ตอนที่ 12
เขาที่เพิ่งเจอกับเธอที่มาก่อน ฤดูสอบ . . มาถึงแล้ว
“โอ้ยยยย กูจะบ้าตายอยู่แล้ววววววววววววววววว”
“มึงยังก้มหน้าอ่านได้ไม่ถึงสามนาทีเลยนะ”
“สมาธิกูสั้น”
“ไปหากาแฟแดกไป๊ จะได้หุบปากบ้าง มึงเข้าใจชัดเจนมั้ยกับคำว่า ‘โค้งสุดท้าย’ น่ะ”
“กูเข้าใจ แต่พรุ่งนี้ก็ยังมีเวลาอีกวันนี่หว่า” ไอ้คิกมองดูนาฬิกาข้อมือ แล้วหันมาหาผมที่ก้มหน้าก้มตาอ่านอยู่อีกมุม ไม่ได้สนใจเสียงของมันที่เถียงกันกับไอ้บูมมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว “เชี่ยปอนด์ เพิ่งสี่ทุ่มครึ่ง ไปหาเหล้าแดกกัน”
“มึงจะบ้าเหรอ มึงเข้าใจมั้ยกับคำว่า’โค้งสุดท้าย’”
ผมบอกว่าไม่ได้สนใจ . . แต่ผมก็เกือบจะก๊อปคำพูดของไอ้บูมมาใช้เต็มๆ
วันมะรืนสอบมิดเทอมวิชาแรกครับ อยากจะสิ้นให้ดิ้นตาย ยังอ่านไม่จบเลย! ผมกับเพื่อนสองคนอยู่ในร้านกาแฟบวกกับร้านอาหารบวกกับบาร์อะไรสักอย่างที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่แถวๆสามย่าน นั่งอ่านกันมาตั้งแต่เมื่อตอนเย็น จนตอนนี้สี่ทุ่มครึ่งแล้ว อุดหนุนน้ำนมขนมเค้าไปตั้งหลายร้อย ก็ยังไม่มีแววว่าจะอ่านจบเลยแม้แต่น้อย = =
“หรือต้องใช้ตัวช่วยวะ” บูมเปรย เหลือบมองไปที่กลุ่มสาวบัญชีที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่ “ไอ้ปอนด์ มึงไป กลอยเค้าชอบมึง เค้าคงจะช่วยมึง”
“อะไรวะ” พระเอกงง
“กูว่าอ่านไม่ทันแล้วล่ะแม่ง ต้องให้คนที่อ่านทันเค้ามาสรุปให้ฟัง” บูมพยักเพยิดไปทางกลุ่มของกลอย “บอกไปดิ ถ้าติวให้เรา เดี๋ยวเราจะยอมเดทด้วย”
“ชิ น่าหมั่นไส้ไอ้หล่อเลือกได้” วินาทีนี้ประโยคไหนที่มันไร้สาระ . . ไอ้คิกนั่นแหละครับเป็นคนพูด
“ตลก ไหนมึงไม่เข้าใจอะไรตรงไหน มาถามกูนี่”
“แล้วมึงอ่านจบยัง”
“ก็ยัง”
“ออกสตาร์ทพร้อมกูอย่าทำเก่ง”
“แต่กูตั้งใจเรียนในห้องนะเว้ย”
“ไม่ใช่ไร สาวๆมาติวให้หัวใจกูกระชุ่มกระชวย ตากูจะได้ตื่นๆ อยู่กับมึง ราศีก็หมอง อยู่กับไอ้เชี่ยคิก ก็ปวดกบาล ติวกับสาวดีกว่า”
“สันดาน” ไอ้คิกครับ
“ไปๆ ไอ้ปอนด์ ไปเรียกกลอยมานั่งกับเรา”
“ไม่เอา”
“กูไม่ช่วยมึงจีบพี่ธามนะ”
“ฮะ”
“พี่ธามสุดรักสุดดวงใจของมึงนั่นไง ไปไม่ไป หนึ่ง . .สอง . .”
เหี้ยอะไรวะสัดบูม . . วิญญาณขุนแผนมาเข้าสิงมึงเหรอถึงนึกอยากจะเจ้าชู้วันใกล้สอบน่ะฮะ! แต่ทว่า . .
“กลอยครับ” เอาเข้าจนได้สิน่า . . ผมมาปรากฏตัวท่ามกลางสาวๆบัญชีอินเตอร์จนได้ ในมือมีชีทที่ยังอ่านค้างไว้ด้วยโคตรทำตัวเสร่อเลยขอบอก แต่กระนั้นเพื่อนกลอยก็สะกิดให้เธอหันมาแล้วซุบซิบๆกันเป็นการใหญ่ กูกล้ามาได้ไงวะเนี่ย ผู้หญิงทั้งนั้นเลย . .
“คะ?”
“คือ คือว่า” ผมหันไปมองไอ้บูมที่กลั้นหัวเราะจะตายห่ากับไอ้คิก นี่สรุปมึงว่างมากใช่ป่ะ มึงแกล้งกูเหรอเนี่ย!“สนใจจะรวมกลุ่มติวกันมั้ย เดี๋ยวค่าน้ำกับขนมเพื่อนเราคนนู้น” ผมชี้ไปที่ไอ้บูมที่เลิกหัวเราะแทบจะในทันที สมน้ำหน้า มึงโดนแน่ “เค้าจะเลี้ยงน่ะ”
“จริงเหรอ ว้าววววววววววววว”
“เอาสิ พวกเธอสามคนย้ายมานั่งนี่ละกันน้า” กลอยยิ้มให้ผม
“อื้อ ขอบใจมากน้า คงช่วยเราได้มากเลย”
ผมยิ้ม เดินกลับไปที่ที่นั่งของตัวเองแล้วเตรียมย้ายของ ไอ้บูมกับไอ้คิกงงกันใหญ่
“อะไรของมึงปอนด์”
“ก็เค้าจะติวให้ แต่มึงต้องเลี้ยงน้ำกับหนมเค้านะบูม”
“เฮ้ย ได้ไงอ่ะ”
ราคามันก็ไม่ใช่น้อยๆ แต่คนอย่างบูมมีหรือขนหน้าแข้งจะร่วง หลังจากนั้นไม่นานผมกับเพื่อนก็อยู่ท่ามกลางสาวๆบัญชีที่มีบางคนอาจจะเคยคุยกันแล้ว แต่ก็ยังมีบางคนที่ไม่เคยคุยกัน ผมถูกเพื่อนของกลอยจัดให้นั่งอยู่ข้างๆกลอย และเธอก็ตั้งใจติวให้ผม
. . นี่มันดีกว่าอ่านเองอีกนะเนี่ย แต่เหตุผลของผมไม่เชี่ยเหมือนของไอ้บูมนะ . .
“แหม กลอย ทำไมดูเหมือนติวให้แต่ปอนด์ล่ะ เรามีกันตั้งห้าหกคนนะ”
“อ้าว . . เราเปล่านะ”
“แน่ะๆๆๆ อะไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยย”
เพื่อนๆแซวจนเธออายม้วนต้วน . . กรรมแล้วไง อย่าเพิ่งมาทำอะไรติวเตอร์ของผมสิ TT
พวกเราก็ได้แต่อ่านไป ติวไป แซวกันไป จนกระทั่งเลยเวลาเที่ยงคืนไปแล้ว เพื่อนกลอยเริ่มทยอยกันกลับคนสองคน จนกระทั่งเหลือกลอยกับเพื่อนสนิทกลอยอีกหนึ่ง และผมกับเพื่อนผมอีกสามคน กลอยกับเพื่อนบอกว่าอีกประเดี๋ยวก็กลับ แต่ที่พวกผมคิดกันไว้คืออยู่กันทั้งคืน = =
“เฮ้ออออ ง่วงนอนนนนน” ไอ้คิกลุกขึ้น “นี่ๆ เอาอะไรกันมั้ยอะ จะไปซื้อของกินแก้ง่วง”
ทุกคนสั่งกันหมดจนไอ้คิกจำไม่ทัน ผมจึงอาสาไปช่วยมัน ไอ้คิกมันเบลอๆ เยอะขนาดนั้น คงจำไม่ได้หรอกมั้ง
2 BROKEN HEARTS
โคตรง่วงเลยว่ะครับ . .
“คุณหนูครับ ถ่ายรายการนี้เสร็จก็กลับบ้านได้แล้วล่ะครับ”
“เหนื่อยอะ ธามมีโปรเจคอีกตัวกับเพื่อนที่ต้องปั่นอะ” อยู่กับโทมัส บางครั้งผมก็ยอมรับว่าผมน่ะเด็กลงไปเยอะ
“สู้ๆนะครับคุณหนู เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูเอง”
“ไม่ต้องเลย เป็นหวัดไม่ใช่เหรอ ส่งธามที่คอนโดอิซิ่มเสร็จ โทมัสก็กลับบ้านไปนอนนะ”
“จะดีเหรอครับ”
“อื้อ ไว้จะโทรไปตอนเสร็จแล้ว คงเช้าๆสายๆอ่ะ แย่ . .”
“คุณหนูโทรไปหาคุณปอนด์สิครับ”
“ฮะ?” ผมลืมอาการเหนื่อยของผมไปเลย เมื่อจู่ๆมาได้ยินโทมัสพูดแบบนี้
“เผื่อจะดีขึ้น”
“อะไรอ่ะโทมัส ทำไมต้องโทรหามัน = =” ผมหน้าหงิก “โทรหาป๊า โทรหา . . เซนก็ได้นี่” ทำไมประโยคหลังของผมมันแผ่วลงล่ะ?
“แหะ ขอโทษทีครับ”
“คุณธามครับ พร้อมรึยังครับ ซีนสุดท้ายแล้ว”
“ครับ จะไปเดี๋ยวนี้” ผมตอบรับเจ้าหน้าที่สตูดิโอ . .
กว่าจะถ่ายเสร็จก็เกือบเที่ยงคืนเข้าให้แล้ว ผมที่สภาพป้อแป้อย่างหนักกำลังเดินตามหลังโทมัสไปยังรถเก๋งสีดำ ไม่ลืมที่จะบอกลาสมาชิกในวงและแฟนคลับที่ตามมารอกันจนถึงหน้าสตูดิโอ ซึ้งว่ะ . .
“ยังไม่กลับกันอีกเหรอครับ ดึกแล้วน้า” บางทีการที่เป็นคนรอมันก็เหนื่อย . . ผมเข้าใจความรู้สึกพวกเขานะครับ
“น้องธามเหนื่อยมั้ยลูก อ่ะนี่น้ำ นม ขนม แบ่งกับพี่เจิ้นนะ”
จะต้องมีชื่อพี่เจิ้นติดมาด้วยทุกครั้งไปสิน่า . .
“คงไม่ได้อะครับ ธามขอกินหมดนะ” ผมยิ้ม แชะ แชะ แชะ แฟนคลับถ่ายรูปผมทุกอิริยาบถ “ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากครับ”
“จะกลับบ้านแล้วเหรอคะ” เสียงดังมาจากไหนไม่รู้ เพราะคนยืนกันอื้อ
“เปล่าครับ มีทำโปรเจคต่อที่คอนโดเพื่อน”
“ไหวมั้ยคะ หน้าธามดูซีดๆนะ”
“ไหวครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ ดึกแล้วกลับกันยังไงครับเนี่ย ผมไปส่งเอามั้ย”
“ไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” พร้อมใจกันตอบจนผมผงะ โทมัสที่วิ่งมาช่วยผมถือของก็เหวอไม่แพ้กัน นี่ถ้าส่งทีละคน ผมคงไม่ได้ทำโปรเจคแล้วล่ะครับ “ล้อเล่นน่ะค่ะ เดี๋ยวก็กลับแล้ว มาถ่ายรูปธามก่อน”
“ได้ครับๆ กลับกันดีๆด้วยนะครับ”
ผมยืนถ่ายรูปยืนคุยกับแฟนคลับอีกนานราวๆห้านาที จึงได้ฤกษ์จรลีหายไปตัวไปทำโปรเจคสักที โทรศัพท์ที่สั่นอยู่ดูก็รู้เลยว่าอิซิ่มมันโทรมาเร่งแค่ไหน . . แต่งงตรงที่มีอีกเบอร์หนึ่งปรากฏขึ้นมา แน่ะๆ อย่าคิดไปไกลครับไม่ใช่เบอร์ไอ้ปอนด์ เป็นเบอร์ของเนยน่ะ
ผมเลือกที่จะโทรกลับหาเนย (ดูเลว) เพราะอิซิ่มผมรู้ว่าเป็นเรื่องงาน แต่เนยโทรมานี่ ผมไม่รู้ว่าเรื่องอะไร
“ฮัลโหล”
“ว่าไงเนย”
“ธาม ธามอยู่ไหนน่ะ”
“เพิ่งอัดรายการเสร็จแถวๆลาดพร้าวน่ะ มีอะไรเหรอ”
“เอ่อ คือว่า น้องของธาม . . โสดจริงรึเปล่า”
“ฮะ?” กูงงนะ กูลูกคนเดียวไม่มีน้องงงงงงงงงงง
“ปอนด์ไง ปอนด์น่ะ . . โสดจริงรึเปล่า”
“เอ่อออออ . .” ผมกลืนน้ำลาย สายตามองออกไปยังท้องถนนที่ค่อนข้างร้างผู้คน “เท่าที่รู้ก็ . . โสดนี่”
“แต่เนยว่าไม่ใช่อ่ะ” เสียงเนยดูเครียดๆก็คงจะเหมือนหน้าของเธอตอนนี้แหละนะ “ตอนนี้เห็นนั่งติวหนังสือกับสาว ดูสนิทกันมาก”
. . . ผมมองอะไรไม่เห็นไปชั่วขณะ เหมือนสมองมันตื้อ
“ถ้าคบกันแล้วแบบนี้ก็แย่อ่ะดิ เนยยังไม่ได้ทำอะไรมากเลยก็แพ้แล้วงั้นเหรอ”
“ใจเย็นๆนะ อาจจะไม่มีอะไรก็ได้” ผมพยายามคุยกับเธอ “แล้วนี่อยู่ไหนอะ”
“ทูฟาสต์ทูสลีฟ คุยโปรเจคกับพวกโด้ ก็เดี๋ยวจะย้ายกันไปที่คอนโดซิ่ม แต่ดันมาเจอ . . ซะก่อนน่ะ” ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้เนยดูซีเรียสซีเครียดได้ถึงขนาดนั้น “ธาม . . ธามมาที่นี่เหอะน่ะ มาดูเองเหอะ แล้วธามจะเข้าใจว่าทำไมเนยถึงต้องกับโทรไปถามธาม”
“เอ่อ - - เอางั้นเลยเหรอ”
“อื้อออออ ยัยผู้หญิงคนนั้น . . สวยยยยยยยยอ่ะ TT”
“งั้นแป๊บนะ” ผมเอี้ยวตัวไปบอกโทมัส “ทูฟาสต์ทูสลีฟนะโทมัส ส่งธามที่นั่น เดี๋ยวธามไปหาคอนโดซิ่มเอง”
ไอ้ปอนด์ . . เจ้าชู้อีกแล้วใช่มั้ยมึง . . ชิ ดีนะที่แม่งอยู่ร้านอ่านหนังสือไม่ใช่ไปเป็นขี้เหล้าเมายาเหมือนไม่กี่วันก่อน ไม่งั้นมันคงจะจูบคนอื่นเค้าไปทั่วแล้ว . . ว่าแต่สงสัยจังว่าใครกันที่มาสนิทกันกับไอ้ธาม ก็วันๆเห็นอยู่แต่กับไอ้คิกกับไอ้บูม ไม่เห็นมีเพื่อนผู้หญิงคนไหนสักคนเลยนี่หว่า . .
ผมเดินเข้าไปในร้าน บางคนผงะเมื่อเจอผมนิดนึงตอนเงยหน้าขึ้นมามอง ผมเข้าใจ ผมชินแล้ว . . ผมไม่ใช่นิสิตธรรมดาๆแต่พ่วงตำแหน่งดารานักร้องที่กำลังอยู่ในกระแส
ผมยังหาเนยไม่เจอ แต่เด็กหนุ่มตัวสูงสองคนที่ยืนเลือกขนมแถวๆเคาเตอร์ทำเอาผมหยุดยืนมองอยู่ตรงนั้น ทั้งคู่ปลดระเบียบออกหมดตั้งแต่หัวจรดเท้า คนผมเรียบตั้งใจเลือกขนมมาก ส่วนคนผมตั้งหน่อยๆยืนล้วงกระเป๋ามองดูเพื่อน
นั่นไอ้ปอนด์ . . ดูไอ้คิกเลือกขนมอยู่ ติวหนังสือกับสาวที่ไหนกันล่ะ?!
แต่จะให้ยืนอยู่หน้าประตูร้านนิ่งๆแบบนี้ก็เด่นไป ผมไม่อยากเด่นไปมากกว่านี้อีกแล้ว ผมค่อยๆกระดึ๊บๆ ไม่ให้ไอ้ปอนด์เห็นแม้แต่เงา มองหายัยเนยกับพวกไอ้โด้ไปด้วย ซึ่งพวกนั้นอยู่ตรงบริเวณนอก
“ธาม!” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ทักทายพวกไอ้โด้ เนยก็เดินมาคว้าแขนผมซะแล้ว “เห็นมั้ย คนนั้นอ่ะ คนนั้นแหละ กิ๊กปอนด์”
ผมที่ยังอึนๆมองตามไปที่ที่เธอชี้ เห็นเด็กสาวบัญชีปีหนึ่งสองคนกับไอ้บูมกำลังนั่งอ่านชีทกันอย่างตั้งใจ
“คนไหนอ่ะ”
“ปอนด์เค้าจะชอบคนอวบๆงั้นเหรอธาม”
“ใจเย็นสิเนย” มุมร้อนอกร้อนใจของเนยผมยอมรับว่าน้อยครั้งนะที่ผมจะเห็น
“บางทีก็เย็นไม่ได้แล้วนะธาม” เนยหน้าหงิก “ดูนู่น ถ้าธามไม่เชื่อ”
ไอ้ปอนด์กับไอ้คิกกลับมาพร้อมกับขนมชุดใหญ่ ปอนด์เหมือนรู้หน้าที่ มันนั่งลงข้างๆคนสวยที่ไม่ใช่คนอวบๆ ซึ่งดูๆแล้ว รอบกายของทั้งคู่ที่มันชะวิ้งชะวั้งชวนคิดว่ากำลังอินเลิฟชะมัด = = ยัยเด็กผู้หญิงคนนั้นก็แสดงออกชัดเจนเกิ๊นว่าปิ๊งไอ้ปอนด์ . .
“เห้ย ทำไมหน้าหงิกทั้งคู่วะเนี่ย” ไอ้โด้ที่เดินมาสมทบทักผมกับเนยแบบงงๆ “ไอ้ธาม อิซิ่มโวยวายใหญ่แล้ว ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันส่งเอา”
“ไปกันก่อนเลย ซื้อน้ำแป๊บ” ผมบอกเพื่อน
เพื่อนๆผมทยอยกันออกไปจากร้าน เหลือเนยที่รั้งท้าย “ไม่ได้แล้วนะธาม เนยต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ ธามต้องช่วยเนยนะ”
“ฮะ?”
“ส่งโปรเจคนี้ก่อนเถอะ = = น้องบัญชีปีหนึ่ง มาสู้กันสักตั้งนะ!”
แล้วผมจะพูดอะไรได้อีกล่ะเนี่ย . . ผมยืนมองแผ่นหลังของเนยอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหันหลังกลับไปเพื่อที่จะไปซื้อนมไปฝากอิซิ่ม มันชอบกินนม เอาใจมันหน่อย เพราะผมเอาแต่ทำงานจนบางทีก็ไม่ได้แพลนงานช่วยมัน
แต่พอผมหันไป . . หน้าผากผมก็ชนเข้ากับไหล่ของใครบางคน
“ธาม”
“เซน
“ฮะๆๆ บังเอิญจังนะ”
ผมน่าจะดีใจกว่านี้ . . แต่สิ่งที่ผมคิด นี่มันวันชุมนุมอะไรของมอผมรึเปล่าวะ แม่งสิงสถิตกันอยู่ที่นี่ทุกคนเลยรึไงนะ
“ทำไมหน้าบึ้งจังล่ะ โดนใครขัดใจมา”
เซนก็ยังจำนิสัยของผมได้เสมอ . .
“เปล่า เซนมาทำอะไรเหรอ ดึกจัง ไม่กลับบ้าน”
“แหมถามมาได้ ตัวเองก็ยังอยู่ที่นี่ทั้งๆที่ดึกแล้ว” เซนยิ้ม “มารับยัยซันน่ะ” เซนหมายถึงน้องสาวของเขาน่ะครับ
“น้องซันเรียนคณะไรนะ”
“นิเทศน่ะ นู่น ติดคุยกับเพื่อนอยู่ทางนู้น ไม่ยอมลุกซักที”
“อื้อ งั้นเหรอ” ผมทำเสียงเนือยๆ “งั้นไปก่อนนะ นัดเพื่อนเอาไว้”
“สอบเสร็จว่างรึเปล่า . . ”
“ฮะ”
“สอบเสร็จว่างรึเปล่าครับ . .”
“เอ่อ . . คือ . . “
“ช่วงนี้ไม่ค่อยรับโทรศัพท์เซนเลยนะ เซนกะจะชวนไปตั้งหลายที่ แต่ทำไมไม่ยอมรับสายเซน”
“งานเยอะ และก็ไม่มีเวลาโทรกลับอ่ะ” ช่างเป็นคำแก้ตัวที่ไร้สาระมาก . .
“หึ เซนเข้าใจ แต่สอบเสร็จนี้เซนขอจองตัวนะ”
“ไปไหนอะ”
“ไปทะเลกันไง ไปด้วยกันนะ”
. . . จะว่ายังไงดีล่ะ นี่ถ้าเป็นช่วงเปิดเทอมแรกๆผมคงตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดไปแล้ว แต่นี่มัน . . เหมือนมีอะไรสักอย่างมาขัดเอาไว้ ไม่ให้ผมตอบตกลงไปอย่างง่ายๆ
ผมไม่อยากไปกับเซนงั้นเหรอ . .
“ไปไหนครับ ไปด้วยสิ”
ฮีโร่ของวันนี้คือ . . ไอ้คิก ไอ้บูม และที่เด็ดสุดๆก็คือไอ้ปอนด์ พวกมันลุกขึ้นมาแล้วยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ?!
“อ่า ไปทะเลน่ะ อ่า คือ จะดีเหรอ” พี่เซนเกาหัวแกรกๆอย่างเก้อๆ
“ดีสิครับ เนอะ” ผมยิ้มแฉ่ง แสร้งทำเป็นยิ้มไปงั้น “ไปกันเยอะๆก็สนุกดีออก งั้นพักที่โรงแรมธามละกันนะเซน ที่พักธามออกเอง ค่าเหล้าเซนก็ออกละกัน” ผมสรุปเองเสร็จสรรพ
“เอ่อ งั้นก็ได้ครับ”
“ตกลงตามนั้นนะ”
“เหยดดดดดดดดดด ได้ไปทะเล!” ไอ้คิกกระโดดเหยง
“แหะๆ พี่ธาม โรงแรมพี่ธามติดชายหายที่มีสาวใส่บิกินี่มั้ยอ่ะครับ”
“นี่พวกมึงสองคน” เสียงปอนด์ขัดขึ้นมา “จะไปขัดเค้าทั้งสองคนจริงๆเหรอวะ พี่เซน ไอ้ธาม ไปกันเลยนะ พวกผมไม่ไปหรอก”
ผมหันขวับไปมองไอ้ปอนด์ทันที มันยิ้ม แต่ก็ยิ้มออกมาน้อยน่าดู
“ไหงงั้น เชี่ยปอนด์ ทิ้งกูทำไม” ผมโวยวายทันทีครับ
“ก็กูนึกว่ามึงจะอยากไปกับพี่เซนสองคน”
“กูเปล่า!”
“เอ่อ งั้นก็ไปกันหมดนี่แหละครับ”
“ไปไหนกันคะ เนยไปด้วยสิ”
หวะ ว่าไงนะ!!! คนสุดท้ายที่พูดผมว่าเซอร์ไพรส์ที่สุดแล้ว ให้ตายสิ โผล่มาได้ไงเนี่ย!!!!
“นะคะพี่เซน”
รู้จักกับเซนอีกต่างหาก ไปรู้จักกันตอนไหนวะเนย
“งั้นพี่ชวนยัยซันไปด้วยละกันครับ” พี่เซนยิ้มแหย “งั้นก็ไปกันหมดนี่แหละเนอะ”
ผมคิดว่าการไปทะเลครั้งนี้ . . มันจะมีเรื่องวุ่นตามมาแน่ๆแต่งแทบตาย . . ออกมาดูสั้นตลอด TT
เหนือคินรอบสองยังเปิดจองอยู่นะจ๊ะ
หัวข้อ: ". . 2 Broken Hearts เมื่อคนอกหักมารักกัน! ♥♥ . ." (อ่าน 622480 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก