หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[why yyy]

ไอเดียร์โดนอุ้ม!!!!

[nunnan]

 

[sunshadow]

    ไม่คิดว่าไอเดียร์จะอ่อนไหวกะของแทนใจจากพี่รามขนาดนี้นะเนี่ย
    ถึงขนาดทำหายแล้วมานั่งกินเหล้ารำพึงรำพัน
    แล้วก็โดนลักพาตัวอีกแล้ว ช่วงนี้คดีเยอะจนไม่รู้ว่าเป็นฝ่ายไหนเลย
    แต่มานุ่มนวลอย่างนี้ พวกเอลชิมิ
   

[$VAN$]

ปิ่นหาย แล้วจะกินเหล้าทำไม เหอๆ

[kakaris]

โดนอ มไปแย้ววว...อ่า

[hewlett]

คนของเอลรึเปล่าที่ให้มาเฝ้าไอเดียร์ไว้น่ะ
ถ้าไม่ใช้ขอเดาว่าพี่ราม
เอ หรือจะอีวานดี

ไอเดียร์คดีเยอะจริงๆ
แต่ที่แน่่ๆ อย่ากินหมดนะหนู เดี๋ยวอ้วน

[Chichi Yuki]

มาลงชื่อก่อน เดี๋ยวแว้บไปอ่าน

[RainyMooD]

 งูยักษ์ของผม...เอล ของผม  แหมๆ ไม่ค่อยจะเล้ย   555
แต่เค้าสงสัยที่รินว่า ไอเดียร์ของผม  เอ๊ะ ยังไงจ๊ะ ริน 
เฮ้อ.... เอาเข้าไป ปิ่นหาย แถมคนก็ยังมาโดนอุ้มหายไปอีก  ฝีมือเจ้าเก่าป่ะเนี่ย



พี่ไอเดียร์ ผมยืมสกีนจุดเล็กหน่อยดิ>>>สกรีน
พี่ไอเดียร์ สกีนโทน
หันไปบ่นมันแต่ผมก็ยื่นส่งแผ่นสกีนให้
มันก้มหน้าตัดสกีนโทน
เป็นล็อบบี้เลาจน์ ของโรงแรมแห่งหนึ่ง>>>เลานจ์
แล้วก็ขยับเข้าโหมตเรื้อนขึ้นมาอีกหนึ่งเลเวล>>>โหมด
เลาจน์อย่างหรู>>>เลานจ์
ก็ไม่ใช่ว่านั่งแป็บๆสักหน่อย>>>แป๊บ
ยังไม่ทันรวบรวมคำศัพย์ >>>ศัพท์
จับไอเดียร์ไว้ได้ก่อนที่จะล้มหน้าคว้ำ>>>คว่ำ

[yowyow]

มันเป็นใครวะ ใครมาลักพาตัวไอเดียร์ไปปปปปปป 

 

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

เพิ่งมาอ่านน รวดเดียวจบเลยย (ขี้โม้ ที่จริงตั้งแต่เมื่อวาน)
สนุกมากกกค่าา 

ขอเดา ไอเดียร์เซ้นดีขนาดนี้ ที่ฝันองค์อรัญญาปักษ์ก็ไม่พ้นพี่เจ้ามังคุดหรอก
เอาตัวไปจากห้องน้ำด้วย!?

หน้า33 บทที่41
"เน็คไท ที่ผมเคยใช้ผูกข้อมือภัทร ถูกผูกที่คอผม"
เน็คไท >> เนคไท
แล้วตอนแรกเนคไทผูกตาภัทรค่า ไม่ใช่ข้อมือ
เอ๊ะทำไมรู้สึกเราอ่านตอนนี้ละเอียดจังแฮะ

ชอบมากมาย รอต่อด้วยคนค่ะ

[iforgive]

อืมมมม  ทิ้งไปหลายตอนแล้วก็กลับมาอ่านต่อ  ก็พบว่ามีตัวละครเพิ่มขึ้น
ไอ้ที่อยู่ในออฟฟิศนี่ไม่เท่าไหร่  แต่ไอ้ตาเขียว ตัวใหญ่ที่มาลากไอเดียร์ไปนี่มันฝั่งไหนกันแน่ฟระ
คือ  ก็ยังงง ๆ ได้อีก  แง่ม ๆ ๆ ตกลงพวกเมิงมีเรื่องอะไรระหว่างกันแว้

[Kanokwan]

ที่บอกเกี่ยวกับความฝันเรื่องงูนี่ตรงเด๊ะๆ เลยค่ะ T^T
ที่เจอ ..
ตัวใหญ่โคตรพ่อ (เหมือนอนาคอนด้ายักษ์ที่อยู่ในหนังอ่ะ แบบนั้นเลย)
เลื้อยจู่โจมเร็วซะด้วย เหอะๆ
ตัวสีเผือกๆ เลื่อมๆ ทองหน่อย
ตาสีออกแดงๆ จางๆ เหมือนสีทับทิมอ่ะ
รัดเราแน่นมากกกกกกกกกก
ตอนเจอในฝันนี่ตกใจแทบช็อกอ่ะ ตื่นมาทีตัวสั่น ปวดตัวไปหมดเลย T^T (แต่ไอ้ปวดตัวนี่ไม่แน่ใจว่าอุปาทานรึเปล่านะคะ?)
แถมความรู้สึกตอนโดนรัดนี่ก็แปลกๆ นะ กึ่งกลัวกึ่งชอบยังไงไม่รู้? = =
ตอนแรกๆ วิ่งหนี หลบ แบบกะให้ไม่เห็นอ่ะ แต่แม่งก็ดันเห็นจนได้
รอบแรกฉกเราแต่ไม่โดนเลยลุกขึ้นจะหนี
รอบสองแม่งเลยรัดเราซะแน่นเลยยยยยยย ยยย ย ย ..
(นี่ถ้ามีบอกเอฟเฟคมาด้วยนี่จะมีคนบอกได้มั้ยว่าไอ้งูที่ออกมาจากพระอาทิตย์นี่มันหมายความว่ายังไง? คือเราฝันได้โอเว่อร์โอวังอลังการมากมายอ่ะ เหอะๆ = =;; )
#เป็นฝันที่สมจริงยิ่งนัก ทุกวันนี้ก็ยังจำลักษณะกับตาของไอ้งูตัวนั้นได้อยู่เลยอ่ะ อะฮรือออออออออ T[]T

[Kanokwan]

อ่านทันแล้ววววววววววววววว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆ น๊าาาาาาาา
T^T

[ratnalin]

เอิ่มมมมม ใครมาหอบไอเดียร์หายไป 
ว่าแต่ปิ่นนี่โดนเอลฉกไปหรือเปล่าจ๊ะเนี่ย

[Zitraphat]

กาลกีรตี  บทที่ 54




ทรมาน....

.
.
.

ทุกอย่างมันล่องๆลอยๆ ....เหมือนฝัน...
เหล้าเข้มที่กรอกเทลงคอ...ทำให้คอแห้งผากจนแสบร้อน....มือที่บีบคางผมแล้วจับแก้วเหล้าเทกรอก...สัมผัสและกลิ่นเหมือน เอล ....แต่ผมยังย้ำและบอกกับตัวเองเสมอว่าไอ้เบื๊อกตรงหน้านี่ไม่ใช่ เอล ...และไม่มีทางเป็น เอล ...เหมือนเป็นเรื่องสนุกที่เห็นผมไม่ขัดขืน ...เหล้า...กรอกเทเข้าปากผมจนมันไหลเลอะพื้นที่นอน...จนผมสำลักไอ ทุกอย่างถึงได้หยุด ...ไอ้แฝดนรกของเอล ปล่อยผมทิ้งไว้บนเตียงที่เปียกและคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้า....ทันทีที่ถูกปล่อย ...ผมหมดแรงพยุงตัวจนทรุดลงกับเตียงใหญ่ แล้วสำรอก...เมือกขาวสีขุ่น ผสมกับเหล้าดีกรีแรง ....

.
.
.

เสียงหัวเราะ และ...รอยยิ้มเย็น...ที่ผมจำได้ติดตา...

.
.
.

...มันทิ้งผมไว้กับฝรั่งชุดดำฝูงใหญ่...แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ไยดี....อีกครั้งที่เหล้าเข้มกรอกลงคอผม...กลิ่น
เหล้า....มันคลุ้งเอียนจนเวียนหัว .....

.
.

.ผมถูกจับตรึงไว้กับเตียง...ผู้ชายร่างใหญ่ สี่ห้าคน ที่เปลือยเปล่า ....น่าสะอิดสะเอียน ...แต่ก็น่าสนุก...อากาศหนาวจน ผมรับรู้ได้ถึงไออุ่นจากร่างคนพวกนั้น ...ริมฝีปากถูกครอบครอง... ในขณะที่หน้าอกถูกมือของอีกคนบีบเค้น...ขาผมถูกจับให้แยกออก...แล้วเค้นคลึง...แสงแฟลช ยังคงสว่างเป็นระยะ ....จนน่ารำคาญ...

.
.
.

...ผมพยายามขืนปัดมือใหญ่ของใครต่อใครที่มาวุ่นวายกับร่างกาย ...แต่เรี่ยวแรงมันหายไปหมด....แสงแฟลชสว่างจนแสบตา...ร่างกายมันล้าจนไม่อยากทำอะไรแล้ว ....หนาวจนสั่นสะท้าน ....แต่ผมยังพยายามดิ้นหนีร่างใหญ่ของใครต่อใครที่เหมือนจะฉุดกระชากให้ผมกลายเป็นแค่ของเล่น ...แสงแฟลชสว่างวาบทุกครั้งที่ ไออุ่นของผิวกายแนบลงมากับลำตัว... ไม่เอา...ผมไม่อยากให้ใครมายุ่งกับร่างกายแบบจาบจ้วงอย่างนี้ คนที่เข้ามาในตัวผมได้มีแค่เอลกับพี่ราม...ไม่เอา...ไม่เอาคนอื่น...ผมดิ้นรนและกรีดร้อง...แต่ที่ได้กลับมามีแค่แววตาหื่นกระหายและไร้ความปรานี ....เสียงผมจมหายไปในลำคอเมื่อมือใหญ่กดปิดริมฝีปาก...เซ็กส์หมู่ที่น่าสะอิดสะเอียน...กำลังเริ่ม...

.
.
.

แล้วมันก็....ดัง.....

.
.
.

เสียง.........กระดิ่ง.....

.
.
.
.

กังวานก้องอยู่ในหัว .................
.
.

ผมกำลังฝันไป.....ในฝัน...มันเลือนลางจนจับอะไรไม่ค่อยถูก....

.
.
.

กลิ่นไอ...ของร่างกายอุ่นๆ....กลิ่นหอมที่เย้ายวน....ผมรับทุกสัมผัสที่เข้าใกล้ ... รับจนเป็นฝ่ายเข้าหา ....

.
.
.

...กลิ่นของเลือดหวานที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายอุ่น...

.
.
.
.

....ผมต้องการ....

.
.
.

กระสันอยากในไออุ่นของร่างกาย ....

.
.
.

ผมหนาว....หนาวจนต้องการ...

.
.
.
.











เลือดอุ่นๆที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายอุ่นๆ..............

.
.
.










***








...
.

...ห้องนี้พื้นลื่นจัง....

.
.
.

ผมก้าวข้าม กองเศษเนื้อที่กระจายอยู่ทั่วห้อง...น้ำหวานสีแดงเจิ่งนองจนลื่นเท้า...

ผมก้าวเดินไปหยิบกล้องที่เมื่อชั่วโมงที่แล้วยังสว่างด้วยแสงแฟลช ...จับมันโยนลงพื้นก่อนจะสำรอกเมือกข้นใส่กล้องตัวใหญ่นั่น...กลิ่นเหม็นไหม้ฟุ้งออกมาแล้วจางไปเมื่อกล้องค่อยๆละลาย....เหมือนไอศกรีมโดนแดด...

.
.
.

แสงสีทองวาวสว่างส่องเข้าตา...

.
.
.

....ปิ่นของพี่ราม....อยู่ในห้องน้ำนั่น...

.
.
.

ใช่สิ...วันนั้นผมลืมปิ่นนี้ไว้ในห้องพักที่โรงแรมอะไรก็ไม่รู้....จากนั้น เอลก็มารับ .....

.
.
.

ผมเอื้อมมือไปหยิบปิ่นขึ้นมาแล้วปักกับมวยผม....

.
.
.

กระจกที่มือผมเผลอไปโดนเลอะสีแดงสดที่เปื้อนติดมือ.....

..
.
.

....ผมกำลังฝัน......

.
.

.ผมบอกตัวเองอย่างนั้น...

ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องน้ำ....

.
.
.






....โทรศัพท์เครื่องเล็กที่อยู่ในกระเป๋าสูทที่พาดบนเตียงถูกผมถือวิสาสะกดใช้  ....
.
.
.

ในฝัน....ผมโทรหาพี่ราม ....

.
.
.

ฝันไม่ดีเอาเสียเลย.....เพราะประโยคที่ผมพูดกรอกเข้าไปในโทรศัพท์....

.
.
.

มันเป็นเสียงคำรามแทนที่จะเป็นเสียงพูดของมนุษย์....

.
.
.

สงสัยคอจะเริ่มแห้งอีกแล้ว ....ผมหิวจัง...หิวน้ำหวานสีแดงสด...มันรสละมุนลิ้น...และชุ่มคอ...ผมหันไปหามัน ถังน้ำหวานเคลื่อนที่ ...เหลือแค่ถังเดียว เพราะนอกนั้นกลายเป็นแค่เศษเนื้อไปหมดแล้ว...

...ร่างกายอุ่น..ที่มีน้ำหวานสีสดไหลเวียนอยู่ภายในกำลังสั่นระริก...แววตาอ้อนวอนแตกต่างกับแววตาที่เคยมองผมอย่างหื่นกระหายและไร้ปรานี...ผมเหยียดริมฝีปากและยิ้มหวาน...ก่อนค่อยๆโน้มตัวลงไปบรรจงจูบลำคอหนา ...แล้วก็อดไม่ได้ที่จะหาไออุ่น กับร่างใหญ่กำยำที่สั่นสะท้านแต่ไม่อาจเคลื่อนไหวได้...กำหนัดและกระสันอยาก...ผมแทรกลิ้นเลียชิมแผ่นอกกว้าง...ค่อยๆละเลียดแล้วฝังคมฟันลงไปช้าๆ...แรงเต้นของหัวใจ กำลังพาน้ำหวานรสละมุนทะลักไหลเข้ามาในโพรงปาก..ชุ่มคอกว่าอะไรทั้งหมด...

.
.
.

เป็นฝันที่อิ่มอร่อย ....จนเหมือนจริงเสียเหลือเกิน ....

.
.
.
.

[nunnan]

ไอเดียร์เขมือบคนแล้ววว

[Alphas]

หวีด สยองมาก

[yowyow]

ไอเดียร์ เปี๊ยนไป๊

 

[takara]

โอ๊ย ไอเดียร์ยังคิดว่าฝันอีกแนะ ใครจะมาก่อนกันนะ

[aiyuki]

ฝัน? น่าอร่อยจริง เอ้ย! น่ากลัวจริงแฮะ

[why yyy]

ไอเดียร์กินเก่งจัง

[RainyMooD]

อ่านช่วงแรกๆ ได้แต่เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่นะ ........
ที่ไหนได้ เปิดซิงครั้งแรก ฟาดไป 6 เลยเรอะ





บอกกับตัวเองเสมอว่าไอ้เบือกตรงหน้านี่ไม่ใช่ เอล>>>เบื๊อก
แล้วเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ใยดี>>>ไย
ผู้ชายร่างใหญ่ สี่ห้าคน ที่เปลื่อยเปล่า ....น่าสะอิดสะเอือน>>>เปลือย   เอียน
แสงเฟลช ยังคงสว่างเป็นระยะ>>>แฟลช
แสงเฟลชสว่างจนแสบตา
แสงเฟลชสว่างวาบทุกครั้ง
แววตาหื่นกระหายและไร้ความปราณี >>>ปรานี
กังวาลก้องอยู่ในหัว>>>กังวาน
กลิ่นไอ...ของร่างกายอุ่นๆ>>>อาย
ชั่วโมงที่แล้วยังสว่างด้วยแสงเฟลช ...จับมันโยนลงพื้นก่อนจะสำลอกเมือกข้น>>>แฟลช   สำรอก
ค่อยๆละลาย....เหมือนไอกรีมโดนแดด>>>ไอศกรีม
ที่เคยมองผมอย่างหื่นกระหายและไร้ปราณี>>>ปรานี

[sunshadow]

     ง่า. . . เพิ่งเจอการเขมือบอย่างจังๆของเจ้าสายพันธุ์นี้
     รู้สึกเหมือนเห็นแมวที่กำลังกินหนู ทั้งสนุกทั้งอร่อย
     ดูเหมือนสัญชาตญาณของสายพันธุ์จะทำให้ตอนกำลังกินคิดว่าเป็นเรื่องปกติล่ะสิ
     ก็คนเขมือบก็รู้ตัวตลอดเลยนี่ ไม่รู้ว่าพอตื่นขึ้นมาแล้วรู้เรื่องจะรับได้รึเปล่านะ
     แต่อย่างไอเดียร์คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ความมึนกับการที่เจอเรื่องประหลาดตลอดเวลาคงทำให้ไม่คิดมาก
     คงรู้สึกเหมือนแค่ความฝันครั้งหนึ่งจริงๆ
     ว่าก็ว่าเถอะ ยังอุตส่าห์โทรไปหาพี่ราม ไปประกาศว่าข้าพเจ้าได้กลายร่างแล้วอีกนะ
     ไม่รู้ว่าที่โทรไปนี่เป็นเพราะใครกันแน่ ไอเดียร์หรือเจ๊พลำ

[$VAN$]

เหมือนจะโดนบีบให้กลายร่างรึเปล่า
ไม่ใช่ว่าแฝดเอลกำลังดูผ่านกล้องcctvอยู่นะ
ครั้งแรกนี่ เขาให้อาหารมาเหลือเฟือเลยเนาะ^^!
คุณรามรีบมาเร้ว

[DIIK]

ขอให้ไอเดียร์คิดว่าเป้นฝันต่อไปเถอะค่ะ T^T
ไม่อยากจนะนึกเลยว่าถ้ารู้ว่าตัวเองเป็นอะไรและเป็นคนทำอะไรแบบนี้จะเป็นไง ฮือๆๆๆ

เอลไปไหน ทำไมไม่ตามมาช่วย พี่รามจะโฉบไปแล้วววววว

[Kanokwan]

อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้ำหวานนี่เลือดใช่ม้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ภัทรจ๋า .. หนูจะทำให้นิยายนี้กลายเป็นฆาตกรรมเลือดสาดไปทุกทีแล้วนะลูก
= =;;
+ เป็ด รอตอนต่อไปค่าาาาาาาา *0*

[Onlymin]

กินมันเลยไอ้พวกเลววววว

เสียดายไอ้หัวหน้ามันเดินออกไปก่อน ไม่งั้นจะอิ่มอร่อยยิ่งกว่านี้เนาะไอเดียร์


บวกไปค่ะ สะใจกับการกินของสปีชี่นี้จริง ๆ กินเยอะมากกกกก ยังหิวและอร่อยได้อีก

[zuu_zaa]

  ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

[hewlett]

อ่า ไอเดียร์ลอกคราบซะแล้ว

พี่รามจะช่วยเรียกสติกลับมาได้ไหมนะ

[Lisnary]

เย้ ไอเดียร์ เขมือบคนแล้ว 
ในที่สุดก็ตามมาอ่านทัน ดีใจจังเค้าเป็น FC เอลด้วยอีกคนนะจ๊ะ