ตอนที่ 35
บทส่งท้าย “เป็นอะไรไป ป๊อดรึไง” ธามส่งเสียงถามผม . .พลางยักคิ้วจึกๆ โทมัสที่ขับรถอยู่ข้างหน้าส่งยิ้มมาให้ผมกับธามที่นั่งอยู่ข้างหลัง
“ก็ .. ก็ไม่เท่าไหร่อะ”
“เหรออออออออออออออออออ” ธามล้อเลียน “เข้าใจความรู้สึกกูรึยัง”
การไปพบพ่อแม่แฟนเป็นอะไรที่เครียดมากๆเลยครับ แม้ว่าธามจะมีแต่พ่อก็เถอะ แต่ผมได้ข่าวว่าท่านโหดมาก . . การที่ท่านเป็นคนรวย มีเงินเยอะแยะแบบนั้นยิ่งทำให้ผมโคตรสูญเสียความมั่นใจ
ท่านจะยอมให้ลูกชายของท่าน . . มาคบกับผมมั้ย
“โอ้ยยยยยยยย” ผมขี้เกียจเก๊กแล้ว ซบหน้าลงบนไหล่ของธาม “ป๊อดอยู่นะเนี่ยยยยยยยยยยยยย”
“ฮ่าๆๆๆ” ธามหัวเราะ “มึงเสร็จป๊าแน่ๆ”
เอาวะ . . เป็นไงเป็นกัน . .
รถจอดลงที่หน้าบ้านใหญ่ของธาม หลังที่ผมต้องตกตะลึงทุกทีเมื่อเห็น แม่งจะใหญ่ไปไหน . .ประตูรั้วบ้านอยู่ไกลจากตัวบ้านประมาณสามกิโลได้ครับ และ ณ ที่นี้ พื้นที่ทั้งหมดเป็นของตระกูลกฤตฤทธิไกรทั้งหมด
“สวัสดีค่ะ คุณหนู และก็คุณหนู”
แม่บ้านยิ้มให้ผม แต่วิธีการเรียกนั้นทำไมแปลกจังเลยฟะ . .ผมรู้สึกขนลุกขนพองเมื่อเห็นคนในบ้านของธามเรียงรายเข้ามาดูหน้าผมกันใหญ่ สาวๆทุกคนดูตื่นเต้นและก็กรี๊ดกร๊าด ส่วนธามนั้นเอาแต่หัวเราะหึหึ
“พวกนี้เป็นแฟนคลับมึงตัวยงเลยนะ” ธามเล่าให้ฟัง “บ่นกับกูชิบหายว่าเมื่อไหร่จะพาตัวจริงมาให้ดู” ธามหันไปหาพวกนั้น “พามาดูแล้วนะ!”
“คุณหนูคะ คุณปอนด์หล่อมากเลย!”
“หล่อกว่าในทีวีอีก!”
“ขอจับมือได้มั้ยคะ”
“นี่ ให้ดูอย่างเดียวนะ!” ธามดุจนลมหูออก “ไอ้เชี่ยปอนด์ มึงไม่ต้องเอื้อมมือไปเลย”
“ฮ่าๆๆ ก็เค้าน่ารักดีนี่หว่า” ตัวเล็กๆกันทั้งนั้น แม่บ้านบ้านไอ้ธามตัวเล็กกันทุกคนเลย
“กรี๊ดดดดดดดดดๆๆ คุณหนูปอนด์ชมเรา!”
“เอ่อ ไม่ต้องเรียกคุณหนูก็ได้ครับ เรียกแต่ธามคนเดียวก็พอ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวสักพักคุณหนูปอนด์ก็จะมาเป็นคุณหนูที่บ้านหลังนี้อีกคนแล้วนี่คะ”
“ใครว่า!!!!!!!!” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา เสียงนี้โคตรดุและทำเอาผมเสียวสันหลังวาบ “ชั้นยังไม่อนุญาต!!!!!”
ป๊าธามแน่ๆ . .ตัวจริงเสียงจริง คุณพ่อที่หน้าตาตี๋ๆใส่แว่นและดูน่าเกรงขามนั่น ผมยกมือไหว้ทันที . . แต่ตัวสั่นจนฉี่จะราด
ไอ้ธามหัวเราะชอบใจใหญ่ แม่งไม่ได้ช่วยให้กำลังใจกูเล้ยยยย
“หมอนี่น่ะเหรอ” ป๊าของธามมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า “ที่บอกรักลูกป๊าผ่านสื่ออย่างมั่นอกมั่นใจน่ะ”
“คนนี้แหละป๊า” ธามยิ้ม นั่งกระดิกเท้าเล่นอยู่บนโซฟาโน่น ทิ้งให้ผมยืนประจันหน้ากับป๊าสองคน
“หึ” ป๊าส่งเสียงดูถูกใส่ “ก็มีดีแค่หล่ออ่ะนะ”
“เปล่านะครับ” ผมรีบตอบทันที “ผมมีดีมากกว่านั้น”
“อย่างเช่นอะไรล่ะ . .”
อย่างเช่นอะไรดีวะ . . เล่นกีฬาเหรอ ก็พอเล่นได้บ้าง การเรียน . .ก็แค่พอถูไถ อะไรดีล่ะเห้ย นึกไม่ออก
“อะไรล่ะ ชั้นรอฟังอยู่นะ”
“ผมรักลูกชายของคุณป๊า รักมากกว่าชีวิตของผมเลยครับ” ชีวิตกูมีดีเท่านี้แหละ . . ธามมองมาที่ผมแล้วก็อมยิ้มเล็กๆ ส่วนป๊าจ้องหน้าผมเขม็ง
“ถ้ามั่นใจขนาดนั้นล่ะก็ . .”
ป๊าไอ้ธามน่ากลัวมาก . .บอกตรงๆ TT
“ก็ต้องแต่งงานกันไปเลย” “อะไรนะครับ!!!!!!!!!!” ผมร้องเสียงหลง ส่วนไอ้ธามลุกขึ้นยืนและเขย่าคอเสื้อป๊าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ป๊า อะไรเล่า!!! ผมยังเรียนไม่จบเลยนะ ยังต้องทำงานอีก!”
“ก็พวกแกเล่นออกสื่อไปขนาดนั้น ป๊าว่าแต่งกันเลยให้เป็นที่แน่นอนเลยดี กว่า คนทั้งประเทศจะได้รู้ไงว่าพวกแกน่ะจริงจังกันแค่ไหน”
เอาจริงเหรอเนี่ย . . พ่อกับแม่ผมจะว่ายังไงล่ะเนี่ย!
“บ้านหลังนี้เค้าใหญ่ดีนะคะคุณ”
“ใหญ่เกินไป เดินจนเมื่อยเลย”
“คุณพ่อคุณแม่!!!!!!!!” นั่นพ่อกับแม่ของผมไม่ผิดแน่ๆ มาได้ไงเนี่ย “มายังไงกันครับ!!!!”
“ก็บินมาน่ะสิ” แม่ตอบ “จะมาสู่ขอลูกชายเค้าเราจะมาแค่คนเดียวหรือไงปอนด์”
สู่ขอ . . สู่ของั้นเหรอ . .ผมยังไม่มีอะไรที่เลี้ยงธามได้เลยนะ
ผมกับธามนี่งงจนมึนไปหมด พ่อกับแม่เล่นอะไรกันเนี่ย ป๊าก็ด้วย เห็นยืนขำกันใหญ่ สนิทกันไปแล้วรึไงเนี่ย!
“โอเค ธามเรียนจบอีกสองปี ปอนด์อีกสามปีเรียนจบ งั้นห้าปีต่อจากนี้ . .” ป๊าของธามประกาศ “จะต้องมีงานแต่งของปอนด์กับธาม”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ป๊าอย่ามาล้อเล่นนะ” ธามร้อง “ธามเป็นผู้ชาย ไอ้ปอนด์เป็นผู้ชายจะแต่งงานกันได้ไง อายเค้าตายเลย”
ป๊าบ ธามโดนป๊ามันเขกหัว “ทีพวกเอ็งกอดกันชิบหายบนเวทีล่ะ ทำไมไม่อายบ้าง”
“ช็อตนั้นแม่เขินมาก ขอบอก” คุณแม่ของผมกระซิบ
“เอ่อ เอาจริงกันเหรอฮะ” ผมถามกล้าๆกลัวๆ
“แน่นอนสิ!!!!!!!!!!!” ทั้งสามเอ่ยออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
ผมกับปอนด์ได้แต่มองหน้ากัน และก็ยิ้มแหยๆให้กัน . .
วันเวลาของผมกับธามผ่านไปอย่างเรียบง่าย ธามก็ยังเป็นนักร้องและก็เป็นนิสิตปีสามคณะสถาปัตย์ ส่วนผมก็เป็นเพียงเด็กปีหนึ่ง คณะบัญชี เป็นเพียงแค่คนสองคนที่เป็นส่วนหนึ่งของโลกเล็กๆใบนี้เท่านั้น
บูมกับคิกยังคงตัวติดกันและวนเวียนอยู่รอบตัวผมไม่จากไปไหน . . พวกมันคือเพื่อนรัก และก็เพื่อนตายของผม แอบได้ยินพวกมันสองคนทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่สุดท้ายแล้วก็ลงเอยด้วยการจับมือกันใต้โต๊ะ ไม่ก็แอบหอมแก้ม แอบจุ๊บปากกันลับหลังผมไม่ให้ผมเห็น แต่ขอบอกไว้ก่อนเลย . .กูเห็นหมด 55555555555555
ตอนนี้ชื่อเสียงของคู่”ปอนด์ธาม” อย่างพวกผมก็ดังมาก ไม่อยากจะเชื่อว่าโลกนี้มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกกว่า “สาววาย” พวกเธอคอยสนับสนุนพวกผม ตามพวกผมไปทุกๆที่ ซื้อข้าวซื้อของให้ และก็กรี๊ดสลบกันใหญ่เมื่อเห็นผมกับธามอยู่ด้วยกัน
พี่แอนมองเห็นเป็นการตลาด ยิ่งเอาใจแฟนคลับกลุ่มนี้ใหญ่เลย ด้วยการดึงตัวผมไปเป็นพระเอกเอ็มวีเพลงของธาม และก็ให้ธามเป็นนางเอก เอ๊ย ไม่ดิ เค้าเรียกอะไรนะ นายเอกใช่มั้ย นั่นแหละ เพลงนั้นดังมาก และเอ็มวีก็โด่งดังไปทั่วโลกด้วย เพราะพี่แอนเซอร์วิสด้วยการให้ผมกับธามจูบกัน ถึงแม้จะแค่มุมกล้องก็เหอะ แต่กระแสผมกับธามก็แรงขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดคนส่วนใหญ่ก็เคยชินแล้วที่ว่าผมกับธามเป็นแฟนกัน
ดั่งเช่นวันนี้ . .
ผมนึกครึ้มอกครึ้มใจอยากพาธามไปเดินห้างขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้านชาวช่องเขามั้ย เพราะผมกับธามเดินเที่ยวกันตามปกติ แต่พวกที่เดินตามมาข้างหลังมากรี๊ดมากร๊าดนั่นคือสิ่งที่ไม่ปกติที่คนทั่วไปเค้าจะมีกัน
“พอดีป่าว” ผมถามธาม ที่กำลังลองหมวกอยู่ ธามทำหน้ามุ่ยใส่ผม หางตาผมเห็นคนกรี๊ดกันเป็นพรวน
“ปอนด์ใส่น่าจะเหมาะกว่านะ” ธามเขย่งขึ้นมาใส่หมวกบนหัวผม “เห็นมั้ย เท่ดี”
“ธามชอบใช่มั้ย งั้นซื้อ” ผมหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาเตรียมจ่ายเงิน
ผมกับธามเดินดูของกันไปเรื่อยๆ ทักทายคนที่เค้าส่งเสียงทักทาย โบกไม้โบกมือ พยายามทำตัวปกติสุดฤทธิ์และเจียมเนื้อเจียมตัวว่าไม่ใช่คนดังอะไร แค่มาเดินห้างธรรมดา TT แต่ก็ทำห้างเค้าแทบแตกแล้วเนี่ย ไม่ว่าจะเดินไปไหนก็แต่คนเดินตามและก็ทักทาย
“พี่ปอนด์ พี่ธาม!!!”
สาวๆกลุ่มหนึ่งทักทายพวกผม ผมกับธามยิ้มให้
“ครับ”
“มาช้อปปิ้งกันเหรอค้า”
“ใช่ครับ” ผมชูของให้ดู “มีแต่ของธามทั้งนั้นเลย ธามช้อปเก่งมากๆ”
“ของมึงก็มีเหอะ” ธามเอาศอกมาถองสีข้างของผม “แกล้งอยู่ได้”
พวกเธอทำหน้าเคลิ้ม หรืออาการที่ไอ้บูมกับไอ้คิกเอามาเล่าสู่ผมฟังว่าใครๆต่างก็เรียกมันว่า “ฟิน”
“พี่คะ พอดีหนูสงสัยอ่ะค่ะ”
“ครับ?”
“พวกพี่จะเลิกกันมั้ยอ่ะค่ะ พอดีหนูชอบพวกพี่มากๆเลย หนูไม่อยากให้พวกพี่เลิกกัน เพราะถ้าเป็นอย่างงั้น หนูคงใจสลาย หนูคงร้องไห้ หนูคงเสียใจมากแน่ๆเลยค่ะ” พูดไป เหมือนจะร้องไห้ไปเลยโว้ย . .
ผมกับไอ้ธามอึ้ง . . แต่เห็นน้องเค้าทำท่าลุ้นกับคำตอบมาก ผมกับธามเลยก้มหน้าเข้าไปใกล้เธอ
“อย่าห่วงไปเลย” ธามยิ้ม จับแก้มเด็กผู้หญิงคนนั้นอย่างเอ็นดู
“พวกพี่ไม่มีวันเลิกกันหรอก” ผมพูดด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
และปอนด์ธาม ก็ยังคงเป็นคู่รักคู่เลิฟที่ฮอตฮิตติดกระแสจนมาถึงทุกวันนี้
เพราะสามารถเปลี่ยนคำสบประมาทจากคำว่า
“สร้างกระแสเฉยๆ เดี๋ยวก็เลิกกัน คอยดูสิ” เปลี่ยนเป็นคำว่า . .
“อ๋อ คู่นี้น่ะเหรอ ยังไงก็ไม่เลิกกันหรอก” ปอนด์กับธามจำความรู้สึกของคนอกหักที่เคยมีไม่ได้ซะแล้ว
เพราะทั้งคู่ต่างเติมเต็มให้กันและกัน
และจะเติมเต็มให้กันและกัน . . ตราบชั่วนิรันดร์ *จบบริบูรณ์*ปอนด์ธามจบแล้ววววววววววววววววววววววววววว T_T
ใจหายมากเลยค่ะ แต่ก็รู้สึกดีที่เหมือนส่งลูกชายเข้าวิวาห์ไปอีกคู่นึงแล้ว
ไม่รู้จะพิมพ์อะไรดี ได้แต่ซึ้งใจและก็ตื้นตันที่คนอ่านคอยให้กำลังใจ
คนเขียนไม่ใช่คนที่เขียนเก่งอะไรมาก แต่มีคนชอบเยอะขนาดนี้นับว่าผิดคาดมาก
ต้องขอขอบคุณจริงๆนะคะ ^________________________^
เก็บปอนด์ธามไว้ในใจนานๆด้วยนะคะ
เดี๋ยวจะคลอดตอนพิเศษออกมาเยอะๆให้หายคิดถึง
รักนะคะคนอ่าน >///<
ปล. สถานีต่อไป . . สถานี สองร้ายในหนึ่งรัก ค่ะ ^^
หัวข้อ: ". . 2 Broken Hearts เมื่อคนอกหักมารักกัน! ♥♥ . ." (อ่าน 622531 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก