หัวข้อ: [เรื่องสั้น]ยิ่งใกล้…ยิ่งหวั่นไหว(?) SP-เด็กผม ใครก็ห้ามแตะ(3/3)[26/5/56]

[bleach_pa]

ขอโทษที่หาย(หัว)ไปเนิ่นนาน 

ที่จริงแต่งSPมาซักพักแล้วแต่ยังไม่จบ

มาลงไปแต่งไปเพื่อกระตุ้นตัวเองให้มีสปีตการแต่งกลับมาซะหน่อย

ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากนะคะจะนำมาปรับปรุงให้ดีขึ้น 
 ส่วนที่ท่านNewYearzzได้บอกไว้ต้องขอบคุณมากนะคะ มึนจริงๆตอนนั้นแต่งทำไมเดี๋ยวมันทำอาหารไม่เป็น อีกตอนก็ทำเป็น? พอไปอ่านดูก็แทบช๊อก นี่ฉันทำอะไรลงไป ได้แก้ไขข้อผิดพลาดให้แล้วนะคะ

ฝากตอนพิเศษด้วยนะคะ 



[เรื่องสั้น] ยิ่งใกล้…ยิ่งหวั่นไหว(?)

SP :: เด็กผม ใครก็ห้ามแตะ! (1/3) 



“ ลมเด็กมึงรออยู่ข้างล่างแหนะ ”


หา ?! อะไรนะ?


ผมเงยหน้าขึ้นมาจากจออย่างรวดเร็ว เด็กผม? ผมคิ้วขมวดมองไอ้เพื่อนก้องที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะ ส่วนไอ้เพื่อนเทมส์หูผึ่งหางกระดิกรีบแทรกหน้าเข้ามา


“ เด็กมึง ใช่คนที่เคยพูดถึงรึเปล่าวะ ” พอเทมส์พูดจบไอ้เป้ก็มองผมแล้วยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยจนทำให้ผมหน้าแดงแปร๊ด


ไอ้…ไอ้พวกรู้ทันเอ๋ย


ผมเก็บข้าวของรีบหนีลงมาด้านล่างท่ามกลางเสียงล้อของมันสามตัวเรื่องเด็กผมไล่หลังออกมาจากห้อง ผมกดลิฟท์ด้วยใจที่เต้นตึกตักจนแทบจะหลุดออกมานอกอก พอลงมาก็พบหนุ่มในชุดไปรเวทนั่งอยู่บนโซฟารับแขกของบริษัทใบหน้าหล่อเหลานั้นก้มมองนิตยสารในมือ ผมสังเกตเห็นพนักงานหญิงจำนวนไม่น้อยรวมถึงโอเปอเรเตอร์สาวเดินเฉียดแถวนั้นกันให้ควักจนผมเห็นแล้วยังหมั่นไส ไอ้หล่อเอ๋ย


เหมือนเจ้าบ้านี่จะรับรู้ถึงแรงนินทาเลยเงยหน้าจากหนังสือขึ้นมามองผม ผมเบ้ปากใส่ขณะที่เจ้าตัวการยิ้มนิดๆอย่างหน้าหมั่นไส เออมึงหล่อกว่าก็อย่าทำได้ใจไปผมเชิดใส่หันหน้าเดินหนีออกมาจากบริษัทแต่ก็ถูกคว้าข้อมือได้ก่อนจะถึงรถ


“ ลม ” ผมหน้าบูดบึ้ง


“ โกรธที่ผมมารอโดยไม่ได้บอกหรอ ” ผมจ้องไปที่ตัวการที่ดูยังทำหน้ามึนงง ยังไม่รู้เลยใช่ไหมว่าทำอะไรผิดเนี้ยหา ผมหน้างอก่อนจะสะบัดแขนแต่เจ้าเด็กบ้านี้จับเอาไว้ซะแน่น


“ ลมก็บอกซิไม่งั้นผมจะรู้ได้ยังไงว่าลมโกรธผมเรื่องอะไร ” นี่ยังต้องให้ผมพูดอีกหรือหา?


“ ไม่บอก! ” ผมทำท่าจะพยายามหนีออกไปเจ้าเด็กบ้านี่ก็จับผมยัดเข้ารถก่อนจะขับออกไป ผมนิ่งเงียบมองข้างทางอย่าหาว่าผมงี่เง่าเลยนะครับ คนที่งี่เง่านะมันเป็นคนข้างผมซะมากกว่า เชอะ!


“ ถ้าลมไม่พูดแล้วผมจะรู้ได้ยังไง ” เสียงพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบที่ผมก่อทำให้ผมยังแกล้งนิ่งทั้งๆที่ก็ได้ยิน
ไอ้พวกทำผิดแล้วยังไม่รู้ตัวเอ๋ย!







ตอนนี้พวกผมย้ายมาอยู่ด้วยกันที่คอนโดของผม บางครั้งก็จะแยกย้ายกันกลับไปนอนที่บ้านกันบ้าง ทันทีที่ถึงห้องผมก็เดินเข้าห้องนอนปลดเนกไทก่อนจะพับแขนเสื้อเตรียมจะไปอาบน้ำแต่กลับถูกร่างข้างหลังโอบกอดผมเอาไว้ทำให้ผมชะงัก ผมหันหน้ากลับไปดันเจ้าบ้านี่ออกให้พ้นตัวแต่กลับโดนรวบไว้ในอ้อมกอดของเจ้าเด็กบ้านี่แทน ริมฝีปากของเจ้าเด็กนั้นก้มลงมาจูบไซร้ซอกคอผมทันที


“ เฮ้ย! เก่ง อือ จะทำอะไร ” ทำไมอยู่ๆก็จู่โจมอะไรของมันกัน ปกติเก่งไม่เคยมาซุกไซร้อะไรกะทันหันแบบนี้ ขณะที่ผมยังมึนๆไอ้เด็กบ้านั้นก็จับคอผมเงยขึ้นรับจูบของมัน ผมรับรสสัมผัสที่หอมหวาน ร่างของผมถูกผลักลงบนเตียงกว้างก่อนที่ร่างสูงจะตามลงมาพร้อมกัน ยังไม่ทันส่งเสียงประท้วงใดๆผมก็โดนจู่โจมต่อทันที


“ อือ ” เสียงผมร้องครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ริมฝีปากร้อนไล้ไปตามซอกคอ มือสองข้างที่ผมขัดขืนถูกรวบสูงไว้เหนือผม ผมได้แต่ดิ้นไปมาแต่เหมือนจะทำให้เรายิ่งแนบชิดกันมากขึ้นไปอีก


“ เก่ง … อ่าห์ อะ ” ผมร้องห้ามแต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุไอ้เด็กบ้านี่เลยไล้ใบหน้าผ่านหน้าท้องผมลงไปซุกไซร้ส่วนอ่อนไหวจนผมได้แต่ร้องครางออกมา


“ ทีนี้ลมบอกผมได้รึยังว่าโกรธเรื่องอะไร ” เสียงกระซิบข้างหูทำให้ผมหน้าแดง แต่ฐิทิก็ยังฝังลึกทำให้ผมพูดออกไปจนเหมือนเป็นเสียงคราง


“ ไ….ไม่….อือ ” สิ้นเสียงเหมือนผมจะได้เสียงหัวเราะหึๆของเจ้าเด็กบ้านี่ และเสียงพูดข้างๆหู


“ งั้นคืนนี้ก็อย่าหวังจะได้นอนเลย  หึหึ ” ผมยิ่งหวาดหวั่นเมื่อมองเห็นรอยยิ้มมัจจุราชของเจ้าเก่ง
เอาจริงดิ! ผมดิ้นพัลวันแต่ไอ้เด็กจอมรู้แกวรวบมือผมไว้ตั้งแต่แรกแถมยังทับลงมาคร่อมไว้อีกทำให้ผมดิ้นไม่หลุด สุดท้ายก็ได้แต่ส่งเสียงครางบิดเร้าแบบนั้นจนถึงเช้า







โธ่เว้ย!  ผมเครียดจริงๆ ไอ้เด็กบ้า


ผมกัดขนมปังอย่างคลั่งแค้นกว่าเมื่อเช้าจะตื่นมาทำงานก็เกือบสิบเอ็ดโมงส่วนเจ้าเด็กบ้านั้นหายไปแล้วพร้อมกับโน็ตที่เสียบไว้ว่า ‘ผมเห็นลมหลับสบายเลยไม่กล้าปลุก และโทรไปบอกพี่เป้ให้แล้วนะครับ’   


อ้าก! อ่านแล้วโครตจะจี๊ด มึงช่วยคิดหน่อยได้ไหมว่าที่กูมาทำงานสายก็งามหน้าพออยู่แล้วยังมีหน้าโทรไปหาพี่สะใภ้เพื่อนตูอีกว่ามึง…มึงทำให้กูไม่ได้หลับจนถึงเช้าอีก ตอนที่ผมมาถึงที่ทำงานก็แทบจะแทรกหน้าลงบนพื้นกระเบื้องแถวนั้นเมื่อเหล่าเพื่อนตัวดีผิวปากวี๊ดวิ้วกันตั้งแต่เห็นผมเดินเข้ามา ผมหน้าแดงจนแทบจะไหม้อยู่แล้ว


“ ไง เพื่อนลมสามีไม่ยอมปล่อยออกจากบ้านหรอ ฮิ้ว! ” ผมหน้าแดงก่อนจะหันไปแยกเขวี้ยวใส่ไอ้เพื่อนเทมส์


“ หุบปากน่า ” ไอ้เป้ขัดขึ้นก่อนที่ผมจะซุกหน้าลงกับพื้นแถวนี้


“ นี่มึงได้คุยเรื่องนั้นกับเจ้าเก่งรึยัง ” เป้ถามผม ผมส่ายหน้าไปมาจะว่าไปผมยังไม่กล้าพูดเลยดีกว่า ผมละหมั่นไสเจ้าเด็กนี่จริงๆที่ไม่เคยรู้ตัวเลยสักนิดว่าตัวเองเสน่ห์แรงแค่ไหน สาวๆงี้รุมติดตรึมจนผมมานั่งกลุ้มใจอยู่นี่ไง


ทำไมผมต้องนั่งกลุ้มนะหรอก็ไอ้คุณพี่สะใภ้ผมสืบมาว่าที่ทำงานของเจ้าเด็กนั้นมีสองสาวอันตรายอยู่นะสิ


คนแรกก็น้องแป้ง เด็กสาวที่หลังทำงานจบดันได้ไปอยู่บริษัทเดียวกับเก่ง ยิ่งเคยเป็นแฟนกันมาก่อนที่จะมาคบกับผม แถมในอดีตยังรักหรือหลงมาก่อนอีกถึงเจ้าตัวจะไม่แน่ใจก็เหอะ แต่ก็เคยมาอกหักร้องห่มร้องไห้ให้ผมฟัง ถึงเธอจะมาแฟนแล้วก็นี่ก็ต้องขึ้นทะเบียนแบล็คลิสไว้


คนที่สองนี่น่ากลัวกว่าน้องแนน สาวสวยที่มาหลงรักตามตามติดเจ้าเด็กเก่งที่ทำงาน ตามรายงานของไอ้เพื่อนเป้ได้รู้ว่าบางวันเธอถึงขั้นตามติดเจ้าเด็กนี่มาถึงบ้านหรือขอให้เก่งขับรถไปส่ง มีความสามารถในการเกาะหนึบเข้าขั้น


แต่ปัญหาใหญ่หลวงที่สำคัญคือมันไม่เคยรู้ว่าตัวเองป๊อปนี่ซิ ผมถึงได้เครียดจนหัวจะแตกอยู่ตรงนี้!  การมีแฟนเด็กมันก็คงลำบากแบบนี้(?)


“ ถ้ามึงยังไม่รีบพูดกับมันรับรองโดนสาวที่ไหนคาบไปแดกแน่ ” ไอ้เป้พูด นี่กูมาปรึกษามึงไม่ได้ให้มึงมาซ้ำเติมกูนะเว้ย


“ เออ กูเข้าใจแล้ว ” ถึงจะบอกแบบนั้น แต่จะให้ผมพูดกับมันยังไงดีล่ะ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

รีบกลับมาโพสตอนต่อนะคะ รออ่านอยู่

[nokkaling]

 

[momokaii]

สนุกมากคะ น่ารักพอกรุบกริบ 
รออยู่นะคะ

อยากอ่านต่อแล้ว ดูว่าเมื่อไรลมจะง้างปากตัวเองซะที
มัวแต่งอนอยู่ได้

[Crown]

รออยู่น๊า~~

[drasil]

น่ารักดีนะ
เรื่องก็เดินเร็วดีค่ะ ตามสไตล์เรื่องสั้นอ่ะเนอะ
ขอชมเรื่องภาษานะคะ เราไม่เจอคำผิดเลย คือไม่รู้ว่าไม่มีเลยหรือมีน้อยมาก พอดีเราติดนิสัยอ่านแอบข้ามหน่อยๆ
แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ก็ขอชมค่ะ ^^

[NewYearzz]

น่ารัก 

มาต่อไวๆนะครับ 

[pogpax]

  รีบกลับมาน่ะ รอชั้นรอเธออยู่....

[keem]

รอๆๆ

[punchnaja]

เอ่อ..

มาต่อแค่ครึ่งนึง มันค้างน๊าาาาาาาาาาาา

[zuu_zaa]

สนุกมากค่ะ แล้วจะติดตามอ่านนะคะ

[bleach_pa]

[เรื่องสั้น] ยิ่งใกล้…ยิ่งหวั่นไหว(?)

SP :: เด็กผม ใครก็ห้ามแตะ! (2/3) 



ทำไมผมต้องมากังวลว่าจะพูดกับมันยังไง จะยังไงดีล่ะ? จะให้ผมบอกว่าห้ามมันยุ่งกับผู้หญิงทุกคนก็คงไม่ได้ จะบอกให้ระวังพวกเธอสองคนในแบล็คลิสต์มันจะเหมือนว่าผมเข้าไปสอดส่องสะกดรอยที่ทำงาน เข้าไปยุ่มย่ามกับชีวิตเจ้าเก่งเกินไปจน
เหมือนเมีย(?)แก่ๆขี้หึงหวงรึเปล่านะ ผมละกลุ้มใจจริงๆ จนไม่รู้จะพูดยังไงดี


“ พี่ลม ” เสียงเรียกที่คุ้นเคยแต่สรรพนามนำหน้าที่ไม่คุ้นทำให้ผมหันกลับไปหลังจากที่คิดไม่ตก ร่างของเก่งยืนอยู่ข้างรถกำลังส่งยิ้มมาให้ แต่เมื่อผมมองข้าไปในรถที่เห็นนั่งอยู่ในรถนั้นมัน


“ แนนขอให้ผมแวะไปส่งเธอ แต่ผมบอกว่าจะมารับพี่ลมก่อน ” ผมพยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นรถเบาะหลัง เก่งเดินเข้าไปนั่งที่คนขับ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป


น่าแปลกที่ผมนิ่งซะจนตัวเองยังแปลกใจ ผมรู้สึกเหมือนอารมณ์มันครุครุ่นรอเวลาประทุออกมานะซิ ใบหน้าหวานของน้องแนนเด็กฝึกงานที่เก่งต้องคอยดูแล การกระทำของเจ้าเก่งนี่แหละที่ทำให้ยัยเด็กนี่ถึงได้คิดว่าตัวเองพิเศษกว่าคนอื่นถึงได้หาทางใกล้ชิดเจ้าเก่งอยู่นี่ไง ส่วนเจ้าเด็กบ้านี่ก็ไม่เคยรู้ตัวเลยจริงๆว่าตัวเองนะป็อปมากแค่ไหนถึงได้แต่คอยทำให้ผมปวดหัวอยู่แบบนี้


“ สวัสดีคะพี่ลม ” ใบหน้าหวานหันมายิ้มให้ผมผ่านกระจก ผมอึ้งๆแต่ก็ยิ้มตอบกลับไป


“ พี่ลมนี่น้องแนน น้องที่มาฝึกงานที่แผนกผม ส่วนนี่พี่ลมที่ผมเคยพูดถึง ” เด็กเก่งพูดแนะนำน้องแนนก็อุทานก่อนจะหันมามองผมอีกรอบ เอ๊ะ ไอ้เด็กนั้นเคยพูดถึงผมว่าไงบ้างเนี้ย? น้องแนนถึงได้มองผมแบบแปลกๆ ดูยิ้มๆยังไงก็ไม่รู้


“ พี่เก่งแนนไม่ค่อยเข้าใจ ” แล้วน้องแนนก็ชวนเก่งคุยเรื่องงานที่บริษัท ส่วนผมก็มองจากข้างหลังเงียบๆดูทั้งสองคนคุยกัน ดูไอ้เด็กบ้านี่จะตอบคำถามน้องแนนอย่างเดียวโดยไม่มีบทสนทนากับผมอีกจนไปส่งน้องแนนเสร็จ ตอนแรกว่าจะไม่คิดมาก แต่นี่มันชักจะเครียดซะแล้ว


“ ลม ” ผมนั่งมองข้างทางไม่สนใจ หลังจากที่ยัยน้องแนนลงไปไอ้เด็กบ้านี่ก็เห็นหัวผมขึ้นมาทันทีเชียวนะ เก่งเงียบไปหลังจากที่เรียกแล้วผมไม่สนใจ ไม่นานรถก็เลี้ยวเข้ามาจอดในดอนโด ทันทีที่จอดรถดับเครื่องผมก็ก้าวลงก่อนมายืนข้างๆรถ


“ ลม ” เสียงเด็กนั้นเรียกผมแต่ผมก็ยังคงเงียบ ก่อนจะเดินเข้าตัวตึกก่อน


“ นี่ลมอย่าทำเป็นไม่สนใจผมสิ ” ลม ลมอย่างงู้อย่างงี้ ทีก่อนหน้านี้ยังเป็นพี่ลมอยู่เลย เชอะ  เสียงเรียกของเก่งที่เรียกผมดังอีกสองสามครั้งก่อนที่จ้าตัวจะเดินมาคว้าไหล่ให้ผมหันกลับมามอง ผมขืนตัวเจ้าเด็กบ้านี่เลยคว้าแขนผมทั้งสองข้างไว้แน่น


“ ถ้าลมยังเงียบอยู่อีกผมจะถือว่าลมโกรธเพราะหึงผมนะ ” เก่งยังคงพูดต่อ จนผมอดตอบกลับไปไม่ได้


“ แล้วมันไม่จริงหรอไง ” ผมหันกลับไปตอบด้วยความโมโห ทันทีที่รู้ว่าตัวเองพลาดไปผมก็เอามือปิดปากแทบไม่ทัน ใบหน้าของเก่งตอนนี้แดงจนผมอดแดงตามไปด้วยไม่ได้ นี่ผมพูดอะไรออกไปวะเนี้ย เด็กเก่งที่เริ่มทำอะไรไม่ถูกเกาหัวแก้เก้อก่อนจะพูดคำที่ผมไม่คาดคิด


“ ไม่คิดเลยนะว่าลมจะพูดตรงๆแบบนี้ … ผมดีใจจัง ” ใบหน้าแดงของเก่งทำให้ผมมองค้างด้วยหัวใจเต้นรัวจนจะหลุดออกจากอก อ่า ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว ผมสะบัดแขนรีบหนีๆไปจากตรงนี้


ไอ้…ไอ้เด็กบ้า


ผมรีบเดินออกมาตั้งแต่คบกับเจ้าเด็กบ้านี่หัวใจผมก็เสี่ยงกับการเป็นโรคหัวใจไม่เว้นแต่ละวัน ผมยังคิดอยู่ว่าซักวันผมจะต้องหัวใจวายตายแน่ๆ


“ ลม ” เสียงเรียกพร้อมเสียงฝีเท้าที่วิ่งตามมาทำให้ผมเดินเร็วขี้นแต่ก็ไม่ทันเจ้าเด็กบ้านี่ก็คว้ามือผมไม่จับไว้ได้อยู่ดี


“ ผมไม่มีอะไรกับน้องแนนทั้งนั้น ไม่งั้นผมจะกล้าพาเธอมาหาลมได้ยังไง ” เสียงเก่งทำให้ผมคลายความกังวลใจไปเปลาะนึงมันก็จริง แต่ว่า…


“ นายรู้ตัวใช่ไหมว่าตัวเองนะป๊อปแค่ไหน ” ผมพูดด้วยความไม่พอใจ ไหนๆแล้วเคลียร์กันให้จบเลยดีกว่า


“ เพราะฉะนั้นห้ามให้ใครมายุ่งหรือเกาะแกะกับสาวไหนเด็ดขาดเข้าใจไหม ” ใบหน้าของเก่งดูเหวอๆจนผมหลุดขำแต่แล้วก็ต้องหยุดลงเมื่อมืออีกข้างของคนตรงหน้ารั้งต้นคอของผมเงยขึ้นริมฝีปากร้อนบดเบียดกับริมฝีปากของผมขณะที่กำลังมึนงงผมก็เผลอให้ลิ้นอุ่นเข้ามา


“ อือ... นาย…มาทำอะไรตรงนี้หา ” ผมหน้าแดงหายใจลำบากแต่ก็รีบผลักเจ้าบ้านี่หลังจากทีดูท่าทางว่ามันจะไม่ยอมผละออกไปง่ายๆ แถมนี่ลานจอดรถที่สาธารระถ้าใครมาเห็นเข้าผมคงเอาหัวมุดดินแน่ๆ


“ วันนี้ลมพูดให้ผมดีใจมาหลายรอบแล้วนะ… รู้งี้ผมมากับแนนตั้งนานแล้ว ” เสียงเจ้าเด็กบ้านี่พูดอย่างดีใจ แต่ไอ้ประโยคหลังนี่สิ


“ เมื้อกี้ว่าไงนะ ” ผมชักโมโหแล้วนะไอ้ประโยคเมื่อกี้ยังจะกล้าอีกหรอ ยังไม่ทันจะทำอะไรร่างของผมก็ถูกรั้งเข้าไปใกล้จนแทบชิดกัน ก่อนที่จะกระซิบข้างหูผม


“ วันนี้ลมน่ารักมาก คืนนี้ผมจะตอบแทนความน่ารักของลมเองนะครับ ที่รัก ” รอยยิ้มสดใสของเจ้าเก่งทำให้ผมใจเต้นตึกตัก


และแล้วผมก็ได้เรียนรู้ว่าต่อไปนี้ผมจะไม่พยายามทำตัวน่ารักให้ไอ้เจ้าบ้านี่เห็นเป็นครั้งที่สองอีกแน่ๆ





กำลังแต่งต่อใกล้จบแล้ว เลยเอาตอนนี้มาลงให้ก่อน
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ 

[iammz]

น่ารักดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ
ลมเคี้ยวหญ้าอ่อน อิอิ >.<

[Crown]

ลมน่ารัก มาต่อเร็วน่ะค่ะ

[snack]

เนื้อเรื่องง่ายๆสบายๆไม่มีอะไรซับซ้อนอ่านไปเพลินๆดีค่ะ

[NewYearzz]

แหม่ะ เป็นเราหน่อยไม่ได้ จะทำตัวน่ารักทุกวันเลย 

[chatori]

น่ารัก! ทั้งพี่ลมและน้องเก่ง อิอิ

[punchnaja]

รอตอนจบค่ะ

สรุปว่าลมก็รู้ป่ะ ว่าแนนชอบ???

[mint_852]

รอตอนสุดท้ายอยู่น้า
รีบๆมาต่อเถอะ
อยากอ่านแล้วอ่า

[bleach_pa]

[เรื่องสั้น] ยิ่งใกล้…ยิ่งหวั่นไหว(?)


SP :: เด็กผม ใครก็ห้ามแตะ! (3/3) 





ผมลืมตาขึ้นมาช้าๆทันทีที่ตื่นก็เห็นใบหน้าของหล่อเหลาอยู่ตรงหน้า ผมอมยิ้มก่อนจะยื่นมือออกไปลูบแก้มของเขาเบาๆ คนอะไรไม่รู้ทำไมตอนหลับถึงได้ดูน่ารักแบบนี้ ไม่เหมือนกับตอนเมื่อคืนที่เหมือนกับพยัคฆ์เข้าสิงแบบนั้น ผมขยับตัวขึ้นมานั่งอย่างยากลำบากอันเนื่องมาจากรางวัล‘ความน่ารัก’ของผมและความบ้าส่วนตัวของหมอนี่ทำให้เมื่อคืนเจ้าบ้านี่ถึงได้มีแรงเท่าไรใส่ไม่ยั้ง


อ้าก!…ผมเอามือกุมหน้าที่คาดว่าตอนนี้คงแดงก่ำ ให้ตายสินี่ผมคิดมันขึ้นมาทำไมอีกล่ะเนี้ย ยิ่งกว่านั้นผมยังได้ยินคำๆนั้น


“ ผมรักลม…รัก ” ผมหน้าร้อนผ่าวเมื่อคิดได้ถึงเสียงนุ่มของเขาที่ทำให้ผมหลับไปอย่างมีความสุข มันอบอุ่นและสุขซะจนผมคิดว่าตัวฝันไปรึเปล่า แม้เราจะใจตรงกันแล้วหลังจากที่คบกันมาหลายปีแต่ลมก็ไม่เคยสารภาพรักกับผม จนเมื่อวานนี้ในที่สุดผมก็ได้ยินมัน


“ ขอบคุณนะ ” ที่บอกผม  ขอบคุณที่ทำให้ผมไม่ต้องรอคอยอีกต่อไป ผมมองใบหน้าของคนที่ผมรักก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบที่ริมฝีปากนั้นเบาๆ  ผมเถิบตัวออกมาจากเตียงไปอาบน้ำแต่กลับถูกผลักให้นอนลงหลังติดเตียงอีกครั้ง


“ เก่ง ” ผมอุทาน นัยน์ตาเบิกกว้างใครจะไปคิดว่าคนที่ตัวเองคิดว่าหลับสนิทมาตลอดจะตื่นขึ้นมาทำตาเป็นประกายซะจนผมล่ะเสียวด้านหลังวาบๆ


“ ลมทำให้ผมคลั่งแล้วจริงๆนะ ” สายตาวาวของเก่งทำให้ผมประท้วงหาทางเอาตัวรอดให้กับตัวเองเป็นการใหญ่


“ ฉ…ฉ..ฉันไปทำให้นายคลั่งตอนไหน ”


“ ก็ลมจ้องผมอยู่นานแถมยังมาลูบอีก หลังจากลวนลามผมเสร็จยังมาขโมยจูบอีก ถ้าไม่ยั่วแล้วเรียกว่าอะไรกันละ ” ยิ่งไอ้เด็กบ้าพูดผมก็ยิ่งรู้สึกอยากให้ตัวเองหลอมละลายหายไปกับเตียงจริงๆ


“ ดูเหมือนตอนนี้ลมทำสำเร็จ…ผมคลั่งขึ้นมาแล้ว ” สายตาของนักล่าทำให้ผมอยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆ ก่อนที่ร่างสูงจะกดทับผมลงมาซะชิด ใกล้ซะจนปลายจมูกแทบจะชนกัน


“ และผมจะไม่ปล่อยให้ลมจากไปง่ายๆ”ยิ่งเก่งจับมือผมไล้เนื้อตัวของเขาลงไปลากผ่านซิกแพ็คลงไปถึงสะดือ ผมกลืนน้ำลายเฮือกก่อนที่มือของผมจะถูกดึงต่ำลงไปจนสัมผัสได้ถึงความใหญ่โตด้านล่างยิ่งทำให้ผมหน้าร้อนผ่าว อายซะจนอยากจะเป็นลมตายไปซะตอนนี้


“ ก…เก่ง ” ทำไมวันนี้ผมถึงได้พูดชื่อนี้ได้ลำบากยากเย็นแบบนี้แถมมันยังแหบพร่าแบบนี้อีก


ไม่มีคำตอบรับ ผมถูกจูบไปทั้งตัวในหัวได้ยินแต่เสียงครางและการแสดงความรักอันเร่าร้อนของหมอนั้น


หลังจากวันนั้นทำให้ผมเริ่มตระหนักแล้วว่า


ผมคงจะ….แก่แล้วจริงๆ


เพราะผมทนรับความต้องการของไอ้เด็กบ้านี่ไม่ไหวแล้ว!








เสียงข้อความทำให้ผมหยิบโทรศัพท์ของเก่งขึ้นมามอง เครื่องมือสื่อสารที่กำลังเด็งแอปพิเคชั่นสุดฮอตฮิตอย่างLINEที่กำลังเด๋งว่ามีข้อความเข้ามันสี่ห้าข้อความ ผมเปิดเข้าไปอ่านเลยแบบไม่ขออนุญาต เปล่าไร้มารยาทนะครับผมแค่เสือก  เอ๊ย..ผมแค่เช็คมือถือสามีตามปรกติ


รายชื่อที่ขึ้นหลาทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าคนที่ส่งเข้ามาคือ‘ น้องกิ่ง ’ ชื่อนี้ผมรู้ดี ก็น้องสาวเจ้าเก่งนั้นแหละหมอนั้นเล่าให้ฟังว่าตอนนี้น้องสาวเรียนอยู่มหาลัย ผมกับเธอไม่เคยเจอกัน และผมเองก็ไม่รู้ด้วยว่าเจ้าเก่งเคยเล่าเรื่องของผมให้น้องกิ่งฟังยังไง ผมยังคิดอยู่เลยว่าถ้ากิ่งรู้ว่าผมเป็นแฟนของเก่งแล้วรับไม่ได้ขึ้นมาผมกับเก่งจะเป็นยังไง


ผมกำลังปวดหัวผมก็ถูกรวบตัวไปอ้อมแขนของคนข้างหลังแถมยังเอาคางที่เกยไหล่ผมอย่างถือวิสาสะอีก ผมทำหน้ายุ่งผลักหน้าไอ้เจ้าเก่งออกแต่มันกลับไม่ออกมาเกาะผมแน่นเข้าไปอีก มันคว้าโทรศัพท์ตัวเองไปดูทันทีที่เห็นผมถืออยู่


“ อ้าวกิ่งนิ ” ผมมองโทรศัพท์ที่เก่งกดเปิดดูตรงหน้า



“ เห็นกิ่งบอกว่าลงมาเมื่อวาน และวันนี้จะเข้ามาหาผมที่นี่ ” หา! ที่นี่….ผมช็อคค้างเรื่องมันเกิดเร็วจนงงไปหมด


“ ลม ”


“ ฉันว่าวันนี้ฉันออกไปข้างนอกดีกว่า ” ผมดันตัวเองออกมาจากเก่ง ผมควรออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด


“ ทำไมล่ะลม เดี๋ยว… ” ผมถูกคว้ามือเอาไว้ดึงยังไงก็ไม่ยอมปล่อย


“ ไม่เป็นไรหรอกเชื่อผมเถอะ กิ่งนะ… ”


| ปิ๊งป๊อง  ปิ๊งป๊อง |


ร่างของเราทั้งคู่ชะงักค้างก่อนที่ผมจะรีบเดินไปเปิดประตูหน้าห้อง สงสัยคงเป็นเป้แหง่มๆช่วงนี้พี่ไฟชอบหาเรื่องมาที่นี่บ่อยๆ จะว่าไปยังกับเพิ่งระลึกได้ว่าผมเป็นน้องพี่งั้นแหละ ผมเปิดประตูออกมา


“ มากันอีกแล้วนะ…..เอ่อ…. ” ผมพูดค้างยังไม่จบลิ้นผมก็แข็งจนแทบชา ร่างของสาวน้อยทั้งสามรายยืนยิ้มอยู่ด้านหน้าห้อง หนึ่งในนั้นคือน้องแนนเด็กฝึกงานที่บริษัทเจ้าเก่งและสาวอีกสองนางที่ผมไม่เคยพบ ขณะที่ผมยังทำอะไรไม่ถูกผมก็ดึงมาอยู่ข้างๆประตูของฝีมือของเจ้าเก่ง


“  อ้าวสาวๆมากันแล้วหรอเข้ามาก่อนเลย ” สาวๆเข้ามาก่อน? ผมมองสาวน้อยที่โผกอดเจ้าเก่งทำให้ผมคิดได้ทันที…น้องกิ่ง ซวยแล้วผมหนีไม่ทันแล้ว 


แต่ว่าเมื่อกี้เพิ่งบอกว่าจะมีเองไม่ใช่หรอ ทำไมมาถึงกันเร็วจัง หรือว่าผมกับเก่งน่าจะโดนหลอกมากกว่าดูสายตาของสาวทั้งสามนางที่หันมามองผมตาไม่วางขนาดนี้ดูท่าทางผมจะเป็นเหยื่อ(?)ในครั้งนี้ซะมากกว่า


“ แล้วทำไมพวกเธอถึงได้มาเร็วนักละ เพิ่งส่งข้อความมาบอกพี่เองไม่ใช่หรือไง ” เสียงเก่งช่วยชีวิตผมไว้ได้อย่างทันทวงทีโดยมองมากๆเข้า ผมเองก็ประหม่าไปเหมือนกัน น้องกิ่งหันหน้ามาทำให้ผมมองเห็นเธอตรงๆใบหน้าที่ดูคล้ายเจ้าเก่งอยู่เหมือนกันเพียงแต่ดูแก้มป่องกว่า ตาโตกว่า ผมที่ยาวสวยตัดหน้าม้าและย้อมสีน้ำตาลแดงดูสวยหวาน ดูดีทั้งพี่ทั้งน้องจริงๆ


“ ก็กิ่งอยากมาเจอพี่ลมนี่น่า ” ผมผงะไปไม่คิดว่าเธออยากมาเพราะว่าต้องการจะเจอผม


“ อยากจะเจอพี่ ” ผมชี้มาที่ตัวเองอย่างมึนงง หรือว่าน้องกิ่งจะสงสัยความสัมพันธ์ของผมกับเก่ง? ผมเม้มปากแน่นกำลังคิดหาทางแก้ตัวเจ้าเก่งก็คว้ามือผมไปจับ ผมรีบสะบัดออกแต่เจ้าหมอนี้กลับไม่ปล่อยนะสิ


“ กรี๊ด ” เสียงกรี๊ดกร๊าดจากสามสาวทำให้ผมยิ่งลุกลนมากกว่าเดิมเห็นไหมเขามองกันใหญ่แล้วเจ้าบ้า เสียงหัวเราะของเจ้าเก่งทำให้ผมหน้างอมากขึ้นไปอีก สาวแว่นผมดำที่เป็นเพื่อนของน้องกิ่งกับแนนหันมายิ้มให้ผม


“ ไม่เป็นไรคะพี่ลม พวกหนูรู้ความสัมพันธ์ของพวกพี่กันหมดแล้ว ” รู้? หมดแล้ว? ผมหันขวับไปทางเก่งที่ทำหน้า ‘ผมเปล่าพูด’ ใส่ผม


“ พี่ลมอย่าโกรธเลยคะ พวกหนูรู้กันได้เองตังหาก ” เสียงของน้องกิ่งทำให้ผมที่กำลังจะกินหัวเจ้าเก่งรู้สึกอึ้งไป


“ พวกหนูจะไม่ขัดขวางพวกพี่หรอกนะคะ ” สายตาวิ้งๆจากสามสาวสวยที่ตอนนี้ตาเป็นประกายจนผมมึนงง นี่ผมพลาดอะไรไปรึเปล่า ยังไม่ได้คิดอะไรต่อผมก็ถูกพวกเธอลากไปนั่งลงก่อนจะถูกจับถ่ายรูปตามด้วยดันเก่งเข้ามาถ่ายด้วยอีกคน ผมเหลือบมองเจ้าเก่งอย่างขอความช่วยเหลือ แต่กลับได้สายตาอ่อนใจกับเด็กๆพวกนี้กลับมาดูท่าผมคงต้องยอมเลยตามเลยแล้ว


“ เสร็จรึยัง ” เสียงเริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อพวกผมถูกถ่ายรูปก่อนจะขอให้เล่าเรื่องตอนคบกันอีก ทั้งๆที่ผมคิดว่าจะไม่ได้รับการยอมรับแต่ดูเหมือนน้องกิ่งกับเพื่อนๆจะดูชอบผม(?)มากกกว่าที่ผมคิดซะอีก


“ ใจเย็นๆน่า ” ผมลูบหลังไอ้เจ้าเด็กขี้โมโห


“ แต่ว่า…. “ เก่งยังไม่ได้พูดต่อน้องกิ่งก็เข้ามากอดแขนผมก่อนจะอ้อนแบบเด็กๆ


“ พี่ลมเย็นนี้ไปกินข้าวกับพวกหนูหน่อยนะคะ นะคะ ” ผมมองเหล่าสาวๆก่อนจะมองหน้างอของใครบ้างคน แม้ไม่อยากจะทำให้เจ้าเด็กเก่งงอนแต่นานๆน้องกิ่งจะมาเยี่ยมเพราะที่นี้ก็ไกลมหาลัยน้องๆเขา แถมผมพอโดนตื้อมากๆใจก็อ่อนยวบไปเหมือนกัน (ก็ผมแพ้เด็กนิครับ)


“ ได้อยู่แล้วสาวๆ ” ผมยิ้มให้เด็กๆท่ามกลางเสียงประท้วงของเจ้าเด็กโข่ง


“ ไม่ได้ผมไม่ให้ไป กิ่งกลับไปเลยออกไปให้หมดเลยทั้งสามคน ” เสียงพาลๆของเก่งทำให้ผมไม่พอใจ


“ ทำไมทำแบบนี้ล่ะ นานๆน้องจะมาหานะ ” ผมหันกลับไปว่า


“ นี่ลมไม่เห็นหรอว่ากิ่งต้องการจะแกล้งผม ” เสียงเข้มขึ้นของเจ้าเก่งทำให้ผมปวดเศียรเวียนเกล้า นี่ทะเลาะกันแย่งผมกับน้องตัวเองหรอผมละพูดไม่ออกจริงๆ คบเด็กก็คงจะลำบากแบบนี้(!?)


“ งั้นพวกหนูกลับก่อนแล้วกันนะคะ ” น้องสาวแว่นที่ผมยังจำชื่อไม่ได้กับน้องแนนพยายามยื้อน้องกิ่งออกจากห้องไปได้สำเร็จ ก่อนออกไปผมยังได้ยินเสียงแววๆของน้องแนนบอกให้ผมเคลียร์กับเก่งกันดีๆ ซึ่งดูเหมือนตอนนี้จะดีไม่ลงแล้ว


“ ทำไมทำตัวแบบนี้ ” นี่ผมละปวดหัวกับพฤติกรรมเด็กๆแบบนี้จริงๆ สายตาที่ไม่ยอมแพ้แบบนี้อีก


“ ผมไม่ผิด ” ผมได้แต่สายหัวไปมาแต่กลับถูกดึงเข้าไปจูบซะแบบนั้น


“ อือ …. ปล่อย…นะ ” รสจูบที่รุนแรงที่ให้ผมรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปากแต่คนตรงหน้ากลับไม่ยอมถอนออกกลับจูบจนผมยินยอม ทันทีที่ปล่อยให้ลิ้นร้อนเข้ามาตวัดเกี่ยวอย่างร้อนแรงจนผมหายไม่ทัน เมื่อถอนริมฝีปากออกผมก็แทบจะทรุดลงไปกอง ร่างของผมถูกกอดหลวมๆ


“ ….ขอโทษ ” เสียงพูดเบาๆของคนตรงหน้าทำให้ผมเหนื่อยใจแต่ก็อดกอดตอบไม่ได้


“ ผมแค่ไม่ชอบให้ลมไปตามใจคนอื่นที่ไม่ใช่ผม โดยเฉพาะเจ้าเด็กนั้น ” เสียงไม่พอใจของเก่งทำให้ผมเหนื่อยกับพี่น้องคู่นี้จริงๆ น่ารักก็น่ารักอยู่แต่มันมาพร้อมกับความปวดหัวนี่สิ ผมละอดไม่ได้ที่จะขยี้หัวของเจ้าเด็กโข่งนี่จริงๆ


“ ไม่เห็นต้องไม่พอใจเลยนั้นน้องนะ ”


“ ก็น้องนั้นแหละ ไอ้เจ้าเด็กบ้านั้นถึงได้เอาใหญ่จะมาแย่งลมไปจากผมอีก ” แรงกอดที่รัดมากขึ้น ท่าทางที่เหมือนเด็กๆทำให้ผมหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนที่จะผละออกมาจากอ้อมกอดสองมือประคองใบหน้าของเก่งขึ้นมาก่อนจะประทับจูบลงไปบนริมฝีปากเบาๆ


“ ฉันมีนายคนเดียว ต่อให้นานอีกแค่ไหนฉันก็รักได้แค่นายคนเดียว ” ผมมองนัยน์ตาของคนตรงหน้าเพื่อยืนยันในคำพูด แม้นี่จะไม่ใช่ความรักครั้งแรกของผมแต่ผมแน่ใจว่ามันจะเป็นรักครั้งสุดท้ายของผมตราบนี้และตลอดไป


“ เลิกกังวลได้แล้วเด็กน้อย ” ผมพูดพลางลูบแก้มของเขาเบาๆ ใบหน้าที่เบิ่งตาค้างมองผมอย่างตื่นตะลึงก่อนที่จะกระพิบตาปริบๆยังไม่ทันทำอะไรผมก็ต้องยอมแพ้อีกรอบเมื่อร่างสูงโถมทับผมลงมาทั้งตัว ก่อนจะตามด้วยจูบหนักที่ริมฝีปากทีนึง


“ ผมนะรักได้แค่ลมเท่านั้น  เพราะลมถึงทำให้ผมได้เข้าใจคำว่าความรัก ” เสียงที่ดังออกมาแม้จะไม่ดังมากแต่กลับก้องอยู่ในหูผมประทับเข้ามาในใจ


“ ผมจะไม่มีวันปล่อยมือไปจากลมจากนี้และตลอดไป ”




|| - FIN - ||




ขอโทษทุกคนที่มาลงช้า 
ไม่ได้ตั้งใจจริงๆเสร็จตั้งแต่พฤหัสแล้วแต่ยังไม่ได้แก้อะไรเเลยช่วงนี้ออกไปทำธุระทุกวัน
วันนี้ไปกินข้าวนอกบ้านกลับมาเปิดคอมทำงาน
เฮ้ย! ลืมแก้แล้วลงเรื่องนินา เลยลงให้ก่อนเลย เดี๋ยวอาจจะมีแก้ที*

ขอบคุณมากนะคะ ที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้นะคะ   
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามแม้ว่าเรื่องจะจบไปแล้ว และท่านที่หลงเข้ามาอ่าน 


ปล.นี่เอามาลงพอดีวันเกิดเลยนะเนี้ย ฉลองปิดเรื่องแบบสมบูรณ์ไปด้วยในตัว 55+


เจอกันใหม่ในเรื่องหน้านะคะ  ไว้เอาคำเปรยมาฝาก 

[yeyong]

เพิ่งเห็นตอนพิเศษค่ะ  มีแฟนเด็กต้องทำใจ มีแต่คนอยากงาบ คริคริ

[VICcy]

มีแฟนเด็กต้องทำใจครับพี่ลม
Happy Birthday คนเขียนนะคร้าบบบบบบบบบบ

[himenana]

  น่ารัก มาก เก่งลม 

[babanabekuya]

ขอบคุณมากๆคับผม

[seaz]

มีแฟนเด็กแล้วจะเป็นอมตะ ฮ่าๆ

[heroza]

สุดท้ายกรายเป็นเด็กมันขี้อ้อนไปเสียดื้อๆ

[twinmonkey0311]

 

[kun]

โดนเด็กกิน คุ้มๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ
พี่คู่น้อง น้องคู่พี่ เงินทองไม่รั่วไหล อิอิ
เดี่ยวมาอ่านต่อพิเศษน่ะ ตาจะปิดแล้ว อิอิ

[koikoi]

 น่ารักจังอยากอ่านคู่พี่ไฟด้วย

[kun]

มีแฟนเด็กก็ต้องฟิดเข้าไวน่ะ อิอิ
ลมเก่งน่ารีกกกก