กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

ถ้าคุณ...เป็นไอเดียร์ คิดว่าจะเฉลี่ยหัวใจให้ใครดี..?  ขอเหตุผลด้วยดิ น้าาาา >___< "

เอล    : แน่นอนงูตัวนี้ล่ะ พ่อของลูก!!! หล่อ โหด รักจริง คนที่ฟ้าส่งมาให้ฉันแม้จะพูดไม่ค่อยรู้เรื่องไปบ้าง
329 (73.4%)
ราม    : ฉีกกฎ กบฎอย่างฉันเชี่ยพระรอง รักมาตั้งนาน และยังจะรักตลอดไป เคลิ้มมาพี่จับกด
90 (20.1%)
โฟร์ท : ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอฉีกกฎกลับไปคบโฟร์ท ดีกว่า รักกระสวยอวกาศอาจไปถึงดวงจันทร์
3 (0.7%)
เรด    : มาจากไหนไม่รู้ แต่อยู่ในใจสมาคมคนชอบหญ้าอ่อน เกรียนมาดนักดนตรีแถมด้านสุดๆ  
3 (0.7%)
อื่นๆ....พอเถอะ แค่นี้ก็ปวดหัวแล้ว TT____TT
10 (2.2%)
จี        : เคะหน้าเมะ เมียคนล่าสุดที่เพื่อนฝิ่นประทานมาให้ แบบไม่กลัวเงาหัวจะหาย ใครเชียร์ให้ไอเดียร์เลิกกับ เอล จีก็น่าสนใจอยู่
13 (2.9%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 351

ผู้เขียน หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]  (อ่าน 594862 ครั้ง)

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
เรื่องราวเหมือนจะเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ  แต่สารภาพตามตรงเลยว่า  ยิ่งอ่านยิ่งงงอิ๊บอ๋าย  แต่ก็จะอ่านต่อไป

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
โอ้ ๆ เป็นเยี่ยงนี้นี่เอง
หนุ่ม ๆ รู้แล้ว ก็เอาใจน้องพลำเข้าไว้
ไม่งั้นต้องตามกันอีกกี่ชาติล่ะเนี่ย

ออฟไลน์ BitterSweet~

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 788
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะพลำ
เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ นะคนเขียน
แต่ว่ายิ่งอ่านก็ "งง อิ๊บอ๋าย"
เหมือนที่คุณ iforgive ว่าไว้จริง ๆ  :z3:

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป
'   .....นี้...เป็นเดิมพันของข้าเจ้า....ข้าเจ้าเคยบอกองค์แล้ว ....ข้าเจ้าทำได้ทุกวิถีทาง...หากมันจักทำให้ข้าเจ้าได้รักคืนมา.....ไม่ว่าต้องเวียนว่ายอีกสักกี่ครั้งก็ตาม.....หากองค์อรชุนสิ้น.....ภัทระก็ต้อง....สิ้นเฉกกัน......เจ้าคะ.... '


    ใช้ไพ่ตายในมือได้มีประโยชน์แบบโหดร้ายนิดๆ ช่างฉลาดล้ำสมเป็นพลำจริงๆ




ออฟไลน์ Onlymin

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 465
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-4
ไอเดียร์ จงแยกร่างได้ซะ!  ปัญหาจะได้จบ ๆ

จริง ๆ แล้วเค้าเป็น fc พี่มังคุด  แต่ถ้าพี่มังคุดจะเป็นตัวเร่งปฎิกิริยาแล้วล่ะก็..... :serius2:

ถ้ามองในแง่ดี...ผลเลือดที่แตกต่างจะเป็นตัวแก้ปัญหาอะไร ๆ ข้างในตัวเดียร์ได้บ้างมั๊ยน้อ

พลำน้อพลำ จะตามจองล้างภัทรทุกชาติไปเลยใช่ไหม...อิรุงตุงนัง นะเธออ่ะ...ย้ายไปอยู่กับคนอื่นเลยไป

ถามคนเขียน: ที่ภัทรเป็นแบบนี้ต้นกำเนิดมาจากตอนที่แม่ภัทรท้องแล้วกินอะไรแปลก ๆ ใช่ไหม ร่างอะไรนั่นน่ะจำไม่ได้แล้ว ที่ฉีกกินอ่ะ

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
กาลกีรตี บทพิเศษ [ยุติธรรม?-24/8/2555]
«ตอบ #906 เมื่อ24-08-2012 15:16:34 »

กาลกีรตี   บทพิเศษ   

[ตะบองพลำ]

“ปวงท่าน...ลำเอียง....

...เพียงเห็นว่า ข้าเจ้าต่ำช้าเพียงเดรัจฉาน กระนั้นรึเจ้าคะ?
...ฤ เห็นว่าข้าเจ้าเป็นเพียงเงา?
...ฤ ศักดิ์ข้าเจ้ามิอาจเทียบ ภัทระเจ้าและองค์ไศรพมหินทร์?
สิ่งใด...คือความยุติธรรม?
เมื่อร่างกายนี้ ครึ่งหนึ่งเป็นของข้าเจ้า....
ปวงท่าน....กำลังหวังสิ่งใด? ”


.

'ข้าเจ้า...มีตนรักชื่อ อรชุน...
องค์อรชุน..รองแม่ทัพฝ่ายซ้ายที่คุมพลกอง แห่งเสือไฟ ....รักของเรา.... มันควรจักคงอยู่.....
ตราบสิ้นลมหายใจ....
.....
..
หากมิมี ไศรพมหินทร์....
.....
..
ข้าเจ้ากรีดร้องจนมิมีเสียง.... ยามได้รับข่าวจากพรายลม....
องค์อรชุน สิ้นชีพในสนามรบ ....เพียงเพราะคำสั่งจาก แม่ทัพโฉด.....
ภัทรเจ้ามิเคยทราบความอันใด...มิเคยเลย....มิเคยทราบถึงการมีตัวตนของข้าเจ้า....พอๆกับมิทราบว่า ชีพท่านอรชุนต้องสิ้นเพียงเพราะ.....ความเข้าใจอันคลาดเคลื่อน แม่ทัพนามไศรพมหินทร์......มิยอมให้ผู้ใดคงรักใน ภัทระ ....
.....จักให้ข้าเจ้าทำเฉกใดเจ้าคะ... เมื่อมิมีผู้ใดรับรู้ว่า องค์อรชุนหาได้คงรักใน ภัทรเจ้า....ข้าเจ้าเองต่างหาก...ที่เป็นเจ้าของหัวใจราชาแห่งเสือไฟ... ความลับ ที่ไม่ว่านานเท่าไหร่ก็ยังคงเป็นความลับ....ปวงท่านคิดว่าข้าเจ้าต้องการกระนั้นรึ?
......ข้าเจ้าได้แต่สงสัย....เหตุใดจึงมีเพียง ภัทระที่ประสบสุข....
......เหตุใด...จึงมีเพียงข้าเจ้าที่ร่ำร้องทุกทิวาวาร......ความโศกเศร้าที่ ภัทระมิเคยได้รับรู้....
เงา จักต้องเป็นเพียงเงา กระนั้นรึ? เหตุใด ‘เงา’ เยี่ยงข้าเจ้า ต้องแบกรับทุกข์เพียงลำพัง.....
ภัทระ สรวลรับ...เพียงรอรักจากไศรพมหินทร์ ....แล องค์ราพณ์ ...แม้แต่องค์เทวะแห่งชลเทเอง บิดาตนนั้นก็รับรู้เพียง บุตรนาม ภัทระ...
...ข้า...มิมีตัวตน...
....มิเคยมียุติธรรม ....
ปวงท่านเองก็เฉกกัน....ทุกผู้ต่างหวังสุขแด่ ภัทระ .....
...แล้วข้าเจ้าเล่าเจ้าคะ?
ปวงท่าน หวัง...ให้ข้าเจ้าเป็นเฉกใด.....
....ตกตายตาม อรชุน .....ฤ ดับสิ้นเพียงให้ ภัทระ ประสบสุข
.....
น้ำตาแล ความเสียใจของข้าเจ้า....มีค่าต่ำกว่า ภัทระ กระนั้น ฤ เจ้าคะ? ’
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-08-2012 17:28:19 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ Onlymin

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 465
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +215/-4
เฮ้อ!  มองมุมนี้ก็สงสารพลำอีก เซ็งตัวเองจัง(ใจอ่อน)

แล้วจะทำไงอะ....เค้าไม่ยุติธรรมจริงแหละ

ยอมรับก็ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

 :L2:

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
ช่างเป็นเงาที่หวังสูงจริงๆ รักที่เป็นไปไม่ได้กับอรชุนก็ดีแค่ไหนแล้วยังจะหวังอะไรอีก

ออฟไลน์ ryokijung

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
เวรกรรมหนูพลำของม่าม๊า
ม๊ารักหนูนะลุกถึงไม่มีใครสนใจ
แว๊กกกกกกกกกก!!!
อย่ากินหัวช้านนนนนน.....
 o22 o22 o22

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: กาลกีรตี บทพิเศษ [ยุติธรรม?-24/8/2555]
« ตอบ #909 เมื่อ: 24-08-2012 16:00:02 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ RainyMooD

  • กลิ่นของต้นหญ้าในฤดูร้อน สายลมในหมู่เมฆสีขาว ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ก็เหลือเราอยู่เพียงลำพัง...
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +208/-3
หัวอกตะบองพลำ  :เฮ้อ:
คนที่อยู่ในมุมมืดมาตลอด ไม่มีใครรับรู้การมีอยู่ ไม่มีคนยอมรับ
แต่เมื่อคนที่ให้ความสำคัญ เห็นคุณค่า เพียงหนึ่งเดียวลาจากไป
ความขุ่นข้อง น้อยเนื้อต่ำใจ ที่ค่อย ๆ มี กลายเป็นแรงแค้น อันใหญ่หลวงยิ่งนัก

แรงอาฆาตของผู้หญิงนี่น่ากลัวจริงๆเลย
:undecided:



ข้าเจ้าต่ำช้าเพียงเดรฉาน>>>เดรัจฉาน

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
Tragedy-Thriller-Sci-Fi-Fantasy-Comic-Y-fiction
อ่า..กำลังพยายามให้คำจำกัดความเรื่องนี้อยู่ ^^
(อยากเพิ่มคำว่า Sweet กับ Erotic ด้วยอ่ะ อิๆ แต่คนแต่งจัดให้นิดเดียว อุเหม่ๆ)

เม้นตอนนี้..
น้องพลำก็มีจิตใจ ทำไมไม่เข้าใจกันบ้าง
มีทุกข์มีสุขผิดหวัง ไม่ต่างอะไรกับคนอื่น :monkeysad:

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
กาลกีรตี บทพิเศษ [ยุติธรรม?-24/8/2555]
«ตอบ #912 เมื่อ24-08-2012 18:14:12 »

ช่างเป็นเงาที่หวังสูงจริงๆ รักที่เป็นไปไม่ได้กับอรชุนก็ดีแค่ไหนแล้วยังจะหวังอะไรอีก

..
.



กาลกีรตี   บทพิเศษ   

[ตะบองพลำ]

‘กระนั้น สินะเจ้าคะ....





.....เมื่อข้าเจ้ามิมีสิทธิ์หวังอันใด.....



หากเป็นเช่นนั้น....ก็เฉกกัน.....



....ในกาลนี้....หากเมื่อใดที่ข้าสิ้น องค์อรชุน....





...
.
.
ทุกหวังแห่ง ภัทระ.....











.....
..
.
...ข้าเจ้าจักดับมันให้หมด!!’

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
เฮ้อ พลำกะสงสารแฮะ

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #914 เมื่อ24-08-2012 19:51:13 »

จำไม่ได้ว่าใครเคยถามว่าทำไม ไม่เขียนให้เข้าใจง่ายๆ แบบที่อ่านได้ในเรื่อง โห่...ก็เขาอยากให้คนอ่านมีส่วนร่วมนี้นา  ไล่อ่านที่ละเม้นท์ตอบแทนนอกจากบวกเป็ด ที่มาเม้นท์ให้เขาแถมยังสนุกดีออก เพราะได้ช่วยกันคิดนิดนึง ไม่อยากให้อ่านจบแล้วจบเลย เพราะมันมีบ้างเรื่องที่ อ้าว...ไหงคิดไหงเข้าใจไม่เหมือนคนเขียนอะ? แล้วจะอธิบายยังไงอะ? มาตอบเป็นข้อๆดีกว่า ง่ายดี ตรงจุดด้วย ....ครั้งนี้เป็น เม้นท์ แรกที่ได้เล่นกับเม้นท์ + เป็ด + โหวต ให้คุณ why yyy แล้วนะแบบ กำลังหาเม้นท์ประมาณนี้มาโยงเข้าเรื่องอยู่เลย ....

[ratnalin]
อ่านไปอ่านมาชักจะสงสัยว่าเรื่องนี้ธีมเป็นแฟนตาซีย้อนยุค หรือไซไฟกันแน่ 555 'กินก่อนเช้า' นี่น่าสยองขวัญเนอะ -*- แถมเรื่องลอกคราบ........(นึกถึงสาปรากไทร) รอตอนหน้าคร้าบบบบบบ ^^
>>> คิดถึงถูกเรื่องเลย..ถ้าลอกคราบ ก็อย่าง นั้นจริงๆ

[whipcream]
เรื่องราวชักจะเจ้มจ้น :a5:
>>>ต้มมาม่ารอเลย กำลังได้ที่

[why yyy]
ลอกคราบเป็น??
>>>’ตะบองพลำ’ สายพันธุ์เดียวกับ สาป..ฯ เลย

[hewlett]
ลอกคราบแบบอีกเรื่องใช่ปะนี่ ถ้าใช่คุณราพอย่ายอมนะ
ไอเดียร์ทรมานตายเลย
>>>ถูกต้อวนะคร๊าพพพพพ!!! ยิ่งกว่าทรมานอีก ไอเดียร์มันกลัวตะขาบขึ้นสมองอย่างนั้น
 
[malula]
ลอกคราบเป็นตัวอะไรกันล่ะพ่อคู๊ณ นึกไปถึงงู หรือแมลงไปโน่น ขอแบบหน้าตาดี ๆ ก็พอ เหอ เหอ อิป้าสมองต่ำเตี้ย ค่อย ๆ ทำความเข้าใจไป ไม่เข้าใจจะถามนะคะ
>>>นึกได้ใกล้เคียงมากเน้อ..หน้าตาดูดีเลยล่ะ เหอเหอเหอ ยินดีให้ถามเสมอ...เอ้ย!

[chocolate_ness]
ลอกคราบ? o_O จะเป็นอะไรหว่า รอตอนต่อไปค่ะ
>>>เป็นสิ่งที่ทุกคนเขารู้ว่าเป็นแต่ไม่อยากคิดถึง

[sunshadow]
'เขา' ตื่นขึ้นมานานแล้ว แต่เพิ่งมา 'ฟัก' สมบูรณ์ หมายความว่าไงง่ะ แบบว่าท่านพลำแค่รู้สึกตัว รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ออกมาพูดคุย ออกมาเดินเล่นไม่ได้เหรอ? แล้วเจ้าเชื้อ Drogo นี่มันใช่เชื้อที่ทำให้เปลี่ยนร่างเป็นงูได้อ๊ะป่าว อย่างกับเป็นเชื้อที่ทำให้กลายเผ่าพันธุ์ยอดมนุษย์ ที่ต้องรักษากันสุดชีวิต ไม่ให้เผ่าพันธุ์ตัวเองหายไป เหมือนพวก Drogo เป็นเชื้อไวรัสแล้วภัทรเป็นวัคซีนซะงั้น เริ่มนึกถึงเชื้อสัตว์เลื้อยคลานใน Spiderman4 ขึ้นมาตงิดๆ แต่นายเอลก็ยังอยู่รอดปลอดภัยดีนี่ ส่วนโฟร์ทก็ดูจะสบายดี ไม่เห็นจะผิดไปจากเดิมตรงไหน ดูมีความสุขขึ้นด้วยซ้ำ
ถ้ามันยุ่งยากวุ่นวาย ลำบากกันมากนักก็ปล่อยให้คุณรามดูแลภัทรไปก็ได้นะเอล รับรองว่าดูแลอย่างดีแน่ๆ ^ ^
>>> พลำตื่นมานานแล้ว ซันชา ไม่ใช่เพิ่งตื่น แบบที่พลำบอกพี่ราม พลำโกหกเรื่องตัวเองเพราะต้องการปิดพี่รามเรื่อง โฟร์ท [อรชุน] ที่ตื่น ตื่นแบบมีตัวตนตอนไอเดียร์หลับ โฟร์ทคบกับพลำ แบบที่รู้กัน ส่วนไอเดียร์ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลยมันเป็นไมเกรน เรื่องที่ไม่เข้าใจมันก็ไม่อยากคิด เวลาที่หายไปมันก็ไม่ได้มานั่งจำแบบภินทร์ ส่วนพวก Drogo  สายพันธุ์นี้เป็นประมาณเทพ...ตอนนี้กำลังมีปัญหาเพราะอเล็กซ์จะสละตำแหน่ง แต่ทางพวกผู้ใหญ่ ไม่ให้อีวานขึ้นอันดับ เรื่องโฟร์ท ตอนนี้เชื้อที่ติดจาก ไอเดียร์ ทำให้โฟร์ท กลายร่างไม่ได้ ส่วนอเล็กซ์ ก็แค่ไม่กลายร่างในช่วงเช้าเหมือนทุกที นอกนั้นก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เว้นแต่ไอเดียร์ที่ยิ่งแย่ ตอนคบกับโฟร์ท เชื้อแค่ทำให้ พลำมีตัวตนและความรู้สึก แต่พอเจอ อเล็กซ์ ตอนนี้เชื้อติดลบ กำลังจะเข้าขั้นลอกคราบ ....แต่.... แหม ได้ทีโยนไอเดียร์ให้คุณรามเลยนะ...ปัญหาเขามีไว้ให้แก้เน้อ

[ryokijung]
โอ้ว!!เราไม่อยากให้ไอเดียร์ลอกคราบเลยอ่ะ  นึกถึงเรื่องสาปรากไทรแล้วสยองแทน หวังว่าคุณรามคงจะมาช่วยใช่มั้ย เหอๆแล้วแต่ผู้เขียนจะนำพา :sad11:
>>>แล้วแต่เวรัมพาจักพาไป....

[mutoo]
นิยายไทยที่ต้องแปลเป็นไทย อ่านเข้าใจยากจิงจิ๊งงง  ผู้แต่งต้องคอยอธิบายให้ไม่งั้นคงต้องเลิกอ่าน
พล๊อตเรื่องสนุกดี
>>> คนเขียนเองไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้นะ ภาษามันฝังอยู่ในหัว ตอนเขียนก็ว่าเข้าใจนะ แต่ดันเป็นเข้าใจเองคนเดียว บางทีมันก็เครียดเหมือนกัน หรือเพราะภาษาแบบนี้ไม่ค่อยมีใครเขียน?

[iforgive]
เรื่องราวเหมือนจะเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ แต่สารภาพตามตรงเลยว่า ยิ่งอ่านยิ่งงงอิ๊บอ๋าย แต่ก็จะอ่านต่อไป
>>>ไม่ชอบมาม่า แต่ดันวางพล๊อตไว้แล้ว...เหอเหอเหอ มางงกันต่อไป

[why yyy]
หึหึ!!
>>>หึหึหึ...

[malula]
โอ้ ๆ เป็นเยี่ยงนี้นี่เอง หนุ่ม ๆ รู้แล้ว ก็เอาใจน้องพลำเข้าไว้ ไม่งั้นต้องตามกันอีกกี่ชาติล่ะเนี่ย
>>>เหอเหอเหอ....ไม่จบๆ

[BitterSweet~]
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะพลำ เข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ นะคนเขียน แต่ว่ายิ่งอ่านก็ "งง อิ๊บอ๋าย"
เหมือนที่คุณ iforgive ว่าไว้จริง ๆ :z3:
>>>คนเขียนอยากตาย.....

[sunshadow]
ใช้ไพ่ตายในมือได้มีประโยชน์แบบโหดร้ายนิดๆ ช่างฉลาดล้ำสมเป็นพลำจริงๆ
>>>แสบสรรค์และเลือดเย็น กว่า 29 G.เยอะ

[Onlymin]
ไอเดียร์ จงแยกร่างได้ซะ! ปัญหาจะได้จบ ๆ  จริง ๆ แล้วเค้าเป็น fc พี่มังคุด แต่ถ้าพี่มังคุดจะเป็นตัวเร่งปฎิกิริยาแล้วล่ะก็..... :serius2: ถ้ามองในแง่ดี...ผลเลือดที่แตกต่างจะเป็นตัวแก้ปัญหาอะไร ๆ ข้างในตัวเดียร์ได้บ้างมั๊ยน้อ พลำน้อพลำ จะตามจองล้างภัทรทุกชาติไปเลยใช่ไหม...อิรุงตุงนัง นะเธออ่ะ...ย้ายไปอยู่กับคนอื่นเลยไป ถามคนเขียน: ที่ภัทรเป็นแบบนี้ต้นกำเนิดมาจากตอนที่แม่ภัทรท้องแล้วกินอะไรแปลก ๆ ใช่ไหม ร่างอะไรนั่นน่ะจำไม่ได้แล้ว ที่ฉีกกินอ่ะ
>>>กำลังแย่ ถ้าไอเดียร์ลอกคราบจนเห่แน่ แหมถ้าย้ายร่างได้คงย้ายไปนานแล้วล่ะตัว เรื่องของเรื่องมันอยู่ที่ แม่ภัทระจริงๆ แรงอาฆาตรและคำสาปของเลือดเนื้อธชี พ่วงด้วยไข่ตะบองพลำที่ใช้ยื้อชีพ ภัทระ ‘ก้อนบุญบนกองบาป’

[Onlymin]
เฮ้อ! มองมุมนี้ก็สงสารพลำอีก เซ็งตัวเองจัง(ใจอ่อน) แล้วจะทำไงอะ....เค้าไม่ยุติธรรมจริงแหละ
ยอมรับก็ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย  :L2:
>>> คงไม่ต้องสงสารแล้วล่ะ เพราะพลำไม่ยอมจบแค่นี้แน่ ...

[why yyy]
ช่างเป็นเงาที่หวังสูงจริงๆ รักที่เป็นไปไม่ได้กับอรชุนก็ดีแค่ไหนแล้วยังจะหวังอะไรอีก
>>>+ 1 +เป็ดให้แล้วเน้อ โยงมาเข้าเนื้อเรื่องกันเลยทีเดียว หุหุหุ

[ryokijung]
เวรกรรมหนูพลำของม่าม๊า ม๊ารักหนูนะลุกถึงไม่มีใครสนใจ แว๊กกกกกกกกกก!!!
อย่ากินหัวช้านนนนนน..... o22 o22 o22
>>> หึหึหึ

[RainyMooD]
หัวอกตะบองพลำ :เฮ้อ: คนที่อยู่ในมุมมืดมาตลอด ไม่มีใครรับรู้การมีอยู่ ไม่มีคนยอมรับ แต่เมื่อคนที่ให้ความสำคัญ เห็นคุณค่า เพียงหนึ่งเดียวลาจากไป ความขุ่นข้อง น้อยเนื้อต่ำใจ ที่ค่อย ๆ มี กลายเป็นแรงแค้น อันใหญ่หลวงยิ่งนัก แรงอาฆาตของผู้หญิงนี่น่ากลัวจริงๆเลย :undecided:
>>> พลำส่วนมากเป็น ตัวผู้อะ... ส่วนพลำตัวนี้ ไม่มีเพศแค่พูดจาหวานไปนิดเอง... พลำที่ฝังร่างใน มนุษย์ หรือสิ่งมีชีวิตอื่นที่ไม่ใช่ ‘ช้าง’ จะไม่ออกไข่ หมายถึงจะไม่ใช่ ‘ตัวเมีย’

[$VAN$]
Tragedy-Thriller-Sci-Fi-Fantasy-Comic-Y-fiction
อ่า..กำลังพยายามให้คำจำกัดความเรื่องนี้อยู่ ^^ (อยากเพิ่มคำว่า Sweet กับ Erotic ด้วยอ่ะ อิๆ แต่คนแต่งจัดให้นิดเดียว อุเหม่ๆ) เม้นตอนนี้.. น้องพลำก็มีจิตใจ ทำไมไม่เข้าใจกันบ้าง
มีทุกข์มีสุขผิดหวัง ไม่ต่างอะไรกับคนอื่น :monkeysad:
>>>เดี๋ยวปั๊ด งับหัวคุณแฟนเลย ทำเป็นจินๆไปได้

[takara]
เฮ้อ พลำกะสงสารแฮะ
>>>สงสารแล้วอวยพรให้ โฟร์ทไม่ตายด้วย เพราะถ้าไม่มีโฟร์ทเป็นหลักให้ยึด พลำก็พร้อมจะตายได้ทุกเวลาเหมือนกัน เลยไม่รู้จะสงสารใครดี ระหว่าง พลำ หรือ ไอเดียร์ ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับใครเขาเลย


***ปล.ถามมาอับดุลตอบได้ ....ตอบไม่ได้ ติดไว้ก่อน

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #915 เมื่อ25-08-2012 00:06:16 »

มันยิ่งกว่าเชียร์มวย
สงสัยต้องปันใจให้น้องพลำซะแล้ว

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #916 เมื่อ25-08-2012 00:09:45 »


     สรุปว่าไอเดียร์มันมึนๆอึนๆ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยตั้งแต่อดีตยันปัจจุบันเลยใช่ไหม แต่ดันรู้ว่าโฟร์ทเป็นอดีตคู่นอนที่เข้าขากันที่สุดอีกนะ





ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #917 เมื่อ25-08-2012 00:57:54 »

[malula ]
มันยิ่งกว่าเชียร์มวย สงสัยต้องปันใจให้น้องพลำซะแล้ว
>>> กระโดดจูบเลย สิ้นเดือนกินอะไรบอก เดี๋ยวพลำเลี้ยงเอง 

[sunshadow ]
สรุปว่าไอเดียร์มันมึนๆอึนๆ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยตั้งแต่อดีตยันปัจจุบันเลยใช่ไหม แต่ดันรู้ว่าโฟร์ทเป็นอดีตคู่นอนที่เข้าขากันที่สุดอีกนะ
>>>ไอเดียร์ได้ฟัด โฟร์ทก่อน พลำ จะตื่นเพราะที่ พลำ ตื่นได้ ก็เพราะไอเดียร์ฟัดโฟร์ทเนี้ยล่ะ ซันชา พลำตื่น เพราะโฟร์ท แต่กำลังจะลอกคราบ เพราะ อเล็กซ์ 

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #918 เมื่อ25-08-2012 12:12:14 »

อ้างถึง
>>>เดี๋ยวปั๊ด งับหัวคุณแฟนเลย ทำเป็นจินๆไปได้
เจินๆย่ะ! เนี่ย พออ่านความรู้สึกน้องพลำแล้ว แหม๊~ เพลงนี้มับรรเลงขึ้นมาในหัวเลย อิอิ

อ้างถึง
ทุกหวังแห่ง ภัทระ.........ข้าเจ้าจักดับมันให้หมด!!
แร๊งส์! แร๊งส์! แร๊งส์!   โฟร์ทรีบเอาอกคัพดีมาปลอบด่วนๆ (อยากซบมั่งจัง :z1:)

ออฟไลน์ Lacie

  • ความดาร์กคือชีวิต
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 27
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
    • บ้านของเค้า
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #919 เมื่อ25-08-2012 12:27:46 »

ชอบพลำและชาบูสุดฤทธิ์!!!!!!!!!
แต่อยากรู้จังว่าคนเขียนหาข้อมูลของตะบองพลำจากไหน
สุดท้าย เชียร์พลำ อวยพลำแต่ก็รักเดียร์เหมือนกันนะ
ว่าแล้วก็แวบไปอ่านสาปรากไทร

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
« ตอบ #919 เมื่อ: 25-08-2012 12:27:46 »





ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #920 เมื่อ25-08-2012 13:11:52 »

 :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ ratnalin

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 743
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #921 เมื่อ25-08-2012 15:57:55 »

พลำน่าสงสารนะ แต่ถ้าร้ายกาจกัยภัทรจะกลายเป็นนางร้ายน้า  :serius2:
มันต้องมีสักทางที่เธอจะมีความสุขสิ

รอตอนหน้าค่า

ออฟไลน์ ryokijung

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #922 เมื่อ25-08-2012 16:25:42 »

ชาบูๆ :call: :call:
ก็ได้แต่หวังว่าเนื้อหาของท่านจะไม่มาม่านะ
Ps.กินมาม่าแก้เคล็ดดีก่า^^

sunshinesunrise

  • บุคคลทั่วไป
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #923 เมื่อ26-08-2012 21:03:03 »

อ่านตามทันละ โอ้โห ไอเดียร์ของคนเขียนล้ำเวอร์ เราไม่ได้อ่านสาปฯ แต่คิดว่าแพทเทิร์นน่าจะคล้ายกันใช่ไหม... แอบสงสารพลำ ชีวิตรันทดมาก ถึงว่าเลยมานั่งแก้แค้นอยู่ในตอนนี้ บ๊ะ ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น จะรออ่านต่อไปนะ ว่าจะมาแนวไหน จากใจจริงๆ คิดว่าภัทรเลือกไม่ได้หรอก น่าจะควบสองทั้งคุณรามและก็เอลนั้นแหละ(เราเดาๆ) 55555 แต่จะว่าไป.. โฟร์ทตอนนี้ให้ความรู้สึกถึงตรินทร์เลยอ่ะ อารมณ์แบบสุดท้ายก็โดนทิ้งแบบว่าไม่เหลือใคร
น่าสงสาร แต่ก็... สงสารต่อไป ตึง.....  o13

ออฟไลน์ RainyMooD

  • กลิ่นของต้นหญ้าในฤดูร้อน สายลมในหมู่เมฆสีขาว ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสักกี่ปี ก็เหลือเราอยู่เพียงลำพัง...
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +208/-3
Re: กาลกีรตี [ตอบกระหน่ำ-24/8/2555]
«ตอบ #924 เมื่อ27-08-2012 03:48:01 »

เออเนอะ ไอ้เราก็ลืมไป เห็นพูดเจ้าคะ เจ้าขา  เลยหลงประเด็นซะงั้น  ฮ่าฮ่า






ว่าแต่ เค้าคิดถึงโฆ-ตรินทร์แล้วอ่า
:m26:

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
กาลกีรตี บทที่ 38

[นับถอยหลังวันที่ 2 ค่อนไปทาง 1]
[ไอเดียร์...]

ผมปวดหัว....ปวดจากท้ายทอยลามไล่มาถึงเบ้าตาขวาเลย .....ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไมเกรนกลับมาแล้ว .... ร่างกายผมกำลังฟ้องว่าจิตใจผมเริ่มจะตกต่ำ.....เครียดครับ เครียดเรื่องงานที่เกือบจะเสร็จ แต่ไม่ยอมเสร็จ เครียดเรื่องเซ็กที่ไม่ได้สัมผัสมาเกือบสามวัน ....

ผมยุ่งจนลืม  ลืมไปว่าผมเป็นไมเกรน.... เป็นระดับพรีเมี่ยมเลยล่ะ ....แล้วมีอีกเรื่องที่คุณควรจะรู้ ถ้าคุณคิดจะเป็นเพื่อนสนิทกับไมเกรนระดับเทพขั้นพรีเมี่ยมอย่างผม.... พึงตระหนักไว้ เรื่องเซ็กมันจะไม่ใช่เรื่องของคุณเพียงคนเดียว ....สารภาพเลยว่า...ผมช่วยตัวเองไม่ได้....นั่นล่ะปัญหา [ใครอยากรู้อาการลองเป็นไมเกรนกันให้ถึงระดับผมดูนะครับแล้วคุณจะรู้ว่าสวรรค์กับนรกมันอยู่ใกล้กันแค่เสี้ยววินาทีถ้าคุณคิดจะโลกสวยด้วยมือเรา ....] ครั้นจะไปหาคนช่วยก็กลัวจะเพิ่มความซวยให้ตัวเอง ผมติดสัมผัสของไอ้มังคุด ของพี่รามก็ด้วย ของโฟร์ทเคยแต่ตอนนี้ทำแบบนั้นไม่ได้ ....ผมกำลังจะบ้า ...ตีสองกว่าๆ เกินทนครับผม 
........
...สุดท้าย ผมก็อ้อนไอ้ฝิ่นมัน... หาเรื่องแรดกันเมื่อช่วงตีสอง ฝ่าสายฝนแวะไปเยี่ยมร้านประจำแถวข้าวสาร ไม่อยากบอกว่าร้านมันปิดตอนเจ็ดโมงเช้า แวะหาอะไรทานรวมถึงอาหารตา แต่กระนั้นก็ไม่ได้อยู่ยันเช้าหรอก พวกผมกลับมาตอน ตีสามกว่าๆ

ฝนเริ่มซาเม็ดแล้ว...ในตอนที่ผมกับฝิ่นกลับมาถึงบ้าน ....เปียกซกกันทั้งสองคน แต่ผมน่าจะแย่กว่าไอ้ถึกนั้นหน่อย ...ไมเกรนกลับมาเยี่ยมเยียนอีกครั้งดูท่าจะหนักกว่าเก่า เพราะตอนหาอาหารตากระผมสูดมะเร็งเข้าไปเต็มปอด.... แหม...ประดังประเดเข้ามาใหญ่ เห็นผมเหงาๆ ไมเกรนแม่ง...เนียนเข้ามาเป็นเพื่อนซะงั้น ...
....ง่วงจะตายแต่ต้องลากสังขาร ไปอาบน้ำ  จะตีสี่แล้วแต่ยังไม่ได้นอน....ต้องอาบน้ำก่อน...เพราะเปียกฝนไปทั้งตัว ขากลับรถมอ'ไซค์เสือกเสีย ไอ้ฝิ่นเข็นหาปั๊ม ทั้งๆที่ฝนตก...
แม่ง.....โคตรแมน เพราะมันให้ผมหาที่หลบฝน รอมัน ซ่อมรถ...
...ผมได้แต่สงสัย ถ้ามึงแมนจริงทำไมไม่ให้กูกลับแท็กซี่?  แต่ก็ได้แค่สงสัย ไม่กล้าโวย...กลัวมันหาว่าผมทิ้งมัน...
....
.
ง่วงแสนง่วงจริงๆ ...แต่พอได้น้ำเย็นๆรดหัวเท่านั้น.... เสือกตาสว่าง....
...
..
ผมนั่งเปิดคอมฯ ไล่ดูงานที่ใกล้เสร็จ ส่วนไอ้ฝิ่นนอนกลิ้งม้วนตัวในผ้าห่มเป็นดักแด้...ดูซี่รีย์ หนังฝรั่ง  อยู่ปลายเท้าผม...
......
ปวดหัวตึบยิ่งกว่าเก่า เพราะ...กลิ่นยามันเอียนกระทบจมูกยาคลายกล้ามเนื้อสองเม็ด กลิ่นแรงโคตรๆ ผมเกลียดกลิ่นยาจัง ไอ้ ฝิ่นเงยหน้าขึ้นมองผม ....มันคงชินแล้วมั้งเรื่องที่ผมกินยาเหมือนกินข้าว ...เรื่องผมปวดหัวมันก็ชิน เพราะผมปวดตลอด ปวด....เหมือนกับทุกครั้งที่งานมันพอกนั้นล่ะ...

"ไอเดียร์...สองวันมานี้.....ใช้ยามากไปรึเปล่า?"

"หึ....ปกติอ่ะ....ช่วงนี้ปวดหัวบ่อย...สงสัยสมองมันไหลมารวมกันแล้วมั้ง"

"งั้นแบ่งกูเม็ดดิ"

"ไมอะ?"

"หมู่นี้หลอนๆ ...เมื่อคืนตอนเอารถไปซ่อมแม่งเสือกเห็นเสือบินได้....สงสัยลงสกีนการ์ตูนให้นายมากไป...ภาพเลยติดตา..."

"...อาจเห็นจริงๆก็ได้ ..."

"เสือบินเนี้ยนะ? ตลกแล้วมึง...เขียนการ์ตูนจนเพ้อ มึงอะ"

…สงสัยผมจะเพ้อจริง ....กินยาเข้าไปสักพัก ตัวยาแสดงอาการครับ...สมองผมเย็นวาบเลย ....รู้สึกลอยๆเบลอๆ ....ยังไงชอบกล ...
..........
..
.
....
"ฝิ่น...กูเหงาอ่ะ....ปวดหัวด้วย"

....ตีสี่ สิบห้านาที...ที่ประโยคนั้นเทสิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวผมให้เพื่อนโคตรรักที่นอนกลิ้งอยู่ข้างเท้าฟัง มืออุ่นๆเอื้อมออกมาจากผ้าห่มแล้วกระตุกขาผม ดึงลากให้ผมลงไปนอนกลิ้งกับมัน ...
...
.
.
....เราได้แต่นอนจ้องหน้ากัน ก่อนมันจะดีดปั๊ก! เข้าที่จมูกผม

"เหี้ย...เจ็บสัด!"

"เงี่ยนนักก็โทรหาเด็กในสต๊อกมึงดิ...มาอ้อนอะไรกู...."

"...ไม่มีแล้ว.....กูแดกไปหมดแล้ว....มั้ง?"

ผมตอบมันไปก็จ้องหน้ามันแล้วมองไล่ตั้งแต่ริมฝีปากมันเรื่อยไปถึง ช่วงไหล่กว้าง...ไม่รู้สายตาผมตอนนี้เป็นยังไง แต่ท่าทางของไอ้ฝิ่นมันก็ไม่ต่างไปจากเดิม....
เล่นเอาเสียอารมณ์....หรือมันมีแอนตี้บอดี การอ้อนของผมแล้ว...ก็งั้นล่ะ....อยู่ด้วยกันมานานภูมิคุ้มกันมันก็ต้องมีบ้างล่ะนะ
 
"เป็นเหี้ยอะไรอีก?"

"ฝิ่น.....กูสงสัย...."

"สงสัยอะไร?...."

"เด็กเก่ากูหายไปหนหมด....นอกจากโฟร์ท...กูไม่เคยเห็นเด็กเก่ากูเลยสักคน...กูแดกเข้าไปหมดหรือเปล่าวะ? "

"คนที่มึงเลิกไปแล้วมึงยังอยากเจออีกหรือวะ?"

"เปล่า....ไม่อยาก...แต่แค่สงสัย...แบบการ์ตูน Dark Monster ไง...เฮ้ย! เหี้ยเอ้ย!อย่าหลับดิช่วยกูจำเนมก่อน...เดี๋ยวกูลืมเพิ่งคิดได้นะมึง..."

"สมองเสือกบรรเจิดอีกแล้วนะไอเดียร์ ....พูดมาแล้วกันเดี๋ยวกูจำเนมให้แต่ห้ามเกินตีสี่ครึ่งนะ พรุ่งนี้กูต้องส่งโมเดลบ้าน.... "

"ฝิ่น....สมมุติว่ามึงเป็นสัตว์ประหลาด ที่ต้องกินคนเพื่อให้มึงมีชีวิตต่อไป....แล้วมึงเป็นเพื่อนกูมึงจะกินกูป่ะ?"

"มึงเป็นไม่ได้หรอสัตว์ประหลาดที่มึงว่าอะ...ทำไมกูต้องเป็นอะ?เปลี่ยนกันดิ "

"โห่...ไม่เอาอะมึงล่ะเป็น ต่อๆเลย ....สมมุติว่ามึงเป็น...แล้วมึงจะกินกูไหม?"

"ขอเวลานอก...กูขอเปลี่ยนเป็นเอเลี่ยน"

"ไม่เอา! นั่นแฟนกู!! พรีเดเตอร์ก็ห้าม กิ๊กกู !!"

"แล้วมึงจะระบุสายพันธุ์ให้กูด้วยเลยไหม? ตัวเท่ๆมึงแม่งเล่นห้ามหมดเลย"

"มึงอยากเป็นอะไรอะ?"

"มึงสักตัวอะไร?"

"ตะขาบมั้ง?ไม่รู้มันแล่นเข้ามาในหัวเอง"

"งั้นกูเป็นตะขาบตัวนี้เลย"

"ไม่เอากูกลัว..."

"กลัวแล้วสักทำเหี้ยอะไร?"

"อ้าว...กูจะได้ชินไง...ชินแล้วจะได้ไม่กลัว"

"แล้วตอนนี้อะ?ยังกลัวอยู่ไหม?"

"หึ....."

"หึเนี้ย...ไม่กลัวแล้ว?"

"ที่หึ เนี้ยหึเพราะ..ไม่ได้กลัวเฉยๆ....แต่โคตรกลัวเลย.....บางวันกูหลอนว่ามันเลื้อยได้ด้วย"

"ตลกแล้วมึง...ไหนดูหน่อยดิ"

ยังไม่ทันอนุญาตเลยครับ มือใหญ่อุ่นๆก็ล้วงถลกชายเสื้อยืดของผมออก ทั้งๆที่เรายังนอนมองหน้ากัน ...ไม่มีสะดีดสะดิ้ง ผมง่ายอยู่แล้ว มันแค่ถลกแต่ผมลุกนั่งแล้วถอดให้มันดูเลย ส่วนไอ้ฝิ่นมันนอนมองอยู่อย่างนั้น  ฮ่าๆๆๆ อิจฉาอะดิ รอยสักโคตรเท่ฝีมือพี่รามอีก หุหุหุ

"เลื้อยได้จริงๆหรอไอ้ตัวเนี้ย...."

ฝิ่นมันลุกขึ้นนั่งตามผม นิ้วสากๆของมันไล้ลูบที่รอยสัก แรงกดของนิ้วมันทำให้รู้สึกแปลกๆ 

"จริง....ตอนแรกกูจำได้ว่าคุณรามสักให้ที่เอวกูนะ สักปิดแผลเป็น....แต่ตอนนี้มึงดูสิ...มันขึ้นมาถึงหน้าอกแล้ว"

"อำกูล่ะมึง....."

ปากมันว่า แต่ปลายนิ้วมันยังลากตามรอยสักต่อไป ปลายหางอยู่ที่สีข้างด้านขวา....แต่ตัวมันไล่ไต่พาดขึ้นมากลางหน้าอก จนเกือบจะจบที่ แผงอกด้านซ้าย.... รอยสักมันย้ายตำแหน่งจริงๆ หรือผมจำตำแหน่งผิด...จนหลอนไปเอง????

"สรุปมึงจะกินกูไหมอะ?"

ผมยังย้ำคำถามนั้นให้มัน ....ฝิ่นมันนิ่งจ้องหน้าผม ....ก่อนจะก้มลงไปใกล้รอยสัก.....

"ถ้ากูไม่มีทางเลือกจริงๆ กูก็คงต้องกิน...กินให้มึงอยู่กับกูตลอดไป....กินให้มึง....เป็นเนื้อหนังเดียวกัน......"

......คำตอบกับสายตาที่มันมองมา ทำเอาผมเย็นวาบไปทั่วสันหลัง  ความกลัวมันเหมือนอากาศที่ลอยอวลอยู่รอบห้อง  ฝิ่นมันเงียบแล้วจ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น ...เล่นเอาผมหัวเราะไม่ออก...ยิ่งไอ้ฝิ่นโน้มตัวเข้ามาใกล้แล้ว โอบกอดผมไว้ ผมกลับไม่กล้าขยับหนี  จนมันฝังฟันคมๆเข้ากับซอกคอผม...
......น้ำตาผมมันก็ไหลพรากลงมาแทนเสียงร้องห้าม....
น้ำหนักของฟันคมๆกดย้ำลงบนซอกคอ...ไม่เจ็บแต่ชาไปหมด....ชาและปวดหนึบตามจังหวะที่หัวใจผมเต้น ....จนฝิ่นมัน คลายแรงกอดกับแรงกัด.... จากที่นั่งอยู่ดีๆ ผมก็หมดแรงฮวบลงนอนบนตักมัน...น้ำตา....มันไม่หยุดไหล พอๆกับความกลัวที่มันทะลักทลาย.....

"เฮ้ย! ไอเดียร์!! เป็นเหี้ยอะไร?!กูล้อเล่น!! ไอเดียร์!!! เฮ้ย!! อย่าร้องดิมึง กูล้อเล่น!!"

"....กูกลัว.....เหี้ยฝิ่น....กู.....กลัว..."

ฝิ่นมันทำหน้ายังไงผมไม่รู้...ผมมองไม่เห็น  น้ำตาผมมันบังจนทุกอย่างพร่าเลือนไปหมด ...ผมกลัว...กลัวสิ่งที่ไอ้ฝิ่นมัน...ทำ....กลัวจนหยุดสั่น หยุดร้องไม่ได้ .....หยุดตัวเองไม่ได้ ...กับความกลัวที่เหมือนจะฝังอยู่ในหัว....
...............
.....
ฝิ่นมันจะดึงตัวผม ขึ้นมากอดปลอบ แต่ผมดันมันไว้แค่นั้น  ตอนนี้ผมอยากนอนนิ่งๆ แค่นอนหนุนตักมัน แต่ไม่อยากให้มันทำอะไรทั้งนั้น ไม่อยากให้มันมองผมไม่อยากให้มือมันโดนผม ไม่อยากแม้แต่จะได้ยินเสียงมัน .... ห้องทั้งห้องเงียบสนิท .....
....
.





[05.45 น.]

ผมลืมตาตื่นขึ้นมา....แบบงงๆ......
...... บนรถมอ'ไซค์คันใหญ่ของฝิ่น.... มือคนขับจับยึดมือผมไว้ให้กอดเอวหนา ถุงมือหนังที่จับมือผมอุ่นจนร้อน... ผมบอกได้เลยว่าคนขับ ไม่ใช่ไอ้ฝิ่น.....ถึงคนขับจะใส่หมวกกันน็อคไอ้ฝิ่นก็เถอะ.....
กลิ่นโคโลญผสมกับกลิ่นบุหรี่ ....กลิ่นที่ผมจำได้...
.....กลิ่นของ เอล.....
...
.
.
มันเช้าเกินไปสำหรับ คำว่า'สติ' ของผม ....
...ไม่ได้คิดหรอกว่า ผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง เอลมาได้ยังไง ในหัวมันตื้อไปหมด....ลมเย็นๆ พัดเข้ามาในเสื้อ ที่ไม่เย็นหัวเพราะมีหมวกกันน็อคแบบเต็มใบใส่อยู่  ผมได้แต่กระชับแขนกอดมันให้แน่นกว่าเดิม กอดให้มันรู้ว่าผมตื่นแล้ว....
....
...
.
ลมเย็นๆ พัดอู้ปะทะหน้า ทันทีที่ผมถอดหมวกกันน็อคออก รอบข้างเป็นบรรยากาศแปลกๆ รูปปั้นแบบฮินดู กึ่งๆ พุทธ ...รูปของพวกเทพ?? แต่....ผมอยู่บนตึกสูง ?! เสียงวิ้งๆดังเข้าไปในหู...จนผมเผลอกุมขมับ....คนขับหันมามองผมแล้วถอดหมวกกันน็อคของตัวเองออก ....เป็น เอล อย่างที่คิด แต่สายตาคมของเอลที่มองมา มันเหมือนเปลี่ยนไป ... สายตานั่นไม่ใช่สายตาเปื้อนยิ้มเหมือนเคย...เหมือนมันไม่ใช่สายตาของเอล....เวลาที่เอล...มองผม....
....
...ปวดหัว...เพราะระดับความสูง?....ผมเพิ่มแรงปลายนิ้วกดขมับตัวเอง ....แล้วขยี้แรงๆ แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย..จน...เอล มันเดินเข้ามาใกล้จับคางผมให้เงยหน้าแล้ว ครอบปากลงมา ป้อนหมากฝรั่งที่มันเคี้ยวอยู่ให้ ...
ริมฝีปากอุ่น...มันเหมือนไม้ขีดที่จุดลงบนกองไฟ เกือบสามวันแล้วที่ผมไม่ได้จูบ เอล ไม่แม้แต่จะกอด... พอก้านไม้ขีดมันสัมผัสกองไฟ...ผมก็แทบหลุด ตะกละตะกลามและเร่าร้อน เกินไป สำหรับจูบของผม ....แต่ เอลมันกลับนิ่งสนิท....มันแตะริมฝีปากมันย้ำที่ปากผมเบาๆแล้ว ผลักผมให้ห่างออกไป.....
ปกติเราสองคนไม่ค่อยได้คุยอะไรกันอยู่ แล้ว...มันคงเป็นเรื่องปกติที่ เอล มันจะเงียบ... แต่การเงียบของมันครั้งนี้ มันแปลกกว่าทุกครั้ง....
...
.
...เอล ดึงมือผมให้ เดินออกมาจากลานรูปปั้น...บนดาดฟ้าอีกด้านของตัวตึกที่เปิดโล่ง...ตึกสูงที่มองเห็นเกือบจะทั่วกรุงเทพฯ.... ถ้าไม่มีหมอกหนาเป็นกำแพงอากาศ...
...
.



"...ภัทร...เพื่อ ไอ....ยู..... ยอมตายได้ไหม?"

สำเนียงของประโยคที่ผมเหมือนจะคุ้นชิน เอ่ยออกมาเรียบๆระดับเดียวกับ เสียงลมที่พัดโกรกเข้ามา.....
แววตาที่มันมองผม....
....มันเปลี่ยนไปหรือเปล่า?     
..
.
ผมไม่เข้าใจที่มันพูด....  แปลประโยคมันไม่ออก....
...หมายความว่าไง ? มันไม่ได้หมายความว่า ผมต้องตายจริงๆใช่ไหม?
หรือมันเป็นสำนวน..ที่หมายความว่า
..
.
ผมกำลังจะถูกบอกเลิก......   





« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-09-2012 01:49:50 โดย Zitraphat »

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
ไมเกรนขึ้นก็อมเมนทอสดิ หุๆ
เอลดูซีเรียสจัง เกิดไรขึ้นน่ะ

sunshadow

  • บุคคลทั่วไป


    ไอเดียร์นี่เหมือนจะเซ้นส์ดี สัญชาตญาณดีนะ แต่เหมือนไม่ค่อยยอมเชื่อสัญชาตญาณตัวเองสักเท่าไหร่ มึนใส่ตลอด
    แล้วที่เอลถามนี่หวังคำตอบแบบไหนละเนี่ย เอ. . .หรือว่านายเอลได้เจอท่านพลำตัวเป็นๆแล้วนะ

    ปล. "ผมปวดหัว....ปวดจากท้ายทอยล่ามลงมาถึงเบ้าตาขวาเลย ....." ได้ข่าวว่าตาอยู่สูงกว่าท้ายทอยนะ




ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ยังต้องตามติดอย่างใกล้ชิด

ออฟไลน์ ryokijung

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 70
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
ไคลแมกซ์ ไคลแมกซ์ ไคลแม็กซ์

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด