Friend's brother Brother's friend 31, สะใภ้?
[BEAM's talk]
เช้าวันเสาร์สิ้นเดือนหลังจาก
’วันนั้น’ มาร่วมเดือน เหลือเวลาอีกแค่เดือนเศษๆเท่านั้นสำหรับภาคเรียนที่หนึ่ง
ผมไม่เข้าใจความโหดร้ายของโปรเจคจบคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่เห็นจากสภาพโทรมๆของเน็ตแล้วก็รู้ว่าหนักหนาเอาการ เวลาส่วนใหญ่ไม่เว้นแม้แต่วันหยุดเน็ตใช้มันขลุกกับตำรามากมายโดยที่ผมทำได้แค่ช่วยมันแปลเท็กซ์ภาษาอังกฤษที่เจ้าหนูมันแบกกลับมาด้วยหน้ายุ่งๆเท่านั้น
วันนี้เป็นวันหยุด แต่เน็ตคงออกไปค้นคว้าข้อมูลทำโปรเจคกับไอ้โชติอีกเหมือนเคยนั่นทำให้ผมรู้สึกเหงาขึ้นมาตงิดๆ
แผ่นหลังเปลือยเปล่าที่นอนซ้อนให้ผมกอดอยู่ด้านหลังยังคงแน่นิ่ง เน็ตมีนิสัยชอบนอนสวมบ็อกเซอร์ตัวเดียว มันบอกสบายดี พอเช้าๆอากาศเย็นขึ้นหน่อยไอ้ตัวดีก็ค่อยซุกตัวเข้าให้ผมกอด เป็นแบบนี้ทุกวันนับตั้งแต่ที่ผมไปขนของมันจากหอให้ย้ายมาอยู่คอนโดด้วยกัน
คุณรู้จักความสุขไหม?
จะอธิบายยังไงดีล่ะ แต่มันคือความรู้สึกทุกสิ่งทุกอย่างของผมตอนนี้
“เน็ต...”
เราไม่ได้มีเซ็กส์กันบ่อยนัก เพราะเจ้าของชื่อควรพักผ่อนให้มากในภาวะตึงเครียดช่วงนี้ กระนั้นผมก็ไม่เคยปล่อยปละหน้าที่คนรักที่ดี เมื่อคืนตัวเองก็ช่วยมันปลดปล่อยไปก่อนนอนและจะส่งผลให้ตัวเล็กนอนหลับสนิทรอฟังเสียงนาฬิกาดังปลุกเช่นทุกที
แต่ไม่ใช่กับเช้าวันนี้ผมใช้คางเกยกับผมที่ตรงโคนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำ บ้างกดจมูกลงจูบที่ขวัญบนหัว นอนมองแสงแดดที่แยงตาผ่านผ้าม่านเข้ามาเป็นริ้วกระชับกอดมันแน่น เน็ตยังคงผ่อนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอหนุนแขนข้างหนึ่งของผมไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ตัวสั้นๆนอนขดเป็นหอยทาก พักใหญ่มันก็เปลี่ยนท่า พลิกตัวหันหน้ามาอีกฝั่งแล้วยกขาขึ้นก่ายตัวผมกับวาดแขนบางๆขึ้นกอด ตากลมยังหลับพริ้มจนเห็นขนตาที่มีไม่เยอะเท่าไหร่ชัดเจน เหมือนเด็กเล็กๆที่ขนคิ้วไม่ค่อยมี ผมบาง ขนตาก็ไม่ยาวเด้งทำให้ตาดูหวาน เน็ตเป็นเด็กผู้ชายธรรมดาๆที่สุดที่ผมไม่รู้จะนิยามตรงไหนว่ามันสะกดหัวใจคุณทันทีที่ได้เจอ
ผมว่า มันน่ารักที่กิริยาท่าทาง
ปากแดงเคี้ยวน้ำลายแจ้บๆ มุดหัวเข้าหาอกให้ผมหัวเราะเบาๆก่อนยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงให้เจ้าหมีโคอาล่าพลิกตัวหงายทั้งที่ยังหลับสนิทอยู่
ไม่อยากให้เวลาเดินผ่านไปสักนาที.. ผมจ้องมองคนหลับเหมือนเป็นคนโรคจิต
จากนั้นก็ก้มลงจูบปากแดงๆให้หายหมั่นเขี้ยว กระนั้นก็ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงให้คนหลับรู้สึกตัวตื่น
++++++++++++++++++
“ม้าบอกให้กลับบ้านบ้าง ที่บ้านให้อภัยแล้ว”
เสียงที่กรอกมาตามสายตอนผมกำลังทอดไข่ดาวเป็นเสียงของน้องชายคนรอง ท่าทางคงกำลังกินอะไรอยู่เพราะได้ยินเหมือนเสียงกำลังเคี้ยวอะไรหมุบหมับในปาก
“ช่วงนี้กูอยู่ช่วยเน็ตทำโปรเจคว่ะ เดี๋ยวเย็นนี้แวะไปกินข้าวที่บ้านด้วยแล้วกัน ม้ากับป๊าเป็นยังไงบ้าง?”
“โห ที่น้องนุ่งไม่เคยช่วย เย็นนี้เฮียก็พาเน็ตมาด้วยสิ ป๊าม้าไม่ว่าหรอก”
“จะไปว่าเรื่องอะไรวะ มึงบอกเขาแล้วเหรอ?”
“โอ๊ยเฮีย ใครจะกล้า เรื่องใครก็จัดการเองครับ บอกมาในฐานะเพื่อนผมก็ได้ อยากถามมันเรื่องโปรเจคมันเหมือนกัน”
ผมเผลอยิ้ม มองจากครัวเข้าไปในห้องนอนที่บุคคลที่สามยังซุกตัวอยู่ในผ้านวมสีขาว กระทั่งเสียงกระแอมไอจากปลายสายจะดังขึ้น
“แล้วยังไง ผมจะได้บอกพี่วรรณให้ เย็นนี้ว่างหรือเปล่า?”
“อืม.. บอกพี่วรรณเตรียมของโปรดม้ากับป๊าด้วย เย็นนี้กูจะมีเซอร์ไพรส์”
“เตี๊ยมกับไอ้เน็ตมาก่อนล่ะ เดี๋ยวมันสตั๊นท์”
ผมยิ้มกว้างกว่าเดิม แล้วตอบน้องชายว่า “อืม” ก่อนวางสายพร้อมกับร่างของใครคนนั้นค่อยๆยันตัวเองลุกจากเตียง หัวเหอยุ่งไปหมด มองไอ้เน็ตหน้ามุ่ยควานหาโทรศัพท์ก่อนทำตาโตตกใจ
“เฮ้ย สายแล้ว ทำไมนาฬิกาไม่ปลุกวะ?”
นั่นไง ซื้อหวยทำไมไม่ถูกว่ามันต้องโวยวายเรื่องนาฬิกา ผมวางไข่ดาวมะตูมลงบนขนมปังแล้วเดินไปหยิบนมในตู้เย็นออกมาอย่างใจเย็นก่อนเสียงตึงตังจะดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“เฮียไมไม่ปลุกเน็ต เน็ตนัดกับไอ้โชติไปทำโปรเจคตอนสายๆ”
“โดดสักวันเถอะน่า ไปล้างหน้าล้างตาไป เฮียเตรียมมื้อเช้าใกล้จะเสร็จแล้ว”
ณัฎฐนิชทำหน้าบี้ “ไม่ได้ เน็ตนัดไว้แล้ว เลื่อนไปไอ้โชติด่าเปิงดิ”
สรรพนามเรียกแทนตัวของเราเริ่มเปลี่ยนจากกู-มึง ผม-เฮีย มาเป็นเน็ต-เฮีย ที่จริงผมเคยขอไอ้เน็ตให้เรียกแทนตัวเองว่าเค้าแล้วเรียกผมว่าที่รักเหมือนกัน แต่ตอนนั้นมันสวนกลับมาคำเดียวว่า
”เกินไปแล้วครับสัตว์” ทำเอาคำอุธรณ์ของผมเป็นหมัน เอาวะ มันเรียกแทนตัวแบบนี้ผมก็รักจะแย่แล้ว จะให้หวานเลี่ยนครั่นคร้ามจะเบาหวานรับประทาน
ไม่ไหวแล้วกู นับวันยิ่งทำตัวเป็นเสี่ยเลี้ยงเด็กๆไปได้
“เอาโทรศัพท์มานี่ซิ” พอเห็นตัวดียังทำหน้าไม่สบอารมณ์ผมก็เอ่ยขอไอโฟนในมือมัน เน็ตเลิกคิ้วก่อนถาม
“เอาไปไม?”
“อย่าถามมากน่ะ เอามา”
เจ้าของเครื่องทำหน้างงๆ แต่ก็ยอมส่งเครื่องมือสื่อสารให้ผมแต่โดยดี กดเลื่อนๆหาเบอร์ซี้มันพักใหญ่ก่อนโทรออกแล้วกรอกเสียงไปตามสาย
“โชติเหรอ? นี่เฮียเอง...”
ตัวแสบทำตาโต มันกระโจนเข้าหาผมทันทีที่รู้เป้าหมายของการยืมโทรศัพท์ แต่นี่ใครครับ พอไอ้เน็ตผวามาใกล้ปุ๊บผมก็ใช้แขนที่ว่างรวบมันเข้ากอดปั๊บแล้วหอมฟอดไปที่แก้มขาวๆอีกรอบเอากำไรทันที
“วันนี้เน็ตไปทำงานด้วยไม่ได้นะ พอดีติดธุระ มีอะไรสำคัญมากไหม?”
ตากลมจ้องผมแทบทะลัก บิดตัวไปมาในอ้อมกอดจนผมต้องสยบมันอีกครั้งด้วยริมฝีปากหนักๆบนกลีบปากสีสด “โอเค งั้นขอบใจมากนะ ครับ สวัสดีครับ”
“เฮียอะ!”
“ทำไมครับ?”
“อย่าทำเน็ตเสียงานสิ”
“ขอเวลาเฮียวันนึงไม่ได้เหรอ? ทุกวันนี้เน็ตเอาแต่ปั่นโปรเจคไม่มีเวลาให้กันบ้างเลยนะ”
ผมถามเสียงอ้อน โค้งตัวซบหน้าลงบนบ่าลู่ให้ตัวเล็กถอนหายใจยาวเหยียด “ก็มันยุ่งนี่..”
“นะ.. วันนี้อยู่กับเฮีย พรุ่งนี้เดี๋ยวไปช่วยแปลเท็กซ์ทั้งวันเลย”
“ไม่ทำงานเหรอ?”
“เสาร์อาทิตย์ยกให้เน็ตคนเดียวครับ”
“แหวะ”
เน็ตทำท่าเหม็นเขียว มันขืนตัวออกจากแขนผมนิดๆเลยถูกลงโทษอีกครั้งด้วยจูบ
“ฮื้อ ไม่เอา ยังไม่ได้แปรงฟันเลย”
“ไม่เห็นเป็นไร เมื่อกี้เฮียก็จูบ ตอนหลับก็จูบ ไหนเงยหน้ามาให้จูบอีกทีซิ”
เน็ตยกมือขาวขึ้นปิดปาก ส่ายหัวรัวๆให้เส้นผมเรียบแปล้ของมันร่วงลงมาปรกตา ผมเลยเสยเกลี่ยให้พ้นตาใสแล้วจ้องหน้ามันตรงๆ
“เย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านกันนะ”
“หืม?”
“เฮียว่าเรื่องเราควรบอกผู้ใหญ่ได้แล้ว แม่เน็ตอยู่บ้านตลอดหรือเปล่า พรุ่งนี้เฮียว่าจะพาป๊ากับม้าไปคุยกับแม่เน็ต”
“ตลกแล้ว อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่น่า เน็ตไม่ใช่ผู้หญิงไม่ต้องทำอะไรแบบนั้นหรอก”
ไอ้หนุ่มของผมรีบปฏิเสธ ซึ่งไม่ได้เกินความคาดหมายของผมสักนิดที่มันจะทำแบบนี้ สุดท้ายตัวเองเลยจูบหนักๆไปที่หน้าผากมนอีกรอบ จะช้ำไหมวะเมียกู
“เชื่อเฮียเถอะ.. ให้ผู้ใหญ่เขาได้คุยกันสักหน่อย ถึงเน็ตจะเป็นผู้ชาย หรือเฮียจะเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ยังไงพ่อแม่ก็ไม่ได้มองว่าเราเป็นเพศไหนหรืออายุเท่าไหร่หรอก สุดท้ายท่านก็ยังห่วงเราเพราะเราเป็นลูกท่านอยู่ดี”
“แต่ว่า....”
“หรือว่าเน็ตคิดจะคบกับเฮียเล่นๆล่ะ?”
หัวกลมส่ายดิก มันยกแขนขึ้นกอดผมตอบ “เปล่าสักหน่อย”
“เฮียก็กลัวเน็ตฟันเฮียแล้วทิ้งนะ เชื่อเถอะ ให้ผู้ใหญ่เขารับรู้”
ไอ้เน็ตเบะปาก ไม่รู้ว่าไม่ชอบใจเรื่องฟันแล้วทิ้งหรือเรื่องที่จะไปคุยเรื่องของเราให้ชัดเจนกันแน่ สุดท้ายผมก็ยืนลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าให้มันผ่อนคลายในความรู้สึกช้าๆ
“เฮีย....”
เสียงหวานกระซิบแผ่ว มือที่ลูบผิวเนียนค่อยๆเลื่อนลงต่ำ เกี่ยวเอวคอดให้ชิดลำตัวโดยที่มืออีกข้างเริ่มไล้ขาอ่อนของไอ้เน็ตขึ้นมาตามอารมณ์ ผมก้มลงไปจูบที่แก้มมันเบาๆแล้วค่อยๆซุกจมูกลงดมกลิ่นอ่อนๆบริเวณกกหู
“เฮีย ไหนว่าให้เน็ตไปอาบน้ำจะได้มากินข้าว..” มันคงรู้สึกได้ถึงอันตรายเมื่อผมไล่กลีบปากจูบตามแอ่งชีพจรของมัน ทว่ามือเล็กก็ไม่ได้ผลักหรือผละออกเป็นจริงเป็นจังนัก ให้ผมถามมันในลำคอว่า“หืม?”
“มือ...” เสียงลมหายใจอ่อนเริ่มขาดช่วง ไอ้เน็ตปรือตาปรอยมองเลื่อนลอยขึ้นเพดาน ผมเริ่มล้วงมือเข้าไปในบ็อกเซอร์ของมันช้าๆ
“ทำกันเถอะ” ผมกระซิบชิดใบหู จากนั้นไอ้เน็ตก็เป็นฝ่ายใช้แขนโอบรอบคอผมแล้วหันมาจูบหนักๆ เบียดตัวเองเข้าหาให้ผมยกยิ้มที่มุมปากพออกพอใจ
เด็กคนนี้ คนที่ผมสอนทุกอย่างให้มันด้วยตัวเอง+++++++++++++++++++++
วันนี้ลูกชายผมอาบน้ำมาใหม่สะอาดเอี่ยมอ่อง ภายในดูดฝุ่นเสียจนเหมือนเพิ่งถอยมาจากโชว์รูมใหม่ๆ สภาพรถจากที่เคยมีข้าวของเบียดเสียดอยู่รกๆบัดนี้กลายเป็นสะอาดสะอ้านถูกใจตุ๊กตาหน้ารถตัวโปรด ทว่าไอ้คนที่นั่งข้างคนขับมันกลับหลับไหลสบายใจตั้งแต่ขึ้นรถมาในห้านาทีแรก
ผมไม่เคยขับรถช้าขนาดนี้ ลอบมองกระจกข้างเพื่อให้สะท้อนเห็นภาพคนหลับได้บ่อยครั้ง ทั้งที่อยากให้มันหยุดพักแต่เมื่อเช้ากลับใช้งานมันอีกจนได้ หลังเสร็จกิจผมเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้มันแล้วยกมื้อเช้ามาเสิร์ฟตอนเกือบเที่ยง ปล่อยให้เน็ตนอนพักโดยที่ตัวเองเป็นฝ่ายตระคองกอดมันไว้ตั้งแต่หลับตาจนลืมตาตื่นมาอีกรอบในตอนบ่ายแก่ๆ พอมีแรงเข้าหน่อยไอ้ตัวดีก็บ่นอุบเรื่องที่ผมรีดน้ำมันถึงสองรอบขณะที่ตัวเองปล่อยในตัวมันแค่ครั้งเดียว จุดออกัสซัมเน็ตค่อนข้างตื้น คือกระทุ้งโดนไม่กี่ทีก็ครางเสียงหลง ที่น่ารักที่สุดคือถ้ามันรู้สึกมากๆไอ้เน็ตจะกอดผมแน่นเหมือนลูกลิงเลยทีเดียว
ไม่รัก ไม่หลง ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว
ในเมื่อผมไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดีเท่าวันนี้มาก่อนเลย
“ฮื้อ...”
เสียงคำรามในคอดังขึ้นเมื่อผมเอื้อมมือไปจับมันแล้วบังคับพวงมาลัยด้วยมือขวาข้างเดียว ตากลมปรือขึ้นให้รู้ว่ารู้สึกตัวจากนั้นก็หลับต่อ ผมเลี้ยวรถเข้าห้างสรรพสินค้าใกล้บ้าน กะว่าจะซื้อของไปฝากป๊า ม้า แล้วก็น้องๆ พาเน็ตดูหนังสักเรื่อง ที่จริงมีร้านเค้กอร่อยๆเปิดใหม่ที่ชั้นกราวด์ซึ่งพวกที่ออฟฟิศแนะนำมา เหลือเวลาอีกสี่ถึงห้าชั่วโมงที่ผมจะชวนเน็ตมันเดท ถามว่าน้อยใจไหมที่มันไม่ค่อยว่างไปไหนมาไหนด้วยคำตอบคงเป็นไม่ เพราะอันที่จริงที่ผมรู้สึกคือห่วงมันมากกว่า กลัวว่าจะเครียดแล้วพาลเอาสุขภาพเสียไปด้วย
ถ้ามีเวลามันคงยกให้ผมอยู่แล้ว ดูเอาเถอะว่าขนาดพวกไอ้ปันชวนมันไปกินเหล้าจนถึงตอนนี้เน็ตยังไม่มีโอกาสได้ไปตามคำรบเร้าสักที ทั้งๆที่ปันคงตั้งใจจะนัดเพื่อพูดเรื่องเรียนต่อของมันแท้ๆ
“เน็ต ถึงแล้ว..”
ผมหอมแก้มใสหนึ่งทีหลังจากปลุกด้วยเสียงทุ้มต่ำ ไอ้เน็ตปรือตาเปิดขึ้นอีกครั้งแล้วปรับเบาะขึ้นนั่งตรง สะบัดอาการงุนงงสักครู่เหมือนลูกหมาสลัดขน แล้วหันมามองผมด้วยคำถาม
“ทำไมไม่ลงล่ะ?”
บ๊ะ ไอ้นี่ ก็มึงยังไม่ตื่นดีจะให้กูลงได้ยังไง ผมหัวเราะเสียงต่ำแล้วดับเครื่องยนต์ “ไปๆ ลงไปกัน”
“เฮียจะซื้ออะไรบ้าง?”
“ก็พวกขนมนมเนย รังนกด้วย เน็ตอยากได้อะไรหรือเปล่าล่ะ?”
ไอ้เน็ตทำท่าคิดนิดหน่อยแล้วหันมาบอก “ผมเน็ตมันเป็นทูโทนแล้วอะ ซื้อน้ำยาไปโกรกดีไหม?”
“หืม? จะทำสีผมเองเหรอ?”
“เปล่า เฮียทำให้”
ผมเลิกคิ้วสูง เดินเข็นรถเข็นตามเน็ตไปช้าๆกระทั่งหยุดตรงโซนที่ขายน้ำยาโกรกผม มองตัวเล็กเลือกสีนู้นหยิบสีนี้ขึ้นมา กระทั่งเหลือสองสีที่ถูกใจมันก็หันมาถาม
“สีไหนดี?”
สีไหนก็น่ารักหมดแหละพูดแบบนี้ได้ถูกทำหน้าแหยะใส่แน่ๆ เลยรับกล่องกระดาษในมือไอ้เน็ตมาพลิกๆดู เทียบๆกับหน้ามันแล้วก็เลือกเป็นสีน้ำตาลเบจ
“ไม่ทำสีแดงแล้วเหรอ?”
“ฮื่อ แม่ไม่ชอบ เหมือนเด็กแว็นซ์”
“อืม ก็เหมือนอยู่ ปากนี่ทาน้ำยาอุทัยมาหรือเปล่า?” ไม่แค่พูด ผมยังเอานิ้วไปดีดๆปากล่างมันให้เด้งดึ๋งๆจนถูกค้อน
“เออ เอาของเมียมาใช้ เมียเป็นสก๊อย”
ตัวดียักคิ้วย้อน ผมเลยมะเหงกมันไปที่หน้าผากอีกรอบ “เดี๋ยวเถอะ ได้แล้วก็ไปดูของด้านโน้นกัน” ณัฎฐนิชไม่พูดอะไร เดินไปตามทางที่ผมพยักเพยิดนำ มือขาวเอื้อมหยิบขนมโน่นนี่นั่นพาลให้นึกถึงตอนที่เรามาชอปปิ้งด้วยกันครั้งแรก ให้ตายเถอะ ตอนนั้นผมยังไม่นึกถึงสภาพตัวเองที่ต้องเดินตามไอ้เด็กกะโหลกกะลาตาหวานเยิ้มแบบนี้เลยสักนิด
หรือไอ้เน็ตจะเล่นของ รากราคะแหงๆ
แต่ไม่เป็นไรครับ ณ จุดนี้อะไรก็ยอมหมดแล้ว
เราใช้เวลาพักใหญ่ในการเลือกซื้อของ จากนั้นเอารถเข็นไปฝากที่จุดฝากของด้านหลังห้างสรรพสินค้าแล้วขึ้นลิฟมาชั้นโรงหนัง เอามือล้วงกระเป๋าดูรายชื่อหนังน่าดูกันเงียบๆ ไม่ได้ออกอาการกระหนุงกระหนิงเหมือนคู่รักหญิงชายทั่วไป พอได้เรื่องที่ถูกใจกับเวลาที่เหมาะเจาะก็เดินไปซื้อตั๋วเดินเข้าโรง กระทั่งสภาพแวดล้อมมืดลงนั่นแหละผมถึงเอื้อมไปจับมือไอ้เน็ตไว้ คนรักของผมก็ไม่พูดอะไรปล่อยให้จับอยู่อย่างนั้นกระทั่งหนังเริ่มฉาย ครั้งนี้เราไม่ได้ซื้ออะไรมากินด้วยเพราะออกจากโรงก็จะกลับไปกินฝีมือพี่วรรณกันเลย
จอแก้วฉายภาพยนตร์ได้ถึงกลางเรื่อง ผมก็เริ่มดำดิ่งกับภาพยนตร์ตรงหน้า กระทั่งแรงกดเกิดขึ้นบนบ่านั่นแหละ ถึงรู้สึกได้ว่าถูกตัวเล็กเอาหัวมาซบ โอยย น่ารักเกินไปแล้ว เพราะแบบนั้นผมถึงจูบที่ผมสีเส้นเล็กของมันไปหนึ่งรอบให้รางวัล ก่อนหันมาสนใจหนังที่ฉายต่อ กระทั่งไฟในโรงสว่างขั้นเมื่อหนังจบ เราถึงค่อยแยกกันแล้วเดินลุกตามกันออกจากโรงเป็นคนหลังๆ
ทั้งๆที่หนังที่มาดูวันนี้เป็นแนวไซไฟแท้ๆ แต่ผมกลับยิ้มแก้มฉีกกับความหวานที่ทะลุเส้นเลือดจนหัวใจคนแก่แทบวายตาย
ถ้ารู้ว่าน่ารักขนาดนี้ กูจีบตั้งแต่มัธยมไปแล้ว! ++++++++++++++++++++
โฮ่ง โฮ่งไอ้ปุยมักทำหน้าที่รับแขกเสมอหางยาวของสุนัขไทยหลังอานขนเกรียนสนิทกระดิกไหว กระโดดกระโจนทำตวัดลิ้นเลียแผลบๆเมื่อผมลงจากรถก่อนวิ่งวนรอบๆตัวทำจมูกฟุดฟิด ผมไม่ได้สนิทกับไอ้ปุยมาก แต่มันก็ดีใจทุกครั้งที่ผมกลับบ้าน ยกมือไหว้พี่วรรณลวกๆแล้วส่งเสียงปรามไอ้หน้าหมาไม่ให้กระโดดเอาเท้าเลอะดินมาแต้มกางเกงผมให้มากกว่าเดิม
พี่วรรณบอกบูมกับบอมนั่งเล่นเกมส์กันอยู่บนห้อง ป๊ารดน้ำต้นไม้อยู่หลังบ้าน ส่วนม้าก็ดูรายการวาไรตี้ของช่วงเย็นวันเสาร์เหมือนเคย มีพี่วรรณที่เตรียมมื้อเย็นอยู่หลังบ้านที่ได้ยินเสียงรถเลยมาเปิดประตูให้ ประเดี๋ยวต้องกลับไปทำกับข้าวต่อเพราะใกล้ถึงเวลาแล้ว ที่บ้านผมค่อนข้างกินอาหารเป็นเวลาเพราะป๊าต้องกินยาลดคอเรสเตอรอลตามประสาคนมีอายุ ผมพาเน็ตเข้าบ้านมานั่งดูทีวีกับม้า
“ม้าหวัดดี”
ผมยกมือไหว้หม่าม้า เธอปรายตามองผมแล้วสะบัดงอนนิดๆ “ยังจำทางกลับบ้านได้อีกเหรอ?”
ผมหัวเราะร่วน นั่งลงข้างๆม้า ไอ้เน็ตยกมือไหว้บ้างคราวนี้ม้าหันไปยิ้มรับคนละเรื่องตอนเห็นผม “เป็นไงมาไงเนี่ยลูก”
“อ้อ เอ่อ พอดีไอ้บอมชวนกินข้าวน่ะครับม้า”
หม่าม้ายิ้มตาปิด เธอหันไปสนใจลูกสะใภ้แทนลูกชายคนโต
“ดีเลย เจ้าบอมดูเครียดๆกับเรื่องโปรเจคอยู่ เรามาจะได้ช่วยกันปรึกษา แล้วนี่เป็นยังไงบ้าง เรียนหนักไหม?”
“เรียนก็ปกติครับ ปีสี่แล้วเน้นโปรเจค งานผมต้องเสร็จก่อนกลางเทอมหน้า ช่วงท้ายๆจะได้เตรียมพรีเซนท์อย่างเดียว”
“ยังไงก็อย่าเครียดมากนะลูก ยิ่งอยู่คนเดียวยิ่งต้องดูแลตัวเองดีๆ”
“เน็ตย้ายมาอยู่กับผมแล้วครับม้า"
ประโยคท้ายเป็นผมที่พูดขึ้นมา ไอ้เน็ตทำตาโตแต่ม้าหันมาเห็นดีเห็นงามด้วย “ดีเลย จะได้ดูแลกัน ถ้าช่วงไหนเฮียบีมทำงานหนักเน็ตปรามๆเขาบ้างนะลูก ตาคนนี้บ้างานสุดๆ ยิ่งไม่มีแฟนหม่าม้ายิ่งกลัวว่าจะโหมงานมากกว่าเก่า”
ผมยิ้ม ไอ้เน็ตทำหน้ากระอักกระอ่วน พอดีกับป๊าเดินเอาผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดเหงื่อเดินมาจากหลังบ้าน
“ป๊าหวัดดี” พอผมนำณัฎฐนิชก็ยกมือตาม พี่วรรณเดินออกมาจากครัวถือถุงที่ติดมือไปกับของฝากจากซุปเปอร์มาด้วยแล้วยกขึ้นสูง
“พวงมาลัยของคุณบีมหรือเปล่าคะ?”
“อ้อ ครับ ผมลืมไปเลย ป๊ามานั่งนี่กับม้าก่อนสิ”
ไอ้เน็ตมองผมประหลักประเหลือก ป๊าเลิกคิ้วขึ้นแต่ก็มานั่งบนโซฟาแต่โดยดี จากนั้นผมก็หยิบพวงมาลัยมะลิสองพวงออกมาจากถุง ส่งให้เน็ตหนึ่งพวงแล้วพากันมานั่งคุกเข่าที่พื้น
“ป๊า.. ม้า....”
“ผมกับเน็ตเป็นแฟนกันครับ..”ที่จริงมันก็สมควรเป็นดินเนอร์ที่เต็มไปด้วยความอึดอัดแบบนี้ หลังจากประโยคบอกเล่าของผมจบลงเราสองคนก็ก้มกราบที่เท้าบุพการีทั้งสอง ม้านั่งหน้านิ่งส่วนป๊านี่หน้าตึงอยู่พักใหญ่ พี่วรรณเองก็ยืนชอคอยู่ไกลๆโดยที่ไอ้เน็ตก้มหน้าก้มตาต่ำ
“ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เป็นคำถามเดียวของป๊า ผมตอบไปว่าหลายเดือนแล้วก็ได้ยินเสียงผ่อนลมหายใจหนักๆออกจากโพรงจมูกบิดา ป๊าลุกขึ้นจากโซฟาเดินเข้าห้อง สักพักม้าก็เดินตามไปทิ้งให้ผมเอื้อมมือไปจับไอ้เน็ตแล้วส่งยิ้มอ่อนๆเชิงให้กำลังใจ ซึ่งคนข้างๆก็ทำกลับมาเช่นเดียวกัน
เมื่อถึงเวลาอาหาร ป๊ากับม้าก็กลับมาที่โต๊ะ ไอ้บอมกับตี๋เล็กเดินลงมาเห็นบรรยากาศแปลกๆเลยกระซิบถามพี่วรรณ จากนั้นมันก็ผลัดกันตบบ่าผมให้กำลังใจราวกับเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันก็มิปาน
บนโต๊ะอาหารมีแค่เสียงช้อนส้อมกระทบกันกับเสียงป๊าซดน้ำซุป ผม ไอ้บอม ตี๋ และเน็ตเงยหน้าขึ้นสบตากันเป็นพักๆกระทั่งป๊ากินอิ่ม พี่วรรณมายกจานเก็บทว่าก็ไม่มีใครลุกจากที่นั่งเลยสักคน
“บอมกับบีมรู้ใช่ไหมที่ตี๋เล็กมันเป็นตุ๊ด”
“เขาเรียกเกย์ ป๊า”
ไอ้คนถูกกล่าวถึงมันเถียง ป๊าพยักหน้าไม่มีอารมณ์มาต่อล้อต่อเถียงมัน
“ตอนนี้บีมมาบอกป๊ากับม้าว่าเป็น
ผัวตุ๊ด”
ไอ้เน็ตสำลักน้ำลายตัวเอง โดยไอ้บอมแอบหันไปขำเงียบๆ ป๊ากับม้าสลับกันถอนหายใจยาวๆอีกรอบ
“บอมมีอะไรจะบอกป๊าหรือเปล่า?”
“ครับ??”
“จะมีสะใภ้ที่เป็นผู้หญิงให้ป๊ากับม้าได้หรือเปล่า?”
“ป๊าจะเอากี่คน ว่ามาเลย”
“อืม ก็ดี... แล้วนี่ยังไง บ้านเน็ตรู้เรื่องกันหรือยัง?”
ป๊าหันมาถามคนที่เงียบที่สุด ไอ้เน็ตพยักหน้าลงช้าๆให้ป๊ายกมือนวดขมับ “แล้วพ่อแม่เขาว่ายังไงบ้าง?”
“ครับ? ก็.. ไม่ได้พูดอะไรครับ”
“มันต้องมีพวกค่าสินสอดหรืออะไรพวกนี้หรือเปล่า ป๊าก็ไม่รู้นะว่าผู้ชายเวลาคบกันต้องทำอะไรบ้าง นี่ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม เห็นม้าว่า”
“อะ..เอ่อ ครับ แต่ไม่ต้องมีสินสอดอะไรครับ เน็ตกับเฮียแค่จะแจ้งให้ผู้ใหญ่รู้”
ป๊าถอนหายใจยาวๆอีกรอบ เอนตัวพิงพนักพิงเก้าอี้พลางหันไปสบตากับม้า
“พรุ่งนี้ม้าไปเอากำไลทองที่ร้านมาสักเส้น แล้วเดี๋ยวเราไปหาพ่อแม่เจ้าเน็ตมันก็แล้วกัน”
พอจบประโยคนั้น ผมก็เอื้อมมือไปจับณัฎฐนิชใต้โต๊ะ ก่อนยกมือไหว้ป๊ากับม้างามๆอีกรอบ
------------------------------------------
COMPLETE Friend's brother Brother's friend 31
17/10/12กลับไปทำงานต่อแล้วจ้า
หัวข้อ: Friend's brother,Brother's friend เมื่อเพื่อนสงสัย... (ตอนพิเศษวันปีใหม่ P.85) (อ่าน 1228396 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก