HEARTBREAKER
32
(ต่อ)
เสียงครางกระเส่าของหญิงสาววัยมัธยมปลายดังอยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเรียวสวยแหงนเงยไปตามจังหวะกระแทกกระทั้นกายจากคนเบื้องบน แรงสอดใส่หนักหน่วงทำให้ทั้งร่างสั่นไหว สองมือกำผ้าปูเตียงจนยับย่นตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพือ เรียวปากอิ่มเผยอส่งเสียงครวญก้องห้องตั้งแต่เริ่มกิจกรรมบนเตียงกระทั่งตอนนี้ที่คนคร่อมกายยังโหมแรงใส่ไม่หยุดหย่อน
“อ…อา…อ๊ะ…พี่แซท”
เสียงแหบพร่าครางเรียก ดวงตาคู่สวยปรือมองใบหน้าหล่อเหล่า แขนเรียวค่อยๆยกขึ้นหวังจะคล้องคอคนด้านบนหากแต่อีกฝ่ายกลับถอยหนีถอนตัวออกมาเสียก่อน หญิงสาวค่อยๆยันตัวขึ้นนั่งอย่างงุนงง เห็นร่างสูงลงจากเตียงไป และเขากำลังถอดอุปกรณ์ป้องกัน ถุงยางอนามัยถูกถอดทิ้งไว้ที่พื้นแล้วเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป ทั้งๆที่เธอยังไปไม่ถึงจุดสุดยอดของเซ็กซ์ในครั้งนี้เลย จู่ๆเขาก็ผละห่างไป เสียงน้ำไหลกระทบพื้นบอกให้รู้ว่าเขากำลังอาบน้ำ มือบางคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง คลี่ยิ้มกับเซ็กซ์ที่อีกฝ่ายมอบให้ แม้จะเสียดายที่อารมณ์ยังคั่งค้างอยู่ แต่ชายหนุ่มก็ทำให้เธอมีความสุขจนแทบสำลักกับเซ็กซ์สุดเร่าร้อนของเขา
“พี่แซท”
เรียกเสียงหวานเมื่อร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยท่อนบน ท่อนล่างพันด้วยผ้าขนหนู เจ้าของชื่อไม่ตอบรับ ไม่แม้จะสนใจหันไปมองคนเรียก เขาเลื่อนประตูเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว ทิ้งให้คนบนเตียงหน้างอ ออกอาการงอนทางสีหน้า
“พี่แซท เมหิวจังเลย สั่งอาหารขึ้นมาทานด้วยกันนะคะ”
เสียงหวานบอกร่างสูงที่เดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยชุดลำลองสบายๆ
“กลับไป แล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก”
เสียงเข้มบอกพร้อมกับโยนเงินปึกนึงให้ คนบนเตียงเบิกตากว้างอย่างตกใจรีบคลานเข้าไปรั้งแขนแกร่งไว้แน่น
“เมทำอะไรผิดคะ พี่แซทไล่เมทำไม”
เงยหน้าถามเสียงออดอ้อน ไม่เข้าใจการกระทำของร่างสูง ก่อนหน้านี้ยังสนุกกันอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้ถึงกลับมาไล่กัน
“ฉันเบื่อเธอแล้ว ชัดมั้ย”
น้ำเสียงหงุดหงิดบอกเน้นก่อนกระตุกแขนหนีแต่อีกคนยังตื้อไม่เลิกคว้าแขนไว้อีก
“เมขอโทษ ถ้าเมทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ เมขอโทษนะคะ อย่าเบื่อเมเลยนะ นะคะพี่แซท”
ซบหน้าลงกับแขนแกร่ง ความตกกับความเสียใจผสมปนเปกันไปหมด เธอจะไม่ยอมให้เขาทิ้งเธอเด็ดขาด ยังไงก็ไม่ยอม!
“ฉันพูดชัดเจนแล้วนะ ปล่อย”
แซทบอกเสียงเรียบ ไม่อยากใช้กำลังกับผู้หญิงนัก แต่ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่อง ก็หลีกเลี่ยงที่จะใช้กำลังไม่ได้
“ไม่ เมไม่ไป ไม่ไปไหนทั้งนั้น เมรักพี่แซทนะคะ”
หญิงสาวส่ายหน้ารัว น้ำตาคลอ มองร่างสูงของวอนขอ
“รักเหรอ ฮึ!”
แสยะยิ้มเยาะ ไอ้คำว่ารักบ้าๆนี่ เอาไปพูดกับไอ้หน้าโง่คนอื่นเถอะ!
“ปล่อย อย่าทำให้ฉันรำคาญมากไปกว่านี้”
“ไม่! เมทำอะไรผิดคะ พี่แซทบอกเมมาสิ เมจะได้ปรับปรุงตัว”
อีกฝ่ายไม่ยอมแพ้ ยังคงตื้อ ดวงตาคู่สวยฉายแววกรุ่นโกรธ เขาจะไล่เธอไปแบบนี้ไม่ได้! เธอไม่ยอม!
“บอกให้ปล่อย!”
แซทตวาด นัยน์ตาคมมองอีกฝ่ายนิ่ง บอกผ่านทางสายตาให้รู้ว่าถ้าขืนยังพูดไม่รู้เรื่องอีก ได้เจ็บตัวแน่!
“เม…เมขอโทษค่ะ พี่แซทอย่าโกรธเมนะคะ”
ร่างเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มหน้าซีดเผือดด้วยกลัวว่าร่างสูงจะโมโหจนลงไม้ลงมือใส่
“รีบออกไปจากห้องฉัน”
“แต่….”
“ออกไป!”
หญิงสาวสะดุ้งตกใจกับเสียงตวาด จับกระชับผ้าห่ม ลงจากเตียงเก็บชุดที่ถูกถอดกองไว้ที่พื้นเดินเข้าห้องน้ำ
แซทถอนหายใจแรงอย่างหงุดหงิดก่อนเดินออกจากห้องพอดีกับที่เพื่อนซี้เปิดประตูเข้ามา
“กูนึกว่ามึงจะนอนค้างบ้านแม่”
แซทเอ่ยทัก มองหน้าเพื่อนที่ดูซึมๆไป
ควินไม่ตอบ เดินตรงไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็นคว้าเอากระป๋องเบียร์ออกมาเปิดดื่ม ความเย็นชุ่มคอของน้ำเมาช่วยคลายโทสะที่ค้างคามาจากบ้านใหญ่ได้พอสมควร อย่างน้อยมันก็ช่วยให้ใจเย็นลงได้
“เป็นไงวะ ไอ้สัดฮาร์ฟเละคาตีนมึงป่ะ”
แซทถาม เดินตามเพื่อนไปนั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
“มันจะเละกว่านี้ ถ้าพ่อมันไม่เสือกเข้ามาห้ามกู”
ควินบอกเสียงเรียบแต่นัยน์ตาแข็งกร้าว ภาพความเจ็บปวดที่ถูกตบหน้ายังฉายชัดอยู่ในหัว มันยังติดตาจนไม่สามารถลบเลือนได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งจำก็ยิ่งแค้น แค้นพวกมันทุกคน!
แซทพยักหน้าเข้าใจ รู้ดีว่าสถานการณ์ครอบครัวของเพื่อนซี้เลวร้ายขนาดหนัก
“พี่ควิน!”
เสียงร้องเรียกอย่างดีใจมาพร้อมกับอ้อมกอดรัดแน่น ควินวางกระป๋องเบียร์ที่ดื่มหมดแล้วลงบนโต๊ะกระจก ผลักหญิงสาวออกด้วยท่าทีนิ่งๆ
“พี่ควินคะ พี่แซทเขาไล่เม เขาบอกว่าเบื่อเมแล้ว”
หญิงสาวบอกเสียงสั่น น้ำตาไหลอาบแก้ม ยืนมองสองหนุ่มสลับกันไปมาหวังให้ทั้งคู่สงสาร
“ยังไม่ไปอีก”
แซทว่าเสียงเรียบ มองคนตรงหน้าอย่างเฉยชา
“เมไม่เข้าใจ เมทำอะไรผิดคะ พี่แซทถึงไล่เม ก่อนหน้านี้เรายังนอนด้วยกันอยู่เลย”
“พูดภาษาคนไม่เข้าใจเหรอวะ ก็บอกว่าเบื่อไง!”
แซทว้ากใส่จนคนถามสะดุ้ง น้ำตาไหลทะลักมากกว่าเดิม
“พี่ควิน”
หันไปมองอีกหนึ่งหนุ่มหวังให้อีกฝ่ายเมตตาเลี้ยงดูตนต่อไป
“กูก็เบื่อ รีบไปให้พ้นหน้า รำคาญ”
คำพูดของคนที่หวังพึงพิงทำให้คนฟังแทบทรุด หญิงสาวปล่อยโฮเสียงดัง ทั้งน้ำตาทั้งเสียงสะอื้น
“เมไม่ยอม เมไม่ยอม!”
เสียงสั่นตะโกนลั่น มองหน้าสองหนุ่มด้วยดวงตาแดงก่ำ มือกำแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ ทั้งเสียหน้าทั้งอับอายที่ถูกขับไล่ แต่สิ่งที่เสียไปมากกว่านั้นคือความรู้สึก!
“ออกไป!”
แซทลุกขึ้นไล่ ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะร้องไห้หนักขนาดไหน มือหนาจับข้อมือเล็กลากให้เดินตาม คนถูกบังคับดิ้นรนขัดขืนแต่ก็สู้แรงร่างสูงไม่ได้ เธอถูกผลักออกนอกห้องแถมท้ายด้วยการปิดประตูใส่หน้าเสียงดัง
“คนใจร้าย ทิ้งกันอย่างนี้ได้ยังไง เลว…เลวที่สุด!”
หญิงสาวประคองตัวเองลุกขึ้นยืน มองประตูห้องด้วยอารมณ์โกรธแค้น เธอนอนกับพวกเขามาเกือบเดือน เอาใจพวกเขาสารพัด ทำตัวว่าง่ายกับพวกเขามาตลอด แต่บทจะทิ้งก็มาทิ้งกันง่ายๆอย่างนี้น่ะเหรอ ผู้ชายเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ พอเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้งเหมือนเธอเป็นสัตว์!
“ฉันไม่ยอมให้เขี่ยทิ้งง่ายๆหรอก คอยดูเถอะ”
เค้นเสียงบอกอย่างเจ็บแค้น มือกำแน่นจนสั่น ดวงตาอาฆาตจ้องประตูห้องนิ่งอยู่ครู่นึงก็ถอนสายตากลับมา ก้าวเดินไปข้างหน้า ใบหน้าเรียวสวยบึ้งตึง ในหัวคิดวนเวียนถึงแผนการเอาคืน
ได้ตัวฉันไปแล้ว อย่าหวังว่าจะทิ้งฉันได้ง่ายๆ ฝันไปเถอะ!
“ยัยนั่นแอบคั่วกับไอ้ฮาร์ฟมาได้สักพักแล้ว”
ควินเอ่ยขึ้น มองกระป๋องเบียร์บนโต๊ะนิ่ง ยังจำวันที่นัดคุยกับเนสที่ร้านกาแฟได้ดี วันนั้นเขาเห็นพวกมันเดินเลือกขนมปังกันอยู่ในร้านเบเกอร์รี่ฝั่งตรงข้าม
“ไอ้สัดฮาร์ฟอีกแล้วเหรอ มันจะแดกของเหลือเดนต่อจากมึงตลอดเลยรึไง”
แซทว่าเสียงขุ่น
“มันอยากให้กูรู้ ว่ามันทำทุกอย่างได้เหมือนกู มันคิดจะทำทุกอย่างให้เหนือกู แต่มันยังไม่มีปัญญาพอ”
ควินแสยะยิ้มอย่างรู้นิสัยศัตรูคู่อาฆาตเป็นอย่างดี มันเกิดมาทีหลัง ก้าวตามหลังเขามาตลอด แต่มันพยายามทำทุกอย่างให้เท่าเทียมกับเขา และมันหวังจะอยู่เหนือเขาให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน รถ หรือเรื่องผู้หญิง มันสอบตรงเข้ามหา’ลัยที่เป็นคู่แข่งกับมหา’ลัยที่เขาศึกษาอยู่ รถสปอร์ตเฟอร์รารี่ที่คุณยายซื้อให้เขาเป็นของขวัญวันเกิดมันก็ไปขอจากพ่อของมันจนได้รถสปอร์ตปอร์เช่มาขับอวดเขา ผู้หญิงที่เขาควง ลับหลังมันก็เอาไปคั่วต่อทุกคน
นิสัยอยากเอาชนะของมันก็เหมือนกับเขา!
“เหี้ยเอ๊ย! กูเพิ่งนอนกับเมเปิ้ลก่อนมึงมา มึงน่าจะบอกกูก่อน”
แซทโว้ย รู้สึกเสียเปรียบที่นอนกับผู้หญิงซึ่งลับหลังแอบคั่วอยู่กับศัตรูเบอร์หนึ่งของเพื่อนซี้
“ช่างแม่งเหอะ ยังไงกูกับมึงก็ได้เมเปิ้ลก่อนมัน กูจะรอดูว่ามันยังจะเอาต่อไปมั้ย ในเมื่อกูเขี่ยเมเปิ้ลทิ้งไปแล้ว”
“กูฟันธงว่ามันไม่เอาต่อ เชื่อดิ มึงไม่เอา มันก็ไม่เอา”
แซทว่าก่อนลุกขึ้นเดินเข้าห้องครัว
ควินยิ้มเยาะ น้ำหน้าอย่างไอ้ฮาร์ฟก็เป็นได้แค่เศษสวะที่คอยเดินตามหลังเขา แค่นั้นแหละฐานะของมัน!
++++++++++++++++++++++++++++++++++
เสียงหัวเราะเฮฮาดังอยู่ในสนามหญ้า ลูกฟุตบอลถูกเตะสวนไปมา คนเล่นวิ่งจนเหงื่อโทรมกายแต่ใบหน้ายังเปื้อนยิ้ม ผิดกับคนที่นั่งมองอยู่นอกสนาม ใบหน้าหวานเกินชายเหม่อลอยอยู่ในโลกส่วนตัว
“ขอเวลานอก พักกินน้ำก่อน”
เนสร้องบอกเฟียซ วิ่งออกจากสนามตรงไปหาน้องชาย
“ต้าร์ น้ำหน่อย”
ขอน้ำจากน้อง แต่น้องกลับนั่งนิ่งไม่รู้สึกตัว ไม่รู้ว่าใจลอยไปถึงไหน
“ต้าร์!”
ตะโกนเสียงดังจนเจ้าของชื่อสะดุ้งหันไปมองพี่ชายด้วยสีหน้าตกใจ
“ตะโกนทำไมฮะ ตกใจหมดเลย
ต้าร์ว่าเสียงดุ ขมวดคิ้วยุ่ง
“พี่เรียกแล้วแต่ต้าร์ไม่ตอบ ใจลอยคิดถึงใคร ห๊ะ”
มองน้องอย่างจับผิด
“เปล่านี่ฮะ ผมก็แค่คิดเรื่องสอบ”
โกหกหน้าตาย ขืนบอกไปตามความจริงว่าคิดถึงสาวที่แอบชอบ ได้โดนพี่ชายตบกะโหลกร้าวแน่
“จริงอ่ะ”
“จริงสิครับ”
“แล้วไป”
เนสยิ้ม มองหาน้ำดื่ม แต่เจอขวดเปล่า
“น้ำหมด”
“เดี๋ยวผมเข้าไปเอาให้ครับ”
ต้าร์ยิ้ม อาสาไปเอาให้ แต่พี่ชายดึงแขนไว้
“เดี๋ยวพี่ไปเอาเอง”
ต้าร์พยักหน้ารับ มองตามหลังพี่ชายวิ่งหายเข้าไปในบ้าน
“กูควรบอกพี่เนสดีมั้ยน่า เรื่องที่มึงเอาเงินเก็บไปซื้อกระเป๋าให้สาว”
เฟียซพูดลอยๆ เดินมานั่งลงข้างๆเพื่อน
“อย่านะ!”
ต้าร์ร้องลั่น จ้องเพื่อนตาโต
“ไม่ให้กูบอก งั้นก็หาอะไรมาแลกเปลี่ยน”
เฟียซต่อรอง สนุกที่ได้แกล้งเพื่อน เวลาเห็นอีกฝ่ายอมลมพองแก้มป่องบอกอาการงอนแล้วอดยิ้มไม่ได้ ท่าทางไอ้เตี้ยมันน่าแกล้งให้แก้มแตกไปเลย
“จะเอาอะไรล่ะ ก็เลี้ยงหนังไปแล้วนี่”
“ตลกตายล่ะ เงินคนอื่นเถอะ ไม่ใช่เงินมึงที่เลี้ยงหนัง”
ต้าร์ยู่ปากอย่างขัดใจ
“รอให้ต้าร์เก็บเงินก่อนได้มั้ยล่ะ อยากได้อะไร อยากกินอะไร จะเลี้ยงเต็มที่เลย”
เจ้าตัวว่า ยิ้มกว้างเอาใจเพื่อน
“กูถามมึงจริงๆนะ มึงคิดว่าการที่มึงลงทุนซื้อกระเป๋าชาแนลให้สาวเป็นของขวัญวันเกิด คิดว่าเขาจะตกลงคบกับมึงเรอะ เสียเงินตั้งหลายหมื่นเพื่อกระเป๋าใบเดียว โง่ว่ะ บอกตรงๆ”
เฟียซถามแกมด่าเพื่อนไปด้วย
“ก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะตกลงคบด้วยหรอก” บอกเพื่อนเสียงอ่อย “แต่อยากซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด เขาต้องรู้สึกดีกับต้าร์บ้างล่ะนะ เชื่อสิ ต้าร์สืบมาหมดแล้วว่าเขาชอบสะสมกระเป๋าแบรนด์นี้”
“เลยกดเงินหมดบัญชีมาซื้อให้ ว่างั้น”
เฟียซว่าประชด
“เอาน่า อยากจีบเขาก็ต้องซื้อของที่เขาชอบเอาใจหน่อยสิ”
“แล้วถ้าเขาปฏิเสธไม่คบกับมึงล่ะ”
ต้าร์เงียบ แค่คิดไปล่วงหน้าว่าจะได้รับคำปฏิเสธจากสาวที่แอบชอบมานานก็รู้สึกปวดใจแล้ว
“ว่าไง มึงจะทำยังไงต่อ จะตัดใจหรือจะตื้อต่อไป”
เฟียซถามจี้ จ้องหน้าเพื่อนเขม็ง
“ไม่รู้โว้ย! ไม่คุยด้วยแล้ว”
ต้าร์ร้องอย่างหงุดหงิด ลุกขึ้นเดินหนีเข้าบ้าน ทิ้งให้เพื่อนหัวเราะเยาะไล่หลัง
“เขาไม่เอามึงหรอกต้าร์ ผู้หญิงอย่างเมเปิ้ลไม่สนใจผู้ชายหน้าหวานอย่างมึงหรอก”
เฟียซพูดกับตัวเองก่อนลุกขึ้นวิ่งกลับเข้าสนาม
--------------------------------------------------------------------------
ตึงโป๊ะ!
คาดว่าคนอ่านสามารถเดาเรื่องต่อจากนี้ได้
ไม่มีอะไรเวิ่น
เจอกันตอนหน้านะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์และการติดตามค่ะ
หัวข้อ: HEARTBREAKER P.I [ UP! : SPECIAL : Tar’s birthday ] 1/3/59 : P.151 (อ่าน 1308923 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก