Heartbreaker : 23
สถานการณ์ตอนนี้ทำให้ผมนึกอยากเป็นญาติกับโดเรมอน เจ้าแมวตัวอ้วนสีฟ้าแห่งโลกอนาคต ผมจะได้ขอยืมคอปเตอร์ไม้ไผ่ของมันมาบินหนีพวกเขา ไม่ก็เป็นญาติกับแฮรี่พอตเตอร์ก็ได้ ผมจะได้ขอยืมไม้กวาดมาขี่แล้วหนีไปให้ไกล ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ และโคตรจะปัญญาอ่อนที่มีความคิดแบบนี้ แต่ผมก็แค่หาที่พึ่งทางใจ ในตอนที่ผมกำลังตกที่นั่งลำบาก ผมไม่เคยต้องมาอดทนนอนขดจนตัวงอได้นานขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต นึกย้อนไปเมื่อเกือบครึ่งชั่วโมงที่แล้ว หลังผมอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมแทบกระโดดอย่างดีใจที่ไม่เห็นพวกเขาสองคนอยู่ในห้อง ผมล็อคประตูและจัดการกับตัวเอง เปิดกระเป๋าเดินทางที่มีชุดของผมและของพวกเขายัดรวมกันอยู่ ผมรีบค้นชุดของตัวเองออกมาใส่แล้วปีนขึ้นเตียง คว้าผ้าห่มขึ้นคลุมตัวนอนตะแคงหันหลังให้ประตูแสร้งทำเป็นหลับด้วยหวังว่าถ้าพวกเขาบุกเข้ามาในห้องแล้วเห็นผมนอนหลับ พวกเขาจะปล่อยผมไป พอผมนอนไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงลูกบิดประตูดัง ผมนอนลุ้นอยู่ในใจจนเหงื่อซึมฝ่ามือว่าพวกเขาจะเข้ามามั้ย เสียงเงียบหายไปครู่นึงทำให้ผมหายใจโล่ง แต่ไม่นานนักผมก็ตาเหลือกเพราะพวกเขาเปิดประตูเข้ามา ถึงแม้ว่าผมจะล็อคประตูไว้แล้วก็ตาม แต่บ้านหลังนี้เป็นบ้านของพี่ควิน มันคงไม่แปลกอะไรที่เขาจะมีกุญแจห้องทุกห้องของบ้านหลังนี้และใช้มันเปิดเข้ามาในห้อง
ผมสั่งตัวเองให้นอนนิ่งเงียบที่สุดและบังคับลมหายใจให้เข้าออกอย่างช้าๆ ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาใกล้เตียงและเสียงปิดประตูห้องน้ำ ผมแสร้งหลับอยู่อย่างนั้น ต่อมาก็ได้ยินเสียงน้ำไหลกระทบพื้นหินในห้องน้ำและฟูกนอนที่ยวบลง ผมกำมือแน่นเมื่อรับรู้ว่าไม่พี่ควินก็พี่แซทนอนลงบนเตียงอยู่ข้างหลังผม แล้วเสียงน้ำในห้องน้ำก็หายไป ผมพยายามฟังเสียงเคลื่อนไหวทุกอย่างภายในห้องเพื่อเดาว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่ ได้ยินเสียงเปิดปิดประตูอยู่สองสามครั้งและแรงยวบไหวของฟูกนุ่มราวกับพวกเขากำลังทดสอบความอดทนของผมอยู่อย่างไรอย่างนั้น ผมคาดคะเนเวลาในใจว่าคงจะประมาณเกือบ30นาทีจนถึงตอนนี้ที่พวกเขานิ่ง ไม่มีเสียงอะไรให้ได้ยินเลย
พวกเขาเงียบไปจนน่าแปลกใจ!
“จะนอนขดอยู่แบบนั้นไปถึงเมื่อไหร่”
เสียงนิ่งๆของพี่ควินดังขึ้น ผมเบิกตาโพล่งกำมือแน่น พวกเขารู้ว่าผมแกล้งหลับ! รู้มาตลอด!
“ไม่เมื่อยเหรอ”
‘เมื่อยสิ เมื่อยมาก ตะคริวจะกินอยู่แล้ว’ ผมร้องตอบเขาในใจ แต่ก็ยังทำทีเป็นหลับต่อไปถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้แล้วว่าผมแกล้ง
“กลัวเหรอ”
พอเขาถามแบบนี้ผมก็เม้มปากแน่น เหงื่อซึมขึ้นตามขมับ
“กลัวอะไร”
คราวนี้ไม่ได้มาแค่เสียง แต่มือหนาตะบมลงบนไหล่แล้วจับผมพลิกหันหลัง! แผ่นอกกว้างเปลือยเปล่าคือสิ่งที่ผมเห็นเป็นอย่างแรก
“กูถามว่ากลัวอะไร”
นัยน์ตาสีเฮเซลจ้องผมในระยะประชิด สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆรินรดใบหน้า ผมเบี่ยงหน้าหลบสายตาคม แต่มือหนาก็ตามมาบีบคางผมไว้ บังคับให้หันกลับไปสบตาเขา ผมรู้สึกได้ว่ามือตัวเองกำลังสั่น
“มันไม่ใช่แค่เซ็กซ์ กูไม่ได้แค่เอามึงเล่นๆ”
น้ำเสียงที่ทอดอ่อนลงและแววตาโหยหาของเขาทำให้ผมกำมือแน่นจนเล็บที่ตัดสั้นจิกเข้าเนื้อ
เขาไม่เคยพูดแบบนี้มาก่อน ไม่เคยพูดเหมือนกำลังขอร้องให้ผมยอมรับเขา แล้วทำไมวันนี้เขาถึงพูดแบบนี้ ทำไม?
เรามองตากันอยู่สักพักเขาก็แตะริมฝีปากลงมาบนหน้าผาก ไล่ลงไปที่เปลือกตา แก้ม และมาหยุดนิ่งที่ปากผม ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังกับการกระทำอ่อนโยนของเขา ผมแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
“กูจะไม่ถามว่ามึงยอมมั้ย เพราะถึงมึงไม่ยอมกูก็จะเอา แค่ให้มึงรู้ไว้ ที่กูทำ ไม่ใช่แค่เซ็กซ์”
เสียงเข้มพูดชิดริมฝีปากผม ลมหายใจที่เริ่มร้อนเป่ารดอยู่ตรงจมูก ผมสูดหายใจลึกทำใจกล้ามองสบสายตาคม แต่ก็ได้ไม่นานผมก็หันหน้าหนี แต่ก็ดันไปเจออีกคน พี่แซทนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้สานที่มีเบาะรองนั่งอยู่อีกด้าน เขากำลังละเลียดไวน์แดงและมองมาที่ผม ชุดคลุมอาบน้ำที่เขาสวมเผยให้เห็นรอยแยกตรงหน้าอกลึกลงไปถึงหน้าท้อง ผมเม้มปากแน่น ตัดสินใจหลับตา แต่พอความมืดมาเยือนผมก็รู้ว่าพี่ควินกำลังจับขาผมไว้ เขาจับขอบกางเกงของชุดนอนผมและถลกมันออกไป ผมสะท้านเฮือกกำมือแน่น รู้สึกว่าแอร์คอนดิชั่นภายในห้องอาบไล้ไปทั่วขาทั้งสองขาหลังจากถูกถอดกางเกง สักพักเขาก็ขึ้นมาคร่อมตัวผม จับมือผมไว้ บีบให้คลายออกและสอดประสานกดไว้เหนือศีรษะ จูบเน้นหนักตามมา ผมหอบหายใจ เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผมก่อนจะผละออกไป สัมผัสร้อนๆที่ซอกคอทำให้ผมลืมตาขึ้น แรกเริ่มแผ่วเบาและค่อยๆกลายเป็นซุกไซร้หนักขึ้น ผมกัดฟันแน่นระงับเสียงไม่ให้เล็ดลอดออกมา แต่ก็ยากเต็มทน เพราะเขารุกเร้าผมหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ามือหนาละจากมือผมสอดเข้าใต้เสื้อลูบไล้หน้าอกสลับกับหน้าท้องผมไปมาราวกับเขากำลังปลุกปั่นอารมณ์ผม ผมตัวเกร็งและบิดหนีสัมผัสเขา หอบหายใจแรง
“อย่าหลับตา มองกู”
เขาโน้มหน้าลงมากระซิบบอกข้างๆหู ผมกำผ้าเตียงปูเตียงไว้แน่นเมื่อเขาขยับตัวไปนั่งอยู่ปลายเท้าผม ตอนนั้นเองที่ผมเห็นว่าท่อนล่างของเขามีผ้าขนหนูพันไว้อยู่
“พี่ควิน”
ผมเรียกเขาเสียงแผ่วที่เห็นมือเขายื่นออกมาจับชั้นในผม ค่อยๆดึงมันออกไปจนพ้นขา ผมกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก ตอนนี้ผมไม่เหลืออะไรปกปิดท่อนล่างไว้แล้ว และเขาก็ไม่หยุดพักให้เวลาผมเลย มือหนาจับขาผมให้ตั้งชันก่อนจะจับแยกออกกว้าง เขาขยับเข้ามาในช่องว่างตรงกลางระหว่างขาของผม สอดแขนเข้ามาใต้เอวดึงจนตัวผมขยับเข้าไปใกล้เขา ศีรษะผมเลื่อนหลุดจากหมอนนุ่ม
“พี่ครับ”
ผมมองเขานิ่ง อยากจะทัดทานเขาไว้ แต่สายตาที่มองมาทำให้ผมกลืนถ้อยคำกลับลงคอ ซองถุงยางฯถูกโยนมาจากพี่แซท ผมหันไปมอง เขาลุกขึ้นเดินมานั่งบนเตียงข้างๆผม ยื่นมือออกมาลูบแก้มผม นัยน์ตาราวผลึกนิลจ้องผมนิ่ง
“อื้อ…”
ผมหลุดเสียงออกไปเพราะความเจ็บและอึดอัดจากนิ้วที่แทรกผ่านเข้ามาในตัว ผมเริ่มดิ้น แต่มือของพี่แซทจับล็อคใบหน้าของผมไว้ เขาบดจูบดูดดื่มลงมา ผมครางอยู่ในลำคอ สะดุ้งกับแรงเสียดสีและจำนวนนิ้วที่สอดเข้ามาในตัวเพิ่มขึ้นอีก ผมปล่อยมือจากผ้าปูเตียงยกขึ้นผลักไหล่พี่แซท ให้เขารับรู้ว่าผมกำลังจะขาดอากาศหายใจจากจูบของเขา ดีที่เขารู้ตัวผละจูบออกไป ผมหอบหายใจแรง แต่แล้วผมก็ต้องหลุดเสียงร้องออกมาอีกเพราะแรงสอดแทรกกดลึกภายในตัว ความปรารถนาของพี่ควินกำลังดุนดันเข้ามา ผมเผลอจิกเล็บลงบนไหล่พี่แซท
“อ๊ะ!”
ทั้งๆที่ผมพยายามกัดฟันแน่นสะกดกลั้นเสียงไว้สุดกำลัง แต่การขยับเคลื่อนไหวอยู่เบื้องล่างพังทลายความอดกลั้นของผมไปจนหมดสิ้น ผมส่งเสียงครางตามจังหวะเข้าออกเนิบช้าของพี่ควินและร้องดังขึ้นเมื่อเขาเร่งเร้าจังหวะโถมกายอย่างหนักหน่วง ผมเอามือข้างนึงปิดปากตัวเองไว้ ส่วนอีกข้างยังจิกเล็บลงกับไหล่พี่แซท แต่เขาไม่ยอม ดึงมือผมออกจับให้วางบนบ่าเขาไว้
“เจ็บก็ร้องออกมา”
พี่แซทก้มหน้าบอกชิดกับหน้าผม เขากดจูบลงมาอีกครั้ง เคล้าคลึงจนผมหลงลืมความเจ็บไปชั่วขณะ จังหวะที่กระชั้นถี่ส่งผลให้ตัวผมสั่นไหวตามไปด้วย ผมแหงนหน้าขึ้นเมื่อพี่แซทก้มลงซุกไซร้ซอกคอผม เขาขบเม้มไปทั่วลำคอ ผมได้แต่มองจ้องแชนเดอร์เลียบนเพดานห้อง แสงระยิบระยับและความสวยของมันไม่ได้ดึงความสนใจให้ผมคลายจากอาการอึดอัดและความเจ็บไปได้เลย
“อื้อ!”
ผมสะดุ้งกับแรงขบกัดที่หน้าอก พอก้มหน้ามองก็เห็นว่าเสื้อถูกปลดกระดุมออกจนหมดแล้ว พี่แซทกำลังลากมือของเขาปัดผ่านไปมากับยอดอกผม
“พี่ครับ อ๊ะ…ผม…ผม”
‘ผมเจ็บ’ อยากจะบอกให้พวกเขารู้แต่เสียงผมกลับขาดหาย ความอุ่นจากฝ่ามือหนาที่กำรอบอยู่กับส่วนกลางของผมกำลังดึงสติสัมปชัญญะของผมไป ความรู้สึกเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ ผมร้องคราง ได้แต่นอนมองพวกเขาสัมผัสกับร่างกายเปลือยเปล่าของผมอย่างยอมจำนน
“อย่าหลับตา บอกให้มองกู”
เสียงเข้มดังขึ้น ผมที่กำลังจะหลับตามองไปยังคนสั่ง พี่ควินจ้องตาผมพร้อมกับโถมกายเข้าหา มือของเขาเคล้นคลึงส่วนกลางของผม ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดใจในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ความเสียวซ่านพลุ่งพล่านอยู่ในตัวจนอยากจะปลดปล่อยบางสิ่งบางอย่างที่คั่งค้างอยู่ออกมา และราวกับเขาจะรู้ว่าผมต้องการอะไร เขาถึงได้เร่งจังหวะรัวเร็วก่อนจะถอนตัวออกไป ผมหายใจแรง ปลดปล่อยหยาดอารมณ์ออกมาจนตัวกระตุก พี่แซทเข้ามาซ้อนข้างหลังผม จับให้ผมเอนตัวพิงอกเขาไว้
“พี่ครับ”
เสียงแหบพร่าของผมเอ่ยเรียกพี่แซท เขาก้มหน้าลงมาจูบผม ลูบไล้ฝ่ามือกับหัวไหล่ผมแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆผละออกไป ผมตาโตเมื่อจู่ๆเขาก็ผลักผมให้พี่ควินที่เข้ามารับผมไว้ ไม่รอให้ผมได้พักหายใจเขาก็อุ้มผมขึ้น ผมยันมือลงบนบ่ากว้างของเขา มองสบนัยน์ตาสีเฮเซลอย่างไม่เข้าใจและเริ่มหวาดกลัวกับสิ่งที่เขากำลังจะทำ
“ลงมา”
เขาสั่งให้ผมขยับสะโพกลงไป ความปรารถนาของเขารอรับผมอยู่ข้างล่าง แต่ผมกลับยึดบ่าเขาไว้แน่น ส่ายหน้าแรง เขาวางมือทั้งสองข้างไว้ที่เอวผม มองผมด้วยสายตาเว้าวอนราวกับเขากำลังอ้อนขอให้ผมรับเขาเอาไว้ ผมเม้มปากแน่น แต่เขาก็โน้มหน้าเข้ามาจูบผม ขบเม้มริมฝีปากผมทั้งบนและล่าง เลื่อนลงไปซุกไซร้ซอกคอ ฝังจมูกโด่งคมของเขาแช่ค้างไว้อยู่อย่างนั้น เหมือนผมถูกเขาหลอมละลายด้วยสัมผัส ลมหายใจร้อนๆรินรดผิวอ่อนจนขนลุกซู่ ผมค่อยๆก้มหน้าซุกคอเขา โอบกอดเขาไว้ ขยับเคลื่อนตัวลงอย่างช้าๆจนสัมผัสกับส่วนปลายแข็งขืนที่ยังมีถุงป้องกันสวมใส่ไว้อยู่ แต่มันก็บางมากจนเหมือนเขาไม่ได้ใส่มัน
“อื้อ…”
ผมร้อง กดหน้าซุกคอเข้าแน่น ไม่รู้อะไรผลักดันให้ผมใจกล้ายื่นมือออกไปจับความปรารถนาของเขาไว้และค่อยๆขยับตัวลงไป ผมบดเบียดสะโพกจนส่วนปลายผลุบหายเข้ามาในตัวผมได้ เพียงเท่านั้นผมก็จิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้าง ส่งเสียงครางแหบพร่าออกมาด้วยความเสียวซ่าน
“เด็กดี ขยับสิ”
ผมทำตามคำสั่งเขาราวกับคนละเมอ ขยับตัวกดสะโพกลงไป ส่วนแข็งขืนของเขาสอดลึกเข้ามา ผมหอบหายใจแรง ขยับตัวลงจนรับเขาเข้าได้ทั้งหมด ความร้อนแล่นไปทั่วร่างลามเลียจนผมเผยอปากขึ้นปล่อยลมหายใจหนักๆออกมา นิ่งได้สักพักผมก็รู้สึกว่าส่วนนั้นของเขากำลังร่ำร้องเรียกผมอยู่ หน้าผมร้อนวาบ ยังไม่ทันขยับเขาก็สวนเข้ามาเสียก่อน ผมกัดฟันแน่นเบียดตัวเข้าหาเข้าจนแทบจะจมหายไปกับอกกว้าง ความร้อนภายในร่างกายกระตุ้นให้ผมเริ่มขยับตัวตอบโต้เขากลับไป พอผมขยับ เขาก็หยุดเหมือนต้องการให้ผมจัดการต่อให้สุดทาง เขาก้มหน้าเข้ามาคลอเคลีย ไล่เล็มขบเม้มติ่งหูจนผมสะดุ้งโหยงรับเขาเข้ามาจนถูกจุดที่ไวต่อความรู้สึก ผมร้องเสียงหลงผละหน้าออกมาจากซอกคอเขา หอบหายใจจนตัวโยน พอดีกับที่เขายื่นนิ้วเรียวยาวเข้ามาในปาก ผมอมไว้แน่นทันที
ความเย็นของเครื่องปรับอากาศภายในห้องไม่ได้ช่วยให้เหงื่อที่ผุดขึ้นตามไรผมและฝ่ามือหายไป ยิ่งพอเขาสวนสะโพกเข้ามาและผมโต้ตอบกลับไป ความร้อนในร่างกายก็ยิ่งพุ่งขึ้นสูง ร้อนจนผมอยากจะกระโดดลงในธารน้ำแข้งเพื่อดับความร้อนรุ่มนี้ ผมสั่นไหวอยู่บนตัวเขาผสานกับเสียงร้องครางอยู่นานก็รู้สึกถึงความอึดอัดอยู่ภายในจนแทบระเบิดออกมา พอความรู้สึกนี้มาเยือนผมอีกครั้ง เขาก็ทำราวกับรู้ว่าผมกำลังต้องการสิ่งใด เขาเร่งจังหวะกระชั้นถี่จนผมสั่นไหวแรงและปลดปล่อยออกมาอีก ผมโถมตัวลงซบกับอกเขา วางมือเกาะบ่าเขาไว้ หายใจอย่างช้าๆเพราะถูกเขาสูบเรี่ยวแรงออกไปเกือบหมด พี่ควินกดจูบลงบนหน้าผากผมก่อนเลื่อนไปกดลงบนแก้ม ผมมองสบตาเขา ไม่รู้ว่าผมเหนื่อยจนเบลอหรือผมตาฝาดที่เห็นว่าเขายิ้มให้ผม รอยยิ้มจริงๆที่ไม่ใช่แค่ยกมุมปากแสยะยิ้มอย่างที่เขาชอบทำ ผมตั้งใจจะยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าเขา แต่จู่ๆเขาก็อุ้มผมขึ้น ลมหายใจร้อนๆเป่ารดอยู่ตรงท้ายทอย พอหันไปมองก็เจอกับสายตาร้อนแรงของพี่แซทมองอยู่ เขารวบเอวผมเข้าไปหาตัวก่อนจับพลิกหันหลังกดให้นอนคว่ำหน้า ผมเบิกตากว้างรู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร
นี่พวกเขากะจะไม่ให้ผมพักหายใจบ้างหรือไง ผมก็เหนื่อยเป็นนะ!
ผมตั้งใจจะหันไปบอกพี่แซท ว่าขอเวลาให้พักก่อนได้มั้ย แต่พอผมหันไปมอง ใบหน้าหล่อก็ยื่นเข้ามาประกบจูบผมอย่างหนักหน่วง ผมตาโตยันสองมือไว้กับฟูก ก่อนที่ผมจะส่งเสียงครางประท้วงเขาก็ผละหน้าออกไป ผมยันตัวขึ้นพอดีกับที่เอวถูกรวบยกขึ้น
“พี่ครับ”
เสียงแผ่วเบาของผมไม่ได้ทำให้เขาหยุดความตั้งใจ มือที่ยันไว้กับฟูกทรุดฮวบเพราะแรงสอดใส่เข้ามาอย่างรวดเร็วและกดลึกในครั้งเดียว ได้แต่ส่งเสียงครางแนบหน้าอยู่กับหมอน แรงโถมกายหนักหน่วงอย่างไม่ผ่อนจังหวะทำเอามือผมที่กำแน่นกับผ้าปูสั่นไหวตามร่างกายที่โยกคลอนไปด้วย ผมนิ่วหน้าเพราะเจ็บกับแรงเสียดสี พยายามรวบรวมกำลังยันตัวขึ้นเพื่อจะบอกให้เขาผ่อนแรงลงหน่อย แต่ยันมือได้แค่ข้างเดียวผมก็ทรุด ผมคลายมือจากผ้าปูมากำหมอนไว้แทน สัมผัสได้ถึงความร้อนของแผ่นอกกว้างทาบทับกับหลังผม
“พี่แซท”
ผมเปล่งเสียงพร่าเรียกเมื่อเขาก้มลงมาซุกไซร้กับซอกคอผม มือหนาลูบไล้แผ่นอกกับหน้าท้องผมผิวเนื้อเปล่าเปลือยที่สัมผัสแนบชิดติดกันยิ่งทำให้ร้อนจนเหงื่อซึมขึ้นเต็มหน้าผาก
“อ๊ะ!”
ผมร้องกับแรงขบกัดที่คอ นี่เขาเป็นแวมไพร์หรือไง!
“พี่ครับ ผมเจ็บ”
ผมฝืนบอกจังหวะที่เขาไล่เล็บขบเม้มใบหู แรงขับเคลื่อนที่หนักหน่วงค่อยผ่อนแรงลงเป็นจังหวะเนิบช้า ผมถอนหายใจ ในที่สุดเขาก็ได้ยินเสียงผมสักที มือหนาวางบนหลังมือผมบีบไว้คล้ายบอกให้ผมเชื่อใจเขาก่อนจะปล่อยออกไปรวบเอวผมพยุงไว้ไม่ให้ทรุด เขาจูบไล่แผ่นหลังจนผมขนลุกกับลมหายใจร้อนๆที่ปัดผ่านผิวตามร่องกระดูกสันหลัง เขาขยับเร่งจังหวะขึ้นอีกแต่สักพักก็ผ่อนแรงสลับกันอยู่อย่างนั้นจนผมรับรู้ได้ว่าตัวเขากระตุกและเขาก็หยุดเคลื่อนไหว ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่คิดว่าเขาจะหยุดแค่นี้แล้วถอนแกนกายออกไป แต่ก็วางใจได้ไม่นานตัวผมก็ถูกยกขึ้นให้นั่งลงบนตักเขาอย่างเร็ว อย่างไม่ทันให้ผมได้ตั้งตัว แผ่นหลังผมแนบติดกับหน้าอกกว้างชื่นเหงื่อ สิ่งที่ยังแช่ค้างอยู่ในตัวผมสอดลึกเข้ามาจนผมจุก ได้แต่อ้าปากหอบเอาอากาศหายใจ
ฟู่ว!
“ไม่เจ็บแล้ว”
เขาเป่าลมใส่คอผมตรงที่เขากัดไป จับสะโพกผมให้ขยับ ผมนิ่วหน้าเพราะความคับแน่น มือหนาประคองใบหน้าผมให้หันไปรับจูบหนักๆ เขาเริ่มขยับตัวเร็วขึ้น แรงที่เขาสอดใส่เข้ามาทำให้เจ็บ ผมยันมือข้างนึงไว้กับฝูกเพื่อยกตัวขึ้นมองสบตาคม ริมฝีปากที่กำลังบดคลึงอยู่ค่อยผละออกไปเวียนวนอยู่กับปลายคาง
“พี่แซท ผม…ผมจะทำเอง…ให้ผมทำเองนะ”
ผมบอกเสียงเบา เพราะคิดว่าถ้าผมเป็นฝ่ายขยับรับเขาเอาไว้คงจะเจ็บน้อยกว่าที่เขาสวนแกนกายขึ้นมาตรงๆ ผมรู้สึกว่าตอนพูดแก้มผมร้อนฉ่า ผมไม่เคยพูดแบบนี้เลยเวลาที่เรามีเซ็กซ์กัน ไม่เคยบอกว่าผมจะเป็นฝ่ายทำเองแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมกล้าพูดออกไป
“ขยับสิ”
เขาสั่งพร้อมกับกดจมูกคลอเคลียกับแก้มผม ผมค่อยๆกดสะโพกลงไป ความรู้สึกเดียวกับตอนที่ผมขยับอยู่บนตัวพี่ควิน มือหนาข้างนึงวางลงบนหน้าท้องผม ส่วนอีกข้างจับสะโพกผมไว้
“เร็วๆ”
เหมือนว่าเขาทนรอให้ผมขยับไม่ไหว ผมทำใจกล้ากัดฟันแน่นกดตัวเองลงไปอย่างเร็ว แช่ค้างไว้อยู่อย่างนั้น
“อย่าหยุด ขยับต่อ”
เสียงเขาสั่น ผมรู้ว่าเขาทรมานที่ผมกำลังบีบรัดเขาไว้แน่น เพราะผมเองก็รู้สึกได้ว่าแกนกายของเขาร้อนผ่าว พอผมเริ่มขยับเขาก็ยื่นมือมาจับส่วนกลางของผมไว้และเคล้นคลึงตามแรงที่ผมขยับสะโพก พอถูกเขาสัมผัสผมก็เหมือนถูกกระตุ้นให้เคลื่อนไหวเร็วขึ้น
“อ๊ะ…อ๊ะ…”
ผมหลับตาแน่น ปลดปล่อยเสียงครางออกมา ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมโถมแรงอยู่บนตัวเขา จนผมรู้สึกว่าแรงดันจากภายในร่างกายกำลังผลักดันให้ผมปลดปล่อยออกมาพอดีกับที่เขาหยุดขยับมือ ผมถึงได้หยุดขยับตัวตามไปด้วย อ้อมแขนแข็งแกร่งโอบรัดผมไว้ เขาจูบขมับผมเบาๆ ผมหันไปมองเขา ยื่นมือออกไปโอบรอบคอเขาไว้ โน้มใบหน้าเขาลงมาใกล้ก่อนจะจูบเขาด้วยความอ่อนแรง เขาจูบตอบผม รุกเร้าหนักแต่ผมเบี่ยงหน้าหลบ
“ไม่ไหว…ผม…ไม่ไหวแล้ว”
ผมฝืนบอกออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา ทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดพิงอกกว้างของเขา
หมดกันความตั้งใจของผม ที่ผมหมายมาดไว้ในใจว่าพรุ่งนี้จะตื่นแต่เช้าเพื่อลงไปเล่นน้ำ ผมคงไม่มีแรงพอแล้วล่ะ ถ้าพวกเขาจะต่ออีกรอบ ผมต้องตายคาเตียงแน่ๆ!
ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าหลังจากจบกิจกรรมบนเตียงแล้วท้องผมจะร้องเพราะรู้สึกหิว ผมอายจนต้องมุดหน้าอยู่ใต้ผ้าห่ม ท้องผมร้องเบาเสียเมื่อไหร่ล่ะ มันร้องดังโครกครากประจานผมเหมือนจะประกาศให้คนทั้งโลกรับรู้ ทั้งๆที่ผมเหนื่อยจนตาแทบปิดแต่ท้องเจ้ากรรมดันไม่ยอมอ่อนแรงตามไปด้วย มันประท้วงเรียกหาอาหาร พี่แซทเพิ่งจับให้ผมนอนได้สักพัก ดีที่พวกเขาปรานีผมไม่ขอต่อรอบสอง ไม่งั้นท้องผมคงร้องตอนที่กำลังมีเซ็กซ์อยู่แน่ๆ และมันจะทำให้ผมอายมากกว่าตอนนี้หลายเท่า
“นอนดีดี”
เสียงเข้มบอกอยู่ใกล้ตัว ผมค่อยๆโผล่หน้าออกจากผ้าห่ม ยิ้มเจื่อนให้พี่แซท ทั้งตัวยังเปลือยเปล่าอยู่ ผมมองหาชุดนอนของตัวเองก็เห็นว่ามันกองอยู่ที่พื้น อยากจะคลานไปหยิบแต่พอขยับตัวแรงความปวดแปลบก็ถามหา ผมนิ่วหนา รู้สึกปวดไปทั้งตัว
“เป็นอะไร”
ยังจะมีหน้ามาถาม! ผมตวัดสายตามองพี่แซทอย่างไม่พอใจ ดึงผ้าห่มคลุมหน้าอกแล้วล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้เขา ตอนนี้ทั้งโกรธทั้งหิว
“ไอ้ควินลงไปสั่งข้าวอยู่”
ผมหูผึ่งที่ได้ยิน เอามือลูบท้องเบาๆ ‘จะได้กินแล้ว’ ผมนอนนับเลขในใจอย่างรอคอย แต่สักพักพี่แซทก็ชะโงกหน้ามามองผม
“เช็ดตัว”
ผมเลิกคิ้ว พี่แซทจับผมพลิกให้หันกลับไปหาเขา ผมถึงได้เห็นว่าในมือเขามีผ้าขนหนูอยู่
“ผมเช็ดเองก็ได้ฮะ”
ผมบอกเสียงเบาแบมือยื่นออกไปขอผ้าขนหนูจากมือเขา แต่เขาไม่ให้ซ้ำยังขยับเข้ามาใกล้จัดการเช็ดคอไล่ลงไปที่หน้าอก เขาค่อยๆดึงผ้าห่มลง ผมนอนนิ่งมองหน้าเขาปล่อยให้เขาเช็ดตัวให้ผมแม้จะรู้สึกจั๊กจี้ก็ตาม
“ชุดนอนของผม” ผมพูดขึ้น ชี้มือไปที่พื้นบอกให้เขารู้ว่ามันอยู่ตรงนั้น “หยิบให้ผมหน่อย”
เขาไม่ตอบ ไม่หือไม่อือ เช็ดตัวผมต่อไป จนผมชักหวั่นว่าเขาจะไม่หยุดแค่เช็ดตัว เพราะฝ่ามือร้อนๆของเขาหยุดนิ่งที่หน้าท้องผม
“เอ่อ…ท่อนล่าง ผม…ผมจะเช็ดเอง” ผมบอกเสียงตะกุกตะกัก
“ไม่ต้อง”
เขาบอกปัดเสียงเรียบ ขยับมือเช็ดตัวผมต่อ ผมยกมือกอดตัวเองไว้เพราะผ้าห่มร่นไปกองอยู่ที่เอวแล้ว เขาหันมามอง จับผ้าห่มขึ้นคลุมให้เหมือนเดิมแล้วไปเลิกที่ปลายเท้าขึ้น เขาเช็ดเท้าให้ผม ไล่ขึ้นมาที่ขา ผมเริ่มรู้สึกหวิวๆเมื่อเขาลากผ่านผ้าขนหนูเข้าไปที่ต้นขาด้านใน ความเปียกชื้นของผ้าทำให้ผมนึกถึง…
“ผมหนาว อยากใส่ชุดนอน”
ผมบอกก่อนหันหน้าหนี จับผ้าห่มไว้แน่น ลอบถอนหายใจโล่งที่เขาหยุดมือผละออกไปหยิบชุดนอนที่พื้นขึ้นมาให้ ผมค่อยๆขยับตัว เขาเข้ามาช่วยประคองให้ผมนั่ง
“ขอบคุณครับ”
ผมก้มหน้าก้มตาบอกจะหยิบเสื้อจากมือเขามาใส่ แต่เขาชักมือกลับไม่ยอมให้
“ผมใส่เองได้”
“อวดเก่ง” เขาว่าเสียงเรียบ
ผมยู่ปาก ปล่อยให้เขาจัดการใส่เสื้อให้ มองนิ้วเรียวยาวที่ค่อยๆติดกระดุมแล้วผมก็นึกถึง… ผมส่ายหน้าแรง นี่ผมเป็นบ้าอะไรเนี่ย! ทำไมในหัวถึงได้คิดแต่เรื่องนั้น
“รีบใส่ได้มั้ยฮะ ผม…ผมหนาว”
ผมหาข้ออ้างมาเร่งเขา ในใจก็บอกให้ตัวเองหยุดคิดสักที แต่ภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปก็วิ่งวนอยู่ในหัว มันฉายชัดขึ้นมาเป็นฉากๆ โดยเฉพาะตอนที่…ตอนที่….ตอนที่ผมขยับอยู่บนตัวพวกเขา
“อ๊ะ!”
ผมร้องเมื่อจู่ๆมือหนาก็จับสะโพกผมยกขึ้น พอผมมองก็เห็นว่าเขากำลังใส่กางเกงให้ ผมหน้าร้อนวาบเกาะบ่าเขาไว้แล้วหันหน้าหนี
“กินข้าว”
เหมือนเสียงสวรรค์ ผมหันไปมองพี่ควินที่เดินถือถาดอาหารเข้ามา เขาจัดการวางถาดไว้บนโต๊ะโคมไฟแล้วเดินไปยกโต๊ะไม้ทรงกลมมาตั้งไว้ข้างเตียง ผมนั่งมองเขา กระพริบตาปริบๆ กลิ่นหอมของน้ำซุบในถ้วยเบญจรงค์สีขาวเรียกน้ำย่อยในกระเพาะ ผมขยับตัวจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องนิ่วหน้า พี่แซทเข้ามาประคอง
“กินบนเตียงนี่แหละ”
ผมพยักหน้ารับรู้ วางมือลงบนแขนเขาให้เขาช่วยประคองจนผมมานั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะได้สำเร็จ อาหารตรงหน้าเป็นข้าวผัดหมู อาหารจานเดียวง่ายๆแต่ก็น่าทานเพราะมีไข่ดาวด้วยแถมยังมีแครอทกับถั่วลันเตาผัดรวมอยู่
“แล้วพวกพี่ ไม่ทานด้วยกันเหรอฮะ” ผมเงยหน้าขึ้นมาถามพวกเขา
“กินไป”
พี่ควินบอก เขาเลื่อนจานข้าวกับถ้วยน้ำซุปมาใกล้ๆ ผมพยักหน้าจับช้อนซ้อมจัดการกับอาหารตรงหน้า แค่คำแรกผมก็ตาโตเพราะความอร่อย ผมนั่งกินไม่พูดไม่จา ไม่นานผมก็ฟาดข้าวผัดเกลี้ยงหมดจาน แม้แต่น้ำซุปก็ไม่เหลือ
“กินยา”
พี่ควินบอกพร้อมยื่นเม็ดยากับแก้วน้ำเปล่ามาให้ ผมรับมาดื่ม กลืนยาลงคอเสร็จก็วางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะ รู้สึกระคายคอแปลกๆ หวังว่าผมคงจะไม่เป็นไข้นะ
“นอน”
พี่ควินจับผมนอนลงตรงกลางเตียง พอหัวเตะหมอนผมก็หาวออกมา สัมผัสที่มุมปากจากปลายนิ้วทำให้ผมสะดุ้งมองหน้าเขา
“เป็นอะไร”
เขาถาม แต่ผมส่ายหน้า ก็เมื่อกี้ที่เขาเช็ดน้ำที่ติดมุมปากผมออกไปมันทำให้ผมนึกถึง…ตอนที่ผม…อมนิ้วเขา
“ผมง่วงแล้ว”
ผมบอกแล้วรีบดึงผ้าห่มขึ้นปิดหน้า ผมทำอะไรลงไป!
“กูบอกมึงแล้วไง ว่าไม่ใช่แค่เซ็กซ์”
เสียงทุ้มดังอยู่ข้างหู ผมตัวแข็งทื่อเบิกตากว้างอยู่ใต้ผ้าห่ม พี่ควินต้องการพูดอะไรกันแน่
“ถ้ากูต้องการแค่เซ็กซ์ กูไปเอากับใครที่ไหนก็ได้ แต่กับมึง ไม่ใช่”
ผมนิ่งฟัง รู้สึกว่าหัวใจกำลังเต้นผิดจังหวะ มันเต้นดังขึ้นๆ จู่ๆผ้าห่มที่กำไว้ก็ถูกดึงออกไป นัยน์ตาสีเฮเซลจ้องมองผมในระยะประชิด ลมหายใจอุ่นๆรดอยู่ตรงจมูก เขามองผมนิ่งคล้ายจะบอกให้ผมจดจำในสิ่งที่เขาพูดไป
“แค่มึง มึงคนเดียว”
น้ำเสียงหนักแน่นของเขาสะกดผมไว้ ผมนิ่งไป คำพูดเมื่อกี้สะกิดใจผม เหมือนผมเคยได้ยินเขาพูดเมื่อนานมาแล้ว ประโยคเดียวกัน ในขณะที่ผมตกอยู่ในภวังค์ ไฟในห้องก็ดับลง เสียงยวบของฟูกนุ่มทั้งซ้ายและขวาบอกให้รู้ว่าพวกเขานอนอยู่ข้างๆผม ผมนอนลืมตาอยู่ท่ามกลางความมืด สะดุ้งกับสัมผัสที่มือซ้าย ความอบอุ่นจากอีกมือที่มีขนาดใหญ่กว่าสอดประสานกับนิ้วผมกระชับแน่น
“อีกไกลมั้ย กว่ากูจะได้เข้าใกล้หัวใจมึง”
ราวกับเสียงกระซิบ แต่กลับได้ยินชัดเจน ผมหันไปมองคนพูดทันที แม้จะมองไม่เห็นหน้าเขา แต่ผมก็รู้ว่าพี่แซทนอนอยู่ข้างๆและกำลังจับมือผมไว้อยู่ ทำไมเขาถึงถามแบบนี้? วันนี้พวกเขาเป็นอะไรไป พี่ควินก็พูดแปลกๆ พี่แซทก็ถามแปลกๆ ไม่ใช่แค่เซ็กซ์แล้วคืออะไร จะให้เรียกว่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเหรอ จะใช้คำเปลืองไปหรือเปล่า ผมคิดว่าคนอื่นเขาก็เลือกใช้คำนี้กัน ‘เซ็กซ์’ ‘มีเซ็กซ์’ แต่พี่ควินกลับบอกผมว่ามันไม่ใช่แค่เซ็กซ์ ถ้าไม่ใช่แล้วมันคืออะไรล่ะ? ไหนจะคำถามแปลกๆของพี่แซทอีก เขาถามเหมือนกำลังขอความรักจากผมงั้นแหละ
บ้าน่า! คนอย่างพวกเขาน่ะเหรอจะมาขอความรักอะไรจากผม
คนไม่มีหัวใจอย่างพวกน่ะเหรอจะมีความรู้แบบนี้ สิ่งที่พวกเขาทำกับผมไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน ผมคิดว่ามันยังห่างไกลจากคำว่ารักมาก มากจนเกินไป
ถึงจะบอกว่ามันไม่ใช่แค่เซ็กซ์ ผมก็จะคิดว่ามันเป็นแค่เซ็กซ์
ถึงจะถามว่าอีกไกลมั้ย กว่าจะได้เข้าใกล้หัวใจผม ผมก็จะตอบว่าอีกไกล
‘ผมไม่ได้รักพวกเขา ไม่มีทางรักพวกเขาเด็ดขาด พวกเขาทำร้ายผม ผมจะรักคนที่ทำร้ายผมได้ยังไง’
ผมจำได้ว่าเคยตอบพี่เนสไปแบบนี้ ตอนนี้ผมก็ยังยืนยันคำเดิม ว่าไม่มีทาง!
----------------------------------------------------------------------------------------
อยากจะลงตั้งแต่เมื่อคืน แต่ยังแต่งไม่เสร็จ ขอโทษค่ะ
รู้ตัวแล้วว่าตัวเองไม่ถนัดจะแต่งฉากเลิฟซีนเลยจริงๆ
แต่งยากมากกกก
กว่าจะเค้นออกมาได้ โฮกกกกกกก
ไม่เอาแล้วเลิฟซงเลิฟซีน
คนแต่งขอยื่นไปลา 2 วันนะคะ เสาร์-อาทิตย์ ติดธุระค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่าน แฮปปี้กับวันหยุดสุดสัปดาห์ทุกคนนะคะ
หัวข้อ: HEARTBREAKER P.I [ UP! : SPECIAL : Tar’s birthday ] 1/3/59 : P.151 (อ่าน 1308881 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก