หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[arun]

+1 ด้วยความคิดถึง 

กาลกีรตี บทที่ 38

"...ภัทร...เพื่อ ไอ....ยู..... ยอมตายได้ไหม?"

สำเนียงของประโยคที่ผมเหมือนจะคุ้นชิน เอ่ยออกมาเรียบๆระดับเดียวกับ เสียงลมที่พัดโกรกเข้ามา.....
แววตาที่มันมองผม....
....มันเปลี่ยนไปหรือเปล่า?     
..
.
ผมไม่เข้าใจที่มันพูด....  แปลประโยคมันไม่ออก....
...หมายความว่าไง ? มันไม่ได้หมายความว่า ผมต้องตายจริงๆใช่ไหม?
หรือมันเป็นสำนวน..ที่หมายความว่า
..
.
ผมกำลังจะถูกบอกเลิก......   

ูู^
^
ไอ้มังคุด แกจะทำอะไรภัทรห่ะ 
โถ่น้องภัทรน่าสงสารจัง พี่รามมาปลอบที 
ว่าแต่ เพื่อนฝิ่นหายตัวไปไหนละ คงไม่ใช่ว่า 

ภัทรนี้กลัวพลำ จริงๆๆ ยิ่งใกล้ลอกคราบยิ่งกลัว จนความรู้สึกมันออกมาภายนอกเลย น่าสงสารจริงๆๆ
ถึงจะสงสารพลำ แต่เค้าก็เทใจไปสงสารภัทระ มากกว่า

ป.ล. มาแต่งต่อไวๆๆนะค่ะ รักคนแต่งค่ะ

[fay 13]

งงงง อย่างแรง

[BitterSweet~]

เอลจะทำอะไร

เราก็ไมเกรนกำลังขึ้นเป็นเพื่อนไอเดียร์เลย T__T

[why yyy]

ถ้าให้ภัทรตายทุกอย่างจะจบไม่มีชาติหน้าไม่มีพลำที่อยู่ในร่างภัทรอีกใช่มั้ย? งั้นให้ภัทรตายเถอะ สงสารภัทร!!

[takara]

อัยย๊ะ อย่าบอกนะว่า ไอเดียร์กินฝิ่นแล้วอะ แล้วจะเกิดรัยขึ้นล่ะเนี้ย

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 38

[นับถอยหลังวันสุดท้าย]

[ไอเดียร์...]

…
.
.

"...ภัทร...เพื่อ ไอ....ยู..... ยอมตายได้ไหม?"

สำเนียงของประโยคที่ผมเหมือนจะคุ้นชิน เอ่ยออกมาเรียบๆระดับเดียวกับ เสียงลมที่พัดโกรกเข้ามา.....
หัวผมเย็นวาบ พอๆกับสมองที่โล่งๆเบลอๆ
..
.ทุกอย่างมันดูลอยๆ ฝันๆ ...
ผมไม่เข้าใจที่มันพูด....  แปลประโยคมันไม่ออก....
...หมายความว่าไง ? มันไม่ได้หมายความว่า ผมต้องตายจริงๆใช่ไหม?
หรือมันเป็นสำนวน..ที่หมายความว่า
..
.
‘ผมกำลังจะถูกบอกเลิก.....’

…
.
...ทำอะไรไม่ถูก ผมพยายาม มองหน้ามันเพื่อขอคำยืนยัน .....แต่มันกลับหันหนี ซะอย่างนั้น ...ทุกอย่างมันเงียบไปหมด  อากาศเย็น....แต่หน้าผมทั้งชาทั้งร้อน ...
...
.
ยิ่งมันเงียบ ผมก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก .....
..
.
.
จะต้องจารึกไว้ไหม? ว่าผมถูกขอเป็นแฟน และถูกบอกเลิกในสามวันจากนั้น ....
โรแมนติคโคตร ....
มันบอกรักผมทางโทรศัพท์  แต่กลับหาที่บอกเลิกผมบนตึกสูง.....
วิวสวย...   อากาศดี.... แล้วไง?
ถ้าตกลงเลิกกับมันตอนนี้   มันจะให้ผมซ้อนมอ’ไซค์กลับลงไปกับมันด้วยไหม?
แล้วถ้าผมไม่เลิกกับมัน มันจะปล่อยผมไว้บนดาดฟ้ารึเปล่า?
สมองผมมันเย็นวาบๆ จากฤทธิ์ยา ...ยาเหี้ยอะไรบ้างนะที่ผมเทคเข้าไป ล้วงกระเป๋าดู ฟอยด์แผงยา ยังอยู่ในกระเป๋าเลยนี่น่า ....
’SONERIPER M ‘
ผมหยิบแผงฟอยด์ ออกมาพิจารณา ...ลืมเรื่อง ไอ้เอลไปแล้ว ....เหมือนมันเป็นกลไกป้องกันตัวเอง..
....สมองผม... ไม่ค่อยรับอะไรหนักๆหรอก....ผมไม่เข้าใจ....
ชีวิตทำไมมันต้องยากขนาดนั้น......   
เงยหน้าจากแผงฟอยด์  ขึ้นมา ....ผมเห็นแต่แผ่นหลังกว้างๆ  แค่ชั่วเสี้ยวนาที ชื่อเจ้าของแผ่นหลังนั่น มันก็หายไปจากสมองผมแล้ว......
มันเงียบทำไม? มันรออะไร? รอคำว่า ‘จบ’ จากผมงั้นหรอ?
ถ้าอย่างนั้น....ทำไมไม่หันมาถามกันดีๆ ... แม่งจะเงียบทำเหี้ยอะไร?!
ไม่รู้จะรออะไร ผมหันหลังเดินห่างออกมา ย้อนกลับไปที่ลานรูปปั้น  อารมณ์เหมือนมาเที่ยวมั้ง...รูปปั้นสวยดีการวางรูปแบบเท่ดี... ออกแนวบาหลี อินโดฯ  สบายใจกว่าที่จะคิดและเก็บรายละเอียดของรูปปั้นพวกนี้ แทนเรื่องอื่นที่รกสมอง.....
....ช่างแม่งมัน.....
...
.
..เดินเพลิน รู้สึกตัวอีกทีผมก็ลงจากดาดฟ้ามา หน้าลิฟต์แล้ว....งงกับตัวเองว่าผมเดินลงมาทางไหน กำลังคิดว่าเอาไง ลิฟต์มันก็ เปิดตรงหน้าผม ....
...
.
.
กลับบ้านแล้วกัน....ไม่เห็นยาก...
..
.
.
ออกมาจากลิฟต์ เดินลงมา มีแต่คนมอง ...แถมไอ้ที่มองยังเป็นฝรั่งตัวโตๆอีก ....
....
บริษัทเหี้ยอะไรเนี้ย?
ช่างแม่งเหอะ ผมเดินผ่าฝูงฝรั่งออกมาโดยไม่สนใจอะไร ...มันคงมีนินทาผมบ้างล่ะ แต่จะสนหรอ? ฟังไม่เข้าใจสักหน่อย...
ออกมาจากประตูบริษัทได้... ถึงถนนผมก็โบกแท็กซี่ล่ะ  นี่ถ้าก่อนขึ้นรถแล้วฝนตกนะ โห่...มันจะเข้าบรรยากาศมาก ... คนโดนทิ้งมันต้องมีสายฝนเป็นฉากหลัง....หรือไม่จริง?

“Don't leave me alone!!”

เสียงมันมาพร้อมสัมผัสเลย  ไอ้มังคุดมันกระชากแขนผมแล้วดึงเข้าบริษัท ที่ผมเพิ่งเดินออกมา สายตาฝรั่งนับสิบคู่หันมามองเรา แต่ไอ้มังคุดมันไม่สนใจอะไรเลย มันจ้ำเอาๆ แถมลากผมปลิวติดมือมันไปด้วย จนมาถึงห้องใหญ่ที่ มีโซฟาสีดำ มันถึงได้ปล่อยมือผมแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงาน หยิบเอกสารบนโต๊ะปึกใหญ่ส่งให้ผม...

“อย่า....เดินไปอย่างนี้อีก...”

เสียงมันเค้นลอดจากริมฝีปากออกมา ....
...
.
..
.สมองผมไม่มีแล้วมั้ง? ผมไม่เข้าใจ มันต้องการสื่ออะไรกันแน่??
จะให้เลิกกัน ? จะให้ผมหายไปจากชีวิตมัน? หรือจะให้ผมตายให้มันดู??
..

“Non capisco. ”

ลิ้นผมได้ใช้แล้วล่ะ สำหรับคำที่ผมคิดว่าผมใช้กับมันบ่อยที่สุด

“Do you love me?”

“Si,ma e tu? ”

“Si, Molto… ‘’

เสียงเบากระซิบข้างหูผม วงแขนใหญ่ดึงผมเข้าไปกอด....หลังจากนั้นก็ตามมาด้วย สัมผัสจากริมฝีปากชื้น.....ผมเม้มปากตัวเองแน่น ...ไม่ให้มันสอดลิ้นเข้ามา
...
..
คิดถึงเรื่องบนดาดฟ้า....คิดถึงตอนที่ผมจูบมัน แล้วมันเองที่เป็นคนผลักผมออก....
...
.
.
ผมชักไม่ชอบจูบแล้วสิ...
...
.
ยิ่งตอนนี้จูบของไอ้เหี้ยนี้ยิ่งทำให้ผมขยะแขยง....
‘มึงจะเอายังไงกับกูแน่? จะให้กูไป หรือจะให้กูอยู่ ‘
วันก่อนผมยังลำพองใจ ที่คิดว่าผมแปลภาษากายมันออก โดยที่มันไม่ต้องพูด แต่มาวันนี้ ผมกลับไม่รู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้จริงๆว่ามันต้องการสื่ออะไร...ไม่รู้จริงๆว่ามันเป็นเหี้ยอะไร

 “Ti amo..capito?…Ti amo molto,e te ? ”

“Ti amo? Si?...”

ผมถามประโยคเดิมๆย้ำกับมัน.... คำตอบเดิมๆที่ออกมาจากปากมันก็เป็นคำเดิมๆ

‘ใช่...รัก...รักมาก...’
….
.
..



....เรายังเป็นแฟนกันอยู่.....เรายังรักกัน...
รักกันมากเสียด้วย....
...
..
.
แล้วท่าทางก่อนหน้านี้ของมันล่ะ ? มันหมายถึงอะไร?
….
..
.
ความสงสัยของผมตอนนี้เหมือนกำลังถ่วงอยู่บนตราชั่ง...ผมสังหรณ์ใจแปลกๆกับท่าทางของมันก่อนหน้านี้ ..เหมือนทุกอย่างจะยากขึ้น...ความมั่นใจของผมเคยมีเต็มร้อยเกินพัน...ในวันที่มันขอคบกัน ในวันที่มันบอกว่ามันรักผม....มันถล่มฮวบลงไป
...
.สายตาที่แปลกไปของมัน...กำลัง
.ถ่วงให้คำว่ารักของมัน ...
..
...น้อยลงกว่าเดิม....


...แต่ถึงอย่างนั้น ....


ผมก็ห้ามตัวเองไม่ได้ ...ห้ามไม่ให้เลิกรักมันไม่ได้ ...

 “เรารักกัน....เราเป็นแฟนกัน...ภัทร..เป็นของผม...”
 
มันย้ำประโยคนั้นเป็นรอบที่ ร้อยแล้วมั้ง ย้ำเหมือนสะกดให้ผมรับรู้....ว่า ‘เรายังรักกัน ....’


...

[why yyy]

งง อะไรเนี่ย เอลเป็นอะไร

[ryokijung]

ดูจากเนื้อหาแล้ว
เอลกำลังสับสนเรื่องภัทรอยู่ใช่มั้ย
เรื่องที่เลือดภัทรเป็น anti drogo
และที่ภัทรกำลังจะลอกคราบ
จากนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นอีก???

[arun]

+1 ให้ด้วยรัก 
 
อ่านจบแล้วถึงเข้าใจว่าประโยคนี้เอลมันจะพูดกับพลำ มากกว่าจะพูดกับภัทร ใช่มั้ย??

"...ภัทร...เพื่อ ไอ....ยู..... ยอมตายได้ไหม?"

แล้วพลำก็ส่งผลให้ภัทรเริ่มเกลียดเอล ใช่เปล่า??
ยังไงถ้าไอ้มังคุดเลิกกับภัทรได้จะดีมาก   
แล้วให้ภัทรไปคบกับพี่ราม รับรองรัก และดูแลอย่างดี ไม่มีให้เจ็บซ้ำน้ำใจ   

มาแต่งต่อไวๆๆ นะค่ะ
รักคนแต่งมากๆๆค่ะ

[sunshadow]

    อืม. . . เหมือนเชื้อความมึนมันจะติดต่อกันได้
    ตอนแรกนึกว่าไอเดียร์มึนๆแค่คนเดียว แต่ตอนนี้เอลก็เริ่มทำอะไรมึนๆแล้ว
    สองคนนี้มันจะคุยกันรู้เรื่องไหมเนี่ย มึนกันไปมีนกันมาอย่างงี้

[Slut_bar]

อย่ามึนนานนะ
แอบสงสาร

[malula]

ก็งงล่ะนะว่าเอลเป็นไร สับสนชีวิตหรือเปล่า
แต่คิดอีกที เวลาไอเดียร์ปวดไมเกรน เป็นตอนที่พลำกำลังจะออกมาหรือเปล่า

[$VAN$]

อึมครึมแฮะ
เฉลยเร็วๆนะ สงสารเดียร์

[takara]

เอ เกิดอะไรขึ้นล่ะเนี้ย

[ratnalin]

อ่า เราก็มึนนะ 555 แต่อ่านเม้นแล้วก็เริ่มจะหายมึน
แต่ว่าเอลทำอะไรอ่า T-T อย่าทิ้งกันและกันเลยนะทั้งสองคน หน่วง

รอตอนหน้าค่ะ เมื่อไหร่คุณรามจะโผล่มาซะทีนะ มาชิงตำแหน่งเร็ว 555

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 39

[วันสุดท้าย....]
[อเล็กซ์...]
.
.
.
ปลายทาง....มันมองไม่เห็นแสงสว่างเลย....
...อีกฟากของปากหลุม.....มันคง.....ลึกเกินไป...
...
.
.
หรือมันไม่เคยมี??





ผมถึงหาทางออกจาก 'หลุมรัก' ของ....ภัทร.....ไม่ได้?


..ท้ายที่สุด....ผมก็ไม่ได้ถาม โฟร์ท ว่า 'พลำ' คือใคร... เพราะรู้ดีว่า ....  ต่อให้ฆ่าทิ้งก็ไม่มีทางง้างปากพวก Drogo  ได้
ชื่อนั้นโฟร์ท แค่หลุดปากออกมา ...แต่...หลังจากมีสติ...... ชื่อนั้นมันก็ถูกฝังกลบลงไปตามเดิม....
...โฟร์ท สันดานเหมือนผม.....เหมือนผมกำลังมองตัวเองผ่านโฟร์ท ....
Drogo มีศักดิ์ศรี ... มีความหยิ่งทะนงในสายเลือดที่วิ่งพล่านอยู่ในทุกอณูของร่างกาย ....สายเลือดที่ใครต่อใครยกย่องว่า 'เลือดของพระเจ้า'...
...
แต่......ภัทร กลับทำให้โฟร์ท ยอมเปลี่ยน .......ยอมแม้แต่ทรยศ...ในสายเลือดตัวเอง....
..
ส่วนผม.....ผมกำลังสงสัยตัวเอง........ว่าตอนนี้ ....ผม..กำลังจะเดินตามรอยโฟร์ท....หรือเปล่า?
..
.
.
สำหรับผม ภัทร อยู่เหนือสิ่งที่ผมเคยเชื่อ.....
..ภัทร ..เป็นความฝัน ...
‘เคยไหม? เวลาที่คุณได้ของที่ไม่เคยคิดว่าจะได้มาอยู่ในมือ ... ของที่คิดว่าจะได้เจอแค่ในความฝัน ....ของที่ทำให้คุณไม่เป็นอันทำอะไร ....นอกจากรอให้ถึงเวลานอน เพื่อจะได้พบกับสิ่งนั้น.....
...ฝันของผม...ผมคว้าความฝันนั้นมาได้ ...จับต้องได้เป็นรูปร่าง .... ภัทร  ...คือฝันของผม ฝันที่ผมจะไม่ปล่อยให้หลุดมือ....
....ผมเคยบอกตัวเองอย่างนั้น ....
แต่มันก็แค่นั้น....
...
..
.
โลกแห่งความเป็นจริง มันเหมือนกำลังบีบผมทุกทาง .....
..
ภัทร คือคนที่ทำลายทุกความเชื่อของผม
...ของๆ Drogo จะไม่มีทางเป็นของคนอื่น ....'ผู้หญิง'ของ Drogo ก็จะไม่มีวันอยู่กับคนอื่น ...
ถ้าเป็นของ Drogo ไม่ได้ ก็ไม่มีวันจะเป็นของคนอื่น....
แต่.....
‘ภัทร ....มีคนอื่นนอกจากผม....’
คนอื่นที่ผมเองก็แตะไม่ได้ ....กฎระหว่าง สองตระกูล  Drogo [มังกร]และ Karun[ครุฑ] กฎที่ค้ำ 'มัน' กับผมไว้ .....ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรระหว่างตระกูล  ผู้มีสิทธิ์เลือก คือ ‘ของ’ ไม่ใช่ ‘ผู้เป็นเจ้าของ’ 

‘Ram Karun’

ชื่อที่ทุกวงการขยาด..... พ่อค้าของเก่าที่ผันตัวไปเป็น จิตรกร .... นักทำนาย ที่สร้างเรื่องร้ายได้อย่างหาตัวจับยาก ....คาร์โล คนสนิทผม เจอหมอนั้นที่ร้านเล็กๆ ที่ชื่อ เรือนน้ำชา เจอมันพร้อมกับภัทร .... ผมไม่อยากคิดว่า ภัทร ก็เป็นของสะสมของมัน ... แต่ทุกการกระทำ .....
....มันสื่ออย่างนั้น ....
คาร์โล พลาด ที่ให้คนของอีวานเจอ ภัทร ....ตอนนั้นยังไม่มีใครรู้เรื่องผลเลือดที่ดอน กังวล ตอนนั้น อีวานรู้แค่ว่าผมมีของเล่นใหม่ ของถูกใจที่ทำให้ผมต้องบินมาเมืองไทย   มือปืนสองคนถูกส่งมากำจัด ‘ของที่ว่า’  หนึ่งในนั้นถูกคนของ Ram เก็บ ตั้งแต่เข้าใกล้ภัทร ...ส่วนอีกคน ถูกจับได้ในวันที่ ภัทร ถูกยิง ....ชิ้นส่วนหนังถูกส่งคืน อีวาน ...
ชิ้นส่วนหนังคน ที่เป็นเหมือนสารประกาศสงคราม...
..บรรยากาศมันคุกรุ่น.....
แต่...ภัทร กลับอยู่นอกเหนือทุกอย่าง.... อยู่ได้อย่างปกติสุขที่สุด ...
ไม่เคยมี ’ผู้หญิง’ คนไหนของ Drogo ที่กล้าปันใจให้คนอื่น ...ถ้าไม่เลือก ก็ไม่มีสิทธิ์เลือก .....ถ้ายังดึงดัน พวกเราก็ไม่เคยเก็บ ‘ผู้หญิงไว้ ’ Drogo หยิ่งในศักดิ์ศรีมากกว่าจะให้ของรักกับคนอื่น ....แต่ไม่ใช่กับ ภัทร....สำหรับ ภัทร ผมไม่กล้าแม้แต่จะคิดเหนี่ยวไก....
......
ผมเคยเจอ Ram Karun ครั้งหนึ่ง ....
นัดเจรจาธุรกิจบางอย่างที่กำลังจะทำในไทย ....แต่พอได้คุยกันเรื่อง ‘ธุระที่ว่า’  กลับไม่มีหลุดออกมา... การเจรจาครั้งนั้นเป็นเรื่องของ ‘ภัทร’  ล้วนๆ ตระกูลเราไม่ข้ามเส้นกัน แต่ผมกับมันก็ไม่เคยจะคิดแบ่งของที่เป็นของๆเราให้ใคร ....นอกจาก ‘ภัทร’ ...สำหรับ ‘เรา’ ไม่มีทางเลือก ...เพราะคนที่จะต้องเลือก คือ ภัทร ไม่ใช่ผม...หรือมัน ....
.......
แล้วมันก็..แย่ยิ่งกว่าแย่....
...
.   
ผม..ทำอะไรไม่ถูก.....ไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าตัวเองจะเจอเหตุการณ์แบบนี้ ...
...โอเค เรื่องที่ ‘ภัทรผู้หญิง’ ของผมนอนกับ ‘มัน’ ผมยังพอใจเย็นอยู่ได้ ....หลับหูหลับตาทำเป็นมองไม่เห็น ไม่รับรู้ ...ทั้งๆที่ มีคาร์โล คอยส่งข่าวเรื่องมันกับภัทร...ทุกระยะ...จะขอบคุณ ภัทร ดีรึเปล่า  ....เพราะระหว่างที่อยู่กับผม ภัทร ไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องของ ‘มัน’ แต่กับ 'โฟร์ท'  ทั้งที่อยู่กับผมตลอด โฟร์ทกลับกล้าทรยศ ....ข่าวที่ทำให้ผมระแคะระคายอยู่บ้าง...เรื่องที่.....ภัทร ยังนอนกับโฟร์ท .....   
.....แต่ยังไม่เคยมีการจับได้แบบคาหนังคาเขา.....
จนวันที่โฟร์ทหลุดพูดออกมา ...วันที่ ดอน ส่งผลเลือดมาให้นั้นล่ะ....
....
.
‘พลำ’
..ชื่อนั้นเป็นชื่อของ ภัทร งั้นหรือ? ยังมีเรื่องอะไรอีกบ้าง ที่ ผมยังต้องเจอถ้ายังฝืนที่จะรักกับ 'คนในฝัน'...
หรือบางที ฝัน มันก็ควรจะเป็น แค่ฝัน ....มันไม่ควรจะกลายมาเป็น ความจริง ที่ผมสัมผัส และ ครอบครอง...
....
.
.
..
หรือว่าผมต้องหยุด....หยุดความฝันของผม....ด้วย....มือผมเอง......
....ใช่....ภัทรอาจไม่ทันเจ็บมากนักหรอก....ถ้าผมจ่อปืนยิงเข้าที่หน้าอก....
....แล้วเหนี่ยวไก.....
..แล้วจากนั้นล่ะ?
..แน่นอนสิ....ผมก็ต้องกินเข้าไป....
...กินความฝันของผมเข้าไปตามเดิม....
.ให้ ภัทร เป็นของผมแค่คนเดียว ...ให้ ภัทร ยังอยู่กับผมตลอด...
....
.
.
เกือบสามวันที่ผมอยู่ในห้อง ภัทร ...ผมนอนจ้องภาพเหมือนตัวเองแล้วคิดเรื่องนี้....
อะไร คือ บทลงโทษที่ ภัทร ควรจะได้รับ ?
คนรักที่ปันใจ ให้คนอื่น  ....คนรักที่ กำลังจะเป็นเนื้อร้าย.... ร่างกายที่เป็น แอนตี้บอดี  เลือดที่วิ่งอยู่ในตัว ภัทร  ...เหมือนท้าทายสายเลือดของเทพเจ้า  ถ้าปล่อยไว้มันก็เหมือนเป็นเครื่องยืนยันว่า สายเลือดบริสุทธิ์ ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ลบล้างไม่ได้ ....
จะทำยังไง ? กับคนรักอย่าง ภัทร ???
....
.
.
.
ฆ่าทิ้ง...?
หรือ
กินเข้าไปทั้งเป็นดี?
..
.
.
.
จะทำยังไง....กับคนที่ผมเพิ่งบอกคำว่ารัก และเพิ่งขอเป็นแฟน.....??...
...



04.58 AM. โทรศัพท์ของ ภัทร ดังขึ้น ....ผมตัดสินใจรับสายนั้น ....เสียงที่กรอกลงมาเป็น ภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งๆ ผมจับใจความได้คร่าวๆ ว่า มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับ ภัทร ...
...' ฝิ่น' เพื่อน ภัทร เป็นคนบอกผม...
...
.
.หลังจากวางสาย..ผมเช็คข่าวกับคาร์โล ...ใช่อย่างที่เข้าใจ ภัทร กำลังแย่....
หึ! แค่ประโยคที่ว่า 'ภัทร..กำลังแย่' แค่นั้นมันก็ทำให้ทุกอย่างที่อยู่ในหัวผมหายไปทั้งหมด สิบห้านาที หลังจากวางสาย ผมก็มาถึงบ้านฝิ่น...มันเป็นเรื่องง่ายที่ผมจะรู้ที่อยู่ของภัทร ...เมื่อภัทร มีคาร์โล คอยติดตามและแจ้งข่าวให้ผมรู้ตลอดเวลา...
...
..
.ผมเจอภัทร ในสภาพที่ ทำให้หัวใจผมเย็นวาบ ....
เหมือนไม่มีสติแล้ว....ในตอนที่ผมปลุกภัทร ให้ตื่น ภัทร เหมือนคนที่จมอยู่ในฝันร้าย แต่ผมยังพอใจชื้นอยู่บ้างที่ เหมือนว่าเสียงของผมจะไปถึงคนที่กำลังละเมอและหลับลึก ...  ภัทร ปรือตาขึ้นมามองผมและโผเข้ากอด..ริมฝีปากซีด เรียกแต่ชื่อผม ...
ฝิ่นถามผมเป็นภาษาอังกฤษว่า  จะเอายังไง เมื่อภัทรกอดผมไม่ยอมปล่อย...
.
...'จะไปกับผม...จะกลับห้องกับผม'
ภัทรเหมือนละเมอออกมาเมื่อฝิ่นถามภัทรว่าจะกลับกับผมเลยหรือเปล่า....
ตอบได้แค่นั้น ภัทร ก็ร้องไห้ ฝิ่นส่ายหน้าแล้ว เดินไปหยิบหมวกกันน็อคกับถุงมือหนังมาให้ ผม ....
'กลับแท็กซี่ไม่ได้หรอกเพราะ ภัทร ไม่ยอมปล่อยมือจากเสื้อผมแน่  และภัทรก็จะงอแง อยู่อย่างนี้จนกว่าจะมีสติ'
ฝิ่นบอกผมอย่างนั้น  ฝิ่นเดินตามลงมาส่งหน้าประตู หมวกกันน็อคอีกใบถูกสวมให้ ภัทร ...
ผมเป็นคนขับที่ต้องระวังคนซ้อน ที่ซ้อนรถอย่างไม่มีสติเลยก็ว่าได้ ...
ลมเย็นพัดปะทะแผงอกผมจนทำให้รู้สึกชาๆ  แต่อ้อมกอดที่โอบมาจากข้างหลัง มันอุ่น...บิดรถออกมาได้ครึ่งทางผมถึงได้รู้ว่า ผมจำเส้นทางไม่ได้ สุดท้ายเลยตัดสินใจ วิ่งเข้าเส้นที่ผมคุ้นเคย ...เส้นทางเข้าบริษัท ของผม .....
..
.เพราะบริษัทนี้ล่ะที่ทำให้ผมห่างกับ ภัทร จน ไอ้ 'Ram' นั่นมันเข้ามาแทรกระหว่างผมกับภัทรได้ ....บริษัท โบรกเกอร์ ค้าข้าว ที่ผม รวมหุ้น เปิดขึ้นมาเป็นนายหน้าระหว่างไทย และ อิตาลี่  เราไม่มีสต็อคสินค้า  ทั้งหมดของธุรกิจ ใช้เพื่อฟอกเงินและขายแผ่นกระดาษ ทั้งหมดเป็นธุรกิจที่ขายความเชื่อใจ และซื้ออำนาจ แน่นอน ตระกูล Karun จากสเปน...เป็นหนึ่งในหุ้นส่วน
..
...แรงกอดของ ภัทร เพิ่มขึ้นในตอนที่ผมกำลังชะลอรถจอดบนดาดฟ้าตึก...
...คนในฝันออกมาจากความฝันแล้ว....
..
หมวกกันน็อคถูกถอดออกจากใบหน้าที่ผมจำได้ติดตา เพราะมันอยู่ในฝันของผมทุกคืน ภัทรจ้องหน้าผมเหมือนยังไม่มีสติ ดวงตาสีแดงช้ำมันคลอไปด้วยด้วยน้ำตาเหมือนในฝัน ...
....
.
แค่ภัทร ขมวดคิ้วแล้วกุมขมับ ขาผมก็ก้าวเข้าไปหา ภัทร แล้ว....
หมากฝรั่งในปากผมถูกป้อนให้อีกคนที่คงจะปวดหัวเพราะระดับความสูงของตึก...
 ไหนว่าจะยิงทิ้ง? ไหนว่า Drogo หยิ่งในสายเลือด? ไหนว่า ผมจะไม่สนใจภัทร? แล้วทำไมผมยังแคร์ ยังห่วงใย คนตรงหน้า....
ผมผลักและละริมฝีปากของตัวเองออกมา ทันทีที่มีสติ ไม่อยากให้อะไรมันยุ่งยากกว่านี้ ...ไม่อยากยอมรับตัวเองว่า ผมอยากได้ยินเสียงครางร้อง และเสียงหัวใจที่เต้นระส่ำ ของเจ้าของจูบที่ทำให้ผมแทบจะถอนตัวไม่ขึ้น....
เรื่องมันต้องจบเสียที....
ผมต้องตื่นจากฝันเสียที....
ผมสูดหายใจยาว หันหลังมองไกลอย่างไร้จุดหมาย ไม่เคยมีครั้งไหนที่ผมลังเลที่จะยิงได้เท่าครั้งนี้..หยิบ...ซองปืนที่ซ่อนอยู่ที่ช่วงเอวออกมา ...แค่นัดเดียวมันคงไม่ทันรู้สึกเจ็บ....แค่นัดเดียวแล้วค่อยกลืนลงไปทั้งตัว...แค่นั้น.....ภัทร จะได้อยู่กับผมตลอดไป...ชั่วนิรันดร์.
..
.
"...ภัทร...เพื่อ ไอ....ยู..... ยอมตายได้ไหม?"
...
.
.
ผมถาม....โดยที่มันไม่มี คำตอบอะไรกลับมา....
...
.
.
เมื่อผมหันหลังกลับไป....หัวใจผมเย็นวาบ ไม่มีอะไรทั้งนั้น....ภัทร ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ...
...ทุกอย่างเงียบ และโล่งไปหมด...
...ไม่มีไออุ่นจากร่างกาย ไม่มีสายตาที่มองมา ไม่มีริมฝีปากที่คอยเรียกชื่อผม ไม่มีอะไรทั้งนั้น...
...
.ถ้าผมกิน ภัทร เข้าไป ...
...
.
นี้คือสิ่งที่ผมจะต้องเจอใช่ไหม?
จะไม่ได้เห็นอีก...  จะไม่ได้กอดอีก....จะไม่มีแววตาที่มองมาอีกแล้ว ...จะไม่ได้ยินเสียงครางเรียกชื่อและเร่งเร้า....จะได้แค่รู้สึกรัก...แต่ไม่ได้สัมผัสรัก...
...
.
เหมือนคนบ้าผมวิ่งตามหา ภัทร ไม่เอา!!!ผมไม่ยอมเสีย ภัทร ไปหรอก !!!
ไม่ยอมให้มันจบอย่างนี้แน่!!!! ภัทรจะมีใครก็ช่าง !!! จะนอนกับใครจะทรยศผมแค่ไหนก็ได้!!! ขอแค่อย่างเดียว ....อย่าหายไปอย่างนี้!!!!!

“Don't leave me alone!!”

ผมคว้าแขนของคนที่กำลังจะหายขึ้นรถไป...จะไปไหน จะกลับไปหา 'มัน' ใช่ไหม? ทำไม? ทำไมผมทนไม่ได้ ....ทำร้าย ภัทร ไม่ได้ ยอมเสียไปก็ไม่ได้ ....

“อย่า....เดินไปอย่างนี้อีก...”

“Non capisco. ”[ฉันไม่เข้าใจ]

แววตาแดงๆช้ำๆของ ภัทร จ้องเข้ามาในแววตาผม มันไม่มีความต้องการเหมือนตอนที่อยู่บนดาดฟ้า มันมีแต่ความเฉยชาที่เหมือนมีดค่อยๆกรีดลงบนเนื้อผม

“Do you love me?” [รักผมรึเปล่า?]

ผมถามคำถามนั้น...คำถามมันเบาเกินไปกับการคาดคั้นคำตอบ....เหมือนกับสิ่งที่ ผม ถาม ภัทร ผมไม่ต้องการคำตอบจาก ภัทร แต่ผมกำลังย้ำกับตัวของผมเอง

...“Si,ma e tu? ”  [รักสิ...แต่...นายล่ะ?]

คำถามที่ถามกลับมาพร้อมเสียงสั่นเครือ...กำลังไม่มั่นใจผมสินะ ...
...
ผมไม่ได้รักหรอก...ไม่ได้รักงั้นหรอ?
...ถ้า......
ไม่ได้รัก...จะลังเลที่จะเหนี่ยวไกปืนงั้นหรือ?
...ถ้า...
ไม่ได้รัก ..จะมาคิดเป็นบ้าเป็นหลังอยู่อย่างนี้หรอ?
...ถ้า...
ไม่ได้รัก...หัวใจจะเหมือนหยุดเต้นหรือ...เวลาที่หันมาแล้วไม่เห็น ภัทร ....อย่างนั้นหรอ?
.. ใช่...ผมไม่ได้แค่รัก หรอก...แต่...

“Si, Molto… ‘’ [รัก....มากที่สุด]

ประโยคที่ผมกระซิบ มันมีรสชาติหวานปนขม...ภัทร เม้มปากตัวเองแน่น ในตอนที่ผมจูบซับน้ำตา ภัทร แล้วไล่จูบลงไปที่ริมฝีปาก เย็น...

“Ti amo..capito?…Ti amo molto,e tu ? ”[รักนะ....เข้าใจไหม?  รักมากที่สุด แล้ว ภัทร ล่ะ?]


ไม่มีคำตอบจาก ภัทร นอกจากคำถามที่ถามกลับผมมา...

“Ti amo? Si?...” [รักเหรอ? จริงหรอ?]

“เรารักกัน....เราเป็นแฟนกัน...ภัทร..เป็นของผม...”

ใช่ ....มันเป็นอย่างนั้น และจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป...เรารักกัน ......ภัทร...เป็นของผม....เป็นฝันที่ผมจะไม่มีทางทำลายด้วยมือผมเองเด็ดขาด!! และก็แน่นอน ไม่ว่าจะเป็น Drogo หรือ อีวาน หรือแม้แต่ ดอน ไม่ว่าใคร...ก็แตะ ภัทร ไม่ได้ ทั้งนั้น!!!

[RainyMooD]

แหมๆ เดียร์มึนยาจนคิดจะเคลมคุณเพื่อนฝิ่นเลยเรอะ ดีนะไอ้คุณฝิ่นมันฉีควัคซีนแล้ว เลยมีภูมิ 
แต่ตอนที่ฝิ่นทำท่าจะกินน่ะ ตกใจจริงๆนะ คิดว่า เอาแล้วไง   ที่ไหนได้  เพื่อนมันล้อเล่นก็แล้วไป

แล้วอยู่ๆ ไอ้คุณมังคุดคิดจะทำอะไรเนี่ย ไม่เข้าใจเลย
อารมณ์เหมือนกับกำลังจะวัดใจอะไรบางอย่าง

นับถอยหลังวันที่ 2
ปวดจากท้ายทอยล่ามไล่มาถึงเบ้าตาขวาเลย>>>ลาม
ไอ้ฝิ่นเข็นหาปั้ม>>>ปั๊ม
บ้างวันกูหลอนว่ามันเลื้อยได้ด้วย>>>บาง
ยังไม่ทันอนุญาติเลยครับ>>>อนุญาต
รอยสักโคตรเท่ห์ฝีมือพี่รามอีก>>>เท่
พอๆกับความกลัวที่มันทะลักทะลาย>>>ทะลักทลาย
ตะกละตะกรามและเร่าร้อน>>>ตะกละตะกลาม
เอลมันกับนิ่งสนิท>>>กลับ
พลักผมให้ห่างออกไป>>>ผลัก


อึดอัด อึมครึม โอ่ยยยยยยยยยย  ไอ้มังคุด
“Non capisco. ”   ชริส์


เอ่อ แอบสงสัย ไหนว่าเดียร์เป็นไมเกรนเกรดพรีเมี่ยม แล้วกินแค่ Mydocalm มันจะหายหรอ


นับถอยหลังวันสุดท้าย
เสียงมันเค้นรอดจากริมฝีปากออกมา>>>ลอด

[RainyMooD]

อ่าว เฮ้ยยๆๆๆๆๆๆ   มาอ่านไม่ทันหรอเนี่ยเรา  ช่วงนี้คุณคนแต่งฟิตจริงจัง

******************************
งั้นเวิ่นต่อ


เริ่มมาก็เหมือนจะดราม่ามาเชียว ที่ไหนได้ คุณมังคุดเจ้าคะ แอบเลี่ยนก่อนเข้าโหมดดาร์กหรอ
มีตกหลง ตกหลุม แอบเสี่ยวนะตัวเธอออ  (แต่ชอบอ่ะ)

อยากบอกว่าชอบตอนนี้จัง มันสื่อให้เห็นถึงความขัดแย้งอย่างรุนแรงในจิตใจ
ชายคนหนึ่ง ผู้ซึ่งเพียบพร้อมไปทุกด้าน หน้าตา ฐานะ ชาติตระกูล อำนาจทั้งในด้านมืดและสว่าง
แต่ต้องมาโดนหยามเกียรติอย่างแรง  และด้วยศักดิ์ศรีมันค้ำคอ เกือบจะทำอะไรไปตามที่สมองคิดแล้วมั้ยล่ะ
แต่ก็นะ สุดท้าย สมองก็ทนเสียงเรียกร้องของหัวใจไม่ไหว...
ขอแค่มีกันต่อไป เธอจะเป็นยังไง ฉันยอม  ฮิ้วววววว  (บรรทัดนี้ไม่ใช่และ)





กฏที่ค้ำ 'มัน' กับผม>>>กฎ
บรรยากาศมันครุกรุ่น>>>คุกรุ่น
แต่พอได้คุยกันเรื่อง ‘ธุรที่ว่า’ >>>ธุระ
ภาษาอังกฤษสำเนียงแปล่งๆ>>>แปร่ง
ฝิ่นถามผมเป็นภาษอังกฤษว่า

[chin-ruyze]

ง่ะ ก็ว่าตอนแรกเอลมันเป็นอาราย
แค่สับสนกะตัวเองงิ 
โอเคๆ เราก็สับสนและไม่แน่ใจในตัวไอ้มังคุดมั่งละ อิๆ 

[why yyy]

เฮ้อ! ถอนหายใจหนักๆแล้วเดินจากไป..  ภัทรจะลอกครานมั้ยนะ?? มึน มึน!! *ฟิ้วววววว*

[malula]

เข้าใจพี่เอลแล้วจ้ะ รักมากจนอยากกลืนกินน้องเดียร์ลงท้องไปเลย
จะได้ไม่หนีไปรักคนอื่นได้ เหอ..เหอ..แต่แฟนเธอเยอะนะ คงไม่มีใครยอม
ทำไงได้ คงต้องแบ่ง ๆ กันไป

เคยอ่านการ์ตูนเรื่องนึงตัวเอกมีหลายบุคลิก รู้สึกจะสามมั้ง และก็มีแฟนสามคน โดยเจ้าตัวไม่รู้
จำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้วล่ะ แต่เหนื่อยแทน ฮ่าฮ่า

[sunshadow]

    อืม. . . สรุปว่าที่นายเอลดูมึนๆนี่เพราะภัทรดันไปหักล้างความเชื่อฝังหัวเรื่องความเป็นที่หนึ่งตลอดกาลของตระกูลสินะ
    ดูยังสับสนกับชีวิต แล้วก็ยังงมโข่งเรื่องตัวตนของภัทรด้วย
    ก็หวังว่ามันจะเคลียตัวเองได้เร็วๆละกัน ไม่งั้นเดี๋ยวไปเจอภัทรเวอร์ชั่นพิสดารแล้วจะไปกันใหญ่
    แต่เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าสำหรับเอล ภัทรเป็นความฝันที่กลายเป็นจริง
    งั้นสำหรับคุณราม ภัทรก็เป็นอดีตที่หวนคืนน่ะสิ
    แล้วทำไมถึงมีแค่คุณราม กะท่านพลำ ที่จำอดีตได้ล่ะ จำกันได้ฝังใจจนหากันเจอ
    เอ๊ะหรือว่าโฟร์ทก็ด้วยอีกคน
    แอบสงสัยนิดๆ ก็ทั้งๆที่ภัทรมัน Defeat Drago ถ้าเกิดเอลกินเข้าไปจริงๆก็น่าจะติดเชื้อเต็มๆเลยรึเปล่านะ

[$VAN$]

เอลกำลังสับสน รักมากจนทำอะไรไม่ถูก
จะปล่อยให้มีคนอื่นด้วยอย่างนี้ก็แค้นใจ รับไม่ได้
จะฆ่าหรือกินเข้าไปก็กลัวจะไม่เจอกันอีก

คิดเองเออเอง คนอื่นพลอยรู้สึกแย่
พูดคุยกันดีๆให้รู้เรื่องเถอะ อุตส่าห์ไปเรียนภาษาไทยมาแล้ว

[kakaris]

ว้าว 

ไม่ได้เข้ามาอาทิตย์เดียวอัพยาวเลยอ่ะ

รักคนแต่ง  Thank นะคะ

[takara]

ตกลงว่า เอลแค่สับสนในตัวเองหราเนี้ย ทำเอาไอเดียร์เศร้าเลย

[tay028643904]

ไอมังคุด!เมิงเป็นอารายยยยยย?
ปกติกูงงเเล้ว ตอนเน้อกูงงกว่าเดิมเเล้วคร้าบบบบบบ
((: รอน้ะๆ

[ratnalin]

เอลหึงจนหน้ามืด -*- ดีนะมีสติ เพราะถ้ากล้ากินเข้าไปนะ จะให้คุณรามมาสับ สับ สับ สับๆๆๆ !
เรื่องนี้กินกันทั้งเรื่องเลยแฮะ  55

รอตอนหน้าค่า

[yowyow]

 

[nayne]

อ่านรวดเดียวมาถึงตอนนี้
ถึงจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่ก็ติด

หมั่นไส้เอล ชาติที่แล้วทำไมทนมองเค้าปาดคอตัวเองได้
ชาตินี้ทำเป็นยิงไม่ได้ ถ้าชาติก่อนแกห้ามนะ ภัทรคงไม่เป็นแบบนี้หรอก(มั้ง)

[Onlymin]

เอล สับสนในตัวเองอย่างมาก

แต่ตอนนี้ก็คงได้คำตอบให้กับตัวเองแล้วสินะ

แม้ว่าเกือบจะทำให้ต้องสูญเสียคนที่ตัวเองรักไป

จะรออ่านว่ารักของเอล...จะเอาชนะอุปสรรคใหญ่และช่วยให้ภัทรออกจากวงจรชีวิตแปลก ๆ นี้ได้รึเปล่า

บวกจ้า