“พี่ครับ.....ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ” 
:oo1:ตอนที่ 5 (15/06/55) P.5 ฉบับเต็ม เอาฉบับเต็มมาให้แล้วนะครับขอให้สนุกกันนะครับ
***********************************
*********************************
“นมสดฟรุ๊ตสลัดถุงนึงครับขอลูกเดือยเยอะหน่อยนะครับ!”
“ปาท่องโก๋กับเต้าหู้ทรงเครื่องชุดนึงครับ....เต้าหู้ขอลูกเดือยเยอะๆ นะครับ”
ผมยืนหน้าเป็น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สั่งเมนูสุดโปรดของที่รักของผมอยู่ครับ(เรียกเอาฤกษ์เอาชัยก่อนครับ แต่อันที่จริงผมก็เรียกมานานแล้วนะครับ อิอิ) ที่รักผมชอบลูกเดือยครับ ชอบมากด้วย ผมเลยจัดหนักจัดเต็มเลยครับ เอาใจครับ....
5 วันเข้าไปแล้วครับกับปฏิบัติการ “พิชิตหัวใจเธอ” ของผม ที่ตามตื้อพี่เขา ตอนแรกเพื่อนของพี่แกก็พากันแปลกใจนะครับว่าผมมายุ่มย่ามวุ่นวายอะไรกันนักกันหนา อยู่ดีอยากโผล่มาก็มา บางทีก็ตามติดพี่เขาเป็นเงาครับ จนตอนนี้ทุกคนรู้แล้วครับว่า ผมกำลังตามจีบ คนน่ารักคนนี้อยู่ โดยเฉพาะพี่ต้อครับ ลูกพี่ผมเองครับหัวหน้าทีมบาสที่มาชวนผมร่วมทีมด้วย ตอนแรกพี่แกวางมาดเข้มใส่ผมเลยครับ ก็ใช่จะว่ามีแต่พี่ต้อคนเดียวที่ไหนกันเกือบทุกคนแหละ เพราะเล่นพากันรู้สรรพคุณไอ้เฟิร์สซะหมดไส้หมดพุงขนาดนี้เนอะ คงห่วง หวง เพื่อน เป็นธรรมดา ไอ้ผมก็สร้างวีกรรมไว้เยอะใช่ย่อยที่ไหนกัน แต่ผมไม่สนหรอกครับ ก็ผมจะเอาง่ะครับ ผมจะเอาคนนี้นะ เมียผมทั้งคนใครจะยอมปล่อย ทั้งน่ารัก น่าฟัด น่ากิน แถมยังหวานไปทั้งตัวขนาดนี้ใครจะปล่อยไปให้โง่ละครับ ในมอนี้ให้โง่แค่ไอ้พี่วิชคนเดียวเถอะครับ ผมไม่โง่ด้วยหรอก ชิส์ จะขวางผมเหรอ ฝันกันรึเปล่า???
ทุกเช้าผมจะคอยบริการเต้าหู้ ปาท่องโก๋ นมสดฟรุ๊ตสลัด ตลอดครับ เอาห้อยไว้หน้าห้องทุกวันครับ ตอนเย็นก็แบบว่าทำทีขี่แมงกะไซค์คู่หูผ่านไปแว๊บๆๆ ดู หน้าตึกที่พี่เขาเรียน ก็ผมจะพาเมียผมกลับด้วยง่ะครับใครจะทำไม? อิอิ ตอนแรกพี่แกก็บอกว่าไม่เป็นไร แต่ผมตื้อครับเอาสิหน้าด้านตื้อขนาดนี้แล้วว่ะ เหตุผลที่ใช้แล้วอยู่หมัดก็คือ “หอเดียวกันกลับด้วยกัน” ครับ ชะงักนักแล จบข่าวเลยคราวนี้!
แต่ลึกๆ แล้วผมก็แอบหวาดหวั่น เหมือนกันนะครับกับการตามหาหัวใจของผมในครั้งนี้ หลังจากภารกิจเด็ดดวงดอกฟ้าในคืนนั้น ที่ผมได้รับโชคถึงสองเด้ง(คงรู้กันนะครับว่าสองเด้งนี่อะไรเด้งได้บ้าง)
“วืดดดดดดด!!!!!!!!!!” ผมวาดมือพร้อมแขนยาวๆ ออกไปเต็มแรงครับ เพื่อหวังจะคว้าคนน่ารักมากอดให้ชื่นใจในตอนเช้าตรู่ ประมาณว่าตื่นมาก็เจอหน้าเธอคนแรกครับ อ้าว!!!!!!!!!!!!................ว่างเปล่าครับ หายไปแล้วครับ ไม่มีแล้วครับ ไม่อยู่แล้วครับ กอดลม กอดฝน กอดฟ้า..........ไอ้ผมก็เด้งตัวขึ้นมาเลยในบัดดลครับ ก่อนจะปรับอารมณ์เข้าสู่โหมดเศร้าสลด
“พี่เขาไปแล้ว!!”
“ไม่ลาด้วย!!”
“ทิ้งผมไปแล้ว...!!”
“พี่จะไม่รับผอดชอบผมหน่อยเหรอครับ”
นั่งเศร้าครับ จ๋อยเลยที่นี้ เศร้าจริงๆ นะครับผมไม่ได้แกล้งนะ ขนาดทำใจรอแล้วนะครับ ว่าผมต้องเจอเรื่องแบบนี้เข้าสักวัน .........แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วปานนี้ เอาว่ะ ยังไงซะผมก็จะสู้ครับ รักนี้ต้องสู้ สู้เพื่อรักของผมครั้งนี้ครับ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ผมจะสู้ครับ ขอสู้นะครับ ผมไม่ผิดใช่ไหมที่จะสู้กับความรักในครั้งนี้ ผมจะไม่ยอมเศร้า ไม่ยอมแพ้ แล้วครับ ผมจะไม่ยอมอ่อนแออีกแล้วครับ
เรียกสติกลับมาได้ดังนี้ผมก็ปฏิญาณกับตัวเอง ด้วยเกียรติของลูกเสือสำรอง ลูกเสือสามัญ และเกียรติของ รด. ที่ผมอุตส่าห์ร่ำเรียนมาครับ ว่าผม “จะสู้” เพื่อรักครั้งนี้ขอทำสักครั้ง จะไม่ขี้ขลาดอีกแล้ว ดีกว่านั่งเฉยๆ ปล่อยให้เวลาผ่านไปแล้วมานั่งเสียใจในภายหลัง แล้วตอนนี้พี่เขาก็ไม่ไดมีใครแล้วครับ ผมต้องเดินหน้าแล้วครับต้องเร่งเครื่องด้วย
ดังนั้นผมจึงปฏิวัติตัวเองใหม่ ด้วยการตื่นแต่เช้า (แล้วก็บาปกรรมอะไรของผมนะ โชคชะตามันช่างกลั่นแกล้งเหลือเกินครับ เล่นงานผมด้วยให้เทอมนี้มีเรียน สาย ขอย้ำนะครับว่า สาย เกือบทุกวัน) เพื่อไปซื้อเมนูโปรดของที่รักผมตามที่ผมได้หาข้อมูลมาก่อนหน้านี้อย่างละเอียด เพื่อมาคอยบริการ อีกอย่างหนึ่งครับที่ผมอยากจะบอกว่า ผมได้แอบปริ้นตารางเรียนพี่แกจากเน็ตมาด้วยครับ อันนี้ก็ปัญหานึงครับ แหม!!! ล่อเช้ามันซะทุกวัน เล่นเอาเฟิร์สก้าวขาถอยหลังรอเลยครับ........จะฟิตอะไรกันนักหนาว่ะ แต่ในเมื่อผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะสู้ ผมก็ต้องทำให้ได้ครับ จะมีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่าการที่เราได้ทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก ได้เห็นเขามีความสุขอีกละครับ...
สู้โว้ย!!
“อย่าลืมทานนะครับ นมสดจากใจ ไม่รักไม่หามาให้นะครับ รักนะครับ จุ๊บๆ”
เฟิร์สของพี่บัสครับ
“เต้าหู้กะปาท่องโก๋ มาเป็นคู่ แต่ผมอยากคู่พี่จังครับ รักนะครับ จุ๊บๆ”
เฟิร์สของพี่บัสครับ
“รักใครให้ดื่มนม...ถ้ารักผมได้ดื่มนมทู๊กวันเล้ย รักนะครับ จุ๊บๆๆ”
เฟิร์สของพี่บัสครับ
“มาเป็นแพ็คคู่อีกแล้วครับ...แล้วเมื่อไหร่พี่จะมาคู่ผมสักที จุ๊บๆๆ รักจัง”
เฟิร์สของพี่บัสครับ
นี่เป็นไงครับนี่แค่ตัวอย่างนะครับ มีเยอะกว่านี้อีกกลัวว่าจะพากันอิจฉาที่รักของผมกันซะก่อนเลยเอามาให้ดูไม่หมดครับ คำหวานๆ เลียนที่ผมโน้ตไว้กับของฝากจากใจที่ผมเตรียมมาให้ที่รักทุกเช้า ตอนแรกพี่แกก็บอกว่าเกรงใจ ไม่ต้องซื้อมาให้หรอก ผมก็เถียงไปคอเป็นเอ็นเลยครับ “ผมทำเพื่อคนที่ผมรักครับ” ไงล่ะเจ๋งเปล่าครับ แต่ผมก็ไม่ลืมที่จะบอกรักพี่แกผ่านโน้ตใบเล็กไปด้วยนะครับ ได้ไงล่ะเรื่องแบบนี้มันต้องบอกบ่อยๆ ให้ได้ยินบ่อยๆ ให้ซึมเข้าไปเลยในสายเลือดเลยครับ
สองอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนกันนะครับ ผมจีบพี่แกอย่างเปิดเผยแล้วครับตอนนี้ เพื่อนผม หรือเพื่อนพี่แก ตอนนี้ก็รู้เรื่องกันหมดแล้วครับ เผลอๆ คงรู้กันไปทั่วมหาวิทยาลัยแล้วมั้งครับ บางคนก็ว่าผมจะแน่สักแค่ไหน? จะได้สักกี่น้ำ เดี๋ยวก็เลิกเหมือนที่ผ่านมา โฮ๊ะ!!!!!! ดูถูกกันเหลือเกินคนนี้น่ะรักจริงโว้ย!!!!!!!!!รักมานานแล้วด้วยว้อย ตอนนั้นน่ะพี่เขาแค่โดน มคปด. หรอก จะบอกให้
(มคปด.แปลกันเองนะครับ อิอิ เข้าใจกันว่าไงบ้างแวะมาบอกผมบ้างนะว่าจะเหมือนกันไหม หุหุ)
ทุกวันนี้ผมเทียวรับเทียวส่งเป็นพลขับที่ดี จะไปไหนก็ติดกันเหมือนปาท่องโก๋ที่ผมยังคงบริการพี่แกเหมือนเดิม ไม่ขาดตกบกพร่อง เดี๋ยวนี้ไม่ห้อยแล้วหน้าห้อง บริการถึงในห้องเลยครับ ถือวิสาสะเข้ามานั่งเล่นในห้องด้วยครับ มาบ่อยด้วยครับจนจะกลายเป็นห้องตัวเองไปแล้ว ก็แบบว่าอยากบริการอย่างอื่นด้วยใจจะขาดน่ะสิครับ แต่ไม่มีโอกาสดีๆ เลยสักทีนี่สิ มันขาดช่วงนะครับว่าไหม? เดี๋ยวก็ไม่ชินหรอก?
รุดหน้าไปหนึ่งคืบครับ แค่คืบเดียวเองนะเมื่อไหร่ผมจะได้ศอก และต่อด้วยวาก็ไม่รู้ เอาว่ะ ทนต่อไป รักนี้ต้องสู้จริงๆ ครับ
แต่พี่แกก็แกร่งนะครับ ใจแข็งเหมือนกินเลย ผมล่ะอยากแอบไปสอบถามข้อมูลจากไอ้พี่วิชเหมือนกันนะครับว่าทำจั๋งได๋จึงได้พี่เขามาเป็นแฟน? แค่คิดครับไม่มีทางหรอกเสียเชิงชายหมด แต่บางทีผมก็ท้อนะครับ ผมไม่เคยง้อใครมากขนาดนี้มาก่อนเลยนะครับมีแต่คนอื่นนะครับมาง้อมาขอผม ผมดูไม่ออกเลยจริงๆ ครับว่าพี่แกคิดยังไงกับผม มีใจให้ผมบ้างไหม? หรือเพราะประโยคที่ว่า “แค่สนอง Need มีไรกันก็ยังเป็นพี่เป็นน้องกัน” แต่ตอนนี้ผมแสดงออกซะขนาดนี้ว่าไม่อยากเป็นพี่น้องกัน เขาน่าจะรู้นะ.....ว่าอะไรเป็นอย่างไร
เช่นเคยครับวันนี้อากาศดี ผมรีบควงคู่หูผมมาจอดรอหน้าตึกที่พี่แกเรียนอยู่ ผมมารอก่อนเวลาครับผิวปากอย่างสบายใจ ตลอดเวลาทุกวัน และทุกวันที่ผ่านมา ผมมารอรับพี่เขากลับด้วยทุกวัน โดยแลกกับการที่ผมได้แอบหาเศษหาเลยกับร่างกายหอมๆ แค่จับมือผมก็มีความสุขแล้ว
“พี่บัสกลับพร้อมผมนะครับ!!”
ผมเอ่ยพร้อมรีบก้าวลงจากแมงกะไซค์ที่จอดรออยู่แล้ว หลังจากที่เห็นใบหน้าสวยๆ หวานๆ ยิ้มสวยเดินมากับเพื่อนๆ เหมือนจะไม่เห็นผมนะเนี่ย มัวแต่เม้าท์อะไรล่ะครับที่รัก สามีที่รักที่แสนดีมารอทั้งคนยังไม่สนใจอีกเดี๋ยวเถอะ?? ผมจึงต้องโบกมือโบกไม้ให้สัญญาณก่อนที่เพื่อนพี่แกจะสะกิดให้มอง ตัวใหญ่ซะขนาดนี้ยังจะไม่เห็นอีกเห้อ!! เมียใครว่าตาไม่ดีจริง.............
“อ้าว.....ว่าไงเฟิร์ส?”
“มารับกลับห้องครับ กลับกับผมนะครับ” ผมยิ้มหวานยิ้มให้ดอกนึง โทษฐานน่ารักเกินครับแฟนผม
“แล้วพี่เคยกลับกับคนอื่นไหมล่ะ!!”
“แฮ่ๆ..........ก็ผมไงครับ”
“ป่ะขึ้นรถครับ....หวัดดีครับพี่ต้อไปก่อนนะครับ” ผมยกมือไหว้พี่ต้อหัวหน้าทีมบาสและลูกพี่ผมเองก่อนจะติดเครื่องยนต์เจ้าเพื่อนคู่หู
“จะไปไหนน่ะ ไม่ใช่ทางกลับหอเรานะ?”
“ขอแวะไปเอาหนังที่เพื่อนแป๊ปนะครับให้มันไรท์ลงแผ่นให้แล้วครับ เดี๋ยวดูกันเย็นนี้ครับ” ผมดึงมือพี่แกมาเกาะเอวไว้เรียบร้อย จับไว้ตลอดเลยด้วย
“ถามรึยังว่าพี่จะดูด้วยไหม?”
“น่า....นะนะนะครับ!!!!!!!”
“อืม.....เห้อ!!”
อิอิ ผมเผยยิ้มน้อยให้เห็นอย่างไม่ปิดบังครับว่าผมดีใจแค่ไหนที่เวลาผมทำอะไรพี่เขาก็ไม่เคยจะโกรธผมสักครั้ง ผมเลยได้ใจ มัดมือพี่เขาชกบ่อยๆ เลย จนหลังๆ มานี่พี่เขาต้องยอมโดยปริยายเพราะห้ามผมก็ไม่ค่อยจะฟังอยู่แล้ว แต่ถ้าพี่เขาเอาจริงผมก็ไม่กล้าหื้อนะ....ผมคนกลัวเมียครับ
หลังจากแวะไปทำธุระก็รีบกลับเลย ไม่ไกลครับระยะทางจากห้องเพื่อนผมมาที่หอเรา ใช้เวลาไม่มากครับแค่ไม่กี่นาทีก็ถึง
“เดี๋ยวผมขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะครับแล้วจะรีบลงมาครับ แล้วนี่ผมฝากไว้ก่อนนะครับเดี๋ยวมาดูด้วยกันครับ”
ผมวางกระเป๋าโน๊ตบุ๊คพร้อมแผ่นหนังไว้บนโต๊ะ ในห้องพี่แกทันทีที่มาถึงแล้วรีบพูดรีบออกมาเลย ไม่รอคำตอบอะไรทั้งนั้น ช้าไม่ได้เวลายิ่งมีค่า ยิ่งเวลาที่ได้อยู่ด้วยสองต่อสองยิ่งมีค่ามากมาย
รวดเร็วปานจรวดครับ ตอนนี้ผมกำลังนั่งต่อสายนั้นโน้นนี่เข้ากับทีวีครับ ที่รักผมอาบน้ำเสร็จแล้วครับ ตัวหอมเชียว หมั่นเคี้ยวนัก ผมละอดใจไม่ไหวจริงๆ ครับ แต่ก็ต้องห้ามใจตัวเองไว้ก่อนไม่อยากให้อะไรต่อมิอะไรมันผิดพลาดไปมากกว่านี้อีกแล้ว อยากก็ต้องอด อดทน ลูกผู้ชายอดทนครับ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน.............เห้อ!!!
จะอดทนได้นานเท่าไหร่กัน ผมยิ่งหื่นๆ อยู่ยิ่งเห็นตัวขาวๆ แก้มป่องๆ แดงๆ บางสีเรื่อย โอยนึกถึงตอนผมจูบสิครับว่ามันจะแดงไปกว่านี้อีกแค่ไหน แล้วผิวเนียนๆ ใต้เสื้อนั้น ยามที่ผมสัมผัส.......พอๆๆๆ ผมส่ายหัวไปมาเพื่อไล่ความคิดบ้าๆ เหล่านั้นทิ้งไป เพราะผมรับรู้ถึงการมาของอะไรบางอย่างในตัวผมที่ทีมันกำลังดุนดันกางเกงผมอยู่ตอนนี้ หากไม่หยุดผมว่า คงไม่ได้ดูแน่หนังน่ะครับ ได้เล่นหนังสดกันชัวร์…..
“ทำไม...ต่อไม่ได้เหรอ?”
เห็นผมส่ายหัวเลยถามมาเลยครับ ห่วงผมหรือห่วงไม่ได้ดูหนังน้า
“อ๋อ...เปล่าครับ??”
ผมรีบปฏิเสธทันทีครับ อิอิ อย่าส่งเสียงดิพี่เฟิร์สน้อยมันได้ยิน มันยิ่งอยากเจอพี่อยู่นะครับ เย็นไว้ลูก เย็นไว้.....
“อ่ะ...เสร็จแล้วครับ”
ผมเดินมาเปิดคอม แล้วใส่แผ่นหนังลงไป พร้อมจัดการทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทาง ที่รักผมนั่งรออยู่อย่างสบายใจเลยครับ เดี๋ยวต้องขอรางวัลความขยันสักหน่อยนะ
บ่อยครับที่ผมมักจะหาข้องอ้างเอาหนังมาดูห้องพี่แก ทั้งที่ห้องผมก็มีครบทุกอย่าง แต่มันขาดคนนั่งด้วยหรอก จึงอยากมาดูด้วยกัน
หนังที่ผมเอามาวันนี้ เพื่อนมันบอกสนุกดี เป็นหนังค่อนข้างเก่าแล้วนะครับ แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ นะเป็นหนังที่เข้าฉายเมื่อปี 2010 เองถ้าผมจำไม่ผิดนะครับ
ชื่อเรื่อง Leap Year เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับปี อธิกสุรทิน คือปีที่มี 366 วันหรือในปีนั้นก็มีวันที่ 29 กุมภาพันธ์นั้นเองครับ ซึ่งการจะเวียนมาบรรจบเหตุการณ์นี้ได้ต้องรอถึง 4 ปีเน่ะครับ ใครที่เกิดวันนี้ก็ต้องรอหน่อยนะครับกว่าจะได้ฉลองวันเกิด
ใช้ว่าจะเกี่ยวกับแค่เรื่องราวของชาติตะวันตกเท่านั้นนะครับเรื่องราวของปีอธิกสุรทินก็เกี่ยวข้องกับบ้านเราเช่นกันครับ มันจะทำให้ปีนั้นๆ มีเดือนแปดสองหน
ทำไมต้องมีเดือนแปดสองหนนั้นก็เพราะว่า มันเกี่ยวกับจำนวนวันในรอบปี ของจันทรคติจะไม่เท่ากับวันของปีในสุริยคติไงครับ
ด้วยพระอาทิตย์เป็นตัวกำหนดฤดูกาล กำหนดธรรมชาติที่มีอยู่ในโลกนี้ทั้งหมด และจะผันแปรไปตามการขึ้นลงของพระอาทิตย์ในแต่ละช่วงฤดูครับ
ฉะนั้น หลักการของเรื่องนี้ จึงเป็นการปรับวันให้เท่ากัน เพื่อให้ธรรมชาติตรงกับปฏิทินนัดหมายในกิจกรรมต่างๆ ซึ่งการนัดหมายในเรื่องต่างๆ ของมนุษย์นั้นจะใช้พระจันทร์ในการกำหนดนัดหมาย เพราะสังเกตง่ายและเห็นการเปลี่ยนแปลงอยู่ทุกวัน
แล้วมันเกี่ยวกับเดือนแปดยังไงอีกล่ะทีนี้ ก็เพราะเดือนแปดนั้น เป็นเดือนที่เริ่มเข้าสู่ฤดูฝน เข้าสู่ฤดูของการทำนา ซึ่งเป็นกิจกรรมหลักของชาวนาไทยทั้งหลาย ฉะนั้นเดือนแปดจึงเป็นตัวกำหนดน้ำฟ้าน้ำฝน กำหนดการทำนา หากปีเคลื่อนเดือนคล้อย ก็จะมีผลกระทบต่อข้าวในนา ต่อความเป็นอยู่ของชาวนาไทย ทั้งหลาย ฉะนั้นเมื่อเดือนคลาดเคลื่อนไปและจะเติมเดือน จึงต้องเติมเดือนแปดด้วยประการนี้แหละครับหากผมเข้าใจไม่ผิดนะครับ
เห็นไหมครับธรรมชาตินี่มันน่าพิศวงนะครับ มีเรื่องราวที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งที่วิทยาศาสตร์ก็ไม่สามารถอธิบายได้ บางเรื่องก็เข้าใจง่าย บางเรื่องก็เข้าใจยาก ก็เหมือนใจคนนี่แหละครับ ยากแท้หยั่งถึง รู้หน้าไม่รู้ใจ น้ำทะเลที่ว่าลึกยังหยั่งได้ ไม่เหมือนใจคนครับ น่ากลัวที่สุด
ปีอธิกสุรทินตรงกับปีนี้เลยครับ เดือนกุมภาพันธ์มี 29 วันพอดี เป็นปีที่มีอธิกมาสเดือนแปดสองหน ผมว่าผมนอกเรื่องไปเยอะนะครับวกกลับมาดีกว่า ผมว่าผมกำลังจะเล่าเรื่องย่อของหนังนิครับไหงกลายมาเป็นเรื่องวัน เดือน ปีไปแล้ว ฮ่าๆๆ ออกทะเลบ่อยจังผมเนี่ย?
เรื่องราวของหนังมันจะเป็นเรื่องของหญิงสาวที่ต้องเดินทางไปเมืองดับลินในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ เพื่อขอแฟนหนุ่มแต่งงาน ซึ่งเป็นการอาศัยธรรมเนียมเก่าแก่ของชาวไอริช(ซึ่งในปีที่มีอธิกมาสหรืออธิกสุรทินชาวไอริชจะยอมให้ผู้หญิงขอผู้ชายแต่งงานได้ครับในวันที่ 29 กุมภาฯ ด้วยนะ อย่าไปขอกันวันอื่นล่ะ) แต่เหมือนชะตามาเล่นตลก เธอต้องเผชิญอุปสรรคนานาเพื่อที่จะเดินทางไปหาเขา และยังต้องเดินทางไปกับหนุ่มกักขฬะ ชายแปลกหน้าที่รับอาสาไปส่งเธอเพื่อแลกกับค่าจ้าง เธอและเขาทะเลาะกันไปตลอดทาง เจอเรื่องป่วนๆ ตลอดทาง ซึ่งอุปสรรคต่างๆก็ทำให้ชายหญิงแปลกหน้าคู่นี้เกิดตกหลุมรักกันขึ้นมา จนชายหนุ่มแปลกหน้าก็นำพาเธอไปเจอกับแฟนได้เป็นสำเร็จและได้แต่งงานกัน แต่หลังจากนั้นไม่นานหญิงสาวคนเดิมก็กลับมาหาชายแปลกหน้าที่เขาตกหลุมรักเมื่อครั้งนั้นและขอเขาแต่งงาน ทั้งสองคนรักกันครับ…..อึ๋ยๆๆ ฉากสุดท้ายจูบกันด้วย
ผมอินจัดครับตอนนี้ดึงมือพี่แกเข้ามากุมไว้แล้วครับ ผมหันมองหน้าเนียนที่กำลังส่งสายตามาหาผมเช่นกัน ไวเท่าความคิดครับ
“จุ๊บ!!!!!!!!”
เข้าข้างแก้มเนียนๆ ทันทีครับ ไม่ห้ามไม่ขัดขืน
ต่อเลยครับ......
......ผมยกมือที่ว่างงานอีกข้างดึงหน้าพี่เขาเข้ามาช้าๆ พร้อมกับประกบปากไปที่ปากบางเลยครับ
หลับตาพริ้มเลยครับที่รักของผม ก่อนจะยกมือดันผมออกแต่ก็ไม่แรงเท่าไหร่นะครับ ทำให้ผมขืนแรงไว้ได้ ผมหาเศษหาเลยล่วงเกินปากบางอยู่นาน ผมส่งลิ้นร้อนๆ ไล่ต้อนลิ้นบางที่กำลังพยายามหลบหลีก จนต้องจนมุมยอมรับการรุกล้ำ ผมดูดดุนริมฝีปากบางอยากโหยหา มีบ้างบางครั้งที่พี่แกแอบตวัดลิ้นกลับมาบ้างครับ แต่ไม่บ่อย เคลิ้มล่ะสิ....
.......นานครับกว่าผมจะผละออกมาอย่างเสียดาย รีบกรูร่นเข้าข้างเตียงเลยครับ ออกห่างผมแทบจะทันที ที่ผมปล่อยตัวให้เป็นอิสระ เหมือนรังเกียจผมมากเลย ทำราวกับผมเป็นเชื้อโรคน่าขยะแขยงเลยครับ
“ขอโทษครับ!!”
ผมเอ่ยเบาๆ พร้อมจ้องตาหวานๆ ที่ตอนนี้แววของความตกใจหายไปหมดแล้วครับ ผมไม่ละสายตาเลยครับ ผมไม่กลัวหรอก อยากจะเห็นว่าในแววตาคู่นี้จะมีอาการอย่างไรให้ผมได้เห็นบ้าง
“อือ!!!”
แววตาอ่อนโยน ไม่มีแววของความโกรธเคืองเลยครับ แค่เสียง อือ คำเดียวยังสะเทือนไปถึงหัวใจผมเลยครับ น่ารักจัง คนสวยของผม ยิ่งเวลาตกใจนะน่ารักไปใหญ่เลย พี่จะให้ผมตกหลุมรักพี่วันล่ะกี่รอบกันครับ
“ผมขอกอดพี่ได้ไหมครับ?”
“................”
เงียบ แถมยังมาทำตาโตอีก โอยๆๆ น่ารักกันเข้าไปครับ ไม่ไหวแล้วครับ อยาก.......กด!!
“ผมอยากรู้ว่าเวลาที่ผมอยู่ใกล้พี่ พี่รู้สึกยังไงบ้างครับ ตื่นเต้นไหม? หัวใจพี่เต้นแรงไหมครับ?"
“...............”
ยังนิ่งครับ ไม่รอแล้วครับ ไม่ไหวแล้ว.........
............เขยิบร่างกายอันแข็งแกร่งของผมเข้าหาเลยครับ สวมกอดคนตรงหน้าเลยครับ แล้วจับตัวบางๆ เบาๆ หมุนตัวให้หันหลังมานั่งบนตักผม หลังพี่เขาปะทะเข้ากับอกหนาของผมครับ ผมชอบท่านี้มาก ชอบกอดคนที่ผมรักจากด้านหลังแล้วเอาครางเกยไว้ที่ไหล่เขา มันเหมือนเราได้ถ่ายเทพลังบางอย่างถึงกันและกันนะครับ ลองไปทำดูนะครับมันอบอุ่นมาก ผมสอดมือเข้ารัดเอวเบาๆ ก่อนจะใช้นิ้วยาวๆ ของผมไล้นิ้วเรียวเล่นไปมา
ผมรักผู้ชายคนนี้จัง........ชาตินี้ผมคงไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วหากพี่ไม่รับรักผม ผมคงตายแน่ครับ
“ผมรักพี่นะครับ......!!!”
“ห๊ะ!!!!!!!!?”
ผมว่าผมพูดชัดนะครับสาบานได้
“ผม รัก พี่ ครับ!!”
ผมย้ำช้าๆ ชัดๆ ทีละคำเลยครับ
“ผมรักพี่ครับ........พี่ไม่หวั่นไหวกับผมบ้างเหรอครับ?”
“ไหนบอกว่าเราจะยังคงเป็นพี่น้องกันไงเฟิร์ส?”
“แต่ผมไม่อยากเป็นแค่พี่กับน้อง...นั้นมันแค่ข้ออ้าง ผมรักพี่ อยากคบกับพี่จริงๆ นะครับ ผมรักพี่มานานแล้วนะครับ ผมแสดงออกขนาดนี้แล้วพี่ยังไม่รู้สึกอีกเหรอครับ!!”
“ปล่อยก่อน!!!!!!!!!”
“ไม่ครับผมชอบ มันอุ่นดี”
“แต่พี่อึดอัด!!!!!!!!”
ใบ้กินไป 3 วินาทีครับ
“ครับ!!!!”
เสียใจนะครับ ใครได้ยินแบบก็เสียใจแหละครับ ไม่เชื่อก็ลองดูนะครับว่าจริงไหมเดี๋ยวจะหาว่าผมโกหก
“แล้วเฟิร์สไม่รำคาญเหรอ?”
“ไม่ครับ ผมบอกแล้วไงว่าผมชอบ ผมอยากกอดพี่ อยากอยู่ใกล้ๆ พี่ อยากให้พี่รู้ว่าผมรักพี่จริงๆ ว่าผมต้องการพี่ ผมรักพี่นะครับ!!”
“.............................”
นิ่งครับ
“.............................”
ไงได้ล่ะพี่เขาเงียบผมก็เงียบบ้างสิพูดอะไรไปก็ไม่ได้ช่วยเลยครับ พูดไปสองไพเบี้ยนิ่งเสียตำลึงทอง ดีกว่าครับ
“เออ............ถ้างั้น...............อ่ะ มาสิ แล้วอย่ามาบ่นว่าหนักนะ!”
พี่เขาทำหน้ายื่นๆ แก้มป่องๆ บอกให้ผมเขยิบเข้ามาหาเขาอีก อิอิ ช้าอยู่ใย อย่ามัวร่ำไร อ้อยอิ่ง
“ครับ.....!!!!!!!”
อารามความดีใจเลยกอดแน่นไปหน่อยครับ
“หายใจไม่ออก~~”
“ฮ่าๆๆ........”
ผมคลายอ้อมกอดอกนิดนึงครับเดี๋ยวคนสวยของผมจะขาดอากาศหายใจตายไปซะก่อน เดี๋ยวอดเชยชมกันพอดี
“งั้นคืนนี้ผมขอนอนที่นี่ด้วยนะครับ นอนคนเดียวมันหนาว...”
“อย่ามาเฟิร์ส....ได้คืบจะเอาศอก!!!!”
“ไม่เอาศอก...........จะเอาพี่ครับ........!!!”
ผมก้มกระซิบเบาที่หู แล้วก็เป่าลมใส่ด้วย อิอิ (ผมพูดจริงนะ จะเอา จะเอา จะเอา)
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!พี่หยิกผมไมง่าครับ?”
“ทะลึ่ง.......ปล่อยแล้วก็กลับไปนอนห้องได้แล้ว”
“ใจร้ายจัง ไม่สงสารเด็กน้อยหน้าหล่อๆ ตาดำๆ หน่อยเหรอครับคนสวย”
“ไม่!!!!!!!”
“งั้นขอจูบทีนึงก่อน”
“อย่ามาต่อรอง “
“น่า.......นะนะนะนะครับ”
ผมทำหน้ายื่นหน้ายาว ใส่พี่แกแบบว่าแอ๊บแบ๊วครับ
“เห้อ!!!!!!!............อือ...จูบอย่างเดียวนะอย่าลามปาม”
ไม่รอช้าจับหน้าสวยๆ แบบว่าเห็นแล้วอยากกดง่ะครับ หันมาเลยครับ รับจุมพิตไปอย่างดูดื่มครับ
“อือ...!!!!!!”
เสียงพี่เขานะ ไม่ใช่ของผม เคลิ้มล่ะสิ เห็นฝีมือไอ้เฟิร์สรึยังล่ะว่าแน่เเค่ไหน?
ผมชิมปากบางที่ขึ้นสีระเรื่อย อย่างทะนุถนอมที่สุดครับ ค่อยๆ ไล้ไปทีละนิดๆ จนตอนนี้ลิ้นร้อนของผมได้สำรวจไปทั่วโพรงปากแล้วครับ ผมดูดดุนลิ้นบางอย่างเอร็ดอร่อย พี่เขาก็คอยส่งเสียงๆ คลอไปด้วยครับ ปากนี้ช่างหวานยั่วใจผมยิ่งนัก ผมจะไม่ยอมให้ใครได้ครอบครองมันแน่ ผมเล้าโลมอ้อยอิ่งอยู่นานครับ พี่แกคงลืมตัวแน่เลยตอนนี้สองมือเรียวยกขึ้นมาโอบคอผมไปเรียบร้อยแล้วครับ ร่างกายบางสั่นเทิ้มน้อยๆ อ่อนระทวยแทบจะละลายในอ้อมแขนผมให้ได้เลยทีเดียว.....
.....ผมรักผู้ชายคนจัง ผมไม่อยากจะห่างเขาแม้สักวินาทีเลย ผมไม่อยากให้ใครมองเขา ไม่อยากให้เขามองใคร อยากให้ในสายตาเขามีแค่ผม เพราะผมก็จะมองแค่เขาคนเดียวไปตลอดชีวิตของผม ถึงแม้ว่ามันจะสั้นหรือจะยาวก็ตาม ผมก็จะรักและจะรักผู้ชายคนนี้เพียงคนเดียว....อ๊าส์ ชื่นใจจังครับ
.......................
**********************************
*********************************
จบตอนไปอย่างยากเย็น มันขัดๆ ยังไงไม่รู้เนอะ
ภารกิจพิชิตใจของเฟิร์สในฉบับออฟคงมีแต่ "ซ่ำ " ไปเรื่อยๆ รึเปล่าไม่เเน่ใจ 
ฮ่าๆๆ ก็คนเขียนมันหื่นง่าครับ ไม่ว่ากันเนอะ
แต่ก็ผ่านไปได้เห้อ!!!!!!!!!!!!!!
หวังว่าคงไม่ทำให้ใครหลายๆ คนที่เฝ้ารอผิดหวังนะครับ
หากผิดหวังกับตอนนี้ก็ต้องขออภัย( โค้งสวยๆๆๆ) อย่างแรงนะครับ
ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องราววุ่นๆ เรื่องนี้ด้วยนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่ยังมาให้กำลังใจ อาการดีขึ้นเเล้วครับแต่ก็ปวดๆ นิดหน่อย
ขอบคุณทุกคนที่ยังมารอกันนะครับ 
ขอตัวไปปั่นตอนต่อไปก่อนนะครับ แล้วจะรีบเอามาส่งให้อีกนะครับ
ช่วงนี้ขออ่านหนังสือด้วยนะครับจะไปสอบดว้ย อิอิ
แถมยังทำงานอีกจ้องขึ้นเวรๆๆ ด้วยมีเวรมีกรรมจริงๆ ครับ.....ฮี่ๆๆๆ บ่นเยอะจังคนเขียนเนี่ย********************************************************************
ฝากติดตามนิยายเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคัรบเอาไว้อ่านเล่นหรืออ่านจริงจังก็ได้นะครับ
ขอบอกว่าสนุกทุกเรื่องครับการันตี...............
ที่อัพเดทเเล้ว วันที่ 06/06/55
1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12662.msg2017153#msg2017153 ผมหลงรักชายโฉด
2.http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13376.msg2017135#msg2017135 Brother I Love You By Katesnk
3.http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32310.120ที่ยังไม่ได้อัพ(ขาดต้นฉบับฝากช่วยกันทวงหน่อยนะคัรบ555+) แต่ก็ลงไว้เยอะเเล้วครับ
1.http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13217.0 พ่อครับ ลูกชายพ่อฯ
2.http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=9114.1200 Sweet Sleeping Beauty
โพลล์
หัวข้อ: "พี่ครับ...ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ".......จบบริบูรณ์ แจ้งย้ายเลยครับผม...(^_^) (อ่าน 397146 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก