หัวข้อ: ". . 2 Broken Hearts เมื่อคนอกหักมารักกัน! ♥♥ . ."

[SuSaya]

เนยชักจะน่ากลัว ธามอาจจะทันแต่ปอนด์ค่อนข้างซื่อไปนะ

[CarToonMiZa]

มารในตัวเนยโผล่ออกมากแล้ว

[narunarutoboyz]

ตามมาจากเหนือคินนนน กรี๊ดดดดดดดดดดดด

ดีใจมากๆที่ปอนด์มีคู่กะเค้าซะที คนดีๆแบบนี้ต้องได้เจอคนดีๆเนอะ
ส่วนธาม....ตอนอ่านภาคเหนือคินอ่ะ เราไม่รู้สึกเกลียดตัวละครนี้เลยนะ ตั้งเเต่ก่อนรู้ว่าสุดท้ายเค้าตัดใจยังไงอีก
ไม่รู้สิ..เรารู้สึกได้ว่าเป็นมิตรอ่ะ ก็เค้าไม่รู้นิเนอะ พอรู้ก็หยุด ดีๆเราชอบ > <

หูยยยยยยย พี่เซน พี่เป็นคนดีเว่อร์มากกกกกกกกกกกกกกกกก
แม้ว่าจะชอบเห็นแก่เพื่อนและอะไรไม่รู้จนสุดท้ายก็เลยมาจบแบบนี้ เฮ้อออ 
แต่พี่ก็เป็นคนดีคนนึง อยากให้พี่มีคู่บ้างอ่ะ ไปคู่กับเจ้าคิกป่ะ(คิดได้?) หรือใครก็ได้ที่เป็นผู้ชาย เชอะ!!
ไปจัดการไอ้น้องสาวตัวดี นิสัยเสีย ใจคอคับแคบ เห็นแก่ตัว ใช้ไม่ได้ แย่!! So BAD!!! Bull Shit!!! บลาๆๆๆๆๆ
อ่านเเล้วหมั่นไส้มากอ่ะ ไม่อยากให้มาคบกับคิกเลยอ่ะ 

คุณเค้กต้องจัดการเด็กคนนี้นะคะ รวมไปถึงยัยเนยอะไรนั่นด้วย
ก็เข้าใจความรู้สึกนางนะ ประมาณเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดไรงี้ แต่เรื่องของความรู้สึกมันห้ามไม่ได้นี่หน่า อีกอย่าง....
หล่อนก็ยังไม่ได้คบกับปอนด์ หล่อนต้องรู้จุดยืนตัวเองซิยะ แล้วก็เรื่องนิสัยแอบแฝงของเธอ......จะเอามาใช้เลยก็ดี
จะได้รู้เช่นเห็นชาติ ตาต่อตาฟันต่อฟันไปเลย แม้ว่าธามจะลอยลำ วินวินไปแล้วก็เหอะ.......
เธอทำแบบนี้ คราวนี้คนที่ผิดจะเป็นเธอแล้วนะ เพราะธามคบกับยอดชายนายปอนด์ไปแล้ว
ดังนั้นคราวนี้เธอจะกลายเป็นคนชั่วอย่างเต็มตัวเลย

แต่........พี่เจิ้น เฮ่ย!!! มีซัมติงกะบูมจิงเดะ 
ตอนเเรกเค้านึกว่ากะคิกซะอีก เห็นมีงอลกันด้วยที่คิกไปจีบนังซัน

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย อย่าลืมกลับมาเคลียร์นะคะ คาใจม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ชอบนิยายที่คุณเค้กเขียนนะคะ
อ่านเเล้วอินเนอร์มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เพราะฉะนั้นต้องดูแลตัวเองให้มากๆๆๆๆๆ นะคะ จะได้มีแรง หัวเเล่นฉิวววว แล้วก็มาแต่งนิยายดีดีให้ได้อ่านกันอีกนะคะ

[nunnuns]

คำเดียว เกลียด(ชะนี)เนย

[MiiCell]

งานงอกมาอีกงานซะแล้ว รักแท้ต้องฝ่าฟัน 
ปอด์นแกจะโดนล่อลวงไหมเนี่ย
ว่าแต่บูมมารับใครหนอ? หึหึ

[นอนกินแรง]

นังเนย!!! เผยทาสแท้ออกมาแล้ว

[เฉาก๊วย]

ปอนด์ธามน่ารักขึ้นทุกวันนนนนนนนนนน   

[Theznux]

โอ้ยยย เขินแทนน่ะ / เนยจะมาไม้ไหนเนี่ย เบื่อจุง

[sulsul]

อร้ายยย
นางเนย
สงสัยคงฟางเส้นสุดท้ายแล้วสิเนี่ย
เลยปลอยมาหมดตัว หึหึ

ระวังเหอะ จะเจอดี เดวก็เอาทั้งธามทั้งคินมาด้วยเลย โฮะๆ

[l3iZal2l2e]

ชอบบบบ ชอบเวลานังตัวร้ายกะนายเอกแบทเทิลกัน อิอิ
มาต่อไวไวนะคะ
 

[Cacao]

เป็นแฟนกันแล้วกุ๊กกิ๊กมากกกกกกกก ชอบอ่ะ ฮ่าๆๆ ขอหวานๆอีกนะ อ่านแล้วจรรโลงจิตพี่มากกกก
ตอนเค้าขอเป็นแฟนกันแม่งโคตรรรรรรน่ารักโลกแตก อ่านไปยิ้มไป ปอนด์น่ารักมากกกกกก
แล้วธามเวลาอ้อนนี่โอ้ยยยยยยยยย คุณพระ !@#$^#*$^@% มาอ้อนพี่บ้างได้ไหมมมมม
ร้อยพวกมาลัยด้วยแบงค์สีเทาเตรียมคล้องคอหนุ่มน้อยเลยจ้าาาา หี่หี่ น้งธามของเราแซ่บหลาย
แล้วเนยนี่อะไร คนเค้ามีเจ้าของแล้ว ย๊างงงงงจะมาแทรกกลาง ของที่ไม่ใช่ของเราจะพยายามยังไง
ก็ไม่ใช่ของเรานะ เจอวิธีเข้าหาแบบนี้แล้วยกนิ้วให้ชะนีในนิยายวายเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ ชอบตัวร้ายแบบนี้
แรงแบบเปิดเผย ชั้นจะเอา ถึงไม่ให้ก็จะเอา เริ่ดมากกกก !!

[Key Mine]

กรี๊ดดดดดด
เขินนนนนน
ฟินนนนนน

ธามเองก็ไม่ได้สนิทกับเนยขนาดนั้นมั้งคะเนี่ย  ร้ายเชียว 
ธามสู้ๆ 

[Mura_saki]

เอาอิพี่เนยออกไป

[moredee]

 :L2:เราเชื่อใจปอนด์นะ

[-west-]

 อีเนยยย แรงจ้าาาาาาาาา

[snooppy]

น้องปอนด์น่าร๊ากกก เหมาะกะธาม(ของเจ้)ที่สุดแล้วจ๊ะ

นังเนยนี่ก็ยังไงเนาะ รู้ว่าเค้าชอบคนอื่นยังจะไม่เลิกอีก
( อินี่! อีกฝ่ายเป็นเพื่อนด้วยน่ะ..เฮ้อ)

[loven36p]

อีชะนี!!!!!!!!
อย่างนี้ต้องมีตบ

ไปขอแรง นพนภา กับ มุนินทร์
จากแรงเงามาช่วยตบดีมั๊ยเนี่ย

[yongsulewa]

เนย ! ทำไมเธอนิสัยงี้ !

[Ali$a฿eth]

ว๊ายเป็นแฟนกันแล้วอ่ะ


/////////////////////////

เนยๆ สุดท้ายความร้ายก็เริ่มออก

[palm-metto]

กะลังไปได้ดี
แต่ก็เห็นดราม่ามาลางๆอ่

มีก็ได้น
แต่อย่าดราม่าเยอะน
 

[different]

ฮึ่มมมมมม
คนเรานะ อกหักนะ ไม่คิดเศร้านะ แต่แย่งเลยนะ
เขาเป็นแฟนกันนะ อ๊่ากกกก จิ๊!!!!!

[boobooboo]

น่ารักอ่ะปอนด์

[greensnake]

บรรยากาศระหว่างกันมันนุ่มนวลมากๆเลยล่ะ
เป็นแฟนกันแล้วธามน่ารักมากขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่า
ที่ประทับใจเห็นจะเป็นความเอาใจใส่ของปอนด์
ทำหน้าที่แฟนได้ดีมากๆ เข้าใจและเอาอกเอาใจอีกด้วย
แต่ก็ไม่วายมีมารมาผจญ ไม่ใช่ใครเพื่อนกันนี่เอง
แล้วดูท่าว่าจะไม่รามือง่ายๆด้วย ทั้งที่รู้ว่าแฟนเพื่อน
ปอนด์น่ะเราเชื่อใจอยู่แล้ว แต่เนยนี่สิ 
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[КίmY]

เฮ้ออ     ชักเริ่มไม่ไว้ใจเนยเหมือนกันล่ะงานนี้   
รอตอนต่อไปนะฮะ  :')

[Namiirin]

ปล่อยเค้าไปเถอะ เนยยย
เค้ารักกัน 

[greensoda]

เค้าเป็นแฟนกันแล้ว ว ว   

นางเนย ชีร้ายจริงงง 
ปอนด์อย่าไปใจดีด้วยสิ

[misspm]

จะโดนเปิดโปงอีกมั้ยเนี่ยย
ชะนียิ่งร้ายๆอยู่ T_T
เค้ามีแฟนแล้วไม่รู้จักปล่อยวาง ผู้้หญิงดีๆไม่ทำกันนะ =C

[Chiffon_cake]

ตอนที่ 21
ที่รัก






วันนั้นไอ้ปอนด์มันซื้อสีไปให้เนยจริงๆครับ . .


   แต่ผมฝากโทมัสเอาไปให้เธอ และก็ลากไอ้ปอนด์ไปทำงานด้วยซะเลย ผลสรุปก็คือไม่รู้ว่าเนยจะทำหน้ายังไง แต่ตอนนี้ผมกันไอ้ปอนด์ให้ออกห่างเธอได้ผมก็แฮปปี้มากแล้ว ให้ตายสิ ที่ผ่านมาผมนึกเสมอว่าเพื่อนผมเป็นคนเรียบร้อย แต่อิซิ่มเคยบอกเอาไว้ว่าภายใต้ความเรียบร้อยของเนยนี่แหละ . . ร้ายนัก วันนี้ผมก็เลยเริ่มระวังๆเนย


   ผมมารู้สึกแย่ทีหลังนะ ไม่น่าเลยกู . . ที่ผ่านมาผมเชียร์ให้ไอ้ปอนด์ได้กับยัยเนยจริงๆน่ะเหรอ ตายๆๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้ว่าตัวเองทำพลาด แต่ก็ต้องมีพลั้งกันบ้างแหละน่าและบอกตัวเองว่าอย่าทำอีก ก็แหม . . มันเป็นแฟนผมแล้วนี่ แล้วดีๆอย่างงี้หาง่ายที่ไหนกัน


ที่สำคัญ . . ผมคุยกับมันรู้เรื่องกว่าทุกคนที่เคยคบมา ส่วนใหญ่ไม่ได้เถียงกันหูดับตับไหม้เหมือนไอ้นี่ตั้งแต่แรกเจอหรอก แสดงว่าคนนี้พิเศษ . . ไม่เหมือนใครสินะ


   “โห่ ดูตารางงานธามสิ!!!!” ปอนด์ที่เพิ่งจิ๊กสมุดตารางงานของผมมาจากโทมัสทำหน้าทึ่งกึ่งหวาดเสียว(อะไรของมึงเนี่ย?) ที่โดนโทมัสเขียนยุกยิกๆใส่ในตารางที่แทบจะไม่มีวันไหนที่ว่างเลย
   “เหรอ จริงเหรอ” ผมนี่แทบอ่อนระโหยโรยแรง เพราะเหนื่อยมากเลยนะครับ แต่เหนื่อยนะไม่เท่าไหร่หรอกชินแล้ว แต่เวลาที่จะมีให้ไอ้ปอนด์เนี่ยสิ = =
   “ฮ่าๆๆๆ ตลกดี” ปอนด์ชี้ให้ดู “วันที่สิบเจ็ดบ่ายโมงโอไอซี บ่ายสามอีเว้นท์ที่เซ็นทรัล หกโมงเย็นคุณปอนด์ วันที่สิบเก้าสิบโมงเช้าคุณปอนด์ วันที่ยี่สิบสองทุ่มคุณปอนด์ อะไรเนี่ย = = คุณปอนด์ก็เป็นส่วนหนึ่งของงานมึงเหรอ”
   . . “เออ!!” ผมตอบ “บอกโทมัสให้เขียนไว้อย่างงี้เอง”
   “แสดงว่าวันว่างๆก็ไม่ว่างก็เพราะไอ้คุณปอนด์นี่ใช่ป่ะ”
   “ก็ใช่น่ะสิ”



   “โหยยย น่ารักเวอร์อ่ะ” ปอนด์คว้าตัวผมมากอดคอหมับ แล้วจับให้ผมดูตารางงานไปด้วยกัน “และวันนี้อะไรเนี่ย พรุ่งนี้ . . เอ็มวีออนแอร์”



   “ทำไมทำเสียงงั้น”
   “ก็เปล่าหรอก . . ก็มีฉากอย่างงั้นน่ะ ใครจะไปอยากดูเล่า”
   “ฉากจูบนั่นน่ะนะ”
   “ก็ . . อือ”
   ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้ปอนด์ “มุมกล้อง”
   “แล้วเรื่องจริงก็ไม่ใช่มุมกล้องนี่นา”
   “อย่ารื้อฟื้นดิ ธามบอกแล้วไงว่าตอนนั้นธามเองก็ไม่ได้ตั้งใจ”
   “จ้าๆๆ แต่ก็หวงหน่อยได้ป่ะละ”
   “หลังๆนี่เยอะนะ”
   “ตัวเองก็เยอะพอกันแหละน่า”
   “เยอะตรงไหน” ผมเอาตัวมาจากไอ้ปอนด์ แล้วหน้าบึ้ง
   “เห้ย ใจเย็นดิ แค่แซวเล่นน่า”



   “ชิ” ถึงแม้ปากผมจะว่าอย่างงั้น แต่ก็หันเอาหลังไปพิงตัวไอ้ปอนด์ตามเดิม แล้วก็ตอบคำถามคุณเค้าทุกเรื่องที่เค้าอยากรู้เกี่ยวกับงานของผม ปอนด์เปิดใจกว้างมากเลยนะครับ ที่เข้าใจว่างานผมเยอะ และก็เจอคนแยะ


   “แล้ววันนี้ว่างถึงกี่โมงละเนี่ย”
   “ที่จริงวันนี้มีโปรโมทเพลงกับสปอนเซอร์น่ะ . . แต่ทางนู้นเค้าไม่ว่าง เลยว่างยาว โคตรดีใจอะ”
   “ดีใจที่ได้อยู่กับกูใช่มั้ย”
   “เปล่า ได้พักได้ผ่อนบ้างต่างหาก”
   “แหม หวานกับเค้าบ้างไรบ้างได้ป่ะ”
   “นี่ก็หวานแล้ว”
   ยอมมึงขนาดนี้นี่ถือว่าเยอะแล้วนะเว้ย . .
   “แล้ววันนี้จะทำอะไรกันดี”
   “มึงน่ะ อ่านหนังสือไปเลย จะไฟนอลอาทิตย์หน้านี่แล้วไม่ใช่เหรอ”
   “อ่านเยอะแล้ว เบื่อออออออ” ปอนด์วางสมุดตารางงานลง แล้วเอามือมาเล่นผมของผมแทน เอาจมูกของมันมาฟุดฟิดๆแถวแก้มผมด้วย ซนเป็นบ้า “เล่นกับธามดีกว่า”
   “เล่นเหี้ยไร” กูจั๊กจี้มั่งเหอะ มาดม มาจับแบบนี้ ขนลุกแปลกๆ
   “ก็เล่นอย่างงี้ไง” ฟอดดดดดดดด! มันหอมแก้มผมฟอดใหญ่ แล้วก็กระหน่ำมาด้วยฟอดเล็กๆอีกหลายฟอดซะจนแก้มผมคงช้ำ มึงเห็นกูเป็นตัวอะไรเนี่ยยยยย!!!!!!!!!!!
   “เห้ยยย เดี๋ยวหน้าช้ำ เดี๋ยวหน้ายับ ขี้เกียจไปคลินิกกกกก” ผมเอามือลูบแก้มตัวเอง ใบหน้าตอนนี้คงแดงเถือกไปหมด เพราะไอ้เหี้ยปอนด์ . .
   “ฮ่าๆ ไม่ช้ำไม่ยับหรอกน่า”



   อย่าให้กูแกล้งมึงบ้าง แล้วมึงจะพูดไม่ออก . . ผมกลายเป็นตุ๊กตาในอ้อมแขนไอ้ปอนด์ไป ส่วนไอ้ปอนด์มันก็กลายเป็นโซฟารูปคนของผม ซึ่งให้ผมได้ทั้งพิง ได้ทั้งนั่ง รู้สึกสบายใจอุ่นใจแปลกๆ หนำซ้ำยังอิ่มเอมและก็ปลอดภัยอีกต่างหาก ตลอดทั้งบ่ายของวันหยุดวันนั้นพวกเราจึงดูทีวีด้วยกันอย่างนั้น ผมตั้งใจดูทีวี ส่วนไอ้ปอนด์ก็หาเรื่องแต๊ะอั๋งผมอยู่ร่ำไป จนผมต้องเขกมะเหงกให้มันอยู่นิ่งๆบ้างไรบ้าง . . เพิ่งรู้ว่ามันขี้เล่น(ไม่รู้ว่าชอบเล่นขี้ด้วยรึเปล่า)ขนาดนี้นะเนี่ย


   “วันนี้ว่าจะทำข้าวเย็นให้กิน” ปอนด์เอ่ยออกมา “อยากกินอะไรว่ามาเลย”
   “ทำได้ทุกอย่างแน่เหรอ”
   “ก็ถ้าไม่ได้ ก็เปิดเน็ตดูแล้วก็ทำตามไง” วิธีนี้มันคุ้นๆว่ะ “ธามก็ใช้วิธีนี้ ตอนทำโจ๊กให้ปอนด์ไม่ใช่เหรอ” นั่นไง กูว่าแล้ว . . ต้องแว้งกัดกู
   “ก็ . . โธ่ ใครมันจะไปรู้ล่ะ กินได้ก็ถือว่าดีมากแล้วไม่ใช่เหรอ”
   “วันนั้นหลังจากหายไข้ปุ๊บ ท้องเสียต่อเลย ฮ่าๆๆๆ”
   “หึ สมน้ำหน้ามึง!!!”
   “แล้วสรุปอยากกินไร”
   “สปาเกตตีคาโบนารา”
   ปอนด์หันขวับมาทางผมทันที . . “ง่ายๆไม่ได้เหรอ ต้มยำโน่นนี่นั่น ไข่เจียว ไข่ดาวงี้”
   “โห่ นี่ถ้าทำได้แค่นั้นวันหลังก็ไม่ต้องถามเลยนะว่าอยากกินไร”
   “โอเค ได้! ถ้าอยากกิน เดี๋ยวก็จะหาวิธีทำให้ . .”
   “ฮ่าๆๆ ไม่ต้องหรอกน่า ล้อเล่นนน” ผมรีบพูด สีหน้าสดใส “ที่จริงว่าจะอดข้าวเย็นหน่อยน่ะ ช่วงนี้แฮปปี้มากไปหน่อย รู้สึกตัวเองกำลังตุ่ยยังไงไม่รู้”
   ปอนด์ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากผมเท่าไหร่นักมองผมเท่าสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ “เนี่ยนะ ตุ่ยแล้วเหรอ?”
   “อือดิ” ผมลูบพุงตัวเอง “มันนิ่มๆ”
   “นิ่มก็ดีออก . . เวลานอนซบจะได้หลับสบาย”
   “มึงจะนอนตรงพุงกูเหรอครับ”
   “ฮ่าๆๆ ก็ไม่ช่ายยยย แต่มันนิ่มแล้วเหมือนตุ๊กตาดี”  = = กูดูเป็นตุ๊ดไปเลย “ธามก็ตัวนิ่มอย่างงี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร”
   “จริงเหรอ” ผมเซ็งไปเลย “อยากแน่น อยากมีกล้ามอ่ะ . . มีพุงโย้แบบนี้กลัวสาวไม่กรี๊ด”
   “กูว่านะ . .” ปอนด์เลิกคิ้ว “อย่างงี้แหละ ดีแล้ว”
   อ้าว. . สรุปชอบให้ผมมีพุงหรอกรึ ผมงงกับความคิดของปอนด์ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก




   บางที . . มีชีวิตเหมือนคนธรรมดาในแบบเรียบง่ายแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับ โคตรสบายใจ ไม่ต้องอยู่ในสายตาของใครตลอดเวลา อยากทำอะไรก็ทำ มีความสุขกับคนที่เรารัก ไม่จำเป็นต้องมีชื่อเสียง ไม่จำเป็นต้องโด่งต้องดัง . . เพราะสิ่งเหล่านั้นบางทีมันก็ไม่ใช่ความสุขเสมอไป . .



   ผมพูดเหมือนผมเบื่อการเป็นนักร้องของผมยังไงยังงั้น แต่ที่จริงผมก็ไม่ได้เบื่อมันหรอกครับ ผมรักการร้องเพลง ผมรักการที่ได้เห็นคนมีความสุขเพราะเสียงของผม แต่ข้อเสียมันก็มีซึ่งเป็นสิ่งที่ผมเลี่ยงไม่ได้ . .นั่นก็คือความเป็นส่วนตัวและก็ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของผม


   ผมยังไม่ได้คิด . .เรื่องที่ว่าหากการที่ผมคบกับไอ้ปอนด์มีคนมารับรู้ คนเหล่านั้นเค้าจะรู้สึกอย่างไร จะสนับสนุน ตั้งกลุ่มแอนตี้ หรือร้องเรียนปวีณา(ไม่ใช่ละมึง) ผมก็ไม่รู้หรอก มันเป็นสิ่งที่สังคมทั่วไปยังไม่ยอมรับ แต่ในตอนนี้ . . ผมอยากทำมันให้ดีที่สุด อยากให้ตัวเองมีความสุข อยากให้ปอนด์มีความสุข ไม่ว่าในวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ผมก็จะไม่เสียใจ เพราะผมจะทำให้ทุกวันมันเป็นวันดีที่สุด . .





   “รสชาติปะแล่มๆแฮะ” เห็นปอนด์ในชุดผ้ากันเปื้อนกำลังแลบลิ้นแผล่บๆชิมต้มยำกุ้งในกำลังน่าอร่อยได้ที่อยู่ในหม้อ กูบอกสปาเกตตีไง แต่นี่มันอะไร แต่ที่จริงก็กินได้หมดแหละนะ . . “ธามแหละ ไม่ยอมมาช่วยกันเลยเนี่ย ทำคนเดียว เหนื่อยนะ”


   “อยากอาสาทำเอง ช่วยไม่ได้” ผมกดรีโมททีวี เปิดหารายการเพลงอย่างเดียวเลยครับ มีข่าววงผมโผล่ออกมาบ้างเป็นครั้งคราว . . และก็มีวงอื่นด้วย



   “อันที่จริงธามไม่ต้องมาทำอะไรก็ดีแล้วล่ะนะ แหะๆ กลัวครัวพัง”



   จะดีใจที่สบายไม่ต้องทำอะไรหรือจะเสียใจที่ไอ้ปอนด์มันสบประมาทดี แต่ก็ช่างมันเหอะ . .



   เพราะมีอะไรอย่างอื่นแย่งความสนใจของผมไปซะหมด . .



   “เออนี่ธาม อย่าเพิ่งเปลี่ยนช่องสิ เพลงเมื่อกี้เพราะดี” ปอนด์ที่กำลังทำกับข้าวต่อไปส่งเสียงออกมาจากในครัว
   ผมเปิดกลับไปช่องเดิมตามที่ปอนด์ร้องขอ ในหัวกำลังนึกคิด . . ใช่ เรื่องนี้แหละที่กำลังดึงความสนใจของผมให้เข้ามาหาอย่างเต็มเปี่ยม . . วงร็อควงใหม่ ของค่ายคู่แข่ง . . พูดถึงเรื่องสไตล์เพลง ก็คล้ายวงผม . . การแต่งตัว . . แม่งก็คล้ายอีก . . และก็อีกบลาๆๆที่หากใครหลายคนมาดูวงนี้ ก็จะสามารถนึกถึงวงผมได้ทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดให้เหนื่อย
   แว้บแรกที่เข้ามาในหัว  . . นี่กะเลียนแบบกันทั้งดุ้นเลยเหรอวะ?!!!!
   ไม่สิ อาจจะไม่ได้เลียนแบบก็ได้ ผมคงคิดมากไปเอง . . แต่เพลงของวงนี้ เพราะดีเหมือนกับที่ปอนด์ว่า




   “พี่ธามมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงไอ้คิกลอยมาจากไหนไม่รู้ มาเกาะไหล่ของผมหมับ ผมที่นั่งอยู่บนโซฟาหันหลังให้ประตูเลยไม่รู้ว่ามันโผล่เข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่




   “อะอ้าว คิก มาคนเดียวเหรอ”
   “ไอ้เชี่ยคิก มือมึงน่ะ!!!!!!” ปอนด์แอบกัดตอนที่ยกชามต้มยำกุ้งหอมฉุยมาวางไว้บนโต๊ะ ไม่รู้มันกัดเล่นหรือกัดจริง แต่สังเกตดูอัศเจรีย์สิครับ …
   “ทำไม มือกูทำไม” คิกหัวเราะคิกๆตามชื่อมัน “พี่ธามดูอะไรอยู่ เพลงใหม่วงพี่เหรอครับ เพราะจัง”
   “เปล่าๆ เพลงใหม่ออนแอร์วันพรุ่งนี้น่ะ แต่นี่เป็นของอีกวงนึง” ผมพูด นัยน์ตายังจ้องมองวงน้องใหม่ของค่ายคู่แข่งที่กำลังวาดลวดลายอยู่ในจอแอลซีดีของคอนโดปอนด์
   “อ้าว . .นึกว่าวงพี่ธามซะอีก” นั่นไง คิกก็คิดเหมือนกัน “เพลงใหม่นี่ใช่เพลงที่มีฉากไอ้ปอนด์มันสะเทือนใจโคตรๆน่ะ ใช่มั้ยครับ” ท้ายประโยคไอ้คิกหันไปล้อเลียนปอนด์ด้วย ไอ้ปอนด์ที่กำลังวางชามข้าวยกนิ้วกลางด่ามันใหญ่
   “มึงมาทำไม” นั่นไง . . พ่อเจ้าประคุณเค้ามาโหด
   “อ้าว ปกติถ้ากูอยากมาเมื่อไหร่กูก็มานี่นา”
   “แต่ทำไมต้องเป็นวันนี้ตอนนี้ด้วยฟะ”
   “เกิดอยากกินข้าวฟรีฝีมือมึงขึ้นมาน่ะสิ!” คิกวิ่งแจ้นไปชิมกับข้าวฝีมือปอนด์ แต่โดนปอนด์ตีมือ “ง่ะ เจ็บนะว้อย”
   “ให้เค้าชิมก่อน” ปอนด์พยักเพยิดมาทางผม
   “อะไรอ่ะ ไอ้ . . ชิ!!!! มีแฟนแล้วลืมเพื่อน!!!!” ดราม่ามาเต็ม ไอ้คิกทำหน้าผิดหวังใส่ปอนด์ แต่หลังจากนั้นสองวินาทีก็ยิ้มหน้าระรื่น “พี่ธาม มาชิมฝีมือมันสิครับ ดูมันจะทำสุดฝีมือเลยนะ!!!!!”
   “อ่าฮะ” ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว . .ไอ้ปอนด์ถอดผ้ากันเปื้อน นั่งฝั่งตรงข้ามผม แล้วมองมาที่ผมอย่างลุ้นๆ
   กับข้าวไทยๆธรรมดามีเต็มโต๊ะ. .ดูเรียบง่ายแต่น่าทานมากๆ
   “มันจะดีกว่านี้มาก ถ้ามึงไม่อยู่นะคิก”
   “เงียบไปเลยเชี่ยปอนด์” คิกเอ็ด “อ้าวพี่ธาม ทานสิครับ”
   “เป็นอะไรรึเปล่า”



   “เปล่าหรอกก็แค่ . .” กำลังปลื้มอกปลื้มใจ . . มีแฟนดีกว่าชาวบ้านเค้า หน้าตาก็ดี ใจก็แสนดี แถมยังทำกับข้าวเป็นด้วย ว่าแต่มันจะอร่อยมั้ยนะ ?



   ผมตักต้มยำกุ้งเข้าปากหนึ่งคำ . . อร่อยจริง . . ไม่ถึงกับอร่อยมาก แต่ปอนด์ทำได้ขนาดนี้ถือว่าเก่งโคตรๆ
   ผมยิ้มให้ไอ้ปอนด์ที่ลุ้นจนเยี่ยวเล็ด “อร่อยดี” และมันก็ทำท่ามันเยี่ยวมันได้ไหลออกมาอย่างเต็มที่ (ดูมึงเปรียบ)   
   “ได้ฤกษ์ทานซะทีนึง!” คิกคว้าจานมา ตักข้าว แล้วก็โซ้ยทุกอย่างลงจาน
   ปอนด์หยิบจานบ้างแล้วถามคิก “มึงเป็นอะไร”
   “อะไร เป็นอะไร”
   “ดูมึงร่าเริงผิดปกติ”
   “อะไรกูก็เป็นอย่างงี้มาตลอดเหอะ”
   “ร่าเริงเกินไปจนเหมือนกับกำลังปิดบังอะไรกูอยู่”
   นี่มึงช่างสังเกตขนาดนั้นเลยเหรอวะปอนด์ . . ผมทานข้าวไป มองดูเพื่อนรักเค้าคุยกันไป . . ซึ่งทั้งคู่มีบุคลิกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง คนหนึ่งก็โคตรทะเล้นส่วนอีกคนก็ทะเล้นเหมือนกันแต่น้อยกว่ากันมาก (แล้วมันต่างกันตรงไหนนี่เห้ย?)
   “กูจะปิดบังอะไรมึง”
   “หนีไม่พ้นเรื่องผู้หญิงอ่ะดิ”
   “เห้ย!!!!!”
   ร้องขนาดนี้ . . ถ้าไม่จริงนะ เอามีดมาแทงคอไอ้ปอนด์ได้เลย
   “ทำไมวะ . . กับพี่ซันก็เห็นเค้าเล่นด้วยไม่ใช่เหรอ”
   ช่วยเอามีดเล่มนั้นมาแทงคอผมด้วยจะดีมาก . . อยากตายจริงๆ ไม่อยากรับรู้ความจริงที่ว่าไอ้คิกมันจีบยัยซันซันที่ผมโคตรจะหมั่นไส้ . . TT
   “ก็ . .โอเคอ่ะ อีกไม่นานคงจีบติด” ให้ตายสิวะ . . ยัยซัน ช่วยเล่นตัวซักเดือนสองเดือนได้ปะวะ ให้ไอ้คิกมันทนไม่ไหว มันจะได้เลิกจีบเธอออออออออออออ
   “ก็ดีแล้วนี่”
   “กูว่าไม่ดีว่ะ” นั่นไง!!!!!!!!!! โป๊ะเช้ะ!!!!!!!! อะไรวะคิก!!!!!! เม้ามาได้เลยกูอยากฟัง!!!!!!!!!
   เหมือนไอ้ปอนด์มันจะยิ้มขำที่ผมทำหน้าตาอยากรู้อย่างโคตรออกนอกหน้า . . มันส่งกระดาษทิชชูมาให้แล้วก็ทำหน้าตาบอกว่ามีอะไรเปื้อนที่มุมปากของผม เขินว่ะ . . ทำไมปอนด์มันทำสายตาเอ็นดูผมจัง . .
   “ว่ามาสิ”
   “ก็ . . กูว่าเค้าแรงๆยังไงไม่รู้”
   มึงเพิ่งรู้เหรอคิกกกกกกกกกกกกกกกก เอาหูไปนา เอาตาไปไร่ไกลแค่ไหนวะ ถึงได้ช้ามากมายก่ายกองขนาดนี้
   “ไหนบอกมึงชอบ”
   “ก็. . ชอบอ่ะ แต่ยังไงดีอ่ะมึง แรงเกินไปก็ไม่งามถูกป่ะ ยิ่งคุยบางทีก็ . . ไม่ใช่อ่ะ”
   “ถ้าจะคิดหนักขนาดนั้นล่ะก็ . . ก็เลิกจีบไปดิ ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่จะฝืนไปทำไม”
   “นั่นสินะ” ไอ้คิกเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ “ไม่เหมือนมึงกับพี่ธาม เคมีตรงกันล่ะสิ ถึงคบกับปุบปับๆ” ไหงมึงโยนมาเรื่องกูซะงั้นวะคิก?
   “ปุบปับที่ไหน . . รู้จักกันนานแล้วเหอะ”
   “ถึงปียัง”
   “ก็ยังอ่ะ”
   “คนที่ใช่มาในเวลาที่ใช่ . . มึงเคยได้ยินป่าว”
   “อืม” ปอนด์ส่งทิชชูมาให้ผมอีกครั้ง อ้าว กูกินเลอะอีกแล้วเหรอ . . ยิ่งไอ้ปอนด์มันยิ้มเหมือนเอ็นดูผมมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งทำตัวไม่ถูกเท่านั้น . . สายตาที่มันมองมา . .หวานโคตร . . ซะจนผมรู้สึกใจเต้นระทวย . . มึงเจ้าชายมากขอบอก “ธามใจเย็นดิ เลอะใหญ่แล้ว”
   “พี่ธามเค้าคงเขินน่ะ คิกคิก” ไอ้คิกหัวเราะตามชื่อของมันอย่างนึกสนุก
   “ถ้าไม่มีมึงอยู่ด้วย ป่านนี้กูคงวิ่งเข้าไปหอมแก้มเค้าแล้ว”
   ไอ้ปอนด์ พะ พูดอะไรของมึง!!!!!!!!!!! . . ไอ้คิกหมั่นไส้หนักถึงขนาดโยนทิชชูที่ผมซับปากเมื่อสักครู่ไปใส่ไอ้ปอนด์เลยครับ ส่วนผมก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไง
   นอกจาก . . นั่งบิดอยู่อย่างนั้น สัดเอ๊ย นี่มันไม่ใช่กูเลย T_______T
   “แล้วไอ้บูมล่ะ มันไปไหนของมัน” ปอนด์ที่ไม่รับรู้ใดๆว่าผมกำลังเขินตักข้าวเข้าปากแล้วถามเพื่อนคิกของมัน
   เออว่ะ . . พูดถึงไอ้บูม หน้าพี่เจิ้นก็ลอยเข้ามาในหัวของผมเลย . . ผมจำได้ดีในวันนั้นที่ปอนด์มันขอคบกับผมน่ะ ไอ้พี่เจิ้นกับไอ้เด็กบูมมันนั่งรถไปด้วยกัน ผมจำได้อย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ได้บอกใคร เนื่องจากเม้ามอยลับหลังคนอื่นแบบนี้ไม่ใช่นิสัยผมว่ะ
   “ไม่รู้” คิกหน้านิ่งขึ้นมาทันที
   “อะไร ทะเลาะไรกันอีก”
   “เชี่ยปอนด์ ทำเป็นรู้ดีทุกอย่างเลยนะ”
   “สัด เห็นกูเงียบๆงี้ กูดูพวกมึงออกทุกอย่างนั่นแหละน่ะ” ปอนด์ตักไข่เจียวหมูสับใส่จานของผม ถึงแม้ปากจะพูดกับไอ้คิก แต่ตาของมันก็จ้องมองมาที่ผมทุกๆสามวินาทีจริงๆ
   . . เป็นเอามากนะมึง
   ส่วนเรา . . รู้ว่าเค้าจ้องก็สงวนกริยาท่าทางประหนึ่งกุลสตรีไทยก็ไม่ปาน(ดูมันเปรียบ)
   “ก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน กูอยู่กับพี่ซัน ส่วนมันก็อยู่กับกิ๊กใหม่ของมัน”
   “ใครวะ ดาวที่ไหนอีกล่ะ” ไอ้บูมมันคบแต่สาวสวยระดับสูงครับ เคยได้ยินปอนด์พูดอย่างนั้น แต่ครั้งนี้ผมว่าน่าจะไม่ใช่ดาวว่ะ . .
   เดือน . . ต่างหาก (พี่เจิ้นเดือนสถาปัตย์ เมื่อสามปีที่แล้วครับ ปีผมใครจะเชื่อว่าเป็นไอ้โด้ เพื่อนรักผม 555)
   “ไม่รู้แม่ง” คิกสวน “เลิกพูดถึงมันเหอะ พูดแล้วอารมณ์เสียว่ะ”
   “เอ๊า ไอ้นี่” ปอนด์เกาหัว
   เมื่อคิกท้องอิ่มแล้วคิกก็ไปครับ . . มันคงกะมากินฟรีจริงๆสินะ ก่อนไปมันซุบซิบอะไรกันกับไอ้ปอนด์ไม่รู้ แล้วยังทำหน้ากรุ้มกริ่มๆใส่ผมอีกต่างหาก แอบเห็นปอนด์ยิ้มอายๆแล้วก็ต่อยไหล่เพื่อนมันไปที ราวกับแก้เขินอะไรอย่างงั้นแหละ
   “เดี๋ยวช่วยล้างนะ”
   เพล้ง! . . จานหนึ่งแตกไปตอนที่ผมยกมันขึ้นมาเพื่อที่จะเอาไปวางไว้ที่ซิงค์ก่อนล้าง ปอนด์อ้าปากค้าง แล้วก็โบกมือปฏิเสธใหญ่
   ตายห่า . . ผมเปล่าซุ่มซ่ามนะเออ
   “ไปดูทีวีดีกว่านะ อย่าทำเลย เดี๋ยว . .”
   “เดี๋ยวอะไรเหรอปอนด์” ผมเลิกคิ้ว . . ถ้าพูดไม่เข้าหูล่ะก็ มีงอนแน่
   “เดี๋ยวเหนื่อยจ้ะ” เหงียมไปเลย ฮ่าๆๆๆ อำนาจอยู่ในมือของผมเต็มกำมือเชียว
   “งั้นนั่งดูทีวีให้กำลังใจอยู่ตรงนี้ละกัน”
   “จ้ะ”
   มันพูดเพราะๆแล้วก็น่ารักดีเหมือนกันนะ . . ผมบอกว่าผมจะดูทีวี แต่เปล่าเลยครับ หันทั้งตัวมาดูไอ้ปอนด์ล้างจาน เอามือทั้งคู่รองคางที่วางบนพนักโซฟา ดูไอ้บ้าคนนึงที่ไม่ว่าจะทำอะไรแม่งก็ดูดีไปซะทุกอย่าง
   มันไม่รู้ตัวเล้ย . .ว่าผมจ้องอยู่
   “แล้วคืนนี้ . . ค้างนี่รึเปล่า”
   ปอนด์ถาม ขณะที่ล้างจานเสียงดังโคร้งเคร้ง ผมก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันน่ะ เห็นทีจะต้องถามโทมัส พรุ่งนี้มีออกต่างจังหวัดแต่เช้าเลยครับ ถ่ายทอดสดโปรโมทเอ็มวีที่ริมทะเลเชียว พี่แอนโคตรลงทุน แต่นักร้องโคตรจะเหนื่อย
   “คงไม่น่าจะได้ค้างที่นี่อ่ะ”
   “อ่าฮะ”
   “ทำไมทำเสียงผิดหวังอย่างนั้นล่ะ”
   “ก็ . . แหม ใครๆก็อยากนอนกอดแฟน”
   ผมมาหามันบ่อยก็จริงครับ หลังจากที่ตกลงคบกัน แต่ไม่เคยได้ค้างด้วยเลย เหตุผลก็สืบเนื่องมาจากงาน .  .และก็เรียนนี่แหละ
   “งั้นก็มากอดซะสิ อยู่ให้กอดล่ะเนี่ย” เอ่อ . . บางทีกูก็แรง
   “อย่ายั่วดิ!” ปอนด์หันมาเอ็ด “กอดน่ะกอดแน่ แต่อยากกอดอยากหอมทั้งคืนอ่ะ . .”
   พูดไม่พอแถมยังใส่อารมณ์หวานๆในน้ำเสียงด้วย โอเค! ผมหันหน้ากลับดีกว่า คนอะไร หยอดได้หยอดดีจริงๆ
   “ไอ้วงนี้นี่มันอะไรนะ” Black-X วงใหม่ที่ผมคิดว่าเลียนแบบวงผมทั้งดุ้นน่ะครับ ผมเปลี่ยนประเด็นหันมาหาวงนี้แทน เพราะตอนนี้ทุกช่องต่างก็โปรโมทเพลงของวงนี้กันให้รึ่ม
   และซิงเกิ้ลใหม่วงกูจะรอดมั้ยเนี่ย . .
   “ใช่ค่ายเดียวกันกับธามป่ะ”
   “ไม่อ่ะ อีกค่ายหนึ่ง” ค่ายคู่แข่งเลยแหละ
   “เพราะดีนะ . .”
   ปอนด์ชมหลายรอบแล้ว . . ผมจำได้ นี่ขนาดปอนด์ไม่ได้เป็นพวกที่คลั่งแนวร็อคแบบนี้ยังถึงกับต้องเอ่ยปากชม แถมยังไม่ได้ตั้งใจฟังอีกด้วย
   ไอ้เรื่องคู่แข่งน่ะต้องมีแน่ . . เป็นของตาย . . แต่คู่แข่งที่ไร้ซึ่งความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองแบบนี้ . .ผมไม่ศรัทธาว่ะ
   เดี๋ยวพี่แอนก็คงจะหาทางจัดการเองนั่นแหละนะ



   ครืด ครืด ครืด




   “ธามครับ โทรศัพท์มาแน่ะ”
   “จ้า” ผมก็พูดเพราะเป็นนะ >< ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ โทมัสนั่นเอง เบอร์นี้ไม่ป๊า ก็เพื่อน ก็โทมัสแหละครับที่โทรมา(โคตรของโคตรของโคตรส่วนตัว) “โทมัส ว่าไง”



   “บอกลาคุณปอนด์ได้เลยครับคุณหนู . .อีกสิบนาทีผมจะถึงหน้าคอนโดของคุณปอนด์แล้ว”



   “อ่าครับ” หว่า . . เซ็งเลย ผมลอบมองปอนด์ที่ยังยืนล้างจานอยู่ มันส่งยิ้มอบอุ่นมาให้
   “รู้รึยังครับว่าโปรโมทซิงเกิ้ลใหม่หลายวันติดกันเลยน่ะครับ”
   “หะ ไม่จริงน่ะ” ผมเดินไปคว้าตารางงานที่ปอนด์เพิ่งเปิดดูเล่นกับผมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน “ไม่ติดกันไม่ใช่เหรอโทมัส เช็คดีๆซิ” หรือเค้าจะทำอะไรพลาด?


   “ต้องขอโทษด้วยจริงๆครับคุณหนู” โทมัสทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ ผมก็เหมือนจะร้องไห้ด้วยเหมือนกัน อะไร ทำไมอีก!!! “คุณแอนแก้ตารางงานใหม่หมดเลยเมื่อสองวันก่อน ผมก็หัวหมุนเหมือนกัน เหมือนเธอต้องการที่จะโปรโมทให้มากที่สุดน่ะครับ เพราะช่วงนี้ . .”



   “แบล็คเอกซ์ใช่มั้ย” . . พี่แอนต้องรู้เร็วกว่าผมอยู่แล้ว
   “ใช่ครับ” โทมัสตอบรับ “ทุกอย่างเหมือนวงโคบร้าสลีคทุกประการ จนเกิดการเปรียบเทียบ และช่วงนี้คุณหนูยิ่งมีข่าว . .”
   “ . .เข้าใจแล้ว”



   เข้าใจเว้ย แต่ทำไม่ได้ T_T ผมกดวางลง เปิดดูสมุดตารางงานที่ใช้การไม่ได้แล้วนั้นอย่างหงอยๆ คุณปอนด์ คุณปอนด์ และก็คุณปอนด์ในตารางเหล่านี้คงต้องหาปากกามาขีดฆ่า



   ถ้าผมเลือกได้ . . บางทีผมก็อยากเลือกความสุขของตัวเองบ้าง



   “เป็นอะไรอ่ะ” ปอนด์เดินมาคว้าสมุดตารางงานออกไปแล้วจับมือของผมบีบเบาๆ
   “ตารางงานเปลี่ยน . .พี่แอนเค้าเปลี่ยนเมื่อสองวันก่อน”
   “แล้ว . .”
   “อาจจะต้องโปรโมทติดกันหลายวัน”
   “…”
   “อาจจะไม่ได้เจอกันบ่อยๆ”
   “โธ่ เรื่องแค่นี้เอง” ปอนด์ก้มหน้าก้มตาลงมาสบตากับผมแล้วยิ้มแฉ่ง (มันก้มเพราะผมเตี้ยกว่าครับ TT) “คุยโทรศัพท์ก็ได้นี่”
   “มันไม่เหมือนกันนี่หว่า”
   “ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ถ้าปอนด์คิดถึงธาม ปอนด์จะเปิดทีวี”
   “สัด แล้วกูล่ะ” หน้ามึงไม่ได้ลอยไปลอยมาในทีวีนะว้อยปอนด์ กูก็คิดถึงมึงบ้างอะไรบ้าง
   “เอาน่า. . ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ของตัวเองเนอะ” ปอนด์บีบแก้มผม “กูก็ตั้งใจอ่านหนังสือสอบไป มึงก็ต้องใจทำงานไป . . แล้วพอทำหน้าที่เสร็จเมื่อไหร่ ก็ค่อยมาเจอกัน”
   “ประมาณอาทิตย์กว่าๆเลยนะ” เสียงผมเศร้าแบบปิดไม่มิดจริงๆ ไปหมดแล้วฟงฟอร์ม ไม่ต้องมีแล้วล่ะครับ หนีหัวใจตัวเอง “นี่ยังไม่นับมินิคอนตามอีเว้นท์ต่างๆที่จะตามมาอีก”





   “รอได้” ปอนด์บอกด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ที่สุด ด้วยน้ำเสียงที่หวานสุด “รอธามมาเกือบทั้งชีวิตละ แค่อาทิตย์กว่าๆเองจะไปน่ากลัวอะไร”




   “รอมาทั้งชีวิตจริงๆน่ะเหรอ” พูดได้ตลกมากเหอะ
   “ก็กว่าจะเจอมันใช้เวลานานมากนี่หว่า”
   “ต้องไปแล้วนะ” ผมเอ่ยแล้วดูนาฬิกาดิจิตอลที่ฝาผนัง สิบนาทีพอดีเด๊ะ
   “ไปส่งนะครับ”
   “ไม่เป็นไร ขึ้นลงๆ เหนื่อยเปล่าๆน่า”
   “ไม่เอา เป็นห่วง”
   “ห่วงอะไรเล่า แค่นี้เอง” แค่กดลิฟต์ เข้าออกลิฟต์ ไม่มีอะไรหรอกน่า
   “เป็นห่วงจริงๆนะ” ย้ำไรนักหนาวะ . .กูจะหัวใจวายตายเพราะมันเต้นแรงเกินไปและก็เพราะมึงด้วยปอนด์!!!! “เดี๋ยวลงไปส่งครับ”
   “อ่า งั้นก็ได้” อย่าขัดเค้าเลย . . ขัดไปเค้าก็ไม่ฟังอยู่ดี




   ปอนด์เก็บของเข้ากระเป๋าทุกอย่างให้ ดึงมันขึ้นมาสะพาย แล้วก็มองหน้าผม “ไปสิครับ”



   แต่ขาของผมกลับแข็งทื่อ . . ไม่อยากไปเลย ไม่อยากไป TT



   “แป๊บนะ” ผมโน้มตัวขึ้นไปจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากของปอนด์ ไอ้ปอนด์อ้าปากค้างแล้วก็เอ๋อแดกไปเลย O_O “เป็นไร ไปได้แล้วว้อย!!!” ก้มหน้าก้มตาเดินนำมันไปแล้วครับ!!! กูทำอะไรลงปายยยยยย . . เดี๋ยวไอ้ปอนด์แม่งก็ได้ใจใหญ่หรอก






   ซึ่งก็น่าจะเป็นอย่างนั้น “โห่ แบบนี้ยิ่งยังไม่ต้องไปใหญ่เลย” มันวางกระเป๋าลง คว้าตัวผมมากอดอย่างเต็มอ้อมแขน จับใบหน้าของผมให้หงายขึ้น แล้วก็ประทับริมฝีปากลงมาอย่างเร่าร้อน . . สอดลิ้นอุ่นๆเข้ามา ท่าทางจะหื่นกระหายน่าดู





   แต่แม่งไม่ใช่เวลานะว้อย . .




   พลั่ก! พลั่ก! ทุบอกแกร่งไปสองที มันสูบเอาพลังงานของผมไปจนหมด หายใจไม่ทัน เรี่ยวแรงไม่มี ตัวอ่อนระทวยให้แขนให้ปอนด์รั้งเอาไว้อย่างนั้น




   น่าอายชิบหาย . .ไอ้ปอนด์แม่งก็ไม่ยอมปล่อยชิบหาย . .



   “โอเค . . อิ่มแล้ว” ปอนด์ถอนปากออก ตอนที่ผมกำลังเคลิ้มได้ที่ . .ไอ้เหี้ยเอ๊ย มีการยิ้มกริ่มนิดๆตอนที่เห็นหน้าผมด้วย ไอ้บ้า . . “ไปได้แล้ว”



   “อ่ะ อื้อ” ผมซ่อนหน้าแดงๆของตัวเองเอาไว้ เดินนำหน้าไอ้ปอนด์ที่ทำการล็อคห้องของตัวเอง แต่ก่อนจะออกจากห้อง . .




   ผมก็หอมแก้มมันอีกที . .



   “โอเคๆ” มันก็หอมผมคืน . .อาลัยอาวรณ์กันชิบหาย . . ราวกับผมกำลังจะออกไปรบยังไงยังงั้นแหละ “รู้แล้วครับว่ารัก รู้แล้วครับว่าคิดถึง”




   นั่นไง . . ผมทำมันได้ใจจริงๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!





   แต่ก็โทษมันไม่ได้หรอก . .





   ใครว่ามันเป็นเอามากอยู่ฝ่ายเดียวล่ะ?
   

[Chiffon_cake]

. . 2 BROKEN HEARTS FALL IN LOVE . .

   
   ชีวิตผมตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากมีบ้านมีห้องนอนอยู่ในรถตู้ของบริษัท วันๆนึงเทียวไปเทียวมาในกรุงเทพไม่ต่ำกว่าห้าที่ . . เหนื่อยชิบหาย . . และก็เหนื่อยปั้นหน้ายิ้มสัดๆ ผมต้องพยายามทำตัวให้ดูสดใสและดูบริ๊งค์ตลอดเวลาที่อยู่หน้ากล้อง แถมยังต้องคอยตอบคำถามเรื่องฉากจูบนั้นซ้ำไปซ้ำมาซะจนปนกันมั่วไปหมดแล้ว



   อาทิเช่น ..




   “ได้ข่าวว่าซิงเกิ้ลใหม่ของโคบร้าสลีคมีฉากที่ตกเป็นข่าวของคุณธามนักร้องนำด้วยใช่มั้ยครับ เป็นไงบ้างครับ ฉากนั้นในเอ็มวีทำเอาคนตื่นตัวกันทั้งประเทศเลยนะครับ”


   “ต้องขออภัยจริงๆนะครับที่ทำให้ตกใจ แต่ภาพที่หลุดออกไปนั้นเป็นส่วนหนึ่งในเอ็มวีเพลง ‘เป็นไปไม่ได้’ ซิงเกิ้ลใหม่ของพวกเราจริงๆครับ” ต้องโกหก เพื่อให้ได้อยู่รอดต่อไปในวงการมายานี้



   “ได้รับเสียงตอบรับมากมายทั้งดีและไม่ดี คุณธามกลัวมั้ยครับว่าจะมีคนเข้าใจผิดว่าคุณธาม เอ่อ . . เป็นประเภท . .”



   “ผมว่าความรักเป็นสิ่งที่ไร้กรอบจำกัดครับ เมื่อมันเกิดขึ้น . . บางทีเราก็ควบคุมมันไม่ได้หรอกว่าเราจะฝากหัวใจไว้กับใครเรารักใคร . . หากว่ามันเป็นความรัก ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหน . . ผมว่ามันเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอครับ ..”



   ความลับไม่มีอยู่ในโลก และผมก็ไม่เคยกลัวหากสักวันหนึ่งผมจะต้องเปิดเผยว่าผมเป็นเกย์ ถ้ามีใครสักคนที่รักในตัวตนของผมจริงๆ เขาจะต้องรับได้ แต่หากเขารักในสิ่งที่เขาอยากให้ผมเป็นและเขารับไม่ได้ขึ้นมาล่ะก็ . . ผมก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม






   เพราะผมเลือกทางเดินชีวิตของผมแล้ว




   และตอนนี้ปอนด์ก็เป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับผมมาก . . ผมไม่อยากเสียปอนด์ไป . .







   สี่วันแล้วที่ไม่ได้เจอ . .





   ผมนั่งหงอยอยู่หน้ากระจก ใบหน้าเศร้าอมทุกข์เล็กน้อย ปล่อยให้ช่างทำผมเขาเซ็ทผมให้ผมไป มองดูหน้าหล่อๆที่เมคอัพมาเต็มของตัวเองอย่างเฉยเมยไร้อารมณ์
   โคตรคิดถึง โคตรอยากเจอ . .
   คบกันมายังไม่ถึงเดือน แต่เจอกันไม่ถึงห้าครั้ง . . ใช้ได้ที่ไหนกัน
   ปอนด์ไม่โทรมาเนื่องจากทุกครั้งที่โทรจะชนกันกับตอนที่ผมอยู่หน้ากล้องเสมอๆ ปอนด์เลยบอกว่าถ้าผมว่างเมื่อไหร่ล่ะก็ โทรหาได้เลยไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยามก็จะตื่นมารับสายให้ได้ แต่ผมก็ไม่ได้โทรไปบ่อยหรอกครับ ปอนด์เริ่มสอบแล้ว ส่วนผมก็ติดแหงกอยู่กับการโปรโมทผลงานเพลง



   อยากพัก . . โหยหาเวลาพัก . . โหยหาอ้อมกอดอุ่นๆ . .




   คอนเสิร์ตเล็กๆในห้างติดรถไฟฟ้า งานสุดท้ายสำหรับวันนี้ เพื่อเป็นการโปรโมทงานนี้โคบร้าสลีคเลยจับจ้องพื้นที่ชั้น G ของห้างไปจนหมดสิ้น แฟนคลับมากันให้รึ่ม ป้ายไฟชื่อสมาชิกมาเต็ม(แต่กูเห็นเจิ้นธามเยอะสุดอ่ะ = =) ต้องขอบคุณพวกเขานะครับ นี่ขนาดผมมีข่าวเสียๆหายๆเขาก็ยังรักผมไม่จากไปไหน
   “เสร็จแล้วค่ะ”
   “ขอบคุณนะครับ” ผมบอกช่าง . . แล้วลุกขึ้นยืน มองหาสต๊าฟของงาน “ผมออกไปทักทายแฟนคลับข้างๆเวทีได้มั้ยครับ” มีอะไรทำเผื่อจะหายคิดถึงปอนด์ได้บ้าง
   “เอ่อ ไม่ดีมั้งคะ อีกยี่สิบนาทีงานก็เริ่มแล้ว”
   “แป๊บเดียวครับ”
   ขัดผมไม่ได้หรอกน่ะ . . ผมเปิดประตูห้องแต่งตัวหลังเวทีออกไป ฉับพลันทันทีแสงแฟลชก็วูบวาบๆใส่ตาของผมจนกระพริบหลบแทบไม่ทัน เสียงกรี๊ดกระหึ่ม คนดูต่างก็วิ่งกรูเข้ามาบริเวณหลังเวทีซะจนพี่การ์ดต้องทำงานหนักในการกันมากขึ้นกว่าเดิม





   นี่กูคิดถูกคิดผิดเนี่ย . .





   “สวัสดีครับ สวัสดีครับ อย่าผลักกันนะ” ตายๆๆ กูออกมาเพื่อสร้างปัญหาชัดๆ แต่ผมก็ยิ้มสู้กล้องและก็แจกลายเซ็น






   “พี่ธาม พี่ธามมมมม พี่ธามมมมมม กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”
   “น่ารักจังค่ะ!!!!!!!!!!!”




   และที่หนักไปกว่าป้ายไฟเจิ้นธาม ที่ผมเห็นและมันก็ปรากฏต่อหน้าผมอยู่ตอนนี้คือป้ายไฟเซนธาม . .




   เอาเข้าไป . . คิดได้ไงเนี่ย T__________T




   ผมกวาดสายตาไปมองรอบๆเพื่อที่จะได้มองแฟนๆอย่างทั่วถึง แต่ก็ทำได้ไม่มากเพราะแสงแฟลชนี่แหละครับ เยอะจนอึน มากมายลายตา . .





   แต่กระนั้นใบหน้าหนึ่งที่ลอยเด่นออกมาพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ผมลืมไม่ลง . .ไอ้ปอนด์ . . กับไอ้บูมในชุดนิสิต . . มาได้ไง . .



 
   แต่พวกมันทั้งคู่ไม่ได้มาเบียดเสียดกับแฟนๆหรอกครับ ยืนอยู่ไกลๆโน่นแน่ะ ปอนด์ยิ้มให้ผม ส่วนไอ้บูมก็ถองสีข้างให้ไอ้ปอนด์เลิกยิ้มสักทีด้วยความหมั่นไส้




   อึ้ง . .ตัวแข็งทื่อ . . ทำตัวไม่ถูกเลยครับ เมื่อรู้ว่าไอ้ปอนด์มองดูอยู่อย่างงี้





   “พี่ธามมมมมมมมมมมม ลายเซ็นนนนนนนนนนนนค้า”
   “จ้ะๆ แป๊บนึงนะจ๊ะ”




   ผมตัดสินใจเข้ามาในห้องแต่งตัว แล้วก็จิ้มจึกๆบนมือถือของตัวเองอย่างรวดเร็ว





   “มาได้ไง!!!!” มันยังไม่ทันรับสายผมก็ร้องใส่โทรศัพท์แล้ว
   “ฮ่าๆๆ ก็อยากมา สอบเสร็จแล้วน่ะ”
   “แล้วรู้ได้ไงว่ามีงานที่นี่ โทมัสบอกเหรอ”
   “เปล่าๆ นี่ควรดีใจนะ ปอนด์เข้าเว็บแฟนคลับธามแล้วไปดูตารางงานมา เค้านัดกันใส่เสื้อ นัดกันทำโปรเจคให้ธามเยอะแยะเลยนะในเว็บ น่ารักดี”



   “เอ่อๆ น่ารักอยู่แล้วน่ะแฟนคลับธามน่ารักทุกคน”



   “แล้วแฟนธามน่ารักป่ะ”



   “โอ๊ยยยยยย” ยังจะเล่นอีก “ของตายอยู่แล้วน่า” ไม่มีสงวนท่าทีเลยกู “ทำไงอ่ะ ร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว มาเจอแบบนี้แต่ไม่ได้ออกไปคุย ออกไปหาอ่ะ”



   “ไม่เห็นเป็นไร”



   “กลัวปอนด์เหงา”



   “ฮ่าๆๆๆไม่เหงาๆ มากับบูม” ปอนด์บอก “แล้วนี่งานจะเริ่มยังอะ”


   “อีกสิบห้านาทีมั้ง”



   “งั้นคงทัน พอดีจะพาเชี่ยบูมไปซื้อเข็มขัดน่ะ”


   บอกตรงๆ . . อิจฉามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากเดินห้างกับปอนด์บ้าง จริงๆนะ T_____________T



   “อ่าๆ รีบไปซื้อ รีบกลับมาดูเลยนะ”



   “แน่อยู่แล้วครับ” ได้ยินคำยืนยันแบบนี้แล้ว . .ก็อุ่นใจ “งั้นไปนะ ตั้งใจร้องล่ะ อย่ามัวแต่เขิน ฮ่าๆๆๆ”



   “โธ่ ไม่เขินหรอก” ไม่แน่เหมือนกันนะ ปอนด์มันก็ไม่ได้มาดูผมร้องบ่อยๆนี่นา



   “ให้มันจริงเท้ออออ” ไอ้ปอนด์  . . เดี๋ยวกูเตะ



   “ถ้ามาแล้วต้อง . .”   



   “หืม . .”



   “ต้องอยู่ในสายตากูตลอดนะ”



   “จะมองเห็นเหรอ คนตั้งเยอะตั้งแยะ”


   “มึงน่ะ . . ถ้ายิ้มมา . . อยู่ไกลแค่ไหนกูก็เห็น”



   “โอเคๆ งั้นเดี๋ยวรีบไปซื้อแล้วจะรีบมาฟังนะ”



   “เร็วๆนะที่รัก”



   “ครับ . .หือ อะไรนะ อะไรนะเมื่อกี้!!!!!!”



   “ไม่พูดซ้ำโว้ย”



   “ธาม”


   “เห้ย เหลือสิบนาทีแล้ว!”



   “เชี่ยบูม ไม่ต้องไปซื้อแล้ว!!!!”



   ปอนด์กวนตีนว่ะ . .



   “ธาม ขอฟังอีกที . .ไม่เคยได้ยินธามพูดแบบนั้นเลย”




   “ไม่พูดซ้ำ บอกแล้วไง!!!!”



   “โห่ ปากแข็งจริง”






   “ธามไม่พูด แต่ปอนด์จะตอบละกันว่า . .”












“ . . จ้ะ ที่รัก”








   วันนั้นร้องเพลงเพี้ยนไปจนพี่แอนดุเลยครับ T______T















พบกันตอนหน้า^^

[moredee]

ธามเอาอยู่