ตอนที่ 29
What about us คินตามันจะจูบกับใครได้ . . ถ้าไม่ใช่ . .
“สัด!!!!!!!” พลั่วะ! ไม่ได้จูบนี่หว่าแต่มันต่อยไอ้ปอนด์
“ทำไมถึงทำอย่างนี้กับเพื่อนกู ทำไม ทำไม!!!!” เฮ้ยยยย . . ไอ้เชี่ยคิน ใจเย็นๆ ไม่เห็นรึไง ว่าปอนด์แม่งเข้าเฝือกอยู่น่ะ
“คิน!!!” ผมรีบเข้าไปจับตัวของเพื่อนรักเอาไว้ ไม่ให้มันทำร้ายไอ้ปอนด์ไปมากกว่านี้ ปอนด์ที่ล้มลงไปกองกับพื้นมองมาที่ผมอย่างอึ้งๆ ไอ้คินไม่สนใจผมมองปอนด์อย่างเคียดแค้น
ส่วนผมก็ได้แต่อึ้งถึงความโทรมชิบหายของปอนด์ . .
“ไม่ต้องไปปกป้องมันเลยเชี่ยธาม” คินดูอารมณ์เสียโคตร “และกูก็ขอโทษที่วันนั้นกูเมามาก กูขอโทษกูไม่ค่อยรู้ตัวเท่าไหร่”
“เอ่อ ช่างเหอะน่า” สมองผมเริ่มตีรวนกันไปหมดแล้ว นี่มันอะไรกัน
“มันรักมึง แต่มันไม่ควรที่จะมาหากูแบบนั้น!!!!” ไอ้คินอาละวาดได้แบบแสบแก้วหูมาก
“กูรู้สึกผิดมากรู้มั้ย . .และกูก็โกรธมันมากด้วย ที่บอกรักมึง แต่ก็ทำแบบนั้นกับมึงได้ กูโกรธมั่วไปหมดแล้วเนี่ย!!!” กูก็พอดูออก . .
“มึงจะไม่พูดอะไรสักหน่อยรึหน่อย ไอ้ปอนด์” คินชักสีหน้า ส่วนปอนด์ก็ดูเหนื่อยล้าจนไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี
“ผม . .”
“หึ! และกูก็โกรธแม่งมากด้วยอ่ะ ปล่อยมึงไปง่ายๆแบบนั้นได้ยังไง ความพยายามสักนิดก็ไม่เห็นจะมี อะไรเนี่ย!!!! อารมณ์เสียโว้ยยยยยยยย” คินร้องใส่หน้าผม
“เอ่อ คือ ใจเย็นก่อน” นี่มันเรื่องของกูกับปอนด์นะเหว่ย . . ไอ้คิน . .ถ่อมาจากขอนแก่นเพื่อการนี้เลยเหรอวะ
“แล้วดูสภาพมันสิ . .โทรมชิบหาย ทำตัวเหมือนคนไร้จิตวิญญาณ ไร้หัวจิตหัวใจ เชี่ยเอ๊ย . .ถ้ามึงรู้ว่าหัวใจมึงอยู่ไหนทำไมมึงไม่ไปตามหา ถ้าเค้าโกรธมึงก็ทำให้เค้าหายโกรธสิ ไม่ใช่ปล่อยไปเฉยๆ มันไม่ได้ทำให้มันดีขึ้นมาหรอก!!!!” กูยอมมึงแล้ว TT . . เชิญมึงเทศนาไอ้ปอนด์ได้ตามสบาย . .
“แม่ง” สุดท้ายคุณชายคินก็หมดแรงตะโกนและก็เหนื่อยหอบ . . มันทรุดตัวนั่งบนโซฟาและก็บ่นพึมพำ “เหนือไปซื้อน้ำเมื่อไหร่จะมาวะ”
“เหนือมาเหรอวะ” ผมถาม
“เออดิ กูบอกว่ากูจะมาจัดการกับไอ้ปอนด์ แม่งไม่ยอมปล่อยให้กูมาคนเดียว”
ผมค่อยๆพยุงไอ้ปอนด์ให้ลุกขึ้นยืน . . มันแอบสบตากับผมเล็กน้อย แต่ผมเชิดหนี . . แค่พยุงมันและก็พามันไปนั่งก็พอ
“ดีกันซะ” คินสรุปออกมาในที่สุด “ไม่งั้นกูคงรู้สึกผิดไปจนตายแน่ ปอนด์ มึงจะทำให้กูรู้สึกแย่ไปถึงไหน ไม่ว่าอดีต หรือปัจจุบัน . . และก็ที่สำคัญ ถ้ามึงไม่ดีกัน อนาคตของกูก็คงจะรู้สึกแย่แน่นอน”
พ่อง . . สั่งได้ดั่งใจเหรอนี่ จู่ๆจะมาให้ดีกันง่ายๆแบบนี้มัน . .
“น้ำมาแล้ว”
O_O
เทพบุตร
ให้ตายสิ ผมต้องอึ้งทุกครั้งเวลาที่ไอ้เหนือมาปรากฏตัวทุกทีสินะ ผมเห็นปอนด์แอบเหลือบมองอาการผมด้วย . .ทำไมล่ะ มองกูทำไม ตอนนี้กูโสด ชิ
“ช้าชิบหาย!” คินตาบ่นทันที รับน้ำมาจากสามีมันที่เปิดขวดออกและก็เสียบหลอดเรียบร้อย มันกะจะยื่นมือไปรับ แต่ไอ้เหนือดันขวดเข้าไปจ่อปากมันเพื่อป้อนซะงั้น
ไอ้เหี้ย . .เท่ชิบหาย มึงจะเท่ไปไหน
“มองใหญ่เลยนะ” ปอนด์บ่นเบาๆ พอผมหันขวับไป มันก็ทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เสียงคินดังไปถึงข้างล่างโน่นแน่ะ เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเค้าบ้างสิ” เหนือพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แม่ง . .โคตรเท่ (จะชื่นชมไปถึงไหนเนี่ย?)
“ก็ . . คินเซ็งอ่ะ!” เออ ไม่บอกกูก็รู้ “เหนือ เราออกไปข้างนอกกันดีกว่า ปล่อยให้พวกแม่งคุยกัน”
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ” อย่ามาโยนขี้ให้กูนะคินตา
“อ้าว ทำไมล่ะ มึงก็มาที่นี่เพื่อที่มึงจะมาคุยกับไอ้ปอนด์ไม่ใช่เหรอ”
. . ปะ เปล่าสักหน่อย “กูก็แค่มา . . เอาของน่ะ” หวังว่าโทมัสคงไม่ขนกลับไปหมดแล้วนะ พลีสสสส TT ผมทำท่าจะลุกขึ้นเดินไปหยิบของ แต่มือของปอนด์ก็มากุมมือของผมไว้ก่อน
มันหันมาสบตากับผมด้วยดวงตาที่เว้าวอนและงอนง้อ . . ให้ตาย . . มีร้อยละลายร้อย ใครจะไปปฏิเสธลง
“หึหึ” คินตายิ้มกรุ้มกริ่ม ส่วนเหนือก็มัวแต่ง่วนกับการแกะขวดน้ำอีกขวด “ไปดีกว่า เหนือ . . ไปหาคุณยายกันเหอะ”
“อ้าว จะกลับแล้วเหรอ”
“เดี๋ยวมาใหม่” คินรีบตอบ “คุยกันดีๆล่ะ และหวังว่ากูจะได้การ์ดงานแต่งเร็วๆนี้นะ”
พ่องมึงสิ . . งานแต่งหอยอะไร เหนือส่ายหน้าเบาๆพลางดันตัวของคินตาให้ออกไปข้างนอก ไอ้คินอยู่กับเหนือแล้วมันหงิมๆไปเลยจ้ะ คู่นี้นี่มันตลกดีนะ
และแล้ว . . ห้องของปอนด์ ก็ตกอยู่ในความเงียบ . .
ผมค่อยๆเขยิบออกมาให้ห่างจากปอนด์ แต่ปอนด์คว้ามือของผมไว้ซะก่อน ผมกำลังจะด่า . . แต่คำด่าของผมก็ถูกกลืนลงไปในคอที่เดิม เมื่อปอนด์คว้าร่างของผมมากอดแน่น
“ขอโทษ” ปอนด์กระซิบข้างหูผม (แอบหอมแก้มกูด้วยนะมึง)
“ขอโทษ ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ขอโทษนะ ขอโทษ . .”พัง . . . . หมดสิ้นแล้วทุกสิ่ง กำแพงระหว่างผมกับมันที่เราสองคนสร้างมันขึ้นมาด้วยความทิฐิ พังทลายลงมาในชั่วพริบตา
ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ไม่ตอบอะไร . . แต่ก็กอดปอนด์ตอบเบาๆ
“ไม่ทำอีกแล้ว ผิดไปแล้ว . . ขอร้องล่ะ ให้อภัยปอนด์นะ ปอนด์จะไม่สับสนไม่ลังเล ไม่แย่ ไม่เหี้ยแบบนั้นอีกแล้ว ให้โอกาสปอนด์นะ” ผมยังรักมัน . . และมันก็ยังรักผม
คนรักกัน . . บางทีก็ต้องให้อภัยกัน . . เพื่อเริ่มต้นใหม่
“ถ้ามึงทำอีกล่ะก็ . .” ผมดันปอนด์ออกไป และจ้องมองมันผ่านม่านน้ำตาของตัวเอง
“กูจะสั่งให้โทมัส . . เจื๋อนไอ้จ้อนมึงทิ้ง ฮือออ” “ยอมทุกอย่างเลยอ่ะ” ปอนด์คว้าร่างของผมไปแนบชิดกับอกของมันอีกครั้ง
“ง้อแล้วนะคนดี กลับมานะ มาเป็นแฟนกัน มาเป็นคนรักของปอนด์” “เออ” ผมโรแมนติกไม่ค่อยเป็นน่ะ = =
“ขอบคุณมาก” ปอนด์กระซิบตอบ
“จะดูแลอย่างดี จะรักเป็นอย่างดี จะไม่ปล่อยให้หนีหายไปไหนอีกแล้ว” ผมสัมผัสได้ถึงน้ำตาของปอนด์ที่หยดแหมะลงบนข้างแก้มของผม = =นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมอึ้ง ปอนด์ร้องไห้ . .
“ขอโทษที่ตาบอด ขอโทษที่ลำดับความสำคัญผิด ขอโทษที่จัดการความรู้สึกของตัวเองได้ไม่ดีพอ ฮึก ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ” “อืม” แค่ปอนด์ร้องไห้ ผมก็รู้ซึ้งแล้วว่าปอนด์รู้สึกผิดออกมาจากขั้วหัวใจของปอนด์จริงๆ ผมค่อยๆเช็ดน้ำตาของปอนด์ที่ไหลออกมาทีละหยดจนมันหายไป . . ปอนด์ร้องไห้ไม่มีเสียง
“มาเริ่มต้นกันใหม่นะ . .” ปอนด์กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น พร้อมกับก้มหน้าลงมา
ริมฝีปากของปอนด์สัมผัสกับริมฝีปากของผมอย่างแผ่วเบา จูบของปอนด์นั้นขลาดกลัว . . และอ่อนไหว ผมค่อยๆประคองใบหน้าของปอนด์ และช่วยปอนด์สัมผัสผมได้อย่างถนัดมากขึ้น
เราจูบกันเนิ่นนาน . . นานมากเหลือเกิน . . ด้วยความคิดถึง ความห่วงหาอาวรณ์ ความรัก . . ความต้องการ ทุกอย่างผสมผสานรวมกันออกมาเป็นสัมผัสที่แสนจะวาบหวาม . .
ผมรู้สึกตัวอีกทีตอนที่ปอนด์วางตัวของผมลงบนเตียง . .
“ฮะ เฮ้ย มึงขาหักไม่ใช่เหรอ” ใบหน้าของผมแดงแจ๋มากแน่ๆ . . เพราะพอจะเดาออกว่าสิ่งที่จะเกิดต่อไปนั้นคืออะไร
“หา . . เปล่านี่” ปอนด์ชี้ไปที่ขาของตัวเอง “อ๋อ ไอ้นี่น่ะเหรอ เหยียบเศษแก้วน่ะ”
รูปร่างมันเหมือนเฝือกชะมัด . .
“แต่ไม่ใช่ปัญหาหรอก”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย” ถ้ามันจะจู่โจมมาใส่ผมตรงๆแบบนี้ล่ะก็ . .
“เป็นอะไร” ปอนด์รีบถามทันที ผมก้มหน้างุดหลบสายตาไอ้ตัวที่กำลังคร่อมผมอยู่ “ธาม ไม่พร้อมเหรอ” น้ำเสียงดูลุ้นเหลือเกินนะพ่อคุณ = =
“ปละ เปล่า” เมื่อวานกูยังร้องไห้เพราะมึงอยู่เลย วันนี้กูจะเสียตัวให้มึงแล้วเหรอ “พะ พร้อม พร้อมแล้ว”
“แน่นะ ปอนด์ไม่บังคับนะ” ถึงแม้ปากจะพูดอย่างนั้น แต่ดูจากสีหน้าและก็ท่าทางแล้ว ยังไงกูก็เสร็จมึงแน่ๆ
แต่ก็ยอมวะ . . “อะ อื้อ” ปอนด์ยิ้มกริ่ม แล้วก็ก้มหน้าลงมาจูบผมทันที มือไม้ของมันเร็วมาก ไต่บนตัวผมมั่วไปหมดจนผมขนลุก
“ช้าๆสิมึง!”
“หึ” ปอนด์ยิ้มมุมปาก สัมผัสอีกครั้งที่ข้างแก้มของผม ข้างหูของผม ผมขนลุกซู่ . .
“ปอนด์ไม่รู้หรอกนะว่าธามจะผ่านใครมากี่คน . .” ฮะ . . เมื่อกี้มันพูดอะไรนะ เสียงมันหื่นเกินไปจนผมสมองตื้อ
“ . . แต่ปอนด์จะทำให้ธามลืมทุกคนที่ผ่านมาทั้งหมดเลย” “อ๊ะ!!!!!!”2 BROKEN HEARTS FALL IN LOVE
[/b]
“มึงว่าป่านนี้พี่ธามเค้าจะไปหาไอ้ปอนด์รึยังวะ” ผมถามไอ้บูม คนคิดแผน ที่แต่งเรื่องเกินจริงชิบหาย มันบอกพี่ธามว่าไอ้ปอนด์ขาหัก แต่เปล่าเลย ไอ้ปอนด์ดันเซ่อเดินเหยียบแก้วที่แตกแล้วในห้องของมัน
“เฮ้อ . . ไม่รู้ดิ” ไอ้บูมเลี้ยวรถจอดเข้าที่จอดรถคอนโดไอ้ปอนด์ “แต่คงไม่ง่ายหรอกมั้ง มึงก็รู้พี่ธามเป็นไง เค้าเลือกได้จะตายไป”
“โหยยยย จะจบแบบนี้ไม่ได้นะ!” ผมโวยวาย
“แป๊บนะคิก โทรศัพท์เข้า” บูมมันบอกให้ผมเลิกโวยวายก่อนมันรับสาย “แม่ง ไอ้นี่อีกแล้วเหรอ ฮัลโหล . . อืม อืม อืมมมมม ฮะ พี่ธามไม่ได้อัดรายการเหรอ แล้วเค้าไปไหนล่ะ เอ่อ ไม่แน่นะ ไม่แน่ใจเหมือนกันอ่ะ อะไร อะไรอีกล่ะ . . ไม่ได้อยู่กับมันโว้ยยยยยยยยยยยย อยู่คนเดียว เข้าใจมั้ยว่าอยู่คนเดียวน่ะ!”
ไอ้บูมทะเลาะกับคนในสายใหญ่โตจนผมรู้สึกใจเสีย . . พักหลังๆมานี่เวลาอยู่กับผมทีไร บูมมักจะบอกคนในสายเสมอว่ามันอยู่คนเดียว ผมเป็นต้นเหตุให้มันทะเลาะกับใครรึเปล่านะ
“ทำไมหงอยอย่างงั้นวะ”
“หา หงอยเหี้ยไร”
“เลิกหงอยเหอะ ไปดูข้างบนกัน เผื่อพี่ธามจะมาหาเชี่ยปอนด์!!!!”
“อะ อื้อ”
ผมกับบูมวิ่งขึ้นไปในห้องของปอนด์ รีบมากจนลืมเคาะประตูห้อง
“อ้าว ไม่มีใครอยู่เหรอวะ” ห้องของมันเงียบมาก . .ผมกับบูมค่อยๆเดินไปสำรวจห้องนั้นห้องนี้ จนในทื่สุด . .
พรืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผมกับไอ้บูมพ่นอะไรสักอย่างออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ตกใจ และตกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พากันวิ่งหนีห้องนอนมาตั้งหลักที่ห้องครัวทันที
ใจของผมเต้นไม่เป็นส่ำ กับภาพที่ผมเห็นพร้อมบูม = =
“ฮะ ฮ่ะ เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ผมร้องออกมาอย่างนี้
“ชู่วววว สองคนนั้นได้ยินล่ะก็ เราจบเห่แน่” บูมเอามือปิดปากของผม “ฟินสัดดดดดดดด กูฟินชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
บุญตาของพวกผมแล้ววววว . . ฮิ้วววววว ภาพพี่ธามหลับในอ้อมกอดของไอ้ปอนด์นี่เป็นอะไรที่พวกผมโคตรฟิน . . และที่ฟินไปกว่านั้นคือ . .
ทั้งคู่ไม่ใส่เสื้อผ้า . . “ไอ้เชี่ยธามมมมมมมมมมมม!!!!”
ใครมาเรียกอะไรพี่ธามตอนนี้วะเนี่ย . . ผมรีบวิ่งไปปิดประตูห้องนอนของไอ้ปอนด์ไว้ทันที ส่วนไอ้บูมรีบวิ่งไปหาผู้ที่มาใหม่อย่างรวดเร็ว
ทำงานกันเป็นทีมจริงๆ . .
“จุ๊ๆนะครับพี่คินตา จุ๊ๆ”
“เชี่ยอะไร ใครวะนี่ ทำไมมาอยู่ใกล้เมียกู”
นี่ใช่มั้ย พี่คินตากับพี่เหนือในตำนาน O_O จริงอย่างที่ไอ้บูมพูดทุกอย่าง ทั้งคู่ถูกบรรสร้างขึ้นมาด้วยเทพยาดาชั้นไหนก็ไม่รู้แม่งดูดีกันชิบหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย . . พี่เหนือก็หล่อเทพบุตร ส่วนพี่คินตาก็น่ารักกกกกกกกกกก . . แบบที่มองแล้วตาละห้อยได้เลย(เพราะเค้ามากับแฟน)
“เอ่อ โทษครับพี่เหนือ” ไอ้บูมไม่กล้าซ่าต่อหน้าคนๆนี้แน่ๆ พี่เหนือในตำนาน “ทั้งคู่อยู่ในห้องนอนครับ เข้าได้เข้าเข็ม”
“เอาโด้!!!!!!!!!!!!!!!!”
“คินพูดไร น่าเกลียด”
“ก็คนมันดีใจอ่ะ”
“ดีใจห่าไรล่ะ เชี่ยปอนด์แม่งไก่อ่อน ป่านนี้เพิ่งจะมาได้กันเนี่ยนะ หึ ถ้าเป็นกูนะ เสร็จกูตั้งแต่ . .” พี่เหนือหยุดพูดทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของพี่คิน พี่เค้าดูโมโหเล็กๆนะ “โอเค ไม่พูดละครับ”
“งั้นก็สำเร็จแล้วสิ!” พี่คินหันตากลมๆมาใกล้ผมจนผมตกใจ “ในที่สุด!!!!”
“เฮ้อ ควรฉลองให้กับความสำเร็จนี้ครับ” มึงไปสนิทกับพี่คินตอนไหนวะบูม
“โอเค อยากแดกไรบอก กูเลี้ยงเอง!”
“ผมชอบกินฟรี!”
“ดี งั้นรอพวกแม่งเสร็จก่อนละกัน” พี่เหนือนั่งลงบนโซฟา ทำท่าสบายใจเฉิบ กดรีโมทเปิดทีวี . . นี่รอแบบนี้เลยเหรอ “จะได้ไปเที่ยวกัน สามคู่พอดีไง”
หืมมมม ???
“สามคู่ ฮ่าๆๆๆ เออว่ะ” พี่คินหัวเราะ “ผู้ชายแม่งหันมารักกันเองหมดเลย แล้วผู้หญิงจะเป็นยังไงเนี่ย เหอๆ”
“สามคู่ไรครับพี่” ผมมีบทบาทแล้วครับ ผมพูดออกมาอย่างงงๆ “ผมกับไอ้เชี่ยนี่ . .”
“อ้าว นึกว่าเป็นแฟนกันซะอีก” พี่คินหยิบปีโป้จากตู้เย็นมาแทะ
“ก็เห็นรักกันออกอย่างนั้น” ดูยังไงวะ ?
“ไม่ใช่แล้วครับ ไม่ช่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“โด่ว . .” พี่เหนือหันมาหาบูม “มึงก็ไก่อ่อนสินะ”
“พี่เหนือ” บูมทำหน้าเหมือนไม่รู้จะพูดว่ายังไงดี
นี่ผมงงไปหมดแล้วนะเนี่ย . . .
“ผมกับมันไม่ได้ . .”
“นี่คิดดูดีๆนะ” พี่คินเดินออกมา พร้อมๆกับปีโป้อีกหลายๆอัน หอบมาเผื่อพี่เหนือตั้งเยอะแน่ะ “พวกมึงเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ดูกันไม่ออกเลยเหรอ”
“ดูอะไรออกล่ะพี่” ผมขอเถียงหัวชนฝา “ผมกับมันเป็นเพื่อนกันนะ”
“อืม .. เหรอวะ” พี่คินทำหน้ากวนได้โคตรน่ารักเลย “เพื่อนกันก็รักกันได้นี่ เหมือนเชี่ยฟิล์มกับเชี่ยมิกไง” แล้วผมจะไปรู้จักด้วยมั้ยเล่า . . “แต่เอาเถอะ . .”
“พี่คินเดี๋ยวผมหาน้ำมาให้!” บูมเสนอตัวแล้วหายจ๋อมเข้าไปในครัวอย่างรวดเร็ว อ้าว ไอ้นี่ แทนที่จะมาช่วยกันเถียง . .
“ไก่อ่อนวิ่งหางจุกตูด” พี่เหนือรำพึง
“หึหึ แกล้งเด็กหนุกดีเนอะเหนือ”
“อะไรล่ะ แกล้งเหนือหนุกกว่าพวกนั้นตั้งเยอะ”
“ไม่เห็นหนุกเลย”
“เอ๊ะ . .เดี๋ยวนี้สนใจเด็กขึ้นมารึไงวะ”
คู่รักเค้าเถียงกันซะงั้น . . ผมเกาหัว ทำตัวไม่ค่อยจะถูก เดินมานั่งโซฟาอีกตัวที่อยู่ห่างจากคู่รักในตำนานนั้น . .
“มึงนี่ตลกดีนะ” พี่คินตั้งข้อสังเกต
“ครับ?”
“เพื่อนรักรักมึงออกขนาดนั้น ยังดูไม่ออกอีกเหรอ” หืมมมมมมมมมมมมมมมม ??? ใครรักใคร อะไร ยังไง มันใช่เหรอ!!!!!!!!
“พี่คิน น้ำได้แล้วครับ!!!” ไอ้บูมโผล่เข้ามาในห้องพร้อมๆกับแก้วน้ำสองใบ
ดีใจ . . ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันไม่จริง แต่ผมรู้สึกดีใจ . . ออกมานิดๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แล้วพี่เจิ้นล่ะ ?ปอนด์ธาม 35 ตอนจบค่ะ
โพสต์วันละตอนกำลังจะออกสตาร์ทแล้ว
เจอกันพรุ่งนี้นะคะ <3
หัวข้อ: ". . 2 Broken Hearts เมื่อคนอกหักมารักกัน! ♥♥ . ." (อ่าน 622431 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก