หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[tamako]

ตามมาอ่านอีกเรื่องของพี่ภัทร
อ๊าย   ชอบอ่ะ  แนวโบราณคงเดิมแต่เสริมด้วยมาเฟีย
ยังไงก็เชียร์มังคุดเน่าสุดใจขาดดิ้น ชอบคร๊า
+1 เป็นกำลังใจให้นะคร๊า

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 36


สวัสดีครับ ผมไอเดียร์ครับ หายหน้าหายตาไป หลังจากประสบการณ์ เฉียดตายแบบทำลายทุกสถิติที่ผ่านมาในชีวิต หลายท่านอาจจะลืมไปแล้วว่าผมประกอบสัมมาอาชีพอะไร ด้วยกระผมผลาญเวลาไปอย่างไม่เสียดายกับหลายเรื่องที่ประดังเข้ามา 40% เป็นเรื่องอย่างว่า 35% เป็นเรื่องเฉียดตาย และ 15% ที่เหลือเป็นเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว [ที่เหลืออีก 10% เรื่องจิปาถะครับ]และด้วยสัมมาอาชีพอย่างกระผม อยากจะตะโกนบอกคุณๆว่า !!!!!

สมการนี้มันกลับกัน ! เพราะเรื่องจริงของ Cartoonist อย่างต่ำ 70% มันต้องเป็นเรื่องงาน !!!!

........จบกันครับชีวิต ผมถูกไอ้ฝิ่นดึงตัวมาจากโลกของคนปกติ.....ฉิบหายต้นฉบับที่รับปากไว้ก็ยังไม่เสร็จ เนมเรื่องใหม่ไม่ไปไหน ดีไซน์ชุดคอสฯ ที่พวกพี่นพจ้างมาก็ยังไม่ได้จิ้มดินสอซักจึก... ไหนจะงานโชว์ใหญ่ช่วงปลายปีของสำนักพิมพ์ที่ต้องหาเรื่องแต่งคอสฯอีก [สองปีมานี้ทีมผมชนะแต่งคอสฯ ผมออกแบบชุด ส่วน โฟร์ท เป็นคนใส่ ฉะนั้นไม่ต้องถามว่าเราคบกันได้ยังไง สาวในฝันผมต้องสเป็กแบบไหน –นมใหญ่ หน้าเอ็กซ์ เซ็กส์เด็ดสะระตี่ >>>ตามนั้นเลยครับไม่เถียง ]

ฉะนั้นสองวันมานี้ หลังจากตัดสินใจ ‘ฮืมส์’ ไป .....เหตุการณ์มันเลยยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
....นอกเสียจากยิ่งแย่กว่าเดิม  28 ชั่วโมงกับอีก 47 นาที แล้วที่ไม่ได้ มีเซ็กส์ .....หรือแม้แต่จูบ....
..
..
28 ชั่วโมงกับอีก 51 นาที….

.
28 ชั่วโมงกับอีก 52 นาที….
..
..
...
.

28 ชั่วโมงกับอีก 58 นาที….



พระเจ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




และ............





ก็หลุดไปอย่างสมบูรณ์ .....

ขืนอยู่กับไอ้มังคุดแล้วผมต้องมานั่งเป็นปลาย่างล่อแมวอย่างนี้ ‘ตายกับตาย’ ว่าแล้วว่าไม่ได้เรื่องแน่เลยให้ไอ้ฝิ่นมารับครับ หอบงานใส่กระเป๋าหาถุงพลาสติกกันเปียกใส่อีกรอบ กันไว้ก่อนช่วงนี้ฝนตกบ่อย เดี๋ยวจะฉิบหายกว่าเดิม ..ถ้างานกลายเป็นกระดาษยุ่ยๆ ข้าวของที่เหลือเอาที่บ้านไอ้ฝิ่น ขานั้นมันเป็นสถาปนิก อุปกรณ์ตรึมไม่มีอยู่อย่างเดียว แบมบูไซส์ยักษ์แบบของพี่ราม [อย่าถามว่าทำไม สรรพนามเปลี่ยน...เรื่องนี้รู้กันในวงพอ ]

ตอนไอ้ฝิ่นมารับ เอล มันดูอารมณ์เสียเพราะถึงจะอธิบายแล้ว แต่มันมีต่อรอง....

....ตอนไอ้ฝิ่นลงมาข้างล่างเอลมันลากผมเข้าห้องน้ำ ปากบอกแค่จูบ....ขอโทษเถอะ จูบทีไรไม่จบที่ห้องน้ำ ที่เตียง ก็ที่ระเบียงทุกที ไม่ใช่มันที่ทรมาน ผมก็ไม่ต่างกัน แต่ก็ต้องเข้าใจนะเฟ้ย! ตอนนี้กระผมต้องเอาการเอางาน ส่วนเรื่อง [เอา] เอล เอาไว้ก่อนนะ ....

กว่าจะออกมาได้ ยื้อกันอยู่หลายรอบตบะจะแตกก็หลายรอบ ตงิดๆ เหมือนว่าผมจะติดเซ็กส์ของไอ้มังคุดอาการมันเหมือนช่วงก่อนที่ผมติดเกมยังไงไม่รู้ ด้วยสัมมาอาชีพถ้าขืนผมไม่หักดิบ.....จบกันแน่อาชีพในฝัน....

กลั้นใจ ไปลงแดงเอาภายภาคหน้า ด้วยรักในอาชีพ ผมเลยหอบผ้าหอบผ่อนหนีขึ้นรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เว่อร์ของไอ้ฝิ่นมา...... มาได้กลางทางแล้ว.......แม่------งเสือกนึกได้ ว่าลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง.......



.......อีกล่ะ…………
…
.
..
.



‘ฉิบหายแล้วกู.....
..
.
.
...
หักดิบสมใจแน่มึง ไอเดียร์ เอ้ย!!!’
..
.
.





[ นับถอยหลัง 3 วันก่อนจะมาถึงบทนำ วันที่ 1 ]

เอกสารในซองฟอยด์ ถูกดึงออกมาดูแล้วเก็บใส่ซองเข้าไปใหม่ .... จากนั้นมันก็ถูกปิดผนึกอย่างดี ก่อนจะส่งมาที่ปลายทาง.... ‘ประเทศไทย’
...
..

ควันบุหรี่สีขาวกลิ่นแปลกถูกพ่นออกมา เจ้าของบุหรี่จะสูบอัดควันชุดใหม่เข้าไปสายตาสีมรกต จ้องมองไปบนฟ้า เอกสารที่ส่งไป เหมือนสารแห่งชะตากรรมที่รอการตัดสินใจ ....

“ อเล็กซ์ รู้เรื่องนี้หรือยัง? ”

“ คาดว่ายังครับ ”

“ แล้วนายคิดว่า อเล็กซ์จะทำยังไงต่อไป ถ้าหมอนั่นรู้เรื่องนี้ ? ”

“...ตอบไม่ได้ครับ....คำตอบมีได้ทั้งหมด อาจจะโกรธที่พวกเราละลาบละล้วง... หรือแม้แต่....อาจจะยิงเด็กนั่นทิ้ง...”

บุหรี่มวนต่อไปถูกส่งมาให้ แต่มือใหญ่ยกห้ามปฏิเสธ จนบุหรี่ตัวเดิมถูกทิ้งแล้วขยี้เหยียบด้วยปลายรองเท้าหนังยี่ห้อหรู...

“เลือดบริสุทธิ์..ของพระเจ้า......กำลังจะกลายเป็นแค่เรื่องเล่าแล้วสินะ....จับตาดูไว้..ถ้าเรื่องนี้รั่วอีกไม่นาน ‘อีวาน’ จะเคลื่อนไหว หึ!…’แอนตี้บอย’ งั้นรึ? ชักอยากเห็นตัวจริงแล้วสิ...นายว่าฉันจะบินไปไทย ทันก่อนอเล็กซ์จะยิงเด็กนั่นทิ้งหรือเปล่า ...อืมส์... เด็กนั่นชื่ออะไรนะ ‘ดอน’ ?...”








“ .......’ไอดิภัทร ’ ครับ...”......

[why yyy]

ง่ะ ถึงกับหักดิบเลยรึ??

[Onlymin]

โฮ่....ขนาดนั้นเลยเหรอไอเดียร์

กลั้นใจหักดิบ จะลงแดงก็ไม่สนใช่มั๊ย....งานต้องมาก่อนนี่เนอะทำไงได้ 

[RainyMooD]

อ้าว  แล้วอีก 10% ไปไหนอ่ะ ??
เอ่อ คุณมังคุดคะ นอกจากชอบห้องน้ำ แล้วเนี่ยมีระเบียงด้วยเรอะ!!
อยากไปเกาะขอบระเบียงห้องข้างๆจัง
 



ชิบหายต้นฉบับที่รับปากไว้ก็ยังไม่เสร็จ>>>ฉิบหาย
ดีไซน์ชุดครอสฯ >>>คอส(หมายถึงคอสเพลย์ป่ะ)
ไหนจะงานโชวว์ใหญ่ช่วงปลายปีของสำนักพิมพ์ที่ต้องหาเรื่องแต่งครอสฯอีก
ทีมผมชนะแต่งครอสฯ
เด็ดสาระตี่>>>สะระตี่
เดี๋ยวจะชิบหายกว่าเดิม
แบมบูไซน์ยักษ์>>>ไซส์
ตะหงิดๆ เหมือนว่าผม>>>ตงิด
ช่วงก่อนที่ผมติดเกมส์>>>เกม

[yowyow]

หืมมมม สั๊น สั้นอ่าาาาา 

 

[fay 13]

 

[ratnalin]

ยอมลงแดงเพื่องานเลยสินะ 555 แต่มันก็มีอีกคนนะที่จะลงแดงชักกระแด่วไปกับภัทรด้วย สมน้ำหน้า มังคุด วะฮะฮะฮ่าาาาา
แล้วพาร์ทวางแผนซัมติงไรกัน บอกหนูด้วย >[]<

รอตอนหน้าน้า ขอไวๆ และยาวได้ไหมอ่า 555 (/โดนโบก)

[Rafael]

อั๊ยยะ
รอตอนต่อไปจ้า

[maru]

สงสารเอลเลยทีเดียว ภัทรทำงานข้ามวันข้ามคืนแบบนั้น แล้วไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปอีก

[sunshadow]

   เลือดบริสุทธิ์ของพระเจ้า. . . มันคืออะไรละเนี่ย
   synonym ของสิ่งที่อยู่ในตัวภัทร หรืออะไรอีกอย่างที่ภัทรเป็นกันแน่
   เอล. . . นายเป็นแมวที่ตะกละมากจนปลาย่างต้องดิ้นรนซิ่งมอเตอร์ไซหนีออกจากห้องเลยนะนั่น!!

[๛ナーリバス๛]

ยิ่งอ่านยิ่งงงเข้ไาปอีก แบบว่า ซิตร้า ทำไมไม่เขียนเนื้อเรื่องให้อยู่ในเนื้อเรื่องฮึ แบบว่า มันดูโกงๆยังไงไม่รู้ ที่ว่า ถ้าไม่อ่านตรงช่วงทอล์ค ตอบคำถามของคนอ่านก็ จะแทบไม่เข้าใจอะไรเลย

เอาล่ะ รอตอนต่อไปละกัน เผื่อว่ามันจะเคลียร์มากกว่านี้



ไอ้เซ็กส์ที่ว่านั่นคงเป็นสิ่งเสพติดขั้นร้ายแรงจนถึงขั้นเรียกว่าหักดิบ ฮ่าๆ


(นอกเรื่องนิดนึง บางทีที่ปอนด์หงุดหงิดในตอนหลังๆ ก็คงเป็นเหตุผลเดียวกับภัทรล่ะมั้ง  หึหึ)

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 37


[นับถอยหลังวันที่ 2]


ปลายนิ้วเรียวเอื้อมหยิบขวดยาทาเล็บสีใสมาบรรจงทาเบาๆ 'เขา'ชอบสีนี้ 'เธอ'จำได้ทุกรายละเอียด....รอจนสิบนิ้วเกือบจะแห้ง ริมฝีปากอิ่มถึงได้บรรจงเป่าเบาๆบนปลายเล็บ ที่เท้าไม่ต้องทาหรอก ....'เธอ' อดอมยิ้มเมื่อนึกถึงเหตุผลที่เว้นไว้ไม่ได้.....มันเป็นหน้าที่ของ'เขา' ไม่ใช่ 'เธอ'

รอให้ 'เขา'มาทาให้.....เขา' เป็นคนบอกเธออย่างนั้นเอง.....

เสียงกริ่งหน้าห้องขัดกิจกรรมยามว่าง....เธอบิดตัวแล้วเดินไปตามเสียง... มองผ่านตาแมวออกไปถึงได้เห็น 'คนส่งสาร' ประตูเปิดกว้างอย่างไม่ลังเล 'สาร' ถูกยื่นให้ ...เธอมองชื่อบนซองก่อนจะเซ็นรับ....ถึงไม่ได้ยิ้ม ให้แต่ก็ทำเอาคนส่ง หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ...... 'นางฟ้า' หลายคนเห็น'เธอ'เป็นอย่างนั้น....นั้นภายนอกข้างในของเธอ นอกจากคนในบ้านและสายวงศ์ ก็มีอีก 'เขา' อีกคนที่ 'เห็น' ในสิ่งที่เธอเป็น....... 

เอกสารแลปและชุดทดสอบเลือดที่ใส่มาในซองฟอยด์ถูกส่งมาถึง 'มือ' แม้เจ้าของชื่อที่ระบุบนซองจะไม่ได้เป็นคนรับ แต่ภาษาอิตาเลี่ยนเชิงการแพทย์ก็ถูกสายตาคมไล่อ่านทุกตัวอักษร....

เรื่องบางเรื่องในเอกสาร คนอ่านพอคาดเดาได้ และ......'รู้อยู่แล้ว' แต่เรื่องบางเรื่องนั้น.....มันก็ไม่ต้องการ 'หลักฐาน' ที่จะ 'ตอกย้ำ'!

เอกสารทั้งหมดถูกยัดใส่ซองตามเดิม........

ถึงจะ 'รู้อยู่แล้ว' แต่พอสายตาเผลอหันไปมอง 'ชื่อ' บนซอง'เธอ'ก็อดใจหายวาบไม่ได้ เอกสารถูกหยิบขึ้นมาอีกครั้ง 'เธอ' กอดซองนั้นไว้แนบอก...ปฏิเสธไม่ลงว่าเธอหวงแหน คำถามในซอง .....
...แม้ 'คำถาม' ที่ใส่มาใน 'สาร' 'เธอ' เลือกคำตอบไปนานแล้ว.......

....แต่สำหรับเจ้าของ 'ชื่อ' ที่คนส่งเจาะจงส่งมาให้ล่ะ?

คนคนนั้น 'เลือก' อย่าง 'เธอ' เลือกหรือเปล่า?

...
..
.

ผลของคำตอบ 'ไม่อาจไว้ใจ' แม้เจ้าของคำตอบจะชื่อ......


‘Alessandro  Drogo Da Smeraldo ’



....ก็เถอะ!!



...........................
....
.

เหมือนก้อนสมองมันวิ่งวุ่นอยู่ในหัวแล้วพยายามหาทางออก รู้สึกตัวอีกทีเธอก็จิกเล็บฉีกฟอยด์บนซองบุหรี่....เหมือนทุกครั้งที่ต้องการผ่อนคลาย มือไม้มันไปเองก่อนตั้งตัว ....ชะงักมองซองในมือ อึดใจกว่าจะขยำมันทิ้งแล้วเขวี้ยงลงถังขยะ...

[ เลิกเถอะ...ผู้หญิงสูบบุหรี่ดูไม่ดี...]

ประโยคนั้นมันเหมือน รหัสที่ฝังอยู่ในหัว.....ไม่เคยคิดว่าตัวเองจำเป็นจะต้องดู 'ดี' ในสายตาใคร.....
ยกเว้นในสายตาของผู้ชาย ที่ชื่อ.....



'ไอดิภัทร'     


..............................
.................................................


ปืนประจำตัวถูกขึ้นลำแล้ววางบนโต๊ะ พร้อมซองเอกสาร...... เจ้าของชื่อบนซองมองหน้า เธอแล้ว มองของบนโต๊ะ.....   
รอไม่ไหวกับคำตอบ ......

.............เธอเลือกที่จะปลดคำถาม............
....

"ของจาก ฟรานซ์ซิส อาดอนเป็นคนส่งมา....ผลเลือดของ พี่เดียร์...Nat + Confute.... Defeat [Drogo] "

"....."

"ฉันไม่ขอคำตอบ....เพราะนาย 'พลาด' ตั้งแต่ให้ฟรานซ์ซิส ได้ตัวอย่างเลือดของพี่เดียร์ไปแล้ว....จากนี้ 'มัน' จะ 'ล่า' พี่เดียร์ ......ถ้านายไม่เป็นฝ่ายลงมือเอง  แต่ถ้านาย ลงมือ....ฉันก็ไม่ปล่อยนายไว้ เหมือนกัน.....ไปจากพี่เดียร์ซะ...เขาอาจจะเศร้าเรื่องนายแค่วันสองวัน....แต่มันก็ดีกว่าเขาต้องมาตายเพราะนาย.... ฉันเคยบอกนายแล้วอเล็กซ์ 'Sapete. Droga,Pericolo'[นายก็รู้ยาเสพติดมันอันตราย *หมายเหตุ การเล่นคำของนามสกุลเอล  Drogo แปลได้สองความหมาย มังกร//ยาเสพติด*]  ฉันหมายความตามนั้นจริงๆ   Drogo อันตรายต่อ พี่เดียร์ ...."

"...แล้วเธอไม่ใช่ 'Drogo' หรือ 'โฟร์ท' "

แววตาเย้ยหยัน ส่งคำถามมาอย่างท้าทาย............คำถามมันไม่ต้องการคำตอบ......จุดประสงค์เดียวของมัน แค่เป็นเครื่องตอกย้ำ.....ให้ญาติผู้หญิงปากดีที่อยู่ตรงหน้า รู้สถานะตัวเอง !!
.
.......

"'.Nat + Confute.... Equal [Drogo]'ฉัน...ไม่ใช่คนของ 'Drogo'... อเล็กซ์ 'ไม่ใช่'..... มากว่า 2 ปี แล้ว..... เลือดฉันติดเชื้อจากพี่เดียร์....ติด.... เพราะฉันอยากจะติด.....ใครจะเป็นยังไงก็ช่าง .....สิ่งที่ฉันจะเลือกทำ....ทุกอย่าง...เพื่อพี่เดียร์ เท่านั้น อเล็กซ์...." 


................................
.....................................................................


..........
....
..
.
.

[อดีต]


"เลยจวนนายกองมาไกล จักรีบไปไหน รึขอรับ 'ท่านอรชุน'?  "

"ลูกไม้มันหมดหวานแล้วกระมังขอรับ หอบมาไกลขนาดนั้น"

"ฯลฯ"

เสียงทักทายปนกระเซ้าแหย่จากเหล่าทหาร พาให้ทุกสายตาหันไปตามร่างฉกรรจ์ที่กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ประคองถาดทองเหลืองใหญ่ที่ใส่ลูกไม้หลากสีไว้จนเต็ม.... ถาดนี้ถวายแด่ องค์ราพณ์ หากแต่ลูกไม้ในถาด เหล่าทหารในพลกองต่างรู้ความ ....ขุนพลนามอรชุน ยกลูกไม้ทั้งหมดให้ มุนีน้อยนามภัทระ....

กระทำเยี่ยงนี้มาเกือบ 6 มาส[เดือน]แล้ว หากแต่ยังมิเคยเห็น มุนีน้อยจะว่ากระไร....ก็ใครเขาจักเห็นได้...เพราะหอจันทร์หน่ะ ยังมิเปิดนับแต่รับ มุนีน้อยเข้าไปรักษาตัว... 

เรื่องลูกไม้ที่คอยถวาย เขาว่ากันว่า 'อรชุนท่าน....ช่างกล้า' หากแต่เรื่องที่ล่วงกาลผ่านมา เขาว่ากันว่า 'อรชุนท่าน เกือบเสียหัว' เพราะความประหม่าและต่างอวดฝีมือกันของสองขุนพลนั้นล่ะ ที่ส่งผล เมื่อสุดท้ายฝีดาบ อรชุนท่าน ดันพลาดตวัดลงกลางหลังมุนีน้อย แทนที่จะเป็นหน้าอกองค์ไศรพมหินทร์ อย่างที่ตั้งใจ ...เขาว่า...ดีที่ยั้งมือทัน....

แต่คงไม่ดีเท่าไหร่นัก....เพราะเหตุการประลองนี้ล่ะมันทำให้ขุนพลทั้งสองตนต่างหมายหัวกันและกัน......
ไศรพมหินทร์ท่าน และ องค์อรชุน จงเกลียดจงชังกัน จนกระทั่งเป็นไม้เบื่อไม้เมามาตั้งแต่ครั้งนั้น..........

แต่จักว่าทั้งสองก็มิได้......  เรื่องของหัวใจ ใครกล้าฝืน รึ สั่งห้าม ?

ไศรพมหินทร์ท่าน ถูกเกณฑ์ไปชายแดน สิงหกรรม ในวันที่ มุนีน้อยถูกส่งตัวเข้ารักษา ณ หอจันทร์...เหลือเพียง องค์อรชุนท่าน ที่ตั้งหน้าตั้งตาถวายบรรณาการทุกเช้าวัน......

ส่วนมุนีน้อยต้นเหตุที่ทำให้ สองขุนพลหมางใจ จนป่านนี้ยังไม่ถูกปล่อยออกมาจากหอจันทร์เลย......เขาว่ากันอีกแล้วว่า  องค์ราพณ์ เอง.......ก็หมายหัว สองขุนพลนี้เฉกกัน......ก็นั่นล่ะนะศิษย์รักเจ็บตัวทั้งคน...ปากเขาที่ว่ากันมา....เลยว่าอีกว่า..... 'หมายเกณฑ์ที่ ไศรพมหินทร์ท่านได้' ส่งตรงมาจาก 'นาย....แห่งหอจันทร์' เหลือตอนนี้ก็แต่ องค์อรชุนนั้นล่ะ ที่ยังไม่รู้เงาหัวตนเอง ....

คงสักวัน เหล่าทหารเขากลัวกันเหลือเกิน ...ว่าเงาหัวองค์อรชุน มันจักกุดเพราะไอ้ถาดทองเหลืองใส่ลูกไม้ ที่เฝ้าเพียรถวายอยู่ทุกทิวาวาร.....     
.........................................
...................
.
.
.




"ดาบ อรชุนท่าน คมแค่ไหน? คราหน้าหากมันต้องบั่นหัวข้าจริง สิ่งเดียวที่ข้าขอ...เพียงคราเดียวเท่านั้น เพียงท่านไม่ลังเล....คราเดียวเท่านั้นที่ลงดาบ... อย่าทำให้ข้าเจ้าต้องทรมาน......"

เสียงพร่ากระเซ้าแหย่ไปยังเจ้าของอ้อมกอดที่โอบกอดตนเองไว้ หากแต่แม้เมามายเพียงใด ผู้ถูกพาดพิงก็หาได้สนุกไปตามคำ....  ด้วย 'สาร' ที่ส่งมาในถ้อยนั้น รู้กันอยู่ในที 'ถ้อยนั้น' 'หมายตามนั้น' จริงๆ ความจริงที่ไม่อาจยอมรับ.... หากเวลานั้นมาถึง......
 
ริมฝีปากขุนพล เลือกที่จะปิดเสียงพร่าด้วยลูกไม้สีสด... ลูกไม้รสหวานถูกป้อนจากริมฝีปากสู่ริมฝีปาก จากรสชาติลูกไม้ กลายเป็นรสหวามหวานรสชาติ....ของริมฝีปากอุ่น....จูบหวานที่ใช้ปิดเสียงอันจะก่อประโยคกรีดใจ ลูกไม้สีสวยจากแดนไกล.....หามา...บรรณาการแด่เจ้าของถ้อย 'เพียงเท่านั้น' นั่นหน้าที่ของ 'ลูกไม้' ....เหมือนชีพนี้... เฉกกัน....มันเลือกแล้วว่า 'นาย' ของชีพคือผู้ใด..... 

"หากวันนั้นมาถึงจริง....ไม่ต้องกลัวสิ่งใด 'ภัทระ' จุดหมายต่อไปของคมดาบข้า...มันจักเป็นชีพของข้าเอง...ข้าจักไม่ทอดทิ้งให้เจ้าตกตายตามลำพัง.....ต่อให้จะเกิดอะไร......เยี่ยงไรก็ช่าง........ข้าจักเลือกทำ ....เพียงเพื่อเจ้าเท่านั้น ....ภัทระ......"

แสงไฟส่องสว่างไปทั่วทั้งลานหิน สายลมโหมกระโชกจากชายผา .... สู่ชายผา.......เมรัยสีครั่งกรอกเข้าริมฝีปากอุ่น แล้วทาบปล่อย....ให้ไหลลงลำคอของอีกคนที่ถูกโอบไว้ในผืนหนังและวงแขน......รัก......ถูกซ่อนในราตรี .....

คืนนี้หาได้เป็นคืนแห่งนภาใด....เมื่อเหล่าดาราส่องแสงแทน อาทิตย์และจันทรา  ความลับของภัทระเจ้า หาได้มีเพียงองค์ราพณ์เท่านั้นที่รับรู้.......
....หากแต่ยังมีขุนพลอีกตนหนึ่งทราบความ..... และเลือกที่จักถวายรัก... แด่....


'ความลับต้องห้าม......'


ยามไร้จันทร์ทุกค่ำคืน ณ เชิงผา เหล่าพรายแห่งสายลม.....ได้บรรณาการอันแสนหวาน สายลมเฝ้ามองและปิดปากเงียบ.......เรื่องความลับนี้....ปิดกันด้วยบรรณาการ แห่งไอรัก......ความลับที่ว่า........


' อรชุนท่าน ......หลงรักและล่วงเกิน....เลือดมลทิน.....'




****หมายเหตุ ในเรื่อง****
1.Nat + Confute.... Defeat [Drogo]  :  ปรากฎว่ามีค่าผลเลือด หักล้าง เชื้อสายพันธุ์ [Drogo]
2. Nat + Confute.... Equal [Drogo]  :  ไม่ปรากฎว่ามีค่าผลเลือด ทุกเชื้อสายพันธุ์ [Drogo]

[arun]

+1 ให้ด้วยรักและคิดถึงค่ะ

กาลกีรตี บทที่ 36

กว่าจะออกมาได้ ยื้อกันอยู่หลายรอบตบะจะแตกก็หลายรอบ ตะหงิดๆ เหมือนว่าผมจะติดเซ็กส์ของไอ้มังคุดอาการมันเหมือนช่วงก่อนที่ผมติดเกมส์ยังไงไม่รู้ ด้วยสัมมาอาชีพถ้าขืนผมไม่หักดิบ.....จบกันแน่อาชีพในฝัน....

กลั้นใจ ไปลงแดงเอาภายภาคหน้า ด้วยรักในอาชีพ ผมเลยหอบผ้าหอบผ่อนหนีขึ้นรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เว่อร์ของไอ้ฝิ่นมา...... มาได้กลางทางแล้ว.......แม่------งเสือกนึกได้ ว่าลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง.......



.......อีกล่ะ…………
…
.
..
.



‘ฉิบหายแล้วกู.....
..
.
.
...
หักดิบสมใจแน่มึง ไอเดียร์ เอ้ย!!!’
..
.
.

^
^
หักดิบเลิกไปเลย ไงงานต้องมาก่อนอยู่แล้ว
เพราะยังไงก็มีพี่รามค่อย  แทนมังคุดอยู่แล้ว 

“...ตอบไม่ได้ครับ....คำตอบมีได้ทั้งหมด อาจจะโกรธที่พวกเราละลาบละล้วง... หรือแม้แต่....อาจจะยิงเด็กนั่นทิ้ง...”

บุหรี่มวนต่อไปถูกส่งมาให้ แต่มือใหญ่ยกห้ามปฏิเสธ จนบุหรี่ตัวเดิมถูกทิ้งแล้วขยี้เหยียบด้วยปลายรองเท้าหนังยี่ห้อหรู...

“เลือดบริสุทธิ์..ของพระเจ้า......กำลังจะกลายเป็นแค่เรื่องเล่าแล้วสินะ....จับตาดูไว้..ถ้าเรื่องนี้รั่วอีกไม่นาน ‘อีวาน’ จะเคลื่อนไหว หึ!…’แอนตี้บอย’ งั้นรึ? ชักอยากเห็นตัวจริงแล้วสิ...นายว่าฉันจะบินไปไทย ทันก่อนอเล็กซ์จะยิงเด็กนั่นทิ้งหรือเปล่า ...อืมส์... เด็กนั่นชื่ออะไรนะ ‘ดอน’ ?...”


“ .......’ไอดิภัทร ’ ครับ...”......

^
^
จะเกิดเรื่องอะไรกับภัทรอีก 
....อาจจะยิงเด็กนั่นทิ้ง... อเล็กซ์ (มังคุด) แกกล้ายิงหรอ 
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับภัทรนะ ให้พี่รามมาพากลับไปเลย

รักคนแต่งมาก  กรุณามาแต่งต่อไวๆๆ อย่างทิ้งไว้ให้คิดถึงนานๆ

[RainyMooD]

ยังไงหว่า  เดียร์เป็นเลือดบริสุทธิ์แล้ว ???
หรือว่า แอนตี้บอย จะทำให้เกิดการล่มสลายของตระกูล
บุ่ย  เดาเป็นตุเป็นตะเลย


เอ่อ ภัทระเจ้า ตอนนี้เป็นเวอร์ชั่น พลำ หรอ ทำไมดูแบบ

เฮ้อ !! ตีกันตั้งแต่ชาติก่อนยันชาตินี้เลยนะ โฟร์ทกะเอล




ปฏิเสธไม่ลงว่าเธอห่วงแหน>>>หวงแหน
ขยำมันทิ้งแล้วเขวี้ยงลงทั้งขยะ>>>ถัง??

[Rafael]

รอ ร๊อ รอ

[Zitraphat]

              I-Dear  คร๊าบบบบบบบบ        [-___<]a

  ยอมลงแดงเพื่องานเลยสินะ 555 แต่มันก็มีอีกคนนะที่จะลงแดงชักกระแด่วไปกับภัทรด้วย สมน้ำหน้า มังคุด วะฮะฮะฮ่าาาาา  แล้วพาร์ทวางแผนซัมติงไรกัน บอกหนูด้วย >[]<  รอตอนหน้าน้า ขอไวๆ และยาวได้ไหมอ่า 555 (/โดนโบก) 

>>>ต้องยอมครับ งานมันจี้ตูดมาแล้ว ดีที่พี่รามไม่อยู่ไม่งั้นคงเปื่อยยิ่งกว่านี้   ตอนหน้าที่ว่าลงให้แล้วครับ ยาวกว่าที่ลงมามั้ง? ไม่แน่ใจ แต่อาจมีใครหลายๆคนที่ไม่ชอบ  เพราะตอนนี้เป็นเรื่องของ โฟร์ท [อดีตคู่นอนที่เข้าขากันที่สุดของผม]

  สงสารเอลเลยทีเดียว ภัทรทำงานข้ามวันข้ามคืนแบบนั้น แล้วไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปอีก 

>>>เรื่องลืมโทรศัพท์ มันเป็นเรื่องปกติไปแล้วครับ ถึงไม่ลืมเอามาผมก็ปิดเครื่องอยู่ดี  มันไม่มีสมาธิทำงาน

  เลือดบริสุทธิ์ของพระเจ้า. . . มันคืออะไรละเนี่ย    synonym  ของสิ่งที่อยู่ในตัวภัทร หรืออะไรอีกอย่างที่ภัทรเป็นกันแน่     เอล. . . นายเป็นแมวที่ตะกละมากจนปลาย่างต้องดิ้นรนซิ่งมอเตอร์ไซหนีออกจากห้องเลยนะนั่น!! 

>>>  เขาหมายถึงเลือดของ เอล ครับ  ส่วนเลือดผม เป็นลักษณะตรงข้ามที่จะหักล้างสายพันธุ์ ...จริงๆแล้วปลาย่างอย่างผมก็อยากให้แมวกินครับ แต่มันทำไม่ได้  T^T

ยิ่งอ่านยิ่งงงเข้ไปอีก แบบว่า ซิตร้า ทำไมไม่เขียนเนื้อเรื่องให้อยู่ในเนื้อเรื่องฮึ แบบว่า มันดูโกงๆยังไงไม่รู้ ที่ว่า ถ้าไม่อ่านตรงช่วงทอล์ค ตอบคำถามของคนอ่านก็ จะแทบไม่เข้าใจอะไรเลย เอาล่ะ รอตอนต่อไปละกัน เผื่อว่ามันจะเคลียร์มากกว่านี้ ไอ้เซ็กส์ที่ว่านั่นคงเป็นสิ่งเสพติดขั้นร้ายแรงจนถึงขั้นเรียกว่าหักดิบ ฮ่าๆ  (นอกเรื่องนิดนึง บางทีที่ปอนด์หงุดหงิดในตอนหลังๆ ก็คงเป็นเหตุผลเดียวกับภัทรล่ะมั้ง  หึหึ) 

>>> เรื่องนี้แนว Comic เซอร์วิส แฟนคลับครับ  บางเรื่องแปลน[คือผมวางเป็นแปลนจริงๆ ]มันมีในหัวแล้ว บางครั้งก็ยากครับที่จะดึงออกมาทุกเรื่อง แต่ถ้าขอกันมามากๆ ก็เขียนได้ครับ ตอนนี้จะหาเวลาลงตอน  ถวายตัวอยู่แต่ไม่รู้ว่าจะแทรกยังไงเหมือนกัน  แล้วยังเรื่องที่ แอบลงแยกไว้อีก เรื่องความลับของโฟร์ทกับเขา คนนั้น ที่คิดว่าไม่น่าจะเอามาลงในเรื่องนี้ กลัว แฟนคลับ เอลกับคุณราม เสียใจ แต่ผมยืนยันคำเดิมนะ สำหรับผม ผมไม่ได้รังเกียจผู้หญิงครับ และสำหรับผม กระเทย[สาวเสียบเป็นดอกไม้   อกเอวเป็นแจกันชั้นดี] 
*นอกเรื่อง ผมตามขนมปังอยู่ครับ ตามมานานแล้วตั้งแต่เริ่มเขียนจนเกิดปัญหาทำให้เรื่องบางบทโดนลบไป...ไม่ยากบอกว่าผมยกป้ายไฟเชียร์สุดแขน จนตอนนี้ เริ่มไปขุด SIM มาเล่นใหม่แล้ว ....แต่ยังไม่มีเวลาเลยครับ....ตอนนี้ผมรอ Secret World  กับ โปรเจคหิมพานต์อยู่ด้วย แต่ยังร้องเพลงรออยู่เลย โปรเจคไม่ยอมลงเสียที

+1 ให้ด้วยรักและคิดถึงค่ะ   /หักดิบเลิกไปเลย ไงงานต้องมาก่อนอยู่แล้ว / เพราะยังไงก็มีพี่รามค่อย  แทนมังคุดอยู่แล้ว  /จะเกิดเรื่องอะไรกับภัทรอีก  /....อาจจะยิงเด็กนั่นทิ้ง... อเล็กซ์ (มังคุด) แกกล้ายิงหรอ  /ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับภัทรนะ ให้พี่รามมาพากลับไปเลย / รักคนแต่งมาก  กรุณามาแต่งต่อไวๆๆ อย่างทิ้งไว้ให้คิดถึงนานๆ /

>>>ขอบคุณครับน้องน้ำ ปีนี้ท่วมไหมครับ ? พี่ล้อเล่นนนน....  แต่รู้สึกว่า น้องน้ำนี่ FC. พี่รามพันธุ์แท้เลยนะครับ

ยังไงหว่า  เดียร์เป็นเลือดบริสุทธิ์แล้ว ??? หรือว่า แอนตี้บอย จะทำให้เกิดการล่มสลายของตระกูล  บุ่ย  เดาเป็นตุเป็นตะเลย  [/color ] เอ่อ ภัทระเจ้า ตอนนี้เป็นเวอร์ชั่น พลำ หรอ ทำไมดูแบบ เฮ้อ !! ตีกันตั้งแต่ชาติก่อนยันชาตินี้เลยนะ โฟร์ทกะเอล 

>>> แอนตี้บอย อย่างผมเป็นพวกเลือดมลทินครับ  อย่างที่คุณเดา ถ้ามีผม คนล่มจ่มก็จะเป็น เอล ที่เป็นพวกเลือดบริสุทธิ์  มันคานกันอยู่ครับ  ส่วนสำหรับ ภัทระในตอนนี้เป็นเวอร์ชั่น พลำ  พลำรักกับขุนพลนามอรชุน ครับ  รักจนไม่เหลือความเลวร้าย สำหรับอรชุนท่าน  พลำคือเจ้าชีวิตที่ต้องปกป้องครับ อรชุนและพลำ รักกันมากแต่ก็ประกาศไม่ได้ว่ารักกัน  FC.ที่หูตาไว จะรู้ครับ ว่า แม้แต่ในปัจจุบัน รักมันก็มากและหวานขนาดไหน ....พลำ เลวร้ายสำหรับ พี่ราม และเอล แต่ก็อย่าลืมนะครับ พลำก็มีชีวิต และก็มีสิทธิในชีวิตเท่าๆกับ ภัทระ เหมือนกัน 

[BitterSweet~]

ฮึก.. ตอนนี้เค้าปวดหัวอ่ะ
เข้ามาอ่านเพราะคิดถึงเอลกับไอเดียร์
แล้วมาเจอภัทระเจ้ากับอรชุน
เจ็บจี๊ดดดเข้าไปอีก

หนำซ้ำไอเดียร์ยังเป็นเลือดมลทิน
ที่เอลต้องเป็นคนกำจัดอีก
ฮึกก..
คนเขียนมารับผิดชอบเค้าเลยนะ T__T

[sunshadow]

    มีแววได้เห็นศึกสายเลือดแฮะ
    ใครจะล่าภัทรช่างปะไร มีพี่รามกะเจ๊พลำเป็นตัวช่วยอีกตั้งสองคน
    พี่รามก็ดูแรงมิใช่น้อย เจ๊พลำก็คงไม่ยอมตายง่ายๆหรอกน่า
    แล้วที่เจ๊พลำลักลอบไปหาชายอื่นนี่องค์ราพณ์รู้ไหมนะ

[Zitraphat]

  ฮึก.. ตอนนี้เค้าปวดหัวอ่ะ เข้ามาอ่านเพราะคิดถึงเอลกับไอเดียร์  แล้วมาเจอภัทระเจ้ากับอรชุน  เจ็บจี๊ดดดเข้าไปอีก  หนำซ้ำไอเดียร์ยังเป็นเลือดมลทิน  ที่เอลต้องเป็นคนกำจัดอีก  ฮึกก..  คนเขียนมารับผิดชอบเค้าเลยนะ T__T 

>>>  รับผิดชอบให้ตอนหน้าแล้วกันเน้อ ... ภัทระเจ้า[ขององค์ราพณ์] ไม่ได้รักกับอรชุนท่าน ที่อรชุนท่านรัก คือเงาจันทร์[พลำ]ไม่ใช่แสงจันทร์[มณีปราชญ์]………… คนเขียนอ่าน RE : มาจนถึงตอนนี้ เหมือนคนอ่านจะลืมบทนำที่เคยเขียนไปหมดแล้ว ลองไปอ่านดูอีกรอบไหม? ว่าความกลัวที่คนเขียนพูดถึง มันหมายถึงใครกันแน่ ...

มีแววได้เห็นศึกสายเลือดแฮะ  ใครจะล่าภัทรช่างปะไร มีพี่รามกะเจ๊พลำเป็นตัวช่วยอีกตั้งสองคน  พี่รามก็ดูแรงมิใช่น้อย เจ๊พลำก็คงไม่ยอมตายง่ายๆหรอกน่า   แล้วที่เจ๊พลำลักลอบไปหาชายอื่นนี่องค์ราพณ์รู้ไหมนะ 

>>> ศึกมีตั้งนานแล้วซันชา 5555+ แต่ที่มันไม่แสดงอาการเพราะโฟร์ทยอมถอยออกมาให้ เอล ปกป้อง ไอเดียร์เท่านั้น  พลำในเรื่องนี้ไม่ใช่   ราชินี ขี้วีนอย่าง >29  G.  ไม่แรงส์   แต่ฉลาดล้ำอย่างร้ายกาจและยอมทำทุกอย่างให้ได้อยู่กับ โฟร์ท [อรชุน]โดยไม่สนใจอะไร แม้แต่ชีวิตไอเดียร์  โดนอรชุนสปอยมาแบบนี้อ่ะ  มาตอนนี้ยังโดนโฟร์ทตามใจอีก หึหึหึ .....พลำเรื่องนี้ ร้ายหวาน....และหวาม จนน่ากลัวเน้อ ...เรื่องที่เขากับเธอคบกัน .....ไม่มีใครรู้ ...แม้แต่ ไอเดียร์เอง .....

[malula]

มันมีที่มาที่ไปอย่างนี้นี่เอง
รักลับ ๆ นี่ จะว่าหวานก็หวาน จะว่าเศร้าก็เศร้า
แต่มันคลาสสิคจริง ๆ นะเออ

[๛ナーリバス๛]

 wakaranai

งงภาษามากค่ะ

อ่านตอนนี้แล้วยิ่งมั่วเข้าไปใหญ่ ภัทรนี่แสน่ห์แรงจริงจัง แอบจิ้นว่า อรชุนคือโฟร์ท หรือเปล่า?
 
แอบเห็น กระทู้แยกแล้ว แต่ยังไม่ด้เข้าไปอ่านอย่างละเอียดที่จริงแล้วชอบนะ
 ยูริก็น่าสนดี แต่เวลาไปตั้งกระทู้แยก มันก็น่ากลัวว่าจะโดนโมมาจัดการน่ะสิ เพราะมันเป็นหมวดบอยเลิพ
ถ้าทำเรื่องอื่นเป็นกระทู้หลัก แล้วเอายูริเป็นซัพก็ว่าไปอย่าง

ยังไงก็เชียร์ เอล ภัทรนะ  ส่วนรามกับโฟร์ท บอกได้แต่ว่า สงสาร เห็นใจ เฮ้อ

[Zitraphat]

  wakaranai  งงภาษามากค่ะ อ่านตอนนี้แล้วยิ่งมั่วเข้าไปใหญ่ ภัทรนี่แสน่ห์แรงจริงจัง แอบจิ้นว่า อรชุนคือโฟร์ท หรือเปล่า? แอบเห็น กระทู้แยกแล้ว แต่ยังไม่ด้เข้าไปอ่านอย่างละเอียดที่จริงแล้วชอบนะ  ยูริก็น่าสนดี แต่เวลาไปตั้งกระทู้แยก มันก็น่ากลัวว่าจะโดนโมมาจัดการน่ะสิ เพราะมันเป็นหมวดบอยเลิพ ถ้าทำเรื่องอื่นเป็นกระทู้หลัก แล้วเอายูริเป็นซัพก็ว่าไปอย่าง ยังไงก็เชียร์ เอล ภัทรนะ  ส่วนรามกับโฟร์ท บอกได้แต่ว่า สงสาร เห็นใจ เฮ้อ

>>> เรื่องของ อรชุนท่าน[โฟร์ท]ถ้าเอามาลงในเรื่องนี้ กลัว แฟนคลับเอล กับพี่ราม อกแตกตาย แค่แย้มๆว่า เขากับเธอ แอบคบกัน มันก็มีคนใจสลายหลายคนแล้ว  แต่กลัวเรื่องโดนโมดุว่าก็กลัว จริงๆ ไม่ได้เซฟไว้ด้วยดิเรื่องนั้น จันทร์เจ้า พูดมาเลยเสียวสันหลังวาบเลย.... เอามารวมไว้เรื่องนี้ดีไหม?  ถ้าอยู่ๆมันหายไป คนเขียนขาดใจแน่ 

[Zitraphat]

----- Taste of the secrets. นมข้นเผ็ด พริกหวาม  แฟนฉันเป็นสัตว์ประหลาด? -----

กลิ่นแอลกอฮอล์มันฟุ้งตีกันกับกลิ่นน้ำหอม....
...............
.....หรือว่าฉันกำลังอยู่ ..ในที่ที่ไม่ควรอยู่?
มุมปากยังเจ็บอยู่เลย ไอ้บ้าอเล็กซ์นั่นก็ฟาดมาได้ ชิ!! แมนจังเลยนะ...ไอ้พวกหวงของนี้ฉันเกลียดมันจริงๆ เกลียดแม้แต่ตัวเองที่มีนิสัยอย่างนั้นไปกับเขาด้วย ....
เจอกันอีกครั้ง...พี่เดียร์...ก็ยังคงเป็นพี่เดียร์... รอยยิ้มและท่าทางยังคงไม่เคยเปลี่ยน..... นอกจากแววตา....แววตาที่ไม่ได้มองที่ฉันเหมือนเคย .....แววตาทั้งหมดหยุดอยู่ที่ตาอเล็กซ์นั่น.....
ฮึ! ทั้งๆที่รู้....แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ....ไม่สิ ..
....อดอิจฉาไม่ได้ .....
........................
.....ก็คนของฉันหน่ะ.....ทั้งๆที่เป็นคู่หมั่นกัน แต่ดันปล่อยฉันไว้ซะงั้น......การหมั่นหมายที่อยู่ๆก็เกิดขึ้น ....
โดนทำเหมือนเป็นไม้กันหมายังไงไม่รู้ ...พวกผู้ชาย ...มองฉันที่ตรงไหน .....แค่หน้าอกหรือไง?
แล้วไอ้สิ่งที่ลึกลงไปกว่านั้นหล่ะ?
...ก้อนเนื้อที่เต้นอยู่ในหน้าอกนี้หล่ะ?....เคยรู้สึกไหมว่าฉันก็มี....?
.....................
.......เกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้ จัง......
..แล้วก็เกิดเรื่อง.......พี่เดียร์โดนเศษแก้วบาด................ครึ่งหนึ่งเป็นเพราะฉัน .....ฉันยอมรับ
..แต่อีกครึ่ง...มันก็เป็นฝีมือไอ้สันขวานนั่นไม่ใช่หรือไง?
..แล้วทำไมคนอย่าง ฉันถึงได้ยอมหยุดให้ ไอ้อเล็กซ์นั่นอุ้มพี่เดียร์ออกไป?.....
เพราะฉันรู้ไง....พี่เดียร์ในตอนนี้....ไม่ใช่ของๆฉันแล้ว ...แววตาคู่นั้น....ไม่ได้หยุดที่ฉันแล้ว..............
...................
ไอ้คู่หมั้นเส็งเคร็งนี้ก็ด้วย ....นอกจากร่างกายฉันแล้ว.....
......แววตามันมองหาอะไร?....
การที่คนสองจะมาแต่งงานกัน....ความสัมพันธ์ที่มีแค่ร่างกายเท่านั้นใช่ไหม?.....
...........
.........................
..
.....ฉันไม่เอาด้วยหรอก!!!
.

***************************************************************************************


"สงสัยคนของฉันยังไม่เกิดซะหล่ะมั้ง?? อเล็กซ์....."

อดีตศรัตรูหมายเลขหนึ่งในตอนนั้น...กลายมาเป็นเพื่อนสนิทในตอนนี้ ....พ่วงด้วยตำแหน่งลูกศิษย์ที่ไม่เคยคิดจะรับ....
..........ลูกศิษย์ที่ไม่คิดว่าจะโผล่มาในวันที่ไม่สมควรมา .....วันที่คนอย่างมันน่าจะอยู่กับพี่เดียร์ที่สุด.........
..........................มันรู้บ้างหรือเปล่า พี่เดียร์หน่ะ นิสัยยังไง?
...พี่เดียร์หน่ะ...
เป็นประเภทที่ถ้าร่างกายอ่อนแอ จิตใจก็จะตามไปด้วย.... เหมือนกัน....ถ้าจิตใจอ่อนแอ ร่างกายก็จะ แย่ตามไปอีก....แย่....ทั้งขึ้นทั้งล่อง ....

แต่ฉันก็เข้าใจนะ ...คงเป็นเพราะเราเป็นประเภทเดียวกันมั้ง ...
สำหรับฉัน..... ฉันแค่โทรไปหาพี่เดียร์ ....ทั้งที่ห่วงแสนห่วงแต่ฉันกลับไม่กล้าไปเจอหน้า.......  เหมือนความผิดมันติดอยู่บนหลังห่วงแต่ไม่กล้าแบกมันไปหาพี่เดียร์.....เพราะเรื่องราวทั้งหมดฉันมีส่วนทำให้มันเกิด.....เลยพอเข้าใจความรู้สึกอเล็กซ์อยู่บ้างตอนที่เห็นสภาพอดีตศรัตรูที่หน้าบ้าน.....ทรมานยิ่งกว่าฉันในตอนนี้อีกสินะ?
......ดีที่ไม่ยิงกันตาย ....เรื่องปืน..ถูกอาดอนห้ามไว้ก่อน...หลังจากนั้นก็ปล่อยฉันกับอเล็กซ์เต็มที ซัดกันไปหลายรอบ....กว่าจะรู้เรื่อง ลุนกันด้วยหมัดล้วนๆ  ยับกันทั้งสองฝ่าย ถึงฉันจะเสียเปรียบหน่อย ตรงที่เป็นผู้หญิง ....แต่ศักดิ์ศรี...มันก็เท่ากันไม่ใช่หรอ?
เรื่องที่ฉันสู้อเล็กซ์ไม่ได้....จะมีก็แค่เรื่องเดียว...
................
.....เรื่องที่พี่เดียร์มองแต่อเล็กซ์...ไม่ใช่ฉัน.....
.

***************************************************************************************




"เลิกชอบเดียร์แล้วหรอโฟร์?"

"ถามทำไม? ระแวงฉันหรืออเล็กซ์? พอเถอะ...ไปห่วงเรื่องคนอื่นดีกว่าดีกว่า...สำหรับฉัน...สงสัยคนของฉันยังไม่เกิดซะหล่ะมั้ง?? ....."

' แล้วเมื่อไหร่หล่ะที่ฟ้าจะส่งคนๆนั้นมาให้ฉันสักที? '

............................
.................................................................
***************************************************************************************





ปลายนิ้วที่สอดเกี่ยวกันอยู่ มันอุ่นจังเลยนะ......
ความสุขมันเหมือน รสเผ็ดนิดๆที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้น .......
.....ความสุข....ที่มีรสชาติเสียเหลือเกิน..........
...............
........
..........................ไม่ต้องบอกว่า 'รัก' ..
...ไม่ต้องหวาน....
. แต่แค่ 'หวาม' .....ในหัวใจ ....ก็พอแล้ว....
..............
....
.....ไม่ต้องบอกใคร.....ไม่ต้องให้ใครมารับรู้หรอก.....
...เรื่องรักของเรา...
...............ขอแค่มีมืออีกมือให้จับ.......แม้จะไม่มีใครรับรู้.....
....ขอแค่...ได้อยู่ใกล้ๆ ......
เฝ้ามองเธอยามหลับไหล.....
.............
................................รอสักวันที่เธอจะตื่นขึ้นมาเพื่อฉัน..........
.....รอวันนั้นที่จะได้กุมมือเธออีกครั้ง...........
........บาปที่...เผ็ด...หวาม......
.....เธอเองก็รักฉันเหมือนกันใช่ไหม? ......

"....พลำ...."

[Zitraphat]

----- Taste of the secrets. นมข้นเผ็ด พริกหวาม  แฟนฉันเป็นสัตว์ประหลาด? -----

"นิ่งๆนะ"

"เจ็บ...ทำอะไร?"

"เหมือนกันๆ...ใส่ให้ทีสิ...."

"ไม่ใส่เป็นคู่หรอพลำ? ตุ้มหูนี่หน่ะต้องใส่เป็นคู่นะ? "

"ก็ใส่คู่กันแล้ว...โฟร์ทอันนึง....เราอันนึง...แบบนี้คู่กันที่สุดแล้ว....."

...ประโยคที่เพราะที่สุด และหวานที่สุด...
........รอยยิ้มจางๆอยู่บนหน้าของคนที่ฉันรักที่สุด

' ก็ใส่คู่กันแล้ว...โฟร์ทอันนึง....เราอันนึง...แบบนี้คู่กันที่สุดแล้ว.....'

ความสุข...มันเหมือนจับต้องได้......บรรยากาศที่ชื้นหอม...ไอน้ำหวาน กลายเป็นฝนที่พร่างพรม....รสหวานละมุนลิ้น...
..........................
................................................................





".....พลำ...อย่าทิ้งเราไปไหนนะ?"

......เหมือนทุกครั้งที่ฉันร้องขอ....รอยยิ้มจางๆ ...........แทนคำตอบ....ที่ว่างเปล่า ....ไม่รับปาก......แต่........ไม่ปฏิเสธ ......

"พลำ.....เจ้าเล่ห์....ในการล่อลวง....."

ฉันกระซิบประโยคนั่นที่ซอกหู..... แค่กระเซ้าแหย่.....
........ ไม่ได้จงใจประชดประชันหรือต่อว่า..
..แต่............แววตาที่มองกลับมาตอนถอยออกห่างมันทำให้หัวใจกระตุกวูบ....

".....ขอโทษ.....ที่รับปากไม่ได้...."

แววตาที่มองมา......มี......หยดน้ำตาที่มองไม่เห็นไหลเอ่อ.....ฉันเพิ่งคิดได้ .....
....พลำ.....ไม่ผิดหรอก.....ที่ไม่มีคำตอบ..
..แต่ที่ผิด....คือฉัน...ที่คาดคั้นต่างหาก......
ฉันเอง....
.ที่....ลืม....
.รักของเรา......
ไม่มีคำว่า 'อนาคต'
.................
...
ทั้งหมด.............................มีแค่ปัจจุบันอันแสนสั้น..........
...

"อย่าร้องนะ......โฟร์ท ขอโทษ....จะไม่พูดอีกแล้ว....โฟร์ท ขอโทษ....."

........ฉันใช้ริมฝีปาก....แทนผ้าซับน้ำตา....ถึงจะมองไม่เห็น....แต่กลับสัมผัสได้ถึงรสขม.....ขมขื่น..ในความเป็นจริง....
.......
..
..............เราจะหลับไปด้วยกัน.....
.....เพื่อตื่นมา.....เป็นคนที่ไม่ได้รักกัน.............
.....แต่ฉันจะรอ...........รอให้เธอตื่นมาอีกครั้ง.......เพื่อเป็นคนรักของฉัน....
..

...
.
.........ในที่ของเรา..........


ที่....ที่มีแค่ 'เรา' ที่รู้เรื่องนี้.....

........บาป.....ที่เราทำ....
....
...................มันแสนหวานใช่ไหม?  .........

[Zitraphat]

-Taste of the secrets.นมข้นเผ็ด พริกหวาม แฟนฉันเป็นสัตว์ประหลาด?-

ความจริงที่เจ็บปวด

                                   [     ..............เราจะหลับไปด้วยกัน.........เพื่อตื่นมา.....เป็นคนที่ไม่ได้รักกัน.............       ]


...
.....วันนี้ ฝนตก ไม่ได้ตกมากมายอะไร แต่พื้นถนนก็พอเปียก ที่หน้าต่างยังมีละอองชื้นติดอยู่ ...ในห้องที่เปิดแอร์ไว้เย็นเฉียบเลยยิ่งเย็น ห้องกว้างที่เพิ่งย้ายมา อยู่คนเดียวพอฝนตกแล้วมันยิ่งหนาว แต่ก็ยังดีกว่าอยู่กับไอ้อดีตคู่หมั้นบ้าๆนั่น  คนที่ผูกมัดกันด้วยร่างกาย มันก็ได้แค่ร่างกาย ที่ว่างในหัวใจ...ยังไงมันก็ไม่เต็ม....แต่กับคนที่ ผูกกันไว้ด้วยหัวใจ..... ต้องรออีกนานแค่ไหน?
ร่างกาย....มันล้าเกินจะรอแล้ว......ไม่ว่าทางไหน มันก็ทรมานไปซะหมด.....ชีวิต....มันยากจัง.....

เสียงกริ่งที่หน้าห้อง ดังสองสามครั้ง หยิบคว้าเสื้อยืดตัวใหญ่มาสวมทับเสื้อกล้ามสีครีมก่อนเดินไปดูที่ประตู ไม่เห็นคนหน้าประตูเพราะช่อดอกบัวสีชมพูอมเขียวมันบังตาแมวไปหมด ........เปิดประตูให้ ด้วยความสงสัย ไม่กลัวเรื่องร้ายอะไร ถ้าใครกล้ากับ ครูสอนมวยไทยที่พ่วงด้วยตำแหน่งนักแม่นปืนก็เชิญ

.....ทันที่ที่เปิดประตูออก ริมฝีปากอิ่ม ประทับจูบเบาๆ เอวบางของเจ้าของห้องโดนคว้ามารวบไว้ด้วยมือข้างเดียว เร็วกว่าจะได้ตั้งตัวเสียอีก กลิ่นหอมละมุนของช่อดอกบัวมันลอยอวนไปทั่วห้อง เจ้าของห้องเอื้อมมือไปปิดล็อกประตู  สายฝนพรำลงเม็ดหนากว่าเดิม.....หัวใจ...มันก็พองโตกว่าเดิม ดอกบัวคงเฉาเมื่อเจ้าของช่อบัวไม่ใส่ใจมันแล้ว บัวช่อใหญ่วางทิ้งไว้บนโต๊ะกระจก.... ริมฝีปากยังไม่คลายออกจากกัน แม้ร่างบางจะถูกดึงให้ลงไปทับเจ้าของช่อบัวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟา......นานกว่าจะถอนออก......

แววตาในกรอบแว่น จ้องสะกดวงหน้าคมสะกดอารมณ์ที่ครุกรุ่น ..... ต้องการ...จนอยากจะกลืนกิน....  คิดถึง...จนอยากจะให้เป็นเลือดเนื้อเดียวกัน .....แต่ก็รักมาก...มากจนไม่อาจทำลาย......   
.....
.........

.
..
..
.
..."ออกมาได้ยังไง?"

คำถามแผ่วๆกระซิบเข้าข้างหู ริมฝีปากนิ่มยังคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง สัมผัสของผิวกายที่แนบชิดมันยังหวานละมุน เจ้าของช่อบัว พลิกตัวเอื้อมไปหยิบช่อบัวที่ถูกทิ้งมายื่นให้ ร่างเนียนแทนการเลี่ยงคำตอบ...

.....กลิ่นเฉพาะของบัวหอม....แทนของกำนัลที่ใช้ซื้อถ้อยคำทั้งหมด ......
หญิงสาว....ซุกหน้าเข้ากับแผงอกเจ้าของช่อบัว.....เมื่อคำถามถูกซื้อ..... คำตอบก็ไม่จำเป็น.....
......
......................
มือเย็นไล้ลูบไปตามแผ่นหลังเนียน วงแขนกระชับกอดร่างบางแล้วแนบริมฝีปากลงควานหาความหวาน  เส้นผมยาวที่ตกลู่ลงมาเหมือนไล้หยอกผิวกาย เสื้อยืดตัวใหญ่ถูกถอดถลก เหวี่ยงทิ้งลงข้างโซฟา เนินอกสีนวลกลายเป็นสีชมพูจางทุกครั้งที่ริมฝีปากประทับจูบ...

"กอดอยู่อย่างนี้ได้ไหม?.....ไม่อยากกลับไปเลย......"   

คำหวานเหมือนออดอ้อน....แต่ความหมายมันมากมายกว่านั้น ..... เหมือนกับความฝัน ....ยามค่ำคืน....ทุกครั้งที่สัมผัสนางฟ้า ....แทบไม่อยากตื่น....อยากกอดร่างเนียนไว้อย่างนั้น อยากได้ยินเสียงหัวใจ ที่แนบกัน อยากได้ยินเสียงครางเรียก ที่พร่าเลือน....อยากได้แรงกระเพื่อมของหน้าอกอิ่มที่บดเบียดเข้ามาแน่น ......แต่ความจริงมันโหดร้าย.............ฝัน .....ยังไงก็ต้องมีวันตื่น.........
...........
...

"อเล็กซ์ จะกลับมาแล้ว เรื่องของ อีวาน .....ทาง ปาร์มา ตัดสินแล้วตำแหน่งไม่ถูกมอบให้อันดับหนึ่งอย่าง อีวาน.... ความยุ่งยากต้องตามมาอีกแน่......"

"......."

"อีวาน เองไม่ปล่อย อเล็กซ์ ไว้แน่ ถ้าทำอะไร อเล็กซ์ไม่ได้ เป้าหมายจะเปลี่ยนเป็น เธอ..พลำ....อื้อออ."

เสียงครางกระเส่า เมื่อช่วงเอวถูกมือเย็นกดลงมาให้เบียดกับช่วงสะโพกของคนฟัง แรงมือกระชับกดเป็นจังหว่ะช้าๆ แล้วเร่งแรงโหมให้หญิงสาว เป็นฝ่ายตอบกลับ....กลิ่นหอมของบัวระคนไปกับกลิ่นกาย เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นมาแล้วหยดไหลลงบนแผ่นอก ปลายนิ้วเรียว ค่อยๆดึงแว่นที่อีกคนสวมอยู่ออก...บรรจงจูบเบาๆ แล้วยันตัวขึ้นช่วงเอวยังขยับเป็นจังหว่ะกระชั้น........แล้วแรงกดกระแทกมันก็เพิ่มขึ้นตามอารมณ์
   
"จะสนอะไรกับคนของ อีวาน.....คุณราม .....เก็บพวกมือปืนไปหนึ่งแล้ว....คนของอเล็กซ์เองก็ยังตามดู เราอยุ่ไม่ใช่หรอ ? ที่เหลือจากนี้ก็อยู่ที่ ไอเดียร์.....ถ้าร่างนี้จะถูกปล่อยให้ตายง่ายดายขนาดนั้น ......ก็.....ดี.....เราจะได้ไม่ต้องมาทรมานเพราะเรื่องของโฟร์ท มากมายขนาดนี้ ..... "

ประโยคที่อัดอยู่ในใจพรุ่งพล่านออกมาตามแรงอารมณ์ ... มือเย็นคลึงบีบหน้าอกใหญ่ แรงสวนกระแทกของสะโพกกลมมันบดเบียดจนทำให้สมองว่างเปล่า ริมฝีปากอิ่มอ้ากว้างหายใจหอบถี่ จนอารมณ์ใกล้ระเบิด คนข้างล่างถึงได้พลิกให้ร่างบางลงมาอยู่ใต้ตัวแล้วสวนแรงโหมกระแทกเสียเอง  เสียงเม็ดฝน ที่สาดเข้ามาปะทะหน้าต่าง ดังระคนกับเสียงครางกระเส่า...และเสียงหอบหายใจ.....

....ถึงอยากจะกลืนกินหญิงสาวตรงหน้านี้ขนาดไหน ที่ทำได้ก็แค่รั้งมากอดให้แน่นมากกว่าเดิม....คำสาปที่ฝังอยุ่ทุกอณู ความเจ็บช้ำของ ชีวิตที่แลกมาด้วยชีวิต .....ปรสิต ที่ไม่มีตัวตนเมื่ออีกลมหายใจคงอยู่........คำว่ารัก พูดได้ไม่เต็มปาก เมื่อชีวิตมันไม่ใช่ของตนเพียงคนเดียว.....

สิ่งเดียวที่ยังทำให้หายใจอยู่ได้ มีเพียงหญิงสาวตรงหน้า ......คนๆเดียวที่ยอมรับและรับรู้ถึงการมีตัวตน..
.......................
....
.
...

"..โฟร์ท......แค่โฟร์ท นะ.....ที่...เราแคร์.....ที่เราห่วง...มากกว่าอะไรทั้งหมด"


...............เสียงเบาเอ่ยประโยคนั้น พร้อมกับความกำหนัดที่ทะลักออกจากแก่นกาย .........     

[Zitraphat]

คนเขียนมาเร็วเคลมเร็ว ไม่ถามล่ะว่าอยากรู้กันไหม ....แผลมันเป็นหนอง บางทีมันก็ต้องบ่ง คนเขียนเอามีดรนไฟมากรีดให้เลยแล้วกัน จะได้หายไว้ๆ ใครมีอะไรจะขว้างปา ปามาได้เลยนะ....พรุ้งนี้จะมารับความผิดที่แอบก่อ...

[๛ナーリバス๛]

เฮ้อ... คนที่โฟร์ทรักไม่ใช่ไอเดียร์ แต่เป็น พลำต่างหาก

ความรักที่เป็นความลับนี่ ทรมานจังนะ

[ratnalin]

ทำไมบางทีเราอ่านแล้วเราตีความสิ่งที่คนเขียนจะสื่อไม่ออก  แต่คนอื่นดันเข้าใจอ่ะดิ ฮืออออออ TT[]TT
*วิ่งกลับไปอ่านอีกรอบ*

[malula]

ดูเหมือนว่าทุกคนจำอดีตได้หมด ยกเว้นไอเดียร์ หรือเราตกหล่นอีกละ