HEARTBREAKER
46
(ต่อ)
“งั้นพี่ควินพักผ่อนเถอะ ยากับน้ำวางอยู่บนโต๊ะนะครับ”
ผมบอกแล้วถอยห่างกำลังจะลุกออกจากเตียงคนที่นอนนิ่งอยู่ก็ลุกขึ้นมาจับไหล่ผมดันให้นอนราบลงบนฟูกนุ่ม ผมไม่ได้ตกใจที่จู่ๆเขาก็ทำแบบนี้โดยไม่พูดไม่จาอะไร ดูเหมือนเขาจะเหนื่อย เพราะตั้งแต่ที่ผมกลับมาอยู่บ้านในช่วงปิดเทอมนี้ พี่ควินกับพี่แซทก็ดูจะยุ่งตลอด บางวันพวกเขาก็ไม่ได้กลับมานอนค้างที่บ้านผม ผมเคยถามแต่พวกเขาก็ไม่ยอมบอกว่ายุ่งเรื่องอะไร เอาแต่บอกปัดว่ามีธุระ พอผมถามอังเดรฝ่ายนั้นก็ตอบอ้อมแอ้มว่าเจ้านายยุ่งๆเรื่องงานที่บ้าน ผมเลยเลิกสนใจ เพราะคิดว่าถ้าพวกเขาอยากบอก อยากเล่าให้ผมฟัง ไม่ต้องไปถาม ไม่ต้องเซ้าซี้หรือคาดคั้น พวกเขาก็คงจะบอกผมเอง
“ทานอะไรมาหรือยัง หิวมั้ยครับ”
ผมถาม มองหน้าเขาอย่างรอฟังคำตอบ แต่เขาเงียบมองผมนิ่ง สักพักนึงเขาก็โน้มหน้าลงมาใกล้ กดจมูกลงบนแก้มผมไล่ลงไปที่ปลายคางแล้วไปหยุดแช่อยู่ที่ซอกคอ ผมยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมดกดำของเขาเคล้าคลึงเบาๆ พอผมทำแบบนี้เขาก็เงยหน้าขึ้นมา ผมยิ้มให้เขา นัยน์ตาคมจ้องตาผมก่อนที่เขาจะกดจมูกลงมาชนกับจมูกผม พอเขาค่อยๆส่ายหน้า ปลายจมูกเราก็แตะสัมผัสกันไปมา ผมหัวเราะ แกล้งย่นจมูกหนีเขาก็ตามติดมาอย่างไม่ยอมแพ้ เขายันมือข้างนึงกับฟูกส่วนมืออีกข้างจับประคองหน้าผมไว้
“โอ๊ย!”
ผมแสร้งร้องเกินจริงเมื่อเขากัดเบาๆที่ปลายจมูก พอเขาผละห่างผมก็ยกตัวขึ้นแล้วกัดปลายจมูกโด่งกลับบ้าง เอาคืนที่เขาแกล้งผม
“อยากโดนหนักกว่านี้เหรอ”
เสียงเรียบถามมา ผมยิ้ม ส่ายหน้า ตั้งท่าจะมุดตัวลอดใต้วงแขนหนีเขาแต่แขนแข็งแกร่งรวบเอวผมไว้ดึงกลับมาให้นอนใต้ร่างเขาเหมือนเดิม ผมแลบลิ้นหอบแฮ่กๆบอกให้เขารู้ว่าผมเริ่มเหนื่อยกับสงครามหย่อมๆบนเตียงแล้ว
“ผมเชื่อแล้วว่าพี่สบายดี มีแรงแกล้งผมได้ตั้งนาน”
ผมยู่ปากใส่เขาแล้วก็โดนเขาสวนกลับด้วยจูบหนักๆหนึ่งที
“ให้กูแกล้งมึง ทั้งคืน ก็ยังได้”
เขาบอกย้ำตรงคำว่า ‘ทั้งคืน’ ผมเม้มปากแน่นแล้วยกมือขึ้นบีบจมูกเขา
“นั่นไม่ได้เรียกว่าแกล้งแล้วครับ เขาเรียกว่าหื่น”
ผมลงเสียงหนักกับคำสุดท้ายแล้วปล่อยมือออกจากจมูกโด่ง พี่ควินกระตุกยิ้มมุมปาก พลิกตัวลงนอนข้างๆ แขนแกร่งก็ยังไม่ละห่างรวบเอวผมเข้าใกล้ตัว เขานอนตะแคง รั้งเอวผมจนแผ่นหลังแนบชิดกับแผงอกกว้างของเขา
“ไม่อยากให้กูแกล้งมึงทั้งคืนก็นอนนิ่งๆ”
เขาว่ากึ่งข่มขู่กอดผมไว้แน่น ลมหายใจอุ่นๆริดรดอยู่กลางศีรษะ
“พี่ควิน”
ผมลองเรียกเมื่อเห็นว่าเขานิ่งไป แรงกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นแทนคำตอบ ผมยิ้มเอามือวางทาบแขนเขาไว้ ลมหายใจสม่ำเสมอบอกให้รู้ว่าเขากำลังจะหลับ เขาคงเหนื่อยมากจริงๆ ปล่อยให้เขานอนพักให้เต็มอิ่ม ตื่นเมื่อไหร่ค่อยลงไปหาข้าวทานก็แล้วกัน
“สบายนะพวกมึง”
น้ำเสียงคุ้นเคยคล้ายดังอยู่ใกล้ๆปลุกให้ผมลืมตาตื่น อ้อมแขนที่กอดรัดผมไว้คลายออกแต่ยังไม่ผละห่าง ร่างสูงที่ไม่รู้ว่ามายืนอยู่ข้างเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่มองมาที่ผมด้วยสายตานิ่งๆ
“พี่แซท” ผมเรียกเขา จะยันตัวลุกขึ้นแต่คนที่นอนกอดผมอยู่ไม่ยอมให้ลุก
“พี่ควินตื่นแล้วก็ลุกสิครับ” ผมว่า ไม่ได้หันไปมองหน้าเขา
“ใครเชิญมึงเข้ามา ออกไป”
เสียงนิ่งๆของพี่ควินบอกคนที่ยืนนิ่งมองพวกเราอยู่
“กูเชิญตัวเอง” พี่แซทตอบกลับเสียงเรียบก่อนเขาจะยื่นมือมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้น
“กูยังง่วงอยู่” พี่ควินว่า เขากอดเอวผมแน่นอย่างไม่ยอมให้ผมไป
“แต่กูหิว”
พี่แซทสวนกลับ เขาออกแรงดึงแขนผมอีก คราวนี้ผมนิ่วหน้าเพราะเริ่มเจ็บแล้ว และเหมือนคนดึงจะรู้เขาเลยปล่อยแล้วหันหลังเดินไปเข้าห้องน้ำ สักพักเขาก็เดินออกมาพร้อมของบางอย่างในมือ
“โอ๊ย! ไอ้เหี้ยแซท!”
พี่ควินร้องลั่นเพราะถูกพี่แซทเขวี้ยงขวดอาฟเตอร์เชฟใส่หน้า มันกลิ้งหล่นมาถูกแขนผม แรงกอดรัดผละห่างเพราะเจ้าตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบขวดอาฟเตอร์เชฟเขวี้ยงใส่เพื่อนกลับแต่รายนั้นหลบได้ทัน มันเลยไปกระแทกกับผนังห้องเต็มๆแล้วผลที่ได้คือ เสียงแตกดังเพล้งและเศษแก้วร่วงกราวลงสู่พื้นห้อง ผมลุกขึ้นนั่ง ส่ายหน้าอย่างระอา หันไปมองคนข้างตัวก็เห็นเขาทำหน้ายุ่งอย่างไม่สบอารมณ์แต่ไม่เห็นมีร่องรอยหรือบาดแผลใดๆจากเหตุการณ์เมื่อครู่
“ลงมา กูหิว”
พี่แซทสั่ง ผมเลยขยับลงจากเตียง พี่ควินรีบตามลงมา เขาเข้าประชิดตัวผมจากทางด้านหลังแล้วเหยียบเท้าพี่แซทอย่างเร็วจนผมมองตามแทบไม่ทัน ฝ่ายคนถูกกระทำกลับตวัดสายตาคมดุมองหน้าเพื่อนแต่ไม่พูดอะไร พี่ควินเลยโอบเอวผมพาเดินออกจากห้อง ลงมาถึงชั้นล่างก็เห็นคุณป้ากำลังยืนคุยกับสองบอดี้การ์ดร่างยักษ์อยู่ในห้องรับแขก
“อ้าว คุณหนู ลงมาแล้วเหรอคะ เมื่อครู่นี้คุณเนสโทรมา เธอบอกว่าโทรหาคุณหนูแต่คุณหนูไม่รับสาย คุณเนสฝากบอกว่าวันนี้เธอไม่ได้กลับบ้าน ต้องอยู่ช่วยงานเจ้านายค่ะ”
ผมยิ้มบางกับคำรายงายของคุณป้า เดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆพี่ควิน เขาหันมามองผมแต่ก็ไม่ได้ทำอะไรเพราะคุณป้ายังยืนอยู่ เมื่อกี้นี้ก่อนที่ท่านจะหันมามองผม พี่ควินก็รีบปล่อยมือที่โอบเอวผมอยู่ คุณป้าไม่ทราบเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับพวกเขา ท่านรู้เพียงว่าพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทพี่เนสเลยพลอยสนิทสนมกับผมไปด้วยในฐานะที่ผมเป็นน้องชายพี่เนส คุณป้าเลยไม่ตะขิดตะขวงใจหรือสงสัยอะไรที่พวกเขามานอนค้างที่บ้านผมหรือไปมาหาสู่เป็นประจำ
“หิวกันหรือยังค่ะ ป้าให้เด็กตั้งโต๊ะแล้ว ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ”
ท่านบอกด้วยใบหน้าแย้มยิ้มแล้วเดินนำไปก่อน อังเดรกับอะดอนิสหันมาค่อมตัวให้พี่แซทแล้วทั้งคู่ก็เดินออกไปนอกบ้าน ผมลุกขึ้นจะเดินตามคุณป้าไปแต่พี่แซทเรียกผมไว้
“มานี่”
พี่ควินลุกขึ้น เขายื่นมือมาบิดจมูกผมแล้วเดินตามคุณป้าไปที่ห้องอาหาร ผมเดินเข้าไปหาพี่แซทที่โซฟาเดี่ยวข้างๆ หยุดยืนอยู่ตรงหน้า เขามองผมก่อนจะรวบตัวผมเข้าประชิดให้นั่งลงบนตักเขา
“จะเล่นอะไรครับ”
“ไม่ได้เล่น กูเอาจริง”
เขาว่าแล้วฉกจูบลงมาอย่างรวดเร็ว ผมวางมือสองข้างกับบ่ากว้างนั่งนิ่งให้เขาจูบจนพอใจ เขาไม่ได้จูบอย่างลึกซึ้ง แค่เพียงสัมผัสริมฝีปากด้านนอกไม่ได้ล้วงล้ำเข้ามา พอเขาถอนจูบ ผมก็ยู่ปาก
“ไหนบอกว่าหิวไงครับ”
“กูหิวมึง”
ผมย่นจมูกใส่เขา พูดมาได้ว่าหิวผม ทำอย่างกับผมเป็นอาหารไปได้ ใช่ว่ากินผมแล้วจะอิ่มท้อง
“ไปทานข้าวเถอะครับ”
ผมชวน ทำท่าจะลุกออกจากตัก แต่เขาก็โน้มหน้าเข้ามาคลอเคลียที่ซอกคอ
“หนวดทิ่ม” ผมว่า ผลักหน้าเขาออก
“โกนให้หน่อย”
ผมหรี่ตามองเขา นี่เป็นคำขอร้องหรือคำสั่งเนี่ย
“ก็ได้ครับ ลุกได้หรือยัง ผมหิวแล้ว”
เขาพยักหน้า ผมเลยผละห่างออกจากตักยืนรอเขาเดินไปห้องอาหารพร้อมกัน
ผมมองเก้าอี้หัวโต๊ะ ตำแหน่งประจำของพี่เนส ที่ตรงนั่นว่างเปล่าไม่มีใครนั่งเพราะเจ้าของประจำติดงานไม่ว่างมาทานข้าวกับผม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกตั้งแต่ที่ผมปิดเทอมแล้วกลับมาอยู่บ้าน แทบจะนับครั้งได้เลยที่พี่เนสมานอนค้างกับผม วันเสาร์อาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดแต่พี่ผมก็ยังต้องทำงาน เดือนนึงได้หยุดเต็มที่ไม่ถึง5วันเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าฝึกงานอะไรนัก เจ้านายถึงได้ใช้งานพี่ผมหนักขนาดนี้
“ไหนว่าหิว ทำไมไม่กินข้าวให้หมด”
พี่แซทถามผม เขานั่งอยู่ข้างๆ ฝั่งตรงข้ามเป็นพี่ควิน ผมก้มลงมองจานข้าวที่เหลือเกือบครึ่งแล้วถอนหายใจ
“ผมอิ่มแล้วครับ”
“ไอ้เนสไม่มาเลยกินข้าวไม่ลง”
พี่ควินว่า เขามองตาผมนิ่ง ผมเงียบไม่ได้ตอบ ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม เสียงเข้มจากคนข้างๆก็เอ่ยขึ้นอีก
“ไปอยู่กับพี่มึงเลยมั้ย”
“จะให้ผมไปจริงๆหรือเปล่าล่ะ”
ผมถามกลับด้วยใบหน้านิ่งๆ พี่แซทวางช้อนส้อมแล้วจับไหล่ผมไว้แน่น
“อย่ามายั่วให้กูโมโห”
เสียงเข้มกดต่ำอย่างข่มขู่ตามนิสัยของเขา
“คิดดีดี ใครกันแน่ที่หาเรื่องผมก่อน” ผมบอกเสียงเรียบ
พวกเขาเงียบไป มือที่จับไหล่ผมอยู่ผละออก ผมเลยลุกขึ้นเดินออกจากห้องอาหาร
“คุณหนูทานข้าวเสร็จแล้วเหรอครับ”
อังเดรที่เดินเข้าบ้านมาเอ่ยถาม ผมหยุดยืนมองหน้าเขา ระบายลมหายใจยาวออกมา
“เจ้านายของอังเดรหาเรื่องผมอีกแล้ว”
ผมว่าเสียงนิ่ง คนฟังเลยทำหน้าไม่ถูก ผมยิ้มกับท่าทางลังเลของร่างสูงใหญ่
“ช่างเถอะ แล้วอังเดรทานข้าวหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับ คุณแม่บ้านจัดมาให้ผมกับอะดอนิสทานเรียบร้อย”
ผมพยักหน้ารับรู้ เสียงเดินจากข้างหลังบอกให้รู้ว่าพวกเขากำลังเดินตรงมาหา ผมเลยเดินหนีขึ้นบันไดด้วยไม่อยากทะเลาะกับพวกเขา พอผมเดินเข้าห้องมาได้แป็ปเดียวเสียงเปิดประตูก็ดังตามมา ผมถอนใจ เดินไปหยิบหนังสือการ์ตูนบนชั้นหนังสือแล้วขึ้นไปบนเตียงเอาหมอนพิงกับหัวเตียงเอนหลังตาม ไม่สนใจว่าพวกเขาจะเดินเข้ามาใกล้ เตียงยวบลง ผมเหลือบตามองก็เห็นพี่แซทนั่งลงข้างๆ ผมเลยวางหนังสือการ์ตูนไว้แล้วหันไปมองเขาตรงๆ
“มีอะไรครับ” ผมถามเสียงเรียบ
“มึงบอกจะโกนหนวดให้กู”
ผมยิ้มกับท่าทางนิ่งๆของเขา พอยกสองมือประคองใบหน้าหล่อเหล่าเขาก็รุกผมกลับทันที จมูกโด่งกดลงที่แก้มทั้งสองข้าง พอผมก้มหน้าหนีเขาก็ตามมาซุกไซร้ซอกคอตั้งใจทิ่มหนวดแข็งๆกับผิวของผม
“พี่แซท พอแล้ว”
ผมบอกห้ามดันไหล่เขาไว้ พี่แซทยอมหยุด ถอยห่างออกไป
“เหี้ยควินออกมาเร็วๆ กูจะโกนหนวด”
เขาตะโกนบอกคนในห้องน้ำ พออีกฝ่ายเปิดประตูห้องน้ำเดินออกมาด้วยใบหน้านิ่งๆ พี่แซทก็ดึงผมลงจากเตียง
“เป็นง่อยเหรอมึง โกนเองไม่เป็น”
พี่ควินเอ่ยแขวะเพื่อน ผมก้มหน้าหัวเราะเบาๆ นานๆทีจะเห็นพวกเขากัดกัน
“มึงเสือกไรล่ะ”
พี่แซทสวนกลับแล้วดึงแขนผมให้เดินตามเขาเข้าห้องน้ำ พอปิดประตูล็อคเสร็จเขาก็อุ้มผมขึ้นให้นั่งลงที่เคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าแล้วเขาก็ผละออกไปถอดเสื้อ ผมกระพริบตาปริบๆมองผิวขาวเนียนและแผงอกกว้าง ซิกแพคพอประมาณกำลังเหมาะกับรูปร่างของเขา ถ้าเขาไปถ่ายแบบเปลือยท่อนบนรับรองว่าต้องฮอตแน่
“มองอะไร หรืออยากจะเอา”
“เอะอะก็คิดแต่เรื่องอย่างว่า”
ผมกอดอกเบ้ปากใส่เขา ในห้องน้ำก็มีกันอยู่แค่นี้ ไม่ให้มองเขาแล้วจะให้ผมไปมองใครล่ะ
“กูก็คิดกับมึงคนเดียว”
เขาสวนกลับเสียงเรียบ ขยับเข้าใกล้เท้าแขนสองข้างไว้บนเคาน์เตอร์ ตอนนี้เลยเหมือนผมถูกเขากักตัวไว้กลายๆ
“ล้างหน้าก่อนสิฮะ”
ผมบอกแล้วจะขยับตัวให้เขาล้างหน้าได้สะดวก แต่เขาก็จับให้ผมนั่งอยู่ที่เดิมส่วนตัวเองก็เดินไปเปิดฝักบัว สายน้ำระดับปานกลางไหลรินออกมาถูกตัวเขาตั้งศีรษะจรดปลายเท้า เมื่อกี้ผมบอกให้เขาล้างหน้าไม่ใช่เหรอ ไหงถึงอาบทั้งตัวเลยล่ะ
“ล้างแล้ว”
เขาปิดฝักบัวแล้วเดินกลับมาหาผมเท้ามือไว้ในท่าเดิม ผมส่ายหน้ายิ้มๆกับสภาพหน้าที่เต็มไปด้วยหยดน้ำ เอี้ยวตัวไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กพอดีมือรองน้ำจากก๊อก ผมบิดให้ผ้าเปียกพอหมาดๆ หันกลับมาซับใบหน้าให้เขาเบาๆ พี่แซทหลับตาอยู่นิ่งให้ผมจัดการ หลังจากซับทั่วใบหน้าแล้วผมก็ผับผ้าขนหนูแล้ววางทาบตรงบริเวณที่ผมจะโกนหนวดให้เขาเพื่อให้เส้นขนของหนวดที่แข็งและหยาบปรับสภาพให้อ่อนลงจะได้โกนได้สะดวก ความจริงพี่แซททำผิดขั้นตอน เพราะการโกนหนวดที่ดีเขาต้องล้างหน้ากับน้ำอุ่นเพื่อเปิดรูขุมขนให้กว้างแล้วล้างตามด้วยน้ำเย็นเพื่อปิดรูขุมขน มันจะได้ช่วยให้โกนหนวดได้ง่ายและเกลี้ยงเกลามากขึ้น ผมเคยอ่านจากในหนังสือ แต่ก็ไม่เคยทำให้ตัวเองหรอก เพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีหนวด เอาจริงๆก็แทบจะไม่มีเลย ผมเลยไม่ต้องมายุ่งยากกับการโกน
“เอาล่ะ จะลงครีมโกนหนวดแล้วนะ”
ผมว่าพลางดึงผ้าขนหนูออก หันไปหยิบครีมโกนหนวดมาบีบใส่มือในปริมาณที่พอดีไม่มากและไม่น้อยจนเกินไป พี่แซทลืมตามองผมพอดีกับที่ผมปาดครีมให้ทั่วบริเวณที่ผมจะโกนหนวดให้เขาโดยเริ่มจากใต้คางไล่ขึ้นไปเหนือริมฝีปากถึงใบหน้า
“จะโกนแล้วนะ”
ผมยิ้มบอกเขา เปิกก๊อกน้ำล้างมือ หยิบมีดโกนมาแล้วชี้ไปที่หน้าเขา ผมเริ่มโกนจากแก้มทั้งสองข้างของเขาก่อนตามลำดับที่อ่านในหนังสือมา เสร็จแล้วผมก็หันไปล้างใบมีดให้สะอาดแล้วโกนตรงบริเวณใต้คางไล่ขึ้นมาถึงปลายคางให้เขาต่อ เสร็จแล้วก็ล้างใบมีดอีกรอบ โกนซ้ำอีกครั้งนึงเพราะยังมีหนวดหลงเหลืออยู่บางส่วน
“เม้มปากด้วยครับ”
ผมบอกเขาที่มองผมนิ่ง เจ้าตัวทำตามอย่างว่าง่าย ผมจับกระชับด้ามมีดโกนแล้วเริ่มลงมือโกนหนวดตรงบริเวณเหนือริมฝีปากให้เขาอย่างระวังมือ พอเสร็จแล้วผมก็ยิ้มกว้างกับผลงานของตัวเอง
“เรียบร้อยครับ ล้างหน้าได้”
พี่แซทพยักหน้า เขาหยิกแก้มผมข้างนึงก่อนเดินไปเปิดฝักบัวล้างหน้า ผมนั่งแกว่งขาถือผ้าขนหนูรอเช็ดหน้าให้เขา
“ขวดอาฟเตอร์เชฟแตกไปแล้ว”
พอเขาเดินกลับมาผมก็บอกถึงสิ่งที่พวกเขาทำก่อนจะลงไปทานข้าว ผมซื้ออาฟเตอร์เชฟมาไว้ขวดนึงซึ่งเป็นขวดใหญ่ใช้ได้2คน พวกเขาเลยใช้ด้วยกัน แต่พวกเขาก็ช่วยกันทำให้มันแตกไปแล้ว
“ช่างมัน”
เขาบอกอย่างไม่สนใจ ผมเลยไม่ว่าอะไรต่อ เช็ดหน้าให้เขาจนแห้ง ไรหนวดเชียวจางปรากฏให้เห็น
“เสร็จแล้วครับ หล่อแล้ว”
ผมยิ้มบอก วางผ้าไว้แล้วเตรียมจะลงจากเคาน์เตอร์แต่ร่างสูงขยับเข้ามาแทรกตรงกลางด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมขึงตาดุใส่บอกให้รู้ว่ายังไม่พร้อมจะเล่นพิเรนทร์กับเขาในเวลานี้
“กูเปียกทั้งตัว”
“แล้วไงครับ” ผมเอียงคอถามอย่างไม่เข้าใจ ก็เขาอยากเปิดฝักบัวราดตัวเองให้เปียกเอง
“อาบน้ำกัน”
คำชวนง่ายๆของเขาทำให้ผมตาโต ส่ายหน้ารัวเร็ว เรื่องอะไรจะยอมให้เขาเอาเปรียบกันเล่า!
“ทำไม อาบน้ำกับกูมันเป็นยังไง”
“มันก็จะไม่จบแค่อาบน้ำน่ะสิครับ” ผมว่าสวนทันที
พี่แซทแสยะยิ้มร้าย ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ผมยกมือขึ้นดันอกกว้างไว้ต้านไม่ให้เขาเข้าประชิดตัวมากกว่านี้ แต่แรงผมสู้เขาไม่ได้ แขนแกร่งเลยรวบเอวผมไว้แน่นแล้วอุ้มลงจากเคาน์เตอร์
“ไม่เอานะ! พี่แซท ผมไม่อาบนะ!” ผมร้องพลางดิ้นอยู่ในอ้อมกอดเขา
“จะกลัวอะไร แค่อาบน้ำ”
เสียงนิ่งๆว่ามา ผมได้ยินเขาหัวเราะด้วย! หนอย…คนบ้า!
ซ่า!!!
เสียงน้ำไหลแรงโดนผมจนเปียกไปทั้งตัว แรงกอดรัดค่อยคลายออกแต่ยังไม่ผละห่าง ร้ายกาจจริงๆเขาเล่นเปิดเรนชาวเวอร์แทนที่จะเปิดแค่ฝักบัว ผมเงยหน้ามองเขาแล้วทุบไหล่หนาไปทีนึงอย่างระบายอารมณ์
“เปียกหมดแล้ว ยังไงก็ต้องอาบ”
“อาบก็ได้ พี่แซทก็ถอยออกไปสิจะมายืนเบียดผมทำไม”
“ก็กูหนาว”
“หนาวก็อาบน้ำอุ่นสิครับ”
“ไม่ กูอยากอาบน้ำเย็น”
โอ๊ย! ผมล่ะปวดหัวกับเขาจริงๆ!
-----------------------------------------------------------
เขินมั้ยให้ทาย?
อยากสิงต้าร์ ณ จุดนี้
ไม่อยากให้หน่วงมากเลยใส่ความหวานกรุบกริบลงไปด้วย
แต่มันก็ได้แค่นี้แหละ
ต้องคงคอนเซปต์หน่วงไว้ก่อน (โดนตบรัวๆ
)
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และการติดตามนะคะ
เห็นคอมเม้นท์บางคนบอกหวาดกลัวตอนจบ คือ...อยากบอกว่า
อย่ากลัวเลย เพราะไม่ว่าจะจบแบบไหน ยังไงมันก็ BAD END อยู่ดี
(โดนคนอ่านรุมกระทืบรัวๆ
)
และมีบางคอมเม้นท์บอกกลัวเสียความรู้สึกกับตอนจบ
อยากบอกจากใจจริงๆว่า เก๋อยากให้ทุกคนที่ตามอ่านกันมาติดตามจนถึงตอนจบ
แต่เก๋ก็รู้ว่าไม่สามารถรั้งคนอ่านได้ เพราะบทสรุปของเรื่องที่ได้บอกไปแล้ว
เก๋ไม่สามารถเอาใจนักอ่านได้ทุกคน ไม่สามารถเขียนเรื่องได้ตามความต้องการของทุกคน
เพราะไม่เช่นนั้น นิยายเรื่องนึงมันคงไม่ได้เรียกว่าพล๊อตที่ถูกแต่งขึ้นตามจินตนาการ(ของผู้แต่ง)
และเก๋ขอโทษ(อีกครั้ง)
หากทำให้นักอ่านบางท่านเสียความรู้สึกกับเรื่องนี้
หรือท่านใดก็ตามที่มีความรู้สึกด้านลบกับเรื่องนี้ ขอโทษนะคะ
แต่เก๋ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงพล็อตได้จริงๆ ไม่งั้นคงไม่แจ้งแต่เนิ่นๆแล้วว่าตอนจบไม่แฮปปี้
บางคนก็บอกคนแต่งชอบย้ำจังว่าจบไม่แฮปปี้ คือความจริงก็ไม่อยากย้ำนะคะ
แต่ก็ต้องชี้แจ้งให้บางคนที่ยังไม่ทราบกัน
เข้าใจเค้าด้วยเน้อ
แต่ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร เพราะเก๋ไม่สามารถไปเปลี่ยนความคิดใครได้อยู่แล้ว
ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านกันมาจนถึงตอนนี้นะคะ ขอบคุณจริงๆ
หัวข้อ: HEARTBREAKER P.I [ UP! : SPECIAL : Tar’s birthday ] 1/3/59 : P.151 (อ่าน 1308910 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก