ตอนที่ 22/1 “ปอนด์คะ คุณลูกชาย เมื่อไหร่จะกลับบ้านเราล่ะลูก สอบเสร็จนานแล้วไม่ใช่เหรอคะ”
“ไม่นานเท่าไหร่ครับแม่ เพิ่งผ่านไปสามวันเอง”
“แล้วเมื่อไหร่จะกลับบ้านละคะ ไม่อยากอยู่กับแม่นานๆเหรอลูก” ดูจากน้ำเสียงแล้วแม่ของผมไม่ค่อยซีเรียสเท่าไหร่ “เอ๊ะ หรือว่า . . ติดหนุ่มน้อยคนนั้น”
“ไม่ใช่ซักหน่อย!!!” ผมพูดปด ติดมากครับ ติดมาก . . ถ้าเขามีเวลาให้ผมกว่านี้อีกสักหน่อย . .
“เล่ามาให้แม่ฟังหน่อย แม่อยากรู้”
“อะไรอ่ะแม่”
“ก็เรื่องเกี่ยวกับหนูธามไง เล่ามาให้หมดเลยนะ แม่ก็ไม่ค่อยมั่นใจ วันนั้นเปิดทีวีให้ลูกค้าสาวๆที่ร้านดู เค้ากรี๊ดกันใหญ่ มีนักร้องคนนึงหน้าตาเหมือนธามมากเลยนะลูก”
“เอ่อ . .” นี่แม่ยังไม่รู้อีกเหรอเนี่ย “แม่ครับ . . ธามเป็นดารา”
“อะไรนะ!!!!!!!” เพล้ง ตู้ม ตั้ม กะโล้งโป๊งเป๊ง . . ผมได้ยินซาวน์แปลกๆตามหลังคำอุทานของแม่ตามมาเป็นพรวน “จริงรึเปล่าเนี่ยลูก!!! ไม่ได้ล้อแม่เล่นใช่มั้ยคะ!!!”
“ครับแม่ คนที่แม่เห็นในทีวีน่าจะเป็นธาม”
“โอ้วมายก้อด ตายแล้วๆๆๆๆ ทำไมคราวที่แล้วแม่ไม่ขอลายเซ็นเค้าไว้น้า . . นี่คุณ เพื่อนลูกชายเราเค้าเป็นดาราแน่ะ คนที่ลูกเราชอบน่ะ!!!!!!”
ผมกลืนน้ำลาย รู้สึกหน้าร้อนแปลกๆที่แม่พูดอย่างนั้น . .
“นี่ๆ วันหลังก็พาเค้ามาเที่ยวบ้านเราหน่อยน่ะลูก นี่ก็ช่วงปิดเทอมแล้วนี่นา พาเค้ามาเที่ยวบ้านเรา พามาเลย พามาเลยนะลูก!!!!”
“แม่ครับ ผมไม่แน่ใจว่าเค้าจะมีเวลารึเปล่า . .”
“เอาเป็นว่าถ้าพามาได้ก็พามาเลยนะลูก แม่จะได้ควงเอาไปโชว์ญาติๆเราสักหน่อย ว่าแม่จะมีสะใภ้เป็นดารา!!!!!!”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด . . วางสายไปแล้ว ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าแม่ผมก็ค่อนข้างบ้าดาราเหมือนกัน แต่ทำไม้ทำไม ตอนที่เจอธามในวันที่ผมนอนโรงพยาบาล ไม่เอะใจสักนิดเลยนะว่าธามมันไม่เหมือนชาวบ้านธรรมดาๆทั่วไป ราศีก็ออกจะเปล่งปลั่งขนาดนั้น . .
เหตุผลที่ยังไม่กลับบ้าน ก็เพราะผมรอจะเจอกับธามนี่แหละครับ ตั้งแต่สอบเสร็จผมก็ไปๆมาๆระหว่างคอนโดผมกับบ้านไอ้คิก เพราะธามเค้าไม่ว่างให้ผมไปเล่นด้วยหรอก ไอ้บูมมันไปอังกฤษกับครอบครัวมันในเย็นของวันที่สอบเสร็จเลย มันมีญาติๆที่นู่นน่ะครับ ทุกๆวันผมจึงเจอกับไอ้คิก ฟังมันบ่นถึงสรรพคุณของพี่ซัน บ่นๆๆๆ จนผมสงสัยว่า . .ถ้ามันไม่ชอบ ทำไมมันไม่เลิกยุ่งกับเค้าไปเลยฟะ . .
ตอนนี้เพิ่งสิบโมงเองครับ แม่โทรมาปลุกผม ผมคุยกับแม่ทั้งๆที่อยู่ในชุดนอนและก็อยู่บนเตียง ไม่มีเรียนแล้วมันว่างมากจริงๆ และผมก็เพิ่งจะสำเหนียกตัวเองได้ว่าถ้าว่างขนาดนี้ทำไมไม่กลับไปช่วยแม่ดูร้าน เหตุผลก็คงจะเป็นเพราะ . . (ย้อนกลับไปอ่านประโยคแรกๆของพารากราฟเมื่อตะกี้ใหม่)
คิดถึงใจจะขาด . . อยากโทรหา อยากคุยด้วยทุกๆเวลาทุกๆนาที แต่ก็ทำไม่ได้ . . กลัวจะทำให้เค้าเสียการเสียงาน
แล้ววันนี้ล่ะ . . ธามมีคิวอะไรบ้างนะ ? ผมกระโดดผลุงออกจากเตียง เดินไปยังโต๊ะอ่านหนังสือที่แปะตารางงานของธามไว้ ไล่ๆดู วันไหนที่ผ่านไปแล้วผมจะใช้เมจิกสีดำขีดฆ่า วันนี้วันที่ยี่สิบสอง . . ไม่เห็นมีบอกว่ามีงานอะไร เอ๊ะ . . หรือว่าวันนี้ธามจะว่าง!!!!!!!!!!!!!
แค่คิดหัวใจก็ลิงโลดแล้ว จิ้มเบอร์ธามลงไปในโทรศัพท์อย่างโคตรคล่อง เพราะคุยโทรศัพท์กันบ่อยน่ะครับ
เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ . . หืมมม ปิดเครื่องเหรอ สงสัยยังไม่ตื่นล่ะมั้ง . .
ผมจึงอาบน้ำแต่งตัว ใส่เสื้อยืด กางเกงขาสั้นลงไปซื้อข้าวกินข้างล่าง . .ใช้ชีวิตแบบนี้แหละครับ ตื่นสาย อาบน้ำ ลงไปซื้อข้าว ไอ้คิกโทรมาชวนให้ออกไปก็ไป มันไม่ชวนก็อยู่แต่ในห้องไม่ได้ออกไปไหน
หลังจากที่ซื้อข้าวมันไก่เสร็จผมก็เดินเข้าไปในเซเว่น เดินผ่านตรงแผนกหนังสือ ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงสองคนคุยกันเสียงดังมาก
“แกๆๆ แกว่าพี่ธามเค้าเป็นเกย์ป่าวแก”
“จะไปเหลือเหรอยะ . . หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนั้น แถมยังไม่เคยมีข่าวกับชะนีดาราคนไหนเลย ดันมีข่าวแต่กับผู้ชายเนี่ยสิ”
“อ๊างงงงง จริงง่ะ!!!! เรียลใช่มั้ย พี่ธามเป็นเกย์เหรอ กรี๊ดดดดๆๆๆ”
“และชั้นว่านะ เค้าน่าจะมีซัมติงรอง กับผู้ชายในเอ็มวีคนนั้นน่ะ พี่เซน . . วิศวะจุฬา!”
“เค้าเคยเรียนโรงเรียนเดียวกันด้วยนี่แก!!!”
“ก็ใช่น่ะสิ ชั้นแอบไปถามติ่งพี่ธามที่เคยเรียนอยู่อุ๊แลนด์กับพี่ธามมา เค้าบอกว่าสองคนนี้เคยคบกัน พี่เซนมารับมาส่งพี่ธามบ่อยมากอ่ะ!!!!”
“จริงป่ะ งั้นชั้นจะเมนคู่เซนธามแล้วนะ!!!”
“สมควรที่จะเมนเป็นอย่างยิ่ง!!!! แกรู้มั้ยเอ็มวีดังมาก จนแมกกาซีนหลายเล่มจะดึงเอาพี่เซนพี่ธามไปถ่ายแบบคู่กันด้วย”
“อาจจะมีพัฒนาการก็ได้นะแก . . เจอกันก็ตั้งบ่อย . . ถ่านไฟเก่าอาจจะคุขึ้นมาอีกครั้งก็ได้!!!!”
ว่าจะฟังผ่านๆแต่กลับกลายเป็นผมตั้งใจฟังซะงั้นน่ะ . . ผมสั่นหัวแรงๆแล้วเดินผ่านเด็กผู้หญิงสองคนนั้นไป พยายามท่องไว้ในใจว่าอย่าไปเชื่อๆๆ เราต้องเชื่อใจธาม และฟังจากคำพูดของธามเองเท่านั้น . . ชั่ววูบหนึ่งผมอยากจะโทรถามธามเสียตั้งแต่ตอนนั้นเลย แต่พอคิดไปคิดมาแล้วมันช่างดูไร้เหตุผลสิ้นดี งานก็คืองานสิ . .
แต่ไม่ได้เจอกันเลยแบบนี้ ผมเองก็แอบหวั่น . . มันเป็นความรู้สึกที่ว่า . . ห้ามเท่าไหร่มันก็ยังแอบคิดได้อยู่ดี
เจอกันบ่อย . . ถ่านไฟเก่าอาจจะลุกเป็นไฟขึ้นมาอีกครั้ง . . งั้นรึ
“พี่สุดหล่อค้าบบบ แปดสิบสี่บาทค้าบบบ” พนักงานเซเว่นส่งเสียง ผมถึงได้สะดุ้งและเอาตัวเองออกมาจากห้วงความคิดได้
“อ๋อ โทษทีนะน้อง”
“อย่ายืนนานครับพี่ เดี๋ยวพนักงานสาวมันจะแดกพี่เข้าไปในท้องทางสายตา”
“ฮะ ว่าไงนะ”
“ผมล้อเล่นค้าบบบบ”
อะไรของมันวะ . . ผมรับตังค์ทอนพร้อมกับถุงเซเว่นขนาดย่อยที่บรรจุกล่องของเหลวที่ผมชอบดื่ม ในหัวมันยังงงๆตื้อๆอยู่เลย ว่าผมจะคิดหรือไม่คิดดี ทำไมไม่โทรไปถามเลยล่ะวะ . . แต่ให้เค้าเปิดมือถือก่อนได้มั้ยล่ะ
ถึงห้อง . . หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรอีกครั้ง ก็ลงท้ายอีหรอบเดิมว่า . . ปิดเครื่อง จากที่พยายามจะไม่คิด มันก็เริ่มจะคิดขึ้นมานิดนึงละนะ . .
ผมเชื่อใจธามครับ และค่อนข้างมั่นใจว่าธามไม่อาจจะรีเทิร์นกลับไปหาพี่เซนได้ แต่ไอ้ความรู้สึกห่วงกับหวงนี่สิ . . มันมีมากกว่าการที่ผมคิดมากเรื่องที่ผมกล่าวข้างต้นเสียอีก
ครืด ครืด ครืด
โทรศัพท์สั่น!!!!! ผมที่กินข้าวมันไก่ไปได้แค่คำเดียวแทบจะกระโจนเข้าใส่โทรศัพท์ของตัวเอง
. . ไอ้เชี่ยคิก
“มีอะไร” ก็เลยต้องรับสายด้วยน้ำเสียงที่โคตรเซ็งแบบนี้ไง
“ไอ้สัด ฮัลโหล สวัสดีครับไรงี้ มึงพูดเป็นป่ะ”
“เป็นโว้ย แต่ไม่มีอารมณ์” ขอโทษทีเพื่อนที่กูพาล “มีอะไรวะ”
“ไอ้เชี่ยปอนด์!!!!!!!!!!!!!!!!!!” มันทำเสียงดังราวกับกำลังจะขออะไรสักอย่างจากผม . . ซึ่งแน่นอน ผมว่ามันขอชัวร์ๆ
“อะไร”
“ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย นะๆๆๆ”
“ที่ไหนอีกล่ะ” ทั้งอาทิตย์กูก็ตัวติดอยู่กับมึง สัดคิก . .
“สังสรรค์กับสาวๆอ่ะ”
“สาวไหน ไม่เอาไม่ไป” ธามรู้มีหวังโดนโกรธตายห่า . . ผมส่ายหน้าดิกทั้งๆที่ไอ้คิกมันไม่เห็น ตั้งแต่คบกันมาก็มีงอนกันบ้างเรื่องเล็กมากๆแบบไม่คิดที่จะใส่ใจเช่นรับโทรศัพท์ช้า โทรไปให้ขึ้นเป็นมิสคอลสักสายสองสายงี้ครับ อธิบายให้ธามเค้าฟังเค้าก็หายโกรธละ แต่ถ้าเป็นเรื่องนี้ . . ผมว่ามีเคืองหลายวันอะ
“มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละเว้ย ก็คือแบบ . . วันนี้วันเกิดซันเค้าน่ะ”
“แล้วยังไง” ผมไม่สนิทกับพี่เค้าเลย สาบาน . .
“ก็แบบ จะให้กูไปคนเดียวกูก็อึดอัดอ่ะ”
“แต่มึงกำลังจะคบกับเค้าแล้วนี่” อีกไม่นานเกินรอหรอก . .
“นะๆๆ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย นะๆๆ”
“ขี้เกียจจจจจ”
“สาดปอนด์ มึงไม่รักเพื่อนมึงเหรอ T_____T”
“รักเว้ย แต่ปกติไม่มีกูมึงก็ไปได้นี่หว่า”
“แต่คราวนี้ไม่เหมือนกันนะ”
“ไม่เหมือนยังไง”
“เถอะน่าๆๆ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย นะๆๆๆ”
แพ้ตลอดเวลาที่มีใครมาตื๊อแบบนี้ สักพักผมก็ตอบตกลง ไอ้คิกก็ร้องดีใจใหญ่ก่อนที่จะนัดหมายกับผมว่าบ่ายสองจะมารับไปเลือกของขวัญ พอเลือกได้เสร็จตอนเย็นก็ไปงานวันเกิดของพี่ซัน . .
จะอะไรก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้ผมโคตรอยากจะติดต่อให้ได้เลยว่ะครับ บางทีเค้าอาจจะติดงาน หรืออาจจะทำอะไรอยู่ก็แล้วแต่ แต่อย่างน้อยก็ให้ผมได้รับได้รู้ถึงความเคลื่อนไหวบ้างอะไรบ้างก็ยังดี . .
มันจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าวะ ??
. . 2 BROKEN HEARTS FALL IN LOVE . .
“ไอ้ปอนด์ ทำหน้าดีๆหน่อยสิวะ เป็นเหี้ยไรเนี่ย”
“ติดต่อธามไม่ได้”
“เชื่อกู . . ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรแน่นอน พี่ธามต้องติดงานเหมือนปกติของทุกๆวันนั่นแหละ”
ก็ขอให้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆเถอะ ถึงแม้ว่าตารางงานของธามที่แปะไว้บนโต๊ะของผมมันจะไม่ได้บอกว่าวันนี้ธามมีงานก็เถอะ ผมกับไอ้คิกกำลังเดินไปตามหาของขวัญให้พี่ซันอยู่ที่พารากอน ผมถามมันว่าจะซื้ออะไรให้พี่เค้า . . ไอ้คิกบอกอย่างเดียวว่าต้องแพงและก็สวยสุดๆ กูว่ามึงซื้อเพชรสักห้าสิบกะรัตให้พี่ซันเลยดีกว่ามั้ย
“นาฬิกา . . ดีมั้ยเพื่อน”
“แล้วแต่มึง” กูมาเป็นเพื่อนอย่างเดียว กูไม่มีความเห็นอะไรทั้งนั้น
“เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นกระเป๋า เป๋าตังค์ ?? น้ำหอม??”
“แล้วแต่”
“ง่ะช่วยกูคิดดิ”
“กูมาเป็นเพื่อนนี่ ถือว่าดีเท่าไหร่แล้ว”
“โด่ ไอ้สัด”
ผมพามันเดินวนตามหาของขวัญจนเมื่อย แม่งก็ยังหาไม่ได้ จนกระทั่งมันเอ่ยปากว่ามันเหนื่อยตอนประมาณสี่โมงเย็น จึงพากันไปนั่งกินกาแฟที่สตาบั๊ก เพื่อรอให้ไอ้คิกมันนึกออกว่ามันจะให้อะไรพี่ซันเค้าดี
แต่ก็เหมือนมีนางฟ้ามาโปรด(สำหรับไอ้คิกคนเดียว) . . เพราะจู่ๆพี่เนยก็เข้ามาทักพวกเรา วันนี้แต่งตัวสวยเชียว
“อ้าว คิก ปอนด์” เธอเดินมานั่งโต๊ะเดียวกันกับพวกผม พร้อมกับกาแฟในมือ หอบถุงช้อปปิ้งพะรุงพะรังมาด้วย “มาทำไรกันเนี่ย แล้วนี่คิกทำไมไม่เตรียมตัวไปงานซันเค้าล่ะ”
“นี่แหละครับ กำลังจะเตรียมเนี่ย แต่ผมไม่มีของขวัญให้เค้าอ่ะ” คิกบ่น ส่วนพี่เนยก็ส่งยิ้มหวานมาให้ผม ซะจนผมงง ถามคิกไม่ใช่เหรอ . . ยิ้มให้ผมนานจนเกินไปเลยแหละ
“ไม่ยากเลย ช่วงนี้ซันอยากได้ต่างหูน่ะ”
“จริงเหรอครับ!!!” ไอ้คิกหันขวับมาทางผม “ง่ายแล้วมึง อย่างงี้ก็ง่ายแล้ว”
“แต่พี่ซื้อไปแล้วน่ะ แหะๆ” พี่เนยชูถุงช้อปใบหนึ่งขึ้นมาไอ้คิกดูจนหน้ามันหมองลง “อะไรก็ได้จ้ะ ที่เป็นเครื่องประดับ ซันเค้าชอบน่ะ”
“ดีเลยครับ!!! ตัดช้อยส์ออกไปได้ตั้งเยอะ” คิกยิ้ม “ไอ้ปอนด์ มึงรออยู่นี่นะ เดี๋ยวกูไปซื้อก่อน กูรู้ละว่าจะซื้อแบรนด์ไหนให้ เค้าต้องชอบมากแน่ๆ!”
“ฮะ เฮ้ย เดี๋ยวสิ!” ยังไม่ทันที่ผมจะขัดแย้งอะไรต่อความคิดมันไอ้คิกแม่งก็วิ่งจู๊ดออกไปแล้ว ทิ้งให้ผมอยู่กับพี่เนยสองคน พี่เนยยิ้มหวานให้ ส่วนผมได้แต่ยิ้มแห้งๆตอบกลับไป . .
. . 2 BROKEN HEARTS FALL IN LOVE . .
เอ . . ขาดอะไรอีกวะ ??
ข้าวก็ซื้อแล้ว . . ผัก . . โอเค ผักซื้อแล้ว ขนมปังแถว เนย แยม ซื้อแล้ว .. มาม่า ไม่อยากให้มันกินแต่ก็ต้องซื้อเผื่อเหตุฉุกเฉิน โจ๊กคนอร์ ขนมมันฝรั่งทอด คุกกี้ ช็อกโกแลต ลูกอมให้มันเคี้ยวเวลาที่มันอ่านหนังสือ . . ซื้ออะไรอีกดีอ่ะ?
ผมขยับหมวกที่ใส่มานิดๆ พร้อมๆกับขีดฆ่ารายชื่อที่ลิสต์ไว้สำหรับซื้อของออกไปทีละอย่าง ตอนนี้ผมอยู่ในซุปเปอร์มาเก็ตขนาดใหญ่ครับ กำลังจะซื้อของเข้าห้องไอ้ปอนด์ . . อันที่จริง ที่ผมเพิ่งไล่มา ก็มีแต่ของมันคนเดียวนี่หว่า . .
ผมลืมของตัวเองไปได้ไง!!!!!
แน่นอนเรื่องนี้ปอนด์ยังไม่ทราบครับ ผมจะย้ายเข้าไปอยู่ในคอนโดมันแม่งซะเลย เนื่องจากเวลาที่มีให้กันมันน้อยจัด นึกโกรธตัวเองที่ทำม้ายทำไมไม่คิดได้มาเสียตั้งแต่เนิ่นๆ ป่านนี้คงจะได้อยู่กับมันนานขึ้นไปแล้ว แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ งานเยอะทุกอย่างรัดตัวไปหมด แค่เวลาโทรศัพท์ยังไม่ค่อยจะมี ผมเลยโกรธปอนด์นิดหน่อยไงตอนที่มันไม่รับสาย ก็เพราะว่ากว่าผมจะโทรได้นั้นคือตอนที่ผมมีเวลาจริงๆ แต่ก็โกรธได้แค่แป๊บเดียวเองล่ะครับ ได้ยินเสียงมันง้อประโยคเดียว . . ฟอร์มเฟิมอะไรไม่ต้องมีแม่งละ . . ผู้ชายอะไร ง้อเก่งขนาดหนัก รู้อีกว่าต้องมีน้ำเสียงแบบไหนที่กูจะแพ้ = =
แสดงว่าของที่ผมต้องซื้อและที่เกี่ยวกับปอนด์มันหมดแล้วสินะ . . โอเคดี ต่อไปจะได้ยัดของโปรดของตัวเองลงรถเข็นบ้าง นี่ถ้ามีไอ้ปอนด์มาด้วยคงจะเปรมมากกว่านี้ตรงนี้เดินหยิบลงรถเข็นอย่างเดียวไม่ต้องเข็นเอง(ให้ไอ้ปอนด์มันเข็นดิ) แต่เซอร์ไพรส์ไงครับ เซอร์ไพรส์ อยากเห็นมันยิ้มแบบที่ดีใจสุดๆอีกสักครั้ง ผมนี่ชอบรอยยิ้มของมันจริงจัง
ไอ้เรื่องของกินน่ะ . . ซูเปอร์มาเก็ตที่นี่มีหมดไม่มีปัญหา แต่ไอ้อย่างอื่นที่จำเป็นเกี่ยวกับตัวผมเนี่ยสิ ทำไมมันหายากจังวะ ผมไม่ได้เรื่องมากนะ แต่ผมชอบใช้ของที่คุณภาพเหมาะกับผม . . และบางอย่างแม่งก็ดันอยู่ในห้างแห่งเดียวของประเทศอีก . .
หลังจากที่ปิดบังตัวตนจนจ่ายเงินเสร็จอย่างปลอดภัย(ไม่โดนรุมทึ้ง)แล้ว ผมก็ขนของทั้งหมดใส่หลังรถ ซึ่งมีเสื้อผ้าและของที่ผมจะย้ายเข้ามาในบ้านไอ้ปอนด์แล้ว ผมกะจะไปที่พารากอนซักหน่อย ซื้อเครื่องประทินโฉมน่ะครับ ว่าจะซื้อเผื่อไอ้ปอนด์ด้วยแหละ รายนั้นชอบอ้างว่าไม่มีเวลาไปซื้อ ผมจำได้ว่าของห้องมันหมดไปตั้งเยอะแล้ว
กว่าจะถึงพารากอนก็บ่ายสามกว่า ผมนี่ปิดเครื่องมาตั้งแต่เช้าไม่รู้ว่าป่านนี้ปอนด์จะหงุดหงิดเรื่องนี้รึเปล่า แต่ถ้ารู้ว่าผมจะไปอยู่ด้วยรับรองหาย เชื่อสิ หายโกรธแน่ๆ . .
ตอนเข้าไปในพารากอนผมก็ยังต้องใส่หมวก . . เพราะที่นี่แหละครับ ตัวดีเลยกับการที่จะต้องโดนรุมทึ้ง ผมก็เปรียบเทียบเวอร์ไปนั่น แต่ยอมรับจริงๆครับว่าในบางวัน ผมก็อยากเป็นประชาชนคนปกติ ที่ไม่มีคนสนใจบ้าง . .
เดินเลือกซื้อครีมจนเพลิน . .ทำไมมีแต่ของไอ้ปอนด์ทั้งนั้นเลยวะ . . ลืมของตัวเอง ทำไมต้องลืมของตัวเองตลอดเลยวะเนี่ย ?
ผมเกาหัว ขณะที่เดินผ่านร้านกาแฟชื่อดังตราโลโก้เป็นสีเขียว ปกติผมก็จะไม่มองหรอกครับ เดินเลียบผ่านไปอย่างเดียว แต่เพราะมีคู่รักท่าทางดูดีมากคู่หนึ่งเข้ามาในสายตาของผมพอดี
ใครวะ . . หล่อ สวย เป็นแฟนกัน ผมจ้องนานเลยนึกว่าเป็นคู่รักดาราที่ไหน . . แต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆ . . อืม
ก็สมแล้วล่ะที่ผมนึกว่ามันเป็นดารา!!!!!!
ก็นั่นมันไอ้ปอนด์!!!!!!!!!! . . ไอ้เชี่ยที่ผมนึกถึงแต่มันก่อนที่จะนึกตัวเองคนนั้นนั่นไง!!!!!!!!!!
และข้างๆนั่นที่สวยๆก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล . . แต่เป็นเนย ยัยเนย เพื่อนของผม สองคนนี้เค้านัดแนะมาเจอกันเหรอวะ!!!!! ปอนด์มันไม่รู้เลยรึไงนะว่าถ้ามันทำแบบนั้นแล้วผมจะโกรธแค่ไหน!!!!!
ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังกำถุงช้อปปิ้งแน่นจนมันยับเละเทะไปหมด ปอนด์มันก็ดูยิ้มๆ ส่วนเนยไม่ต้องถามถึงเลย . . ถ้านางหัวเราะสะใจได้ล่ะก็นางคงทำไปแล้ว(มโนเอาเองทั้งนั้น)
แอบเห็นไอ้ปอนด์มันมองมาแว้บนึง . . ผมหลุบตาต่ำลงทันควัน แถมยังกระชับหมวกให้ปิดหน้าตัวเอง มันคงไม่เอะใจอะไรหรอกว่าเป็นผมน่ะ . . วันนี้ผมแต่งตัวธรรมดาสุดตรีน ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่สไตล์คนอย่างธาม กฤตฤทธิไกร!!!
และการที่เห็นสองคนนั้นออกไปข้างนอกร้านด้วยกันทั้งคู่ แถมผมยังจะทำตัวเป็นสปายเดินตามหลังพวกเขาออกไปด้วยนั้น ก็ไม่ใช่สไตล์ของธาม กฤตฤทธิไกรเช่นกัน!!!!
สองคนนั้นมันจะไปไหนกันวะ ? . .
ผมเดินตามไปเรื่อยๆ เห็นไอ้เชี่ยปอนด์มันถือถุงช้อปปิ้งที่เยอะมากของเนยไปด้วย มองจากข้างหลัง ร้อยทั้งร้อยก็ต้องบอกแน่ว่าทั้งคู่เป็นแฟนกัน . .ให้ตายยยยยย ไอ้ปอนด์ กูไม่อยู่นิดหน่อยแล้วแม่งแอบไปควงหญิงเหรอวะ!!!! หรือยังไง หรือเนยมันจะโกหกปลิ้นปล้อนอะไรไอ้ปอนด์รึเปล่า ฮึ่ยยย ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าต้องแอบตามเพื่อที่จะให้ได้คำตอบ
โคตรโชคดีเลยที่ผมจอดรถอยู่ไม่ห่างจากรถเนยเท่าไหร่ พอทั้งคู่ออกรถ ผมก็ตบเกียร์ออกรถตามทันที . . มันจะไปไหนกัน . . หรือมันจะพากันไปโรงแรมหว่า . .
และการจราจรในกรุงเทพนี่ก็โคตรจะเป็นใจให้กูเลย ทำไมวะทำไม . . เกือบคลาดกับเบนซ์ของยัยเนยหลายรอบแล้วด้วย กว่าจะตามติดก้นได้ก็แทบทำให้หืดขึ้นคอได้เหมือนกัน . .
โรงแรมจริงๆด้วย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ปอนด์ . . อะไรของมึง!!!!!!!!!!!!!! อะไรของมึงเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! คบกันได้เดือนเศษๆเองนะปอนด์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
กูรู้สึกเหมือนกูเป็นนพนภาเลยว่ะ . . เดินตามผอ.กับมุตตาขึ้นไปโรงแรมด้วยหัวใจที่โคตรจะเจ็บปวดรวดร้าว . . เอ่อ ที่จริงผมก็เวอร์ไปอ่ะนะ ผมแค่โกรธๆแค่นั้นเองและก็อยากตามไปเพื่ออยากรู้ความจริงมากกว่า . .
หืมมม . . บาร์ บาร์ตอนหกโมงกว่า . . ไม่ใช่ลากกันเข้าไปในห้องร้องรึ
ดูเหมือนจะมีงานวันเกิดข้างในซะด้วย . . ผมแอบเกาะเสาดูตอนที่ทั้งคู่เดินเข้าไปและกำลังคิดอยู่ว่าจะเข้าไปยังไงในเมื่อตัวเองไม่ได้รับเชิญ
ไอ้ปอนด์เอ๊ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!! มึงมีเรื่องต้องเคลียร์กับกูยาวเลย . .
ผมตีอกชกหัวตัวเองก่อนจะเดินจากมาจากทางเข้าบาร์นั่น . . นึกเซ็งๆยังไงก็ไม่รู้ ก็แหงสิ !!!! เป็นใครใครก็ต้องเซ็งดิ!
“ธาม”
ใครเรียกกูเนี่ย ? ผมหันขวับไปก็แทบผงะเพราะนึกว่าตัวเองกำลังเจอผี ไอ้โอ๊ต!!!!!!!! ไอ้โอ๊ตในตำนาน!!!!!!
“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน น่าXXXขึ้นเป็นกองเลยนะ” พ่องดิวะ!!! เรื่องเหี้ยๆอย่างงี้ไม่เคยออกจากหัวเลยรึไงเชี่ยโอ๊ต!!!!
“มึงมาทำไม”
“อ้าว ไม่ได้มางานเดียวกันหรอกเหรอ วันนี้วันเกิดน้องสาวไอ้เซนมันนี่”
น้องสาวเซน . . ยัยซันน่ะนะ . . แล้วปอนด์มันไปเกี่ยวอะไรด้วยวะฮะ?
“เปล่า”
“เฮ้ย พูดจาดีๆหน่อยดิ๊ อย่างน้อยก็เคยคบกันมานะ”
ตั้งแต่วันที่มันทำกับผมในลานจอดรถครั้งนั้นแล้วปอนด์มาเจอเข้า . . ผมก็สาบานไว้กับตัวเองว่าจะไม่มีวันญาติดีกับมันอีกเลย = =
ผมเดินหนีไอ้โอ๊ต แต่สุดท้ายก็โดนมันคว้าแขนเอาไว้ . .
“ทบทวนความทรงจำกันหน่อยดีมั้ย ดื้อๆอย่างงี้”
“ปล่อยนะ!!!! กูไม่โสดแล้ว!!!!” แต่แฟนแม่งกำลังอยู่กับชะนีคนอื่น . . TT
“ว่าไงนะ . .”
“กูมีแฟนแล้ว”
“ใคร ไอ้เซนที่เป็นข่าวด้วยน่ะเหรอ”
“ไม่ใช่” ไอ้โอ๊ตนี่ก็แอบตามข่าวของผมอยู่เหรอ “ไม่ใช่เซน”
“นี่อย่าบอกนะ ว่าเป็นไอ้เด็กปีหนึ่งที่มาเสือกเรื่องของมึงตั้งแต่ครั้งนั้น”
“…”
“หึ ยังไงกันแน่ มันเป็นแฟนมึงจริงๆน่ะเหรอ ตอนกูอยู่ในงานกูเห็นเนยเค้าป่าวประกาศไปทั่วว่ามันเป็นแฟนเค้า”
= = = . . ตอนนี้ผมสับสนไปหมดแล้ว ว่าจะโกรธใครดี ไอ้โอ๊ต ยัยเนย หรือไอ้ปอนด์ (คนหลังนี่ท่าจะโดนหนักสุดแล้ว)
“มโนเก่งจังนะธาม”
ไอ้โอ๊ตเริ่มขยับเข้ามาใกล้ ไอ้เหี้ยนี่ทำไมสันดานมันไม่เปลี่ยนเลยวะ ผมหลวมตัวไปคบกับมันได้ยังไง . .
“ออกไป” หลังผมชิดกำแพง แล้วไอ้บ้านั่นก็เอามือทั้งสองข้างมากันไม่ให้ผมออกไปไหน . .
“ถ้าไม่จะทำไมล่ะ”
“ไอ้…”
“ปล่อยธาม”
พระเอกของเรื่อง . . มึงโผล่มาได้ถูกที่แล้วสินะ ผมหันขวับไป . . ส่วนไอ้โอ๊ตก็ยิ้มกริ่มแล้วก็ปล่อยผมออก
ปอนด์มองมาที่ผมแล้วก็จับมือผมให้ไปยืนอยู่ข้างๆ
“ไอ้น้อง มึงนี่ยังไงเนี่ย มึงเป็นแฟนกับเนยที่อยู่ข้างใน หรือเป็นแฟนกับธาม??” ผมว่าไอ้โอ๊ตมันรู้คำตอบนะ แต่มันแกล้งทำเป็นไม่รู้มากกว่า
“เป็นแฟนธาม”
หึ มึงเป็นแฟนกู แต่มึงควงชะนีเข้างานแล้วก็ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเนี่ยนะ! ผมทุบพุงไอ้ปอนด์อย่างเคืองๆจนมันร้องโอ๊ย มันก็รวบทั้งตัวผมเข้าไปหาอย่างง้อๆยังไงก็ไม่รู้
“ตามมาได้ไง” ปอนด์กระซิบ
“ตามมาตั้งแต่มึงออกจากสตาบั๊กแล้ว” ผมพูดเหวี่ยงๆ
“โดนบังคับมา TT”
“ปฏิเสธบ้างไรบ้างดิวะ!”
ไอ้โอ๊ตถูกลืมไปเลย เมื่อไอ้ปอนด์ก้มหน้างุดง้อผมใหญ่ ตอนที่ผมกำลังงอนมันสุดตรีนและก็หลบหน้าหลบตามัน แต่ออกห่างจากตัวมันไม่ได้ เพราะมันรวบเอวผมเอาไว้ จนทำให้ผมต้องตัวติดกับมันทั้งตัว . . ไม่ได้อับอายอะไรไอ้โอ๊ตมันเลย
“เชี่ยแม่ง . . กูจะอ้วก”
ไอ้โอ๊ตสะบัดหัวแล้วก็เดินเข้าไปในงาน . . ดีมาก . . ส่วนไอ้ปอนด์ก็กอดผมอยู่อย่างนั้นแล้วก็ง้อใหญ่
“หายโกรธได้แล้วนะ”
“เข้าไปแก้ข่าวเลย”
“ข่าวอะไร” ปอนด์ดูงงๆ
“ป่านนี้คนในงานคิดว่ามึงเป็นแฟนเนยไปหมดแล้ว”
“ฮะ? คิดได้ยังไง ยังไม่ได้บอกอะไรใครเลย มั่วแล้วววววว”
“ก็ยัยเนยมันประกาศเองนี่นา”
“แค่คนเข้ามาในงานพร้อมกันก็เป็นแฟนกันได้แล้วเหรอเนี่ย?”
“ไม่รู้ ไปแก้ข่าวเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“โอเคๆ”
ปอนด์ยิ้มเบาๆก่อนที่จะลูบหัวผม แล้วก็จูงมือผมเข้าไปในงาน ทั้งๆที่ผมแต่งตัวได้โคตรสถุนเป็นอย่างมาก แต่มันก็ไม่ได้สนใจสายตาของคนอื่นๆเลย . .
“ปอนด์มาแล้วเหรอ มากับใครน่ะ”
พอปอนด์เข้าไปในงานปุ๊บ เนยก็เดินมาลากปอนด์ให้ออกห่างไปจากผมทันที ผมที่ใส่หมวกอยู่ คงทำให้เนยไม่รู้ว่าผมเป็นใคร . .
และหลังจากนี้คือการไฟต์ . .
*รีบมาก เอาครึ่งนึงไปก่อน*
*เดี๋ยวจะมาอีดิทให้มันน่าอ่านมากกว่านี้นะคะ ทนงงไปก่อนเน้อ*
หัวข้อ: ". . 2 Broken Hearts เมื่อคนอกหักมารักกัน! ♥♥ . ." (อ่าน 622425 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก