หัวข้อ: Friend's brother,Brother's friend เมื่อเพื่อนสงสัย... (ตอนพิเศษวันปีใหม่ P.85)

[minyjae]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อ่านรวดเดียวจบเลย
อยากจะบอกว่าเฮียน่ารักมากกกกกก
อิจฉาเน็ตสุดๆ บอกเลย
 

[mamiya]

อ่า ทำไมเฮียมาสั้นจัง แถมรู้สึกได้ว่าสิ่งที่เฮียตอกกลับเจมส์ไปมันไม่ได้เท่าครึ่งความเสียใจที่เน็ตเจ็บจากคำพูดของเจมส์เลยอ่ะ
 แบบว่าเฮียพระเอกไปนะถ้าจะพูดกับเจมส์แค่นั้นอ่ะเมียเฮียจิตตกจนจะบ้าไปหลายวันนะเฮีย      ไม่ยอมอ่ะอยากให้ต่อตอนต่อไปอีกอ่ะแบบว่าควงกันมาเย้ยที่ญี่ปุ่นไปเลย แบบให้เจมส์หน้าหงายไปเลยยิ่งดี   นาทีนี้อยากตบอิเจมส์

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

+1 ให้คุณ west อ่านจบเรื่องที่ 2 ประทับใจมากๆ รู้สึกรักเฮียเข้าเต็มเปา
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆแบบนี้มาลงให้อ่านน๊า แล้วจะตามอ่านเรื่องอื่นต่อจ้า

[Demon Monkey/N]

ชอบเรื่องนี้มากๆๆค่ะ

สนุก และ

ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆค่ะ

[โซดาหวาน]

อ่านจบแล้ว คำเดียวเลย "สนุกมากกกก"
ชอบอ่ะ ชอบเฮียบีมกับเน็ตแบบสุดด ๆๆ
น่ารักได้อีก อ่านคู่นี้แล้วรู้สึกอบอุ่น ละมุ่นอ่ะ
ฟินกับคู่นี้มว๊ากกกกก บอกเลยยย 5555
แต่แอบเชียรคู่ปันกะหมวยเล็กเบาๆๆ คิ คิ
น่าจะมีตอนพิเศษคู่นี้เนอะะ 

[yakkaru]

ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆ
เนื่องจากมาตามอ่านทีหลัง เลยอ่านตั้งแต่แรกจนจบ.. สงสัยอยู่อย่างเดียวประเด็นเรื่องน้องต้นหลิว (เพื่อนบูม) ไปไหน

ตอนช่วงแรกที่อ่านชอบพี่บีมที่สุด เพราะคิดว่าพระเอกบ้าอะไรนิสัยพระรองขนาดนี้ รุกอย่างที่ควรจะเป็น ชอบ
แต่มาอ่านช่วงกลางๆเรื่อง จนถึงช่วงหลัง บูมกลายเป็นตัวละครที่เราชอบมากที่สุด พับผ่าสิ เราชอบนิสัยน้องอ่ะ แล้วระบบความคิดของน้องดูเห็นแก่ตัว เห็นชัดว่าน้องไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ได้เลว ตอนที่ตัดสินใจตามจีบปัน แค่คิดว่าความสุข ความต้องการของตัวเองคืออะไรแล้วก็ลองเสี่ยงดู (ซึ่งก็เจ็บกลับมา) เรารู้สึกว่าตัวละครตัวนี้แม่งกล้าดีเว้ย เอ่อสิ ถึงรู้ว่าเขาอาจจะชอบกันและกันแล้วยังไง(หมายถึงปันเน็ต) ในเมื่อพวกเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ได้คิดจะเข้าหากัน ก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอที่จะลองเสี่ยง (เผื่อไดอะไรกลับมา)... ที่พูดกับปันบนสะพานในตอนที่ปันรู้ตัวว่าชอบเน็ตก็เท่โคตรๆ ยิ่งตอนหลังอาภัพอีก น่าสงสารสุดๆ วอนคนแต่ง ให้น้องเจอความรักดีๆได้มั้ยคะ

[numilddy]

สนุกกกก พี่บีมอบอุ่นใจดีแบบผู้ใหญ่ดีที่ดราม่าไม่รุนแรงมาก
บูมน่าสงสารที่สุด ไม่รักก็กั๊กไว้ แม่ง-____-

[Caramel Syrup]

เข้ามาอ่านสองวันรวด  สนุกอ่ะ  อยากอ่านตอนพิเศษอีกจัง  ชอบค่ะ

[DalbitDef]

อ่านไปยิ้มไป หัวเราะไป เช็ดขี้มูก เช็ดน้ำตาไป 5555555
ชอบโคตรๆ อยากให้เอาคนในเรื่องมาแต่งต่อเรื่องราวของ ปัน-บูม มีไซด์สตอรี่ อยากเห็นโชติเป็นเกย์ 555 ไม่ก็แต่งภาค 2 เถอะนะนะ

[kautumn]

อ่านแล้วแต่ชอบอ่านไปยิ้มไป เฮียบีมนืารักเน๊ตก็น่าให้รักใครกันน่ะที่เน็ตแอบชอบไผอ่านต่อก่อนน่ะค่ะเราไปอยู่ที่ไหนมาถึงเพิ่งมาอ่านเนี่ยคริคริ

[eye_gun]

ชอบมาก อ่านไม่มีสะดุด  ผูกเรื่องได้เยี่ยม อ่านรวดเดียว  มันยอดเยี่ยมมากกกก  แต่ตอนนี้แอบค้าง  มันจบแล้วจริงๆ เหรอ  เหมือนมันยังไม่สุดใจ อิ่มใจยังไง  แล้วรวมเล่มเป็นหนังสือรึยังหนอออ

[teamkoyza]

โอ๊ะ สนุกนิ เรื่องนี้นิ ชอบสุดๆเลยนิ

[lahlunla]

รออ่านเรื่องของปันกับบูมนะคะ ไม่อยากให้มันค้างคาใจตัวเอง

[gloomysaints]

อ่านจบแล้ว อยากให้กำลังใจคนเขียน เขียนเก่งมากๆ ปกติไม่ค่อยชอบอ่านฉากเลิฟซีน แต่เรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกมันเซ็กซี่ชะมัด ชอบคาแรกเตอร์พระเอก มั่นคงไม่โลเล  กำลังตามอ่านนิยายอีกหลายๆเรื่องของคนเขียนนะค่ะ

[armchair2535]

มาต่อตอนพิเศษอีกได้ป่ะ  คือแค่นี้ยังไม่พอใจสำหรับอิเจมส์อ่ะ  การทำแบบนั้นโดนตอกหน้าแค่นี้ยังน้อยไปนะ   ควรจะตอกให้มันหน้าหงายแรงกว่านี้!!!

[Gatjang_naka]

เฮียน่ารักเฟ่อร์ คือชอบเรื่องแบบเนี๊ย มาม่าไม่เยอะ
 แต่อยากบอกว่าค้างตอนสุดท้ายมาก 

[SOMCHAREE]

อ่านจบแล้ววววววววววววววว ชอบนิสัยพี่บีมมากๆ เป็นผู้ใหญ่ มั่นคงในความรัก ดูแลครอบครัวทั้งสองครอบครัว ดูแลเน็ต อยากได้แฟนแบบนี้ค่ะ >< ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้นะค่ะ จะตามไปอ่านเรื่องอื่นๆนะค่ะ^^

[-west-]

เปิดโอนรีปรินท์หนังสือ Friend's brother, brother's friend -
Click Here

[mickeyz.min]

โห....ความเชื่อใจล้วนๆเลยนะนั้น ผ่านมาได้ก็รอด เย้.... สนุก ชอบๆๆๆๆๆ

[analogue]

เรื่องนี้ก็น่ารักดี
ชอบคับ

[แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง]

เรื่องน่ารักมากครับ ชอบ

[-west-]

วันที่ผมป่วย
By NET



แย่ชะมัด

เป็นปีใหม่ที่แย่ชะมัด


เพราะว่าเมื่อวันเสาร์ฝนตกทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั้นหนาวได้สองวัน แล้วก็ร้อนกะทันหันผมเลยป่วยขึ้นมาเพราะอากาศเปลี่ยน ปีใหม่ปีนี้เฮียอุตส่าห์ว่าง ส่วนพี่เนยก็พาแม่กับหลานไปเชียงใหม่ทิ้งให้ผมอยู่กรุงเทพ ฯ กับคนรักตามลำพังแท้ ๆ
ทุกปีผมจะต้องกลับไปเลี้ยงที่บ้านวันที่ 31 ส่วนวันที่ 1 ก็จะจรลีมาเลี้ยงปีใหม่กับบ้านไอ้บอม นั่นหมายถึงบ้านเฮียบีมด้วยครับ แต่ปีนี้ทุกคนหนีไปเที่ยวกันหมดเลย บูมอยู่กับไอ้ปัน ส่วนบอมก็พาพ่อแม่มันไปลุยหิมะที่ญี่ปุ่นตามประสาลูกอกตัญญู
แต่สุดท้าย ทุกอย่างก็ล่มไม่เป็นท่า ผมนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่ม มีแผ่นคูลฟีเวอร์แปะอยู่บนหน้าผากโดยเฮียเป็นคนจัดการอาหารอยู่ในครัว


“เป็นไงบ้าง ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาก่อนเร็ว”

“หายแล้ว” ผมพูดเสียงอู้อี้เพราะน้ำมูกคัดจมูก เฮียเดินเข้ามาพร้อมกะละมังเล็ก ๆ ส่วนข้าวต้มหอมฉุยส่งกลิ่นมาจากข้างนอก ช่วงปีใหม่ต้องทำกับข้าวกินเองเพราะร้านรวงแถวนี้ปิดหมด ของสดที่ซื้อมาก็เหมาก่อนช่วงเทศกาลเพราะวางแผนจะทำอาหารเย็นกินกันใต้แสงเทียน เปิดไวน์สุดหรูและแต่งห้องให้สมกับเป็นช่วงเทศกาล แต่ทุกอย่างล้ม ล้ม และก็ล้ม ของแต่งห้องที่ซื้อมานอนกองอยู่ในถุงพลาสติก ส่วนอาหารเย็นที่ตั้งใจไว้ก็กลายมาเป็นโจ๊กที่หมูมากกว่าข้าว ไวน์ไม่ต้องพูดถึง นอนสงบแน่นิ่งอยู่ห่างกับที่เปิดกันคนละโยชน์

“หายแล้วอะไร ฟังเสียงดูก็รู้ว่าคัดจมูก ไหนมาดูซิ ตัวเย็นขึ้นหรือยัง”
ผมยกแขนขึ้น ปรอทวัดไข้ถูกเสียบไว้ใต้รักแร้ เฮียเอาผ้าเช็ดตามลำคอกับไหปลาร้า สักพักก็วางกับโต๊ะเตี้ย เปลี่ยนเป็นหยิบทิชชู่มาหนีบจมูกผมแทน

“สั่งสิ ปื้ด เร็วเข้า”

ผมส่ายหัว เหมือนกำลังถูกทำเป็นเด็ก ๆ ผมบรรลุนิติภาวะแล้วนะเฟร่ย! จะให้สั่งขี้มูกใส่มือเฮีย น่าอายชะมัด

“เอ้า เขินอีก ฮื้อ” เฮียบีมทำเสียงรำคาญแต่กลับมีรอยยิ้มประดับเต็มหน้า เห็นตีนตาเล็ก ๆ ขึ้นบนร่องตารู้เลยส่าแก่ขึ้นแต่ทำไมยิ่งหล่อก็ไม่รู้ “ไม่สั่งก็ไม่สั่ง เอ้า ดีขึ้นหรือยัง”
ปลายนิ้วหยาบบีบเค้นน้ำมูกผมออกมาแล้วโยนทิชชูทิ้งขยะ หยิบผ้าผืนเดิมมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ต่อก่อนเอาหน้าผากมาชนวัดอุณหภูมิ จากตรงนี้ผมเห็นสายตาเป็นห่วงเป็นใยของคนรักชัดขึ้นทำให้รู้สึกอุ่นวาบที่แก้มทั้งสองข้างขึ้นมา

“เน็ตหายแล้วจริง ๆ นะ ออกไปทำกับข้าวกันเถอะ โจ๊กเก็บไว้กินพรุ่งนี้กัน จะได้เปิดไวน์–”
ยังพูดไม่ทันจบคนตัวโตก็หันมาทำหน้าดุ ผมปิดปากเงียบกริบแล้วทำหน้าน้อยใจ ตั้งใจจะเป็นปีใหม่ที่ดีของสองคนแท้ ๆ แต่กลับล่มไม่เป็นท่าเพราะตัวเองแบบนี้ รู้งี้ไม่ออกไปทำงานหมกตัวอยู่ในห้องตั้งแต่แรกเสียก็สิ้นเรื่อง

“ออกไปแต่งห้องกันแล้วค่อยกินโจ๊กโอเคไหม ไวน์น่ะไว้วันหลังก็ได้”

“แต่นี่มันวันขึ้นปีใหม่”

“ปีใหม่ที่เน็ตไม่สบาย อย่าทำให้เฮียเป็นห่วงสิครับ” พอเจอประโยคหวานหู สุดท้ายผมก็ยอมโอนอ่อนแต่โดยดี

เส้นสายรุ้งถูกประดับตบแต่งตามขอบประตูและหน้าต่าง ส่วนต้นคริสต์มาสนั่นเฮียยกมาจากกองถ่ายเมื่อวันก่อน เศษกระดาษบางส่วนถูกตัดเป็นรูปเกล็ดหิมะ เราเปิดเพลงเบา ๆ คลอไปด้วย ผมเหลือบตามองคนรักที่ปีนขึ้นไปแขวนกระดิ่งกับตะปูแล้วอยากขึ้นไปบ้าง ยืนมองตาแป๋วอยู่ข้างล่างก่อนเฮียบีมจะกระโดดลงมาจากขอบหน้าต่าง

“อยากติดเองเหรอ”

ผมพยักหน้าถี่ก่อนถูกรวบเอวขึ้นนั่งบนบ่า คิดมาตลอดว่าตัวเองตัวเล็กแต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเล็กจนเฮียแบกรับด้วยไหล่ไหว เมื่อติดกระดิ่งสีเหลืองทองกับสายรุ้งสีเขียวสลับกับมีโบว์แดงผูกเป็นระยะได้ก็ค่อย ๆ เลื้อยลงมา จัดการกับผ้าปูโต๊ะ หยิบจานชามใหม่ที่ไม่เคยใช้ออกมาวาง

“หิวหรือยัง”

ผมส่ายหัว แต่จามฟึดฟัด วันนี้อากาศเย็นกว่าวันก่อน แต่ก็ไม่หนาวเท่าสัปดาห์ที่แล้ว เฮียเห็นท่าไม่ดีเพราะยังจามไม่หยุดเลยเดินไปหยิบผ้าพันคอในตู้มาให้ ผูกมัดเป็นทรงสวยงามแต่ไม่ลืมจะหยอดวาเป๊กซ์ไว้ตรงปลาย

“อย่าเอาไปขยี้ตาล่ะ เดี๋ยวแสบ ให้ไอระเหยมันเข้าจมูกก็พอจะได้โล่ง ๆ" พูดไปจัดผ้าพัดคอให้ไป ยิ้มที่มุมปากพลางมองผอมสายตาอ่อนโยน "ไปกินโจ๊กได้แล้วมั้ง เดี๋ยวมีน้ำขิง ดื่มให้ร่างกายอุ่น ๆ ก่อนนอนจะได้หลับสบาย"
ผมทำหน้าเหม็นเขียว ไม่ค่อยชอบเท่าไรแต่เฮียใส่น้ำตาลให้รสชาติก็อร่อยดี กระนั้นก็ยังอดเสียดายที่ไวน์เย็น ๆ ถูกเปลี่ยนมาเป็นน้ำสมุนไพรร้อน ๆ ไม่ได้ แต่อย่าหวังจะได้เถียง คนตัวใหญ่พูดเองเออเองกำชับอีกรอบให้ผมคอตก

“ไปนั่งเก้าอี้รอไปคนป่วย”

ไหล่ผมถูกดันมาบนเก้าอี้ไม้ ไม่ถึงนาทีไฟก็ดับ เทียนเล่มเล็ก ๆ เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ให้ความสว่างเมื่อเฮียยกถาดใส่หม้อมาจากในครัว เชิงเทียนที่ถูกเตรียมพร้อมตั้งไว้ใกล้แจกัน สายตาเป็นประกายวาววับคู่นั้นหยอกล้อกับแสงสีส้มเหลืองชวนมอง ถ้วยโจ๊กของผมถูกตักจนเกินครึ่ง ไม่ต่างจากของพ่อครัวนัก ที่ไม่เหมือนกันคงจะเป็นน้ำขิงร้อน ๆ ของผมกับแก้วน้ำเปล่าไม่เย็นของเฮียบีม อาหารไม่เข้ากับบรรยากาศ แต่ผมกลับรู้สึกเขินขึ้นมาดื้อ ๆ
อีกปีแล้ว ที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน
ผมรู้ มันต้องเป็นปีที่วิเศษแน่ ๆ

เสียงช้อนกระทบกับถ้วยเซรามิคดังสลับกับเสียงหัวใจของผมและคนรัก เสียงดนตรียังบรรเลงคลอ ไม่เคยรู้สึกว่าเฮียเป็นคนโรแมนติกพอ ๆ กับที่เป็นคนห่าม ๆ บางครั้งนึกอยากทำอะไรเอาใจก็เล่นเอาเสียผมลืมตัวไปเลยว่าเป็นผู้ชาย ถูกดูแลประดุจกับเจ้าหญิงในเทพนิยายขององครักษ์ผู้เพียบพร้อม
ผมยกมือเกาแก้มอย่างประดักประเดิดเมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจอสายตาคู่นั้นอีกครั้ง เฮียบีมอมยิ้มที่มุมปากกรุ้มกริ่มก่อนจะขยับตัวจากฝั่งตรงข้ามมานั่งใกล้กัน ใช้นิ้วตัวเองปากคราบโจ๊กเหนือริมฝีปากผมออกแล้วป้ายกับผ้าเช็ดหน้าใกล้มือ เห็นว่าผมทานเกือบค่อนชามแล้วก็ชวนอีกครั้ง

“ออกไปดูแสงไฟข้างนอกกันไหม”

ข้างนอกของเฮียคงหมายถึงริมหน้าต่าง ผมพยักหน้ายินยอมแต่โดยดี เพราะถ้ามากกว่านี้คงจามไม่เลิก ดื่มน้ำขิงให้คออุ่นแล้วลุกเดินนำโดยมีเจ้าของร่างสูงใหญ่ตามมาติด ๆ เอวของผมถูกดึงรวบไว้ แผ่นหลังพิงกับอกกว้างด้วยความอุ่นใจ วางมือตัวเองทับกับแขนของเฮียที่สอดเข้ามากอดด้วยความเคยชิน

“คืนนี้อยู่จนเค้าดาวน์เลยได้ไหม”

“เดี๋ยวก็ไม่หายป่วย สามทุ่มก็นอนได้แล้ว”

“แต่ว่า...”

“วันไหน ๆ ก็ไม่สำคัญเท่าวันที่เน็ตป่วยหรอกรู้ไหม อย่าดื้อให้มันมากนัก เดี๋ยวจะโดนตี”
ผมเบะปากกับคนเรื่องเยอะ แต่กระนั้นก็ยินยอมเชื่อฟังทุกคำสั่ง แสงไฟยามราตรีของกรุงเทพเวลานี้ไม่ได้ประดับไปด้วยสีแดงของไฟท้ายรถเหมือนอย่างเคย ขณะที่เป็นเมืองร้างเพราะคนออกต่างจังหวัดกันเสียมากกลับครึกครื้นและเริงระบำอยู่บนความคะนองของเทศกาล หลายคนออกไปเที่ยว หลายคนอยู่กับบ้าน บางคนอาจมีแผนดี ๆ หรือแค่ได้ใช้เวลาร่วมกันกับคนรักอย่างผมก็พอใจแล้ว

“ที่จริงก็ไม่ได้เป็นปีใหม่ที่แย่เนอะ”

ผมพูดเสียงเบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบ เฮียบีมหัวเราะในลำคอแล้วกดคางมาบนศีรษะผม “ใครอนุญาตให้คิดว่าเป็นปีใหม่ที่แย่ หืม...แฟนอยู่นี่ทั้งคน”

“ก็เน็ตป่วย ทำแผนล้มเหลวเป๋ว”

“ไม่ได้ล้มเสียหน่อย เปลี่ยนเมนูอาหารกับเครื่องดื่มดินเนอร์ส่งท้ายปีเท่านั้นเอง”
เฮียบีมบอกเสียงนุ่ม โน้มตัวลงมาจูบที่ข้างแก้ม ผมยิ้มก่อนค่อย ๆ เอียงคอกลับไปจุมพิตอย่างละเมียดละไมแต่ไม่ลึกซึ้ง ผมไม่อยากให้เฮียป่วยไปด้วยหรอกถึงไม่ยอมให้จูบมากกว่านี้ ใครอยากให้คนรักรู้สึกไม่สบายตัวบ้าง ไม่ใช่ผมล่ะคนหนึ่ง

“อยู่ด้วยกันอีกปีนะครับ”

ผมเอ่ยขอด้วยสายตาเว้าวอน อีกฝ่ายเองก็ทอประกายอบอุ่นกลับมาทางแววตา “มีความสุขด้วยกันอีกปีนะเน็ต”
ผมพยักหน้า ทอดสายตาออกไปยาวเหยียด เสียงคำรามออกจากลำคอ ไม่แน่ใจว่าเป็นเสียงผมหรือเสียงเฮียแต่มันประสานกันพอดิบพอดี
“แฮปปี้นิวเยียร์ครับ”
ส่วนวลีที่ว่า..ที่รัก กลับหายไปเมื่อริมฝีปากสัมผัส คราวนี้เฮียไม่ยอมจูบแค่แผ่วเบา ปลายลิ้นสอดลึกเข้ามาในจังหวะที่ไม่อาจไหวตัวทัน สองมือผมได้แต่เกาะเกี่ยวบ่ากว้างไว้ก่อนเอียงคอประสานลมหายใจให้เป็นจังหวะเดียวกับอีกฝ่าย หัวใจเต้นแรง และแรงขึ้นจนแก้มร้อนผ่าว

สิ่งหนึ่งที่ผมประจักษ์เมื่อไม่นานมานี้คือไม่ว่าเราจะคบกันมานานแค่ไหน รักกันเท่าไีร ก็ไม่สามารถลดความตื่นเต้นเมื่อสัมผัสกายซึ่งกันและกันได้เลยสักวินาที




Fin.


สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ

[Infinity 888]

คิดถึงเน็ตกับเฮียที่สุด  ปีนี้ก็ยังน่ารักกันเหมือนเดิม

[B52]

Thank U

[Snowermyhae]

หูยยยยยยยยยยย พี่บีมเป็นอะไรที่เลิศเลอมากกกกก

[shoi_toei]

Thanks !!!!!!

[Bear Company]

 

[Motion_Lover]

ยังน่ารักเสมอ ขอบคุณมากนะคะ

[bew_yunjae]

มุ้งมิ้งๆมากอ๊ะ
เราเจอคำว่า วาเป็กเรารู้เลยค่ะ ว่าเฮียรุ่นไหน กร๊ากกกกกกกกกกกก
เด็กปัจจุบันรู้จักแต่วิค ฮ่าๆๆๆ
เจ็บแทนเฮียที่เน็ตว่าเฮียแก่ แต่ชมว่าหล่อยอมค่ะ ให้อภัย ฮ่าๆๆๆ
สุดท้ายอ่านครบทุกคู่ลงความเห็นว่าขอเฮียบีมกับพี่ยูค่ะ

[donutnoi]

เฮียบีมก็ดูแลเนตดีเหมือนเดิม อบอุ่นมากเลยคู่นี้   

สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ