HEARTBREAKER
28
(ต่อ)
รถยนต์LEXUSสีดำเลี้ยวเข้าซอยมาสวนทางกับรถBMWสีขาวคันคุ้นตา เจ้าของรถหน้าหวานขมวดคิ้วมองอย่างสงสัย
“ไอ้แซท มันมาทำไม”
ถามตัวเองด้วยความงุนงงที่เห็นรถเพื่อนก่อนจะเหยียบคันเร่งพารถคู่ใจขับมุ่งตรงกลับบ้านด้วยใจที่ไม่สงบนิ่ง เพราะความคิดว้าวุ่นกับรถที่เพิ่งขับสวนกันไปเมื่อครู่นี้
เสียงบีบแตรรถดังอยู่หน้ารั้วบ้านเรียกให้เด็กหนุ่มกระโจนลงจากโซฟาในห้องรับแขกวิ่งยิ้มกว้างออกไปเปิดประตูรั้วให้พี่ชาย พอรถแล่นเข้ามาจอดเจ้าตัวก็ปิดประตูแล้วรีบเดินปรี่เข้าไปหาพี่ชายเหมือนทุกที
“ไอ้แซทได้มาบ้านเราหรือเปล่า”
ลงจากรถมาก็พุ่งคำถามคาใจเข้าใส่น้องชายทันที
“มาครับ พอดีพี่แซทเขาขับรถผ่านมาทางโรงเรียนแล้วเห็นผมกับเฟียซยืนรอรถเมล์อยู่ เขาก็เลยอาสามาส่ง”
ยิ้มตอบพี่ชายอย่างไม่คิดอะไร ผิดกับฝ่ายพี่ที่เรียวคิ้วขมวดเป็นปมนัยน์ตาทอแววขุ่นเคือง
“มันแค่มาส่งเฉยๆใช่มั้ย”
ยังถามต่อ จ้องดวงตาใสของน้องเขม็ง
“ใช่ครับ”
ตอบอย่างพาซื่อ ยิ้มกว้างมองสบตาพี่ชาย
“แค่มาส่ง ไม่ได้เข้าบ้าน”
หรี่ตามองอย่างจะเค้นเอาคำตอบที่พึงพอใจ
“เข้าบ้านครับ ผมชวนพี่เขาเอง แล้วผมก็เอาน้ำกับขนมให้พี่เขาทาน”
“ว่าไงนะ”
น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างกับคำตอบที่ไม่เป็นไปอย่างที่คิด
“พี่แซททานขนมไปได้คำเดียวก็กลับไป พี่เนสมีปัญหาอะไรเหรอฮะ”
“ไม่มี”
เนสตอบน้องเสียงห้วน ดินเข้าบ้านไปอย่างรีบเร่ง ทิ้งให้น้องชายยืนมองตามหลังด้วยความงุนงงระคนสงสัยกับอาการแปลกๆของพี่ชาย
“เป็นอะไรของเขา”
เสียงเพลงร็อกดังก้องอยู่ในผับ บรรยากาศสลัวภายในทำให้ยากต่อการมองเห็นฝูงชนที่รวมตัวกันอยู่ในนี้ได้ทั้งหมด หากแต่นัยน์ตาสีเฮเซลของชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนพิงเคาน์เตอร์บาร์อยู่กลับกวาดมองฝูงชนเบื้องหน้าได้อย่างชัดเจน สายตาคมมองเห็นกลุ่มคนที่กำลังเต้นอย่างเมามัน คู่รักชายหญิงที่กำลังนัวเนียกันอย่างเร่าร้อน หรือแม้กระทั่งคู่เกย์ที่กำลังลูบไล้กันอยู่อย่างเคลิบเคลิ้ม ริมฝีปากหยักลึกแสยะยิ้มก่อนก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เป้าหมายของชายหนุ่มคือผู้ชายผมตั้งย้อมสีแดงทั้งหัวซึ่งกำลังจูบดูดดื่มอยู่กับแฟนสาวในมุมอับ ขายาวเดินตรงไป ผ่านหน้าโต๊ะว่างที่มีขวดเบียร์วางอยู่ก็ยื่นมือออกไปคว้า เมื่อมาถึงเป้าหมายก็หยุดมอง
“เฮ้ย!”
ส่งเสียงทัก ทำให้สองคนตรงหน้าผละห่างกัน โดยไม่รอให้อีกฝ่ายด่าสวนที่เดินเข้ามาขัดขวางความสุข ชายหนุ่มก็เงื้อมือข้างที่ถือขวดเบียร์ฟาดเข้ากลางศีรษะเป้าหมาย เสียงกรี๊ดและเสียงร้องครางอย่างเจ็บปวดดังประสานกัน ชายหนุ่มกระชากคอเสื้อร่างที่ทรุดไปกองกับพื้นขึ้นมา จับอีกฝ่ายลากเดินออกไปท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของหญิงสาวผู้ร่วมเหตุการณ์
เสียงแรงกระแทกดังเมื่อชายหนุ่มผลักร่างอ่อนปวกเปียกลงไปนอนหมอบที่พื้น ศีรษะที่ถูกฟาดด้วยขวดเบียร์มีเลือดไหลซึมออกมาไม่หยุด กลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วบริเวณด้านหลังของผับซึ่งใช้เป็นสถานที่เก็บของ
“ไอ้พอลมาหรือยัง”
หันไปถามบริกรหนุ่มที่ยืนคุมสถานการณ์อยู่ข้างๆ
“มาถึงแล้วครับ กำลังรถวนหาที่จอดอยู่”
“บอกให้มันมาเร็วๆ”
“ครับ”
อีกฝ่ายผงกศีรษะรับคำสั่ง ถอยห่างออกไปกดโทรศัพท์ต่อสายหาเพื่อนเจ้านาย
ชายหนุ่มล้วงเอาซองบุหรี่พร้อมไฟแชคออกมาจากกระเป๋ากางเกง จุดสูบรอเวลาให้เพื่อนมาถึง
“ควิน! กูมาแล้ว ไหนวะ ไอ้ตัวเหี้ย”
เสียงห้าวดังมาจากข้างหลัง ชายหนุ่มทิ้งมวนบุหรี่ยกเท้าขยี้จนไส้ทะลักก่อนหันไปมองเพื่อน
“นอนหมอบอยู่นั่น รีบๆจัดการ เสียเวลาแดกเหล้า”
บอกเสียงเรียบ เดินผ่านเพื่อนกลับเข้าไปในผับ
“ขอบใจมากเพื่อน! กูจะรีบอัดมันแล้วตามเข้าไปแดกเหล้าด้วย รอกูแป็ป”
ตะโกนบอกไล่หลังเพื่อนแล้วหันมามองคู่อริ
“เฮ้ย! มาออกกำลังกายกันหน่อย อย่าให้ถึงตาย แค่พิการก็พอ”
หันไปสั่งบริกรที่หักนิ้วมือรอจัดการอยู่ก่อนแล้ว
“ครับนาย”
“เก่งนักเหรอมึง กล้าเล่นหมาหมู่กับกูเหรอ กูจะทำให้มึงเจ็บจนร้องหาแม่ไม่ทัน”
เสียงหัวเราะคิกคักของกลุ่มหญิงสาวในชุดวาบหวิวดังอยู่ในวงเหล้าภายในห้องรับรองแขกวีไอพี พวกหล่อนเบียดตัวเข้าแนบชิดกับชายหนุ่มซึ่งนั่งกระดกเหล้าเข้าปากราวกับดื่มน้ำเปล่า
“พี่ควิน ทานผลไม้มั้ยคะ เดี๋ยวลิซซี่ป้อนให้นะ”
น้ำเสียงออดอ้อนเอาใจเอ่ยถามพร้อมท่าทางยั่วยวน
ชายหนุ่มยังคงนั่งนิ่งไม่พูดจาเอาแต่ยกแก้วดื่มรอเพื่อน นัยน์ตาคมมองไปที่ประตู สักพักคนที่รอก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับอีกหนึ่งหนุ่ม
“พี่พอลมาแล้วครับสาวๆ”
ส่งเสียงทักทาย ยิ้มหวานแจกกลุ่มหญิงสาวที่นั่งขนาบข้างเพื่อน
“ออกไป”
ควินสั่งเสียงเรียบ สองหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามาหันไปมองหน้ากัน กลุ่มหญิงสาวก็เช่นกัน
“มึงสั่งใครวะควิน ไม่ใช่กูกับไอ้แซทใช่ป่ะ”
พอลตีหน้ามึน
“ออกไปให้หมด รำคาญ”
สั่งอีกรอบพลางมองกลุ่มหญิงสาวที่นั่งขนาบข้างทั้งซ้ายขวา พอเจอสายตาดุเข้าพวกหล่อนก็หน้าซีดรีบลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง
“อะไรของมึงวะควิน ไม่เอาก็โอนมาให้กูสิ ไล่ไปทำไม เสียของ”
พอลต่อว่า ส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจอารมณ์เพื่อนก่อนหันไปชงเหล้า
“แล้วไอ้เหี้ยนั่น มึงจัดการเรียบร้อยแล้วเหรอ”
แซทถามถึงคู่อริเพื่อนที่มีเรื่องมีราวกัน
“บุหรี่หน่อย”
ควินลวงเอาซองบุรี่พร้อมไฟแชคส่งให้คนขอ แซทรับมาจุดสูบ พ่นกลุ่มควันพิษลอยอวล
“เรียบร้อย กูใจดีหิ้วมันไปทิ้งไว้ใกล้ๆถังขยะเลยนะเว้ย รถเก็บขยะจะได้เก็บมันไปทิ้ง ฮ่าๆๆ”
“ไอ้เหี้ย! เลวสัด”
แซทด่า แต่กระตุกยิ้มมุมปาก
“บุญแล้วที่กูไม่เอามันถึงตาย แม่งเล่นหมาหมู่กับกูก่อน”
พอลบ่น ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
“ก็มึงมันเหี้ย ไปยุ่งกับเด็กมันก่อน”
ควินว่าขึ้น แสยะยิ้มใส่เพื่อน
“อ้าว ก็เด็กมันไม่ได้แขวนป้ายว่ามีเจ้าของแล้วนี่หว่า กูจะไปรู้เหรอ”
ควินกับแซทมองหน้ากันแล้วพร้อมใจกันหยิบถั่วลิสงในจานขว้างใส่เพื่อน
“ไอ้พวกเหี้ย! แกล้งกู”
พอลแสร้งโวยวายปั้นหน้าบูดบึ้ง แต่ควินกับแซทรู้ทันจึงไม่ได้สนใจ ต่างคนต่างควักโทรศัพท์มือถือออกมาเล่น
“อะไรกับกูนักหนาวะ! รำคาญโว้ย!”
แซทตะโกนขึ้นอย่างหงุดหงิด เขวี้ยงโทรศัพท์ไว้ข้างตัว คว้าขวดเหล้ามารินใส่แก้วกระดกดื่มเพียวๆ
“ใครทำให้มึงรำคาญ แม่มึงหรือผัวใหม่แม่มึง”
ควินถามเพื่อนซี้ แสยะยิ้มอย่างชอบใจกับสีหน้าหงุดหงิดของอีกฝ่าย
“น่ารำคาญทั้งคู่ ตอนเย็นก็โทรเรียกให้กูไปรับ ไปรับไม่พอยังให้อยู่กินข้าวด้วยอีก ครอบครัวสุขสันต์เหี้ยๆ กูซึ้งน้ำตาจะไหล”
“ฮ่าๆๆๆ”
ควินกับพอลระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นพร้อมกัน
“ครอบครัวสุขสันต์เฉยๆดิวะ มึงจะเติมเหี้ยทำไม เสียรูปประโยคหมด ฮ่าๆๆๆ กูขำน้ำตาจะไหล”
พอลว่ากลั้วหัวเราะเอามือลูบท้องไปด้วย
“อย่าไปขัดใจพ่อเลี้ยงนะมึง เดี๋ยวแม่งโดนยิงแสกหน้า อย่าไว้ใจสันดานมาเฟีย”
ควินบอกเสียงเรียบด้วยรู้ดีว่าพ่อเลี้ยงของเพื่อนสนิทเป็นมาเฟีย
แซทเบะปาก นึกถึงหน้าพ่อเลี้ยงแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า รู้สึกไม่ถูกชะตาตั้งแต่ได้เจอกันครั้งแรก
“วันนี้กูเจอต้าร์ยืนรอรถอยู่กับไอ้เฟียซ”
แซทเปลี่ยนเรื่องคุย หันไปบอกเพื่อนพลางคิดถึงท่าทีสนิทสนมของเด็กหนุ่มกับไอ้เด็กที่ชื่อเฟียซ
“ทำไม”
ควินถาม วางแก้วเหล้าแล้วหันมามองหน้าเพื่อนอย่างจริงจัง
“กูไปส่งต้าร์ที่บ้าน บ้านไอ้นั่นอยู่ห่างจากบ้านต้าร์แค่3ป้ายรถเมล์”
ควินหรี่ตาอย่างครุ่นคิด
“ใครวะต้าร์ ต้าร์คือใคร อะไรคือต้าร์ บอกกูบ้างดิวะ”
พอลถาม มองหน้าเพื่อนทั้งสองคนสลับกันไปมาด้วยสีหน้าอย่างรู้เต็มเปี่ยม
“น้องชายไอ้เนส”
แซทตอบส่งๆอย่างตัดรำคาญ ยื่นมือออกไปหยิบเฟรนฟรายซ์เข้าปาก
“ห๊ะ! ไอ้เนสมีน้องชายเหรอ หน้าตาเป็นไงวะ เหมือนไอ้เนสป่ะ”
พอลร้องอย่างตื่นเต้น
“ไม่เหมือน”
ควินตอบเสียงเย็น มองเพื่อนด้วยสายตาแข็งกร้าว เป็นอันรู้กันในกลุ่มเพื่อนว่าถ้าเจอสายตาแบบนี้ ทุกคนต้องหุบปากโดยเร็วที่สุด
“อะไรวะ ถามหน่อยก็ไม่ได้ เด็กใหม่พวกมึงล่ะสิ”
พอลบ่นก่อนลุกขึ้นยืน
“กูจะออกไปลั้นลา”
พอลยิ้มบอกก่อนผิวปากเดินออกไปอย่างสบายอารมณ์ ประตูปิดพร้อมกับโทรศัพท์ของแซทแผดเสียงดังขึ้น หากแต่เจ้าของเครื่องไม่สนใจด้วยคิดว่าแม่โทรมาตาม จนเสียงตัดไปและดังขึ้นอีกรอบ แซทก็ยังนั่งนิ่ง ไม่คิดจะรับสาย
“ฮึ”
แสยะยิ้มที่ในที่สุดเสียงโทรศัพท์ก็ตัดไปอีก คราวนี้ตัดไปนานเหมือนว่าปลายสายจะหมดความพยายามไปแล้ว แต่จู่ๆเสียงโทรศัพท์ควินก็ดังขึ้น เจ้าตัวหยิบมาดูรายชื่อก็นิ่งไปก่อนหันไปมองเพื่อน
“ไอ้เนส”
ควินบอกก่อนรับสาย
“มีอะไร”
“อยู่ไหน”
“ผับ”
“ที่เดิมเหรอ”
“เออ”
“เซงวะ แดกเหล้าด้วยคน รอกูก่อนนะ”
“เออ”
ปลายสายตัดไป ควินวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัวตามเดิม
“มันว่าไง”
แซทถามอย่างสงสัย เพราะปกติเนสจะไม่โทรหาพวกเขาก่อนหากไม่มีเรื่องเร่งด่วนอะไร
“มันจะมา”
ควินตอบเสียงเรียบ มองแก้วเหล้าตรงหน้าอย่างใช้ความคิด
“มันคงรู้แล้วว่ากูไปส่งต้าร์ที่บ้าน”
แซทว่าก่อนหันไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองมาดู จ้องชื่อสายที่ไม่ได้รับบนหน้าจอนิ่ง
“ไม่ใช่มันคงรู้แล้ว แต่มันรู้แล้ว”
แซทบอกพลางหันไปมองหน้าเพื่อนที่หันมามองหน้าเขาเช่นเดียวกัน
--------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ครบ 100% แล้วนะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์และการติดตาม
ขอโทษด้วยที่มาอัพช้า
(นักอ่าน : ปกติแกก็อัพช้าตลอด
)
ขอให้มีความสุข สนุกกับการอ่านนะคะ เจอกันตอนหน้าค่ะ
หัวข้อ: HEARTBREAKER P.I [ UP! : SPECIAL : Tar’s birthday ] 1/3/59 : P.151 (อ่าน 1308796 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก