Friend's brother Brother's friend #Special: Samed in love
[NET's talk]
"อาทิตย์หน้าลางานวันศุกร์กับเสาร์ด้วยนะ"
เสียงทุ้มๆของอีกหนึ่งสิ่งมีชีวิตเอ่ยภายใต้ความมืดและเสียงแอร์หึ่งๆ แขนยาวและหนักยังพาดผ่านเอวเปลือยของผมไว้โดยที่เจ้าของปากซึ่งเอ่ยกึ่งชวนกึ่งสั่งนอนเบียดชิดแผ่นหลัง ใช้ปลายจมูกเกลี่ยหอมเกลี่ยดมอยู่แถวท้ายทอยในคืนที่เงียบสงัด
"จะไปไหน?"
"เสม็ด..."
นั่นคือสาเหตุที่ผมต้องทำเรื่องลาพักร้อนหลังจากผ่านโปรได้ไม่กี่เดือน ปิดโทรศัพท์เบอร์ออฟฟิศแล้วนั่งSLKคันคุ้นมาจอดทิ้งเทียบท่าแถวท่าเรือบ้านเพในช่วงต้นเดือนเมษายน
ลมเย็นตีปะทะหน้า แต่ก็ไม่อาจสู้แดดทะเลที่สาดแยงตาผ่านปีกหมวกแก๊บมาให้แสบผิว มือใหญ่ของผู้ชายตัวโตจึงเลื่อนมากดปีกหมวกผมให้ลดต่ำลงบังแดด ขณะที่ตัวมันเองแค่สวมเรย์แบนด์สีชาเอาไว้เท่ห์ๆ เราเดินขึ้นเรือโดยไม่มีใครพูดอะไรกันตั้งแต่เช้าเพราะปากยังง่วนอยู่กับการเคี้ยวหมากฝรั่งบิ๊กบลูมที่มินิมาร์ทใต้คอนโดเพิ่งรับมาขายเมื่อไม่นานมานี้อย่างบ้าคลั่ง
ในกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่เฮียสะพายมีเสื้อผ้าและเครื่องใช้ส่วนตัวสำหรับสองคน ขณะที่ผมเดินตัวปลิวมีกล้องคล้องคอแค่ตัวเดียว ยกขึ้นมาถ่ายวิวทิวทัศน์ตั้งแต่ตอนเดินทางกระทั่งทางเดินขึ้นเรือ ซึ่ง70%ของรูปมักมีเสี้้ยวหน้าของใครอีกคนติดมาด้วย อันนี้ไม่ใช่มันแสลนหน้าเข้ากล้องครับ ผมแค่ชอบความรู้สึกที่เหมือนเราดูรูปแล้วรู้ว่ามากับใคร ตอนนั้นคนที่เรามาด้วยอยู่ที่ไหนเท่านั้น
การเดินทางสู่เกาะสวาทหาดสวรรค์เริ่มต้นในตอนเช้าตรู่ แต่กว่าจะขึ้นเรือมาได้ก็เป็นช่วงสายของวันศุกร์แล้ว ป่านนี้ไม่รู้ที่ออฟฟิศวุ่นวายกันหรือเปล่า โชคดีที่เฮียบอกล่วงหน้าก่อนหนึ่งสัปดาห์ผมจึงเคลียร์งานออกจากตัวได้เกือบหมด ส่วนที่เหลือก็ฝากพี่แป้ง พี่เลี้ยงที่สอนงานตั้งแต่ผมเข้าทำงานฝ่ายดีไซน์ที่บริษัทใหม่ๆไว้ว่าถ้าหัวหน้าเร่งจะเอางานอะไรให้ช่วยจัดการให้ก่อน ขากลับจะซื้อของฝากโดยฝากให้เฮียเป็นคนเอาไปให้ถึงโต๊ะเป็นการสมนาคุณพิเศษ
ความสัมพันธ์ของผมกับเฮียเป็นที่รับรู้ของเพื่อนร่วมแผนกที่สนิทกันในบริษัท และพี่แป้งก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมกับเฮียไม่ได้คบกันปิดบังพอๆกับไม่ได้เปิดเผยเอิกเกริก ไม่ได้มีตั้งโต๊ะแถลงข่าวให้โอเวอร์ แต่ไอ้การที่คนเราจะมีใครสักคนมาคอยรับคอยส่งหรือถามสารทุกข์สุขดิบกันเกินพอดีก็เหมือนเป็นการประกาศนัยๆกับทุกคนว่าระหว่างผมกับเฮียมีความสัมพันธ์ที่พิเศษกว่าเพื่อนหรือพี่น้องผู้ชายทั่วไป
กระทั่งคนที่ควรจะเป็นคนนอกของบริษัทกลายเป็นคนในที่พนักงานหลายคนคุ้นเคยจากชีวิตประจำวันที่ใช้ร่วมกันหรือจากคำบอกเล่าที่เรียกว่านินทาแฟนตัวเองจนสนิทสนม บางทีพี่แป้งยังคอยแขวะว่า
"แกเป็นง่อยหรือเปล่า อีเน็ต" ให้ผมสับสนว่าผมหรือไอ้หล่อกันแน่ที่เป็นคนในบริษัท พรรคพวกแม่งเยอะกว่าผมหลายเท่าตัว แน่ละ สาวแก่แม่หม้ายวัยทำงานที่ออฟฟิศส่วนใหญ่จะเป็นวัยรุ่นกรี๊ดกร๊าดดาราในช่วงที่เฮียเจิดจรัสในตำแหน่งนายแบบโฆษณาอันดับหนึ่งเทียบขั้นณเดช ไหนจะสินบนที่เฮียชอบซื้อขนมนมเนยมาแจกสาวๆราวกับเข้าบ้านเด็กยากไร้ก็มิปานนั่นอีก แต่เชื่อเถอะครับ แม่งเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าโคตรๆ เพราะนอกจากจะได้เอฟซีเพิ่มหน้าตาเฉย เฮียบีมมันยังได้สายสืบและหน่วยคุ้มกันคอยเป็นหูเป็นตาไม่ให้มดปลวกมาเกาะแกะผมอีกด้วย
เฮ้ยไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่ใช่ว่าหน้าแบบผมจะไม่มีใครสนใจเสียเมื่อไหร่ พอมันทำตัวแบบเนี้ย ไอ้ผมก็เลยกลายเป็นที่รังเกียจของสังคม ประมาณว่าถึงมึงจะพยายามหล่อขนาดไหนก็ไม่มีชะนีนางไหนเหลียวตามองมึงร้อก พี่แป้งนี่ตัวดี เวลาเยี่ยวเวลาขี้ยังแทบทำเป็นสรุปรายงานส่งเฮียยังกับได้ค่าจ้างเป็นกอบเป็นกำไม่ให้ผมมีความสัมพันธ์ด้านชู้สาวชู้หนุ่มวัยทำงานบ้างเลย
แต่เอาเถ๊อะ ไอ้ผมมันก็เป็นแฟนที่น่ารัก ไม่มีใครมารักมาชอบก็ช่างปะไร เฮียรักเฮียชอบของมันคนเดียวก็เกินพอ
"เมาเรือหรือเปล่า?"คนที่อยู่ในโฟกัสของกล้องหันมาถาม ผมลดอุปกรณ์บันทึกความทรงจำลงต่ำแล้วส่ายหัว พอดีกับเรือจอดเทียบท่าเมื่อเดินทางข้ามแผ่นน้ำมาถึงเกาะ ผมกระโดดลงจากกาบเรือเอาเท้าแตะท่าเรือที่เป็นไม้ผุๆ ฉีกยิ้มกว้างให้เห็นฟันครบสามสิบสองซี่ให้วิวทิวทัศน์ที่ต่างจากฝั่งแผ่นดินแล้วยกกล้องกดชัตเตอร์รัวๆไม่สนใจคนที่มาด้วยสักเท่าไหร่ โชคดีที่กล้องเป็นแบบดิจิตอล ลองเป็นกล้องฟิล์มสิ เฮียมันได้โบกกูแน่ที่ถ่ายเรี่ยราดขนาดนี้
และเนื่องจากทางรีสอร์ทให้เชคอินตอนบ่ายสอง ผมกับเฮียเลยเอาของไปฝากที่เคาท์เตอร์ก่อนแล้วเดินดูรอบบริเวณ ที่พักที่เฮียจองไว้เป็นบ้านเรียงรายกันเป็นแถวยาวลงทะเล มีบาร์ริมทะเลและสระสปาเล็กๆสำหรับแช่น้ำจืดซึ่งส่วนใหญ่แล้วผู้ใช้บริการจะเป็นสาวๆสวมบิกินี่ ผมมองแค่หางตาเท่านั้นครับ แต่พวกผู้หญิงอกเป็นอกเอวเป็นเอวนั่นกลับหันหน้ามากันเต็มๆ อยากจะยืดที่เรียกสายตาสาวๆได้เหมือนกันนะ ติดแต่กระดากที่รู้ดีว่าสายตาหยาดเยิ้มของแต่ละนางที่ทอดมองมาไม่ได้โฟกัสที่ผม กลับเป็นไอ้ตัวโตข้างๆที่เต๊ะหล่อให้สตรีจ้องกันตาเป็นมัน เชี่ยเอ๊ย น่าหมั่นไส้สัตว์ๆ!
"ให้มันน้อยๆหน่อย"จู่ๆพ่อพระเอกของงานก็เอ่ยเสียงขรม โถ่ไอ้ถุย! ไม่ใช่กูเหรอครับที่เป็นคนต้องพูดประโยคนี้ แหม แย่งเรตติ้งตัลหลอด! กูนี่ยิ้มหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าไปอ่อยชะนียังเทียบรัศมีไอ้เฮียที่ทำหน้าบูดเป็นตูดหมาไม่ติด ยิ่งเห็นผมชายตากลับไปมองกลุ่มสาวสะบึมแล้วแม่งก็เสือกคว้าเอวผมเข้าไปกอดชิดอีก หมดกัน! สาวๆที่ผมหมายปองอยู่เมื่อครู่หันหน้ากลับไปกระซิบกระซาบกันทันทีให้เสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ดังลอดออกจากไอ้หล่อเชิงพอใจกึ่งสะใจ
"เชี่ย.." ผมสบถหงุดหงิด เฮียเลยยกมือขึ้นยีผมที่ยุ่งเพราะลมตีอยู่แล้วให้พันกันเข้าไปอีก
"หูตาไวเกินไปแล้วเน็ต เดี๋ยวจะโดนจิ้มตาบอด"
"อะไรวะ ก็ผู้หญิงแบบนั้นหาเจอง่ายๆที่กรุงเทพเสียเมื่อไหร่ อย่าบอกนะว่าเฮียไม่มอง สาบานจมูกยื่นเป็นพีนอคคีโอนะ"
"มอง ก็แค่มอง ไม่ได้สาดรังสีหื่นกามใส่ ตาเป็นประกายแบบนี้อยากโดนจัดหนักใช่ไหม?"
"ทะลึ่งละ เน็ตไม่มองเฮียก็จัด อย่าอ้างว่ะ"
ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่เด็กขี้หวง ไอ้เฮียไหวไหล่ไม่สนใจ พอเดินดูโรงแรมโดยรอบก็ไปแจ้งพนักงานว่าจะกลับมาอีกทีตอนเย็นๆ จากนั้นมันก็พาผมไปดำน้ำดูปะการัง ถังออกซิเจนห่าอะไรยั้วเยี้ยไปหมด ภาพต้นไม้ใต้ทะเลโบกไหวสารพัดสีไปตามทิศทางน้ำเรียกหัวใจห่อเหี่ยวจากการทำงานให้กระชุ่มกระชวยขึ้นมาอีกครั้ง ฝูงปลาตัวเล็กๆเหมือนบินอยู่ในมหาสมุทรมันพากันลอยตัดหน้าระหว่างผมกับเฮียใต้น้ำ พอมันผ่านไปทำให้เราสบตากันใต้สนอคเกิล
ผมอยากจูบมันผมไม่รู้ว่าเฮียยิ้มหรือเปล่า เพราะตอนนี้ผมยิ้มไม่ได้ หัวเราะก็ไม่ได้ ปากยังอมสายออกซิเจนอยู่แต่หัวใจกลับฟูฟ่อง มันเป็นคำสัญญาปีกว่าแล้วที่เฮียบอกจะพาผมมาเสม็ด คำที่เฮียรับปากจนผมลืมไปแล้วซึ่งอันที่จริงผมก็รู้ดีว่าทำไมถึงต้องเป็นสัปดาห์นี้ที่เฮียจะพามาเที่ยวเสม็ด
วันที่อายุครบ23ของผม..เราดำน้ำกันอยู่พักใหญ่กว่าจะขึ้นเรือ เนื้อตัวผมแสบ คันยิบๆน่าจะแพ้ตัวอะไรซักอย่างใต้น้ำแต่ไม่หนักมาก ไกด์ที่พามาบอกอาบน้ำเสร็จน่าจะหายจึงช่วยคลายสีหน้าเป็นกังวลของเฮียได้เปราะหนึ่ง พอขึ้นฝั่งผมก็ชวนเฮียมานั่งอาบแดดริมทะเล ซื้ออุปกรณ์เล่นทรายมาเป็นจริงเป็นจัง หวังจะสร้างปราสาทเหมือนในการ์ตูนอนิเมะตาหวานของญี่ปุ่นบ้าง สุดท้ายก็ได้แค่หอยทรายที่เกิดจากการกดแม่พิมพ์พลาสติกสีชมพูสดใสลงบนผืนทรายแล้วยกออก นอกจากนี้ก็ยังมีกุ้ง มีปู อย่างง่ายเต็มพื้นที่ด้านหน้าผมเต็มไปหมด โดยที่ไอ้ตัวโตมันแค่นอนถอดเสื้อบนผืนเสื่อ ปล่อยผมเล่นคนเดียวเหงาๆเท่านั้น
ใช่ครับ มันนอนถอดเสื้อ สวมกางเกงยางยืดขาสั้นที่ความยาวคลุมเข่าลายดอกสีฟ้า โชว์ผิวขาวจัดกับซิกส์แพคกับหัวนมแตกพานสีเข้ม สวมแว่นกันแดดเรย์แบนด์อันเดิม ใช้สองแขนประสานกันหนุนแทนหมอนนอนมองคลื่นทะเลยามบ่ายแก่ๆจนเกือบเย็นสบายใจเฉิบ แม่งน่าหมั่นไส้สัตว์ๆ สมควรแล้วที่มึงเป็นเกย์ ไอ้ห่า จะได้ไม่ต้องมาแย่งสาวๆกู...
เออ.. ขอโทษ กูลืม กูก็เป็นผมถอนหายใจพรืดยาวด้วยความริษยา คนห่าอะไรนอนเฉยๆก็มีสาวมอง หล่อนัก หุ่นดีนักใช่ไหม? ไอ้สวรรค์ทรงโปรด มึงรับบทลงโทษจากกูหน่อยปะไร ไวเท่าความคิด จู่ๆผมก็ตักทรายใส่ถังโยนใส่มันให้ไปกองแผละบนหน้าท้อง เฮียกำลังเคลิ้มๆใกล้หลับถึงกับสะดุ้งตื่นมาโวยวาย
“เฮ้ย อะไรเนี่ย!”
“หมั่นไส้”
“อะไรเล่า ก็ปล่อยให้เล่นทรายแล้วไง มากวนเฮียทำไม”
“สัตว์ หล่อ...”
เฮียยันตัวเองลุกจากเสื่อ มันฉีกยิ้มกว้างแล้วดึงให้ผมล้มตัวหงายตังลงมานอนบนตักมันพอดิบพอดีแล้วดีดหน้าผากผมดังแป๊ะ
“หล่อแล้วแฟนใคร? หืม? จะมาหมั่นไส้ทำไม”
ทั้งหล่อทั้งแสนดี.. ชาติที่แล้วกูทำบุญด้วยอะไรวะ อยากรู้จริงๆชาตินี้จะได้ทำอีก ผมเบะปากในทีแรกแต่ก็ยิ้มตอนที่มันโน้มตัวลงมาใกล้
“ไม่เอา ไม่จูบ คนเยอะแยะ”
เฮียหัวเราะเสียงต่ำแล้วลูบหน้าผากผมแทน จากนั้นก็ดันตัวให้ผมลุกขึ้นแล้วมันก็กระเถิบลงจากเสื่อมาบนทรายผืนเดียวกัน
“ไหนว่าจะสร้างปราสาท มาสิ ช่วยกัน”
ผมมองคนชวนนิ่ง และอยู่ๆก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล
บางทีคนเราก็มักจะถามหาความสุขของตัวเอง วิ่งไล่ตามมันอย่างบ้าคลั่ง ไม่มีที่สิ้นสุด
แต่สำหรับผม บางทีมันก็พอ อิ่มและตื้นตันอย่างหาที่สุดไม่ได้แล้วหลังจากเรียนจบ ปันนภบินไปเรียนต่อที่อังกฤษทันทีโดยไม่เข้าพิธีรับปริญญาแม้มันจะได้เกียรตินิยมก็ตาม คนต่อมีคือบอม บอมใช้ชีวิตเป็นปกติสุขเหมือนปุถุชนคนทั่วไป ได้Z4ตามความปรารถนาสูงสุด
ช่วงแรกมันได้งานในบริษัทชื่อดัง แต่ถูกส่งตัวไปอยู่ชลบุรี ได้แฟนเป็นผู้หญิงแก่กว่าตามสเปคซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่บริษัทมัน
ไอ้โชติทำงานอยู่บริษัทคอนเซาท์โครงการรถไฟฟ้าย่านสุขุมวิท
หมอโต๊ดเรียนจบปีนี้ คาดว่ากับน้องอรคงแต่งปีหน้า
ส่วนบูม ก็ยังใช้ชีวิตไปวันๆตามสไตล์เด็กไฮเปอร์ที่แสนจะขี้เกียจ
ผมได้งานออกแบบโครงสร้างในกรุงเทพ ไม่ไกลจากย่านมหาวิทยาลัยเลยยังอาศัยอยู่ที่เดิม เฮียเองก็ยังทำงานอยู่ที่เก่าเพียงแต่เลื่อนขั้นและเริ่มเปิดธุรกิจเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับภาพยนตร์เป็นของตัวเองซึ่งผมก็ไม่เคยไปก้าวก่ายมัน ส่วนเรื่องอื่นๆ วันแรกที่มันคบผมเป็นยังไง ถึงตอนนี้ไม่ได้สวีทหวานเหมือนตอนนั้นแต่กลับรู้สึกว่ากำลังรักกันมากขึ้นทุกๆนาที
เราไมได้มีเวลาให้กันมากนัก ไม่มีเสาร์อาทิตย์ที่ตรงกัน ไม่มีโพสอิทแปะไว้หน้าของกิน ไม่มีการเอาใจแต่ยังคงดูแลเหมือนเก่า นานๆทีที่จะหาเวลาตรงกันสวีทหวานอย่างเช่นทำกับข้าวด้วยกัน หรือออกไปนั่งร้านหรูใจกลางเมืองบ้าง แต่อย่างที่บอกครับ นานๆที ที่เหลือมักเป็นกิจกรรมทั่วไปมากกว่าที่ทำให้เราได้ใช้เวลาร่วมกัน
กระนั้นผมก็ไม่เคยรู้สึกว่ามันบกพร่องอะไร“เฮียยังไม่ได้ซื้อของขวัญให้เน็ต ไม่รู้ว่าอยากได้อะไร”เสียงทุ้มของผู้อยู่ร่วมห้องพักว่าพลางเดินมากอดผมจากด้านหลัง ห้องที่เราได้เป็นฝั่งon seaของรีสอร์ท ซึ่งบรรยากาศในห้องชวนเสียตัวสุดๆ ฟากหนึ่งของห้องเป็นกระจกใสสามารถมองเห็นทะเลยามค่ำคืนที่มืดมิดแต่จรัสไปด้วยแสงดาวเต็มฟ้า ไม่ได้ยินเสียงลมแต่รู้ว่าคลื่นจะซัดฝั่งให้ดังครืน ครืน ทั้งห้องถูกฉาบด้วยไฟสีส้มเหลือง ตบแต่งด้วยดอกลั่นทมสีขาวสะอาดตา
กลิ่นสบู่เหลวที่เราใช้ด้วยกันหอมตลบ ผู้ชายตัวโตใช้คางเกยบ่าผมไว้แล้วโยกตัวไปมา
“เฮียเป็นของขวัญที่ดีที่สุดของเน็ตแล้ว” พูดจริงนะ ไม่ได้คิดจะปากหวานให้มันตบรางวัลอะไรเลย
“อะไร คืนนี้อยากกดเฮียเหรอ?”
“ได้ไหมล่ะ?”
ผมหันไปทำหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง เฮียเลิกคิ้วขึ้นแล้วปล่อยแขนที่กอดผมไว้ยกชูเสมอบ่ายอมแพ้ให้ผมหัวเราะขำ“เฮ้ย ยอมง่ายไปป่าว เล่นตัวสักหน่อยสิ”
“ก็เขาว่าเคารพเมียแล้วจะเจริญ”
“ถ้าเฮียยอมคืนนี้เน็ตก็ไม่ได้เป็นเมียแล้วเหอะ มาเร็วอีหนู มาให้ป๋ากอดเสียดีๆ”
ผมแกล้งพูด เฮียก็เดินมาออดอ้อนออเซาะจนน่าเตะ “ป๋าอย่าทำอะไรหนูเลยนะ”พูดตรงๆ อยากทำมาก
ทำอะไรประมาณว่า วางตีนบนอกมันแรงๆซักทีน่ะ ปารมีแม่งโคตรกวนตีนผมทำหน้าเหม็นเบื่อ เฮียเลยง้อด้วยการหอมแก้มแรงๆจนแทบยุบ แล้วกระเซ้าถามอีกรอบ
“อยากได้อะไรวันเกิด?”
“ไม่อยากได้ แค่เฮียพามาเที่ยวก็พอแล้วเนี่ย ฟินสุดๆละ”
ถึงตอบไปแบบนั้น เฮียก็ยังทำหน้ามุ่ย เหมือนมันอยากให้อะไรผมสักอย่างจริงๆแต่ด้วยความที่อยู่กินกันจนเป็นเรื่องธรรมชาติไปแล้ว บางทีมันก็คงคิดไม่ออกว่าผมอยากได้อะไร
ผมไม่ใช่คนสนใจอะไรเป็นพิเศษ ไม่มีของสะสม ไม่มีรสนิยม อันที่จริงคงเป็นคนประเภทที่ อะไรก็ได้ มากที่สุดในโลกแล้ว
“ชอบหรือเปล่า?”
“ที่มาเที่ยว หรือคน?”
“ทั้งสอง” เฮียย้อน ยิ้มตาเยิ้ม ผมเลยตอบไป
“ชอบ..”
“ทั้งสอง?”
“อื้ม”
สุดคำพูด เฮียก็จูบผมหนักๆที่หน้าผาก จากนั้นผมก็เดินไปรูดม่านตรงกระจกให้ปิดสนิทไม่สามารถมองทะลุเข้ามาหรือมองลอดออกไปได้อีก คนตัวโตเดินไปที่ตู้เย็น เห็นอีกทีมันก็หยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมาจิบแล้ว
“ที่จริงเฮียมีเรื่องที่อยากจะทำวันเกิดเน็ตอยู่นะ”
พูดพลางโยนเบียร์อีกกระป๋องมาให้ผม พอกดเปิดต้องรีบเอาปากไปเลียฟองที่ฟู่ขึ้นมาก่อนหกเลอะเทอะ ผมหันไปตั้งคำถามด้วยการเลิกคิ้ว เฮียยกเบียร์ขึ้นดื่มอีกครั้งแล้วหันมาบอก “อยากไปขอบคุณแม่เน็ตที่ให้เน็ตเกิดมา”
“เวอร์ละ”
ผมว่า เฮียหัวเราะแล้วเปิดทีวีดูรายการวาไรตี้ช่วงดึกก่อนปล่อยให้สายตาลอยล่องไร้จุดที่แม่นยำ ถือกระป๋องเบียร์ไว้คนละข้าง ส่วนอีกข้างก็กุมมือกันไว้ รู้สึกอุ่นในหัวใจเหมือนมีฟองเบียร์ไปล้นทะลักอยู่ในปอด ปากนี่ฉีกยิ้มไม่หยุดจนเริ่มจะเมื่อยแก้ม ซึ่งคนข้างๆก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน
โคตรมีความสุขเลยจริงๆ “เน็ต... สุขสันต์วันเกิด มีความสุขมากๆนะ”
ให้มากกว่านี้อีกเหรอ? โอย แค่นี้กูก็เศร้าแทนคนทั้งโลกแล้วที่มีคนแฮปปี้มากมายเหมือนดูดพลังบวกมาจากผู้คนทั่วทุกสารทิศ ช่วยบอกผมทีว่าตอนนี้มีใครแฮปปี้กว่าผม แค่มีเฮียอยู่ข้างๆ บอกตรงๆทุกอย่างมันสุดแล้ว ไม่ไขว่คว้า ไม่ดิ้นรน ไม่ตะเกียกตะกาย แค่มันอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปก็พอ
“ถ้าเฮียดูแลเน็ตแบบนี้ตลอดไป เน็ตคงมีความสุขมากๆแบบที่เฮียอวยพรได้ไม่ยากเลย”
คนตัวโตบ่น ฮื่อ ในลำคอแล้วปล่อยมือที่จับไว้มายีหัวผม
“ต้องบอกหรือเปล่าว่าเฮียรักเน็ตมากแค่ไหน”
ผมรีบยกมือขึ้นมาโบกแล้วหัวเราะ “ไม่ต้องๆ เลี่ยนตายห่า”
“งั้นก็อย่าพูดเหมือนไม่ไว้ใจเฮียสิ”
“ก็แซวไปงั้น ซีเรียสน่า”
“ซีเรียสสิ ให้เฮียพูดเหมือนเน็ตจะทิ้งเฮียบ้างไหมล่ะ? ไม่ชอบเหมือนกันใช่ไหม เพราะงั้นอย่าพูดแบบนี้อีก”
“คร้าบ คร้าบบ” พอรับปากผมก็ล้มตัวลงนอนตักกว้าง ให้คนรักลูบเรือนผมไปมาเหมือนแมวเซื่องๆ ผมหลับตาลงด้วยความรู้สึกขอบคุณที่ล้นปรี่อยู่ในอก
ไม่มีเทียน ไม่มีเค้กวันเกิด ไม่มีแม้กระทั่งของขวัญ ไม่มีเพื่อนมากมายห้อมล้อม ไม่มีเสียงเมจเสจ มีแค่เฮียตรงนี้กับหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน ผมกลับอุ่นซ่านและวาบหวามไปทั้งหัวใจ
ผมมีความสุข อยากจะพูดซ้ำๆเผื่อว่าความรู้สึกที่ว่าจะระบายออกมาจากที่มันเอ่อล้นในจิตใจได้
“ที่จริงเน็ตก็มีอะไรที่อยากจะได้จากเฮียเหมือนกัน”
ผมจับมือหนาของชายหนุ่มรูปงามไว้ สบตามันจากที่นอนตักอยู่ ปารมีเอากระป๋องเบียร์ของมันวางลงบนโต๊ะเตี้ยข้างโซฟาแล้วยึดของผมไปด้วย ใบหน้าของผู้ชายที่โน้มตัวลงมาเล็กน้อยกร้านแดด
แก้มมันเป็นสีชมพูนิดๆขณะที่ผิวส่วนอื่นเข้มกว่าก่อนมาเล็กน้อย ผมเอามือของเฮียวางที่ข้างแก้มของตัวเองก่อนจะไล้มือผมขึ้นไปโอบรอบคอมันให้ก้มลงมาจูบที่ปาก
“ตั้งแต่คบกันมาเฮียเป็นคนเริ่มตลอดเลยเนอะ”
เสียงผมพูดชิดหู ค่อยๆดันตัวเองจากที่นอนเอาหัวหนุนตักมันบนโซฟายาวเป็นนั่งซ้อนบนหน้าขา ค่อยๆแลบลิ้นออกมาแตะติ่งหูก่อนสบตาเฮียด้วยแววตาเป็นประกายวาววับ
บอกได้คำเดียว
โคตรแรด!“จะเล่นอะไรแผลงๆอีก วันนี้ลุยมาทั้งวันไม่เหนื่อยเหรอ? เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”
“เน็ตบอกแล้วไงว่าขอ”
วุ้ย อย่าลีลานักสิวุ้ย กูก็เขินนะสัตว์! ผมจ้องหน้ามันนิ่ง เฮียเบือนหน้าหนีแล้วหัวเราะในลำคอ หูแดงก่ำลงไปถึงคอ นี่เขินใช่ไหมปารมี มึงเขินใช่ไหม น่ารักว่ะแม่ง
“ขออะไร ว่ามาสิ”
“หันหน้ามาก่อน”
“เอ้อ.. เรื่องมากจัง”
“เร็วๆ”
สิ้นเสียงสั่ง เฮียก็ทำท่าลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนค่อยๆหันมาหา ตาตี่ยังเฉไฉมองนกมองไม้ในห้องสี่เหลี่ยมไปเรื่อย ผมก็เลยจับแก้มมันทั้งสองข้างด้วยมือของตัวเอง บังคับให้อยู่นิ่งๆก่อนก้มลงไปจูบที่ปาก
มีเพียงเสียงลมหายใจของเราที่ผสานกันเคล้าเสียงน้ำลาย ริมฝีปากดูดดึงซึ่งกันและกันซ้ำๆ สลับกับลิ้นที่วิ่งไล่ล่ากันในโพรงปากของใครคนใดคนหนึ่งเป็นพักๆ
ผมถอนจูบออกมา น้ำลายยังยืดสะท้อนแสงไฟเหมือนในการ์ตูนโป๊ไม่มีผิด
“คืนนี้เน็ต On top นะ...”ทันทีที่พูดจบ ผมก็พลิกตัวให้เฮียนอนราบบนโซฟา ไร้เสียงทักท้วงใดๆนอกจากเสียงหัวเราะต่ำในลำคอ
ขอโทษครับที่รัก แต่ผมก็อยากควบม้านามว่าปารมีมานานแล้วเหมือนกัน!
Plusผมลืมตาตื่นในช่วงสายของวันใหม่ มองหน้าคนที่นอนคว่ำพลิกหน้ามาทางผมให้เห็นน้ำลายไหลยืดลงไปถึงหมอนแล้วอดไม่ได้ที่จะบีบจมูกเบาๆ ทว่าเจ้าของจมูกนิ่มยังนอนแช่ตัวแน่นิ่ง ส่งเสียงกรนบ่งบอกว่าหลับลึกให้ผมกระหยิ่มยิ้มในใจ
เมื่อคืนเป็นอีกคืนที่โคตรวิเศษ ทั้งที่ปกติแล้วเน็ตมักจะอิดออดเวลาที่ถูกผมอ้อนขอกอด แต่เมื่อคืนนอกจากมันจะยอมให้ผมขย้ำดีๆแล้วไอ้ตัวแสบยังแทบทำผมหัวใจวายตายด้วยการขอขึ้นจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง ท่าทีเก้ๆกังๆกับแก้มสีระเรื่อบ่งบอกได้ดีว่ามันเคอะเขินแค่ไหนนั่นทำให้ผมยิ่งชอบมองเมื่อมันขึ้นไปเริงระบำโดยมีผมประคองสะโพกกลมเอาไว้ เด้งตัวสวนกับไอ้ตัวเล็กที่กดสะโพกลงมานิดหน่อยหน้าหวานก็บิดเบี้ยวเหยเกจนสุดท้ายยอมแพ้พ่าย นอนนิ่งให้ผมจัดการเหมือนทุกครั้งจนหมดแรง
ถุงยางอนามัยถูกแกะใช้ไปหมดกล่อง รอบหลังๆถึงใช้ของสดและก็เป็นอย่างที่เห็น เด็กหนุ่มอายุ23ได้ไม่พ้นวันนอนแหม่บหมดสภาพให้แกล้งเฉย ผมจึงก้มลงไปงับที่ปลายจมูกมนเบาๆอีกรอบ
ไม่มีคำบอกรักหวานหูในเวลาที่มันหลับ ผมขยับตัวไปหอมแก้มและจูบหน้าผากมันซ้ำๆแต่เนิบนาบเพราะกลัวไปรบกวนคนรักให้หลุดจากห้วงนิทรา ก่อนกลับลงมาซุกตัวในผ้าห่ม ขยับตัวไปนอนกอดมันต่อทั้งที่ตาเบิกโพลง
โคตรรักเลยว่ะ ไอ้เด็กคนนี้------------------------------------------
COMPLETE Friend's brother Brother's friend Samed in love
12/12/12
หายไปนานมากกกกกกกกก ถ้ารู้สึกว่าวิธีการเขียนหรือภาษาที่ใช้มันแปร่งๆกราบขออภัยแนบอกนักอ่านงามๆหนึ่งที ให้ตีก้นอีกหนึ่งหน คือห่างจากการเขียนมาระยะเวลาพอสมควรเลย ข้ออ้างเดิมๆ งานหนักมาก พอมีเวลาเข้าหน่อยก็หนีไปเที่ยวเหนือมา กิกิ 
แอบรู้สึกว่ายิ่งเขียนเน็ตยิ่งแรด พาร์ทสเปเชี่ยลกว่าจะเคี่ยวกว่าจะเข็ญออกมาก็นานนมเลยทีเดียว คราวนี้มีอยู่ว่า ถ้าจะขอตัดจบเรื่องปันให้เป็นปริศนาต่อไปจะมีใครสาปแช่งเค้ามั้ย?? เดี๋ยวจะเอาเรื่องอื่นพล็อตอื่นมาเซ่นแทน ไม่โกรธกันนะ 
สงสารเค้าเถอะ เค้าแอบตันจริงๆ TT แต่รับรองว่ามีโอกาสจะมารับใช้นักอ่านที่น่ารักน่าหยิกทุกท่านอีกแน่ๆ มีพลอตแล่นในหัวแต่ไม่มีเวลามานั่งเขียนเท่าไหร่เลย อภัยให้เค้าเถอะนะ 
ขอบคุณทุกแรงใจและการรอคอย กลับมาจากทำงานแล้วอ่านคอมเม้นซ้ำๆเหมือนเป็นยาโด้ปเพิ่มพลังชีวิตได้ดีจริงๆ
รักทุกคนนะ จุ๊บุจุ๊บุ 
ฝากเรื่องสั้น เหนือฝัน ไว้อ่านกันเล่นๆด้วยเน่อ ขอบคุณมากค่ะ ^^ 
หัวข้อ: Friend's brother,Brother's friend เมื่อเพื่อนสงสัย... (ตอนพิเศษวันปีใหม่ P.85) (อ่าน 1228412 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก