๆ  ไม่รู้แหละ  เราเชียร์คุณรามสุดฤทธิ์  มังคุดหลบไปน้าาา  อั๊ยๆๆๆ 

V
ขอบคุณสำหรับข้อมูลเน้อ...คนเขียนเคยอ่านมานานแล้วล่ะ เอกสารที่เก็บไว้อยู่ห้องคุณแฟนเก่า ซึ้งตอนนี้คงโดนเผาทิ้งไปหมดแล้ว...... ในเอกสารเป็นบันทึกละเอียดดี  ยังเสียดายอยู่ทุกวันนี้ [เสียดายหนังสือนะ..ไม่ใช่เสียดายคุณแฟน....] เรื่องบางเรื่องมันก็เป็นได้แค่ความทรงจำเนอะ...จะให้กลับไป...หาใหม่ดีกว่า 

เรื่องของการสอน.... มาแอบดูเขาสอนกันดีกว่าไหม? FC. ใครต่อใคร ว่าไงกันบ้างอะ ? FC. เอล เขาจะกินหัวคนเขียนอยู่แล้ว ...  

[sunshadow]

V
ขอบคุณสำหรับข้อมูลเน้อ...คนเขียนเคยอ่านมานานแล้วล่ะ เอกสารที่เก็บไว้อยู่ห้องคุณแฟนเก่า ซึ้งตอนนี้คงโดนเผาทิ้งไปหมดแล้ว...... ในเอกสารเป็นบันทึกละเอียดดี  ยังเสียดายอยู่ทุกวันนี้ [เสียดายหนังสือนะ..ไม่ใช่เสียดายคุณแฟน....] เรื่องบางเรื่องมันก็เป็นได้แค่ความทรงจำเนอะ...จะให้กลับไป...หาใหม่ดีกว่า 

เรื่องของการสอน.... มาแอบดูเขาสอนกันดีกว่าไหม? FC. ใครต่อใคร ว่าไงกันบ้างอะ ? FC. เอล เขาจะกินหัวคนเขียนอยู่แล้ว ...  

   งี้ต้องแอบดูดิงับ เพื่อความกระจ่างแจ้งในวัฒนธรรมอันโบราณ เราต้องศึกษาให้ถึงที่สุด หุหุ

[PandP]

ยังตามอ่านไม่ทัน ขอแปะไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อค่ะ
ปล. หนุ่มอิตาเลียน อร๊ายยย ชอบค่ะ ภาษาแอบคล้ายสเปนเล็กน้อย 5555

[Zitraphat]

ยังตามอ่านไม่ทัน ขอแปะไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อค่ะ ปล. หนุ่มอิตาเลียน อร๊ายยย ชอบค่ะ ภาษาแอบคล้ายสเปนเล็กน้อย 5555 

V
คือพระเอกมี สองคน งับ อิตาเลี่ยนหนึ่ง // ลูกครึ่งสเปน อินเดีย อีกหนึ่ง ......แฟนคลับจะตีกันตาย  ส่วนนายเอก เกือบตายทุกตอน