หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[takara]

ไอเดียร์เจ็บตัวตลอดเลยอะ แล้วงูยักษ์จะไม่อาละวาดหราเนี้ย

[$VAN$]

อ๊าย~~ คุณราม~~ ไม่เจอตั้งนาน อบอุ่น อ่อนโยน น่าซบอกที่ซู้ด~~ 
ว่าแต่ไอเดียว... ถ้าย้อนกลับมาเห็นสองคนนี้จูบกันจะว่าไงน้อ ^^'

สวัสดีปีงู ขอให้มีความสุขมากๆตลอดปี สมหวังทุกเรื่องจ้า^^

อีดิท..มาเห็นรูปส.ค.ส.เรา ทำไมมันบึ้มขนาดนี้ ลบออกดีก่าเนอะ แหะๆ

[sunshadow]

     กรี๊สๆๆ พี่รามกลับมาแล้วงับ
     กลับมาแบบนิ่มๆอบอุ่นให้ไอเดียร์รู้สึกผิดเล่น หึหึ
     แต่ก็นั่นล่ะ นายเดียวนี่ไปรู้จักมักจี่กะพี่รามตอนไหน

     ปล. ดูเรื่องโน้นแล้วตกใจ จบตอนที่ 80!!! หันมาอีกที เรื่องนี้ก็ตอน 60 แล้วนี่ ยาวได้ใจทั้งคู่

[kakaris]

ไอเดียวบรรยายสรรพคุณอย่างกับสัตว์เลี้ยง

[why yyy]

งูยักษ์ไม่ออกฉากเลยง่ะ ปล. HAPPY NEW YEAR 2013

[wiwari]

รอพี่งูอยู่นะ

[hewlett]

พี่รามกลับมาแล้ว
ไอเดียร์ก็เริ่มอ้อนเลย
พี่รามได้มือขวาจับไอเดียร์ชนิดพิเศษซะด้วย ไอเดียร์หนีไม่รอดแน่

[Onlymin]

== ขอลบรูปออกนะครับ ที่อยู่ของเว็บที่เอารูปมามีการแจ้งว่า มีมัลแวร์ ครับ ==

ไอเดียร์เอ้ยไอเดียร์ เดี๋ยวพี่งูก็รู้จนได้
คราวนี้จะเลือกใครกันล่ะ...เค้าเชียร์พี่งูเด้

[yowyow]

เอาพี่งูกลับมา ณ บัดนาว นั้นโดนจายย แอร๊ยย ไม่ใช่แระ

คิดถึงๆๆ มังคุด

 

[nabua]

เลือกไม่ถูกจริงๆ จะเอาใครเป็นพระเอกดี แบบว่ามีแพจเกจเหมาๆ รึเปล่า แอบรักพี่เสียดายน้อง แถมยังมีน้องเคะจีมาอีก  อร๊ายยยยยย   

ปล.แอบกลัวฝิ่นนิดๆ รับมือได้ทุกสถานการณ์จริงๆ

[RainyMooD]

ไอเดียร์เอ๋ย  ดวงเจ้าช่างเรียกเรื่องดีจริงเชียว
ว่าแต่ ทำร้ายจิตใจแฟนคลับพี่งูมังคุดอีกแล้ว ชริส์

สวัสดีปีงูจร้าาา



หลังจากนั้นก็ตะลุมบอล>>>บอน
ไอเดียวเวลามันบ้าเลือดแมร่งไม่ค่อยสนหน้าอินทร์หน้าพรม>>>พรหม
ไอเดียวมันเหมือนจะเห็นโจทย์เก่าที่ทำรุ่มล่ามกับผม>>>ร่าม
ตรงกับช็อตเด็ดทีไอ้หน้าไหน>>>ที่
อยู่กับมันวันทั้งวันคงได้แต่คลุกอยู่ในห้อง>>>ขลุก

[malula]

อบอุ่นก็อยู่กับพี่รามสิ
fc พี่รามชูจุ๊กกะแร้ยกป้ายไฟ คิคิ

[entirom]

Happy New Year
 


จิ้นคู้พี่น้องได้อีก

คิดไปไกล
 

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 61


ไม่ไหวๆ ช่วงนี้เรื่องซวยๆเข้ามามากเกินพอดี เขาว่า 'ลักกี้อินเลิฟ อันลักกี้อินเกม' แต่สำหรับผมมันเหมือนจะ 'อัน' ทุกสรรพสิ่ง ...

ผมบอกไปหรือยังว่า ตาขวาเจ็บ หมอให้งดใส่คอนแทคเลนส์ ...พองดใส่ตาขวา ตาซ้ายผมเลยหาเรื่องไม่ใส่ด้วย ...แล้วผมลืมบอกพวกคุณไปหรือเปล่า ว่าสีตาปกติของผม เป็นสีเทาจางๆเกือบสีเงิน...ไม่ผิดหรอกครับ สีม่านตาของผม..เป็นสีเทาจางเกือบเงินจริงๆ ที่คนอื่นเห็นว่าเป็นสีแปลกๆก็เพราะปกติผมใส่คอนแท็กเลนส์สีเพื่อปิดสีตาปกติ ...ทีนี้พอไม่ได้ใส่ สีตาจริงๆของผมมันเลยทำทุกคนที่ร้านเรือนน้ำชาถึงกับเหวอไปเลยทีเดียว...

แต่ปัญหานี้พี่รามแก้ได้ ...พี่แกให้ผมใส่แว่นกันแดด...โคตรสบายตาเลย ...มีความสุขมากที่ไม่ต้องมองแสงสว่างตรงๆ รู้สึกว่าเวลาใส่แว่นกันแดดจะมองชัดกว่าใช้สายตาปกติมองแสงเสียอีก..

..การมีพี่รามนี้เหมือนมีผู้จัดการส่วนตัว แต่ต่างจากผู้จัดการโคตรเผด็จการแบบฝิ่นนะ ....

ไม่รู้จะเปรียบเทียบยังไง เอาเป็นว่าอยู่กับพี่รามทีไร ...

ผมเหมือนเป็นแมวทุกที...มีคนทำนู้นทำนี้ให้ มีคนเอาใจและสปอยโคตรๆ มีมือใหญ่ๆลูบหัวลูบหลัง ไม่มีอะไรทำว่างๆ พี่รามก็เดินมาหอมแก้มแล้วก็ไปนั่งทำงานต่อ...เคลิ้มๆจะหลับก็มีคนอุ้มไปนอน...เหอเหอเหอ.....ความสุข กับการรู้สึกผิด มันห่างกันแค่เส้นบางๆกั้นแค่นั้นจริงๆ...
.
.
.
ผมไม่เถียงถ้าจะมีใครว่าผมเอาแต่ได้ ...ผมไม่เถียงถ้าจะมีใครว่าผมเห็นแก่ตัว ...

ลองมาเป็นผมไหมครับ?? ลองมายืนในจุดของผมไหม??

คิดหรือครับว่าผมอยากจะให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้ ผมเองก็เหมือนคนปกติทั่วไป ผมเองก็อยากจะมีหัวใจให้ใครแค่คนเดียว ...แต่ผมทำไม่ได้ผมเลือกไม่ได้ ....ผมเลือกไม่ได้ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเลือก ...แต่..ถ้าวันใดวันหนึ่ง ไม่ว่าพี่รามหรือ เอล เจอคนที่ดีกว่าผมก็พร้อมจะเดินออกมาจากความสัมพันธ์แบบนี้ ...หรือถ้าทั้งสองคนจะจบความสัมพันธ์กับผม ผมก็ยินดีให้ทั้งสองคนได้อยู่กับคนใหม่ที่ดีกว่าผม ... เรื่องการคบหาผมแฟร์อยู่แล้ว ... ผมอาจงี่เง่าในบางเรื่องแต่กับเรื่องนี้ ผมใจได้อย่างที่คุณคาดไม่ถึงเลยล่ะ...

ผมรู้ว่าเคยมีพวกคุณบางคนหมั่นไส้ผม หมั่นไส้จนอยากยุให้ เอล หรือพี่รามมีคนใหม่ไปเลย ... เผื่อบางทีผมอาจจะหึงหรือหวงก้างขึ้นมาบ้าง ...

แต่ขอโทษครับ ....

สมองผมสำหรับคนที่มีทางเลือกที่ดีกว่าผม  ผมไม่เคยมีคำว่าหึง หรือหวง และไม่เคยจะดึงใครกลับมาเป็นของผมถ้าเขาเลือกที่จะไป...
.
.
.

พี่นพก็เป็นหนึ่งในคนพวกนั้น รวมทั้ง โฟร์ทก็ด้วย ....ถึงจะรักมากแค่ไหน ลองบอกผมมาสักคำว่าจะไป...ผมก็ยินดีเปิดทางให้โดยไม่คิดมาก....

ลองคนมันอยากจะไป ....จะดึงตัวที่ไร้หัวใจไว้ก็ใช่ที่ ...ผมคิดแบบนี้มาตลอด...

.
.
.

แต่นั่นสำหรับคนที่มีตัวเลือกนะ แต่สำหรับคนที่ผมเลือก ผมไม่เคยคิดจะปล่อย ...

.
.
.

จี คือคนที่ผมพูดถึง..

.
.
.

ขอไปแล้วยังไง? จูบสุดท้ายแล้วยังไง ?

.
.
.


คิดหรือว่าผมจะปล่อยจีไป?







***





...
..เกลียดช่วงนี้จริงๆ ช่วงที่ สมองมันเบลอๆ เย็นๆ โล่งๆ ช่วงนี้เหมือนขาผมมันจะไม่ค่อยติดพื้น ทำอะไร ไม่ค่อยคิด ยิ่งมาป่วยแบบนี้ด้วย อาการยิ่งไปกันใหญ่ ...
.
.
.
ไม่รู้ว่าเอาสมองส่วนไหนคิด คงเป็นส่วนที่ดีที่ยังเหลืออยู่ในมโนสำนึกมั้ง ...
.
.
.
ผมโทรหาฝิ่น ...แอบออกมาโทรตอนพี่รามไม่อยู่ ไม่เกินสิบนาที ไอ้ฝิ่นก็เอาราชรถมารับที่หน้าร้าน มันส่งหมวกกันน็อคให้ผม และผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะก้าวขึ้นคร่อมรถมอไซค์คันใหญ่ของมัน ไม่ต้องบอกจุดหมายเพราะกับฝิ่นแค่มองหน้ามันก็รู้แล้วว่าผมคิดอะไร ยิ่งตอนนี้สมองผมไม่รับรู้อะไรแล้ว ต่อมเอาแต่ใจมันบังไปหมด พอฝิ่นไปส่งที่หน้าออฟฟิศเอล ผมก็ไล่ไอ้ฝิ่นกลับแล้ว...
.
.
ผมเดินขึ้นตึกทั้งๆที่ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของพี่ราม กับบ็อกเซอร์ แถมคีบรองเท้าหมีอีกต่างหาก ...
.
.

" ติดต่อคุณอเล็กซ์ ให้ที บอกว่าหัวหน้าฝ่ายศิลป์ต้องการพบ"

ผมเดินไปบอกโอเปอร์เรเตอร์อย่างนั้น

คำถามที่มีตามมาคือ 'นัดไว้หรือเปล่า?' พร้อมกับสายตาเหยียดๆ ที่มองตามมากับสภาพการแต่งตัวของผม...เห็นว่าเป็นพนักงานใหม่หรอกนะ เอ่อ..เห็นว่าสวยก็ด้วยถึงได้ยอมให้ ผมยิ้มแล้วบอกประโยคเดิม   

" บอกคุณอเล็กซ์ ว่าหัวหน้าฝ่ายศิลป์ต้องการพบ"

...ตอนแรกว่าจะรอเอลที่ล็อบบี้ แต่พอนั่งรอบนโซฟา จริงๆ กลับรำคาญที่มีแต่คนมอง แว่นกันแดดที่ใส่เอาไว้ ก็ทำให้หน้าหนาได้ไม่มากไปกว่านี้ด้วยสิ สุดท้ายเลยตัดสินใจจะเดินเข้าลิฟต์ขึ้นไปหาเอลที่ห้อง กำลังจะลุกก็มีคนเดินเข้ามานั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามเสียก่อน ...
.
.
.
คนที่หน้าคล้ายๆเอล ...
.
.
.

"Ciao"

ไอ้ฝรั่งดองนั่นทักทายมา จะไม่ทักกลับก็ไร้ไมตรีโดยใช่ที่

"Ciao"

ผมทักกลับไปแล้วก็แค่นั้น...มองคนตรงข้ามผ่านแว่นกันแดด.. ยิ่งเห็นไอ้ฝรั่งนี่ยิ่งคิดถึงงูยักษ์ ริมฝีปากหนาๆนั้นน่าฟาดปากฉิบ ซอกคอรวมไปถึงไหล่กว้างนั่นก็ด้วย อยากกัดชะมัด แผงอกที่อยู่ใต้เสื้อนั่นด้วย มันทำให้อยากกินจนเผลอครางในลำคอ...
อยากกินงูยักษ์จนห้ามตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าตอนไหนที่เอานิ้วมากัดอีกแล้ว...กว่าจะรู้ตัวและสั่งให้ ตัวเองมีสติมากกว่านี้ก็ใช้เวลาพักใหญ่ๆ  รอนานโคตร จนสุดท้ายผมขยับแว่นแล้วเตรียมจะลุกออกจากโซฟา แต่ไอ้มือร้อนๆของคนที่นั่งอยู่ด้วยมันจับข้อมือผมไว้ก่อนจะส่งสำเนียงภาษาไทยแปร่งๆ ออกมา

"เราเคยเจอกันมาก่อน ไหม?"

"....ไม่"

เรียกได้ว่าผมตอบแบบไม่คิดด้วยซ้ำ มือร้อนๆที่จับที่ข้อมือ ถ้ามันเปลี่ยนเป็นมือเอลจับที่สะโพกแล้วลูบลงมา ...โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย!!! ไม่ไหวไม่ไหว สมองจะไม่รับอะไรอยู่แล้ว ไอ้งูยักษ์มันเล่นของหรือไง ทำไมร่างกายผมคิดถึงแต่มันว่ะ!!!
 
"ผมว่าเราเคยเจอกันนะ"

หรอออออออออ...จะมาความจำดีเหี้ยอะไรตอนนี้ โอเคผมอาจเคยเจอไอ้บ้านี้ แต่ตอนนี้ไม่สำคัญ เข้าใจ? คือตอนนี้กู 'ว้อนท์' อย่างอื่น.. ไม่สิ 'นี้ด' เลยดีกว่า ถึงเคยเจอกันก็ช่างแม่งเถอะ จากกันตอนนี้เลยแล้วกัน

"Ciao Ciao"

กล่าวลาอย่างมีมารยาทแล้วกระชากข้อมือออกมา ไอ้บ้านั่นเหวอไปนิดนึงกับท่าทีมีมารยาททางสังคมของผม แล้วก็นั่นล่ะ ผมวิ่งเข้าลิฟต์แล้วกดขึ้นไปที่ชั้นบนสุดห้องทำงาน เอล ... กดรัวๆเพราะเหมือนลิฟต์มันจะปิดไม่ทันใจ




***



...

"ทีน่า...คุณที่นั่งตรงนั้นขึ้นไปข้างบนแล้วหรอ?"

"ไม่รู้สิคุณมินท์น่าจะขึ้นไปแล้วคะคุณมินท์ คุณมินท์รู้จักหรือคะ ใครหรือคะ? มาขอพบคุณอเล็กซ์ ไม่ได้นัดด้วย แล้วยังบอกให้คุณอเล็กซ์ลงมาพบอีก? เขาบอกว่าเป็นหัวหน้าฝ่ายศิลป์...หัวหน้าฝ่ายศิลป์ ของบริษัทเรามีด้วยหรอคะ ทีน่าไม่เคยเห็นหน้าสักที "

โอเปอร์เรเตอร์คนใหม่ บ่นแล้วใช้สายตาฟ้อง หัวหน้าฝ่ายต้อนรับ ...ทิ้งให้คุณมินท์ หยุดยิ้มแล้วส่ายหน้าปลงๆกับท่าทีของเด็กใหม่ ก่อนจะเอ่ยเรียบๆให้สาวเจ้ารู้ตัวว่าทำอะไรไปบ้าง

"..มี...ทีน่า มีตำแหน่งนี้ ตำแหน่งใหญ่เสียด้วย ใหญ่ขนาดสั่งให้คุณอเล็กซ์มาพบได้เลยล่ะ....แล้วนี้แจ้งคุณอเล็กซ์หรือยังว่าใครให้ลงมาพบ? "

"...ล้อทีน่าเล่นหรือเปล่าคุณมินท์?"

มินท์ส่ายหน้าแทนคำตอบ ...ปล่อยให้เด็กใหม่ครางเสียงหลง

"ทีน่า....ยังไม่แจ้งคุณอเล็กซ์เลย ทีน่านึกว่าเขาพูดเล่น เลยไม่ได้แจ้งไป กลัวจะรบกวนคุณอเล็กซ์...ก็คุณอเล็กซ์สั่งไม่ให้ใครขึ้นไปหาที่ห้องทำงาน...โอ้ยยย.. ทีน่าตายแน่เลย คุณมินท์...ตายแน่เลย..."

"...เตรียมสวดมนต์ได้เลยทีน่า..."

คุณมินท์ ตอบเบาๆแล้วหันไปมองตัวเลขลิฟต์ที่ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปชั้นบนสุด ...จากนั้นก็ได้แต่ตบไหล่เด็กใหม่อย่างให้กำลังใจ  ..
มีหลายเรื่องในบริษัทนี้ที่เด็กใหม่อย่างทีน่าต้องรู้....

เรื่องที่ว่า...

'หัวหน้าฝ่ายศิลป์ ของบริษัทนี้ยิ่งใหญ่ขนาดเรียกคุณอเล็กซ์ลงมาพบได้ ก็แล้วกัน'




***



"...."

ขึ้นมาถึงห้องทำงานเอล ผมเจอพลขับของงูยักษ์เดินวนอยู่หน้าห้องทำงานด้วย ชื่ออะไรจำไม่ได้แล้ว รู้แต่ว่าผมยังไม่ทันถามอะไร พลขับก็เข้ามากอดแล้วบอกว่า
 
'ฝากบอสด้วย ...สถานการณ์กำลังแย่..'

.
.
.
ผมเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาถึงได้รู้ว่า คำว่าย่ำแย่มันออกจะน้อยไปสักนิด...
.
.
.

เพิ่งเกิดสงครามกันหรือไง?
.
.
.
ห้องทำงานไอ้งูยักษ์ไหงมันถึงเหมือนระเบิดลงอย่างนี้ ? แฟ้มอะไรต่อมิอะไร หล่นเกลื่อนพื้น ส่วนตู้เอกสารก็เหมือนโดนอะไรฟาดลงไปนอนตะแคงอยู่ข้างๆโต๊ะกระจกโต๊ะรับแขกที่แตกเป็นเม็ด ผมเอาเท้าเขี่ยๆเม็ดกระจกที่ร่วงกราวบนพื้น ... บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ว่างเปล่า บนเก้าอี้ตัวยักษ์ก็ด้วย ไร้วี่แววพ่องู ผมเดินสำรวจไปทั่ว จนมาเจอปลายขดหางใหญ่ที่ส่ายช้าๆ การส่ายแบบเนือยๆของงูยักษ์เนี้ยไม่ได้แปลว่าจะเหมือนหมาอารมณ์ดีการส่ายหางแบบนี้มันแปลได้ว่า เจ้าของหางอารมณ์เสียสุดๆ

" Vai via! "

เสียงดังยิ่งกว่าคำรามเสียอีก เล่นเอาผมใจแป้ว ...ไม่เคยเจองูยักษ์เวอร์ชั่นโหดครับ พอเจอจังๆถึงจะแค่เสียงก็เถอะ แมร่งงงโหดได้ใจเลยสาดดด!!

แต่ก็แค่นั้นมันก็เหมือนหมานั่นล่ะ ถึง หมามันจะดุแค่ไหน แต่กับเจ้าของ  มีเจ้าของหมาดุที่ไหนบ้างที่กลัวหมาตัวเอง โอเค อาจมี แต่ก็อาจกับคนอื่นนะ ไม่ใช่ผมแน่ ... ผมนั่งเอานิ้วเขี่ยๆขดหางที่ส่ายไปส่ายมาช้าๆ ไม่รู้ว่าช่วงลำตัวกับช่วงหัวอยู่ตรงไหน เพราะงูยักษ์ของผมตัวไม่เล็กไม่สั้นเสียด้วยสิ ยิ่งเขี่ยยิ่งสนุกเพราะเหมือนเจ้าของหางจะเริ่มเล่นด้วยกับผม เสียงตวาดคำรามเบาลงไปแล้ว เหลือแค่ปลายหางที่แกว่งไปมาช้าๆหลบปลายนิ้วผมที่เขี่ยเล่น ...กับเสียงครางในลำคอแผ่วๆ




***





.
.
.
.

ปลายนิ้วร้อนๆถอดแว่นสายตาผมออกแล้วเขี่ยเบาๆที่แก้ม  ...ตอนนี้ตาขวายังโดนมาร์คปิดอยู่ ผมเลยเหลือแค่ตาข้างซ้ายที่มองจ้องหน้างูยักษ์ที่เริ่มค่อยๆกลายสภาพเป็นคนปกติกับเขาเสียที...

แผ่นอกกว้าง เปลือยเปล่ากระเพื่อมไหวตามลมหายใจแรง...ริมฝีปากหยักหนา ....โครงหน้าเข้ม ตัดกับแววตาสีมรกต ...ที่เหมือนจะดึงดูดสติผมให้หลงใหลเอาง่ายๆ 

"ตา เป็นอะไร ?"

งูยักษ์ปรับลดเสียงลงแล้วถามผมช้าๆ ...อยากจะเล่นมุขกลับไปว่าเป็นแฟนยาย แต่กลัวมุขไม่ฮาพางูงงผมเลยยั้งปากไว้ก่อน

"อุบัติเหตุนิดหน่อย.."

"เจ็บไหม?"

คำเดียวกับที่พี่รามเคยถามเลย แต่คำตอบของผมมันกลับต่างออกไป ผมไม่ได้ตอบอะไรงูยักษ์ แต่เลือกที่จะงับปลายนิ้วเรียวๆนั้น ....งับแล้วรูดอม ....

...
สายตาที่งูจ้องมองมาที่ผมบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร...ผมรู้แค่ว่าผมต้องการเอล ต้องการมากๆ ต้องการตอนนี้.... เดี๋ยวนี้ ...










"อึกกก....อืมมมม..อืมส์ ...."

...อืมส์.... แรงกอดแน่นๆแบบนี้ล่ะ ที่ต้องการ ...รสจูบหนักๆที่เหมือนจะฆ่ากันให้ตาย ...
ดีกว่าที่จินตนาการไปเองเยอะ ...

แผ่นหลังผมตอนนี้แทบไม่ติดโซฟา เพราะมือใหญ่ของงูยักษ์มันรั้งเอวผมขึ้นมาแล้วอมหยอกกับไอเดียร์น้อย เซ็กส์ที่เล่นกันเหมือนตายอดตายอยาก รอยฟันที่ขบกัด ลายพร้อยไปทั่วทั้งตัวเหมือนรอยจูบที่แทรกพรมไปทั่วไม่ต่างกัน  ...

"เอล...แรงๆ..."

ผมรั้งเอวใหญ่ของพ่องูให้ดันเข้าลึกขึ้นไปอีก ก่อนจะคว้าลำคอหนามารุกจูบ ริมฝีปากนี้ล่ะที่คิดถึงมาตลอด ลิ้นร้อนๆนี้ล่ะที่อยากดูดเลียแล้วให้มันไล้ไปทั่วตัว แรงโถมที่ใส่เข้ามาทำโซฟาที่ผมพิงอยู่ลั่นเอี๊ยดอ๊าด ...แต่จะสนใจอะไร สภาพห้องทำงานตอนนี้ยังไงก็คงต้องซื้อเฟอร์ฯเข้ามาใหม่อยู่ดี ซื้อโซฟาเพิ่มอีกสักตัวขนหน้าแข้งพ่องูคงไม่ร่วงกราวหรอก..

"...ภัทร... ยูกำลังจะทำไอเป็นบ้า.."

เสียงพร่าครางหอบ แล้วซุกจมูกคมลงมาที่ ซอกคอ ฟันคมๆงับลงมาพร้อมๆกับแรงกระแทกที่ทั้งหนักทั้งเน้น เจ็บที่ลำคอเทียบไม่ได้กับเจ็บที่ช่วงกลางลำตัว เรียวขายาวถูกยกให้มาพาดไหล่กว้าง โซฟาตัวใหญ่ ถูกดันให้ไปติดกับผนังห้องเมื่อแรงอารมณ์มันยิ่งคุหนัก

ฝ่ามือใหญ่ของเจ้าของห้องถูกคนตาเจ็บจับมางับไว้ปิดเสียงหวีดร้องของตัวเอง ...

กลิ่นเลือดจางๆที่ริมฝีปากทำให้สติเตลิดไปไกล แววตาสีเงินที่จ้องมาทำให้ความต้องการยิ่งเพิ่มมากขึ้นอีก ...เหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนจะหยุดตัวเองให้ทำตามความปรารถนาของเจ้าของแววตานั้นไม่ได้...

"Andrò a impazzire con te ..."

เสียงแหบพร่า ยังพร่ำกระซิบข้างๆแก้มเนียน เม็ดเหงื่อผุดพราวไปทั่วแผ่นหลังใหญ่ จนมันไหลเลอะลงมาเปียกแผ่นอกเนียนที่แนบติดกันตามแรงกอดที่โถมกระชั้น ...
.
.
 





...แค่ขยับยังเจ็บ....

.
.
.

ไอเดียร์เลยพอเห็นภาพเลยว่า คำว่า 'แหลกยับ' เป็นยังไง ...
ระบมไปทั่วตัว ระบมจนไม่อยากจะลุก และไม่คิดจะลุกเลยเพราะไอ้พ่องูมันยังไม่ยอมถอนตัวเองออกไปสักที หนาวกับเครื่องปรับอากาศจนเผลอดึงม่านที่คลุมหน้าต่างมาห่มตอนไหนไม่รู้ งูยักษ์หลับสนิท แต่ยังไม่ยอมถอนลูกงูตัวที่ยังไม่สงบออก แถมยังกอดไว้เสียแน่น เหมือนกลัวคนที่อยู่ในวงแขนจะหายไปไหนอีก ....
.
.
.

"คุณไอเดียร์ ?"

เสียงพลขับตะโกนเรียกจากหน้าห้อง ดีนะที่โซฟามันหันหลังให้ปากประตู ไม่งั้นคงมีภาพเรทอาร์หลุดออกไปให้พลขับร่างใหญ่เห็นกันบ้างไม่มากก็น้อย ไอเดียร์แข็งใจยกมือขึ้นเหนือโซฟาแล้วโบกไล่พลขับ...

"คุณไอเดียร์ คุณอเล็กซ์เป็นไงบ้างครับ ไหวไหม?"

ได้ยินคำถามแบบนั้น ไอเดียร์เลยยกนิ้วกลางชูให้แทนคำตอบ ...ก็อเล็กซ์น่าจะไหวอยู่ แต่คนที่อยู่ในวงแขนพ่องูตอนนี้อะสิ ท่าจะไม่ไหว

"ล็อกห้องให้ด้วย แล้วจะไปไหนก็ไป!"

เผลอทำตัวเป็นนายพลขับไปอีกคน เสียงกดล็อกประตูดังเบาๆ ตามมาด้วยเสียงปิดประตู

...
คนที่เหมือนจะหลับไม่รู้เรื่อง อยู่ๆก็ดันตัวขึ้นแล้วยกตัวกดให้อีกคนที่นอนทับ นอนราบคว่ำหน้าไปกับโซฟา ไอเดียร์ครางอู้ตะปบโซฟาแน่นเมื่อแก่นกายใหญ่ที่ยังเชื่อมติดอยู่นั้น เหมือนจะดันลึกเข้ามาจนแทบจุก เอี้ยวตัวจะหันไปมอง ก็โดนเสียงแหบครางขอไว้เสียก่อน

"อย่าหันมา ภัทร ...อย่ามองไอตอนนี้ ..."

เสียงพร่าเหมือนอ้อนวอน แต่แรงกระทำที่ส่งมาต่างกันเหมือนฟ้ากับเหว ...อุ้งมือใหญ่จับช่วงเอวคอดลากให้ลงไปอยู่ที่ช่วงแขนโซฟา แรงโหมค่อยๆโถมเข้ามาอีกครั้ง พร้อมๆกับเสียงครางสบอารมณ์ของพ่องู ระคนไปกับเสียงเครื่องปรับอากาศ ปล่อยให้คนที่โดนกระทำได้แต่ซี้ดปาก ครางอื้อ อ้า กำมือจิกโซฟาแน่น ... 

ไม่รู้ว่ากี่รอบต่อกี่รอบ ก็ไม่ได้มีสติจะมานับขนาดนั้น ...
.
.
.
รู้แค่ว่า .....
.
.
.



ฉิบหาย ไอ้พ่องูยักษ์แมร่ง ไม่ใส่ถุงอีกแล้วสิ ....

[why yyy]

ร้อนแรงมากกกกกก

[$VAN$]

แว้ก! ร้อนแรงกันน่าดู 
พ่องูยักษ์คราวก่อนโดนแย่งซีน คราวนี้เลยจัดหนักอ่ะดิ
ยัยทีน่าก็ทีหน้าทีหลังอย่าดูถูกใครอีกนะ 555
แล้วแฝดงูป่ะที่มาทักเดียร์ มาทำไรเนี่ย?

บวกๆไป^^

[entirom]

พ่องูอาละวาทอย่างหนักเลย
 

[Alphas]

 
หน้ามืด จะเป็นลม

[pp_song]

  เลือดหมดตัว

[wiwari]

ไอเดียร์กับเอล ร้อนแรงตลอดๆ

[malula]

อื๋อ...เผลอไปจ้องติดขอบ จะเป็นตากุ้งยิงไหมนี่ คิคิ

[hewlett]

คนที่ทักไอเดียร์ใช่อีวานเปล่า
ไอเดียร์หนี่พี่รามมาหาเอลอีกแล้ว พี่รามมีบทน้อยจังเลย

[nunnan]

 

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

 

[takara]

โอ้ ร้อนแรงจริงจริง เกิดรัยขึ้นนะ

[RainyMooD]

เดียร์น่ะ  ยังจะมาฮาอีก แทนที่จะซีเครียดไปนั่งจิ้มหางพี่งูเล่นซะงั้น
ไงล่ะ เลยโดนงูจิ้มคืนชุดใหญ่เลย

อ้อ  ไว้อาลัยให้ยายทีน่า 2 วิ 




ลักกี้อินเลิฟ อันลักกี้อินเกมส์>>>เกม
หมอให้งดใส่คอนแท็คเลนส์>>>แทค
ที่คนอื่นเห็นว่าเป็นสีแปลกๆก็เพราะปกติผมใส่คอนแท็กเลนส์สี
แต่ต่างจากผู้จัดการโคตรเผด็จการณ์แบบฝิ่นนะ>>>การ
ผมอาจงี่เง้าในบ้างเรื่อง>>>เง่า   บาง
เผื่อบางทีผมอาจจะหึงหรือห่วงขึ้นมาบ้าง>>>หวง?
และผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะก้าวขึ้นคร่อมรถมอไซน์คันใหญ่ของมัน>>>ไซค์
กดรั่วๆเพราะเหมือนลิฟต์มันจะปิดไม่ทันใจ>>>รัว
คำว่าย่ำแย่มันออกจะน้อยไปสักนึด>>>นิด
เสียงดังยิ่งกว่าคำรามเสียอีก เล่นเอาผมใจแป๋ว  >>>แป้ว
เสียงตะหวาดคำรามเบาลงไปแล้ว>>>ตวาด
แผ่นอกกว้าง เปลื่อยเปล่ากระเพื่อมไหว>>>เปลือย
ดีกว่าที่จิตนาการไปเองเยอะ>>>จินตนาการ
แรงโถมที่ใส่เข้ามาทำโซฟาที่ผมพิงอยู่ลั่นเอี้ยดอ้าด>>>เอี๊ยดอ๊าด
เมื่อแรงอารมณ์มันยิ่งครุหนัก>>>คุ
 

[uknowvry]

แหม่.... ลูกหัวปีท้ายปีแน่ๆ 555+

[sunshadow]

    เอิ่ม. . . ไอเดียร์ ตอนแรกนายกลัวงูมากไม่ใช่เรอะ
    ไหงตอนนี้ไม่หวั่นแม้งูกำลังคลั่งล่ะ
    แต่เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าถ้าอยากให้งูเชื่อง เคลิ้ม หายจากอาการหงุดหงิดงุ่นง่านต้องเขี่ยหางเล่น!!!
    แล้วพ่องูไปทำอะไรมาละเนี่ยถึงหงุดหงิดเข้าขั้น ทำเอาไอเดียร์เดี้ยงได้ขนาดนี้

[Rafael]

ชอบตอนเขี่ยหางงูจริงๆ
กร๊ากกกกก

[tamako]

คู่นี้เขาร้อนแรงจริงๆ
ไม่ได้ใส่ถุงยางก็ไม่เห็นเป็นไร  พ่องูทำก็ให้พ่องูรับผิดชอบสิ