HEARTBREAKER
36
(50%)
เสียงเปิดประตูทำให้คนที่นั่งรอการมาของเจ้าของห้องรีบลุกขึ้นเดินออกไปรับ รอยยิ้มซีดเซียวส่งให้ชายหนุ่มร่างสูงในชุดนักศึกษา หากแต่อีกฝ่ายไม่ได้ยิ้มตอบซ้ำยังเดินผ่านหน้าเธอไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย หญิงสาวสูดหายใจเข้าอย่างเรียกขวัญกำลังใจ เดินตามชายหนุ่มเข้าห้องนอนไป เขาถอดเสื้อทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนล้มตัวนอนคว่ำบนเตียงราวกับเหน็ดเหนื่อยมาและต้องการพักผ่อน
“ฮาร์ฟ”
เอ่ยเรียกพลางเดินไปนั่งลงข้างๆร่างสูง
“มีอะไรไว้คุยทีหลัง”
น้ำเสียงหงุดหงิดตอบกลับมา
คนเรียกก้มหน้างุดมองมือที่ประสานกันบนตัก มันกำลังสั่นด้วยความหวาดกลัว
‘ยังไงก็ต้องบอก’
หญิงสาวย้ำกับตัวเองในใจก่อนผละไปหยิบแผ่นกระดาษบนโต๊ะหัวเตียงมา นัยน์ตาคู่สวยเพ็งมองมันนิ่งก่อนค่อยๆหันกลับไปมองคนที่นอนนิ่งอยู่
“ฮาร์ฟ ฉัน…ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกนาย”
บอกเสียงสั่นพลางกำแผ่นกระดาษในมือแน่น
“ฮาร์ฟ ลุกขึ้นมาฟังฉันก่อนได้มั้ย”
บอกย้ำพร้อมกับยื่นมือไปเขย่าไหล่
ร่างสูงที่นอนหลับตานิ่งจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดก่อนลุกขึ้นนั่งด้วยใบหน้าโกรธเคืองคนปลุก
“มีอะไร”
เอ่ยถามเสียงห้วน
“ฉัน…เอ่อ…ฉัน…”
“อ้ำอึ้งอยู่อย่างนี้แล้วฉันจะรู้เรื่องมั้ย”
คนรอฟังยกมือขึ้นเสยผม ขยับไปเอนหลังพิงหัวเตียง
“ดูนี่ แล้วนายก็จะรู้เอง”
หญิงสาวบอกพร้อมกับยื่นแผ่นกระดาษให้ชายหนุ่ม ยอมรับว่าไม่กล้าบอกเขาตรงๆ
“บอกมาเลย ฉันขี้เกียจอ่าน”
ฮาร์ฟปัดออก มองหน้าคนยื่นมาให้อย่างรอฟัง
หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก นิ่งไปครู่ก่อนตัดสินใจบอกเรื่องสำคัญให้เขารู้
“ฉันท้อง”
เสียงแผ่วเบาหลุดออกจากปากราวกับเสียงกระซิบแต่คนฟังกลับได้ยินมันชัดเจน เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาเฉยชาก่อนแสยะยิ้มร้ายออกมาแล้วเอ่ยคำที่ทำให้คนฟังเบิกตาโพล่งอย่างคาดไม่ถึง
“แล้วมาบอกฉันทำไม”
“ฮาร์ฟ ทำไมนายพูดกับฉันแบบนี้”
หญิงสาวคราง ใบหน้าเรียวสวยซีดเผือด เธอมองผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาตัดพ้อปนน้ำตาที่เอ่อคลอ
“ฉันพูดอะไรผิด เธอท้อง แล้วมาบอกฉันทำไม”
ชายหนุ่มพูดต่อด้วยท่าทางไม่ทุกข์ร้อนซ้ำยังทำท่าจะไถลตัวลงนอนตามเดิมแต่ติดที่มือบางยื่นมาจับแขนเขาไว้
“แต่ฉันท้องกับนาย ได้ยินมั้ยว่าฉันท้องกับนาย!”
ตะโกนใส่หน้าด้วยอารมณ์โกรธ ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้ม
“ท้องกับฉัน” ฮาร์ฟย้อนถามเสียงสูง “เธอนอนกับไอ้ควิน นอนกับไอ้แซทก่อนหน้าฉัน แล้วแน่ใจได้ยังไงว่าท้องกับฉัน”
“ฮาร์ฟ!”
หญิงสาวระเบิดอารมณ์อีกระลอก เธอมองหน้าชายหนุ่มอย่างผิดหวัง
“ไปบอกไอ้คนที่ทำเธอท้องนู้น อย่ามาโยนขี้ให้ฉัน”
ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม สะบัดแขนออกจากการจับกุม ขยับตัวลงจากเตียงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
หญิงสาวนั่งนิ่ง อึ้งกับคำพูดตัดรำคาญของร่างสูง ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาหันมองเจ้าของห้องที่กำลังสวมเสื้อ มือบางกำผ้าปูที่นอนจนยับย่น
‘ฉันจะบอกให้เธอหายโง่นะเมเปิ้ล ไอ้ฮาร์ฟมันชอบกินของเหลือเดนต่อจากฉัน พอฉันเขี่ยทิ้งแล้ว มันก็จะทำเหมือนกัน’
จู่ๆคำพูดของควินก็ผุดขึ้นมา หญิงสาวส่ายหน้าแรงปฏิเสธในใจว่าไม่ใช่ความจริงก่อนลุกขึ้นไปยืนซ้อนอยู่ข้างหลังร่างสูง
“ฮาร์ฟ นายต้องรับผิดชอบฉันกับลูก นายต้องรับผิดชอบ ได้ยินมั้ย”
เค้นเสียงบอกด้วยดวงตาแดงก่ำ เธอไม่ยอมท้องโดยไม่มีพ่อของลูกเด็ดขาด เธอไม่ยอม!
“จะให้ฉันรับผิดชอบอะไร ในเมื่อฉันไม่ใช่พ่อของลูกในท้องเธอ!”
ฮาร์ฟหันมาตวาดใส่จนหญิงสาวสะดุ้งตกใจ
“จะไม่ใช่ได้ยังไง นายนั่นแหละคือพ่อของลูกฉัน เป็นนายนั่นแหละ!”
หญิงสาวกรีดร้อง ยกมือขึ้นทุบตีชายหนุ่มอย่างโกรธแค้นที่เขาบอกปัดไม่ยอมรับผิดชอบเธอกับลูก
“โธ่เว้ย! ท้องเองก็รับผิดชอบเองสิวะ!”
ฮาร์ฟระเบิดอารมณ์ใส่บ้าง มือหนารวบสองมือบางแล้วผลักให้ออกห่าง
“แก! แกมันเลว! แกมันก็เลวไม่ต่างจากพวกมันเลย!”
ด่ากราดพลางปราดเข้าไปทุบตีร่างสูงอีกรอบ
“แม่งเอ๊ย!”
ฮาร์ฟสบถ เจ็บกับฝ่ามือที่ทั้งทุบทั้งฟาดลงมาบนตัว
“หยุดบ้าได้แล้วเมเปิ้ล!”
ตวาดลั่นพลางบีบต้นแขนเล็กจนอีกฝ่ายเบ้หน้าด้วยความเจ็บ
“ไปเอาเด็กออกซะ!”
ถ้อยคำโหดร้ายของร่างสูงหยุดการกระทำของหญิงสาวได้ชะงัก เธอหยุดนิ่ง มือตกลงข้างลำตัว น้ำตาแห่งความเสียใจไหลทะลักออกมา
“เอาเด็กออกเหรอ แกพูดออกมาได้ยังไง พูดออกมาได้ยังไง!”
ตะโกนใส่หน้า ตัวสั่นจนแทบจะยืนไม่อยู่
“แล้วโง่ปล่อยให้ตัวเองท้องทำไม!”
ฮาร์ฟสวนกลับ
“ไอ้สารเลว!”
มือบางยกขึ้นฟาดหน้าคนพ่นวาจาโหดร้ายออกมา
ฮาร์ฟตวัดนัยน์ดุคมมองคนที่กล้าตบหน้าเขาด้วยอารมณ์โกรธจัด มือหนากระชากเส้นผมยาวดึงรั้งจนใบหน้าเปื้อนน้ำตาแหงนเงยขึ้น หญิงสาวร้องครางด้วยความเจ็บปวด
“ผู้หญิงขายตัวอย่างเธอ มีสิทธิ์อะไรมาตบหน้าฉัน”
ชายหนุ่มเค้นเสียง เพิ่มแรงลงบนฝ่ามือ
“โอ้ย! ปล่อย ฉันเจ็บ ฮาร์ฟ ปล่อยฉัน ได้โปรด”
หญิงสาววอนขอเสียงสั่น เธอรู้สึกกลัวกับอารมณ์โกรธของชายหนุ่ม ตั้งแต่คบกันมาเธอไม่เคยเห็นเขาแสดงอารมณ์ด้านนี้ ไม่เคยเห็นเขาหยาบคายและใช้กำลังป่าเถื่อนแบบนี้!
“จำใส่สมองโง่ๆของเธอไว้ ฉันไม่ใช่พ่อของลูกเธอ ไม่ใช่ ได้ยินมั้ย”
บอกเน้นย้ำก่อนปล่อยมือออก ร่างอ่อนระโหยโรยแรงทรุดลงนั่งกับพื้นอย่างหมดสภาพ หญิงสาวหวาดกลัวจนตัวสั่นแรง แต่ความกลัวว่าตัวเองจะหมดอนาคตเพราะท้องไม่มีพ่อทำให้เธอกล้าพูดออกไปต่อด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“ฉันท้องกับนายจริงๆนะฮาร์ฟ ตอนเรามีอะไรกันนายก็ไม่ได้ป้องกัน นายไม่เคยป้องกัน”
“ใช่ ฉันไม่ได้ป้องกัน แต่อย่าลืมสิเมเปิ้ล เธอไม่ได้นอนกับฉันแค่คนเดียว!”
ฮาร์ฟก้มมองคนบนพื้น ใช้สายตาดุคมปรามให้อีกฝ่ายนิ่ง เขาไม่ใช่คนโง่ที่จะหาบ่วงมาคล้องคอ ต่อให้เมเปิ้ลท้องกับเขาจริงๆ ก็ให้ไอ้หน้าโง่คนอื่นมันรับผิดชอบไปสิ!
เมเปิ้ลเงียบไป มันก็ใช่ที่เธอไม่ได้นอนกับฮาร์ฟแค่คนเดียว ก่อนที่เธอจะมีอะไรกับเขาเธอก็นอนกับควินและแซทมาก่อน แต่ทุกครั้งที่พวกเขาจะมีเซ็กซ์กับเธอ พวกเขาใส่ถุงยางฯป้องกันตัวเองเสมอ ไม่เคยลืม ไม่มีสักครั้งที่พวกเขาจะไม่ใส่มัน แล้วเธอก็ไม่ได้ไปมั่วกับผู้ชายคนอื่นอีก จะมีก็แต่ผู้ชายตรงหน้าเธอตอนนี้ที่เขาไม่เคยป้องกันตัวเอง ถึงเธอจะกินยาคุ้มกำเนิดแต่ของแบบนี้มันก็ผิดพลาดกันได้ เธอไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เธอเองก็ช็อคกับผลตรวจที่บอกว่าเธอท้อง แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อเธอท้องแล้ว และเธอก็ไม่อยากให้คนตราหน้าด้วยว่าท้องไม่มีพ่อ!
“ถ้าไม่อยากจบอนาคตตัวเอง ก็ไปเอาเด็กออกซะ”
ฮาร์ฟบอกเสียงเรียบ ต้องการให้อีกฝ่ายคล้อยตามคำพูดตน
“ไม่ ฉันไม่ทำ”
เมเปิ้ลส่ายหน้า เธอจับท้องตัวเองอย่างรู้สึกกลัว
“ถ้าไม่ทำ ก็ไปหาคนรับเป็นพ่อที่อื่น อย่ามายุ่งกับฉัน”
บอกอย่างเด็ดขาด ตั้งท่าจะเดินหนีแต่หญิงสาวถลาเข้ามากอดขาไว้แน่น
“อย่าทิ้งฉันนะ นายอย่าทิ้งฉันนะ ฉันไม่เหลือใครแล้ว ฮือ…”
เมเปิ้ลปล่อยโฮ อ้อนวอนชายหนุ่มทั้งน้ำตานองหน้า ไปโรงเรียนก็เจอกับข่าวเสียหายทำลายชื่อเสียง ตอนนี้ก็มาท้องอีก ถ้าบอกเรื่องนี้กับแม่เลี้ยงที่ไม่เคยห่วงใย ไม่เคยสนใจว่าเธอเป็นอยู่ยังไงก็มีแต่จะเจ็บช้ำ ซ้ำเติมจากคำด่าท้อทำร้ายจิตใจกันเปล่าๆ เธอไม่มีที่ไปแล้ว ไม่มีที่ให้พึ่งพิงแล้วจริงๆ
ฮาร์ฟถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายกับปัญหางี่เง่ากวนใจ ชายหนุ่มชักขากลับแต่คนกอดไว้ก็ยังไม่ยอมปล่อย
“ปล่อย”
สั่งเสียงเข้ม
“ไม่ ฉันไม่ปล่อย นายอย่าทิ้งฉันนะ ขอร้องล่ะ”
น้ำเสียงแหบพร่าบอกอย่างน่าสงสาร แต่คนมองกลับรู้สึกสมเพช
“ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”
คำว่า ‘เจ็บตัว’ กระตุ้นให้เมเปิ้ลรีบปล่อยมือออกจากขาชายหนุ่ม เพราะรู้ซึ้งจากกระกระทำที่ถูกเขากระชากผมจนเจ็บร้าวไปทั้งหนังศีรษะ เขาโหดร้ายอย่างที่เธอไม่คาดคิด!
ฮาร์ฟเดินผ่านหน้าเมเปิ้ลไปอย่างไม่สนใจ ได้ยินเสียงสะอื้นไห้ดังตามมา เขาแสยะยิ้มเดินตรงไปที่ประตูห้องเปิดออกไป แต่ยังไม่ได้ก้าวขาออกจากห้องความคิดนึงก็ผุดขึ้นมาทำให้เขาหยุดแล้วหันหลังกลับไปมองคนที่ยังนั่งร้องไห้โฮอยู่ที่พื้น
“ไม่ต้องเอาเด็กออกก็ได้ ฉันจะช่วยเธอหาพ่อให้ลูกในท้องเอง”
คำพูดแฝงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้คนมองรู้สึกหนาวยะเยือก เธอข่มกลั้นความกลัวไว้แล้วเอ่ยถามออกไปด้วยเสียงสั่น
“ม…หมายความว่าไง”
ฮาร์ฟไม่ตอบแต่เดินกลับไปหาคนถาม นั่งลงตรงหน้าแล้วยื่นมือเกลี่ยหยดน้ำตาบนผิวแก้มขาวนวลให้อย่างเบามือ ชายหนุ่มยิ้มละมุนขัดกับการกระทำก่อนหน้าลิบลับ
“เธออยากสบาย อยากมีเงินใช้ตลอดชีวิตมั้ยล่ะ”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถาม
คนฟังพยักหน้ารับ หายใจแรงกับรอยยิ้มไม่น่าไว้ใจของชายหนุ่ม
“ฉันรับรอง เธอจะได้เงินก้อนโตเพราะเด็กในท้องแน่ และอาจจะได้พ่อของลูกพ่วงมาด้วย”
“น…นาย…นายจะทำอะไร”
ฮาร์ฟแสยะยิ้มร้าย สายตาเต็มไปด้วยประกายเล่ห์กล
“ไม่ต้องถาม แค่ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”
----------------------------------------------------------------------------------
ชูป้ายไฟเชียร์ฮาร์ฟสุดพลัง
ผู้ชายคนนี้แซ่บได้ใจจริงๆ
ใครจะเกลียดฮาร์ฟก็เกลียดไป ไม่เป็นไร คนแต่งจะเก็บฮาร์ฟไว้ดูแลเอง
เอาไปครึ่งนึงก่อนนะคะ ครึ่งหลังจะตามมาเมื่อแต่งเสร็จ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์และการติดตามมากๆค่ะ
หัวข้อ: HEARTBREAKER P.I [ UP! : SPECIAL : Tar’s birthday ] 1/3/59 : P.151 (อ่าน 1308933 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก