เริ่มแรกคงต้องขอบคุณสำหรับนิยายดีๆก่อนนะคะ
เราเพิ่งได้เข้ามาอ่านเพิ่งอ่านจบอดหลับอดนอนอ่านจนสว่างคาตาเลย
ขอบอกว่าอ่านตอนแรกๆชอบมากเพราะแหวกแนวแต่พอหลังๆเรื่มมีอดีตกับองรามเข้ามาเกี่ยวเริ่มไม่ค่อยอยากอ่านเท่าไร
เลยอ่านข้ามๆตอนที่ภัทรอยุ่กับราม(อย่าว่ากันนะ)ยิ่งตอนที่รามได้กันกับภัทรครั้งแรกยิ่งไม่อ่านเลยข้ามไปอย่ารวดเร็วจนขนาด
ข้ามไปจนหน้าสุดท้ายเลยทีเดียวเพื่อดูว่าสุดท้ายใครพระเอกแต่มันก็ไม่กระจ่างเลยทำใจอ่านจนตอนสุดท้ายขอบอกว่าไม่รุ้จะ
สงสารใครขอสงสารตัวเองแล้วกันนะฮ่าๆๆๆ
คือเราขัดใจองรามอ่ะเรื่องมันยุ่งเพราะองรามไม่ยอมปริปากว่ารักทั้งชาตินี้และชาติที่แล้วบอกแต่ของข้าๆ(รุ้สึกเหมือนเดอะลอดล์
แอฟเดอะริงไงไม่รุ้ ของรักของข้า ฮากันไป)เราชอบเอลที่สุดนะในเรื่องมันให้ความรุ้ว่าเป็นคนรักยามที่ภัทรอยุ่กับเอลแต่เวลาที่
ภัทรอยุ่กับรามมันเหมือนลูกที่อ้อนพ่อไงไม่รุ้เข้าใจว่าที่ภัทรขัดรามไม่ได้เพราะความพูกพันมากกว่ารักอ่ะเพราะภัทรอยุ่กับรามมา
ตั้งแต่เด็ก(หรือเปล่าในอดีต)ทำให้ทั้งชีวิตมีแต่รามแอบสงสารเอลเป็นบางทีฮือๆๆจะว่าลำเอียงก็ได้แต่เรามีความรู้สึกว่าองค์รามจะเป็น
พระเอกไงไม่รุ้สิ อันนี้เราคิดเอาเองนะว่าสุดท้ายภัทรก็กับไปหาองรามตอนนี้ภัทรติดเชื้อเป็นงูแล้วนิแล้วชื่อเรื่องมันก็เกี่ยวกับงู
พระเอกก็เป็นงูแล้วคนเขียนก็ย้ำหลายครั้งว่างูบางชนิดกินกันเองเรามีความรู้สึกว่าสุดท้ายเอลจะโดนภัทรกิน
ฮือๆๆๆแค่คิดก็เศร้าสงสารตัวเองจับจิตจับใจ เอล (เริ่มเพ้อ)
ถ้าเป็นงั้นจริงคงทำใจไม่ได้อ่ะถ้าเอลไม่สมหวังก็ขอให้ไม่มีใครได้ภัทรไปสักคน(ออกแนวสาปแช่งฮ่าๆๆๆ)
ท้ายสุดนี้อยากให้มันเป็นนิยายธรรมดาที่เอลเป็นพระเอก(แต่เป็นงู)ภัทรเป็นแค่คนธรรมดาบ่ได้มีพลำเป็นงงเป็นเงาทั้งสิ้นรามก็
เป็นแค่พระรองที่ไม่มีอดงอดีตมาทำให้เรื่องมันน่าอ่านยิ่งขึ้นทำให้เอลและภัทรรักกันมากๆและสุดท้ายรามก็เป็นได้แค่พี่ชาย
แต่มันก็แค่ฝันอ่ะนะ
(ขอโทษด้วยหากเม้มเราทำให้ใครขุนเคืองใจ กราบอภัยอย่างสูง)
โพลล์
หัวข้อ: กาลกีรตี บทที่ 81 [30/04/58 - P.61-จบภาค 1] (อ่าน 636984 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก