HEARTBREAKER
26
ตลอดทางผมนั่งเงียบ เอนตัวพิงประตูรถ ทอดสายตามองออกไปนอกกระจก แต่ในขณะที่ผมนิ่งเงียบ พวกเขากลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม! เสียงเอฟเฟ็กต์จากเกมในโทรศัพท์ดังมาตลอดทางตั้งแต่พวกเขาขึ้นรถมา ราวกับพวกเขาต้องการยั่วยุอารมณ์ผม ผมได้แต่ค้อนพวกเขาอยู่ในใจแถมด้วยการคิดวางแผนเอาคืนพวกเขาด้วย เรื่องอะไรจะยอมให้พวกเขามาแกล้งผมฝ่ายเดียวล่ะ ผมไม่ยอมหรอก
รถเลี้ยวเข้าสถานบันเทิงที่จัดว่าใหญ่พอตัวในความคิดของผม อะดอนิสรับหน้าที่ขับรถได้อย่างดีเยี่ยมจริงๆ พอรถจอดนิ่งผมก็เปิดประตูลงไปยืนยืดกล้ามเนื้อ แสงสีของไฟหลากหลายสีกับสปอตไลท์ส่องสว่างไปทั่วตึกของผับหรูและทางเข้า ผมมองไปทั่วบริเวณลานกว้างของลานจอดรถ มีนักท่องเที่ยวเดินกันอย่างคึกคัก เปิดผับวันแรกก็เรียกลูกค้าได้เยอะเลย เจ้าของผับคงเก่งเรื่องบริหารธุรกิจน่าดู
“มานี่”
ผมหันไปมองคนเรียกก่อนเดินไปหาเขา พี่แซทโอบเอวผมรั้งให้ชิดตัวเขา พี่ควินหันมามองผมแวบนึงก็เดินตามหลังอังเดรไป รั้งท้ายด้วยอะดอนิส พวกเราเดินเข้าผับโดยไม่ได้ควักบัตรประชาชนโชว์ให้พนักงานดูแต่อย่างใด เพราะแค่พี่ควินชูโทรศัพท์ให้พนักงานต้อนรับดู พวกเขาก็เชื้อเชิญพวกเราเข้าไปด้วยท่าทางนอบน้อม ผมเดาว่าคนในโทรศัพท์ที่พี่ควินชูให้พนักงานดูคงเป็นพี่พอลน้องชายเจ้าของผับ
ผมหรี่ตาเมื่อเข้ามาในผับแล้วก็เจอกับแสงเลเซอร์และแสงไฟแยงเข้าตา เสียงเพลงแดนซ์ดังก้องกับอุณหภูมิที่ดูจะร้อนระอุอันเนื่องมาจากบรรดาสาวสวยผิวขาวผ่องในชุดเดรสสั้นรัดรูปยืนเต้นอยู่บนเวทีซึ่งยกพื้นขึ้นสูงดูคล้ายกับแคทวอล์กของเหล่านายแบบนางแบบ ผมถึงกับหยุดชะงักเมื่อเจอเข้ากับสายตายั่วยวนของพวกเธอที่มองมาทางพวกผม
“ชอบเหรอ”
พี่แซทก้มหน้าถามชิดหูผม ผมพยักหน้า ยอมรับตามตรง ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะ มีเลือดมีเนื้อ มีความรู้สึก เจอผู้หญิงสวยน่ารักก็ต้องชอบเป็นเรื่องธรรมดา
“หึ”
พี่แซทฮึมฮัมแล้วดันให้ผมเดินต่อ ผมมองพี่ควินที่ชี้มือบอกอังเดรให้เลี้ยวไปทางซ้ายมือ พอเดินมาถึงก็เห็นพี่พอลยืนยิ้มกว้างรอต้อนรับพวกเราอยู่
“สวัสดีเพื่อนรัก ดีใจมากมายที่ได้เจอหน้าพวกมึงตอนปิดเทอม”
แค่ประโยคทักทายแรกก็ทำให้ผมยิ้มกว้างได้ พี่พอลหันมามองผม เขาทำตาโตแล้วเดินปรี่เข้ามาหา
“น้องต้าร์ มาด้วยเหรอ โอ้ยๆ หัวใจจะวาย นี่พวกมึงกล้าพาแฟนมาเที่ยวผับอีกเหรอวะ”
ผมหัวเราะกับสีหน้าท่าทางตื่นๆของพี่พอล
“อย่าพูดมาก รำคาญ”
พี่ควินตัดบทฉับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เขาเดินเข้าไปในห้องโดยไม่รอใคร พี่พอลเบ้ปากไล่หลัง เขาขยิบตาให้ผมแล้วผายมือเชิญให้เดินเข้าไป
“เฮ้ยๆพวกเรา กูมีแขกสำคัญมาแนะนำให้รู้จัก”
พี่พอลส่งเสียงเรียกความสนใจจากคนที่นั่งบนโซฟา ผมมองผู้ชาย2คนแรกอย่างผ่านๆ แล้วไปหยุดสายตาไว้ที่ผู้ชาย2คนหลัง หน้าตาเหมือนกัน พิมพ์เดียวกับเป็ะ แถมยังแต่งตัวใส่ชุดเหมือนกันอีก ไม่บอกก็รู้ว่าเขาสองคนเป็นฝาแฝด
“นี่ไอ้ควิน นี่ไอ้แซท เพื่อนกู ไอ้หัวเกรียนนั่นชื่อพีท ข้างๆมันไอ้อาร์ต ส่วนฝาแฝดนรกนั่น ไอ้ท็อปกับไอ้เท็น”
พี่พอลแนะนำให้พวกเพื่อนๆรู้จักกัน พวกที่นั่งอยู่ต่างยกแก้วเหล้าขึ้นทักทาย แต่พี่ควินกลับไม่สนใจ เขาเดินไปนั่งที่โซฟาด้านซ้ายซึ่งไม่มีใครนั่ง พี่แซทก็ดันให้ผมเดินไปนั่งข้างๆพี่ควิน
“แล้วอีกคนล่ะวะ ทำไมไม่แนะนำให้รู้จัก”
ฝาแฝดที่ชื่อท็อปพูดขึ้น ผมมองหน้าเขา ส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เขายิ้มกว้างแล้วชี้มือไปที่พี่พอล
“บอกกูมา น้องน่ารักคนนี้ชื่ออะไร”
พี่พอลหันมามองผมก่อนมองไปที่พี่แซทและพี่ควิน เขายิ้มเจื่อน
“มึงไม่ต้องรู้หรอก”
พี่พอลตอบส่งๆ เขาเดินไปนั่งที่โซฟาตรงกลาง
“อะไรวะ”
พี่ท็อปบ่น เขามองผมแล้วยิ้ม ยิ้มกว้างจนผมยิ้มตาม
“ชื่อต้าร์ เมียกู รู้แล้วก็แดกเหล้าของมึงไป”
“ชัดเจนนะ แดกเหล้าต่อ เหี้ยท็อปอย่าทำหน้าผิดหวังเหมือนหมาไม่ได้แทะกระดูกดิวะ ฮ่าๆๆ”
ผมยิ้มตามเสียงหัวเราะพี่พอลก่อนหันมามองหน้าพี่แซท น้ำเสียงเรียบนิ่งที่เขาบอกเมื่อกี้ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร แต่แรงโอบรัดเอวที่กระชับแน่นขึ้น บอกให้ผมรู้ว่าอารมณ์ของเขาไม่ได้นิ่งตามน้ำเสียง
“ผิดที่เราเจอกันช้าไป ไม่มีทางจะมารักกัน”
ผมหัวเราะกับเพลงที่พี่ท็อปร้อง เขาดูร่าเริงเป็นกันเองดี ผมชักชอบเขาแล้วสิ
“หยุดเลยท็อป หยุดเลย กูขอ ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหี้ย แม่งโคตรจี้”
พี่พอลระเบิดเสียงหัวเราะ ผมก็พานหัวเราะไปด้วย ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะดีขึ้นเพราะเพลงที่พี่
ท็อปร้องนะ
“พวกมึงนั่งใบ้ทำไมวะ ชงเหล้าให้เพื่อนกูดิ”
พี่พอลหันไปสั่งทางฝั่งพี่พีทกับพี่อาร์ตที่นั่งเงียบอยู่ พวกเขาขยับตัวจัดการชงเหล้าอย่างชำนาญแล้วส่งให้พี่พอลส่งต่อมาให้พี่ควินกับพี่แซท
“อังเดร อะดอนิส หายไปไหนแล้วล่ะฮะ”
ผมสะกิดถามพี่ควิน มองหาสองบอดี้การ์ด ตั้งแต่เข้ามาในห้อง ผมก็ลืมพวกเขาไปเลย
“เฝ้าอยู่ข้างนอก”
พี่ควินตอบพร้อมเอาแก้วเหล้ามาแนบแก้มผม
“เย็น”
ผมยู่ปาก มองค้อนเขา
“ฝีมือดีนี่หว่า”
พี่ควินยกแก้วขึ้น มองไปทางฝั่งคนชง เป็นคำชมที่หาดูได้ยากจริงๆ
“Thank”
พี่พีทยกแก้วตอบ รอยยิ้มพุดขึ้นที่มุมปาก พี่อาร์ตก็พยักหน้ารับ ผมมองเห็นเค้าลางของมิตรภาพเริ่มจะก่อตัวขึ้นแล้ว
“เออ เท็น ไหนมึงบอกว่าจะพาคนพิเศษมาเปิดตัววะ”
“เปิดตัวเหี้ยไร กูไม่ได้พูดเหอะ มึงอย่าเพ้อเจ้อ”
“ก็มึงบอกว่าจะพาแฟนมาแนะนำให้พวกกูรู้จัก ไม่เรียกเปิดตัว แล้วจะให้กูเรียกว่าอะไร”
“แนะนำบ้างเหอะ แค่แนะนำเว้ย”
“เออ ช่างแม่ง แล้วอยู่ไหนวะ มายัง”
“ไม่รู้”
“อ้าว อะไรของมึงวะ”
“เดี๋ยวก็มา มึงจะเดือดร้อนทำไม”
“มึงหลอกด่าว่ากูเสือกใช่ป่ะ”
ผมหัวเราะกับบทสนทนาของพี่พอลกับพี่เท็น
“เป็ปซี่ครับน้องต้าร์ พี่พอลรู้ว่าน้องต้าร์โนแอลกอฮอล์”
“ขอบคุณฮะ”
ผมยิ้มตอบ รับแก้วเป็ปซี่จากมือพี่พอลมา ขนมของว่างบนโต๊ะถูกดันมาตรงหน้า ผมยิ้มกว้างกับความเอาใจใส่ที่พี่พอลมีให้
“ไงหนุ่มๆ สนุกมั้ย”
เสียงทุ้มนุ่มดังมาจากทางเข้า ร่างสูงใหญ่หน้าตาละม้ายคล้ายพี่พอลโปรยยิ้มใจดีมาให้
“ก็ดี มึงเลี้ยงกูใช่ป่ะพาร์ท”
“ใครบอกมึง เป็นน้องกูก็คิดตังค์เว้ย มึงสั่งมาเท่าไหร่ กูลงบัญชีไว้หมด”
“ไอ้ห่า ขี้งกฉิบ กูน้องมึงนะ”
“น้องไม่ใช่เมีย”
พี่พอลบ่นขมุบขมิบแล้วหันมาฉีกยิ้มให้ผม เห็นมาดพี่พาร์ทดูภูมิฐานลุคส์เหมือนนักธุรกิจ แต่ก็กวนเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย
“เฮียพาร์ทมาวินวะ มาเฮีย มานั่งดื่มด้วยกัน”
พี่ท็อปเอ่ยชวนเจ้าของผับ แต่พี่พาร์ทส่ายหน้า
“เออ ตามสบาย เฮียยุ่งวะต้องไปต้อนรับแขกวีไอพี เต็มที่นะควิน แซท สั่งได้เลยไม่ต้องเกรงใจ”
พี่พาร์ทหันมาบอกคนข้างตัวผม เขาหยุดมองผมครู่นึง ยิ้มให้ก่อนเดินออกไป ผมมัวแต่มอง ยังไม่ได้สวัสดีพี่เขาเลย
“เหี้ยพาร์ทแม่งกวนตีน ที่กับกูบอกลงบัญชี ทีกับพวกมึงบอกไม่ต้องเกรงใจ ใครเป็นน้องมันกันแน่วะ กูหรือพวกมึง”
พี่พอลว่าพลางถลึงตาใส่เพื่อน ผมกลั้นขำจนตัวโยน ยกแก้วเป็ปซี่ขึ้นดื่ม
“เท็น มึงจะไปไหน แฟนมึงมาแล้วเหรอ”
“เออ”
“อั้ยยะ มีออกไปรับด้วย กระแดะแอ็บสุภาพบุรุษเหรอมึง เดี๋ยวกูจะแฉความชั่วให้แฟนมึงรู้”
พี่เท็นเดินส่ายหัวออกไป พี่พอลก็บ่นงึมงัมต่อไป
“ไม่เรียกอังเดร อะดอนิสเข้ามานั่งดื่มด้วยกันเหรอฮะ”
ผมพูดขึ้น มองออกไปนอกประตู
“หน้าที่ของพวกมันคือบอดี้การ์ด ไม่ต้องเป็นห่วงพวกมัน”
“ใจดำ”
ผมว่าพี่แซท เลยถูกเขารัดเอวแน่นขึ้น
“วี้ดวิ้ว! มาแล้วเว้ยพวกเรา”
เสียงผิวปากของพี่พอลเรียกความสนใจ ผมมองไปที่ประตู ไม่รู้ว่าผมทำหน้าแบบไหนที่ได้เจอแฟนของพี่เท็นปรากฎตัวอยู่ตรงหน้า แต่ความรู้สึกของผมตอนนี้คือตกใจ อึ้ง และคาดไม่ถึง
“เมเปิ้ล”
โลกจะแคบเกินไปแล้ว นำพาคนที่ไม่อยากเจอให้มาเจอกัน หรือพระเจ้าต้องการเล่นตลกกับผม?
“รู้จักกันด้วยเหรอ”
เสียงพี่เท็นฉุดให้ผมหลุดจากภวังค์ ผมยิ้มเจื่อน มองผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆเขา เธอดูสวยเซ็กซี่อยู่ในชุดเดรสสั้นเกาะอกสีน้ำเงินขับผิวขาวราวกับน้ำนมของเธอ ใบหน้าที่ตบแต่งด้วยเครื่องสำอางเพิ่มสีสันบนใบหน้าให้เธอเฉิดฉายความสวยเพิ่มขึ้นไปอีก หุ่นโค้งเว้าตามส่วนสัดที่เผยให้เห็นยิ่งส่งให้เธอดูน่ามอง เธอสวยสะกดสายตาคนมองได้ ครั้งนึงผมก็เคยหลงหน้ามืดตามัวเพราะความสวยของเธอ
“เพื่อนสมัยเรียนมอปลายน่ะคะ คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอกันที่นี่ ต้าร์สบายดีเหรอ ดีใจที่ได้เจอนะ”
น้ำเสียงหวานใสเอ่ยทักทายผม รอยยิ้มของเธอดูเป็นมิตร หากแต่แววตากลับตรงกันข้าม
“สบายดี ดีใจที่ได้เจอเมเปิ้ลเหมือนกัน สวยขึ้นนะ เซ็กซี่กว่าเมื่อก่อนเยอะเลย”
ผมทักทายเธอกลับด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“ดี เพื่อนเก่ามาเจอกัน”
พี่เท็นบอกพลางโอบเอวแฟนพาไปนั่ง ผมขยับนั่งตัวตรงมองเธอทุกความเคลื่อนไหว
“กลับ”
พี่ควินลุกขึ้น แต่ผมดึงแขนเขาไว้
“อย่าเพิ่งเลยนะฮะ ผมยังสนุกอยู่เลย นะฮะ”
ผมบอก ส่งสายตาขอร้องให้เขาอยู่ต่อ
“อะไรของมึงวะควิน เพิ่งจะมาแม่งอยากกลับแล้ว ยังดื่มไม่หมดขวดเลย”
“นั้นสิฮะ พวกเราเพิ่งจะมาเอง อยู่ดื่มต่อนะฮะ”
ผมพูดเสริมคำพูดพี่พอล ดึงแขนพี่ควินให้นั่งลง ดีที่เขายอมฟังผมนั่งลงโดยดี เขาคว้ามือผมไปกุมไว้
“จริงจังเหรอวะคนนี้”
ผมหันไปมองพี่แซทอย่างตกใจที่จู่ๆเขาก็ถามพี่เท็นไปแบบนั้น บรรยากาศในห้องตอนนี้ถูกความเงียบเข้าปกคลุม ผมกัดฟันรอฟังว่าพี่เท็นจะตอบคำถามพี่แซทมั้ย
“ก็คุยๆกันอยู่”
ทันทีที่พี่เท็นตอบ ผู้หญิงหนึ่งเดียวในที่นี่ก็เผยรอยยิ้มกว้าง แถมเธอยังเพื่อแผ่รอยยิ้มนั้นมาให้พวกผมด้วย
“งั้นก็เลิกคุยซะ”
“พี่แซท/ไอ้แซท”
ผมกับพี่พอลเรียกพี่แซทพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ตอนนี้ทุกคนต่างมองมาที่พี่แซทเป็นตาเดียวยกเว้นพี่ควิน
“แซท มึงอย่าออกตัวแรง กูขอ”
ผมจับมือพี่แซทไว้หวังให้เขามีสติตามคำขอของพี่พอล
“เท็นมันยังไม่เดือดร้อนเลย มึงเสือกไรวะพอล หุบปากไปเลย”
“ไอ้เหี้ยแซท กูเป็นน้องเจ้าของผับนะโว้ย ให้เกียรติกูบ้าง อย่าเหยียบย่ำกูนักเลย อย่างน้อยกูก็เพื่อนมึง”
พี่พอลว่า ทำตาปริบๆ เชื่อเขาเลย เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะมีอารมณ์มาฮาอีก
ผมมองดูปฏิกิริยาพี่เท็น เขายังนิ่ง ผิดกับผู้หญิงที่นั่งข้างๆเขา ใบหน้าเรียวรูปไข่ของเธอเริ่มบิดเบี้ยว ดวงตากลมโตจ้องเขม็งมาที่พี่แซท
“ผู้หญิงดีดีหาไม่ยาก ผู้หญิงร่านๆหาได้ง่าย คิดเหมือนกูมั้ยเท็น”
“โอยๆ กูอยากจะบ้า ควิน หยุดเพื่อนมึงที กูขอ”
“หยุดทำไม กำลังสนุก”
“ไอ้สัด ส่งเสริมกันซะงั้น เท็น มึงอย่าไปฟังที่ไอ้แซทพูด มันแค่เพ้อ”
“เมเปิ้ลชอบทานน้ำส้มคั้นใช่มั้ย ต้าร์จำได้”
ผมโพล่งขึ้นหวังหยุดสถานการณ์น่าอึดอัดใจในตอนนี้
“ใช่ ดีใจจังที่ต้าร์ยังจำได้ งั้นเมออกไปสั่งดีกว่า ต้าร์ช่วยออกไปเป็นเพื่อนเมหน่อยสิ ไม่รบกวนใช่มั้ย”
“ไม่ต้องไป”
เสียงเข้มของพี่ควินสั่งผมพร้อมบีบกระชับมือที่กุมไว้อยู่ ผมมองหน้าเมเปิ้ล เธอเองก็มองผม
“เดี๋ยวผมสั่งเด็กให้ก็ได้ ไม่ต้องลำบากออกไปสั่งเองหรอก”
พี่พอลพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรฮะ ผมออกไปเป็นเพื่อนเมเปิ้ลเอง จะได้ไปเข้าห้องน้ำด้วย พี่ควินไม่ต้องไปกับผมก็ได้ ผมจะบอกอังเดรเอง นะฮะ”
ผมมองสบนัยน์ตาคม ขอร้องเขาทางสายตา ผมจำที่เขาพูดได้ ว่าเขาจะไม่ปล่อยให้ผมไปเข้าห้องน้ำคนเดียว แต่ครั้งนี้ผมมีเหตุผล ไม่อยากให้เขาตามออกไปด้วย
“เดี๋ยวเมมานะคะเท็น”
เสียงหวานบอกก่อนเจ้าตัวจะลุกขึ้น เธอมองมาที่ผมแวบนึงแล้วเดินออกไป ผมพยักหน้าให้พี่ควิน เขายอมปล่อยมือพอดีกับที่พี่แซทคลายแรงโอบรัด ผมลุกขึ้นเดินตามเมเปิ้ลออกไป
“คุณหนูจะไปไหนครับ”
“ไม่ต้องตามผมหรอกฮะ ผมแค่ออกมาสั่งเครื่องดื่ม”
ผมบอกอังเดร เดินตามเมเปิ้ลไป เธอเดินมาที่เคาน์เตอร์บาร์สั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ ผมนั่งลงบนสตูลตัวสูงมองหน้าเธอนิ่ง อยากรู้ถึงจุดประสงค์ที่เธอชวนผมออกมาข้างนอก
“ดูท่าทางมีความสุขดีนี่ พวกมันคงเลี้ยงดูแกดีสินะ”
ผมกระตุกยิ้ม เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้ ไม่ต่างอะไรจากนางร้ายในละครหลังข่าว
“ใช่ ฉันมีความสุขดี ดีมากเลยล่ะ พวกเขาดูแลฉันดีมาก”
ในเมื่อเธอเปิดเผยตัวตนออกมาแล้ว ผมก็ไม่มีอะไรให้ต้องเกรงใจเหมือนกัน
“หึ เป็นเกย์เต็มตัวแล้วสินะ เมื่อก่อนยังเดินตามก้นฉันต้อยๆอยู่เลย”
ริมฝีปากบางเหยียดยิ้ม ทั้งน้ำเสียงเย้ยหยันและสายตาเหยียดหยามของเธอกระตุ้นตะกอนอารมณ์ของผมที่คั่งค้างมาเนิ่นนานให้ขุ่นมัวขึ้นอีกครั้ง ผมแสยะยิ้ม มองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
“ของที่มันไม่ใช่ของเธอตั้งแต่แรก ต่อให้พยายามยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นของเธอ ต้องขอบใจเธอนะ ที่ทำให้ฉันรู้ใจตัวเอง ถ้าไม่เกิดเรื่องคราวนั้น ฉันก็คงไม่ได้อยู่กับพวกเขามาจนถึงทุกวันนี้”
ผมเหยียดยิ้ม มองเธอด้วยสายตาเดียวกันกับที่เธอใช้มองผม
“แก!”
เมเปิ้ลถลึงดวงตากลมของเธอมองผมอย่างแข็งกร้าว แต่ผมยิ้มกว้าง
“แล้วลูกเธอล่ะ ไม่พาเขามาเที่ยวด้วยเหรอ หรือว่าทำแท้งไปแล้ว”
ผมรู้ว่าตัวเองพูดแรงเกินไป แต่ผมก็เลือกที่จะพูดออกไป แค่หวังจะได้เห็นสายตาเจ็บปวดของผู้หญิงตรงหน้าบ้าง แค่สักนิดก็ยังดี
“ใช่ ฉันทำแท้งไปแล้ว”
“ว่า…ว่าไงนะ นี่เธอ…”
ผมมองเมเปิ้ลอย่างไม่เชื่อในคำพูดเธอ ลูกทั้งคน เธอจะกล้าทำแท้งได้ยังไง ลูกของเธอทั้งคนนะ!
“ฉันจะเก็บมันไว้ทำไม ในเมื่อพ่อมันก็ตายไปแล้ว”
ผู้หญิงคนนี้ใจร้ายเกินไปแล้ว! กล้าทำร้ายได้แม้กระทั่งเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง
“เลว เลวที่สุด”
ผมเค้นเสียง นึกเสียใจที่ครั้งนึงผมเคยหลงรักผู้หญิงคนนี้ ครั้งนึงที่ผมเคยมีความรู้สึกดีดีให้เธอ นึกไม่ถึงว่าเธอจะเลวถึงขั้นฆ่าลูกของตัวเองได้ลงคอ!
“แล้วไง ถึงฉันจะเลว แต่ฉันก็ไม่วิปริตเหมือนพวกแกหรอก มีความสุขงั้นเหรอ ดูแลดีงั้นเหรอ หึ พวกวิปริต น่ารังเกียจ น่าขยะแขยง”
“เธอคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอเมเปิ้ล สายตาเธอบอกว่ากำลังอิจฉาฉันมากกว่านะ อิจฉาที่พวกเขาเลือกฉัน ไม่ใช่เธอ เธอลงทุนไปเยอะนี่ อุตส่าห์เสแสร้งให้ฉันช่วยหาพ่อให้ลูก แต่พวกเขาก็ไม่เอาเธอ เธอต่างหากที่น่าสมเพช น่ารังเกียจ น่าขยะแขยง”
“แก!”
เสียงตวาดมาพร้อมกับฝ่ามือยกขึ้นสูง อาวุธที่เธอคิดใช้ทำร้ายร่างกายผม แต่ผมไหวตัวทัน จับ
ข้อมือเธอไว้ได้ พอเธอยกมืออีกข้าง ผมก็คว้าเอาไว้ได้อีก คิดจะตบหน้าผมเหรอ ไม่ได้ผลหรอก ผมไม่ยอมให้ผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ทำร้ายผมอีกแล้ว ไม่ยอม!
“คุณหนู”
อังเดรเข้ามายืนซ้อนอยู่ข้างหลังเมเปิ้ล เขาเตรียมพร้อมจะลากตัวเธอออกห่างจากผม แต่ผมส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรฮะอังเดร ผมเอาอยู่ แค่ผู้หญิงคนเดียว ทำอะไรผมไม่ได้หรอก”
“แก ไอ้หน้าตัวเมีย คิดจะรังแกฉันเหรอ ฉันจะร้องให้คนช่วย”
เมเปิ้ลเหลือกตาโตมองผมด้วยสายตาเกลียดชัง เธอพยายามดึงมือให้หลุด แต่ผมกำข้อมือเธอไว้แน่น บีบจนเธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ดี เจ็บซะบ้างก็ดี ยิ่งเห็นเธอเจ็บ ความผิดหวัง ความเสียใจที่ผมมีต่อเธอจะได้ลดน้อยลงไปบ้าง
“ฉันรังแกอะไรเธอ มีแต่เธอนั่นแหละที่ทำร้ายตัวเอง ดีแล้ว ที่เด็กไม่ได้เกิดมาลืมตาดูโลก เพราะถ้าเขาเกิดมาแล้วมีแม่เลวๆอย่างเธอ ให้เขาตายไปยังดีกว่า!”
ผมสาดคำพูดโหดร้ายใส่เมเปิ้ล ตัวเธอสั่นเทิ้มด้วยความโกรธ โกรธที่ทำอะไรผมไม่ได้ โกรธที่ตกเป็นรองผม
“ฉันขอเตือนเธอด้วยความหวังดี ในฐานะเพื่อนเก่า ถ้าเธอคิดจะจับพี่เท็น ก็ควรเป็นตัวของตัวเอง อย่าแอ็บเป็นคนดีต่อหน้าเขา อย่าเสแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา เพราะต่อให้เธอตอแหลยังไง สันดานที่แท้จริงของเธอมันก็ปิดไม่มิด!”
ผมพูดตอกย้ำพร้อมกับปล่อยมือแล้วผลักเธอออกไป ร่างระหงล้มลงไปนั่งแหมะบนพื้น เธอตวัดสายตาโกรธเกรี้ยวมองหน้าผม นิ้วเรียวชี้มาที่ผมพลางพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ผมเดินเข้าไปผลักไหล่เธอจนล้มลงไปอีกรอบ ชี้หน้าเธอกลับ มองเธอด้วยสายตาสมเพชเวทนา
“ผู้ชายน่ะ ถ้าเขาอยากคบผู้หญิงอย่างจริงจัง สิ่งแรกที่เขาต้องทำคือปกป้องผู้หญิงคนนั้น แต่เท่าที่ฉันเห็น พี่เท็นเขาไม่ได้แสดงอาการว่าอยากปกป้องเธอเลยนะ ก็อย่างที่พี่แซทบอก ผู้หญิงดีดีหาไม่ยาก ผู้หญิงร่านๆหาได้ง่าย อย่างเธอไง”
ผมเหยียดยิ้มก่อนเดินผ่านเธอไป ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่สนใจสายตาใครทั้งนั้น ไม่ว่าใครมองมาก็ตาม เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บใจของเมเปิ้ลดังไล่หลังมาให้ได้ยิน แต่ผมกลับยิ้มอย่างสะใจ
ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกเจ็บแค้นผมมากแค่ไหน ก็ไม่ได้เศษเสี้ยวกับความรู้สึกเจ็บปวดของผม ผมถูกหลอก ถูกปั่นหัว ถูกลงโทษ เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับผม คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องทุกคน ผมจำได้ขึ้นใจ ต่อให้อยากลืมมากแค่ไหน ความทรงจำเหล่านั้นก็คอยย้ำเตือนผมเสมอ
ถ้าถามว่าใครเจ็บปวดกับเรื่องนี้ที่สุด คนคนนั้นคือผมเอง ผมคนเดียว!
“น้องต้าร์มาพอดี ไอ้สองตัวนี่กำลังจะออกไปตาม”
พี่พอลทักผมทันทีที่ผมโผล่หน้าเข้ามาในห้อง ผมยิ้ม เดินไปนั่งที่
“ออกไปทำอะไร”
พี่ควินถาม เขาจ้องตาผมนิ่งอย่างคาดคั้นให้ผมรีบตอบ
“ก็แค่ทักทายกันตามประสาเพื่อนเก่าน่ะฮะ ไม่มีอะไรหรอก”
ผมเลี่ยงที่จะตอบความจริง เพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องวุ่นวาย ถ้าผมบอกพวกเขาว่าเมเปิ้ลพูดกับ
ผมยังไง พวกเขาต้องเอาเรื่องเธอแน่ๆ
“เท็นค่ะ เมปวดหัว อยากกลับแล้ว”
ผมหันไปมองนักแสดงเจ้าบทบาทที่เดินเข้ามาทีหลัง เธอยกมือขึ้นกุบขมับทำท่านวดคลึงอย่างจะบอกให้คนทั้งห้องรู้ว่าเธอกำลังรู้สึกปวดหัวจริงๆ แต่ผมไม่เชื่อหรอก ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจ เธอกำลังงัดเอามารยาร้อยเล่มเกวียนออกมาใช้ ตื้อไม่เลิกจริงๆ ผมนึกว่าเธอจะหนีกลับไปแล้วซะอีก
“กูกลับก่อนนะ ไว้เจอกัน”
พี่เท็นลุกขึ้น หันไปบอกพี่พอลแล้วหันมามองทางพวกผม ขยิบตาให้ ผมงง มองหน้าพี่ควินทีมองหน้าพี่แซทที ที่พี่เท็นทำเมื่อกี้หมายความว่าไง?
“เต็มที่เว้ย”
พี่แซทชูสองนิ้วให้พี่เท็น แสยะยิ้มมุมปาก พอพี่เท็นเดินเข้าไปโอบเอวเมเปิ้ลเดินออกจากห้องไป พี่แซทกับพี่ควินก็พร้อมใจกันหัวเราะ ผมยิ่งงงหนัก พวกเขาเป็นอะไร?
“ไอ้พวกเหี้ย สารเลวสัดหมา”
พี่พอลหันมาด่า ผมหน้าตื่น
“พี่ไม่ได้ว่าน้องต้าร์นะครับ”
พี่พอลยิ้มกว้างให้ผม โบกไม้บอกมือเสริมว่าเขาไม่ได้ด่าผมจริงๆ ซึ่งผมก็รู้แหละว่าเขาด่าพี่ควินกับพี่แซท แต่ด่าเรื่องอะไรนี่สิ ที่ผมไม่รู้
“พวกพี่หัวเราะอะไรกันเหรอฮะ”
ผมถาม มองพวกเขาสลับกันไปมา
“เรื่องของผู้ใหญ่”
ผมหรี่ตามองพี่ควิน ไอ้ที่ว่าเรื่องของผู้ใหญ่มันคือเรื่องอะไรล่ะ
“บอกผมหน่อยสิ นะ ผมอยากรู้ บอกหน่อย นะฮะ”
ผมเกาะแขนเขา ทำเสียงอ้อนกระพริบตาปริบๆ แต่เขาก้มหน้าลงมาโขลกหน้าผากผม เป่าลมใส่หน้าแล้วผละออกไปยกแก้วเหล้าดื่มหน้าตาเฉย ผมเลยหันมาทางพี่แซทบ้าง
“พี่ครับ บอกผมหน่อยสิ ผมอยากรู้ นะนะ บอกหน่อย”
“เด็กรู้ไม่ได้”
“ผมไม่ใช่เด็ก”
ผมโต้กลับ
“มึงเด็ก”
“ผมไม่เด็ก”
ผมเริ่มใส่อารมณ์ในน้ำเสียง
“เด็ก”
“ไม่เด็ก!”
“เด็กชัดๆ”
“ผมไม่เด็กนะ!”
ผมลืมตัวตะโกนเถียงเขาเสียงดังลั่นห้อง
“เอ่อ…ขอโทษครับ”
ผมบอกเสียงอ่อย หดคอนั่งตัวงอ รู้สึกอายสายตาหลายคู่ที่มองมาอย่างล้อๆ เพราะพี่แซทนั้น
แหละมาว่าผมเด็ก ผมอายุ 19 แล้วนะ มาว่าผมเด็กได้ไง
“น่ารักวะ หาอย่างงี้ให้กูคนดิ อยากได้”
ผมหันไปมองคนพูดอย่างแปลกใจ พี่อาร์ตที่ผมเห็นว่าเขาเงียบๆขรึมๆทำไมถึงได้ดูขี้เล่นขึ้นมา
“เออ กูก็อยากได้ หาที่ไหนวะ”
พี่พีทเสริมต่อ ผมได้แต่นั่งใบ้กินมองพวกเขาอย่างงุนงง ผมหายไปแป็ปเดียว พวกเขาเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ หรือบุคลิกที่เห็นตอนแรกเป็นแค่ภาพลวงตา?
“พวกมึงแม่งน่าอิจฉาวะ มีแฟนเด็กแถมน่ารัก น้องต้าร์สนใจมาเป็นชู้กับพี่มั้ยครับ”
ผมมองพี่ท็อปตาโตก่อนส่ายหน้า เสียงหัวเราะดังกระหึ่มขึ้น คราวนี้ทุกคนพร้อมใจกันหัวเราะเลย ย้ำว่าทุกคน
“ไม่ให้เว้ย ของกู กูหวง”
พี่ควินหยุดหัวเราะ เขาโอบไหล่ผมเข้าหาตัว
“คนนี้ กูขอ”
พี่แซทพูดเลียนเสียงพี่พอล ผมหัวเราะกับสีหน้าของคนถูกลอกเลียนแบบ พี่พอลทำหน้าเหวอ ชี้หน้าพี่แซทเหมือนเห็นตัวประหลาด
“พูดใหม่อีกรอบดิ เมื่อกี้กูมัวแต่อึ้ง เอาให้เหมือนนะมึง กูขอ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
แล้วทุกคนก็ระเบิดเสียงหัวเราะอีกรอบ ผมเองก็พลอยหัวเราะร่วมไปด้วย
ถ้าตัดเรื่องอดีตเพื่อนเก่าของผมออกไป มาเที่ยวผับครั้งนี้ก็ถือว่าไม่เลว
----------------------------------------------------------------------------
Merry X'mas ค่ะทุกคน
ขอให้มีความสุขกันถ้วนหน้านะคะ
ใกล้จะปีใหม่แล้ว นักอ่านมีแพลนไปเที่ยวที่ไหนบ้างเอ่ย?
คนแต่งไม่มีแพลนเลย ปีใหม่นี้คงมกหมุ่นอยู่กับชีท
ตอนนี้เอามาเสิร์ฟรวดเดียว 100% เลย เพื่อไม่ให้อารมณ์ค้างกัน
ถือเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆให้คนอ่านในวันคริสมาสนะคะ
ขอบคุณคอมเม้นท์และการติดตาม เจอกันตอนหน้าค่ะ
ปล. ใครที่เพิ่งหลงเข้ามาอ่าน อ่านแล้วไม่เม้นท์ก็ไม่เป็นไร
แต่สำหรับคนที่ตามอ่านมาตั้งแต่ต้น อย่าหายไปไหนน้าาา หนูขอ
หัวข้อ: HEARTBREAKER P.I [ UP! : SPECIAL : Tar’s birthday ] 1/3/59 : P.151 (อ่าน 1308751 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก