หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[RainyMooD]

นักมวย กับนางงามเทียนพรรษา 

*0*  จักรพรรดิ อยากเห็นหน้าชัดๆจริง
ทหารเอกของพี่รามรึ สู้เขานะคุณมังคุด





อย่าแปลกในว่านิสัยโซติสอย่างผม>>>ใจ
ฉะนั้น ไม่แปลกหรอกครับที่ในสาระบบผม>>>สารบบ
คุณคงได้ยินกิติศัพท์แม่ผมแล้ว>>> กิตติศัพท์
มันขี้แกล้ง ส่วนผมขึ้โวยวาย>>>ขี้
ตอนสามขวบๆผมกลัวอึ่งอ่างภูเขา
แล้วก็เรื่องหน้าอับอาย ที่สุดในสามโลก>>>น่า
ผมไปเข้าค่ายกลับมาแล้วเป็นไข้เลือดออกจนช็อค >>>ช็อก
บ้างทีตอนมีโทรศัพท์>>>บาง
ผมรำคาญพาลอารมณ์เสีย เพราะมันชอบสั่ง  สวนมันก็บอกว่ามันฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่อง>>>พาน  ส่วน
ระดับความเลวร้ายขนาดที่เคยจะเอามีดกระซวกพุง>>>กะซวก

[Tuna Omega]

อ่านจบหน้าแรก...ตอนที่หก...หลงภัทรคนนี้...ปลื้มเอลหึงโหดได้ใจมาก....


แอบชูป้ายไฟ แฟนคลับคุณเอลเบาๆ

[uknowvry]

สงสารใครดี....555+

[sunshadow]

    ทำไมไอเดียร์ไม่เกิดมาเป็นน้องซะเลยละเนี่ย จะได้ไม่ต้องมานั่งคิดมาก
    แถมคนอื่นจะได้ดูแลได้ง่ายๆหน่อย
    แต่นายเดียวก็ดูติสใช่เล่น แต่ทำเข้มกลบเกลื่อนเท่านั้นเอง
    ท่าทางจะเพราะอยู่กะไอเดียร์มากไปจนติดเชื้อมานั่นล่ะ



   

[malula]

เป็นพี่น้องที่มันมาก บรรยายซะเห็นภาพ

[why yyy]

เผาน้องหรือเผาตัวเองอะไอเดียร์?

[$VAN$]

อ่อ ไอเดียวไม่ชอบเกย์ที่มาจีบเดียร์นี่เอง
แล้วคุณรามล่ะ ยกเว้นป่ะ
ว่าแล้วก็คิดถึงคุณราม^^

[kakaris]

แต่เค้าเชียร์ไอเดียวนะ

เพราะเค้าอยู่ฟากพี่รามอ่ะ 555

[Tuna Omega]

อ่านไปเปิดเพลงคลอไป....พอถึงเพลงนี้....บร๊ะ!! อย่างโดน

Broken Arrow....
http://www.youtube.com/watch?v=EOsVePY3bsY

[yowyow]

 

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 59


ความวัวยังไม่ทันหาย ความควายตัวเป้งๆก็เข้ามา เดินลอยหน้าลอยตาแดกหญ้าอยู่ใกล้ๆ...   

'กลับขึ้นไปกรุงเทพฯแล้วโทรหาผมด้วย...'

คุณคิดว่าคนอย่างผมจะฟังไอ้ประโยคนั้นไหมล่ะครับ?? คุณๆคงพอคิดกันได้ว่า สำหรับผมประโยคคำสั่ง คือสิ่งพื้นฐานที่สมองของผมปฏิเสธโดยอัตโนมัติ ฉะนั้นอย่าว่าแต่จะโทรเลย ...เฟสยังไม่ล็อกอินเข้าด้วยซ้ำ ขนาดพวกคุณยังเดากันได้ว่าผมไม่ได้สนใจประโยคคำสั่ง แล้วคิดหรือว่า ไอเดียวมันจะไม่รู้สันดานพี่มัน ...แต่ก็แค่นั้นไม่ได้สนใจ ..
..กลับมาถึงกรุงเทพฯขอพักนิดนึง ...ทำนู้นนี่นั้นลันลันลา...เล่นกับงูบ้างทำงานบ้าง ..ฟัดกันบ้างตามอัตภาพและความเป็นอยู่...
.
.
.
.
ยังไม่ทันได้สองวัน ตาขวาผมมันก็กระตุกยิกๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ผมขนของหอบผ้าหอบผ่อนจากหอแล่นไปค้างคอนโดฯ เอลดีกว่าหาอะไรคุ้มหัวไว้ก่อนพินาศจะมาถึง ...แต่ก็นะคนเรา ผมนึกไม่ถึงว่าตอนนี้เจ้ากรรมนายเวรจะมีเยอะขึ้นมากจากวีรกรรมที่ผ่านมา ...แถมสมัยนี้เวรกรรมมันติดสปอยเลอร์วิ่งแรงแซงบุญกุลศลอันน้อยนิดของผมไปแบบไม่เห็นฝุ่น ...คงไม่แปลกอะไรที่เจ้ากรรมเจ้าเวรจะเริ่มรวมหัวแท็คทีมกันตามมาคิดบัญชีกับผมซะงั้น

....
บ่ายที่ชิวๆสบายๆ เอลไปทำงาน ผมกำลังเล่นกับหมาของร้านขายต้นไม้หน้าคอนโดฯ รถซิตี้สีแดงสดแม่งก็ปร้าดดดดดดดดดดด...เข้ามาเลย ...

สีนี้ ทะเบียนนี้ แถมยังมีลายออโตบ็อทข้างรถ ...ผมจำได้แม่นรถไอเดียวครับคันนี้ รถที่ผมโคตรเกลียดเพราะมันไม่ใช่แนว แถมผมยังไม่มีเงินซื้อแบบมัน แม่ง...เอารถมาข่มกรูอีกแล้ว ... ผมกำลังทั้งนอยด์ทั้งตะลึงว่ามันมาได้ยังไง แต่พอใครบางคนก้าวเท้าลงมาพร้อมมันผมก็เข้าใจได้อย่างดี ...เกลือเป็นหนอนชัดๆ ไอ้ฝิ่นแม่ง ทรยศผม ...
....แล้ว ตำรวจจากบางแสน ก็ตามตัวจำเลยที่หนีประกันอย่างผมได้ ...ผมโดนสายตาดุๆของไอเดียวลากขึ้นรถโดยไม่อาจขัดขืน ไอ้ฝิ่นนั่งหน้ากับไอ้เดียว ส่วนผมก้มหน้าเดินงุดๆขึ้นไปนั่งหลังรถ...เปิดประตูรถออกมาได้หัวใจก็แทบหยุด ไอ้จีนั่งอยู่ในรถด้วย มันไม่ได้หันมามองผม แต่นั่งหันหน้ามองออกไปข้างนอก จนรถแล่นไปได้สักพักผมถึงได้ขยับไปจับมือมันมากุมไว้ ...มือเราที่จับไว้ด้วยกันมันระอุชื้นไปด้วยเหงื่อ ผมได้แต่นั่งนิ่ง ตลกไม่ออกเพราะชนักที่ปักหลังกำลังกระหน่ำทิ่มลงมาจนเกินกำลังที่ผมจะรับมันไหว ...ในรถมีแต่เสียงไอเดียวคุยกับฝิ่นเรื่อยเปื่อย แต่หลังรถเงียบสนิท...ผมใช้แค่สัมผัสคุยกับจี...

ความผิดกระหน่ำแทงผมเหมือนห่าฝน ....
เจ็บปลาบขึ้นมาแถวๆหน้าอกเจ็บที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผมสงสารไอ้จีหรือผมสงสารตัวเองกันแน่...
.
.
.
.


จากนั้นก็เงียบตลอด...ไอเดียวมันพาพวกผมมาที่ร้านพี่นพ แต่ยังไม่ทันจะเลี้ยวรถหาที่จอดผมก็เบรกมันก่อนเลยว่า ไม่เข้า! ย้ำว่าร้านไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่ คลับใบไม้ของพี่นพ พอไอ้ฝิ่นขมวดคิ้วผมก็รู้เลยว่าถ้าเข้าไปที่ร้านพี่นพ ผมจบแน่ท่าทางอย่างนี้ ไอ้เพื่อนชั่วนี่วางแผนหาเรื่องมารอผมในร้านพี่นพชัวร์ๆ...

อาศัยความเป็นพี่สุดท้ายผมก็เผด็จการสั่งให้เจ้าของรถมันขับพากลับไปเมาที่หอ แต่ก็นั่นล่ะไม่เคยสั่งมันได้ ไอเดียวขับรถไปจอดที่โรงแรมที่มันพัก...ที่ไม่ได้ ไปนอนที่หอผมเพราะไอเดียวมันไม่ถูกชะตากับภาพวาดงูบนผนังที่ผมวาด และที่สำคัญมันบอกห้องผมรกเกินที่มันจะหาพื้นที่นอนอย่างสงบสุข ก่อนถึงโรงแรม ไอเดียวกับฝิ่น มันลงจากรถแวะเข้ามินิมาร์ท หาซื้อของขึ้นไปที่ห้องพัก เหลือแค่ผมกับจี มือเรายังจับกันแน่ และก็เป็นมันที่ยื่นหน้าเข้ามาขอจูบ....

'ครั้งสุดท้าย...'

จีบอกผมแค่นั้น มือเราปล่อยออกจากตอนพวกไอเดียวกลับขึ้นรถมาพร้อมหอบข้าวของพะรุงพะรัง ของไม่มีอะไรมากนอกจากเหล้ากับเบียร์สามสี่ขวดกับแกล้มและของว่าง ... จีขอตัวกลับไปก่อน จะขึ้นไปที่ห้องพักไอเดียว เลยเหลือแค่เราสามคน

...ผมมองหน้าไอ้ฝิ่น แล้วก็ดื่มจนหัวเกือบทิ่ม เริ่มจะไม่ไหวจนต้องเอนหัวไปซบไอเดียว ...มึนหัวโคตรๆผลมาจากการที่ผมเอาแต่ยกดื่มยกดื่มโดยไม่คุย ผมเงียบใส่ทั้งไอเดียวทั้งไอ้ฝิ่น ให้ไอ้ฝิ่นมันรู้ว่าผมโกรธที่หลอกให้ผมอยู่กับจีจนเกินเลย ...

คืนนี้ผมขอค้างกับไอเดียว ส่วนไอ้ฝิ่นจะค้างไหนก็ตามแต่ศรัทธาเถอะ  เทกรอกเหล้าเข้าปากจนเมาสมใจผมก็ก้าวเท้าขึ้นเตียงแล้วหลับยาว ...ส่วนหนึ่งบอกตามตรงเลยว่าผมอยากหนีความจริงเรื่องไอ้จี ...เห็นผมเป็นอย่างนี้ แต่ผมก็รู้สึกผิดนะ มันไม่ใช่แค่ไอ้ฝิ่นที่หลอกล่อให้ผมอยู่กับไอ้จี แต่เป็นผมเองต่างหากที่หวั่นไหวไปกับมัน..


***


...
"...ตื่นมาอาบน้ำก่อน ตัวเหม็น.."

เสียงไอเดียวปลุกผม พร้อมกับมือใหญ่ที่ถือวิสาสะมาขยี้หัว....แม่ง...ลาม...นี่กูพี่นะ สาดดดดดด!!

"ไอ้ฝิ่นกลับแล้วหรอ?"

"กลับแล้ว..ไปได้สักพักแล้ว ลุกไปอาบน้ำก่อนค่อยมานอน"

...มันไม่เคยรอคำตอบเพราะตอนนี้มันฉุดตัวผมขึ้นมาถอดเสื้อผมพ้นออกจากหัวแล้ว..
.
.
.

"อาบด้วยกันไหม?"

ผมหลุดปากถามออกไปด้วยความเคยชิน ...แทบไม่ต้องรอคำตอบเดิมๆ ไอเดียวมันถอดเสื้อมันเขวี้ยงลงข้างเตียง ...

"ขัดหลังให้ด้วยสิ..."

.....
.
.
.

....น้ำจากฝักบัวรดใส่หัวผมจนเปียก...ผมยาวๆของผมไอเดียวมันสระให้อย่างเบามือ ...เราสองคนลงไปนอนเล่นในอ่างเหมือนตอนเด็กๆ ต่างกันก็แค่มันมีอะไรๆที่ใหญ่ขึ้นแค่นั้นเอง..ไอเดียวนอนพิงลงไปกับอ่าง ผมกำลังมึนๆเลยเอนนอนซ้อนตัวมันพักสายตาแล้วพิงหลังลงไปกับแผงอกมันให้มันสระผมให้ถนัดๆ
.
.


"สักมาตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"???!!!"

กำลังนอนนิ่งๆให้ไอเดียวมันเอาฝักบัวฉีดน้ำ สระผมอยู่ๆไอเดียวมันก็ถาม ...ผมตาโตเงยหน้าไปมองหน้ามัน มือใหญ่ๆมันโอบแขนสอดเข้ามาลูบที่หน้าอกข้างซ้ายผม...สิ่งที่ผมคิดว่ามันหายไปกลับมาอยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้น ...
.
.
รอยสักกลับมาอีกครั้งทั้งๆที่เมื่อเช้าแผงอกซีกซ้ายผมยังว่างเปล่า ..ไอเดียวมันเอามือมาลูบที่รอยสัก แววตาที่มันมองผมเดาไม่ออกว่ามันจะต่อว่าหรือมันจะชอบ ความจริงไอเดียวมันก็สัก แต่สักขึ้นยอดกับลงสาลิกา สักน้ำมันไม่ได้ลงสีหมึก... เพื่อไม่ให้มามีปัญหาในการทำงาน เป็นไง ไอเดียวมันทำอะไรมันคิดตลอดต่างกับผมมาก-มากที่สุด ...

"..สวยดี ใครสักให้"

มือใหญ่มันลูบแล้วกดลงตามลายเส้นรูปตะขาบ ...ผมได้แต่เงียบ...เงียบจนไอเดียวมันรั้งตัวผมเข้ามากอดแน่น ...

กอดกันทั้งๆที่เปลือยเปล่า สมองผมไปไม่เป็นแล้วกับรอยสักที่เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ อะไรเป็นเรื่องจริงกันแน่?? แล้วก็ขี้เกียจคิดผมดับสวิตช์พิงหัวเอนทิ้งตัวลงไปที่แผงอกมัน แม่ง....แน่นนะ กล้ามทั้งนั้น ต่างกับของกรูลิบลับ ...

"เป็นเชี่ยอะไร พี่กรูวันนี้ดูเครียดๆว่ะ อาบน้ำสระผมให้สมองโล่งๆดีกว่า เดี๋ยวพาไปเลี้ยง ไม่ได้ดื่มกันสองคนมานานแล้ว..."

มันพูดนิ่งๆแล้วกลับมาสระผมให้ผมที่เอนพิงตัวมันต่อ..

"...เล่นกล้ามด้วยหรือวะไอเดียว? แม่ง...แน่นนะ"

"เปล่าแค่วิ่งกับว่ายน้ำ..."

เสียงมันกระซิบอยู่ที่ซอกคอผม..

"เมื่อก่อนไอเดียวตัวเท่าพี่ ตอนนี้ทำไมเราต่างกันนักอะ?"

ผมจับมือซ้ายมันขึ้นมาแล้ววางมือผมเองลงทาบ....แม่งได้แค่ค่อนของมันเอง วางมือเทียบกับมันแล้วปล่อยให้มันสอดมือกุมไว้อย่างนั้น ....อยู่กับไอเดียวมันก็มีบ้างที่เครียด ...แต่บางทีมันก็มีบ้างที่มันทำให้ผมสบายใจ ...คงเพราะเรามีกันแค่สองคนมั้ง...

"..อิจฉาหรือ?"

"เปล่า"

"ไอเดียร์แม่งตัวนิ่มวะ"

"เขาไม่ได้โตเป็นหมีควายแบบนายนิ"

"...รักมึงนะ..."

สุดท้ายมันก็หลุดคำเดิมๆออกมา ...

"เหมือนกัน .."

ผมตอบแล้วทิ้งตัวเอนพิงแผงอกกว้างปล่อยให้มือใหญ่ๆของไอเดียวนวดไหล่ สระผมให้ไปเรื่อยเปื่อย  ... แก้มเราแนบกัน แผ่นหลังผมแนบชิดแผ่นอกมัน ...สัมผัสที่ไม่ต้องคิดถึงเรื่องใต้สะดือ...เหมือนความเหนื่อยหน่ายและความล้าทั้งใจและกายมันถูกแผ่นอกกว้างๆของไอเดียวค่อยๆดูดซับไว้ทั้งหมด ...แค่อยู่อย่างนี้สักพัก  มันทำให้หัวใจสบายและผ่อนคลายที่สุด...

.
.
.

"...อยู่อย่างนี้อีกสักพักนะ ....อยากกอดมึงวะไอเดียร์..."

...ผมได้แต่ยิ้มรับประโยคขอร้องนั้น วงแขนมันโอบกระชับตัวผมให้แนบตัวมันมากกว่าเดิม ใบหน้าเข้มที่มีตอหนวดคมซุกฝังจมูกแล้วสูดหอมหนักๆที่ซอกคอผม...

หึ..สุดท้ายถึงต่างกันแค่ไหนแต่ไอเดียวมันก็ยังเหมือนผม...เราคิดเหมือนกัน ต่างแค่มันทำ...แต่ผมคิด...
.
.
.
มือเรายังสอดกุมกันไว้แน่น ..เสียงหัวใจเรายังเต้นพร้อมๆกันใต้ผิวน้ำ ...
.
.
.
แค่ผู้ชายคนนี้เท่านั้น ...ที่กอดผมแล้วทำให้ผมสบายใจที่สุด...

[ryokijung]

ก็ได้แต่หวัง ว่าเอลคงไม่โผล่มานะ

[sunshadow]

    ง่า. . . ไม่ชอบงูอย่างงี้คงไม่ได้ตามมาจากอดีตอีกคนหรอกนะ
    แต่บอกว่าให้เดียวกอดแล้วสบายใจที่สุด แล้วกอดของพี่รามล่ะ

[takara]

เพราะเป็นพี่กับน้องรึป่าวเลยสบายใจอะ

[$VAN$]

ดูรักกันดีจังเนอะ แม้ท่าทางชวนจิ้น แต่ห้ามจิ้นชิมิ อุๆ

[kakaris]

อ่านแล้วมันอบอุ่นอ่ะ

[yowyow]

 

[malula]

สงสารน้องจี ถูกกินฟรีแล้วทิ้ง
เราพยายามจะไม่จิ้นคู่พี่น้องแท้ ๆ มันบาป

[Vocaliist]

รอตอนต่อไปอยู่นะขอรับ...

[obab]

มีแฟนฮอตก็แบบ ต้องช้ำใจเป็นธรรมดานะเอล...

แฟนก็ไม่ค่อยปฏิเสธใครเท่าไหร่

[tamako]

พี่น้องคู่นี้เขารักกันจนน่าอิจฉาอ่ะ

[why yyy]

ไม่อยากจะบอกว่าจิ้นฝี่น้องคู่นี้ไปไกลเกือบออกนอกโลกละ  อยู่กับเอลไม่เท่าไหร่ก็หนีไปอีกละ

[Yuthaiz2]

อยากให้จีมีคู่

[RainyMooD]

เป็นพี่น้องที่รักกันแบบแนบเนื้อ เอ้ย แนบแน่นดีนะ
อย่า่มาทำให้ชวนจิ้นดิ...




เวรกรรมมันติดสปอยเลอร์วิ่งแรงแซงบุญกุลอันน้อยนิด>>>กุศล?
รถซีตี้สีแดงสด>>>ซิ
แต่ยังไม่ทันจะเลี้ยวรถหาที่จอดผมก็เบรคมันก่อน>>>เบรก
วางแผนหาเรื่องมารอผมในร้านพี่นพชัวว์ๆ>>>ชัวร์
แลก็เป็นมันที่ยืนหน้าเข้ามาขอจูบ>>>และ  ยื่น
ให้ไอ้ฝิ่นมันรุ้ว่าผมโกรธ>>>รู้
เพราะตอนนี้ผมฉุดตัวผมขึ้นมาถอดเสื้อ>>>มัน?
กอดกันทั้งๆที่เปลื่อยเปล่า>>>เปลือย
ผมดับสวิชต์>>>สวิตช์
หนวดคมซุกฝังจมูกแล้วซูดหอมที่ซอกคอผม>>>สูด?

[Onlymin]

วันนี้จะเมนท์ว่า 'ไม่อยากเม้นท์'

สงสารเอล หลายครั้งแล้วนะไอเดียร์

ไม่ต้องมาแก้ตัวว่ารู้สึกดีแฮบปี้บริสุทธิ์ใจอะไร นั่งแก้ผ้าให้เค้ากอดอยู่ด้ายยยยย


+1  แบบโกรธๆ

[ratnalin]

อย่างนี้จะไม่ให้พี่งูหึงได้ไงล่ะเนี่ย -*- (อย่าเปิดปีะตูปึ้งเข้ามาละกัน)
น้องจีน่าสงสารง่า T^T

[qhanb]

จิ้นคู่พี่น้องไปไกลละ 
ไม่อยากจะจิ้นคู่พี่น้องเลยจริงๆนะ แต่มันอดไม่ไหวววว T.,T
ขอฉากหวานๆอย่างงี้กับไอเดียวอีกได้มั้ยง่า ชอบมาก 55555555

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 60


ขนาดเปลี่ยนร้าน....กะจะเมาตามภาษาพี่น้อง...
.
.
.

แต่แววของความซวยมันก็ตามมาอีกจนได้ ...


.....
ผมได้แต่เงียบ ตอนที่มันเริ่มจะยิ่งหนักขึ้น...
.
.
.

...ช็อตแรกมันเริ่มตอนผมเดินไปเข้าห้องน้ำ...
.
.
.
มือไอ้เหี้ยที่ไหนไม่รู้มาโดนก้น...ผมเฉยๆเพราะอาจมีมือไม้ปัดมาโดนกันบ้าง...เรื่องปกติ..

...แต่หลังจากนั้นก็ช็อตสอง ...แมร่งเต้นๆกึ่มๆอยู่ๆ มีมือดีที่ผมไม่รู้ว่ามือเดิมหรือเปล่า..มาจับก้น ...ย้ำว่าจับ...จับจริงๆไม่ใช่แค่โดนอย่างครั้งที่แล้ว...ด้วยความคิดที่อยู่ในหัว ผมหันซ้ายหันขวามองหาสาวๆ อาจเป็นสาวๆมาทักทาย หรืออาจมีใครจะจับก้นสาวแต่เสือกจับผิดคน...แต่ไร้แววสาวๆตรงจุดที่ผมยืนเต้นยืนกระโดดอยู่...ยัง....ผมยังเลือกที่จะเฉย มองโลกในแง่ดีไว้ก่อน ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะไอเดียวมันยังยกดื่มยกดื่ม อย่างสบายอารมณ์ ผมเลยไม่อยากวีนแตกขัดความสุขน้องมัน...ช่างแมร่งมันก่อน....
.
.
.

...แล้วก็มาถึงช็อตเด็ดกีฬาดัง....

.
.
.คาดว่าน่าจะเป็นไอ้เหี้ยตัวเดิมที่เห็นว่าผมไม่ได้โวยวายอะไร แมร่งคงได้ใจ คิดว่าผมสมยอมมันถึงจับผมโอบไว้แล้วซุกลงมาเลียที่ซอกคอ!! ส่วนมือมันก็จับก้นผมบีบไปด้วยกดไปด้วยให้เป้ามันเบียดกับน้องนู๋ผม สาดดดด!! น้องนู๋ของกูมีเจ้าของแล้วนะมึงงงงง!!!
.
.
.
ยังตะลึงและตกใจกับความกล้าแอนด์หน้าด้านของบุคคลปริศนา ยังไม่ทันตะโกนด่าหรือขัดขืนอะไร ไอ้หมาบ้าหวงพี่ที่นั่งยกดื่มที่โต๊ะก็กระชากผมออกมาจากสถานการณ์ล่อแหลม แล้วซัดไอ้เหี้ยนั้นก่อนเลย

เสียงดังโครมใหญ่ โครมเดียวอยู่ ผมรู้ตัวไอเดียวมันก็ซัดไอ้เหี้ยนั้นลงไปกองกับพื้นแล้ว แมร่งทีงี้นะโคตรไวเลยสาดดดดด!!
.
.
.
หลังจากนั้นก็ตะลุมบอน ใครเป็นใครบ้างไม่รู้ รู้แต่ น้องกูเริ่มกระทืบเขาก่อน ..

อื้ออออออออออออออออ!!! ผมแทบร้องไห้ ไหงเดี๋ยวนี้เที่ยวทีไรมีเรื่องตลอด ๆ ในร้านวุ่นวายไปหมด ผมตั้งสติแล้วดึงไอเดียวออกมา แมร่งไอ้หมาบ้าของผมยังจะชกกับเขาไม่เลิก สุดท้ายอาศัยความเป็นพี่ ตบหน้ามันไปทีแล้วมันหยุดทำสีหน้าจริงจังสั่งการณ์ให้มันหยุดแบบมีสติ ตอนตบบอกตรงๆว่ากลัวมันสวนหมัดกลับมา เพราะไอเดียวเวลามันบ้าเลือดแมร่งไม่ค่อยสนหน้าอินทร์หน้าพรหม เผลอๆหน้าผมอาจเป็นเป้าให้มันได้ ...
.
.
.
หลบออกจากสถานการณ์ที่เริ่มบานปลาย ผมอาศัยหลืบเล็กๆยัดตัวผมกับไอเดียวไว้ด้วยกัน มันยังฟึดฟัดจะกลับไปกระทืบไอ้บ้านั้นต่อ ผมเลยได้แต่กอดมันไว้แน่น ปากหนักไม่อยากบอกว่าพี่มึงปอดถึงปอดแหกมากไอเดียวเอ้ย...อย่าหาเรื่องให้พี่มึงเลย พี่มึงยังต้องเที่ยวต้องอาศัยเมาในกรุงเทพฯอีกนาน ...
.
.
.
แล้วก็ซวยอย่างเป็นทางการ ...
.
.
.
ไอเดียวมันเหมือนจะเห็นโจทย์เก่าที่ทำรุ่มร่ามกับผม แหมมึงจำแม่นนะ ส่วนกูอะ ขนาดมันอยู่ใกล้ๆกูยังจำหน้ามันไม่ได้เลย...
.
.
.
มันดันตัวผมออกแล้วปรี่เข้าไปกระชากไอ้ด้านนั้น ส่วนผมโผล่ออกมาห้ามมันพอดี ตรงกับช็อตเด็ดที่ไอ้หน้าไหนไม่รู้เขวี้ยงแก้วมาที่ผนังร้าน ...
.
.
.
แล้วก็เริ่มซวยอย่างเป็นการเป็นงาน มากขึ้น ...
.
.
.
ผมเริ่มรู้สึกเจ็บและเคืองตา....มือเผลอไปขยี้ตาเข้า หลังจากนั้นก็เจ็บมากขึ้น ...เจ็บมากจนต้องทรุดลงไปนั่ง แล้วตะโกนเรียกไอเดียว...
.
.
.
.


....ตาข้างขวาเจ็บมากจริงๆ....

.
.
.


***



'เศษแก้วเข้าตาค่ะ...พอขยี้มันเลยทำให้กระจกตาถลอก....70 -30 นะค่ะตอนนี้ '

เสียงหมอคนสวยลอยมาจากความรู้สึกและสามัญสำนึกสุดท้าย...

.
.
.


ที่ได้กลับมาจากน้องชายสุดที่รักคือการมาร์คปิดตาข้างขวา และค่ารักษาพยาบาลเกือบสี่พันพร้อมยาหยอดตายาป้ายตา แบบสองชั่วโมงครั้ง ยังดีที่แค่กระจกตาถลอก ถ้ากระจกตาทะลุ ผมคงได้แต่ร้องไห้โฮ จบกันอาชีพนักเขียนการ์ตูนของผม ...

ขอบคุณพระเจ้าที่ยังให้ผมมีโอกาสแก้ตัว ....

.
.
.

"ผมจะกลับ บางแสน พี่กลับไปกับผมดีกว่า ...อยู่กรุงเทพฯ ไม่มีใครดูแลพี่หรอก... "

ไอเดียวมันเริ่มเผด็จการเล็กๆอีกแล้ว ผมได้แต่ส่ายหน้า ...อยู่กับมันวันทั้งวันคงได้แต่ขลุกอยู่ในห้อง ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน....แต่อีกใจก็กลัว ....แมร่ง ขนาดแอบหนีออกมาเที่ยวยังเจ็บตัว ขืนไอ้งูยักษ์รู้สงสัยคงโดนบ่นยาว ยิ่งตอนนี้มันเข้าใจภาษาไทยมากขึ้น พอๆกับผมที่เริ่มเรียนรู้ภาษาอิตาเลี่ยนแบบงูๆปลาๆ ไอ้มุขแถเนียนฟังไม่เข้าใจ เลยใช้บ่อยไม่ค่อยได้ ...
.
.
.
แต่ก็นั่นล่ะ ...เวลาผมเกิดปัญหา ...สิ่งแรกที่ผมต้องการคือกำลังใจ กลับไปอ้อนไอ้งูยักษ์ดีกว่า อย่างมากมันก็คงแค่บ่นๆๆๆๆ จากนั้นก็โอ๋ผมตามระเบียบ....
.
.
.



...แต่เฮ้ย.....ทำไมทางที่ไอเดียวขับรถไปมันคุ้นๆว่ะ???




.
.
.
.


"กลับไปอยู่กับคุณราม ....." 


...

ผมแทบสำลักน้ำลาย ....ตอนฟังไอเดียวมันชัดๆ

เฮ้ย!! รู้จักกันตอนไหนว่ะ????!!!! ไม่มั้ง.....คงไม่ใช่พี่รามจริงๆหรอกมั้ง...คงอาจจะเป็นรุ่นพี่ที่ไอเดียวมันไว้ใจ แล้วชื่อพ้องกับพี่รามเฉยๆหรอกมั้ง.....





มั้งบ้านมึงดิ!!!!

....
สุดท้ายพอรถจอดหน้าร้านผมตกใจจนถึงขั้นตะกายกระจกรถ ไอเดียวมันคงเห็นผมหลุดเพี้ยนไปแล้ว มันถึงได้เปิดประตูอีกฟากเข้ามาจับล็อกเอวผมแล้วถูลู่ถูกังลากผมออกมาจากรถ ....

ไอ้น้องบ้า ...พี่มึงหลบหน้าเขาแทบตาย  แล้วมึงจะพาพี่มึงมาประเคนเขาทำม่ายยยยย....
.
.
.
 
"เมื่อคืนพวกผมซ่าไปหน่อย พี่ราม ...ไอเดียร์มันเลยเจ็บอย่างนี้ ...ช่วงนี้พี่ผมกลายเป็นไอ้บอดไปแล้วปล่อยมันไม่ได้ ผมเลยขอฝากพี่รามหน่อย ...พี่ผมนิสัยดี ขี้อ้อน ...ติดแต่อย่าสปอยมากเดี๋ยวเหลิง ...ส่วนผมวันนี้จะกลับบางแสนเลยอะพี่ราม เย็นนี้ต้องเข้าเวร ตอนแรกว่าจะเอาไอเดียร์กลับไปด้วย แต่กลัวมันเฉาตายก่อน ผมเลยเอามาฝากให้พี่ดูแลสักพัก ...ฝากพี่ผมด้วยนะพี่ราม..."

.
.
.

ไอ้คนบางแสนมันพูดๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ขับรถหายไป...

.
.
.
.



ปล่อยผมให้นั่งตัวแข็งทื่ออยู่กับเจ้าของร้าน 'เรือนน้ำชา' ....
ไอ้จากที่อยากรู้ว่า สองคนนี้รู้จักกันได้ยังไง เปลี่ยนเป็น ผมจะออกจากร้านนี้ได้ยังไงดีกว่า???

.
.
.

แล้วก็แทบสะดุ้งเฮือก ...

เมื่อมืออุ่นๆของพี่ราม ลูบเบาๆที่ข้างแก้ม...

"เจ็บมากไหม?"

เสียงนุ่มๆที่ทำให้รู้สึกได้เลยว่าความห่วงใยที่มันเหมือนจะทะลักทลายออกมาจากความรู้สึกนั้นเป็นอย่างไร...

สัมผัสเบาๆ แต่อ่อนโยน มืออุ่นที่กุมมือผมไว้แน่น ...
ผมได้แต่บังคับกับสั่งตัวเองว่าอย่าร้องไห้ ...

.
.
.
.

....แต่สุดท้ายผมก็แพ้อย่างราบคาบ....





"....ผมเจ็บอะพี่ราม...เจ็บมากเลย....."

...อีกครั้งที่เหมือนผมกำลังตกลงบ่วงที่ผมสร้างมันขึ้นมาเอง ....ผมได้แต่โทษพี่ราม ..โทษที่พี่รามไม่เคยต่อว่าเรื่องที่ผมหายไป....โทษที่อ้อมกอดของพี่ราม มันอบอุ่นเกินไป ...โทษที่เสียงเต้นของหัวใจพี่รามมันจริงใจเกินไป...โทษที่ทุกอย่างที่พี่รามทำ...มัน....อันตรายเกินไปสำหรับผม...

.
.
.
.

เราจูบกันอีกครั้งตรงซุ้มดอกแก้วข้างๆริมน้ำ....

.
.
.


จูบที่ทำผมเจ็บจี้ดที่ตาข้างขวา ....

.
.
.

เจ็บจนร้าวมาถึงหน้าอกซีกซ้าย....

.
.
.
 


 

[Rafael]

โอ้ย
ไอเดียร์ก็งี้ตลอดอะเดี๋ยวพี่งูก็ตามมาหรอก

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

เชียร์พ่องูกับ..เดียว
เอ๊ะยังไง

เดียวกลับไปแล้ววว  ชอบอ้ะ
รู้สึกอ่านมีช่วงนึงชอบราม แต่ลืมไปแล้ว =  =