Dormitory boys - สะดุดรัก หอพักอลเวง
"รัก...ติดดิน"CHAPTER 7 – ฝักบัว vs. สายฉีดก้นห้องน้ำเป็นสถานที่ที่เขาจะขึ้นบัญชีหนังตูบเอาไว้เลยนับจากนี้ว่าเป็นจุดอันตรายล่อแหลม เสี่ยงต่อการ....การ......เอ่อ.......กา...ร......
“ปิ่นหยก”
เขาสะดุ้งสุดตัว เริ่มจะกลัวเสียงเพื่อนร่วมห้องจำเป็นขึ้นมาแปลก ๆ โดยเฉพาะเวลาอีกฝ่ายเรียกชื่อเขาด้วยเสียงเนิบนาบแบบนั้น
“เจ็บรึเปล่า”
เจ็บดิไอ้เวร!! เลือดซึมเลยนะว้อย!
“ไม่เท่าไหร่”
….แต่ไม่อยากเสียฟอร์ม“เห็นเลือดออกด้วย” อาทิตย์ทำเสียงสลดกว่าปกตินิดหน่อยแต่ยังคงสภาพหน้ามึนไว้อย่างเหนียวแน่น
“...ขอโทษนะครับ... ไม่รู้ว่าไม่เคย”
บ้าเอ๊ย... พูดงี้ฆ่าเขาเลยเหอะ ถึงแม้จะเสียใจนิดหน่อยที่ยังไม่ได้ทำประกัน แต่เผื่อจะได้เรียกเงินจากบ้านรวย ๆ ของไอ้หน้ามึนนี่ไปให้แม่กับน้องได้บ้าง
“อย่ามาทำรู้ดี รู้ได้ไงว่าฉันไม่เคย!”
“งั้นแสดงว่าเคย”
“.....”
ถึงกับสะอึก... เขาโกหกไม่เก่ง และเวลาโกหกก็มักจะเผลอหลบตาอย่างที่อาทิตย์เคยตั้งข้อสังเกตนั่นเอง เมื่อเห็นว่าตัวเองเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำเข้าแล้วจึงตัดสินใจจบบทสนทนาไว้เพียงเท่านั้นด้วยการปิดท้ายเสียงงึมงำในลำคอว่า “ยุ่งอะไรเรื่องชาวบ้าน..” ก่อนจะหันไปสาละวนกับการทำแผลให้ตัวเองต่อทั้งใบหน้าร้อนฉ่า
อาทิตย์ยกมือขึ้นลูบท้ายทอยแล้วเดินเข้าไปหย่อนตัวลงนั่งข้างอีกฝ่ายที่สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตาเอาเบตาดีนใส่แผลอย่างมุ่งมั่นเกินจำเป็น ดูก็รู้ว่ากำลังเลี่ยงไม่มองมาทางเขา
“ช่วยนะ” ว่าแล้วก็ดึงกล่องปฐมพยาบาลมาไว้กับตัวโดยไม่รอคำอนุญาต ปิ่นหยกเหลือบขึ้นมามองเล็กน้อยทั้งยังหน้าแดงระเรื่อแต่ไม่ได้พูดอะไร... สิ่งที่ทั้งสองคนคิดตรงกันโดยไม่รู้ตัวคือ ตั้งใจจะทำเป็นลืม ๆ เรื่องก่อนหน้านี้ไปซะ...
...................................................
..............................
ตอนแรกมันก็เริ่มจากแค่แย่งห้องอาบน้ำกัน...
เขาคว้าฝักบัว ปิ่นหยกคว้าสายฉีดชำระล้างข้างโถส้วม อาวุธครบมือใกล้เคียงกัน ฉีดน้ำได้เหมือนกัน ถึงแม้ของปิ่นหยกออกจะฟังดูได้เปรียบด้านความซกมกอยู่นิดหน่อย
ไม่กี่นาทีต่อมาก็เหมือนเข้าสู่ช่วงสงกรานต์หลงฤดู ปิ่นหยกดูหงุดหงิดมากในตอนแรก แต่ผ่านไปเพียงครู่เดียวก็เหมือนจะเริ่มส่งเสียงก่นด่าไปหัวเราะไป และเขาเองก็ไม่เถียงว่ามันสนุกดี.... ถ้าจะให้พูดความจริงคือเขารู้สึกว่ามันสนุกมาตั้งแต่แรกอยู่แล้วถึงได้แกล้งฉีดน้ำใส่ ถึงห้องน้ำจะคับแคบไปสักหน่อยแต่นี่คงเป็นอารมณ์คล้าย ๆ เล่นน้ำสงกรานต์แบบที่เขาไม่เคยได้ลองสัมผัสจนอายุปาเข้าไปสิบเจ็ดปีแล้ว ทว่าก็ไม่นานนักก่อนที่อีกฝ่ายจะเริ่มตีสีหน้าจริงจังพร้อมเอ่ยเสียงเครียดบอกให้หยุดเล่นเสียที...
“พอเลย! เลิก ๆ เดี๋ยวค่าน้ำขึ้น!”
เหตุผลสมกับเป็นปิ่นหยกทีเดียว
เจ้าของห้องลดอาวุธก่อนจะยกมือขึ้นเป็นเชิงปราม “อย่าเยอะ! เปลืองน้ำ ถอยไปอาบฝั่งโน้นไป”
“ฝั่งไหน”
“ชิดกำแพงโน่นเลย” เขาชี้นิ้วไปทางมุมด้านในสุดของห้องน้ำพร้อมกับลากเท้าผ่านรอยต่อกระเบื้องระหว่างจุดที่ตัวเองและอาทิตย์ยืนอยู่เป็นเส้นสมมติขึ้นเพื่อกั้นกลางแบ่งแยกดินแดน “ยืนอาบดี ๆ ห้ามล้ำเส้นนี้”
อาทิตย์เลิกคิ้ว นึกแปลกใจอยู่เล็กน้อยที่จะต้องมีแบ่งเส้นอาบน้ำด้วย แต่ก็ตัดสินใจเดินไปอีกฝั่งของห้องน้ำตามที่บอกโดยดีแล้วก้มลงถอดเสื้อผ้า....
“เฮ่ย เดี๋ยวก่อน! ให้อาบน้ำ ไม่ได้ให้แก้ผ้า”
เขาเงยหน้าขึ้นมามองคนที่กำลังเอาสายฉีดชำระชี้หน้าเขาพร้อมกับกระโดดเหย็ง ๆ ไปด้วยแล้วถามน้ำเสียงไร้เดียงสาขณะที่มือก็ไม่ได้หยุดปลดกระดุมเสื้อตัวเอง
“ปกตินายอาบน้ำทั้งที่ยังใส่เสื้อผ้าเหรอ”
“.......”
เสียงสำลักที่ปิ่นหยกทำฟอร์มว่าเป็นเสียงกระแอมดังค่อก ๆ แค่ก ๆ สะท้อนก้องในห้องน้ำ ก่อนที่เจ้าตัวจะถอนหายใจยาวจนหมดปอดแล้วตัดสินใจยอมแพ้ มือคว้าผ้าขนหนูอีกผืนโยนให้คุณชายร่างสูงที่ตอนนี้เปลื้องผ้าเกือบจะหมดตัว
“อ...เอ๊อ!!...เอาเลยครับท่านชาย อยากทำอะไรก็ทำ แต่ช่วยนุ่งไอ้นั่นไว้ด้วย” พูดจบก็ยืนหันหลังให้แล้วเริ่มถอดเสื้อยืดตัวเองออกบ้าง
“เขินก็บอกแต่แรกสิครับ”
อาทิตย์ส่งยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างจงใจแม้คนตรงหน้าจะมองไม่เห็น ถึงจะหันหลังอยู่แต่เขาก็สังเกตว่าใบหูสองข้างของปิ่นหยกเริ่มแดงขึ้นมาอีกแล้ว ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขานึกสนุกเวลาเห็นอีกฝ่ายเปลี่ยนสีหน้าไปมา โดยเฉพาะตอนที่แยกไม่ออกระหว่างโกรธกับอาย แม้ลึก ๆ แล้วเดาว่าคงมีความอายปนอยู่มากกว่า
“น่ารัก”
เขาไม่ควรใช้คำว่า
‘น่ารัก’ กับเพื่อนผู้ชายเลย...มันฟังดูจักจี้แปลก ๆ
...จนเมื่อเห็นปิ่นหยกซึ่งถอดเสื้อผ้าออกเหลือแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวผูกอยู่ที่เอว มองเห็นแผลเป็นจาง ๆ บนหลังเพียงแวบหนึ่งก่อนเจ้าตัวจะหันกลับมาเขม่นใส่ทั้งใบหน้าแดงเถือกเหมือนมะเขือเทศสุกนั่นเองจึงได้รู้ว่าถึงจะใช้คำชม ‘น่ารัก’ กับร่างโปร่งตรงหน้านี้ก็ไม่ได้เป็นการบิดเบือนความหมายของคำนั้นเลยแม้แต่น้อย
“อะไรน่ารัก!?”
“นาย”
“น่ารักบ้านเตี่ยแกดิ!”
อืม..ถ้าตัดเรื่องที่ชอบพาดถึงคุณพ่อเขาออกไปก่อนละก็นะ... ป่านนี้คงจามแย่แล้ว
ปิ่นหยกตีหน้าเหี้ยมเกรียมพร้อมกับที่สายฉีดชำระกลับมาอยู่ในมืออีกครั้ง ถึงกระนั้นก็ยังมีสีเลือดฝาดแต้มอยู่บนใบหน้าทั้งที่ยังขู่ฟ่อ “พูดอะไรไม่เข้าหูอีกทีจะเอาไอ้สายฉีดก้นนี่ล้างปาก!”
มันคงมีอะไรผิดพลาดสักอย่างตั้งแต่เริ่มมีความรู้สึกว่าน่าแกล้ง....น่ารัก....หรือน่า....อะไรก็แล้วแต่ผุดขึ้นมาในหัวเขา อาทิตย์ยิ้มน้อย ๆ อย่างนึกสนุกแล้วขยับตัวเข้าไปใกล้เส้นสมมติแบ่งแยกดินแดนที่ปิ่นหยกขีดเอาไว้เมื่อครู่นี้
“งั้นแค่ไม่พูดก็พอใช่รึเปล่า”
เด็กหนุ่มหรี่ตาประเมินสถานการณ์อย่างระแวดระวังเมื่อท่านชายหน้ามึนขยับเข้ามาใกล้เส้นแบ่งอาณาเขต เขาตั้งท่าเตรียมพร้อมเต็มที่...อีกก้าวเดียว แน่จริงลองข้ามมาสิ... ถึงอีกฝ่ายบอกจะไม่พูดอะไรแต่เขาก็อนุญาตตัวเองให้วิสามัญฆาตกรรมได้ทันทีในกรณีที่ผู้ต้องสงสัยแสดงอาการไม่น่าไว้วางใจ จัดมาได้เลยไอ้ลูกเจี๊ยบตัวน้อย(ที่จริงก็ไม่น้อย) เขายักยิ้มอย่างย่ามใจ เชื่อมั่นว่าพร้อมรับมือทุกสถานการณ์
ทุกสถานการณ์ที่ไม่ใช่............
........จูบ........?เอาปากมาแตะกันอย่างนี้มันเรียกจูบใช่ไหม!?
ไอ้เบื๊อกนี่บ้าไปแล้ว!!! ตกลงที่เคยบอกว่าจะมาเป็นเมียเขานี่ไม่ได้พูดเล่นสินะ!!
อาทิตย์หลับตา... ปิดการมองเห็นเพื่อจะซึมซับสัมผัสอย่างอื่น ตั้งแต่ลมหายใจร้อนผ่าวที่รินรดลงปนเปกันบนปลายจมูก ผิวเนื้อเปียกน้ำลื่นมือแถวลำคอและใบหน้าของอีกฝ่ายที่เขาประคองไว้ หรือกลีบปากซึ่งสั่นน้อย ๆ แม้ในขณะถูกผนึกไว้แนบสนิทด้วยริมฝีปากของเขาเอง
มันอ่อนนุ่ม......อุ่นละมุน.....จนอดประหลาดใจไม่ได้... น่าแปลกที่เขาได้กลิ่นวานิลลาจาง ๆ ในรสจูบ
...และเขาชอบวานิลลา…………………………………
…………….
สถานการณ์ชวนให้หน้ามืดอย่างไรบอกไม่ถูก.....
.......จูบ..........ที่บัดซบคือมันเป็นจูบแรก!
ที่บัดซบกว่าคือจูบแรกนั่น...กับผู้ชาย!!
และถ้าจะมีอะไรบัดซบที่สุด...ก็คงเป็นผู้ชายคนนั้นคือไอ้ลูกเจี๊ยบโข่งหน้ามึนนี่แหละ!!!แม้จะเสียท่า(?)ไปแล้ว แต่อย่างน้อยมันควรจะจบลงที่หลังจากแตะปากกันเบา ๆ แล้วท่านชายงี่เง่าก็ถอนริมฝีปากออกไป ต่างคนต่างแยกย้าย ไม่ใช่ลิ้นร้อน ๆ ที่พยายามจะแทรกเข้ามาในปากเขาแบบนี้ไม่ใช่รึไง!?
ความรู้สึกเจ็บหนึบเบา ๆ ที่ริมฝีปากล่างทำให้เขาสะดุ้ง
มันกัด! โรคจิตฉิบหายไอ้กระเพราไก่ไข่เจียว!!! แม้ไม่ได้เจ็บอะไรมากมายแต่ทำเอาหัวใจเขาเต้นเป็นจังหวะร็อคแบบเฮฟวีเมทัลแล้วตอนนี้ ถ้าอวัยวะที่ว่าจะกระเด้งออกจากปากมาวาดลวดลายบนพื้นห้องน้ำได้เขาจะไม่ตกใจเลย
ปิ่นหยกเอามือดันอกแน่น ๆ ของคนตรงหน้าหวังจะช่วยเพิ่มระยะห่างให้ได้หาทางหนีทีไล่ ผลที่ได้ไม่เรียกว่าน่าพอใจนัก แม้จะทำให้อีกฝ่ายยอมละริมฝีปากออกแต่ก็ยังอยู่ในระยะใกล้ที่ไม่เป็นผลดีกับระบบหัวใจและหลอดเลือดของเขาแม้แต่น้อย และจังหวะที่กำลังจะอ้าปากประท้วงก็กลับเป็นช่องว่างให้อีกฝ่ายดึงเขาเข้าไปแนบริมฝีปากอีกครั้งพร้อมด้วยลิ้นร้อน ๆ ที่แทรกเข้ามาไม่ทันได้ตั้งตัว กลายเป็นความผิดพลาดอย่างโง่ ๆ ที่เขาจะจดจำไปชั่วชีวิต ถ้าหลังจากนี้เขายังมีชีวิตอยู่ละก็นะ..
กึก!!!“!!!!” อาทิตย์ลืมตาโพลง...มันเจ็บ
กลิ่นวานิลลาหวาน ๆ เมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยกลิ่นคาวและรสเค็มปร่าของเลือด
สอดเข้ามาดีนัก กัดลิ้นมร่างเลย!!
ปิ่นหยกจ้องอีกฝ่ายตาเขียวเหมือนพร้อมจะฆ่าหั่นศพแล้วทำลายหลักฐานด้วยการจับหมกส้วมได้แล้ว ถ้าไม่ติดว่าการจะกดน้ำจากโถส้วมเพื่อไล่ชิ้นส่วนของไอ้คนตัวโตตรงหน้านี่คงจะใช้น้ำไม่น้อย มันเปลืองเกินไป
อาทิตย์ถอยออกมาก้าวหนึ่งแล้วยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป เขามองใบหน้าคู่กรณีที่ขึ้นสีจัดพอ ๆ กับเรียวปากที่ช้ำเจ่อขึ้นมาเล็กน้อยและมีของเหลวสีแดงสดไหลซึมออกจากรอยแผลแตกตรงมุมปาก จึงได้ตระหนักได้ว่ารสเลือดนั่นไม่ใช่ของเขาคนเดียว อาจเป็นตอนที่เขาสะดุ้งเมื่อครู่นี้ ก่อนถอยออกมาก็รู้สึกเหมือนฟันไปกระแทกเข้ากับอะไรสักอย่าง แต่ไม่นึกว่าจะทำให้ริมฝีปากสวย ๆ ตรงหน้าถึงกับมีแผล
ปิ่นหยกวิ่งออกจากห้องน้ำไปแล้ว ทั้งที่ยังไม่ทันจะได้ถูสบู่สักแอะนั่นเอง ทิ้งเขายืนมึนอยู่ที่เดิม
เขาไม่ได้ตั้งใจจะจูบอีกฝ่ายเลย....จริง ๆ นะ บอกแล้วว่าเขาไม่ใช่เกย์ แต่จะเรียกว่าเป็นอุบัติเหตุที่คนสองคนทะเลาะกันนัวเนียแล้วบังเอิญล้มลงไปประกบปากกันพอดีแบบละครวัยรุ่นที่พี่อันชอบเปิดดูมันก็ไม่ใช่อีก คือเขาก็ตั้งใจจูบนั่นแหละ...แต่แบบว่าไม่ได้ตั้งใจจะตั้งใจ...ถึงจุดนี้ก็เริ่มสับสนในตัวเองขึ้นมาเสียแล้ว
อาทิตย์ยกมือขึ้นแตะหน้าอก ทั้งสัมผัสและได้ยินเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นระรัว มันเป็นความรู้สึกกึ่ง ๆ จะตื่นเต้น...เต็มตื้น....อึดอัด....เหมือนมีอะไรสักอย่างพองตัวอยู่ในอกและกำลังจะแตกออก
ความรู้สึกแปลก ๆ นี้ ถ้าอธิบายให้คุณแม่ของเขาฟัง เธออาจจะช่วยให้คำจำกัดความได้
เพราะมันใกล้เคียงกับตอนเธอเริ่มตกหลุมรักคุณพ่อของเขานั่นเองและตอนนี้เธออาจจะเฝ้ามองเขาจากที่ไหนสักแห่งบนฟ้า ไม่ไกลจากกลุ่มดาวลูกไก่... ยิ้มน้อย ๆ ให้กับอารมณ์วุ่นวายใจของลูกชายที่เธอไม่มีโอกาสได้เลี้ยงดูจนเขาเติบโต
แม้จะผิดพลาดไปสักหน่อยที่ความรู้สึกนั้นดันไปเกิดกับเด็กผู้ชายด้วยกันTo be continued..===============================
คนแต่งเขิลล์ <<< แล้วเอ็งไปเขินอะไรกับเค้า
ลูกเจี๊ยบน้อย(?)ก็ร้ายอย่างนี้แหละค่ะ แต่เป็นร้ายหน้ามึน...ไม่ได้ตั้งใจจะร้ายจริงจริ๊ง 5555
ตอนที่แล้วสำหรับท่านที่เดาไว้...ใช่แล้วค่ะ คู่น้องอุ่นออกมาแล้ว แต่บทยังไม่เยอะเพราะเดี๋ยวจะมีภาคของคู่นั้นทีหลัง
รักทุกคอมเม้นต์ จุ๊บ ๆ พบกันตอนหน้าค่า
***สารบัญคลิกที่นี่ค่ะ***
โพลล์
หัวข้อ: ♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รักติดดิน" ตอนพิเศษ HNY 2016! ♥ [หน้า 106] (02/01/59) (อ่าน 923931 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก