หัวข้อ: >> กอด~ ตอนพิเศษ แมวเมา กับความลับ P.26 25/12/13

[Naenprin]

หลงต้นขนาดนี้ ยังไม่รู้ใจตัวเองอีกหรอไม้ ระวังพี่รักคาบไปนะจ๊ะ

[Whatever it is]

ให้ต้นคบกับพี่ีัรักไปเล้ยยย ไม้มันดีแต่หื่น เหอะๆ

[Kalamall]

  นึกว่าต้นจะทำเฉยๆเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นซะอีก ที่ไหนได้ ทั้งง้อทั้งกอดหอม นี้มันยั่วไม้ชัดๆ 

เหอเห่อ เสร็จโจร เพราะงี้แหละน๊า

ก้างคืออิตาพี่รัก ใช่ม่ะ มาเลยพี่ตอนหน้ามาหวานใส่ต้นให้ทะเลจืดไปเลย.....หลังจากนั้นหาดแห่งนี้ก็จะได้พบกะพายุเก...

[Tassanee]

อยากขอบคุณมากๆ ค่ะที่ติดตามผลงาน ถึงบางคนจะเข้ามาเม้นเล็กๆ แล้วหายไป ก็ไม่เป็นไรคะ 
แค่เข้ามาดูก็ดูใจแทบแย่แล้ว   มีหลายคนที่ติดตามผลงานเรามาตั้งแต่เรื่องแรก  อยากขอบคุณจริงๆ
ที่ให้กำลังใจเสมอมา  ....  หรือแม้แต่คนที่เข้ามาใหม่นะคะ 
     
ทุกๆ คอมเม้น เป็นกำลังใจที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ค่ะ ที่ทำให้เรามีพลังในการแต่งต่อ 
มีช่วงหนึ่งที่แต่งไม่ออก เฟล  หาย หรือดำเนินเรื่องไม่ดี  เลยไม่ค่อยมีคนเม้น...
ตอนนั้นแบบว่า ความรู้สึก...  down มากๆ อ่ะ  ....  เลยพลอยแต่งไม่ออกไปด้วย   แต่ตอนนี้พอมีคนเม้น
รู้สึกดีใจมากๆ  ฮ่าๆๆ   อยากบอกว่า  ขอบคุณนะคะ  ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณมากๆ 
จะพยายามแต่งให้ดี แต่งให้ไว  ถ้าแต่งได้......  มีใครจะจ่ายล้านหนึ่งป่ะ?  ฮ่าๆ  ล้อเล่น

 


 didi
 iamnan
 jaymaza
 lazat.mchub
 MangoBlue
 maru
Also
andear
boong086
both^^
CarToonMiZa
dariganae
fuku
hembetaro
hongyia
iamnan
indy❣zaka
janamanza
jimmyFG
Kalamall
kenghan
kitty08
lazat.mchub
Maytbb
Mc_ma
mild-dy
muiko
mutoo
mystery Y
N_N
Naenprin
nokkaling
nongrak
NOoTuNE
nunnan
Nus@nT@R@
ordkrub
pooinfinity
puppyluv
qq_oo
roitra
RoseBullet
Running
second
Singleman
suck_love
sukaz
takara
Tiamo_jamsai
udongjay
Whatever it is
yaoigirl
YaoTJi
yeyong
zaabbo
Zitraphat
เกริด้า(๐-*-๐)v
ขนมหวาน
ชัดเจนกาบ
นอนกินแรง
พลอยสวย

[didi]

รอลุ้นว่าคู่นี้จะเป็นยังไงต่อไป
 

[hongyia]

เฮ้อ~(เสียดายนะไม่ใช่โล่งอก) นึกว่าต้นจะเสร็จไม้ซะแล้ว

[Tassanee]

ตอน   กระดูกชิ้นโต 2




หลังจากปล่อยลูกๆ นับล้านตัวมาเผชิญโลกภายนอก และก็ตายไปในที่สุด แต่มันกลับทำให้ผมเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก

น้ำสีขาวขุ่นส่งกลิ่นคาว หอมหวนจรรโลงจิตเปื้อนเปรอะทั่วมือผม  ไอ้ลูกชายตัวโตสองตัวเมื่อครู่ค่อยสิ้นฤทธิ์ไป

รวมถึงพ่อมันด้วย ที่ตอนนี้ลงไปนอนหอบหมดแรงเป็นหมาหอบแดด เคียงคู่ใครอีกคนที่ส่งเสียงครางหวานหู

อยู่เมื่อไม่นาน...  ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นเสียงหอบหายใจ  ใบหน้าแดงจัด ปากเจ่อนิดๆ หน้าอกมีรอยฟันครูดเล็กๆ

สลับกับจ้ำ ของรอยดูด    จะว่าจงใจก็ใช่ ยิ่งจะไปเที่ยวทะเลนี่.....  ห้ามไม่ให้ถอดเสื้อคงไม่ฟัง   มันน่ะขาวขนาดไหน 

โดนแดดไม่นานก็เป็นปื้นแดง เดี๋ยวก็มีปัญหา    ทำรอยซะ.....แค่นี้  มันก็ไม่กล้าจะถอดเสื้อโชว์ใครแล้ว 

หึหึ...ฉลาดจริงๆ กู   คิดได้อย่างนั้นก็ยกยิ้ม  กดจมูกลงแก้มนวลของใครอีกคน ได้ยินเสียงจิ๊ปากอย่างรำคาญ

“ลุกดิ๊  หนัก”  ทำน้ำเสียงโมโห  ทั้งที่หน้าแดงจัดๆ  หลบสายตาผมเป็นพัลวัน  ฮ่าๆ  อายก็บอกมาเถอะ

“เห้ย! มึงลุกดิ  กูจะไปอาบน้ำ”  ว่าจบก็ทั้งดันทั้งผลักให้ผมลุกขึ้น  ผมเลยต้องดันตัวเองลุกอย่างเสียไม่ได้

“อืมๆ แป๊ป”  ปากว่าอย่างนั้น  แต่ก็ทำอ้อยอิ่งเชื่องช้ากว่าจะลุกได้  ไอ้ต้นเลยจ้องผมซะตาเขียว


มันลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนที่อยู่ในตู้เสื้อผ้า เดินตรงไปที่ห้องน้ำ  โดยมีผมเดินตามไปติดๆ

ก้มหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยู่กับพื้นข้างเตียงขึ้นพาดบ่า  เดินโล่งโจ้งแบบนั้นแหล่ะตามมันไป  เดินมาถึงหน้าห้องน้ำ

ไอ้ต้นก็ชะงักกึก   หันกลับมาหาผมด้วยใบหน้าที่กึ่งสงสัย กึ่งรำคาญ 

“มึงจะเดินตามมาทำไม”  มันว่า

“ก็จะอาบน้ำพร้อมมึงไง” ผมก็ตอบหน้าตาเฉย ไม่ได้นึกอายที่ยืนแก้ผ้าต่อหน้ามัน  มีแต่มันที่เบือนหน้าหนีนิดๆ

“จะอาบพร้อมกูทำเชี่ยไรครับ  มึงอาบแล้ว” 

“กูรู้ครับว่ากูอาบแล้ว  แต่มึงลืมอะไรไปอย่างนะต้น”  ผมบอกมันยิ้มๆ  ขณะที่มันคิ้วขมวดไปแล้ว น่าขำจริงๆ

“ลืมเชี่ยไรครับ  มึงจะช่วยกรุณาบอกกูได้มั้ยสัด? ”  มันหันมาเถียงกวนๆ  ทำเอาผมยิ้มแป้น  ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ มัน


ไอ้ตัวเอนหน้าหนีโดยอัตโนมัติ  ผมกระซิบบอกมันเสียงเบา  (ซึ่งไม่รู้ทำไม  เพราะไม่มีใครอยู่ในบริเวณนี้ทั้งนั้น)

“ก็.....มึงลืมว่า.........เมื่อกี้กูกับมึงทำอะไรกันนะสิครับ  ก็เพราะที่ทำเมื่อกี้แหล่ะ  มันเลยเปื้อนหน้าท้องกูอยู่นี่

แถมเหงื่อยังเต็มตัว  มึงว่า.....พอจะเป็นเหตุผลที่เพียงพอให้กูอาบน้ำได้รึยัง  หึหึ”  ผละหน้าออกมา  ยืนยิ้มๆ

ก็เห็นมันนั่นแหล่ะที่ทำหน้าแดง ตอนที่เผลอมองไปบนหน้าท้องของผม ไม่รู้...เห็นแค่หน้าท้องรึเปล่า

ถึงได้รีบสบัดสายตาหนีรวดเร็วขนาดนั้น 

“เออ...สมเหตุสมผล  แต่...”  มันหันมาหาผม แล้วยกยิ้ม  ดันตัวเองเข้าห้องน้ำไปแล้วทั้งตัว แต่มือกลับจับประตูอยู่แน่น

“แต่อะไร?”  หันไปถามมันด้วยความสงสัย    (สงสัยว่าที่ผมคิดเอาไว้มันจะจริงรึเปล่า)


“ให้กูอาบก่อนแล้วมึงค่อยอาบ  ฮ่าๆๆ  ....  เห้ย เชี่ย!!”    ไอ้ต้นพูดจบมันก็ดันประตูให้ปิดลงอย่างรวดเร็ว

กูว่าแล้ว...ซื้อหวยทำไมไม่ถูก  ก็เพราะผมรู้ไงว่ามันจะทำยังงี้  ....  มืออีกข้างถึงดันประตูเอาไว้ก่อนแล้ว

ออกแรงผลักแข่งกัน  คิดเหรอ....ถ้าสู้กันแบบแฟร์ๆ  มันจะชนะผม  ถึงส่วนสูงเราจะใกล้เคียงกัน

แต่ขอบอก...  ตัวแม่งบางกว่าผมเยอะ  ผมดันประตูแรงๆ  ไอ้ต้นแทบหงายหลังเลยร้องออกมาเสียงหลง

“เหรอครับ  แต่กูว่ากูไม่อยากรอว่ะสายแล้ว  และมึงก็อย่าลีลา  อาบๆ ไปเถอะทำอย่างกับไม่เคย”  พูดจบ

คนที่ชนะ (แค่เรื่องกำลังอ่ะนะ) อย่างผม ก็ดันตัวเข้าไป  ริมฝีปากยกยิ้ม พร้อมยักคิ้วๆ ส่งไปให้ 

 มืออีกข้างคว้าเอวอีกฝ่ายให้เดินไปด้วยกัน  ไม่เห็นจะต้องเหนียมอายก็ของมันเคยๆ  ผมกับมันน่ะ

แก้ผ้าอาบน้ำมาด้วยกันตั้งเท่าไหร่แล้วหล่ะ   ...  หึ ไม่อยากจะพูดหลอก ครั้งสุดท้ายอ่ะนะเมื่อไม่.....

แต่เอ๊ะ.... ว่าแต่ครั้งสุดท้ายที่แก้ผ้ามันอาบน้ำด้วยกันนี่มันตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า  ปีที่แล้วไม่สิ  สองปีที่แล้วก็ไม่ใช่

รึจะ....  สามปีที่แล้ว  เออ!!  ช่างแม่ง....  สรุปเคยอาบก็คือเคยอาบน่ะแหล่ะ  จบป่ะครับ?

.

.

.

ผ่านการอาบน้ำมาด้วยดี   มือใครมือมันไม่เกี่ยวข้องกัน  แค่ใต้ฝักบัวเดียวกัน  แต่....ยืนหันหลังให้กัน

ก็.....อ่ะนะ  แบบว่ามันก็เขินๆ นิดนึงอ่ะน่า   ส่วนไอ้ต้นก็หน้ามุ่ยตลอดศก  โดนกูจับทำเมียรึไง ?

ถึงได้ทำหน้าตาเพลีย ละเหี่ยใจได้อีก..     อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ 20 นาที ก็จะอะไรหนักหนาหล่ะครับ..

พวกผมผู้ชายนะครับ   ยิ่งอีกฝ่ายนี่รีบจนแม่งจะเหาะแล้ว ดูนาฬิกาทุก 5 นาทีอ่ะ  ชิส์...เห็นแล้วรำคาญสายตา

แม่ง.....จะรีบไปหาไอ้เหี้ยพี่รักอ่ะดิ  คิดว่ากูไม่รู๊?   กูอ่ะรู๊......   แต่ทำไรไม่ได้เว้ย   เซ็งเชี่ยๆ ฮึ่ย!!


แต่งตัวเสร็จมันก็รีบเดินไปที่โซนอาหารเช้าของทางรีสอร์ท  โดยไม่รอผม  ... ปากก็บอกว่าสายแล้วๆ
แทบจะวิ่งเข้าไปหา  ..   เดินไม่ถึง 5 นาที  ก็ถึงจุดหมาย  และ....เป้าหมาย  ไอ้เชี่ยพี่รักโบกมือหยอยๆ 

ราวกับมันคอยจ้องทุกคนที่เดินเข้ามาอยู่ก่อนแล้ว  ไอ้ต้นก้มหัวนิดแล้วยิ้มซะกว้างเลย  เพื่อบอกว่ามันเห็นแล้วเช่นกัน

มันเดินตรงรี่เข้าไปหา  ขณะที่ผมเดินไปอีกทางเพื่อไปหากลุ่มเพื่อนที่นั่งทานอาหารอย่างสบายใจ

มองภาพที่เห็นแล้วแอบปวดใจ  แต่ทำไงได้  ..ถึงยังไงก็ต้องทนอยู่ดี โต๊ะไม้ริมหาดรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า

ที่คงทำให้นั่งได้ด้านละสองคน  แต่ถ้ารวมหัวกับท้ายโต๊ะ ก็ได้เพิ่มอีกสักสองคน  สรุปรวมๆ หกคนสบายๆ

นั่นแหล่ะครับไอ้ภาคนั่งฝั่งด้านซ้ายที่หันหน้ามาทางผม  มันยิ้มแล้วโบกมือเรียกทันที ขณะที่ข้างภาคก็เป็นอ๋อม

แล้วมีน้องแพนนั่งตรงข้าม ทุกอย่างดูเหมือนจะปกติ.. หากแต่ก็ไม่ปกติอยู่ในที  อ๋อมชวนแพนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้

ยิ้มหวานหัวเราะร่าเริง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ดูจะเงียบเสียมากกว่า แถมยังนั่งใกล้กันมากจนผมไม่อยากมอง

แม้จะยังไม่ถึงขั้นเบียด...แต่ก็ใกล้กันมากอยู่ ผมไม่รู้ว่าน้องทำหน้ายังไง  เพราะยังหันหลังให้ผม 

แต่ก็ได้ยินเสียงตอบมาเป็นระยะ อ๋อมก็เอาใจไอ้ภาคด้วยการ ตักนั่นตักนี่ให้ ไอ้ภาค เสร็จก็เลยตักให้น้องด้วย   


ถ้าผมไม่รู้คงคิดว่าอ๋อมกับไอ้ภาคเป็นแฟนกัน  พอไอ้ภาคขยับก็เป็นอ๋อมอ้าปากถามทันทีว่าต้องการอะไร
ซึ่งใบหน้าของไอ้ภาคก็ยังคงยิ้ม  เป็นรอยยิ้มที่ปกติของมันอยู่แล้วไม่ได้ว่าอะไร 

บางครั้งผมก็นึกเสียใจ ...  บางครั้งก็อยากรู้ว่าที่ผมทำมาทั้งหมดนี่หน่ะ  ที่ใส่ใจดูแล  และเอาใจให้อ๋อมเป็นคนพิเศษ

บอกตรงๆ ผมไม่เคยเทคแคร์มากขนาดนี้  ไม่เคยต้องอ้อนใคร ไม่เคยต้องง้อใครมากขนาดนี้  ไม่เคย...

ต้องพยายามประกาศให้ชาวโลกรู้ว่าเธอคือคนพิเศษของผม  ที่ทำไปทั้งหมดนี้เนี๊ยะ....อ๋อมจะเคยหวั่นไหวบ้างไหม

ถึงจะมีหลายครั้งๆ ที่อ๋อมลืมไอ้ภาคไป  แต่นั่นมันก็แค่ชั่วคราว พอผ่านเวลานั้นไปอ๋อมก็กลับมาเหมือนเดิม

สายตา...ที่เพ่งมองไปยังคนๆเดียว  คนๆ เดิม   ผมว่าแพนเองก็คงรู้สึก  และรับรู้ได้เป็นอย่างดี 

เพียงแต่....ไม่ได้พูดอะไรออกมา  มองอยู่นิ่งๆ  และเงียบๆ เท่านั้น  ไม่ได้ตำหนิ ไม่ได้ห้าม ปล่อยผ่านทุกอย่าง

ให้มันดำเนินต่อไปเรื่อย  ๆ มีเพียงไอ้ภาคเท่านั้นแหล่ะที่มันไม่รู้ตัว  ไม่เคยจะรู้เลย...ว่าเพื่อนสนิท  “คิดไม่ซื่อ” ซะแล้ว

“เห้ย!!  ไอ้ห่าไม้กูถามว่า  ไอ้ต้นไปไหน?  มึงได้ยินรึเปล่าเนี่ยะ  ทะเลอ่ะ มองมันเข้าไป  จะมองเพื่อ?”   

ไอ้ภาคตีแรงๆ มาที่แขนผม  นั่นแหล่ะ!  ถึงได้รู้สึกตัวมองดูแขนตัวเอง แล้วลูบป้อย ๆ  มันนี่นะ ...ไม่ได้สำเนียก

ว่าตัวเองมือหนักเลยใช่ป่ะ?  ผมหันไปมองหน้ามันเคืองๆ  แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรหนักหนา

“นู่นวิ่งไปหาพี่สุดที่รักมันนู่น เห็นป่ะเดินมากันแล้ว”  ผมตอบ รู้สึกหงุดหงิดพิกล ไม่เข้าใจว่าต้องหงุดหงิดไปทำไม

มันก็เพื่อนผม  และถ้ามันจะมีพี่ มีน้อง มีเพื่อน ห่าเหวอะไรนั่น  ทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วยหล่ะ  ก็แค่เพราะ...

ผมเป็นห่วงมันหล่ะม้าง  ก็ไอ้พี่รักนี่คุยกับมันที ตานี่ยิ้มมีประกายวับวาวประหลาดๆ แฝงอยู่

“ไอ้นี่นิ ถามแค่นี้ต้องทำหน้าหงิก มาๆ มานั่งนี่เรียกกำลังใจหน่อย ฮ่าๆ ”  ไอ้ภาคว่ายิ้มร่า  ตีแปะๆที่แขนผม 

ผมก็เผลอหลุดยิ้ม ๆ หึหึ  ...   ไอ้ภาคลุกขึ้นยืนเพื่อจะเปลี่ยนที่ ผมก็โน้มตัวไปกระซิบเบาๆ ให้ได้ยินกันสองคน

“อยากนั่งข้างเมียมึงอ่ะดิ๊?”  พูดจบผมก็ยักคิ้วสองขยัก  ยิ้มกวนๆ ให้มันไปอีกที  ไอ้ภาคหันมาตอบยิ้มแก้มแตก


เพราะผมรู้ทันมัน   แต่มันไม่หยุดแค่นั้นหรอก  คนอย่างมัน...ไม่ยอมเสียเชิงง่ายๆ สักหน่อย มันก็ก้มหน้ามาตอบ

“สัด รู้ดี .... อยากทำมากกว่านั่งข้างๆ อีก”   พูดจบ ผมกับมัน ก็หัวเราะออกมาดังๆ พร้อมกันสองคน
โดยมีน้องแพนทำหน้างงๆ  เออ...มองไปก็น่ารักดีนะ   ส่วนอ๋อมยิ้มหน้าเจื่อนนิด ๆ คงเสียดายที่ไอ้ภาคต้องย้ายที่นั่ง

ผมนั่งลงข้างๆ อ๋อม  ขณะที่ไอ้ภาคก็นั่งลงข้างแพน  เห็นน้องหลุดยิ้มนิดๆ  เพราะไอ้หล่อมันแอบจับมือกันใต้โต๊ะ

กูรู้หรอกสัด  ไม่ต้องมาทำเนียนเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น หึหึ  ผมยิ้มหวานๆ ให้อ๋อม  ...อ๋อมก็ยิมตอบ 

“เมื่อคืนเจอต้นที่ไหนหล่ะ?”  อ๋อมหันมาถาม

“ก็ใกล้ๆ ตรงร้านบาร์ที่มีไฟห้อยเยอะๆ ไง ตรงที่อ๋อมบอกว่าสวย ท่าทางอาหารจะอร่อยไงครับ”  ผมหันไปตอบ

“อ้อ ... แล้วต้นมัวทำอะไรอยู่หล่ะทำไมไม่ตามพวกเรามา”  อ๋อมหันมาเลิกคิ้วสงสัย

“อ้อ.. มันคงอยากเปิดโอกาสไม้อยู่กับคนที่ชอบมั้ง ฮ่าๆ  ”  ผมพูดยิ้มๆ  อ๋อมก็หัวเราะขำส่ายหน้าๆ ไปมา

“อ่อเหรอว่ะ  กูนึกว่ามึงเจอได้ต้นตอนมารอที่ห้องแล้วซะอีก”  ไอ้ภาคว่ายิ้มๆ

“ก็กูเห็นว่ามันมีเพื่อนแล้ว กูเลยกลับมารอที่ห้องไง  แต่กูลืมว่ากุญแจอยู่กับมัน จะเดินไปตามก็ขี้เกียจไง”

ผมรีบแก้ต่างให้กับตัวเอง   ไอ้ภาคกับยกยิ้มตาเป็นประกาย หันมามองผมเหมือนพยายามค้นหาอะไรบางอย่าง

“แพนครับ..  เมื่อคืนแพนเห็นหมาตัวผู้ที่มันวิ่งผ่านห้องเราตอนดึกๆ ได้ป่ะ ตัวที่ขนสีน้ำเงินๆ อ่ะ

เห็นป่ะ ฮ่าๆ  โอ๊ะโอยยย”  เชี่ย!! หมาบ้านมึงดิ ขนสีน้ำเงิน นั่นมันชุดกูเมื่อวานนี้ชัดๆ แสดงว่ามันเห็นผม   

ต้องตอนนั้นแน่เลย.....  ตอนที่แอบส่องห้องอ๋อม  (ไหนว่ามึงไม่ได้ทำไง  ==)  สมน้ำหน้ามันครับ 

น้องแพนหยิกมันจนร้องโอดโอย ดีครับน้องทำมันอีก    ทำมันครับ  ทำมันเยอะ...  มันจะได้ไม่เสือกเรื่องพี่ ฮ่าๆ

“ภาคอ่ะมั่วตลอด หมาที่ไหนจะขนสีน้ำเงิน บ้าไปใหญ่แล้ว  แต่เห็นครับ  ...เมื่อคืนนี้  คึคึ” น้องแพนว่า

ขณะทีหันมายิ้มตอบผม   เออ....แม่ง  ไว้ใจไม่ได้ทั้งผัวทั้งเมีย  ผมกระพริบตาปริบๆ  กำลังจะเบี่ยงประเด็น


ใครอีกคนก็เดินมาเสียก่อน

“พี่รัก...นี่เพื่อนต้นอ่ะพี่  นี่อ๋อม ไม้  แพน แล้วก็ภาคครับ  ทุกคนนี่พี่รักนะ...  เรารู้จักพี่รักเมื่อคืนอ่ะ พอดี

พี่เค้าโดนเพื่อนทิ้งอ่ะ  เลยจะมาเที่ยวกับพวกเรา”  ไอ้ต้นว่า  พี่รักก็ยิ้ม ทักทายทุกคน

“สวัสดีครับ  ยังไงรบกวนด้วยนะครับ  ขอพี่แจมเที่ยวด้วยคน ฮ่าๆ  ”  ไอ้พี่รักว่า  แต่ละคนก็หันไปทักทาย

คำว่าสวัสดีตอบ   ผมก็ยิ้มๆ แสร้งทำเป็นสนใจมหาลัยที่พี่เค้าเรียนประหนึ่งตีซี้ ไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจ .....

 เดียวไก่จะตื่น เผื่อผมทำอะไรลงไป  หึหึ..จะได้ไม่มีใครทันสังเกตุ. 






หลังจากจัดการเมื่อเช้าเป็นที่เรียบร้อย  สรุปโปรแกรมแรกคือเล่นบานาน่าโบ๊ทครับ  หลายคนอาจจะ

เห็นผมแปลกไปแต่ไม่ต้องแปลกใจที่ผมทำมีเหตุผลล้วนๆ
“แพนนั่งหน้านะตัวเล็กๆ จะได้ไม่ต้านลม เดี๋ยวภาคนั่งต่อเอง”  ไอ้ภาคว่าจบก็ตรงไปที่เรือที่อยู่ในน้ำ

 ว่าแต่ทฤษฏีห่าอะไรของมึงครับไอ้หล่อ  เห็นน้องทำท่างงๆ อ้าปากจะท้วงแต่ไอ้หล่อก็ไม่สนใจแล้ว

ตอนนี้กระโดดขึ้นเรือเป็นที่เรียบร้อย  พอแพนไปถึงน้องกำลังปีนขึ้น  ไอ้หล่อก็หิ้งปีกน้องจนตัวลอย

แล้ววางแหมะลงบนบานาน่าโบ๊ทเสร็จสรรพ  เหอๆๆ อย่างกับของเล่นแนะ

“งั้นอ๋อมนั่งต่อภาคก็ได้ ”  อ๋อมว่ายิ้มอย่างอารมณ์ดี รีบตามไปทำเอาผมเซ็งเล็ก ๆ เห็นไอ้ต้นหันมามองผมยิ้มๆ

ยิ้มทำแปะไรครับ   ไอ้เพื่อน...ลืมเพื่อน  ชิส์   มันทำหน้าพยักเพยิดอะไรสักอย่างซึ่งผมไม่เข้าใจ  ขมวดคิ้วมุ่น

จนมันส่ายหน้าเซ็ง  เดินมาตีหลังผมเบาๆ แล้วบอก

“ไปดิว่ะ  รอเพื่อ?”  มันเลิกคิ้วถาม ผมกลับยิ้มๆ 

“เออ  รู้แล้ว”   พูดจบก็ลากแขนมันติดมือมาด้วย  เดินได้สองสามก้าว ก็หยุดหันมาเรียกไอ้เชี่ยพี่รัก


“พี่รัก มาดิพี่มาๆ ”  ผมเรียกยิ้ม ๆ แล้วลากไอ้ต้นเดินต่อ พี่รักก็เดินตามมาครับ

พอถึงเรือผมก็ดันให้ไอ้ต้นปีนขึ้น  มันก็ขืนตัวไว้หันมามองหน้าผมงงๆ

“ทำไมกูอ่ะ  มึงก็ขึ้นดิ”  มันว่า

“กูนั่งต่ออ๋อมมันน่าเกลียดว่ะ  เดี๋ยวเค้าจะหาว่ากูแตะอั๋ง”


“อ้าว!  มึงก็ทำอยู่แล้วนี่ ฮ่าๆ”   มันว่า ผมเลยตบหัวแม่งไปที  ตอนนี้ลูบหัวตัวเองป้อยๆ แล้วครับ ฮ่าๆ

“แล้วกูไม่น่าเกลียด?”  มันหันมาเลิกคิ้วถาม   ผมพยักหน้าตอบ

“ทำไมอ่ะ?”

“เพราะมึงบริสุทธิ์ใจ”  ผมยกยิ้มตอบ  หึหึ  แม่ง...แถเก่งจริงๆ กู  ฮ่าๆ

“อ๊าว ...แล้..”  มันพยายามจะถามต่อ  ผมเลยตบหัวมันอีกที

“พอแล้วมึงเรื่องมากขึ้นสักที”  มันเลยจำใจต้องปีนขึ้นไป  และมีผมที่ขึ้นต่อจากมัน 

ส่วนคนสุดท้าย  ผมหันไปยิ้มหวาน  ....  ตีมือปุ๊ๆ  ลงพื้นที่ด้านหลัง 

“พี่รัก...มาสิครับพี่”  เห็นพี่รักมองมาที่ผมทำหน้ายิ้มๆ  เหมือนรู้ทันผม  แต่แกก็ไม่ได้พูดอะไร


ปีนขึ้นมาแต่โดยดี  หึหึ ....อย่างน้อยกูก็กันมึงได้หล่ะวะ  กำลังกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ

แต่ไอ้ข้อความหลังที่ไอ้พี่รัก.....มันกระซิบมานี่สิ  ทำเอาเสียวสันหลังวาบบบบบบบบบบ

.

.

.


“ตามพี่แจขนาดนี้...คิดอะไรกับพี่หรือเปล่าครับน้องไม้”

[maru]

ไม้ยังคงไม่รู้ตัวต่อไป ทั้ง ๆ ที่หวงต้นขนาดนั้น มีการทำรอยไว้ กันท่าคนอื่นที่มีทีท่าจะสนใจต้น แล้วยังไม่พอใจคนที่มาวุ่นวายกับต้น เมื่อไรจะรู้ใจตัวเองสักทีนะไม้

[muiko]

รู้ตัวได้และไม้
แตาพี่รักน่ากลัวอ่ะ
จะเบี่ยงมาหาไม้แทนป่าวเนี่ย

ไม้ไม่ใช่มัวเเต่กันต้นจนลืมความปลอดภัยของตัวเองน้า 

[พลอยสวย]

   ถีบอ๋อมจมน้ำตายหมั่นไส้

[fuku]

มาขำเอาบรรทัดสุดท้ายเนี่ยล่ะ 5555555555555555555

สมน้ำหน้า แต่ถ้าจบจากทะเลแล้วยังไม่สำนึกอีกนะไม้ ก็ไปกินหญ้าเถอะ

[Naenprin]

อ๋อมจ้าชั้นว่าเธอควรหยุดได้แล้วนะ เมื่อรู้ว่าไม่ได้ก็อย่าดื้ออีกต่อไป ส่วนไม้ก็ยังทำตัวเป็นหมาหวงก้างนะจ๊ะ ไม่ชัดเจนซะที

[nunnan]

พี่รักพูดซะ ไม้สยิวเลยยย

[Nus@nT@R@]

เสร็จพี่รักแน่ไอ่ไม้55555

[Tassanee]

Audit เข้า ฉะนั้นสักสองอาทิตย์นี้ขอหายตัวไปนะคะ

[CarToonMiZa]

นายไม้หวงก้างจริงๆๆเลย
+1และเป็ด

[kenghan]

ไม้อย่ามัวแต่ลังเล เดี๋ยวเสร็จพี่รักหรอก

[udongjay]

ไม้ระวังจะถูกเสียบนะ ฮ่าๆๆๆๆ
แต่เมื่อไรไม้จะรู้ใจตัวเองซธทีเนี่ย
ชะนีด้วย เลิกยุ่งสักทีเถอะ เขาไม่เคยสนใจเธอเลยนะ ถึงจะให้เกิดเรื่องอย่างที่เธอคิด
แต่เชื่อว่าภาคก็ไม่มีทางสนใจเธอหรอก อย่าหลอกตัวเองเลย (อินจัด)
ฮ่าๆๆๆ เบื่อชะนีไม่ยอมรับความจริง

[Whatever it is]

555 ไม้เสียวตูดเลยดิ

[kitty08]

คุณทัศเราติดตามผลงานอยู่เสมอน่ะจ้ะ ไม่ต้องน้อยใจไป มากหรือน้อยไม่สำคัญจ้ะ  เราเขียนต่อไปเรื่อย ๆ แฟน ๆ ก้อจะเข้ามาเรื่อย ๆ จ้ะ เรามั่นใจว่าต้องมีคนติดตามผลงานอยู่ตลอดแหละจ้ะ เรื่องน่ารักซะขนาดนี้น่ะ
audit เข้าก้อพยายามหน่อยน่ะจ้ะ รอเสมอจ้า 

[puppyluv]

อ่านแรกๆ ที่จะอึน
ต้นมันก็ผู้ชายปากหนักพอตัว
มาฮาตรงบรรทัดสุดท้า
คิดภาพออกเลยว่าหน้าไม้จะต้องเอ๋อ
จนน่าแกล้งหรือน่าเบิ๊ดดีเด็กคนนี้
ชอบบรรยากาศพวกเพื่อนสดชื่นดีจัง
หนุ่มๆ หน้าใสเพียบ
กดบวกปล่อยเป็ดให้พี่ภาค
555 ชูป้ายไฟเชียร์ภาคดีกว่า
ท่าจะมันส์

[hongyia]

อ้าว พี่รักพี่ต้องชอบต้นจะได้สนุกๆ จะได้แย่งกันกับไม้

[CarToonMiZa]

 

[Tassanee]

   หัวข้อ: (ตอนจบ) Hear, Me (อัพเดท ตอนที่ 24 - 04/03/13)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36379.0


ไม่รู้ใครเคยอ่านรึยังนะคะ  เป็นเรื่องที่น่ารักดีค่ะ  อบอุ่น  กวนๆ เผื่อใครสนใจ  แบ่งปันๆๆๆ

[Tassanee]

ตอนพิเศษ ม่ามาไม่ใช่สิ่งเดียวที่กินได้




ภาค :  “แพน เดี๋ยวอย่าพึ่งกินครับ มาๆ  เป่ายิ้งฉุบก่อน”

ภาคกวักมือเรียกผมที่กำลังยกชามมาม่าเดินหนี  ในวันที่ขี้เกียจกันสุดๆ พร้อมกับ ขาดแคลนอาหาร และหิวจนไส้กิ่ว

ผมมู่หน้า   แต่ก็เดินเข้าไปหาอีกฝ่ายแต่โดยดี  ทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ สุดหล่อ

ภาค :  “วางครับ  วาง”  สุดหล่อยิ้มเล็กๆ ตบมือลงบนโต๊ะอาหารเบา แต่ผมสะบัดหางตาใสภาคนิด ๆ 

พร้อมยกมือข้างขวาขึ้นมา แล้วเริ่มพูดเกมส์

แพน: “ยันยินเยาปักกะเป่ายิ้งฉุบ ฮ่าๆๆๆ   ชนะ”   ผมยกยิ้มอย่างยินดี  สุดหล่อก็หันมาขำ มือจับตะเกียบ


บรรจงคีบเส้นมาม่ารสตำยำกุ้ง  พันม้วนๆ พอดีคำ เป่าเบาๆ ให้ความร้อนจางลงก่อนจะยื่นมาตรงหน้าผม

ผมยิ้มให้ภาคจนตาปิด ก่อนจะอ้าปากกว้างรับอาหารที่ภาคป้อนมา 

ภาค : “อ่ะ...อ้ามมมมมม”  ผมเคี้ยวตุ้ยๆ เต็มปาก อย่างมีความสุข อ่ะน่ะ...ก็คนมันหิวววววววววววววมาก

แลบลิ้นเลียรอบริมฝีปากแผบๆ  เพราะน้ำมาม่าที่เปื้อนอยู่   เห็นอีกฝ่ายจ้องมองมายิ้มๆ อารมณ์ดีอะไรหนักหนา

ไม่หิวรึไงนะ...  ก็ได้แต่สงสัยนั่นแหล่ะ  ถ้าไม่หิวภาคจะมานั่งเป่ายิ้งฉุบแย่งมาม่าคนละคำกับผมแบบนี้เหรอ?

แพน:  “ยันยินเยาปักกะเป่ายิ้งฉุบ อุ๊บ!  ฮ่าๆๆๆ   ชนะอีกแล้ว”   ผมยิ้มแก้มแทบปริ  จ้องมองมาม่าตรงหน้า

แล้วก็เข้าสู่สเต็ปเดิม  ภาคจับตะเกียบคีบเส้นมาม่าที่พันกันยุ่งเหยิงอยู่ในชาม  ม้วนพอดีคำ แล้วป้อนยื่นมาตรงหน้า


ตวงตาคู่คมจับจ้องมองผมอยู่ไม่วางตา   รอยยิ้มที่ดูอิ่มเอม ....เป็นสุข  มันส่องประกายอยู่ในแววตาคู่นั้น

ส่วนผมก็กลืนกินมาม่าอย่างเป็นสุข  .... 

.

.

.

.

คำแล้ว

.

.

.คำเล่า

.

.

.

.

น่าแปลกเกินไปรึเปล่า?  ที่คนเป่ายิ้งฉุบแพ้ภาคมาตลอดชีวิตอย่างผม  ....  จะมาชนะตลอดเกมส์ขนาดนี้

.

.

.

ดวงดีไปรึเปล่าว่ะ?    แอบนึกขึ้นในใจ





จนเหลือคำสุดท้าย  พร้อมกับน้ำต้นยำพอดีคำ    แทบไม่ต้องคิดว่าคำสุดท้ายมันจะเป็นของใคร

ผมยกยิ้มที่มุมปาก   จ้องมองใครอีกคนด้วยความมาดมั่น   ขยักคิ้วเรียว ๆ ของตัวเองอีกที  จนอีกฝ่ายหัวเราะขำ

ภาค : “หึหึ”  พร้อมมือหนาๆ ที่เอื้อมมาขยีหัวผมอย่างหมั่นเขี้ยว   ก็ช่วยไม่ได้นี่นา.....



วันนี้......มันเป็นทีของผม    คนกำลังดวงเฮ็ง........ หยุดไม่อยู่ครับ  โฮะๆๆๆๆ  ยกยิ้มอีกครั้งก่อนจะยกมือด้านขวาขึ้น



แพน: “ยันยินเยาปักกะเป่ายิ้งฉุบ”





แพน: “เห้ย!!”  ดวงตกซะแล้วเรา  เง้อ~  มาม่าคำสุดท้ายที่ผมหมายปอง


อดแดก......   ผมมองตามาม่าตาละห้อย  กลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊ยกกก  ที่กินๆ นี่ยังไม่ถึงครึ่งท้องเลยด้วยซ้ำ

ไอ้หล่อก็เอาแต่ยิ้ม  ...   ยิ้มๆ อยู่นั่นแหล่ะ  โว๊ะ  มือกำลังจับตะเกียบ เตรียมคีบให้สุดหล่อตรงหน้า

ก็ถูกมือหนารวบทับไว้ซะก่อน ผมเงยหน้ามองภาคงงๆ

ภาค : “อยากกินเหรอครับ?”   ภาคยกยิ้มที่มุมปากนิดๆ  แต่ผมตาเป็นประกายแวววาว

แพน: “อือ ก็อยากแต่ภาคชนะงั้นให้ภาคกิน”   ผมบอกอีกฝ่ายไม่อยากเอาเปรียบ อย่างน้อยก็กินจะหมดชามแล้ว

ภาค : “ให้แพนกินก็ได้นะ  ภาคไม่ค่อยหิว”   สมกับที่เป็นแฟนผม หล่อ ใจดี  กทม. อ๊ะ ...สงสัยไม่ช็อต (เกี่ยว? - -)

ผมปล่อยมือจากตะเกียบ ปล่อยให้อีกฝ่ายรวบมันไว้ทั้งอัน  ก่อนจะค่อยๆ คีบ ม้วนๆๆ  แล้วยื่นมาจ่อตรงหน้า

ผมอ้าปากงับ...  ทั้งมาม่า  ทั้งตะเกียบ กำลังจะลูดปากออก อีกฝ่ายก็เรียกไว้ มือขวาของภาคสอดเข้ามาที่ท้ายผม
ทำไม?....   รู้สึกเหมือนลางไม่ดีว่ะ?

ภาค : “แพน”

แพน: “หือ”   ส่ง

ภาค : “ภาคเปลี่ยนใจแล้วคำนี้จะกิน”

แพน: “หืมมมมมมม”   ผมตาโตทันที จะกินได้ไงก็มันเข้าปากผมไปแล้วอ่ะ  ตะเกียบถูกลูดออกจากปาก

พร้อมๆ กับเส้นมาม่า ทั้งมวนที่ผมตกใจเผลอกลืนลงคอไปหมด  จะขยับถอยหลัง .....มือแข็งแรงก็เหนี่ยวรั้งไว้

ภาค : “ขอชิมหน่อยนะครับ  หิวจะแย่แล้ว”  ริมฝีปากหนาทาบทับลงมาบนปากผม  ผมเบี่ยงหน้าหนีได้เพียงเล็กน้อย

แพน: “อืออออ~”   ได้แต่ส่งเสียงครางประท้วง    ซึ่งไม่เป็นผล   อัยการไม่รับฟังคำร้อง 

มืออีกข้างลากดึง ให้ผมมานั่งตัก  ริมฝีปากบดจูบร้อนแรง  ดูดชิมทุกความหวานในปากผม 

เผลอตวัดลิ้นตอบ  มือจิกไหล่ภาคแน่น ๆ เพราะเหมือนเรี่ยวแรงถูกดูดกลืนโดยคนตรงหน้า   

ขาด้านหนึ่งถูกยกพาดไว้บนไหล่คนตรงหน้า  ด้านหลังเอนไปพิงกับโต๊ะทานข้าว 

รู้สึกถึง ความแข็งขืนของอีกฝ่าย  ที่ตื่นตัวอยู่ภายใต้บอกเซอร์ตัวบาง  ใต้สะโพกผม 

ที่ตอนนี้มันกำลังพยายามเสียดสีอย่างเอาเป็นเอาตายใต้ร่องก้น   เผลอเชิดหน้าสูดปากเสียว เมื่อภาคละปาก

แพน: “อ่า~”   โดนอีกฝ่าขบเม้มตามยอดยกผ่านเสื้อกล้ามตัวบาง ที่ถูกดันจนเม็ดสีโชว์เด่นหรา

และตอนนี้กำลังบวมแดง   เพราะริมฝีปากใครบางคน  มือหนาลูบไล้แพนน้อย ผ่านบอกเซอร์ตัวจิ๋ว


โดยไม่ยอมล้วงมือเข้าไป   ทรมาน และหวาบหวานเกินทน

แพน: “อื๊อออออออออออ  อย่าแกล้งแพน  อ่า~  เข้ามาทีเข้ามา”  ผมบดสะโพกถูไถกับส่วนแข็งขืนของอีกฝ่าย

ไม่ไหวแล้วครับ  มันแบบว่า....เอ่อ   “อยาก”   ถูกเร้าขนาดนี้  ......  ทนไม่ไหวจริง แม้จะรู้ว่าหลงกลคนเจ้าเล่ห์

แต่ก็นะ  ...  ทำไงได้หล่ะครับ  ก็คนมันรัก


ภาค : “หึหึ...  ครับรอคำนี้นี่แหล่ะ”   
.
.
.
ไม่ต้องบอกใช่ไหม ว่าเสื้อผ้าผมหลุดไปตอนไหน....   ผมอยู่ข้างบนขนาดนี้    มีเหรอจะพลาด  “ออนทอป”

ก็นะ ...เคยออนทอปแล้วครั้งหนึ่ง  ครั้งที่สอง...ก็ตามมา

“อ๊ะ อ๊ะ”

“อือออออ  / อืมมมมมมม”

[udongjay]

ภาคเจ้าเล่ห์~~~~~~~~~~~

[Naenprin]

เจ้าเล่ห์จริงๆเลย แพนต้องใจแข็งบ้างนะ

[maru]

ภาคไม่ค่อยเลยนะนั่น

[Nus@nT@R@]

โดนจับกินตลอด

[kitty08]

ภาคบอกว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวาน  แพนเสียรู้ภาคอีกแล้ว