HEARTBREAKER
24
(ต่อ)
อังเดรจอดรถไว้ริมถนน วิวนอกกระจกเบื้องหน้าคือชายหาดและน้ำทะเล ผมยิ้มกว้างก่อนเปิดประตูก้าวลงจากรถ มีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติเดินกันขวักไขว่อยู่ริมชายหาดและสองข้างทางริมถนน เตียงผ้าใบในร่มดูจะขายดีเพราะผมเห็นคนทั้งนั่งทั้งนอนเต็มไปหมด ผมเดินตรงไปยังชายหาดราวกับมีแรงดึงดูด ได้ยินเสียงคลื่นและกลิ่นของน้ำทะเลผมก็แทบอยากถลาลงไป ผมหยุดถอดรองเท้าสลิปเปอร์ถือไว้แล้วเดินต่อไป เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย และเสียงโห่ร้องดังจอแจ้ทั่วชายหาด บรรยากาศตอนเย็นที่ไม่มีแสงแดดแรงจ้ามาแผดเผายิ่งทำให้นักท่องเที่ยวออกมานั่งรับลมชมวิวและเล่นน้ำทะเลกันอย่างคึกคัก พอมาถึงชายหาดเท้าได้สัมผัสกับเม็ดทรายผมก็ย่ำเท้าไปมา มองไปยังท้องทะเลกว้างใหญ่ที่รอผมอยู่ตรงหน้า ผมวางรองเท้าไว้ เดินลงทะเล น้ำเย็นกำลังดีโอบรอบตัว ผมยิ้ม ตีมือกับน้ำทะเลจนมันกระเพื่อม
“คุณหนู”
ผมหันไปมองตามเสียงเรียก อังเดรยืนส่งรอยยิ้มมาให้อยู่ริมชายหาด ผมลืมอังเดรไปเลย ผมนี่แย่จริงๆ กล้าลืมผู้มีพระคุณที่พามาส่งถึงทะเลได้ยังไง
“อังเดร ลงมาเล่นน้ำด้วยกันสิฮะ”
ผมกวักมือเรียก อังเดรก้มลงหยิบรองเท้าผม เขาถือมันไว้แล้วส่ายหน้า
“เชิญคุณหนูเล่นให้สนุกเถอะครับ”
ผมพยักหน้า หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับท้องทะเล ค่อยๆเดินไปข้างหน้าสู่ความลึกของระดับน้ำจนถึงระดับอก มีชาวต่างชาติลอยตัวอยู่ไม่ห่างจากผมนัก เป็นคู่รักวัยรุ่นที่ดูจะมีความสุขกับการเล่นน้ำมากทีเดียว ผมมองไปรอบๆตัวเห็นกลุ่มคนเล่นน้ำกันไปจนสุดชายหาด บางกลุ่มก็เกาะห่วงยาง บางกลุ่มก็ว่ายน้ำ ดำน้ำ บางคนก็ขี่เจ็ตสกี เล่นบานาน่าโบ๊ท
“ไอ้อังเดร!!!”
ผมสะดุ้งกับเสียงตะโกนดังก้อง หันไปมองก็เห็นพี่แซทยกเท้าขึ้นยันเข้าที่หน้าท้องอังเดรพอดี ร่างสูงใหญ่ที่ไม่ทันได้ตั้งรับกับการจู่โจมแบบรวดเร็วนั้นล้มหงายหลังกับพื้นทราย ผมเบิกตากว้างกำลังจะอ้าปากร้องห้าม แต่ไม่ทัน เพราะเขาเตะอัดชายโคร่งอังเดรไปแล้ว พี่ควินเดินตามหลังมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาหยุดอยู่ข้างๆพี่แซทที่ยังเตะอังเดรไม่ยอมหยุด ส่วนอะดอนิสที่เดินมาทีหลังก็หยุดมองคู่หูด้วยอาการนิ่งสงบ ไม่มีท่าทีห่วงใยเลยสักนิดที่เห็นคู่หูโดนทำร้ายร่างกายอยู่ตรงหน้า ดูเหมือนว่าอังเดรจะยอมให้พี่แซทใช้กำลังลงโทษ เพราะเขาไม่ยอมสู้ ไม่ยอมหนีพี่แซทเลย ได้แต่นอนนิ่งๆให้พี่แซทระบายอารมณ์ใส่ แต่ต่อให้เขาจะแข็งแรงบึกบึนมากแค่ไหน ถ้าโดนพี่แซทเตะอยู่อย่างนั้นก็มีสิทธิ์ช้ำในได้เหมือนกันนะ
อังเดรต้องมาซวยเพราะผมแท้ๆ ไม่น่าเลย ทั้งๆที่ผมให้อังเดรเชื่อใจผม สุดท้ายผมก็ปกป้องเขาไม่ได้
“พี่แซท!”
ผมตะโกนเรียก เจ้าของชื่อหยุดทำร้ายร่างกายอังเดรแล้วหันมามองผมแทน พอเจอสายตาดุคมแข็งกร้าวของเขาผมก็ได้แต่ยิ้มเจื่อน พอหันไปมองพี่ควินเขาก็ทำเมินผมหันไปคุยกับอะดอนิส
เพื่อยับยั้งไม่ให้พี่แซททำร้ายร่างกายอังเดรอีก ผมต้องหลอกล่อให้เขาลงมาหาผม
“พี่ครับ! ช่วยผมด้วย! ผมเป็นตะคริว!”
ผมร้องเสียงหลง ปั้นสีหน้าเจ็บปวด ทำท่าจะจมน้ำ ปฏิกิริยาตอบกลับหลังจากผมร้องขอความช่วยเหลือไป พี่แซทกับพี่ควินรีบกระโจนลงน้ำมาทันทีด้วยท่าทางร้อนรนกระวนกระวาย ผมลอบยิ้ม ตะเกียดตะกายอยู่ในน้ำ พอพวกเขาเริ่มเข้ามาใกล้ ผมก็แกล้งจมลงไปจนมิดศีรษะ กลั้นหายใจอยู่ในน้ำได้ไม่ถึง5วินาทีก็มีอ้อมแขนแข็งแกร่งเข้ามาโอบรัดเอวฉุดผมขึ้นจากน้ำ
“ต้าร์!”
เสียงเรียกมาพร้อมกับอ้อมกอดรัดตรึงแน่นขึ้น ผมเงยหน้ามองพี่แซทก่อนยกแขนคล้องรอบคอเขาไว้ แสร้งปั้นหน้าตื่นกลัว
“ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร”
เขาบอกพลางลูบหลังผมเหมือนจะปลอบโยนให้ผมหายจากอาการตื่นกลัว
“พี่ครับ”
ผมเรียกเขาเสียงเบา ซบหน้ากับบ่ากว้าง
“พาเข้าฝั่ง”
เสียงพี่ควินดังอยู่ข้างหลัง ผมยิ้ม กอดรัดเข้าไว้แน่น พอเขาขยับตัวผมก็ผละออก ยิ้มกว้างให้เขา
“ผมหายแล้วฮะ ไม่เป็นไรแล้ว”
คิ้วเข้มขมวด พี่แซทมองหน้าผมนิ่ง นัยน์ตาคมเริ่มทอประกายแข็งกร้าวขึ้นมา
“มึงหลอกกู”
เขาเค้นเสียงต่ำ สายตาวาวโรจ ผมส่ายหน้า
“เปล่านะฮะ ไม่ได้หลอก แค่แกล้งจมน้ำเฉยๆ”
ผมว่า ได้ยินเสียงกัดฟันกรอด แรงรัดที่เอวแน่นขึ้น เขาเริ่มโมโหแล้ว
“พี่ควิน! พี่ควินช่วยผมด้วย!”
ผมร้องพลางดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอด มองหาพี่ควินที่อยู่ห่างออกไปเกือบสองช่วงตัว เขาหันกลับมาแล้วเดินเข้ามาหาผม
“มันโกหก”
พอพี่ควินมาประชิดอยู่ข้างหลังผม พี่แซทก็ว่าเสียงแข็ง
“พี่ควิน ผมเจ็บ”
ผมแกล้งฟ้อง หันไปมองเขา
“มันโกหก”
พี่แซทพูดประโยคเดิม ผมเบ้ปากทำท่าจะร้องไห้มองพี่ควินตาละห้อย
“ผมเปล่า”
ผมบอกเสียงแผ่ว ส่ายหน้าปฏิเสธ
“หันมานี่”
มือใหญ่จับค้างผมบีบบังคับให้หันหน้ากลับไปมอง ก่อนที่จะถูกเขาลงโทษ ผมก็ชิ่งจู่โจมเขาก่อน ผมวางมือบนบ่ากว้าง โน้มหน้าเข้าไปใกล้ กดจูบหนักๆตามไปไม่ให้เขาพูดออกมาได้อีก อ้อมแขนแข็งแกร่งโอบรัดผมแน่นขึ้นจนตัวผมแนบสนิทกับตัวเขา ลิ้นร้อนเริ่มสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก ผมยึดเสื้อเขาไว้พลางส่ายหน้าหนี พอเขาเริ่มคลายอ้อมกอด ผมก็อาศัยจังหวะนั้นถอยห่างออกมา พอผละออกมาได้ผมก็ผลักเขาไปเต็มแรงแล้วหันมาหาพี่ควินที่มองจ้องผมอยู่ก่อนแล้ว ผมยิ้มก่อนหลบฉากไปอยู่ข้างหลังเขา
“ผมขอโทษที่โกหก หายโกรธนะฮะ ผมไม่อยากให้พี่แซทลงโทษอังเดรนี่นา เขาอุตส่าห์ช่วยพาผมมาที่นี่”
ผมชะโงกหน้าออกไปบอกพี่แซท เกาะแขนพี่ควินไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว
“เด็กเลี้ยงแกะ”
พี่ควินหันมาแขวะ ผมได้แต่ยิ้มหลบอยู่ข้างหลังเขา
“เล่นน้ำกันนะฮะ นะ”
ผมบอกพลางเขย่าแขนเขา
“มานี่”
พี่แซทสั่ง แต่ผมส่ายหน้าเกาะพี่ควินแจ
“ผมอยากเล่นน้ำ”
“ลากมันมา”
พี่แซทหรี่ตาจ้องผมเขม็ง
“ผมจะเล่นน้ำ พี่ควินเล่นน้ำกับผมนะ นะฮะ อย่าไปฟังพี่แซท”
ผมบอกอ้อนพลางดึงแขนพี่ควินไว้
“มันอยากเล่นก็ปล่อยให้มันเล่น”
พี่ควินหันไปบอกเพื่อนเสียงเรียบ ผมยิ้มกว้างเชิดหน้ายักคิ้วให้พี่แซทอย่างเป็นต่อ พี่ควินเข้าข้างผม
“ถ้าไข้กลับมาอีกนะมึง”
พี่แซทชี้หน้าผมอย่างข่มขู่ แต่ผมไม่สนใจ
“ผมอยากไปเล่นฝั่งโน้น”
ผมหันมาบอกพี่ควิน ชี้มือไปอีกฝั่งนึงของชายหาด เขาไม่พูดอะไร เอาแต่มองผม
“เดินไปเล่นฝั่งโน้นกันนะฮะ”
ผมว่าต่อ ปล่อยมือออกจากแขนเขาแล้วพยายามจะขี่หลังเขาอย่างทุลักทุเลเพราะยืนอยู่ในน้ำ ได้ยินเสียงเขาฮึมฮัมคล้ายจะหัวเราะเยาะ แต่ผมไม่สนใจมุ่งมั่นกับการตะกายขึ้นขี่หลังเขาต่อ จนเขายอมวาดมือมาช่วยพยุงขาผมให้เกาะเขาไว้ พอขึ้นขี่หลังเขาได้สำเร็จผมก็ก้างแขนออก
“พี่แซท มานี่สิฮะ จับมือผมหน่อย”
ผมหันไปเรียกพี่แซทที่ยังยืนนิ่งอยู่ แววตาดุดันกับสีหน้าเคร่งขรึมบอกให้รู้ว่าเขายังไม่คลายโทสะอันเนื่องมาจากผมซึ่งเป็นต้นเหตุ ผมยิ้มอ้อนเขาอย่างเอาใจ ยื่นมือออกไปพลางพยักหน้าให้เขายอมใจอ่อนจับมือผมไว้
“อะไร”
เขาถามเสียงห้วน หรี่ตามองผม ไม่ยอมยื่นมือมาจับด้วย
“เดินไปเล่นน้ำฝั่งโน้นกันนะฮะ ผมอยากเล่นน้ำกับพวกพี่ นะฮะ เล่นกับผมหน่อย”
“กูไม่เล่น”
เขาว่าพลางตั้งท่าจะเดินขึ้นฝั่ง ผมเบิกตากว้าง เรื่องอะไรจะยอมให้เขาขึ้นไปเล่นงานอังเดรอีกล่ะ!
“พี่แซทใจร้าย ไปเลย จะไปไหนก็ไป”
ผมว่าเสียงขุ่น และมันก็ได้ผล เพราะเขาหันกลับมา
“ไปสิ ผมเล่นน้ำกับพี่ควินกันสองคนก็ได้”
ผมว่าต่อ จ้องตาเขาเขม็ง
“กล้าไล่กูเหรอ”
เขาเค้นเสียงต่ำ แววตาดุดัน
“ก็พี่แซทไม่อยากเล่นน้ำกับผมนี่ ยังโกรธผมอยู่ใช่มั้ยล่ะ ผมก็ขอโทษไปแล้วไง ทำไมยังไม่หายโกรธ พี่ควินยังไม่โกรธผมเลย ใช่มั้ยฮะ พี่ไม่โกรธผมใช่มั้ย”
ผมโน้มหน้าไปมองพี่ควิน ยิ้มกว้างให้เขา แต่กลับได้รับสายตาเฉยชากลับมา หมายความว่าไง? อย่าบอกนะว่าเขาก็โกรธผมอีกคน
“ปล่อย ผมจะลง ไม่เล่นแล้ว”
ผมว่าเสียงเบา ขยับตัวจะลงจากหลังพี่ควิน แต่เขายึดขาผมไว้ไม่ยอมปล่อย
“เป็นอะไร”
พี่ควินหันมาถาม ผมก้มหน้างุด
“พี่ควินโกรธผม พี่แซทก็โกรธผม ผมไม่เล่นน้ำแล้วก็ได้”
“กูบอกเหรอว่าโกรธมึง”
“ก็…” ผมเงียบ เหล่ตามองพี่แซท “พี่ควินไม่โกรธแต่พี่แซทโกรธนี่ฮะ”
พอผมเงียบ พวกเขาก็เงียบ แต่สักพักคนที่บอกว่ากูไม่เล่นก็ยื่นมือมาจับมือผมไว้
“หายโกรธแล้วเหรอฮะ”
เขาไม่ตอบ หันไปพยักหน้าให้พี่ควิน จากนั้นพี่ควินก็ค่อยๆเดินฝ่ากระแสน้ำไป โดยมีผมขี่หลังเขาและมีพี่แซทจับมืออยู่อีกข้าง ผมยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ผมอยากเล่นห่วงยาง ไปเช่าห่วงยางมาเล่นกันนะครับ”
ผมบอกเมื่อมาถึงอีกฝั่ง พลิกข้อมือออกจากมือใหญ่ของพี่แซทก่อนขยับตัวลงจากหลังพี่ควิน ยืนเกาะแขนเขาไว้เพราะน้ำสูงถึงระดับไหล่
“ว่ายน้ำเป็นแล้วจะเอาห่วงยางมาทำไม”
พี่ควินหันมาถาม แต่ผมยู่ปาก
“ก็ผมอยากเล่นนี่ นะฮะ เช่าห่วงยางมาเล่นกัน”
ผมบอกอย่างเอาแต่ใจ
“เออ เดี๋ยวกูไปเช่ามาให้”
พี่แซทบอกเสียงเรียบ แต่ผมส่ายหน้าแรง
“ไม่ๆ พี่ควินขึ้นไปเช่า ให้พี่แซทอยู่นี่”
ผมว่าพลางดึงแขนพี่แซทไว้แน่น
“ทำไม”
พี่ควินถาม แววตาสงสัย ผมยิ้มเจื่อน ส่ายหน้าอีก จะให้บอกได้ไงล่ะว่ากลัวพี่แซทขึ้นไปไล่เตะอังเดรอีก เมื่อกี้ผมมองขึ้นไปบนชายหาด ยังเห็นสองคนนั้นเดินตามพวกเราอยู่เลย ถ้าให้พี่แซทไปแล้วเกิดเรื่องอีก จะทำยังไงล่ะ ไม่ได้ ผมต้องเอาตัวพี่แซทไว้กับผม
“ก็…ผมอยากขี่หลังพี่แซทบ้าง พี่ควินขึ้นไปเช่าเถอะฮะ”
พอผมบอก พวกเขาก็พร้อมใจกันหรี่ตามอง แต่ผมก็ปั้นหน้าซื่อ
“ฮึ!”
พี่ควินฮึมฮัม แสยะยิ้มมุมปากก่อนยื่นมือมาบิดจมูกผมแล้วผละออกไป เดินขึ้นฝั่ง พอเขาไปแล้วผมก็เอาหัวชนไหล่พี่แซท
“อะไร”
“พี่ไม่โกรธผมแล้วก็ยกโทษให้อังเดรด้วยนะฮะ อย่าลงโทษเขาเลย”
“ทำไม ห่วงมัน”
“ก็ห่วงฮะ เขาอุตส่าห์พาผมมา พี่เตะเขาไปหลายทีแล้วด้วย แค่นั้นก็น่าจะพอแล้ว”
“ควายถึกอย่างมัน เตะยังไงก็ไม่รู้สึกหรอก”
ควายถึก? ไหงอังเดรถึงได้กลายเป็นควายถึกไปได้ล่ะเนี่ย
“ไม่รู้แหละ พี่แซทสัญญากับผมก่อนว่าจะไม่ลงโทษอังเดรอีก นะฮะ สัญญากับผม”
ผมยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าเขา ยิ้มรอให้เขาเกี่ยวก้อยสัญญา
“เออ”
เขาตอบแต่ไม่ยอมยื่นนิ้วมาเกี่ยวด้วย ผมหน้าบึ้ง ฉวยมือเขาขึ้นมาจับบังคับนิ้วก้อยเขามาเกี่ยวไว้กับนิ้วผม
“เกี่ยวก้อยสัญญาแล้วนะฮะ ห้ามผิดสัญญาด้วย ลูกผู้ชายพูดคำไหนคำนั้น”
ผมขยิบตาให้เขา ชักมือกลับมาวักน้ำทะเลใส่เขาจนมันกระเด็นโดนหน้าเต็มๆ ผมหัวเราะ เลยถูกเขาเอาคืนบ้าง เราสองคนเลยวักน้ำใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใครจนผมเริ่มหอบแฮ่กๆพี่ควินถึงได้เดินลงมาพร้อมห่วงยางลายการ์ตูนขนาดใหญ่
“ห่วงยางมาแล้ว”
ผมยิ้มกว้าง ดึงห่วงยางมาจากมือพี่ควิน ผมวางห่วงยางไว้บนน้ำแล้วดำลงไปโผล่เข้าข้างในช่องว่างตรงกลางของห่วงยาง
“พี่ครับ จับห่วงยางไว้หน่อย ผมจะนอน”
ผมหันไปสั่งพวกเขาที่ยืนมองผมด้วยสีหน้านิ่งๆ พอพวกเขายื่นมือออกมาจับไว้ผมก็ยันมือไว้กับห่วงยางค่อยๆดันตัวขึ้นนอนบนห่วงยางได้สำเร็จ
“ไปเลยฮะ ไปที่ลึกๆ”
ผมแกว่างขาในน้ำที่พ้นขอบห่วงยางออกมา
“ดันสิฮะ เร็วๆ”
ผมหันไปเร่ง ทันเห็นพวกเขากระตุกยิ้มแวบนึง ผมหรี่ตามองพวกเขาก่อนวักน้ำใส่ หัวเราะเสียงดังจนคนที่เล่นน้ำอยู่รอบข้างหันมามอง แต่ผมไม่สนใจ ก็ผมมีความสุขนี่ จะไปสนใจคนอื่นทำไม
“พี่ครับ”
ผมเรียก มองดูท้องฟ้ากว้างใหญ่เบื้องบนในขณะที่ตัวผมลอยอยู่เหนือน้ำทะเลและห่วงยางก็ค่อยๆเคลื่อนไปตามแรงดันของพวกเขา
“อะไร”
เสียงพี่ควินถาม
“พี่ครับ”
ผมเรียกอีก
“ว่ามา”
พี่แซทถามบ้าง
“ขอบคุณนะครับ”
ผมบอก ไม่ได้หันไปมองพวกเขา ไม่ได้ยินเสียงตอบรับกลับมาด้วย แต่ไม่รู้ทำไมผมกลับจินตนาการไปว่าพวกเขากำลังยิ้มอยู่ ยิ้มให้ผม
--------------------------------------------------------------------------
ครบ 100% แล้วค่าาา
ตอนนี้สวีตหวานแข่งกับน้ำทะเล
กว่าจะมีตอนหวานๆซอฟท์ๆกับเขาบ้าง มันช่างยากเย็น
เดี๋ยวจะให้หวานกันอีกตอนสองตอน แล้วจากนั้นจะเป็นพาร์ทอดีตนะคะ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นและการติดตามมากๆค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่าน เจอกันตอนหน้า(เมื่อแต่งเสร็จ
)
หัวข้อ: HEARTBREAKER P.I [ UP! : SPECIAL : Tar’s birthday ] 1/3/59 : P.151 (อ่าน 1308840 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก