หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1]

[t-unseen]

คิดถึงๆๆ อยากอ่านยาวๆๆๆ 

[wiwari]

ไอเดียร์ตัวน้อยๆ ต้องการความรักและความอบอุ่น 

[Zitraphat]

กาลกีรตี บทที่ 66


.
.
.

'หายไปแล้ว.....'

อีกครั้งที่อเล็กซ์ วิ่งตาม หาไอเดียร์ ทั้งๆที่ครั้งนี้คิดว่าใกล้ที่สุด...
แต่ก็ยังหลุดมือ ...

ห้องน้ำในคลับว่างเปล่า แม้จะลองใช้โทรศัพท์ของฝิ่นโทรเข้ามือถือเครื่องใหม่ของไอเดียร์แต่มันก็มีแค่เสียงสัญญาณ ...ที่ไร้การตอบรับ ...
.
.
.
อีกครั้งที่ไม่ทันเกมของ มิสเตอร์ราม ...
.
.
.

อีกครั้งที่กลับไปต้องนั่งฟังข่าว ของไอเดียร์จากบรรดาลูกน้อง เมื่อกฎ..ต้องเป็นกฎ ...
ดราโก้ ล้ำเขต การุณ ไม่ได้ พอๆกับที่ การุณ ไม่อาจเหยียบเข้าเขตพื้นที่ของ ดราโก้ พันธสัญญาบ้าๆที่ทำให้ ทั้ง ราม และอเล็กซ์ไม่เคยเผชิญหน้ากัน แม้ต่างฝ่ายต่างอยากจะกระชากฉีกเลือดเฉือนเนื้อกันแค่ไหนก็ตามเถอะ!!

"ถูกพา กลับไปที่เรือนน้ำชาแล้วครับ คุณอเล็กซ์ ..."

คาร์โล กระซิบเสียงเบา ก่อนจะเดินจากไป ปล่อยให้คนเป็นเจ้านาย อาละวาดทุบประตูปัง แล้วคำรามลั่น ...

'สักครั้ง !! มันต้องมีสักครั้ง ที่ มิสเตอร์ราม พลาด ..มันต้องมีสักครั้ง !!!'

อเล็กซ์ ใช้ประโยคนั้นข่มอารมณ์ ...และลดความโกรธที่สุมทวี..เฝ้าบอกตัวเองว่าอาละวาดได้..แต่ต้องไม่ใช่ที่นี่ เมื่อความโกรธนั้นกำลังจะทำให้ร่างกาย กลายสภาพ...


***



"อ้าว...คุณไอเดียร์ เมาหรือคะคุณราม?"

...กลับมาถึงเรือนน้ำชา ไม่ใช่ป้าแวว แต่เป็นเด็กกลอยที่มาเปิดประตูให้ ...
ภาพของชายหนุ่มเจ้าของร้านที่อุ้มร่างโปร่งไว้แนบอก แทบจะทำให้เด็กกลอย กรี๊ดแตก แต่จำใจต้องข่มอาการไว้ แล้วไขล็อกกุญแจ  ก่อนที่จะรีบวิ่งหายไป เมื่อเจ้าของร้านอย่างคุณราม พยักหน้าบอกให้เด็กสาวเอาขันใส่น้ำอุ่นกับผ้าชุบน้ำตามขึ้นไปข้างบน ...

ร่างอ่อนปวกเปียกถูกวางบนเตียงกว้าง รามค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลของไอเดียร์ออกแต่ก็ทำได้แค่สองสามเม็ดบนเมื่อมือเย็นของคนเมา นั้นปัดวาด และดึงมือตนให้เข้าไปใกล้ ก่อนจะกุมไว้แนบอกข้างซ้ายที่แรงเต้นของหัวใจนั้นค่อยๆช้าลง...
..จนสุดท้าย รามต้องขึ้นมานั่งบนเตียงใกล้ๆกับคนเมาที่เริ่มเพ้อ..

"..คุณ...คุณ...ราม...คุณราม..."

"ครับ ว่าไงครับ พี่อยู่นี้"

น้ำเสียงทุ้มต่ำ เอ่ยย้ำความห่วงใย รามเกือบจะเอื้อมมือไปลูบหัวทุยๆของคนเมา ถ้าไม่ติดว่า คนเมาที่นอนกระสับกระส่าย ยึดมือทั้งสองข้างของเขาไว้แน่น

"...คุณราม...ผมรู้จัก...ผมรู้จักคุณราม..."

เอ่ยประโยคนั้นออกมาแล้วนิ่งเงียบ ไอเดียร์ ปรือตามองคนตรงหน้าแล้วคิดทบทวน ขุดค้นลงไปให้ลึกที่สุดของสมองสักส่วนที่พอจะจำได้ ....
ใบหน้าคม โครงหน้าเข้ม และแววตาห่วงใย ...
โครงหน้าที่เผลอตวัดปลายดินสอวาดทุกครั้งที่คิดอะไรเพลินๆ ...ใช่.....รู้จัก...ต้องรู้จักสิ....

"....ผม...เคยฝัน...ผมเคยฝันเห็นคุณราม...ใช่...ฝัน..ฝันเห็น...ต้องรู้จักกันแน่...เพราะผมฝันเห็นคุณราม...ฝันเห็นมาตลอดเลย....ฝันจนวาดหน้าคุณรามได้แล้วนะเนี้ย...."

น้ำเสียงอ้อแอ้ เบาบ้างดังบ้าง ต่อเรียงกันจนเป็นประโยคที่ทำให้คนฟังถึงกับเผลอเหยียดยิ้มกว้าง แล้วไล่เล่นเกมตอบคำถามกับคนเมา

"...ฝันถึงพี่? เราฝันถึงพี่ว่ายังไงล่ะภัทร...ในฝันของภัทรฝันถึงพี่ว่ายังไงครับ คนดี ?"

เสียงทุ้มเหมือนหลุดร่ายมนต์ พาให้คนถูกถามนิ่งแล้วค้นหาภาพที่เลือนราง ...
.
.
.


"...พี่บอกว่า....จะไม่ทิ้งผมไป...."

"ครับ...?"
.
.
.




".....แล้วพี่ก็บินหายขึ้นฟ้า.....ปล่อยให้พวกเขาฆ่าผมทั้งเป็น........"

.
.
.





"ทั้งๆที่บอกว่าจะดูแลผม....แต่..พี่ก็บินหนีไป....ทิ้งให้ผมตายอยู่คนเดียว........ทิ้งให้ผมหนาวตายอยู่คนเดียว...."





.
.
.




เมื่อประโยคนั้นทำหยุดลง ทุกอย่างในห้องก็เงียบงัน .....

.
.
.
.







ก่อนเสียงกรีดร้องของคนเมาจะดังขึ้นทำลายความเงียบของราตรี

"พี่ทิ้งผม !!! พี่ปล่อยให้พวกเขาทำร้ายผม!! ไหนว่าจะดูแลผม!! พี่ทิ้งผม !! พี่ทิ้งผม !!! "

กว่ารามจะตั้งสติได้ ภัทร ที่เมาจนควบคุมสติไม่อยู่ก็อาละวาดปัดทุกอย่างลงจากเตียง แล้วถอยหลังกรู ไปแนบหน้าต่างที่เปิดออกสู่วิวแม่น้ำเบื้องล่าง....

"..พวกเขาใส่ร้ายผม...พวกเขาทำร้ายผม....ทำร้ายผม..."

เสียง ไอเดียร์ครางต่ำแล้วบ่นพร่ำกับตัวเองเหมือนไร้สติ ...แผ่นหลังนั้นแนบถูไถตัวเองขึ้นไปกับขอบหน้าต่าง หยาดน้ำตา ไหลทะลักจากดวงตาช้ำ จนทำให้ทุกอย่างพร่ามัว ...เสียงสายลมเบื้องหลังหวีดร้องดังมาจากท้องน้ำสีดำเลื่อมประกายที่กระทบแสงจากตัวเมือง...
.
.
.


"....ทำไมถึงทิ้งผมไป....ทั้งๆที่สัญญาไว้แล้ว...."



....อีกครั้งที่ภาพเก่ามันย้อนเข้ามาติดตา ก่อนที่ร่างไอเดียร์จะร่วงปลิวตกลงยังสายน้ำ...
.
.
.

"...ทั้งๆที่องค์ สัญญา....เหตุใดจึงผิดสัตย์..ทอดทิ้งข้าไป???"

.
.
.

เสียงตูมใหญ่ดังขึ้นเมื่อโคมไฟหัวนอนถูกปัดลิ่วลงน้ำ...

.
.
.

มือใหญ่ของคุณราม เอื้อมคว้าร่างไอเดียร์ไว้ก่อนที่ร่างนั้นจะเป็นอีกสิ่งที่จมลงพร้อมโคมไฟ...
.
.
.



"....เหตุใดองค์ทอดทิ้งข้าไป??..."



...เสียงคำถามครางแผ่วเบา แล้วเงียบไปเมื่อมันถูกแทนที่ด้วยเสียงลมหายใจ ....
รามคว้าร่างไร้สตินั้นไว้แล้วกอดแน่น ...จะไม่มีสิ่งใดพรากไป...จะไม่รั้งรอ จะไม่ฝืนหัวใจ จะไม่ยกภัทรให้ใครเพราะความเชื่อใจอีกทั้งนั้น...



TBC.

[why yyy]

ยังไงต่อล่ะเนี่ย? ภัทรจะอยู่กับคุณรามเหรอ?

[Chichi Yuki]

ดีค่ะดี
อย่ายกภัทรให้ใครน้าาาา

ภัทรตอนนี้เหมือนสับสนกับความทรงจำในอดีต มันคงตีรวนไปหมด ทำให้แทบจะไม่มีสติ
แต่ยังดีที่เป็นพี่รามดูแล

พี่รามสู้ๆ เอาชนะพ่องูให้ได้เน้อ (ฝัน!)

[nunnan]

พ่องูของหนูหล่ะลูกกกก

[yowyow]

ไอเดียร์จำอดีตได้ซะงั้นอ่ะ

 

[aisen]

เอลมาด่วนเลยนะ ............ไม่เอาพี่ราม

[kataiyai]

อ้าว จำได้ตอนเมา

ตอนสร่างจะจำได้มั๊ยเนี่ย

เหมือนทุกคนจะน่าสงสารยังไงไม่รู้

[takara]

จะเป็นงัยต่อล่ะเนี้ย สงสารไอเดียร์ก้อสงสาร สงสารพี่รามก้อสงสาร เพราะคิดว่าเงื่อนไขที่บอกไปคงไม่มีใครทำได้รึป่าว

[fay 13]

 

[$VAN$]

โอ๋ๆ ภพก่อนคุณรามโดนหลอก ภพนี้คุณรามจะอุ้มเดียร์เข้าเอวกระเตงไว้ตลอดเลยดีป่ะ
บวกๆ^^

[sunshadow]

     เจออย่างนี้เดี๋ยวป๋ารามสู้สุดใจขาดดิ้นเลย มาแอบโวยวายว่าโดนป๋าทิ้งอ่า
     แต่กฎอะไรมันจะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนั้น ทำเอางูยักษ์ตกมันกะครฺุฑเจ้าแผนการไม่อาจฉะกันตรงๆได้
     ทั้งๆที่ดูจากนิสัยแล้วมันน่าจะแหกกฎฟัดกันไปตั้งหลายรอบแล้ว
     ไอเดียร์ละเมอเป็นคุ้งเป็นแควได้ขนาดนี้แสดงว่าระลึกชาติได้แล้วสิ
     หรือว่ามันเป็นแค่ออพชั่นหนึ่งของการตีกันทางพันธุกรรมที่แสดงผลตอนไม่รู้ตัวกันนะ

[AoMSiN555]

 

[Tuna Omega]

พ่องูเราจะรอพี่รามพลาด....พี่รามคงไม่ยอมพลาดให้ง่ายๆแน่โดนน้องภัทรเฉ่งขนาดนี้....แล้วนตื่นมาจะเป็นภัทรหรือเป็นเดียร์?....

 

ง่า.........อยากอ่านต่อ

[hobazaki]

ฮือ... สงสารไอเดียร์เมื่อชาติที่แล้ว พี่รามอย่าลืมดูแลน้องนะ กอดดดดด

[RainyMooD]

และแล้วยกนี้พี่รามก็นำไปก่อน 1-0
คุณมังคุดรีบหาทางตีเสมอนะ เดียร์เริ่มจำทางโน้นได้มากกว่าแล้วอ่ะ



และลดความโกรธที่สุ่มทวี..เฝ้าบอกตัวเองว่าอาละวาดได้..แต่ต้องไม่ใช่ทีนี่>>>สุม?  ที่
เสียงทุ่มเหมือนหลุดร่ายมนต์ พาให้คนถูกถามนิ่งแล้วค้นหาภาพที่เลือนลาง>>>ทุ้ม  ราง
เสียงคำถามครางแผ่เบา>>>แผ่ว
จะไม่ยกภัทรให้ใครเพราะความเชื้อใจอีกทั้งนั้น>>>เชื่อ
 
 

[dediiz]

อ่านทันแล้วว 2วัน หนุกมากกกกกกก
รอติดตามอยู่น้ะค้ะ ดูเหมือนพี่รามจะไม่ยอมปล่อยเดียไปง่ายๆอีกแน่ 
เชียร์พ่องูยักษ์อยู่น้าาาา รีบมาฉกคืนเร็วๆ   

[กฤษณ์]

งื้องื้อ
ตามอ่านทันแล้ว 
แอบปันใจให้ไอเดียรอยู่กับรามไม่กลับไปหาเอลแหะ 

[kny]

คิดไว้ว่าให้ยาวจะเข้ามาอ่าน ไม่งั้นไม่ปวดหัว ลุ้นจนงง แล้วคงงงแน่ๆ อ่านจนถึงตอนนี้ ถามว่าสงสารใครตอบไม่ถูกเลย ไม่ว่าจะเป็นภัทร ราม เอล พลำ ตลอดจนคนที่เกี่ยวข้องแม่ภัทร ฝิ่น จี มันเหมือนคลื่นเล็กๆบนผิวน้ำ ที่เกิดเล็กๆ โดยมีสายลมสายฝย แสงแดด ที่เรียกว่ารัก โลภ โกรธ หลง ค่อยๆปรุง กรรมนั้น หอบทุกสิ่งทุกผู้ทุกคนที่เกี่ยวข้องไปสู่ขุมนรก เรื่องนี้มันชวนเศร้า เรื่องเศร้าที่หลอกล่อเรา  ด้วยความหวาน หวาม ชวนอมยิ้ม ลุ้นนิดๆ ความบ้า แบบน่ารัก  พอเดินตาม การล่อหลอกไปเผลอๆไปอยู่ริมเหวแล้ว  มองกลับไปก็ เจอแต่หยาดน้ำตา(คนเขียนแสดงให้้รู้แต่แรกว่าเศร้า แต่ก็อ่าน)   อ่านไปคิดไปนิดถ้าพลำกับภัทรอย่างกับฝาแฝดเนอะ เหมือนพี่น้อง ต้องอยู่ด้วยกันมานาน ขนานนั้นไม่ผูกพันกันบ้างเหรอ หรืออ่านไปก็แอบคิด บางที่ชีวิตก็ยึดติดเกินไป เรื่องที่ผ่านมาก็วางมันไม่ได้เหรอ ทำไมพลำกับภัทรไม่เกิดมาคนละร่างนะในชาตินี้ จะยึดติดกันทำไมก่อนนี้ก็คนละตน เมื่อร่างมันดับก็จากกันไปตาใจที่ปรารถนา คิดไปนั่น555 กองกรรม เวียนใหญ่ บรรทุกทั้งบุญและบาป แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ต้องพาเราไปถึงทางออก  อ่านไปมันคิดอย่างนี้ขึ้นมานะ แอบคิดนิดนึงถ้าทุกอย่างเป็นผลกรรม พ่อแม่ของภัทรเมื่อชาติก่อน  คนที่ใส่ร้ายภัทร เขาเป็นใครอยู่ไหนนะ หรือแม้แต่ธชีที่โดนแม่ภัทรกิน เขาเป็นไงบ้าง ถ้าพลำโดนกินมา แล้วอยู่กับภัทร ธชีจะอยู่ไหน ท่านไปสวรรค์เหรอ พอคิดว่าท่านเป็นผู้มีศีลคงลุดบ่วงพวกนี้ไปแล้วมั้ง มันเศร้า

[wikawee]

เสียใจสุดๆ  เอาพ่องูกลับมา

พ่องูได้โปรดเอาถัทรกลับมา  อย่าปล่อยให้เค้าเอาไป 

รับไม่ได้สุดๆ เอากลับมา!!!!!!

[duaen12]

รอเอล มารับภัทร 

[Onlymin]

มาแว้ววววววววววววววววว


ภัทรลืมเอลไปแล้วอ่อ

หาภัทรให้เจอแล้วเอากลับคืนมาให้ได้นะเอล!

[wiwari]

เชียร์คุณรามนะ สู้ๆ

[pudson]

ตามอ่านมาทันแล้วววว สนุกมากๆๆๆๆ ชอบแนวนี้นะ อ่านแล้วได้ฝึกสมองคิดไปในตัว
คนเขียนช่างจินตนาการบรรเจิดเหลือเกิน ผูกเรื่องได้ดีมาก ซับซ้อน แล้วก็เป็นเรื่องที่ทำให้ปวดหัวมากกก เหมือนกัน
ช่วงแรกที่เล่าถึงอดีตต้องคอยอ่านช้าๆทีละประโยค เข้าใจบ้างงงบ้าง ดีนะที่ชอบอ่านเม้นทั้งจากคนอ่านและคนเขียนที่ค่อยๆมาคลายปม ทำให้เข้าใจเนื้อหาที่พยายามจะสื่อมากขึ้น (จัดบวกไป)
ตอนนี้ยกป้ายไฟเชียร์พ่องูยักษ์ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

อีกครั้งที่กลับไปต้องนั่งฟังข่าว ของไอเดียร์จากบรรดาลูกน้อง เมื่อกฎ..ต้องเป็นกฎ ...
ดราโก้ ล้ำเขต การุณ ไม่ได้ พอๆกับที่ การุณ ไม่อาจเหยียบเข้าเขตพื้นที่ของ ดราโก้ พันธสัญญาบ้าๆที่ทำให้ ทั้ง ราม และอเล็กซ์ไม่เคยเผชิญหน้ากัน แม้ต่างฝ่ายต่างอยากจะกระชากฉีกเลือดเฉือนเนื้อกันแค่ไหนก็ตามเถอะ!!

อ้าว งั้นแสดงว่าคุณรามละเมิดกฎน่ะสิ ก็มาพาตัวภัทรจากคอนโดเอลไม่ใช่เหรอ 
เปิดศึกเลยดีมั้ยเอล ไปเอาตัวภัทรคืนมาาาาา 

[Zitraphat]

ดันพ่องู ....ตอนนี้อากาศร้อน อารมณ์พ่องูยิ่งโคตรร้อน ดันกระทู้ให้สำหรับ 'อเล็กซ์ซานโดร' แห่งชิชิลี ในสภาวะที่ไม่มีหัวใจอยู่ข้างๆ เคยบอกหรือเปล่าว่า เอล ลั่นกรุสุนใส่คนอื่นได้ .
.
.
.


โดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ ...

[sunshadow]

     อากาศร้อน งูร้อนงูหงุดหงิดเราไม่สน
     มารอพี่รามดีก่า ^ ^

[aisen]

อยากกอ่านเอลกะเดียร์ แล้วจ้า.......

[RainyMooD]

งั้นแสดงว่าเดียร์คือเดรียสหรอ หรือไม่ใช่ แล้วมันเกี่ยวกับพลำป่าวเนี่ย งง



พันธะสัญญาแห่ง อาโดรนิส>>>พันธ
บทเริ่มของพันธะสัญญา
จงมองความโศรกเศร้าของผู้เป็นที่รักให้เต็มตา>>>โศก
 

[Chichi Yuki]

อั๊ยๆๆๆๆ รออยู่นาน
คิดถึงมากมายเลย