HEARTBREAKER
31
(50%)
เสียงลูกบาสกระทบพื้นคอนกรีตดังอยู่หลังตึกคณะสถาปัตฯ เสียงพูดคุยของผู้เล่นในสนามทั้งสองฝั่งดังแข่งกัน ฝ่ายได้แต้มขึ้นนำโห่แซวฝ่ายไล่ตาม ร่างสูงของผู้ทำคะแนนขึ้นนำให้กับทีมเดินเปลือยท่อนบนออกมาจากสนาม ชายหนุ่มนั่งลงบนพื้นข้างสนามก่อนหยิบขวดน้ำเปล่าเย็นๆขึ้นดื่ม เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือส่งเสียงดังมาจากกระเป๋าของเพื่อน ชายหนุ่มมองเจ้าของมือถือที่กำลังยืนหอบอยู่กลางสนาม หันกลับมาถือวิสาสะยื่นมือไปหยิบเครื่องมือสื่อสารออกมาดู ‘เด็กดื้อ’ คือชื่อที่เจ้าของเครื่องบันทึกไว้ ริมฝีปากหยักลึกคลี่ยิ้มกับรูปถ่ายที่ปรากฏให้เห็น เด็กดื้อกำลังเบะปากคล้ายจะร้องไห้ แต่ก็น่ารักจนอดยิ้มตามไม่ได้
“เนส! โทรศัพท์!”
ตะโกนบอกเพื่อน เจ้าของชื่อพอได้ยินเสียงเรียกก็รีบวิ่งเข้ามาหา นัยน์ตากลมใสจ้องหน้าเพื่อนเขม็งแล้วดึงโทรศัพท์จากมือเพื่อนมาดู พอเห็นว่าน้องชายโทรมาหาก็รีบเอามือถือแนบหูส่งเสียงทักทาย
“ว่าไงต้าร์ กลับถึงบ้านหรือยัง”
“ยังครับ”
เสียงใสตอบกลับมาทำให้คนฟังขมวดคิ้วกับคำตอบ
“อยู่ไหน เลิกเรียนตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ”
เสียงเข้มถามอย่างไม่พอใจนักด้วยความเป็นห่วงน้อง
“อยู่หน้ามหา’ลัยพี่นี่แหละฮะ”
“ว่าไงนะ!”
ร้องเสียงหลง ตกใจที่จู่ๆน้องชายก็โผล่มาที่มหา’ลัยทั้งๆที่ไม่เคยมาเลยสักครั้ง
“ผมมากับเฟียซฮะ ตั้งใจมาชวนพี่ไปดูหนัง ไปด้วยกันนะฮะ ผมอยากดู”
น้ำเสียงออดอ้อนบอกมาให้คนฟังใจอ่อน
“ไอ้เด็กดื้อเอ๊ย!”
เนสบ่นน้อง ได้ยินเสียงหัวเราะใสดังตอบมาอีก
“รออยู่หน้ามอนั่นแหละ ไม่ต้องเข้ามา เดี๋ยวพี่ออกไปหา”
“ครับผม”
กดตัดสาย เสยผมชื้นเหงื่อขึ้นอย่างหงุดหงิดกับนิสัยดื้อรั้นของน้องชาย พ่อแม่คอยย้ำเตือนเสมอว่าให้เขารักน้อง ดูแลน้อง แต่ไม่ได้บอกนี่ว่าถ้าน้องดื้อแล้วห้ามตี!
“จะไปไหน”
ควินถามเพื่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายก้มลงเก็บกระเป๋าขึ้นสะพายบ่า
“เรื่องของกู”
เนสตอบเสียงห้วน เดินออกไปโดยไม่ได้บอกลาใครสักคน
แซทวิ่งหอบเข้ามานั่งลงข้างๆเพื่อน มองตามหลังเนสไปอย่างสงสัยในความรีบร้อน
“รีบไปไหนของมัน”
ถามพลางหยิบขวดน้ำเทราดหน้าตัวเองคลายความร้อนที่เสียเหงื่อไปเยอะ
“ต้าร์มา”
ควินตอบเสียงเรียบ ลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อนิสิตบนโต๊ะม้าหินอ่อน ใส่เสื้อติดกระดุมอย่างรีบเร่ง
“จริงดิ แล้วตอนนี้อยู่ไหน”
แซทถามอย่างกระตือรือร้น ลุกขึ้นตามเพื่อน
“หน้ามอ”
ควินตอบเสร็จก็รีบเดินไป แซทไม่รอช้า ก้าวตามเพื่อนไป
“เฮ้ย! ไอ้ควิน ไอ้แซท จะไปไหนวะ ยังไม่จบเกมเลย เฮ้ย! พวกมึง กลับมาก่อน!”
สองหนุ่มเดินออกมาหน้ามหา’ลัย เห็นเพื่อนยืนทำหน้าดุใส่น้องชายที่ยืนเบะปากอยู่ ภาพที่เห็นทำให้สองหนุ่มยิ้มโดยไม่รู้ตัว แต่รอยยิ้มก็จางหายฉับพลันเมื่อร่างสูงของเด็กหนุ่มนามว่าเฟียซเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆเด็กหนุ่มหน้าหวาน
ควินชักสีหน้าไม่พอใจ ไม่ต่างจากแซทที่จ้องเขม็งไปที่ไอ้เด็กนั่น
“พี่ควิน พี่แซท สวัสดีครับ”
ต้าร์หันไปเห็นเพื่อนพี่ชายก็รีบยกมือสวัสดี เดินเข้าไปหา เนสจะห้ามน้องก็ไม่ทันเพราะไอ้เด็กดื้อมันไวยิ่งกว่าลิง
“จะไปไหนกัน”
ควินถามเสียงเรียบ มองหน้าหวานอย่างรอฟังคำตอบ
“ต้าร์”
“ไปดูหนังฮะ พวกพี่ไปดูด้วยกันสิฮะ ไปหลายๆคน สนุกดี”
ต้าร์ตอบ เอ่ยชวนไปด้วย ไม่สนใจเสียงเรียกของพี่ชาย
“จะชวนพวกมันทำไม ไปแค่พวกเราก็พอ”
เนสบอกเสียงห้วนอย่างไม่พอใจ เดินเข้าไปโอบไหล่น้อง มองหน้าเพื่อนทั้งสองอย่างจะบอกผ่านสายตาว่า ‘พวกมึงอย่าเสือก’
“ไปสิ อยากดูเรื่องอะไร”
แซทตอบรับ ถามเรื่องที่ต้าร์อยากดู ไม่สนใจสายตาขวางโลกของเพื่อน
“ไปดูโปรแกรมหนังก่อนฮะ น่าดูหลายเรื่องเลย”
ต้าร์ยิ้มตอบ ถอยจากพี่ชายแล้วเดินไปคว้าแขนควินกับแซทเขย่าเบาๆ
“พี่ครับ เลี้ยงหนังผมหน่อยสิ ผมบอกเฟียซว่าจะเลี้ยงหนังเขา แต่ผมเอาเงินไปซื้อของขวัญหมดแล้ว พวกพี่อย่าบอกพี่
เนสกับเฟียซนะ”
ต้าร์กระซิบบอกให้ได้ยินกันแค่สามคน
“ได้ แค่เลี้ยงหนัง ไม่มีปัญหา”
ควินตอบรับ ยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจกับความใกล้ชิดที่เด็กหนุ่มเข้ามาหาก่อน
ต้าร์ยิ้มกว้างอย่างดีใจ ปล่อยแขนเพื่อนพี่ชายแล้วเดินไปจับมือพี่ดึงให้เดินตาม
“รีบไปเถอะฮะ เฟียซเดินเร็วๆ”
บอกพี่แล้วหันไปเร่งเพื่อนสนิท
เฟียซถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างปลงกับนิสัยของเพื่อน หันมองสองหนุ่มแวบนึงก็รีบเดินตามต้าร์ไป เนสเหลียวไปมองคนเดินตามหลัง สะกดกลั้นอารมณ์ไม่เข้าไปต่อยหน้าเพื่อนไว้สุดกำลัง รู้ว่าพวกมันเอาจริง แต่ถ้าพวกมันไม่ตามมา ต้าร์ก็ไม่สนใจพวกมัน!
“เฟียซอยากดูเรื่องไหน เลือกเลย”
มาถึงโรงหนัง ต้าร์ก็ลากแขนเพื่อนมาหยุดอยู่หน้าโปรแกรมหนังที่เข้าฉาย
“แล้วแต่มึงเหอะ อยากดูเรื่องไหนก็ดู”
เฟียซตอบผ่านๆโบ้ยให้เพื่อนเลือกเอง ตัวเขาไม่ได้อยากดูหนังหรอก มีแต่ไอ้เพื่อนเอ๋อของเขานี่แหละที่อยากดูแล้วลากเขามาด้วย ปากก็บอกว่าจะเลี้ยงหนัง แต่กดเงินในบัญชีออกมาซื้อของขวัญให้สาวหมดแล้ว ทำไมเขาจะไม่รู้
“เออ เลือกเองก็ได้ ไม่ง้อหรอก”
ต้าร์ว่าเสียงงอน ผลักเพื่อนไปอีกทาง มองดูโปรแกรมหนังแล้วนิ่งคิด สักพักก็ชี้แล้วหันไปมองควินกับแซทที่ยืนดูอยู่ข้างๆ
“ผมจะดูเรื่องนี้ฮะ เห็นในโฆษณาน่าสนุกดี”
สองหนุ่มพยักหน้ารับรู้ แซทเดินไปต่อแถวซื้อตั๋วหนัง ควินมองเวลาหนังฉายแล้วหันไปมองหน้าต้าร์
“อีก15นาที อยากกินอะไร”
ควินถามพลางมองไปที่เคาน์เตอร์ขายเครื่องดื่ม
“ป็อปคอร์นรสชีส”
ต้าร์ตอบเสียงใส ยิ้มกว้าง เดินตามควินไปที่เคาน์เตอร์ ชี้บอกเซ็ตป็อปคอร์นพร้อมเครื่องดื่มกับพนักงาน ควินหยิบแบงก์พันในกระเป๋าเงินส่งให้แคชเชียร์ ต้าร์ถือถุงป็อปคอร์นหอบแนบอก บุ้ยปากให้ควินที่รับเงินทอนมาแล้วช่วยถือแก้วน้ำ เด็กหนุ่มเดินเข้ามาหาพี่ชายที่ยืนกอดอกหน้านิ่งอยู่
“พี่เนส ป็อปคอร์นรสชีส”
ยิ้มบอกพลางยื่นถุงป็อปคอร์นให้ แต่พี่ชายกลับยืนนิ่งไม่สนใจ ซ้ำยังไม่มองหน้า
ต้าร์หน้าหงอยหันไปมองเพื่อน ถามเบาๆ
“พี่เนสเป็นอะไร”
เฟียซส่ายหน้าแทนคำตอบ ต้าร์เบ้ปากอย่างเซ็งๆ พอดีกับที่ควินเดินเข้ามา
“ไปนั่งตรงนั้นดีกว่าฮะ จะได้ไม่ต้องถือให้เมื่อยมือ”
บอกพลางเดินนำไปก่อน ควินมองสบตาเพื่อนแวบนึงก็เดินตามต้าร์ไป เนสขบกรามแน่นก่อนเดินไปตามน้องด้วยอารมณ์โกรธที่ต้องสะกดกลั้นไว้ เฟียซมองตามหลังพี่ชายเพื่อน รับรู้ถึงสถานการณ์แปลกๆ คงมีแต่ไอ้เพื่อนเอ๋อของเขานี่แหละ ที่ไม่ได้สนใจรับรู้เรื่องราวอะไรเลย
ซื้อตั๋วหนังเสร็จแซทก็เดินเข้าไปสมทบ ส่งตั๋วหนังให้เด็กหนุ่ม ต้าร์ยิ้มกว้างรับตั๋วหนังมาส่งต่อให้เพื่อน ก้มมองดูตั๋วของตัวเอง ทำตาโตกับที่นั่งที่ระบุอยู่ในตั๋ว
“วีไอพีเลยเหรอฮะ”
“ทำไม ไม่ชอบเหรอ”
แซทถามกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ต้าร์ยิ้มเจื่อน ส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่ใช่ไม่ชอบครับ แต่ผมเกรงใจ”
“เกรงใจทำไม คนกันเองทั้งนั้น”
คำตอบของแซทราวกับเติมเชื้อเพลิงอารมณ์เพื่อนให้คุกรุ่นมากขึ้นกว่าเดิม เนสลุกพรวดขึ้นคว้ามือน้องเดินเร็วไปที่ทางเข้าโรงหนัง ส่งตั๋วให้พนักงานตรวจเสร็จแล้วก็เดินเข้าโรงหนังไปก่อน ต้าร์ได้แต่เดินตามพี่ชายไปด้วยความงุนงง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไร
เฟียซถอนหายใจอีกระลอก อยากหนีกลับบ้านไปก่อนด้วยไม่อยากร่วมอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดนี้ แต่ถ้าหนีกลับไปก่อนก็กลัวว่าเพื่อนจะโกรธ ฝืนทนดูให้จบคงไม่ลำบากอะไร
“แค่เพื่อน อย่าสะเออะคิดเกินเลยเป็นอย่างอื่น”
แซทหันไปบอกคนที่ลุกขึ้นกำลังจะก้าวเดิน
เฟียซชะงักขา หันกลับไปมองคนพูด
“ผมรู้ดีครับ ว่าผมอยู่ในฐานะอะไร แต่มีบางคนที่ยังไม่รู้ฐานะตัวเอง”
เฟียซว่าเสียงเรียบแล้วเดินไป แม้สรรพนามที่ใช้แทนตัวยังคงความสุภาพ แต่แววตาที่สื่อไม่ได้บอกถึงความยำเกรงที่มีต่อรุ่นพี่แม้แต่น้อย
คนฟังแสยะยิ้มกับคำตอบของอีกฝ่าย
“ปากวอนส้นตีน”
แซทว่า นัยน์ตาคมทอประกายอาฆาตมาดร้าย
“กูจะรอดู ถ้าเลือดกบปาก มันยังจะอวดเก่งอยู่มั้ย”
ควินกระตุกยิ้ม หักนิ้วมือเล่นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
บรรยากาศภายในโรงหนังไม่มีใครเลย ต้าร์มองไปทั่วบริเวณอย่างแปลกใจ เนสดึงมือน้องให้เดินไปนั่งที่ซึ่งเป็นเก้าอี้คู่ นัยน์ตากลมใสมองควินกับแซทที่เดินเข้ามานั่งกำลังจะอ้าปากถามว่าเหตุใดถึงไม่มีคนเข้ามาดูเลยนอกจากพวกเรา ราวกับทั้งโรงถูกเหมารอบไว้แล้ว แต่ก็ถูกพี่ชายเอ็ดเสียงเข้มจนต้องหุบปาก
“จะดูมั้ยหนัง ถ้าไม่ดูก็กลับ”
ต้าร์หน้าหงอย เงยหน้ามองจอหนัง ภาพคมชัดและเสียงซาวน์เอฟเฟคดังก้องทั้งโรงดึงความสนใจ ทำให้ความสงสัยก่อนหน้ามลายหายไป พอเห็นว่าน้องให้ความสนใจกับจอหนัง เนสก็หันไปมองเพื่อนที่นั่งอยู่อีกฝั่ง แต่อีกฝ่ายไม่ได้มองมา เนสถอนหายใจโล่งหันไปมองเก้าอี้คู่ด้านหลังซึ่งมีเพื่อนน้องชายนั่งเหงาอยู่คนเดียว ยิ้มบางๆส่งให้ เฟียซยิ้มตอบ ไม่ได้รู้สึกดีใจที่ทั้งโรงมีแต่พวกเขา เพราะเจตนาของคนซื้อตั๋วบอกชัดเจนอยู่แล้วว่าเหมาซื้อทั้งโรงในรอบฉายนี้
“ทำไมมึงไม่ซื้อตั๋วธรรมดาวะ”
ควินถามเพื่อน รู้สึกหงุดหงิดที่ไม่ได้นั่งใกล้เด็กหนุ่มหน้าหวาน
“กูไม่อยากนั่งรวมกับคนอื่น มันน่ารำคาญ”
แซทตอบเสียงเรียบ มองจอหนังตรงหน้า
“หวังว่าต้าร์จะชอบที่มึงเหมาทั้งรอบเพื่อมัน”
ควินบอกพลางหาววอด
“เออ กูก็หวังอย่างนั้น”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หนังฉายจบ ต้าร์รีบลุกขึ้นบิดขี้เกียจ เดินปรี่เข้าไปหาเพื่อนพี่ชาย เจ้าตัวก้มหน้ามองสองหนุ่มที่หลับคอพับอย่างงุนงงก่อนปล่อยเสียงหัวเราะดัง
“ฮ่าๆๆๆ พี่เนส เฟียซ มาดูนี่เร็ว พี่ควินกับพี่แซทนอนหลับ ฮ่าๆๆๆ หนังออกจะมัน พวกเขานอนหลับได้ยังไงเนี่ย”
กวักมือเรียกพี่ชายกับเพื่อนสนิทให้มาดูสองหนุ่ม
เสียงหัวเราะใสปลุกให้สองหนุ่มงัวเงียลืมตาตื่น พอเห็นว่าเด็กหนุ่มยืนหัวเราะร่าอยู่ตรงหน้าก็รีบลุกขึ้นยืนปั้นหน้านิ่งขรึม
“หนังสนุกมั้ยฮะ”
ต้าร์ถามกลั้วหัวเราะ ยังไม่ทันได้ฟังคำตอบก็ถูกพี่ชายดึงมือพาเดินออกจากโรง เฟียซเดินตาม ทิ้งให้สองหนุ่มยืนค้างอยู่ที่เดิม
แซทหันไปมองหน้าเพื่อน หัวเสียที่เผลอหลับไป
“หลับเหมือนกันสิมึง”
“เออ ตั้งแต่ฉายโฆษณา”
ควินตอบเสียงห้วน เดินนำเพื่อนออกไปก่อน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
เอาไปหา 50% ก่อนนะคะ
(คนอ่าน : หล่อนก็มาอัพทิ้งไว้ครึ่งนึงตลอดไม่ใช่หราาา
)
คนแต่งหาย(หัว)ไปนานเลย เพิ่งมานั่งนับวันว่าหายไปนานเท่าไหร่
ขอโทษด้วยนะคะ
เข้ามาเจอคุณ pulovely ช่วยดันกระทู้พอดี
ขอบคุณมากๆนะคะ
ความเดิมตอนที่แล้ว เห็นหลายคนสงสารร็อคเกอร์ อยากกระซิบว่าในพาร์ทของร็อคกับเนส
ร็อคไม่ได้น่าสงสารอย่างที่ทุกคนเห็นในพาร์ทของ3Pนี้หรอก
(?) อย่าไปสนใจร็อคเลยค่ะ
มาสนใจ 2 หนุ่ม ควินกับแซทดีกว่า พาร์ทอดีตนี่พี่แกเจอศึกหนักนะ
ทีเหลือจะตามมาในไม่ช้า (คาดว่าอย่างนั้น
) ขอบคุณทุกท่านที่ยังติดตามอ่านกันอยู่นะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และกำลังใจ ขอบคุณมากๆค่ะ
หัวข้อ: HEARTBREAKER P.I [ UP! : SPECIAL : Tar’s birthday ] 1/3/59 : P.151 (อ่าน 1308904 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก