หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 43 ครึ่งหลัง [.....]


สดคาปากสองครั้งก็พอแล้วมึง จะเอาอะไรกับกูอีกไอ้เหี้ยเรด!!!
เหมือนกำลังเล่นโขนสด....ผมเอาตีนเหยียบอกไอ้เรดกดมันให้จมไปกับที่นอน....เหยียบไม่ให้มันลุกขึ้นมาเรื้อนไปมากกว่านี้....
...อย่าหาว่าผมหยาบหรือเถื่อนเลย...
...
..
.
.....ก็แค่พลาดเคลิ้มไปนิดเดียว....ไอ้เหี้ยหัวแดงนี้มันก็เรื้อนเกินเยียวยาจริงๆ   
.
.
.
"โหล!!!  เหี้ยฝิ่น!!มึงอยู่ไหนมึงกลับมาเลยนะ!ไอ้เรดนี้เรื้อนฉิบหาย!สัดเรด !นอนอยู่นิ่งๆเลยมึงจะลูบกูทำเหี้ยอะไร??? ฝิ่น!!กูให้เวลามึง ครึ่งชั่วโมง มึงจะอยู่ที่ไหนช่างหัวมึง ถ้ามึงไม่มาถึงม่านรูดบ้าๆที่มึงเอาไอ้เรดกับกูมาทิ้ง....มึงเตรียมตัวชะตาขาดได้เลย!!!!"

วันนี้...เลวร้ายฉิบหาย.....

นึกว่าทุกอย่างมันจะดี ....แต่ไอ้เรื่องที่เจอมาทั้งวันนี้ทำเอาผมโซนอยด์ เมื่อเช้าส่งเอลไปทำงาน ตามประสา.... นึกว่าจะดีที่เอลมันมีประชุมใหญ่ เมื่อกี้ผมโทรไปสะกิดมันยังไม่เลิกประชุม....มันบอกก่อนหน้านี้แล้วละว่าน่าจะทั้งคืน เพราะเล่นประชุมกับหุ้นส่วนอีกฟากประเทศด้วย ได้ยินเยี่ยงนั้นผมก็กะลั้นลาเต็มที่ ที่ไหนได้ไปลั้นลาที่ สนพ.เสือกไปเล่นบทมารร้าย วิจารณ์งานรุ่นน้องแบบไม่แคร์สายตาใครเลย....ไม่ได้ตั้งใจ แต่ปากมันไปพร้อมสมอง ผมมีปมกับเรื่องแบบนี้ ผมไม่ชอบพวกโวยวายเรียกร้องความสนใจ แบบสิ้นคิด....

เล่าให้ฟังแล้วเหยียบไว้เลยนะ....

เมื่อก่อนผมเคยมีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่งเพราะเธอแค่ประชดแฟน เธอนอนกับผมเพียงแค่อยากให้แฟนเธอรู้ว่าเธอมีคนอื่น อยากให้หึงแค่นั้น ....แล้วไง....แล้วไอ้โง่ควายทุยอย่างผมเป็นแค่ของเล่นชั่วคราวหรือไง พอเธอคืนดีกับแฟนผมก็กลายเป็นแค่มือที่สาม สันดาน...ทั้งๆที่เมื่อคืนร้องไห้อยู่กับผม ทั้งๆที่เธอเดินเข้ามาหาผม ทั้งๆที่มีแค่ผมคอยปลอบเธอ ...แล้วไง? ดีแค่ไหนที่ผมไม่ได้รักเธอ ถ้าเผลอไปรักสุดท้ายก็ต้องเจ็บ...เจ็บโคตรๆเลยล่ะเพราะไอ้แฟนที่เธอคิดจะเรียกร้องความสนใจ คือไอ้ฝิ่น......ไอ้น้ำตาที่ใช้ล่อลวง ไอ้สายตากับการที่เข้ามาทำดีด้วย แค่มารยาที่หลอกเพื่อเรียกร้องความสนใจเท่านั้น ....ผมไม่เข้าใจไอ้พวกเรื้อนนี้จริงๆ แค่ตัวเองยังไม่รักตัวเอง เอาร่างกายตัวเองเป็นเครื่องต่อรอง ...ขนาดมึงยังไม่รักตัวเอง แล้วกูเป็นเทวดามาจากไหนจะได้ไปรักพวกสิ้นคิดอย่างมึงแบบถวายหัว...มึงเอาสมองส่วนไหนคิดกัน ??

...พอมาเห็นงานไอ้รินผมก็ปรี๊ดเลยดิ ...ก็มันอดไม่ได้จริงๆ มันคงแค้นผมที่วิจารณ์งานมันมั้ง เพราะหลังจากนั้นมันก็ตาขวางใส่ผมตลอด ...กัดได้เป็นกัด แขวะได้เป็นแขวะ ...และท่าจะลามปาม มันเล่นแขวะเรื่องแฟนผมด้วย ....มันไม่รู้หรอกว่าแฟนผมเป็นใคร แต่ไอ้ปากปราศัยน้ำใจเชือดคอของเด็กเกรียนๆนี้ ผมเกลียดจริงๆ .... ไม่ใช่อะไร..... ไอ้เด็กพวกนี้มันไม่มีศิลปะในการเชือด..มันเลยรู้สึกรำคาญมากกว่าเจ็บ...

หงุดหงิดเรื่องไอ้รินทั้งวัน ไม่อยากฆ่าเด็กใหม่ตายคาออฟฟิศเลยชวนไอ้ฝิ่นไปแดกเหล้ากันข้างนอก ขึ้นรถมาได้ถึงรู้ว่าไอ้รินมันดันเสือกขอตามมาด้วย ...ใช้สายตาบอกใบ้ไอ้ฝิ่นแล้วนะว่าให้เอาไอ้รินไปเก็บก่อน ดันไม่ทัน เข้าร้านมาได้เหี้ยรินปรี่มานั่งแทบจะเกยผมเลย ....มึงจะเอาอะไรกับกูเนี้ย? แล้วก็ไม่ใช่แค่เหี้ยริน ไอ้ฝิ่นเสือกโทรตามไอ้เรดอีก .....จะกลับก็ไม่ทันเปิดเหล้าแล้วด้วย ...... 


...หนุกหนานเลยทีนี้....

ทนนั่งมึนๆไป...เมาได้เรื่อง...ไอ้รินหลอกถามไอ้ฝิ่นเรื่องแฟนผม...แต่ขอโทษถามผิดคน... ไอ้ฝิ่นไม่มีข้อมูลแฟนผมหรอก แต่ดันเสือกตอบมันมึนพูดไปเรื่อยผิดคนตลอด ...ไอ้รินถามไปเรื่อย ...ถามไปจนโทรศัพท์ไอ้ฝิ่นดัง มันมองหน้าจอแล้วยื่นให้ผม

'ผัวมึงโทรตาม'

ด่าสัดไปคำ...เกือบจะเอาโทรศัพท์เขวี้ยงหัวมัน แต่พอมองหน้าจอแล้วผมได้แต่เงียบแล้วเดินเลี่ยงไปคุยหน้าห้องน้ำแทน ....
พี่รามโทรมา ด้วยเบอร์ยาวเป็นหางว่าว...คุยกับแกไม่เยอะหรอกส่วนมากจะฟังมากกว่า คิดถึงแกแต่ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง ไม่รู้ว่าถ้าแกกลับมาสถานะเราจะเป็นแบบไหน ...มันหน่วงๆหนักๆในใจแปลกๆ ....

กลับมาที่โต๊ะอีกที ไอ้เรดกระดกแก้วอย่างกับตายอดตายอยาก บ้านน้ำประปาไม่ไหลเลยมาหาเหล้าแดกแทนน้ำหรอไงมึง?
...
.
.
นั่งไปได้สักพัก ....เรื้อนก็เริ่มลง...ไอ้เรดมันบอกปวดฉี่แต่ดันเสือกลากผมเข้าห้องน้ำ

"ทำไมเดียร์? ที่ไม่เลือกผมเพราะผมไม่หล่อไม่รวยเท่ามันหรอ?ถึงผมจะสู้อะไรมันไม่ได้แต่ผมก็รักเดียร์นะ "

"......"

ฝิ่น...ตอนกูคุยโทรศัพท์มึงคุยอะไรกับเหี้ยเรดเนี้ย??
..
...แล้ว...จากนั้นไอ้เหี้ยเรดก็เริ่มเรื้อนลุกลาม....

ผมเองก็กึ่มๆมึนๆ เหี้ยนี้ก็ล็อกผมไว้กับประตูห้องน้ำแล้วจูบเบาๆ จูบมันย้ำซ้ำๆ รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นจูบที่แทบจะขยี้ปากกันแล้ว  เมาๆกึ่มๆ อารมณ์ไม่คงที่ ผมจับหัวมันกดแน่นตอนที่มันลากลิ้นเลียลงมาที่แผ่นอก กำลังเมา ไม่รู้ว่าจะห้ามมันหรือให้มันไปต่อดี ...พอดันหัวมันออกมันเสือกหันมาจูบ แลกลิ้นจนสติเตลิด หยุดตัวเองไม่ได้ ตอนมันล้วงมือลงไปรูดซิบผมแล้วก้มลงไปโมกให้ .....

แทบจะดิ้นตายอยู่ตรงนั้น.....

ผมปิดปากตัวเองไม่ให้เสียงมันลอดออกมา เมื่อลิ้นร้อนมันลากเลียแล้วรูดแกนเนื้อผม....  ก้มลงไปดูเห็นแค่ปากแดงๆหนาๆ กับตาเยิ้มๆ กำลังทั้งโมกทั้งเลีย .....
....



....ผัวคร๊าพพพพ .....เมียขอโท้ดดดดดดดดดดด เด็กมันบังค๊าบบบบบบ......



...
.
....ออกไปสองน้ำคาปากเหี้ยเรดเลย ......

ไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นเพราะฝิ่นมันคงรู้สึกว่าเข้าห้องน้ำนานกันเกินไปแล้ว...เลยมาทุบประตู....
ออกมาจากห้องน้ำได้แทบจะซุกหน้าลงดิน ไอ้ฝิ่นมันคงจับได้บ้างล่ะเล่นตาขวางใส่ผมซะขนาดนั้น....จากนั้นก็กลบเกลื่อนกันไป


..
....
เริ่มแดกเหล้าเข้าไปแบบลืมตาย เหลือบไปมอง...เข้าทางไอ้รินอีก รายนั้นหูตั้งหางกระดิก อยากเสือกเรื่องผมเต็มทีเลย...
...
.แล้วก็จบอย่างที่เห็น ผมไล่ไอ้รินกลับบ้าน แต่ไอ้ฝิ่นลากไอ้เรดที่เมาแล้วเรื้อนมานอนม่านรูดเพราะมันเรื้อนเกินจะพากลับบ้าน...ลืมบอกไปเหี้ยฝิ่นกับเหี้ยเรดเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ....

วันเหี้ยอะไรของกูเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
..
.
.
ย้อนกลับมาที่สถานการณ์ปัจจุบัน..กำลังจะกระทืบไอ้เรดอีกดอก แต่ไอ้ฝิ่นดันมาถึงก่อน....กว่าจะออกมาจากเขตกักกันโรคได้ .....ผมเกือบเสียตัวให้มันจริงๆ .....ดีที่ฝึกกับเอลมันทุกวัน เรื่องกอดๆรัดๆ ยังไงก็กดผมไม่ลง...แต่เสียแรงไปเยอะ....เสียแรงเตะอัดไอ้เรดไปเยอะ สัด....คิดจะจับกูกดเร็วไปร้อยปีเฟ้ย!!

...............................
..............
พญาไท ตอนสี่ทุ่มครึ่งวันอังคาร....เงียบดีจัง ....ผมกึ่มๆ เริ่มสร่างบ้างแล้ว แต่มึนๆเลยมานั่งจุ้มปุกอยู่ที่บันไดรถไฟฟ้า....ไอ้ฝิ่นรับไอ้เรดกลับไปแล้ว เดี๋ยวมันคงเคลียร์กันเองล่ะว่าไอ้รอยแตกที่ปากกับรอยรองเท้าที่หลังกับอกมันได้มาได้ยังไง...
...
.
มีแต่เสียงรถ...กับเสียงเพลงจากที่ไหนสักที่...
เหงาจัง....หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พอดีกับที่เอลโทรเข้ามาพอดี ...
เอลยังอยู่ที่ออฟฟิศ ประชุมเสร็จแล้ว กำลังจะเข้าไปเคลียร์งานต่ออีกหน่อย ผมบอกมันว่าอยากเจอ มันเลยบอกให้มาหาที่ออฟฟิศ...ก็รู้ว่ามันแกล้งเล่น ...






แต่ขอโทษ ผมด้าน...จัดเต็มหลังประชุมดีกว่ามั้ง? หรือว่าไง??
....
.
.
.
บัตรพนักงานบริษัทมันผมก็มี แถมเป็นบัตรผ่านทุกประตูอีก....
..
.
.
ยิ่งใหญ่ยังกับกิ๊กประธานบริษัท
.
.
.



วิวกรุงเทพตอนสี่ทุ่มตอนมองผ่านจากกระจกชั้นสิบเจ็ด .....







...ซี๊ดดดดดดด....สุดๆ...

แผ่นหลังผมแนบลงไปกับแผ่นกระจกโต๊ะเย็นๆ ของ เอล เอกสารทั้งหมดโดนกวาดไปรวมกันที่มุมโต๊ะ หวังว่าเจ้าของมันคงรู้นะว่ากระจกมันรับน้ำหนักได้แค่ไหน เพราะตอนนี้เจ้าของโต๊ะมันขึ้นมาคร่อมผมแล้ว ....
มือใหญ่จับหน้าผมให้เงยขึ้นนิ้วเรียวสอดเข้าไปในปากผมแล้วบังคับให้อ้าออก ก่อนแท่งเนื้ออุ่นๆจะจ่ออยู่ตรงหน้า....เล่นทั้งชุดเลยนะครับ.... 
.
.
.
.
"...กลิ่น...เหล้า?"
.
.
เสียงเย็นยะเยือก แทรกเสียงหอบหายใจถี่ออกมาเป็นประโยคได้....เก่งนะไอ้มังคุด

"ไปดื่มกับฝิ่นมา"
.
.
...ผมลากลิ้นไปตามแนวแกนเนื้อแล้วค่อยๆอมมันเข้าไปจนสุดคอ....
.

"....กลิ่นโคโลญ....ผู้ชาย? ไม่ใช่ฝิ่น....."
.

"......"

เล่นเอาชะงักกึก ผมเงยหน้ามองมัน สายตาเย็นเกินไปล่ะ เอล.....สาดดดดดดดดดด...งูยักษ์.......แม่ง...จมูกดีได้อีกนะมึงงงงงงงงงงง...!!!!

[takara]

หุหุ เอาแล้วงัย ไอเดียร์จะแก้ตัวงัยนิ

[fuku]

อย่างเดียวที่คิด เรดจะมีสภาพศพแบบไหน??


สับเป็นชิ้นๆ หรือค่อยๆ บั้ง

[sunshadow]

    เหอๆๆ งูสายพันธุ์นี้จมูกดีด้วยล่ะ
    คงไม่ตามกลิ่นไปเอาเรื่องหรอกนะ
    แต่มีแววว่าไอเดียร์นี่ล่ะจะได้เรื่องเป็นรายแรก

[ErosAmor]

ตายละสามีจับได้ว่านอกใจซะเเล้ว 555+

[malula]

ถ้าให้เอลเขมือบคนที่มาเกาะแกะไอเดียร์สงสัยอิ่มข้ามปี คิคิ

[kakaris]

จัดเต็มเลยพี่

คิดถึงเฮียรามอ่ะ

ยังแอบหวานโทรมา

[mild-dy]

รอจ้า

[Onlymin]

เก็บรวดเดียว 41-43 (แหะ แหะ โต๊ดก๊าฟ อยากอ่านแบบยาว ๆเลย )

ดั้นมาค้างเอาตอนล่าสุด

เดียร์เจ้าชู้จริง ๆ เอลจับได้แน่อยู่แล้ว..ทีนี้จะทำไงละ่เนี่ย

[why yyy]

ไอเดียร์จะรอดมั้ยนะ!!

[BitterSweet~]

ทำไมไอเดียร์ไม่ค่อยจะมีสติ
หรือว่ามีแต่ไม่ใส่ใจ
จะอ้างว่าเมาหรือว่าไมเกรนขึ้น
แล้วไปมีเซ็กส์กับคนหลาย ๆคน
มันไม่ใช่อ่ะ

ตอนนี้สงสารเอล และกำลังเริ่มสงสารคุณราม 

[ratnalin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด งานนี้ใครจะเป็นศพล่ะเนี่ย คุณสามีจมูกไวมากค่า

[๛ナーリバス๛]

ไอเดียร์ ทำไม นอกใจงู ล่ะเดี๋ยวมันก็โมโห จนกินเข้าไปหรอกกกกก

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 43 [แถม....]


"....กลิ่นโคโลญ....ผู้ชาย? ไม่ใช่ฝิ่น....."

แค่ประโยคเดียว....หนุ่มแว่นก็คายแกนเนื้อที่อมไว้ออกมาจากปากแล้ว ....ปกติไม่ค่อยจะทำให้หรอกเรื่องแบบนี้ ถ้าอารมณ์ปกติ...ตอนแรกคุณมังคุดคิดว่าอาจเพราะเมาจนมีอารมณ์มากกว่า... แต่พอจับทางได้ถึงรู้ว่า 'ทำเพราะสำนึกผิดอะไรสักอย่าง' และดูเหมือนคุณมังคุดจะจี้ตรงจุดเสียด้วย...

"Come?(อย่างไร?)"

"Same to I do,Like this ..." [ก้มหน้าลงแล้วเอาริมฝีปากแตะแกนเนื้อข้างหน้า...]

"Con chi?(กับใคร?)"

"...." [เข้าใจแต่ตอบไม่ได้....ไม่ตอบเลยส่ายหัว]

" E 'fatto male ..., Vuoi che muoia?(It 'hurt ... Do you want me to die?)" [จับมือคนที่สั่นหัวมาทาบไว้ที่อกตัวเอง]

"...." [เข้าใจประโยคแรกแต่ไม่เข้าใจประโยคที่สองเลยเนียนไม่ตอบและสั่นหัวไม่เข้าใจ...]

คุณมังคุดหันหน้าหนี มองออกไปที่วิวข้างนอกแล้วเงียบ...คนที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นเลย ค่อยๆเก็บลูกชายของคุณมังคุดไว้ที่เดิม ดึงซิบปิดแล้วยืนขึ้นเผชิญหน้า...แม้จะสูงไม่เท่ากัน....
...
.
.
" Mi dispiace (ขอโทษ...)"

คุณมังคุดยิ้มจางๆแล้วดึงท้ายทอย หนุ่มแว่นหน้าซีดมาซุกไว้ที่แผงอก....การรักใครสักคนอย่างหมดใจ....มันยากเย็นขนาดนี้เลยใช่ไหม ? กล้ายอมรับก็กล้าให้อภัย....ครั้งนี้รอดตัวไป.. ให้อภัย...แต่ถ้ามีครั้งต่อไป...ไอ้เจ้าของโคโลญ์กลิ่นมิ้นท์ ไม่เหลือซากแน่....

[zuu_zaa]

ชอบมากๆค่ะ แนวเรื่องน่าสนใจ ลึกลับดี แฟนตาซีด้วย แล้วจะมาติดตามเรื่อยๆนะคะ รักคนเขียน

[sunshadow]

    รอดตัวไปได้นะ
    สรุปว่าคุยกันไม่รู้เรื่องนี่เป็นเรื่องดีใช่ไหมเนี่ย
    อาศัยช่องโหว่ทางกฎหมายเห็นๆ

[malula]

ถึงจะขอโทษ ก็ใช่ว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก
ไอเดียร์เปิดช่องให้คนอื่นเข้าถึงได้ง่าย ๆ
แถมยังเพลิน...กับรสสวาทใหม่ ๆ อีกต่างหาก
รักคนเสน่ห์แรงต้องทำใจนะเอล

[ListeL]

สงสารเอลนะสงสารมากๆเดียร์เลิกกับเอลเถอะ ปล่อยตัวเกินไปแล้ว เหมือนไม่รักเลย เอลก็ใจอ่อนเหลือเกิน เดียร์นอกใจไปแล้วกี่ครั้ง รู้สึกอะไรมากกว่านี้หน่อยเถอะเดียร์

รู้สึกเราจะอินมากเกินไป5555555

[$VAN$]

เอลต้องทำใจ คนรักสเน่ห์แรงเกินพิกัด
ทั้งชาย หญิง อ่อน แก่ แลสปีชีส์ต่างๆ หุๆ

[ratnalin]

รอดตัวไปนะน้องเรด ^^
แต่งวดหน้าอย่าทำงี้อีกนะไอเดียร์ T-T

[takara]

เรดรอดตัวไปนะเนี้ย เกือบได้เป็นอาหารงูแระ

[หนอนเทพ]

รู้สึกเหมือนสติสตังยังไม่อยู่กับร่องกับรอยดีเลยนะ น้องเดียร์

ตกลงรับได้แล้วใช่มั้ย กับเรื่องเมียงูเนี่ย ถึงได้ไปกลืน..แก่น..งูถึงที่แบบนี้น่ะ

[why yyy]

รอดเว้ย!! แต่เอลน่าจะทำอะไรบ้างนะ

[Onlymin]

....การรักใครสักคนอย่างหมดใจ....มันยากเย็นขนาดนี้เลยใช่ไหม ? กล้ายอมรับก็กล้าให้อภัย....ครั้งนี้รอดตัวไป.. ให้อภัย...แต่ถ้ามีครั้งต่อไป...

ชอบสองประโยคนี้จัง

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 44


'ทำไมเดียร์? ที่ไม่เลือกผมเพราะผมไม่หล่อไม่รวยเท่ามันหรอ?ถึงผมจะสู้อะไรมันไม่ได้แต่ผมก็รักเดียร์นะ '

มีคนรัก....ใครๆก็ชอบ...ดีกว่ามีคนเกลียดล่ะน่า......
...หรือไม่จริง??

แค่ประโยคเดียวแต่ต้องมาทนทรมานทั้งคืน....บ้าชะมัด.... คืนนี้มานอนที่คอนโดฯ มังคุด เตียงคิงส์ไซส์ ที่เอาไว้เพื่อเจ้าของห้องโดยเฉพาะ .....เฉพาะตอนมันโกรธผมด้วยขอโทษ ....ไม่อยากอธิบายเดี๋ยวออกไปคงได้เห็นกัน....
นี่ผมเข้ามาอาบน้ำ ทั้งอาบทั้งแช่จนตัวจะเปื่อยแล้ว...ไม่ต้องหวังให้เจ้าของห้องมาอาบด้วยตอนนี้มันกำลังเป็นภูเขาไฟปะทุปุๆๆ... ดูหน้าไม่รู้แต่ดูได้ที่การกระทำ ไอ้งูยักษ์มันกำลังโกรธ โกรธแบบไม่แสดงออกเสียด้วย....ที่บ้านผมเองก็เป็นแบบนี้ เวลาโกรธจะไม่มีการด่าหรือใช้กำลัง แต่จะใช้การเงียบ...มันเลยชิวๆสำหรับผม ...ชิวจนเย็นยะเยือก....
.....นอนแช่อ่างอาบน้ำจนตัวเปื่อย...คิดในแง่ดี...แช่ให้กลิ่นโคโลญ์มันหาย....ขอทำใจก่อนแล้วกัน จะว่าชินก็ชินเพราะนับแต่จำความได้ก็เจอมาตลอดในความฝัน จะว่ากลัวก็กลัว เพราะในฝันก็กลัวมันมาตลอด...จะเอาอะไรกับใจมนุษย์?
......

ก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำ...แอร์เย็นเฉียบ...แต่พอมองผ่านไปบนเตียงกลับทำให้ผมเย็นวาบขึ้นอีก....
ไง....ว่าแล้ว.....เต็มที่นอน....เต็มสตรีม....เหอะ...ไม่โกรธ....ไม่โกรธไหงขดเต็มเตียงอย่างนั้นอะ??
ปลายหางที่ทิ้งลงมาจากที่นอนแล้วแกว่งส่ายช้าๆ....ไม่ใช่หางหมาแต่เป็นหางงู .......เหอะ....อารมณ์แบบนี้อะนะว่าไม่โกรธ...ไปอมโบสถ์มาพูดไป....

แอร์เย็นฉ่ำ...แต่ผมก็เดินไปปรับให้มันเย็นขึ้นอีก ....เผื่อไว้เพราะเคยอ่านเจอ ...ถ้างูมันโดนอากาศเย็นๆ มันจะเคลื่อนไหวช้าลง ..อย่าถามว่าอ่านที่ไหน ไม่ได้จดจำรายละเอียดขนาดนั้น...หนาวนะไม่ใช่ว่าไม่หนาวยิ่งเพิ่งออกมาจากห้องน้ำด้วย... ใช้หางตามอง ปลายหางยังส่ายช้าๆในระดับไม่น่าไว้ใจ  ขดซะเต็มเตียงไซส์คิงส์ คงมีที่ว่างให้นอนหรอก ... เพื่อความปลอดภัยนอนโซฟาดีกว่ามั้งผมคืนนี้ ....เช้านี้ค่อยว่ากัน หยิบเสื้อกล้ามกับบ็อกเซอร์ในตู้เอลมาสวมแล้วแทบจะพุ่งหาโซฟาเลย  หนาวฉิบหาย...
....ยังไม่ทัน ทำอะไร  หัวใหญ่ๆมันก็วางแหมะบนไหล่ผมแล้ว  ลมหายใจอุ่นๆรดต้นคอ...ยังกะหนังศุกร์ 13  อย่าถามนะว่าไม่ได้ยินเสียงเอลมันหรือ...จะได้ยินได้ไง ก็มันเลื้อยมา...
จะงับหัวผมไหมเนี้ย..
.
.

........
.......................................

เช้าที่โคตรขี้เกียจ เมื่อยไปทั้งตัวที่ต้องมานอนก่ายนอนกอดขดหางใหญ่อย่างนี้  ระยะโปรโมชั่นน่าจะหมดลงแล้ว ไม่มีกั๊ก ไม่มีแอ๊บ จำได้นะว่าช่วงที่คบกันแรกๆ มันไม่เคยปล่อยเนื้อปล่อยตัวขดเต็มเตียงขนาดนี้ ...

'ทำไมเดียร์? ที่ไม่เลือกผมเพราะผมไม่หล่อไม่รวยเท่ามันหรอ?ถึงผมจะสู้อะไรมันไม่ได้แต่ผมก็รักเดียร์นะ '

ประโยคนั้นจี๊ดเข้ามาอีกแล้ว ...

....หล่อหรอ?.....

มึงมาเห็นสภาพเอลมันตอนเช้าหรือยังเรด?

....รวยเหรอ?......

ยังกะกูเกาะมันกิน ...งานกูก็มี เงินกูก็ไม่ได้ขอมันใช้....ค่าห้องค่าเช่ายังจ่ายปกติ ....ที่มีดีขึ้นมาหน่อยก็เรื่องไม่ต้องออกค่าข้าวเอง .....

'ทำไมเดียร์? ไม่เลือกผม?'

นั่นสินะ? ทำไมถึงไม่เลือกพวกปกติ....
..
.
.
...ไม่ใช่ผม...ผมไม่ได้เป็นคนเลือก....

...แต่เป็นไอ้งูยักษ์นี้ต่างหากที่เลือก.....ผม...

การรักใครสักคน...มันต้องไว้ใจและเชื่อใจ ... โอเค อาจจะมีหึงหวงกันบ้างนั้นเรื่องปกติ  แต่ผมเป็นผู้ชาย เป็นผู้ชายถึงจะได้ชื่อว่าเป็น 'เมีย' มันก็เถอะ แต่ผมก็เป็นผู้ชาย...ผู้ชายที่ ยังอยากลองอยากรู้ของใหม่ๆ สมองผมไม่ได้ถูกโปรแกรมมาตั้งแต่โบราณกาลนี่นาว่า ต้องรักนวลสงวนตัว...ผมเป็นผู้ชายนะลืมกันไปหรือเปล่า ผมไม่ใช่พวกที่โดนเข้าไปทีสองทีแล้วจะได้แต๋วแตก มีนงมีนม มีรังไข่ ...ผมก็ยังเป็นผม คุณคิดว่าผมเป็นยังไง? ผมไม่ได้ง่าย...แต่ถ้าไม่รังเกียจก็ไม่ปฏิเสธ...ผมไม่ได้หล่อใส สไตล์เกาหลี แค่ผู้ชายระดับมาตรฐานธรรมดา หน้าตาไม่ดี แต่ที่มีคนเข้าหาเยอะก็คงเพราะยิ้มเก่งกับไม่ค่อยปฏิเสธใคร หนุ่มแว่นที่เงียบๆยิ้มอย่างเดียว ดูมนุษยสัมพันธ์ดีชะมัด ...ลองผมไม่อ้าปากพ่นคำหมาๆที่คิดไว้ในหัวออกมา ไม่ว่าใครก็อยากเข้ามาคุยด้วยทั้งนั้น ....

แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น.....ผมไม่ใช่พวกเลือกได้ อกหักผมก็เคย คนนะครับใครมันจะไปสมหวังได้ทุกอย่าง...ยิ่งกว่าอกหักอีกมั้ง....ที่พี่นพไปแต่งกับพี่มด...แต่ก็แค่นั้น...

...ผมไม่ได้โวยวายว่าทำไมไม่เลือกผม? ทำไมผมไม่ดีตรงไหน?
ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ต่อให้ดีแทบตาย ลองไม่รักมันก็ไม่รัก...ให้เขามาฝืนอยู่ด้วยเพราะความดี มันน่าสมเพชกว่าขอเศษข้าวเขาแดกอีก....
..
.
.

.....................................................................................
..........





"กลางวัน....มารับ...รอ.."

มองหน้าคนขับก็รู้ นั่นอะประโยคคำสั่งไม่ใช่ประโยคบอกเล่า .....ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วถึงได้ก้าวขาขึ้นตึก .....
..
.
.
ไม่อยากเจอหน้าเหี้ยรินกับไอ้ฝิ่นเลยพับผ่าดิ....
.
.
   

 
...........................
......


"เพื่อนพี่ไอเดียร์หรอ? หล่อนะครับ...พูดไทยได้หรือเปล่าครับ?"

ไม่อยากเจอไม่อยากคุย แต่มันดันแสลนเข้ามานั่งร้านเดียวกัน  มาคนเดียวไม่ว่าแถมเอาไอ้ฝิ่นกับไอ้เรดมาด้วยทำเหี้ยอะไรเนี้ย!!

"รู้จักกับพี่ไอเดียร์มานานแล้วหรอครับ?"

ถามได้ถามไปไอ้ริน แฟนกูอมสาก ปากมันนอกจากคุยเรื่องงานกับคุยกับผมแล้วไม่มีวันที่จะอ้าออกมาหรอก...เดี๋ยวสากหลุด

"Very long..... "

เล่นเอาชาที่ดื่มไปแทบพุ่ง ....เอลมันอ้าปากตอบ???

"อย่างนี้ก็รู้สิครับว่าแฟนพี่ไอเดียร์เป็นยังไง? เมื่อวานผมถามพี่ฝิ่นแต่ไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร"

รุกเข้าไปไอ้เหี้ยริน ....ออกไปจากร้านนี้เมื่อไหร่ มึงโดนกูแน่ไอ้แส่....

"แฟนพี่ไอเดียร์เป็นแบบไหนอะครับ?สวยไหมครับ?เห็นพี่ฝิ่นบอกต้องนมโต จริงหรือเปล่า?"

ไอ้เด็กเสือก...ถามเข้าไปเหี้ยรินหัวเราะเข้าไปยิ้มเข้าไป กูขอให้เอลแม่งแดกหัว เหี้ยฝิ่นเงียบได้อีกจัดการเลยมึงรุ่นน้องมึงปากมาก เหี้ยเรดก็ด้วย มึงจะมาจ้องอะไรกู เท้ามึงจะสะกิดกูทำเหี้ยอะไร ...หลุดไปแล้ว ผมเริ่มหนีออกมาจากความจริงแล้ว ขอตัวเข้าห้องน้ำเลยดีกว่า ไม่อยากรับรู้ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้นไม่ดงไม่แดกมันแล้ว  นี่ถ้าสูบบุหรี่เป็นจะสูบอัดเข้าปอดแก้เครียดสักสามซอง...เข้ามานั่งในห้องน้ำ ไม่มีอะไรทั้งนั้นเข้ามานั่งทำใจ ....

...

"ภัทร..."

เสียงนี้สำเนียงแบบนี้ไม่ต้องบอกเลยว่าใคร ผัวมาตาม ...ขอหายใจยาวๆเข้าปอดก่อนแล้วกัน ... ผมเปิดลูกบิดออกในขณะที่คนข้างนอกผลักประตูเข้ามา ...

มืออุ่นจับที่แก้มทั้งสองข้าง ปลายนิ้วถือวิสาสะง้างปากแล้วสอดลิ้นเข้ามา จูบที่ไม่ต้องบอกว่าต้องทำยังไงต่อ...เพราะมันค้างมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ...

"เอล...ประตู..."

เสียงผมแทบจะเป็นเสียงครางเลยตอนที่มันงับซอกคอผมเบาๆ ผมไม่ได้คำตอบจากไอ้งูยักษ์ แต่คิดว่างูรอบคอบอย่างมันคงเคลียร์ทุกอย่างแล้ว เพราะหลังจากนั้นเกือบครึ่งชั่วโมงผมไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าหรือเสียงอะไรนอกห้องน้ำเลย อารมณ์ที่บ่มมาแทบจะล้นจากเมื่อคืนผมเลยจัดเต็มทุกสิ่ง ไอ้งูมันก็สนองแบบไม่เม้มเลย ...ตายอดตายอยากกันทั้งสองคน ตอนนั้นสมองไม่ได้คิดเลยว่าไอ้พวกที่อยู่ข้างนอกไปไหนกันแล้ว ...คงกลับไปแล้วมั้ง

.
.
.
ผมติดกระดุมแล้วออกมาจากห้องน้ำ ซอกคอป่านนี้คงลายเป็นตุ๊กแก  แต่ไม่เป็นไร ตัวเบาไปเยอะ ...เดินไปที่กระจก สำรวจคอตัวเองก่อน ไม่เข้าออฟฟิศดีกว่ากลับบ้านกับเอลเลยแล้วกันไม่อยากเจอหน้าไอ้ริน  กำลังสำรวจคอตัวเอง สายตาก็เหลือบไปเห็น ร่างสูงๆที่ยืนหลบมุมอยู่ตรงประตูอีกด้าน.....

'คงกลับไปแล้วมั้ง?'
...
.
.





มั้งบ้านพ่องมึงดิ!!!!!

เหี้ยเรดจ้องผมด้วยแววตาที่ผมเองก็บอกไม่ถูก ...ประตูใหญ่ของห้องน้ำล็อก... แต่มันล็อกจากข้างใน ...และคงไม่ใช่เพิ่งก้าวเข้ามาแน่เพราะผมไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าใครนับแต่เอลก้าวเข้ามา ดีไม่ดี บางทีเรดมันอาจตามผมเข้ามาก่อนเอลเสียอีก ...

แรงกอดของเอลกอดผมจากด้านหลัง แล้วจับให้ผมหันไปหาเรด.....ปลายนิ้วเย็นๆ ปลดกระดุมเสื้อผมออกแล้วชี้ลาก...ลงไป...พร้อมแสดงให้เห็นร่องรอยบนตัวผม....

"ตรงนี้..."

"ตรงนี้"

"นี่...."

"ทั้งหมด....เป็นของ... I...ทั้งหมด...... Do you understand,Mint boy?"

ไม่ต้องหันไปมองหน้าผมก็รู้ถึงความรู้สึกของเจ้าของเสียง....คงต้องปล่อยเลยตามเลย...ดีเหมือนกันผมได้ไม่ต้องมาคอยอธิบายอะไรให้ไอ้เรดอีก...แต่ไอ้งูยักษ์หน้าด้านนี้กลับไปคงได้เคลียร์กัน ....ไอ้งูยักษ์ครับ.....นึกว่าลืมไปแล้วนะครับ ..เมื่อไหร่นิสัยหวงของแบบนี้จะแก้หายเสียทีครับ.....????

[yowyow]

งี้ก็หลอกเอล อะไรไม่ได้สักเรื่องเลยอ่าสิเนี่ย

หนีเที่ยวก็ไม่ได้ แถมจำกลิ่นตัวคนอื่นได้แม่นยำอีก

 

[๛ナーリバス๛]

ฮ่าๆ น่ากลลัวเนอะ ถ้าเดินออกจากห้องน้ำ มาเจองูตัวดตนอนขดอยู่ โอย หัวใจวายตายแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ

เอลแรงนะ ตั้งใจให้ เรดเห็นเลยอ่ะ

[takara]

หุหุ งูหวงนะไอเดียร์ แต่เล่นทำให้เห็นนี่สิ

[fuku]

งูอาฆาตแรงนะเด็กสาระแหน่....

เหอๆๆๆๆ
ไม่ตายก็บุญแล้ว

[sunshadow]

   อ่านะ นายเอลนี่แสดงความเป็นเจ้าของได้เจ็บดี
   โดนไปอย่างงี้เจ็บกว่าเอาปืนไปไล่ยิงอีก
   แถมได้ผลในระยะยาวอีกตะหาก