หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[yowyow]

  ฟ้าเหลืองกันเลยทีเดียว

 

[qhanb]

อยากให้งูสงบต้้องเขี่ยหางงูเล่นสินะ... 

[lovelymoo]

อืม อ่านๆไปเดียร์ไม่ต้องเลือกใครก็ได้นะ เหมาหมด 5555 

[Onlymin]

แอลกับไอเดยร์นี่มันเข้ากันจริง ๆ

ร้อนแรงกันทั้งคู่ 

[Lacie]

ตายสนิท 

[รอยเขียน]

เคมีเข้ากันดีนะ สัตว์ประหลาดสองตัวเนี้ย 

[Tuna Omega]

 

[infinitez123]

ผูกเรื่องไ้ด้สนุกมากเลย โอ๊ยชอบ ขอไล่อ่านก่อน
เก่งมากเลยอ่า ซับซ้อนดีจัง

[Onlymin]

จู่ ๆ ก็คิดถึงคู่นี้ขึ้นมา


(ปล. ไม่ได้เม้นท์ทวงนะคะ แค่แวะเข้ามาทัก ภัทรกับเอล เท่านั้น)

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 62

# ติดเชื้อ


...อารมณ์ แปลกๆมันคุกรุ่น แล้วเจือจาง ...
โถมมาเป็นระลอกคลื่นแล้วก็เลือนหาย... ท่อนขาเปลือยเปล่าเกี่ยวกระหวัดกับลำตัวยาวเสียดสีไปกับผิวเกล็ดวาวเลื่อมสีทอง บดเบียดผิวเนื้อกับลอนเกล็ดแล้วกอดแน่น ....

กลิ่นหอมอวนฟุ้งกระจาย ...

จนอเล็กซ์อดไม่ได้ที่จะกอดดึงร่างในวงแขนมากระชับแน่น ริมฝีปากหนาไล้เลื้อยลงไปที่ไหล่ลาด กลิ่นหอมที่เหมือนจะดึงสติให้ยิ่งจมดิ่ง ... โคนหางใหญ่เกี่ยวตวัดร่างนั้นไว้เหมือนในความฝัน รัดแน่นเหมือนจะกลืนกินอย่างลุ่มหลง ...
.
.
.

แล้วมันก็ค่อยๆเปลี่ยนไปทีละน้อย ....
.
.
.

...เกล็ดสีเงินวาว ค่อยๆไล่ซ้อนชั้นจากท่อนขาเนียน ลงไปจรดปลายเท้า

เสียงครางในลำคอแผ่วเบาแต่กรุ่นไปด้วยอารมณ์ ยิ่งอเล็กซ์ รัดแน่น อีกร่างยิ่งเกี่ยวกระหวัดและรัดตอบกลับมารุนแรงไม่แพ้กัน  ...แรงรัดมันยิ่งเพิ่มความกระสันอยาก จนทำให้ อเล็กซ์ ต้องปรือเปลือกตาขึ้นมองเจ้าของสัมผัส...


สีเงินวาวสะท้อนเข้ามาในดวงตามรกต...
.
.
.
สีเงิน...มันไม่ใช่แววตาของภัทรที่จ้องมา แต่มันเป็นผิวเกล็ดสีเงินของท่อนล่างที่กลายเป็นโคนหางลากยาว แล้วเกี่ยวกระหวัดรัดไล่กับปลายหางสีทองของอเล็กซ์ ..สัมผัสที่เหมือนการลอกเลียนแบบ ...
.
.
.

หัวใจ อเล็กซ์ กระตุกวาบเหมือนหยุดเต้น ...

.
.
.


แววตาสีมรกต ได้แต่จดจ้องภาพเบื้องหน้า ...

แล้วลากสายตา ไล่ลงมาตั้งแต่ผ้าม่านผืนหนาที่ตวัดคลุมช่วงเอว ผิวเนียน สีนวล ประกอบกับเครื่องหน้าไร้การตกแต่ง มาร์คปิดตายังปิดคาดอยู่ที่ตาขวา เส้นผมยาว ขมวดรัดแล้วปักไว้ด้วยปิ่นสีทอง จมูกรั้น ซุกเข้ากับแผ่นอก จนลมหายใจอุ่นระอุแผ่วผ่าว ยามร่างนั้นสูดและผ่อนลมหายใจ ท่อนแขนข้างหนึ่งของอเล็กซ์ถูกยึดไปเกี่ยวกอด ปลายโคนหาง ขดรัดและรั้งแน่น เกี่ยวกระหวัดสลับเป็นลายเลื่อมสีทอง และเงิน ...
..

เหมือนยังจมดิ่งอยู่ในห้วง นิทรา ปลายหางเกล็ดสีเงินแกว่งไกวช้าๆ...

.
.
.

อเล็กซ์คลายแรงรัดที่โคนหางออก....พาให้ อีกร่างคลายแรงรัดนั้นเช่นกัน ปลายนิ้วแกร่ง ลองสัมผัสแล้วลากไล่ลูบผิวเกล็ดสีเงิน ...มันเย็นวาบไม่ต่างกัน ....
ลูบวนบนผิวเกล็ด ลูบลากแล้วยิ้มอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ ...ความสุขใจมันเหมือน ล้นทะลักเอ่อ ..
.
.
.
เสียงครางในลำคอของคนที่ซุกอยู่บนแผ่นอกดังออกมา อย่างไม่สบอารมณ์  ผิวเกล็ดเคลื่อนไหวเหมือนหดหนี ...พอปลายนิ้วอเล็กซ์ ไล้ตามไปอีกครั้ง ขดหางสีเงินวาวก็ฟาดโครมเข้ากับพนักโซฟา เต็มแรง!!!

.
.
.

เหมือนกับมองตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกเงากลับด้าน ...
.
.
.
 ภัทร เหมือนลอกเลียนอเล็กซ์มาทุกอย่าง ....แม้แต่อารมณ์ร้อนยามไม่รู้สึกตัว...
ไม่สิ เหมือนจะเป็นเสียยิ่งกว่า ด้วยซ้ำ!!!!
 




*** 
   



...
นรก!!!

ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา ไอเดียร์ วิ่งเข้าห้องน้ำแล้วเข้าห้องน้ำอีก ทรมานกับสภาพของร่างกายทั้งไอทั้งสำรอก...

รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว จนน่ารำคาญ อากาศรอบข้างมันจะร้อนก็ไม่ร้อน จะหนาวก็ไม่หนาว หัวปวดหนึบ ปวดจนเลือดใสๆไหลจากจมูกลงไปปนกับเมือกเหลวที่ร่างกายขับออกมาจากการระคายเคือง ....

เกลียดตัวเอง... แม่งงงงงงงงงง!! ตาก็ยังไม่หาย ไหนจะต้องมาพ่วงกับอากาศแปลกๆนี้อีก เกลียดตอนร่างกายอ่อนแอเมื่อสิ่งที่คิดว่าเป็นโรคภูมิแพ้มันยิ่งหนักขึ้นๆ ทั้งโกรธทั้งโมโห  แต่ก็หยุดตัวเองไม่ได้ เมื่อเริ่มที่จะไอและต้องสำรอกเมือกใสในลำคอออกมา...แค่หอบหายใจตอนนี้ยังย่ำแย่ เหมือนกับว่า แค่ปล่อยไว้เฉยๆ เมือกในลำคอมันก็เหมือนจะทะลักออกมาไม่หยุด

...โกรธตัวเองจนพาลไปถึงเจ้าของห้อง !! อเล็กซ์ หายหัวไปไหนไม่รู้ ตื่นมาก็อยู่ที่คอนโดอเล็กซ์แล้ว อยู่คนเดียวตามลำพังโดยไม่เห็นเงาหัวเจ้าของห้องสักนิด คิดแล้วแม่งมันน่าโมโห!!

ปลายนิ้วกำเกร็งแน่นจนปลายเล็บกดจิกเข้าผิวเนื้อ  สำรอกไอจนรำคาญตัวเอง เกินทน ไอเดียร์ ล้างมือที่เลอะเมือกลื่นแบบลวกๆแล้วล้วงหยิบ มือถือเครื่องเล็กที่ฝิ่นยัดใส่มือมาตั้งแต่ตอนนั่งซ้อนอยู่บนมอเตอร์ไซค์ กดเบอร์ของฝิ่นที่เหมือนฝังอยู่ในหัวแล้วกดโทรออก...

“อยู่...คอนโดเอล...”

เค้นเสียงใส่เครื่องได้แค่นั้นก่อนจะสำลักไอแล้วสำรอกเมือกใสๆออกมาอีกครั้ง…

   


***
..
เสียงกริ่งหน้าประตูกดรัว เรียกสติไอเดียร์ที่กำลังกอดโถชักโครกไว้แน่นขึ้นมาได้แบบอัตโนมัติ  แต่แค่ยันตัวจะลุกขึ้น เมือกใสมันก็ล้นทะลักออกมาจากลำคออีกแล้วจนต้องสำรอกออก... พัฒนาได้อีกขั้น ตอนนี้ไอเดียร์สามารถเก็บเสียงสำรอกเมือกได้แล้ว ไอเดียร์ไม่เรียกสิ่งที่ตัวเองทำว่า อ้วก เพราะแต่ละครั้งมันไม่ได้ โอ้กอ้าก เหมือนคนอ้วกหรือคนแพ้ท้อง แต่มันเป็นการขย้อน แล้วเกลี่ยสิ่งที่อยู่ในลำคอออกโดย ไม่เกิดเสียง....

...อาการ...

เหมือนงูตอนขย้อนคายเหยื่อออกมา ..... 


.
.
.

…เสียงกริ่งยังคงดังไม่หยุด ..

ไอเดียร์ปาดทั้งเมือกทั้งน้ำลายแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งรีบไปเปิดประตู...

จู่ๆอากาศมันก็หนาววาบ ... สติหายไปแค่นั้นเมื่อร่างทั้งร่างทิ้งตัวลงบนพื้นพรม....


.
.
.

[Maewjunsu]

ภัทรติดเชื้อจากอเล็กซ์กลายเป็นงู :a5:แล้วพลำในร่างภัทรจะทำอะไรอีกรึเปล่า

[MelodyKJJ]

 :sad4:ค้างง่ะ ตามมาติดเรื่องนี้ด้วยคนน้าาาาาาาาาาา 
เราแอบชอบราม 5555555 ตื่นเต้นมากอ่ะตอนนี้ งูฟาดงู 

[nunnan]

หนุกแน่นนน

[wiwari]

เกิดอะไรกับไอเดียร์ หรือว่าจะลอกคราบบบบบบบบบ

[ratnalin]

เออะ! ไอเดียร์ ไม่ใช่กินเอลเข้าไปแล้วนะ!! (โดนโบก)
แหมมมมม พ่อเจ้าประคุณ พ่อคนเสน่ห์แรง พ่อคนหล่อเลือกได้ อย่าให้โดนเอลทิ้งละกันนะ ชิ ชะ เชอะๆๆๆ
ส่วนน้องจี ..................................ขอยืนไว้อาลัยสองวิ สู้ๆนะน้องจี!

คิดถึงคุณราม คุณรามก็มา แต่มาแวบเดียวไอเดียร์ก็ดอดมาหาพี่งูซะแล้ว -*-

รอตอนหน้าจ้า

[why yyy]

เลื้อยสยอง!! กลายเป็นงูไปซะแล้ว

[takara]

ไอเดียร์กลายเป็นงูหราเนี้ย แล้วจะเป็นงัยต่ออะ

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 63 สปอยยยยยยย


...
"อเล็กซ์...ถ้าเลือดนายเป็นเลือดของพระเจ้า...ตัวอย่างเลือดทิวป์นี้.....ก็เป็นของซาตาน...พระเจ้า...ไม่ควรช่วยเหลือซาตาน..อเล็กซ์..."

ดอน...เงยหน้าออกจากเอกสารทางการแพทย์ แล้วเอ่ยปราม ... เจ้าของสายเลือดบริสุทธิ์ที่ตอนนี้ยังไม่หยุดยิ้มกว้างกับผลตรวจของทิวป์เลือดที่ได้มาจากภัทร ....
.
.
.

ผลเลือดที่ยืนยันว่า การติดเชื้อ...เป็นไปอย่างสมบูรณ์....


***


 
"...ถ้าทำได้...ฉันอยากฆ่าเด็กนั่นทิ้ง....แอนตี้ที่โดนทำให้เป็นพวกติดเชื้อ....ในทางทฤษฎี ...ผลเลือดต้องเป็นกลางถ้าติดเชื้อ....แต่นี้ไม่ใช่.... เด็กที่ชื่อภัทร ....กำลังกลายเป็นตัวเชื้อ....เซลล์ในเลือดกำลังลอกเลียนเซลล์บริสุทธิ์...ไม่ใช่เลือดของพวกพันธุ์แท้ ....ลักษณะเลือดแบบนี้...มันไม่ใช่แม้แต่เลือดของมนุษย์....คุณสมบัติเลือดแบบนี้.....มันคุณสมบัติของพวก.... ปรสิต...."

"เด็กนั่น ....เป็นตัวอะไรกันแน่!!??"

[Onlymin]

นั่นสิ ภัทรเป็นตัวอะไรกันแน่

แล้วใครจะเป็นคนช่วยภัทรได้ จะใช่เอลรึเปล่า

[Chichi Yuki]

เป็นปรสิต (พูดซะภัทรเสียเลย)
กลับมาอีกครั้งพร้อมกับปมใหม่ว่า...
ภัทรติดเชื้อจาเอลจนกลายเป็นแม่งูหรือจะลอกคราบเป็นงูกันนะ (เพราะได้ยินแว่วๆ มาว่าพลำไม่ได้ลอกคราบได้แค่ตะขาบอย่างเดียวแต่สามารถเป็นสัตว์ชนิดอื่นก็ได้)
ชอบพี่รามอ่ะ เวลาภัทรอยู่กับพี่รามเหมือนกับเด็กน้อยขี้อ้อนเลย ชอบภัทรแบบนี้ ส่วนเวลาอยู่กับเอลนี่ช่างร้อนแรงเหลือเกิ๊นนน
 
 

[RainyMooD]

โอวววว   เกิดอะไรขึ้น กลายเป็นหางทองกะหางเงินฟาดกันโครมครามๆ
แล้วสปอยนั่นมันอะร้ายยยยย
ติดเชื้อแล้วกลายพันธุ์/พัฒนาเกินเซลล์ต้นกำเนิด/......



จมูกรั้น ชุกเข้ากับแผ่นอก>>>ซุก
ปลายโค่นหาง ขดรัดและรั้งแน่น>>>โคน
ตาก็ยังไม่หาย ไหนจะต้องมาพวงกับอากาศแปลกๆนี้อีก>>>พ่วง?
มือถือเครื่องเล็กที่ฝิ่นยัดใส่มือมาตั้งแต่ตอนนั่งซ้อนอยู่บนมอเตอร์ไซน์ >>>ไซค์
เพราะแต่ละครั้งมันไม่ได้ โอ้กอาก >>>อ้าก
เหมือนงูตอนขย้อยคายเหยื่อออกมา>>>ขย้อน

[acidic_crazy]

โอ้ว ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน แต่เป็นอะไรก็ได้ ที่จะทำให้มีโอกาสเลือกแนวทางชีวิตตัวเองนะจ๊ะ แต่เป็นปรสิตฟังแล้วเสียเลย
ว่าแต่ เป็นต้นไม้ได้มะ? (เริ้มแหวกแนวไปไหม)

[Yuthaiz2]

อ่านแล้วจะเป็นลม เป็นคนธรรมดาเถอะค่ะ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน

[kakaris]

จะมาแว้วว

ขอบคุณค่ะ

[$VAN$]

งูคู่สู้สิบทิศ เอิ๊กซ์!
นักวิทย์ตกใจกลัว แต่เอลเป็นปลื้ม เหอๆๆ

[infinitez123]

ปรสิต ในร่างคน? มันเป็นยังไงกันนิ
น่าติดตามๆ ดีใจที่มีตอนใหม่แล้ววว

[wiwari]

อร๊ายยยยยย เค้าอยากอ่านต่อแล้ว  อยากรู้ว่าภัทรกลายพันธุ์แล้วอันตรายยังไง

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

เดียร์ดูจะทรมาน 
งวดนี้เดียร์ไม่ขอเป็นตะขาบแล้ว เป็นงูดีกว่าอยู่กับพ่อเอล

[sunshadow]

     เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นท่าจะจริง
     เคยเกลียดกลัวงูมากจนได้งูยักษ์มา 1 ตัว
     แล้วตอนนี้ก็กำลังจะกลายเป็นงูไปแล้ว
     นายเอลดูจะดีใจมากเลยนะที่เปลี่ยนไอเดียร์มาเป็นสายพันธุ์เดียวกันได้
     แล้วถ้าพี่รามรู้จะเกิดอะไรขึ้นไหมนะ

     ปล. ไอ้ปลายโคนหางนี่มันคือส่วนไหนละเนี่ย



     

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 63 Who are you?


...
ขาวโพลนไปหมด...
เมื่อเปลวไฟสุดท้ายมอดดับลง ....ทิ้งไว้แค่กลิ่นควันไฟ....แลเสียงร่ายมหาเวทย์บูชา....
.
.
.
ปีกสีขาว ขยับราวกับกลีบดอกไม้โดนลม ... ผีเสื้อสีขาวนับแสน...โบกปีกหยอกสายลมแล้วโผขึ้นฟากฟ้า  ....กลีบปีกบางรวมกันดั่งเป็นสะพาน.....สูงขึ้นไปแล้วพลันร่วงกราวลงเป็นเม็ดฝนอันพร่างพรม เม็ดศุภะอันงดงาม กลิ้งลงเหวลึกแสนมืดมน ...ราวส่งซากร่างลงสู่นิรยะแดน.....
คำสาปส่งทั้งนครา ...ดั่งเจ้าแห่งปีก ได้ลั่นวาจา... 


'หากภัทระจักต้องเหน็บหนาวในธารเหวแห่งนิลกาฬ  ไฟแห่งข้า...ก็จักฝังชลวะเทฯ ทั้งแดนไว้ในเปลวเพลิง !!! '

.
.
.




***



...
" Il positivo perfetto [The perfect positive] "

เสียงของอเล็กซ์ โพล่งขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ...

ทำเอาคนสามสี่คนที่อยู่ในห้องกว้างที่เปลี่ยนจากห้องประชุมเป็นห้องแลปขนาดย่อม หันมามองกันเป็นตาเดียว ...

"อเล็กซ์...ถ้าเลือดนายเป็นเลือดของพระเจ้า...ตัวอย่างเลือดทิวป์นี้.....ก็เป็นของซาตาน...พระเจ้า...ไม่ควรช่วยเหลือซาตาน..อเล็กซ์..."

ดอน...เงยหน้าออกจากเอกสารทางการแพทย์ แล้วเอ่ยปรามเจ้าของสายเลือดบริสุทธิ์ ที่ตอนนี้ยังไม่หยุดยิ้มกว้างกับผลตรวจของทิวป์เลือดที่ได้มาจากภัทร ....
.
.
.

ผลเลือดที่ยืนยันว่า การติดเชื้อ...เป็นไปอย่างสมบูรณ์....




***



....
ในห้องแลป..กาแฟดำรสเข้มถูกชงแล้วแจกจ่าย ดอน ทิ้งตัวนั่งลงไปกับโซฟา แผ่นหลังเอนพิงโซฟาแล้วสูดหายใจยาว อเล็กซ์กลับไปแล้วพร้อมรอยยิ้มที่ปิดไม่มิด ....คงกลับไปหาเจ้าของเลือดนั่น ...
.
.
.

"จะปล่อยไว้แบบนี้หรือดอน? ตัวอย่างเลือดนั่นแปลกเกินไป... "

หนึ่งในคนที่อยู่ในห้องเปิดแมสหน้ากากออกถามแล้วค่อยๆจิบกาแฟร้อนลงคอ...
 
"...ถ้าทำได้...ฉันอยากฆ่าเด็กนั่นทิ้ง....แอนตี้ที่โดนทำให้เป็นพวกติดเชื้อ....ในทางทฤษฎี ...ผลเลือดต้องเป็นกลางถ้าติดเชื้อ....แต่นี้ไม่ใช่.... เด็กที่ชื่อภัทร ....กำลังกลายเป็นตัวเชื้อ....เซลล์ในเลือดกำลังลอกเลียนเซลล์บริสุทธิ์...ไม่ใช่เลือดของพวกพันธุ์แท้ ....ลักษณะเลือดแบบนี้...มันไม่ใช่แม้แต่เลือดของมนุษย์....คุณสมบัติเลือดแบบนี้.....มันคุณสมบัติของพวก.... ปรสิต...."

"...แน่ใจหรือว่าเลือดนั่นเป็นของมนุษย์...นายเคยเห็นเจ้าของเลือดหรือดอน?"

รูปถ่ายที่อยู่ในซองสีน้ำตาลใหญ่ถูกล้วงออกมาแล้วโยนลงกลางโต๊ะ...ภาพถ่ายของภัทร พร้อมข้อมูลส่วนตัว ทั้งหมด...ข้อมูลที่ทำเอาหนึ่งในกลุ่มคนที่หยิบรูปเหล่านั้นไปดูถึงกับเอ่ยออกมาลอยๆ...

"เด็กนั่น ....เป็นตัวอะไรกันแน่!!??"





***




...
ท่อนหางใหญ่ แกว่งส่าย แล้วฟาดโครมลงบนแผ่นอกกว้าง ...
แรงฟาดแรงจนอัดร่างนั้นติดไปกับผนังห้อง เสียงขู่คำรามฟ่อ มาพร้อมๆกับแรงรัด ดวงตาสีเงินสว่างวาวแล้วหรี่ลงอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วแผ่นหลังฝิ่นก็ถูกอัดกระแทกกับผนังห้องอีกครั้งเมื่อร่างโดนโยนขึ้นสูงแล้วถูกฟาดลงมาด้วยท่อนหาง !!

ร่างช้ำ ขืนตัวลุกแล้วกางปีกหลบออกทันก่อนที่จะโดน ไอเดียร์ ฟาดหางใส่อีกรอบ ... ฝิ่นกัดฟันกรอด มองสำรวจสภาพห้องที่เสียหาย รวมทั้งมองไอเดียร์ที่กำลังแยกเขี้ยวขู่ฟ่อ ...

เหมือนสัตว์ในเทพนิยาย ร่างท่อนบนที่เปลือยเปล่าเป็นมนุษย์แสนงามส่วนท่อนล่างตั้งแต่สะโพกลงไปเป็นผิวเกล็ดสีเงินไล่ชั้นซ้อนกันเหมือนอัญมณีที่จิตกรบรรจงสร้าง...งาม... งดงามจนน่าหลงใหล...

แต่อันตรายถึงชีวิต!!


...ฝิ่นว่า...ตอนเป็น ตะบองพลำว่าแย่แล้วนะ ตอนนี้กลายเป็นพวกนาคา กลับแย่ยิ่งกว่า !!!

ร่างกายที่กลายสภาพแบบครึ่งๆกลางๆ ไม่รู้ว่าไอ้บ้าอเล็กซ์นั่นมันคิดยังไงถึงได้ปล่อยไอเดียร์ไว้คนเดียวแบบนี้ ... แบบที่ว่าถ้าใครเสือกโผล่เข้ามา ไอเดียร์มันคงฆ่าทิ้งแบบบี้มดเล่น!!
.
.
.

ฝิ่นสูดหายใจยาว แล้วประมวลเหตุการณ์ ..ใจอยากตะโกนเรียกให้ ไอเดียร์ ให้มีสติ แต่หลังจากคำนวณดูแล้ว ก็ต้องปิดปากแน่น ขืนไอ้แสบมีสติขึ้นมาตอนนี้ เขาจะอธิบายกับมันถึงสภาพที่ไอเดียร์มันเป็นตอนนี้ได้ยังไง ? จะบอกว่ามันกำลังฝันไปหรือคิดไปเองเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมางั้นหรือ???

สภาพแบบนี้มันคงจะเชื่ออยู่หรอก!!!

.
.
.

เพื่อนโคตรสนิทอย่างฝิ่น ทำอะไรไม่ได้..นอกจากพึ่งตัวช่วย ....อเล็กซ์ไม่ใช่ตัวเลือก...เพราะไอ้บ้านั่นมันทำให้ไอเดียร์เป็นแบบนี้ ...คงมีแค่คนๆเดียวล่ะ ที่จะกำราบพวก นาคาได้...

"...คุณราม...ผมรู้ที่อยู่ ไอเดียร์แล้ว...ครับ..ต้องการความช่วยเหลืออย่างด่วนเลยครับ"

ฝิ่นกรอกเสียงไปยังปลายสายแล้วนิ่งรอฟัง...คำตอบจากฝั่งตรงข้ามเป็นไปในแนวทางที่ดี ...แต่สิ่งที่ต้องตามแก้ไขสถานการณ์ต่อจากนี้จนถึงเวลาที่คุณรามจะมานะสิ ....

"เหวอ!!"

อีกครั้งที่หางของไอเดียร์เกี่ยวกระชากขา ฝิ่นลงไปฟาดกับพื้นห้อง ...ยังไม่ทันกะพริบตา แรงรัดก็โถมเข้ามาแน่น....ใบหน้าหวานปนโครงหน้าคม อยู่ใกล้แค่คั่นด้วยลมหายใจ ปลายลิ้นร้อนๆ ลากเลียที่แก้มฝิ่น แล้วแนบริมฝีปากบดกับเขี้ยวคมที่โผล่ยื่นออกมา ...ช่วงกลางลำตัวที่เลื่อมไปด้วยเกล็ดวาวเบียดกระชับจนฝิ่นต้องกัดฟันข่มอารมณ์ ...ปีกกว้างของฝิ่นโดนรัดจนลั่นกร็อบ..เจ็บปวดดีเสียจนต้องหุบปีกนั้นเก็บเข้าใต้แผ่นหลังตามเดิม...
.
.
.
ว่าตัวเองชินแล้วนะกับเสน่ห์แบบร้ายๆของไอเดียร์ แต่พอมาเจอเสน่ห์ดิบๆแบบที่จะ 'กลืนกิน' เข้าไปทั้งตัวแบบนี้ ฝิ่นถึงกับต้องภาวนา ...ภาวนาให้คุณรามรีบมาเร็วๆ ก่อนที่เขาจะทำอะไรตามสันดานที่โดนยั่วแบบร้ายกาจ!!!

.
.
.

นี้เป็นครั้งแรกที่อยากลาออกจากตำแหน่งอารักษ์ และเพื่อนโคตรสนิท!!!




***




...
"สงสัยคงต้องสั่งเฟอร์นิเจอร์ใหม่.."

คาร์โล บอกกับ มาร์โครขำๆก่อน ก้าวเท้าข้ามโซฟาที่ยุบลงไปเป็นแถบ สายตาใต้กรอบแว่นดำ มองสภาพโต๊ะไม้และตู้ที่ตอนนี้เหมือนจะโดนแยกชิ้นส่วน กระจัดกระจาย ..สภาพเหมือนห้องคุณอเล็กซ์ตอนเช้าๆที่ปราม่าไม่ผิด....

สองบอดี้การ์ดสำรวจความเสียหายแล้วถึงได้สงบสติอารมณ์เพื่อรอรับ แรงโกรธที่พอจะเดาได้จากปลายสาย .... สภาพห้องที่แหลกยับ คงไม่ทำให้คุณอเล็กซ์โกรธเท่าเรื่องที่คนในห้องอย่างคุณไอเดียร์ หายไปอย่างไร้ร่องรอยหรอก...



.
.
.



..
"...เป่ายิงฉุบกันไหม ว่าใครจะโทรบอกบอส "

เสียงทุ้มต่ำของสองลูกน้องมาเฟียเอ่ยออกมาแทบพร้อมกัน.....


.
.
.