หัวข้อ: ☆☆รักใสปิ๊ง☆☆

[wanmai]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


+++++++++++++++++++++++++++
 

☆☆รักใสปิ๊ง☆☆ : )


ตอนที่ (1)


ไม่รู้จัก...แต่รักแล้ว



ช่วงเวลาเช้าของโรงเรียนมัธยมปลายประจำจังหวัด หลังจากที่ผ่านกิจกรรมก่อนเข้าห้องเรียนแล้ว ความสงบจึงมาเยือนอีกครั้ง เสียงจ้อกแจ้กจอแจที่ดังมาตั้งแต่เช้าเบาลง เมื่อแต่ละห้องได้ทำการเรียนการสอนแล้ว

โต๊ะเรียนข้างหน้าต่างตัวเดิมถูกจับจองโดยเด็กผู้ชายตัวเล็ก นีออน เด็กชายวัยรุ่นผิวขาวสว่างเหมือนชื่อ หน้าตาออกตี๋นิดๆ ดูจิ้มลิ้มพริ้มเพรากว่าเด็กผู้ชายรุ่นเดียวกัน เจ้าตัวเขาบอกว่าเป็นเพราะตนเองยังไม่แตกเนื้อหนุ่มเลยดูตัวเล็กบางเช่นนี้ หน้าตาที่ดูจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อยนั่น อีกหน่อยพอเป็นผู้ใหญ่ก็ดูแมนขึ้นเอง เขาว่าอย่างนั้นนะ

เมื่อเรียนวิชาสุดท้ายของคาบเช้าเสร็จจะเป็นช่วงเวลาที่นีออนน้อยรอคอยอยู่เสมอ ช่วงเวลานั้นตรงจุดที่เขานั่งจะมองเห็นพื้นที่ด้านล่างนอกอาคารเรียนได้ชัดเจน คนๆนั้นที่เขารอมักจะเดินผ่านตรงจุดนี้เสมอ แม้ไม่อยากยอมรับว่ารอ แต่ทุกครั้งที่ถึงเวลา เด็กชายตัวเล็กก็คอยแต่จะหันไปมองทุกทีไป

เสียงกรีดร้องแหลมเล็กของเพื่อนนักเรียนหญิงในห้องบ่งบอกการมาถึงของคนๆนั้น พี่ไทม์ รุ่นพี่ม.5 หนุ่มหล่อแสนเพอร์เฟคของโรงเรียนนี้ ที่ไม่ได้มีดีเพียงหน้าตาที่หล่อเหลา และรูปร่างที่สูงสมาร์ท ด้านการเรียนและกีฬาก็ไม่เป็นรองใครที่ไหนเช่นกัน

ดวงตาเรียวรีจับจ้องมองคนที่เดินแจกยิ้มอยู่ด้านล่างแล้วก็นึกอิจฉาในความสมบูรณ์แบบที่คนนั้นมี ทำไมเขาถึงไม่มีอะไรที่ได้เศษเสี้ยวของคนนั้นบ้างนะ ตัวก็เล็กจ้อย หน้าตาก็จืดๆธรรมดาๆ เห็นได้โดยทั่วไป แล้วดวงตาที่เวลายิ้มเป็นสระอิแบบนี้ก็ไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่ ถึงใครจะบอกว่ามันดูจริงใจและน่ารัก แต่เด็กชายตัวเล็กก็ยังรู้สึกว่ามันยังไม่ดีพอ อยากจะเป็นแบบคนที่อยู่ด้านล่างนั่นมากกว่า

และอาจจะเป็นด้วยว่าตนเองมองเพลิน ทำให้เมื่อบุคคลที่อยู่ในความสนใจนั้นเงยหน้าขึ้นมามองแล้วจึงหลบไม่ทัน ประสานสายตาเข้ากับแววตาเจ้าชู้นั่นเสียเต็มเปา รุ่นพี่ไทม์ยิ้มและโบกมือให้ เด็กตัวเล็กชะงักกับสิ่งที่เกิดขึ้น สีหน้าตกใจและมึนงงเล็กๆ หันซ้ายแลขวาเลิ่กลั่ก แต่พอเห็นว่าข้างกายตนเองนั้นมีเด็กสาวแสนน่ารักคนหนึ่งยืนอยู่ และโบกมือตอบคนด้านล่างพร้อมรอยยิ้มสวย ตัวเล็กจึงถอนหายใจให้กับความเพ้อฝันของตนเอง เขาจะทักทายเราทำไมไม่ได้รู้จักกันเสียหน่อย

พอมองทั้งสองคนสลับกันไปมาแล้ว เด็กชายก็ผละออกมาจากกรอบหน้าต่าง โดยที่ไม่ได้สังเกตรอบกายเลยว่าเหล่านักเรียนหญิงรอบๆนั้นกำลังถกเถียงกันเรื่องที่รุ่นพี่ไทม์โบกมือให้ใคร และคิดเข้าข้างตัวเองกันยกใหญ่

“เขายิ้มให้ฉัน!” สาวน้อยนางหนึ่งเถียงกับเพื่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย

“ทักทายฉันต่างหาก” อีกคนก็ไม่ยอมกัน ก็เธอสวยกว่ายัยนี่เป็นไหนๆ

“ฉัน!”

“ต้องเป็นฉันสิ!”

เสียงถกเถียงกันนั้นต้องหยุดลงเมื่อสาวน้อยคนที่ยืนอยู่ข้างเด็กหนุ่มตัวเล็กก่อนหน้านี้ เอ่ยขึ้นมาอย่างมั่นใจ

“เขามองฉันต่างหาก”

สองสาวที่เถียงกันเมื่อครู่มองคนพูดแล้วเบ้หน้า ก่อนจะกอดอกแล้วสะบัดบ็อบใส่ยัยน่ารักนั่น เชอะ!


-----------------


บนทางเดินเข้าตึกเรียน เด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของหัวข้อสนทนาของนักเรียนหญิงรุ่นน้องกำลังยืนยิ้มค้าง ในทุกๆวันที่เขาเดินผ่านที่ตรงนี้ จุดที่ต้องมองขึ้นไปแทบทุกครั้งคือหน้าต่างห้องเรียนของชั้น 3 บานเดิมที่เห็นทุกวันว่ามีเด็กผู้ชายคนหนึ่งมักมานั่งอยู่ตรงนั้น เขาไม่รู้ว่าเป็นใคร ไม่ได้รู้จักมักจี่แม้แต่น้อย แต่สายตาที่คอยมองมา ที่เขารู้สึกไปเองว่าเด็กคนนั้นเหมือนต้องการจะบอกอะไรสักอย่าง ทำให้วันนี้ไทม์ตัดสินใจหยุดและเงยหน้าขึ้นมองตรงๆ ก่อนจะส่งยิ้มและโบกมือทักทาย

ในทีแรกเจ้าตัวเขาดูจะตกใจไม่น้อยที่เห็นว่าไทม์ทำเช่นนั้น แต่พอหันซ้ายหันขวาสักพัก สีหน้าที่ตื่นตกใจนั้นก็เปลี่ยนเป็นสลดลงไป คิ้วเข้มของไทม์ขมวดเมื่อคนตัวเล็กเดินผละจากหน้าต่างบานนั้นไป แต่เมื่อสังเกตได้จากเสียงทะเลาะกันเองของนักเรียนสาวน้อยที่ว่าเขาโบกมือทักทายใคร ถึงได้เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร หัวคิ้วเข้มที่ขมวดปมเริ่มคลาย ริมฝีปากสวยยกยิ้มเมื่อนึกถึงคนตัวเล็ก

เด็กคนนั้นจะรู้ไหมว่า คนที่เขาอยากทักคือเจ้าตัวเขาเอง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ยืนข้างๆ


----------------


หลังเลิกเรียน

เด็กหนุ่มตัวสูงผิวออกแทน ผมตัดซอยสั้น ท่าทางมาดมั่นดูมั่นใจในตนเองเหลือแสน ดีกรีหนุ่มฮอตของห้อง และเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของเพอร์เฟคแมนอย่างไทม์ ที่เวลาไปไหนก็จะไปด้วยกันอยู่เสมอ

“พี่น้ำมารอใครคะนี่?”

นักเรียนหญิงรุ่นน้องที่เดินผ่านหนุ่มฮอตเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่มายืนทำเท่อยู่ข้างรถมอเตอร์ไซค์คันโปรดของเจ้าตัว เป็นรถรุ่นยอดนิยมในปัจจุบัน ใครขับเป็นต้องเท่ทุกรายไป

น้ำเพียงแต่ยิ้มละลายใจให้สาวๆที่เดินผ่าน ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป เพราะคนที่เขารอยังไม่ออกมาจากโรงเรียน นี่ลงทุนมารอหน้าโรงเรียนเลยนะ ยังไงก็ไม่พลาดแน่ๆ ไทม์ที่ยืนกอดอกพิงกำแพงรั้วโรงเรียนอยู่มองเพื่อนสนิทขำๆ เวลาจะทำอะไรทีนี่ดูเอาจริงเอาจังจนน่าเป็นห่วง มั่นใจในตัวเองสุดๆแล้วคนนี้

นีออนน้อยเดินก้มหน้าก้มตาออกมาพ้นจากประตูหน้าโรงเรียน เท้าเรียวต้องหยุดลงเมื่อมีใครบางคนมายืนขวางทางตรงหน้า ตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะออกอาการตกใจเล็กๆเมื่อเห็นว่าคนนั้นเป็นใคร

‘พี่น้ำ เพื่อนสนิทพี่ไทม์’

หนุ่มน้ำมองหน้าตาตื่นๆของเด็กตัวเล็กอย่างชอบใจ ความมั่นใจที่มีอยู่ยิ่งเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว ขณะที่ไทม์ดีดตัวขึ้นยืนตรงทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่เพื่อนมารอเป็นใคร เขารู้แค่ว่าคนที่น้ำมารอเป็นคนที่มาแอบชอบน้ำ และเพื่อนน้ำก็เห็นว่าเด็กคนนั้นน่ารักดีเลยจะลองคบด้วย พอถามว่าใครเพื่อนก็แค่ยิ้มตอบกลับมา และบอกว่าถ้าไทม์เห็นไทม์ต้องอึ้ง

ใช่ ตอนนี้เขาอึ้งจริงๆอย่างที่น้ำบอก ไม่ได้อึ้งเพราะคนที่เพื่อนจะคบด้วยเป็นผู้ชาย แต่ที่อึ้งนั่นเป็นเพราะคนๆนั้นคือเด็กคนนี้ต่างหากเล่า ไอ้น้ำ มึงแย่งแฟน(ในอนาคต)กู!!!

“สวัสดี”

น้ำทักทายคนตัวเล็กที่เอาแต่มองเขาตาปริบๆ พอทักออกไปก็ดูเหมือนเด็กคนนั้นจะสะดุ้งเล็กๆ น้ำมองยิ้มๆแล้วพูดต่อ

“พี่ชื่อน้ำนะ แต่พี่ว่าพี่ไม่ต้องแนะนำตัวหรอกมั้ง เพราะเหมือนว่านายจะรู้จักพี่แล้ว”

นีออนมองหน้ารุ่นพี่อย่างแปลกใจ รู้จักเขาก็รู้จักนะ เพราะพี่น้ำเป็นเพื่อนพี่ไทม์ แต่ทำไมต้องทำหน้าตาแปลกๆใส่เขาด้วยอ่ะ

“เมื่อเช้าพี่เห็นนายแอบมองพี่ที่หน้าต่างนะ”

น้ำหรี่ตามองเหมือนรู้ทันนะว่าตัวเล็กคิดอะไรอยู่ คราวนี้นีออนยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ เขามองพี่น้ำหรือ ตอนไหนกัน????
ตัวเล็กคิดแบบนั้น แต่เด็กหนุ่มอีกคนกลับคิดไปในทางเข้าข้างตัวเองเต็มที่ว่าน้องเขาคงตกใจที่ถูกจับได้ มันจะไปกันใหญ่แล้วไหมนี่

“ชอบพี่เหรอ?”

ในที่สุดคำถามตรงประเด็นก็ถูกยิงตูมมาในครั้งเดียวจบ นีออนแทบร้องอุทานออกมาแล้ว แต่พอมองหน้าพี่เขาแล้วท่าทางจะไม่ดีเท่าไหร่ ตัวเล็กจึงพยายามที่จะหาคำตอบที่มันจะไม่เป็นการทำร้ายน้ำใจกันมากเกินไปนัก หัวคิ้วเรียวเริ่มจะขมวดเมื่อความลำบากใจมาเยือน

“เอ่อ... คือผม…”

“ไม่ต้องอายหรอก พูดออกมาเลย พี่รู้ว่าเราแอบชอบพี่อยู่” น้ำยังลุ้นให้น้องตัวเล็กพูดออกมา พี่ใจดีนะ ไม่กัดหรอก

“คือว่าที่จริงแล้ว…”

“..........”

“ผมไม่ได้มองพี่ครับ”

“ห๊ะ!!”

คราวนี้คนที่ตกใจกลายเป็นหนุ่มมั่นอย่างน้ำเสียเอง อะไรกันนี่ เด็กคนนี้ทำเขาหน้าแตกแหลกละเอียดไปหมดแล้ว เขาไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าเขาจะคิดไปเองหรอกน่า ก็...

“แต่นายมานั่งอยู่ตรงนั้นทุกวัน แล้วเวลาที่ฉันเดินผ่านนายก็ต้องจ้องมองตลอด”

คำสรรพนามเปลี่ยนจากพี่กลายเป็นฉันไปเสียแล้วพี่น้ำ แถมเสียงยังดังขึ้นมาอีกระดับด้วย ไทม์ที่มองอยู่ห่างๆเริ่มเป็นกังวลว่าทั้งสองคนจะมีเรื่องกัน จึงเดินเข้ามาหาทั้งคู่ช้าๆ ดูสถานการณ์ไปด้วย ก่อนหน้านี้ยังดีกันอยู่เลยไม่ใช่หรือ?

“พี่รู้ได้ไงว่าผมมอง ถ้าพี่ไม่ได้มองผมอยู่”

เด็กตัวเล็กย้อนเข้าให้ เขาไม่ชอบน้ำเสียงที่เพื่อนพี่ไทม์พูดเลย แต่ต้นก็ทำเป็นพูดดี แต่พอไม่ได้ดังหวังกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไร้ความจริงใจสิ้นดี!

“นี่! ก็นายเล่นจ้องซะขนาดนั้นเป็นใครก็ต้องรู้ทั้งนั้นล่ะ” น้ำชี้หน้าเด็กยอกย้อนอย่างเดือดดาล เห็นหงิมๆนี่ร้ายไม่เบานะ ดูสินั่น คนมองเขากับเด็กนี่กันใหญ่แล้ว

“แล้วพี่ไม่คิดบ้างล่ะครับว่าผมมองคนอื่น” ตัวเล็กพริกขี้หนูลอยหน้าถาม

“ใคร?” น้ำขมวดคิ้วก่อนจะถามเสียงห้วน ยังจะมีใครที่น่าสนใจนอกจากเขาอีกหรือไร เขาคือที่สุดของที่สุดแล้วเถอะ

“แล้วใครที่เดินมากับพี่ล่ะ?” นีออนยังย้อนถามอีก พี่น้ำถึงกับนิ่ง คนที่เดินมาด้วยกันมัน…

“นี่อย่าบอกนะ…”

“ผมมองพี่ไทม์ ... ไม่ใช่พี่”

ตัวเล็กพูดให้พี่น้ำเข้าใจ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาแอบมอง แอบชอบอีก เด็กหนุ่มสุดฮอตทำหน้าไม่ถูก นี่มันแย่เสียยิ่งกว่าแย่อีกนะแบบนี้

“ฮืมมม ดีนี่ มองไอ้ไทม์งั้นเหรอ?” พูดเหมือนรำพึงกับตนเองเสียมากกว่า แต่น้องนีออนดันตอบกลับมาด้วยนี่สิ

“ครับ”

“ไม่ได้ถาม!”

นีออนยักไหล่ คลอนศีรษะไปมา น้ำมองเด็กกวนแล้วของขึ้น อยากขย้ำหัวเด็กเฟร้ยยย

“มีเรื่องอะไรกันน่ะ?”

เสียงทุ้มที่เอ่ยถามจากทางด้านหลังทำให้นีออนสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะหันไปมองคนที่เข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียงหน้าตื่น เขาตกใจง่ายอะไรขนาดนี้นะ

‘น...นี่มัน พี่...’

“จัดการให้กูทีไทม์” น้ำรีบโยนลูกต่อ เขาเสียหน้าที่สุดแล้วตอนนี้ รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น

“อะไรของมึง โยนมาให้กูเลยนะ”

ไทม์ว่าเพื่อนไม่จริงจังนัก น้ำยักไหล่ แล้วพยักพเยิดไปทางเด็กตัวเล็กที่ทำหน้าตาตื่นอยู่ในตอนนี้ เป็นไงล่ะ เจอตัวจริงเขาแล้วจะเก่งออกอีกไหม

“น้อง อืม... น้องชื่ออะไรครับ?”

ไทม์หันมาถามน้องตัวเล็กเสียงนุ่ม บรรยากาศรอบตัวพี่ไทม์ต่างจากพี่น้ำโดยสิ้นเชิง ไม่มีแววคุกคาม ไม่มีสายตากรุ้มกริ่ม และท่าทางมั่นใจจนเกินพอดี นีออนก้มหน้าลงอีกนิดก่อนจะตอบคำถามไทม์ตะกุกตะกักจนอยากจะตบปากตัวเองสักผลัวะที่มาติดอ่างอะไรเอาตอนนี้

“อ...ออน ออนครับ”

“อร เฮ้ย! ชื่อบังอรเหรอวะ?” น้ำยังไม่วายยื่นหน้ามาแซว เด็กน้อยชักสีหน้าใส่ทันที ยังไม่เข็ดนะ!

“น้ำ” ไทม์ปรามเพื่อนที่ตั้งท่าจะทะเลาะกับเด็ก

“เขาชื่อนีออนหรอก ตาลุงปากเสีย!!”

นีออนย้อนเกล็ดรุ่นพี่อีกที น้ำทำท่าจะเข้าคลุกวงในเถียงกับเด็กน้อยอีก ไทม์จึงต้องหยุดเพื่อนเอาไว้เสียก่อน แล้วหันไปพูดกับน้องนีออน

“พี่ต้องขอโทษแทนเพื่อนด้วยนะ ถ้าเขาทำให้เรารู้สึกไม่ดี”

ตัวเล็กส่ายหน้าหวือท่าทางเก้อเขินจนเห็นได้ชัด ไทม์ยิ้มกับท่าทีที่น้องตัวเล็กมีให้ ก่อนจะนำเสนอแนวทาง

“แล้วนี่จะกลับบ้านแล้วใช่ไหม เดี๋ยวพี่ให้น้ำมันไปส่ง”

“ไม่เอา!!”

ทั้งตัวเล็กตัวใหญ่ร้องค้านพร้อมกัน ก่อนจะหันมามองหน้ากันเอง ส่งสายตาชิ้งชั้งใส่อีกฝ่าย แล้วสะบัดหน้าไปคนละทาง ไทม์เกาท้ายทอยมึนกับสถานการณ์ ดูก็เข้ากันดีนี่ ทำอะไรเหมือนๆกันเสียด้วย น้ำปรายตามองน้องนีออนตัวจ้อยที่ยืนกอดอกเชิดหน้าไม่ต่างกับตนเอง ก่อนจะโยนกุญแจรถให้เพื่อนไทม์

“ไปจัดการให้กูหน่อย กูหมดธุระกับเด็กคนนี้แล้ว”

น้ำมองเด็กตัวเล็กด้วยหางตา ก่อนจะเดินเท่ไปรอเพื่อนไทม์ที่ร้านข้าวใกล้ๆนั่น นีออนแลบลิ้นไล่หลังพี่น้ำ ส่วนไทม์มองเพื่อนแล้วส่ายหน้า เรื่องเสียหน้านี่เรื่องใหญ่เลยนะนั่น ก่อนที่ไทม์จะหันกลับมามองเด็กตัวเล็กที่ก็ชะงักกึกทันทีเมื่อเขาหันมามองเช่นกัน หน้าตาทะเล้นเมื่อครู่เปลี่ยนไปฉับพลัน จะเกร็งอะไรขนาดนั้นครับน้อง

“ป่ะ ขึ้นรถเดี๋ยวพี่ไปส่ง”

ไทม์ชวนน้องไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของน้ำ แต่ตัวเล็กกลับอิดออด จะให้ไปด้วยได้ไง แค่อยู่ใกล้แค่นี้ยังตื่นเต้นไม่พออีกหรือ

“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ออ..น คือผมกลับเองได้จริงๆ” ตัวเล็กยังยืนยันเจตนารมณ์ว่าจะกลับเอง

“แต่พี่อยากไปส่ง มีอะไรไหม?”

ไทม์ยักคิ้วกวนๆ ดึงแขนเล็กให้มาที่รถ ใส่หมวกนิรภัยให้ ก่อนที่ตนเองจะขึ้นคร่อมรถสตาร์ทรอ ตบเบาะด้านหลังให้น้องนีออนขึ้นมานั่ง เด็กน้อยดูจะละล้าละลังไทม์จึงทำหน้าดุใส่ เท่านั้นล่ะ รีบขึ้นมานั่งอย่างเร็วไวโดยไม่ต้องบอกซ้ำกันอีก

พอน้องนั่งแล้วไทม์ก็จับมือเรียวให้อ้อมมากอดเอวตนเองเอาไว้ แขนเล็กดูจะขัดขืนไว้ไม่ยอมกอดเอวเขาง่ายๆ แต่มีหรือจะสู้นายไทม์แสนเจ้าเล่ห์ได้

“ถ้าไม่กอด พี่จะโกรธ”

ก็ไม่ได้คิดหรอกว่ามันจะได้ผล แต่แค่ลองเสี่ยงดูน้องนีออนกลับยอมทำตามที่เขาบอกจริงๆ นี่กลัวเขาโกรธจริงๆหรือนี่ พอแขนน้องกอดเอวตนเองอย่างที่ต้องการแล้วไทม์ก็ออกรถ ระหว่างทางที่รถเคลื่อนตัวไปก็ถามทางน้องนีออนตัวเล็กไปด้วย ท่าทางน้องจะเกร็งกับการได้อยู่ใกล้ชิดเขาแบบนี้ ก็น่ารักดี

“คือว่า... พี่ไทม์ครับ”

“หืม?”

ไทม์ทำเสียงในลำคอเป็นคำถาม ยังตั้งหน้าตั้งตาขับรถอยู่ แต่หูก็ฟังตัวเล็กเขาพูดไปด้วย

“ที่ผมบอกพี่น้ำไปเมื่อกี้…” นีออนพูดแล้วก็หยุดอยู่แค่นั้น ไม่แน่ใจว่าพี่ไทม์มาทันได้ยินที่ตนเองพูดตอนไหนบ้าง ถ้ามาได้ยินตอนชอตเด็ดล่ะนีออนเอ้ย แย่แน่ๆ

“บอกอะไรเหรอ?”

“เอ๊ะ!?”

ตัวเล็กร้องอุทานงงๆ ตกลงพี่เขาไม่ได้ยินหรือ? แต่อาจจะไม่ได้ยินจริงๆก็ได้นะ ก็เขาเพิ่งเดินเข้ามานี่นะ ใช่ไหม?

“เปล่าครับ”

ตัวเล็กบอกปฏิเสธ ได้ยินเสียงพี่ไทม์หัวเราะเบาๆด้วยอ่า หรือพี่เขาจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินให้เราปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มออกมาเนี่ย งื้อออ

‘พระพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ เจ้าแม่กวนอิม(?) ออนขอโทษนะครับ ออนผิดศีลข้อมุสาไปซะแล้วล่ะ’




TBC



เรื่องใหม่มาแล้วค่ะ ตามชื่อเรื่องเลย ใสๆ

วันใหม่นะคะ ยินดีต้อนรับทุกท่านเช่นเคย

แนะนำติชมกันได้ค่ะ เพื่อการพัฒนาการเขียนที่ดีขึ้น




ผลงานที่ผ่านมาค่ะ

(เรื่องสั้น) Show Me Now!!

5 ตอนสั้นๆจบค่ะ บวกตอนพิเศษอีก 3 ตอน

(เรื่องสั้น) HEY! STOP ME BABY!! รักกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

8 ตอนจบค่ะ บวกตอนพิเศษอีก 6 ตอน

[เรื่องสั้น] ใกล้ใจ｡◕‿◕｡

เรื่องนี้ยาวสุดค่ะ 19 ตอนจบ บวกตอนพิเศษอีก 2 ตอนค่ะ

It's Real เดี๋ยวรักเลย❤

23 ตอนจบ บวกตอนพิเศษอีก 6 ตอนค่ะ

✽เล่ห์พรางรัก✽

จบบริบูรณ์แล้วค่ะ^^

Flower KisS Series ✽Sugar Flower✽

เรื่องใหม่ค่ะ เป็นซีรี่ย์แนวน่ารัก ใสๆ ^^

☆Magica Café☆

เรื่องใหม่อีกเรื่องค่ะ กึ่งแฟนตาซีนิดๆ (นิดเดียว ฮ่าาา) น่ารักอีกแล้ว แนวถนัดค่ะ ^^

[choijiin]

เย้ๆๆๆๆๆ
 
ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ของวันใหม่นะจ้ะ
(หลายใหม่เหลือเกิน  )
นีออนน่ารักเน้อ
เก่งๆแบบนี้แหละคนแก่ เอ้ย คนอ่านชอบบบบบ
 

[gupalz]

ใสๆอีกแล้ว

[wanmai]

จิ้มทะลุทุกรี
 
ขอบคุณที่ติดตามเจ้าค่ะ

[gupalz]

จิ้มต่อบ้าง ฮิฮิ
นีออนแอบปากจัดอยู่

[CarToonMiZa]

ติดตาม

[jimmyFG]

รอติดตามจร้า เรื่องน่ารักจริงๆ

[roseen]

 

[zero3]

ยินดีต้อนรับน้องนีออน
น้องคนสุดท้องของพี่ใหม่
ชอบตรงที่น้องยิ้ม ตาเป็นสระอิ น่ารักดี^^
น้องแค่อยากเป็นแบบพี่ไทม์ ไม่ได้รักเนาะ
แต่คนพี่ ท่าจะคิดไปไกลแล้ว

[Pakbung Mazo]

อ๊ายยย เห็นชื่อผู้แต่งแล้วจิ้มจอแทบทะลุ(เผลอเอานิ้วจิ้มจอเฉย -o-"!!) อ๊ากก เรื่องใหม่ ><!!
น้องนีออนน่ารักมากกกกกก แสบแบบเบาๆด้วย

[♠DekDoy♠]

น้องนีออนน่าร๊ากกกกก

[zampleCherry]

อ่าา >< "

น่ารักๆ

ขอยคุณนักเขียนน่ะครับ 

[yeyong]

ฮาน้ำที่หน้าแตก

[Tiamo_jamsai]

 o13ชอบมากเลยค่ะรีบมาต่อนะค่ะ แอบนึกพิเรนอยากให้สามพีไปเลย :impress2:แหะๆๆความบ้าส่วนตัว
เปนกำลังใจค่ะน่ารักกันทุกคนเลย

[bulldog17]

ชื่อเหมือนการ์ตูนในการ์ตูน เอ๊ะ?งง 555

นีออนน่ารักจัง 

[kanunsak]

“ถ้าไม่กอด พี่จะโกรธ”    ฮิ้ว...........   


ปล. เพื่อนน้ำหน้าแตกไปเลย 

[love2y]

ใครจะเป็นพระเอกหนอ?

ชอบไทม์ดูเท่ห์ดี ชอบน้ำท่าทางจะเข้ากันได้ดีกับออน

กรี๊ดๆๆ สับสนๆๆ จะเลือกใครดี >_<~

[yowyow]

ฉลองเรื่องใหม่นะ 

ยังไม่ได้อ่านตอน 1 เลยอ่ะ แต่ขอเม้นก่อน พรุ่งนี้จะมาอ่านนะ

วันนี้ง่วงนอนแล้ว ไปแระ

 

[Supermimt]

น่ารัก ใสๆ(?) ป่ะคะ

ติดตามค่ะ

[Giniz]

เราตามมาหลอกหลอน คอมเม้นท์อะไรหื่นๆให้เรื่องนี้อีกแล้ว
แต่น้องนีออนเพิ่งจะอยู่ม.3เอง งั้นตอนหน้าเราข้ามไปมหาลัยกันเลยดีมะ 

+1 เจิมตอนแรกให้ค่าาา

[Mc_ma]

มาต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะ 
นีออนน้อย น่ารักจริงจัง

พี่ไทม์เป็นพระเอก??

รอติดตามนะคะ
 

[mild-dy]

รอตอนต่อไปจ้า

[leelea]

เรื่องนี้น่ารักมาก ฟิลคล้ายๆได้ดูสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักเลย >.<
รอตอนต่อไปนะคะ

[CarToonMiZa]

  

[wanmai]

^
^
มาแล้วค่าาา

คุณCarToonMiZa ถึงกับมานอนรอเลย555

ขอเวลาจัดหน้า 10 นาทีค่ะ

เน็ตเต่าต้องเข้าใจ

กดบวกขอบคุณทุกท่านแล้วนะคะ

[wanmai]

รักใสปิ๊ง > <

ตอนที่ 2 เพราะโลกกลมหรือพรหมลิขิต



ไทม์ขับรถมาส่งน้องนีออนถึงหน้าบ้าน บ้านของเด็กตัวเล็กเป็นเรือนไทยหลังใหญ่ทีเดียว อายุน่าจะเก่าแก่พอดู นีออนลงจากรถแล้วจะถอดหมวกนิรภัยออกแต่ก็แกะไม่ได้ ไทม์เห็นน้องงมอยู่นานเลยขยับเข้าไปช่วย น้องก็ดูจะให้ความร่วมมือดีเพราะเห็นยืนนิ่งทันทีที่เขาเข้าใกล้ หรือจะไม่ใช่?

“ทำไมเราต้องเกร็งขนาดนั้นล่ะนีออน กลัวพี่กัดเหรอ?”

ไทม์พูดติดตลกขณะปลดหมวกนิรภัยออกให้น้องตัวเล็กแล้ว พอโดนทักตัวเล็กก็ยิ่งเกร็งเข้าไปอีก ก่อนจะก้มหน้าบอกพี่ไทม์เสียงเบา

“ผมก็ไม่รู้ มันเป็นไปเอง”

ไทม์ยิ้มกับท่าทางนั้นของน้อง ก่อนจะถามกลับไปอีกครั้ง “กลัวพี่?”

“ไม่ใช่” นีออนยังปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้อธิบายต่อว่าเป็นเพราะอะไร

“ถ้าอย่างนั้น…”

“กลับมาแล้วเหรอนีออน แม่ว่าอยู่ว่าได้ยินเสียงรถ”

ก่อนที่ไทม์จะได้ถามอะไรอีก คุณแม่ของเด็กตัวเล็กก็ก้าวลงบันไดบ้านมา ไทม์ยกมือไหว้คุณแม่น้อง ท่านรับไหว้แล้วจึงถาม

“ใครกันล่ะนี่?”

พอแม่เอ่ยถามนีออนจึงได้แนะนำพี่ไทม์ให้แม่รู้จัก “รุ่นพี่ที่โรงเรียนครับแม่ ชื่อพี่ไทม์”

ไทม์ไหว้ท่านอีกครั้งเมื่อน้องตัวเล็กแนะนำ

“อ๋อ แล้วนี่ไปยังไงมายังไงถึงได้มาส่งเจ้าตัวป่วนได้ล่ะ” คุณแม่ถามไถ่กึ่งกระเซ้าหยอกลูกชาย

“พี่เขามีน้ำใจไงแม่” คนนี้ก็ตอบแทนพี่ไทม์ตลอด คนที่ถูกถามตัวจริงเลยได้แต่ยิ้มขำ

“แม่ถามเราหรือไง ฮึ?”

“แม่อ่ะ” นีออนทำเสียงออด กอดเอวแม่อ้อนๆ คุณแม่จึงพยักพเยิดกับพี่ไทม์ให้ดูเด็กที่ทำเป็นอ้อน ไทม์ก็มองน้องตัวเล็กยิ้มๆเช่นเคย ช่างไร้บทพูดจังนะคนนี้

“ออน กลับมาแล้วเหรอ กลับช้าจัง อุ้มกลับมาก่อนตั้งนาน”

เสียงเด็กผู้ชายอีกคนดังมาจากบนบ้านตั้งแต่ตัวยังไม่พ้นมุมบันไดด้วยซ้ำ เด็กชายตัวอวบหน้าตาละม้ายคล้ายนีออนอยู่มาก ทำให้ไทม์มองหน้าน้องนีออนสลับกับเด็กที่เพิ่งเดินเข้ามางงๆ

“นี่อุ้มรัก น้องชายฝาแฝดของผมครับ”

เด็กชายอุ้มรักสวัสดีรุ่นพี่หน้าหล่อเมื่อนีออนแนะนำให้พี่คนนั้นรู้จักตนเอง ก่อนจะกระซิบกับนีออนเบาๆ

“ใครอ่ะ?”

“รุ่นพี่ที่โรงเรียน” นีออนก็กระซิบบอกแฝดผู้น้องเบาๆกันอยู่สองคน

“แค่นั้นเหรอ?”

นีออนเขม้นมองเมื่ออุ้มรักถามคำถามแปลกๆ “แล้วจะให้แค่ไหนล่ะ?”

“เปล่า ก็เห็นมาส่งถึงบ้าน”

เด็กตัวอวบแก้ตัวเบาๆ และหลังจากที่ได้แนะนำตัวกันไปแล้ว คุณแม่ของนีออนน้อยก็ชวนไทม์ขึ้นบ้านไปดื่มน้ำดื่มท่ากันก่อนกลับ ไทม์เองก็ไม่ได้ปฏิเสธคำชวนนั้น ท่าทางคงจะลืมไปแล้วสิว่า เพื่อนน้ำ หนุ่มสุดฮอตเขากำลังรออยู่

‘ไอ้ไทม์ มึงทิ้งกู!!!!’

เสียงคร่ำครวญจากหนุ่มน้ำสุดหล่อผู้อาภัพรัก


----------------


โรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดแห่งเดิม ที่ที่นีออนเรียนอยู่ วันนี้ยังคงดำเนินไปอย่างเป็นปรกติเช่นทุกที เมื่อใกล้คาบสุดท้ายของช่วงเช้า นีออนก็ยังคงมานั่งอยู่ริมหน้าต่างที่เดิมเช่นทุกวัน และ พี่ไทม์ก็ยังคงเดินผ่านจุดนี้เช่นทุกวันเหมือนกัน แต่ที่ต่างออกไปคงเป็นการที่พี่เขาเงยหน้ามายิ้มและโบกมือให้นี่ล่ะ

นีออนก็ยังคงมองรอบตัวอยู่เหมือนเดิมกลัวว่าหากเข้าใจว่าพี่ไทม์ทักทายตนเองก็จะหน้าแตกเอาได้เกิดมันไม่ใช่ขึ้นมา ไทม์เห็นว่าน้องตัวเล็กมองรอบๆตัวก็เลยชี้นิ้วให้น้องหยุดมอง แล้วชี้ย้ำๆตรงที่นีออนนั่งอยู่ว่ามองคนนี้ไม่ใช่คนอื่น เด็กตัวเล็กกะพริบตาปริบ ก่อนนิ้วเรียวจะชี้ที่ตนเองเป็นการถามพี่ไทม์ว่าทักเขาหรือ?

ไทม์พยักหน้าตอบมานีออนน้อยจึงได้ยิ้มตอบพี่ไป ไทม์โบกมือให้น้องอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าอาคารเรียน รอยยิ้มเล็กๆยังติดบนริมฝีปากของตัวเล็ก แต่มันก็ต้องหุบลงเมื่อเพื่อนพี่ไทม์เดินเข้ามาอยู่ในระดับสายตา นีออนแลบลิ้นใส่ก่อนลุกเดินออกไปจากโต๊ะข้างหน้าต่าง

น้ำที่เงยหน้ามองน้องนีออนจากด้านล่าง ถึงกับออกอาการเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน เจ็บใจจริงจังที่โดนเด็กปีนเกลียวอีกแล้ววว


----------------


เช้าวันเสาร์

บ้านเรือนไทยหลังใหญ่ รอบๆบริเวณบ้านปลูกไม้ผลไม้ยืนต้นเรียงราย พื้นที่ว่างก็ปลูกไม้ดอกประดับประดาสวยงาม ตรงริมรั้วไม้ระแนงยังปลูกผักสวนครัวไว้ใช้ยามจำเป็นอีกด้วย บรรยากาศภายในบริเวณบ้านดูร่มรื่นเย็นสบาย ด้านหลังรั้วบ้านติดกับคูคลองท้องร่อง ที่อีกฝั่งเป็นสวนผลไม้เล็กๆของครอบครัว

บนยกพื้นของตัวเรือน เด็กชายตัวเล็กกำลังนอนอ่านการ์ตูนอยู่บนเสื่ออย่างสบายอารมณ์ โดยข้างกันนั้นมีเด็กผู้ชายหน้าตาคล้ายกันมากกำลังนั่งทานขนมขบเคี้ยวดูโทรทัศน์ช่องการ์ตูนอยู่ ทั้งคู่คงมีจุดที่ต่างกันตรงดวงตา และที่เห็นเด่นชัดคงเป็นรูปร่าง ที่คนหนึ่งผอมบาง ส่วนอีกคนออกตุ้ยนุ้ยแก้มป่องน่าหยิก

“อุ้ม เบาเสียงทีวีหน่อย ออนอ่านการ์ตูนไม่รู้เรื่อง”

นีออน หรือเด็กชายออมรัก ที่นอนอ่านหนังสือการ์ตูนเอ่ยบอกอีกคนที่ก็กำลังเปิดการ์ตูนดูอยู่เช่นกัน ก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่เลือกที่จะดูด้วยกันไปเสีย มันก็การ์ตูนเหมือนๆกันนั่นล่ะ

“แล้วออนจะมาอ่านการ์ตูนตรงนี้ทำไม อุ้มกำลังดูทีวี”

อีกคนที่หน้าตาถอดพิมพ์เดียวกันเอ่ยแย้ง กอดอกหน้างอที่พี่ชายฝาแฝดมากวนใจเวลาแห่งความสุข น้องอุ้ม หรือเด็กชายอุ้มรัก เด็กผู้ชายที่เป็นฝาแฝดกับนีออนน้อย หน้าตาของทั้งคู่ดูคล้าย แต่ไม่ถึงกับเหมือนกันทั้งหมด เพราะอุ้มรักตาโตกว่า ในขณะที่นีออนตาชั้นเดียว ไม่ถึงกับตี่จนหยิบหยี แต่ก็ไม่โตเท่าคนน้อง และอุ้มยังมีตัวที่อวบอ้วนกว่าแฝดผู้พี่ ถ้าไม่นับรูปร่างก็คงมีจุดสังเกตแค่ดวงตาที่ไม่เหมือนกัน

“ก็ตรงนี้มันมีที่นอนนี่นา ถ้าไม่อยากให้ออนกวนอุ้มก็ย้ายไปนั่งที่อื่นเลยไป” นีออนสะบัดมือไล่แฝดคนน้อง

“เอ๊ะ! อุ้มมาก่อนนะ อยู่ดีๆมาไล่อุ้มได้ไง”

พอสองคนนี้เริ่มจะเถียงกันจากเรื่องเล็กๆก็จะลุกลามไปอีกหลายๆเรื่องที่ไร้สาระมากๆ คุณแม่จึงต้องเข้ามาห้ามเด็กแฝดทั้งสองหน่อ

“พอๆๆ สองคนนี้มันยังไงกัน ฮึ เป็นแฝดกันเสียเปล่าทำไมความคิดมันไม่ลงรอยกันสักที”

“ก็อุ้มอ่ะเปิดทีวีเสียงดัง” นีออนรีบฟ้องก่อน

“ออนไล่อุ้มอ่ะแม่” อุ้มรักก็ไม่ยอมเหมือนกัน

“หยุด หยุดเลย ถ้ายังไม่หยุดเถียงกันนะ วันหยุดแม่จะให้ไปช่วยงานร้านลุงไทย”

“ไม่เอานะ!!”

นีออนกับน้องอุ้มรีบปฏิเสธทันที ให้ไปช่วยงานร้านลุงไทย ฆ่าเราให้ตายเสียดีกว่าาา

“อาทิตย์หน้าไปเลยดีกว่า”

“แม่!!!!”

ฝาแฝดตัวป่วนร้องพร้อมกันราวนัดไว้ คุณแม่ทำหูทวนลมไม่สนใจเสียงลูกนกตาดำๆทั้งสอง เดินฮัมเพลงอารมณ์ดีจากไปเมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าจะให้สองฝาแฝดเขาไปช่วยงานลุงไทย ซึ่งก็คือพี่ชายของตนเอง

เด็กชายทั้งสองมองหน้ากันแล้วเบ้หน้าทำท่าขนลุกขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง พวกเขาไม่อยากไป ลุงไทยน่ากลัวอ่า~


---------------------


น้องอุ้มตัวอวบนั่งห้อยขา เอนกายไปด้านหลังแล้วเท้าแขนอยู่บนเตียงนอน สองฝาแฝดเขานอนห้องเดียวกันมาตั้งแต่จำความได้แล้ว ห้องในบ้านมีไม่มากก็แบ่งๆกันไปกับพี่ชายและพี่สาว อุ้มรักมองดูพี่ชายฝาแฝดเดินวนไปวนมาคิดหาทางออกกับสถานการณ์นี้อย่างหนักใจ ต้องเป็นความลับด้วยเดี๋ยวแม่จับได้จะเพิ่มโทษให้ไม่รู้ตัว

“ออน ออนว่าเราจะทำยังไงดีอ่ะ จะได้ไม่ต้องไปช่วยงานร้านลุงไทย อุ้มนะไม่อยากไปเลย อุ้มไม่ชอบพนักงานเสิร์ฟร้านลุงไทย ชอบมาวุ่นวายกับอุ้ม”

“ฟ้องแม่ดิ” คนเป็นพี่เสนอทางออกอย่างเร็วไว

“เฮ้ย! ไม่ได้ แม่ไม่เชื่อเราหรอก ต้องคิดว่าเราปั้นน้ำเป็นตัวมาหลอกแม่เพราะเราไม่อยากไปร้านลุงไทยแน่ๆ”

นีออนพยักหน้าหงึกหงักคิดตาม มันก็จริงนะ คำพูดของเด็กหรือจะน่าเชื่อถือเท่าคำพูดผู้ใหญ่

“แล้วเอาไงดี”

สองแฝดกอดอกจับคางทำท่าคิด หัวคิ้วขมวดปมจนแทบจะผูกกันแล้ว ก่อนที่อุ้มรักจะโพล่งขึ้นมาเมื่อนึกได้

“เออ เราบอกให้พี่ไอไปคุยกับแม่ให้ไหม?” อุ้มถามความเห็นนีออนน้อยด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“พี่ไอเนี่ยนะ?”

นีออนถาม ไอ หรือไอรัก พี่ชายคนโตของนีออนและอุ้ม อุ้มรักก็พยักหน้ารับคำถามนีออน อีกฝ่ายเลยถามกลับมาอีก

“ขอถาม ในบ้านนี้ใครใหญ่สุด”

“แม่…” อุ้มรักนิ่งไปก่อนจะอ้อมแอ้มบอก

“เห็นมะ แล้วพี่ไอจะช่วยอะไรเราได้”

เด็กชายทั้งสองถอนหายใจเฮือกใหญ่ จะมีใครช่วยพวกเขาได้บ้างเนี่ย คิดไปคิดมาก็เครียด เครียดแล้วอุ้มก็เริ่มหิว เลยลุกออกไปจากห้องนอนเพื่อหาอะไรมารองท้องสักหน่อย ปล่อยให้นีออนคิดหาทางต่อไป

“โอ๊ย คิดไม่ออกอ่ะ”

สุดท้ายตัวเล็กก็จนปัญญากับปัญหานี้ ได้แต่ยอมรับชะตากรรม จะต่อกรกับแม่บังเกิดเกล้า เร็วไปร้อยปีแล้วนีออนเอ๋ย


----------------


สัปดาห์ต่อมาคุณแม่ก็พาแฝดป่วนทั้งสองมาหาลุงไทย ร้านลุงไทยก็เปิดขายอาหารไทยตามชื่อแกนั่นล่ะ เช่าด้านล่างของตึกแถวเปิดร้านขายมาหลายปี จนตอนนี้ขยายร้านออกไปถึงสามห้อง แต่คงไม่ขยายไปมากกว่านี้เพราะถือว่าตอนนี้อยู่ตัวแล้ว ภรรยาลุงไทยชื่อป้าน้อย น่ารักใจดีดั่งนางฟ้า แต่ลุงไทยนี่สิ จะหน้าโหดไปไหนคร้าบบบ แฝดกลัว

“มาช่วยงานก็ดี เจ้าแฝดนี่มันจะได้มีอะไรทำบ้าง”

คุณลุงไทยวางมาดโหดใส่หลานชายทั้งสอง พวกนี้นี่กลัวอะไรนักไม่รู้ คนมันหน้าตาแบบนี้จะให้ทำอย่างไรได้ แต่ก็ดีที่หน้าตาแบบนี้ใช้ข่มขู่เวลาสองแฝดเขาดื้อได้ชะงัดนัก

หลังจากฝากฝังกันเป็นที่เรียบร้อย คุณแม่ก็อยู่คุยกับลุงไทยและภรรยาต่อไป ขณะที่นีออนและอุ้ม สองแฝดจอมป่วนปลีกตัวออกมาเดินเล่นหน้าร้านอาหารของลุง อุ้มรู้สึกหิวน้ำจึงแวะเข้าไปในร้าน พอเดินเข้าไปจะหาน้ำดื่มสักหน่อยกลับไปจ๊ะเอ๋กับพี่ผู้ชายผิวแทนที่กำลังจะเดินออกมาพอดี อุ้มชะงักเมื่อเกือบชนกับพี่เขา

“เฮ้ย! น้องบังอร มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย ว่าแต่... ไม่เจอกันวันเดียว เปลี่ยนไปเยอะนะเรา”

“หา?”

อุ้มรักถึงกับมึน อะไรอ่ะ อุ้มงง????? เราเคยรู้จักกันด้วยหรือ แล้วเขาไม่ได้ชื่อบังอรนะ เขาชื่ออุ้มรักต่างหากล่ะ

“เอ๊า ทำไมทำหน้าเหมือนหมางงแบบนี้ล่ะตัวแสบ”

เง้อออ ท่าทางเหมือนรู้จักกันดีด้วยอ่า หรือพี่เขาจะทักคนผิด แล้วอุ้มจะทำไงดีล่ะ เดี๋ยวพี่เขาจะโกรธหรือเปล่าถ้าทำให้พี่เขาหน้าแตกอ่ะ

“คือ... เรารู้จักกันเหรอครับ”

อุ้มน้อยพยายามใช้น้ำเสียงเกรงอกเกรงใจเป็นอย่างมาก อย่าโกรธอุ้มนะ><

พี่ผู้ชายคนนั้นทำหน้าเหมือนจะช็อคกับการถามคำถามเบาๆของอุ้ม ก่อนจะหรี่ตามอง แล้วถามกลับมา

“ว่าไงนะ ขอใหม่อีกที”

“อ่า…” ขอใหม่อุ้มก็พูดไม่ออกแล้วล่ะครับ พี่อย่ามองอุ้มแบบนั้นสิ อุ้มไม่รู้จักพี่จริงๆนะ

“อุ้ม!”

เสียงเรียกชื่ออุ้มดังมาทำให้เจ้าของชื่อใจชื้นขึ้นเป็นกอง เมื่อรู้ว่านีออนกำลังมา พี่ผิวแทนหันไปมองที่มาของเสียง ก่อนจะเบิกตาโต

“เฮ้ย! น้องบังอร!!”

นีออนเมื่อเห็นว่าน้องชายฝาแฝดยืนอยู่กับพี่น้ำปากเสียจึงรีบเอาตัวบางๆของตนเองไปบังน้องอุ้มเอาไว้ หลังจากวันที่ปะทะคารมกันนั้นพี่น้ำก็ชอบเรียกเขาว่าบังอรอยู่เรื่อย แล้วยังบังเอิญเจอกันบ่อยๆอีก แม้แต่พี่ไทม์เองนีออนก็ยังได้เจอแทบทุกวันนอกจากที่ริมหน้าต่างแล้ว โลกมันกลมดีจริงๆนะนี่

“จะทำอะไรน้องผมน่ะ”

“เฮ้ย ถามแบบนี้หาเรื่องกันเหรอฮ๊ะ!”

น้ำเท้าสะเอว ตั้งท่าหาเรื่องเจ้าเด็กแสบ นีออนกลับไม่รับลูก เปลี่ยนไปถามคำถามใหม่เมื่อนึกขึ้นมาได้

“พี่ทำงานที่ร้านนี้เหรอ?” ที่ต้องถามไปแบบนั้นเพราะการแต่งตัวของพี่เขา นี่มันชุดพนักงานเสิร์ฟร้านลุงไทย

“เปลี่ยนอารมณ์ไวนะ เออ ทำอยู่ที่นี่แหละ เสาร์อาทิตย์ว่างๆน่ะ”

นีออนพยักหน้ารับรู้ น้ำมองเด็กแสบกับเด็กอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง หน้าตาคล้ายกันน่าจะเป็นพี่น้องของเด็กนี่ล่ะมั้งนะ

“แล้วเรามาทำอะไรที่นี่ล่ะ จะมาทานข้าวเหรอ เชิญด้านในเลยไหม?”

“ทำไมไม่เชิญตอนผมจะกลับเลยล่ะครับ” นีออนถามเสียงนิ่ง ก็อยากกวนอ่ะ ใครจะทำไม

“โอ้~ มีประชดประชัน”

น้ำเขกกะโหลกเด็กแสบ อุ้มตกใจนิดๆกับการหยอกล้อกันแรงๆของนีออนกับพี่คนนี้ นีออนน้อยที่ถูกเขกหัวก็ร้องดังเสียจนเกินจริง

“โอ๊ยยย ผู้ใหญ่ชอบใช้ความรุนแรง!”

มองคนทำตาเขียวขุ่น หนุ่มน้ำที่หมั่นไส้เด็กแสบเมื่อครู่ ตอนนี้กลับอยากหัวเราะ ตัวเล็กแต่ใจใหญ่หรือไง ดูทำท่าเข้า ไม่กลัวเขาเลยสินะ

“ตกลงว่าไง จะมาทานข้าวหรือแค่ผ่านมา?”

“เราจะมาทำงานที่นี่ครับ”

อุ้มรักที่มองสถานการณ์เงียบๆมานานยิ้มบอก เพราะนีออนไม่มีทางพูดแน่ ดูจากสีหน้าที่เริ่มงอง้ำแล้วคงจะระเบิดลงอีกไม่นานนี้ล่ะ น้ำมองน้องของเด็กแสบแล้วก็ยิ้มตอบ แหมะ แก้มป่องได้อีกนะน้องนะ น่าฟัดจริงๆ เด็กคนนี้ หวังว่าคงไม่แสบเหมือนแฝดตัวพี่นี่นะ

‘แย่ชะมัดที่มาเจอพี่น้ำที่นี่ แล้วแบบนี้ถ้าเขากับน้องมาทำงานที่ร้านก็ต้องเจอพี่น้ำทุกสัปดาห์เลยสิ เซ็งจัง’

ตัวเล็กแอบบ่นในใจ แต่ที่น่าจะแย่ยิ่งกว่าก็คงเป็นเพราะคนที่กำลังเดินออกจากร้านมาตรงนี้นั่นต่างหาก ผู้ชายตัวสูง หน้าตาหล่อเหลา ผูกผ้ากันเปื้อนครึ่งเอว อ๋าา ทำไมถึงเท่แบบนี้อ่า นีออนแอบเพ้อเบาๆเมื่อเห็นคนนั้น

‘เฮ้ย! ไม่ใช่สิ ทำไมพี่ไทม์ถึงมาอยู่ที่ร้านนี้ได้ล่ะ?’

เรียกสติตัวเองกลับมาเร็วไวเมื่อพี่ไทม์เดินมาใกล้แล้ว ไทม์เลิกคิ้วแปลกใจที่เห็นนีออนน้อยที่นี่ เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกว่า ทำไมเวลาน้องเจอเขาถึงได้ต้องทำหน้าตาตื่นอยู่ตลอด

“สวัสดีครับน้องนีออน น้องอุ้ม”

อุ้มรักยิ้มทักทายพี่ไทม์ แต่นีออนกลับอยากหันหน้าหนีมากกว่า ใจเอ๋ยใจ อย่าเต้นดังนักนะ เดี๋ยวพี่ไทม์ได้ยิน

“ผมเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระ ขอตัวนะครับ”

ตัวเล็กบอกรัวเร็ว ก่อนจะจับมืออุ้มรักดึงออกเดินไปจากหน้าร้าน แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อน้ำเสียงกวนๆของรุ่นพี่ผิวเข้มเอ่ยดักขึ้นมาก่อน

“เด็กนี่จะมาสมัครงานที่ร้านนี้น่ะ ใช่ไหม?”

นีออนหันมามองคนพูดช้าๆ ถลึงตาใส่คนพูดที่กอดอกยักคิ้วกวนๆมาให้ ก่อนจะหันไปมองพี่ไทม์ที่ยังยิ้มใจดีอยู่เช่นเคย

“น้องนีออนอยากทำงานที่ร้านนี้หรือครับ?”

“คือ ออน…”

“ใช่ครับ”

ก่อนที่คนอ้ำอึ้งจะได้คิดหาคำตอบอะไรออกไป อุ้มรักก็ตอบรับกลับไปเสียก่อน นีออนหันมาเรียกน้องชายฝาแฝดเสียงหนัก

“อุ้ม!”

“ทำไมล่ะ ก็เรามาที่นี่เพราะเราจะมาทำงานกันไม่ใช่เหรอ ออน?”

น้องอุ้มเอียงคอมองแฝดผู้พี่งงๆ ก็แม่บอกว่าจะให้มาทำงานที่ร้านลุงไทยอาทิตย์หน้า อุ้มก็พูดความจริง แล้วมันผิดตรงไหนเนี่ย นีออนมองหน้าอุ้มรักแล้วก็อยากกัดลิ้นตัวเองตาย อย่ามาทำใสซื่อบ้องแบ๊วนะอุ้มรัก

‘ช่างไม่เข้าใจหัวอกของนีออนเลยแม้แต่น้อย ดูหน่อยสิว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั่นคือใคร หรือสนใจแค่อาหารของร้านนี้จนไม่สนใจอย่างอื่นแล้ว จะฆ่าออนให้ตายใช่ไหมอุ้มรักกกกก’



TBC


•   ผ่านไปอีกหนึ่งตอนกับการทำความรู้จักน้องอุ้มรักอีกหนึ่งคน

•   ขอบคุณทุกท่านนะคะที่ให้การต้อนรับน้องนีออนอย่างอบอุ่น

•   เป็นครั้งแรกเลยที่คอมเม้นต์ตอนแรกพุ่งไปที่ 20 คอมเม้นต์ อั๊ยยะ

•   เราจะค่อยๆเป็นค่อยๆไปกันนะคะทุกท่าน

[Tiamo_jamsai]

 



ชื่อน่ารักจัง สนใจพี่ชายอะไอรักหรอ   ตอนนี้เฮียไม่มาเลยแอบนึกในใจพอจะมองทิศทางออกนิดๆแต่ไม่รุ้จะเปนยังไง


ยังไงก้อติดตามค่าาาา.  เป็นกำลังใจให้

[yeyong]

สองคู่ชู้ชื่น หรือเปล่า
ชอบน้ำ อ่ะ

[♠DekDoy♠]

ดีมากกกกกค่ะน้องอุ้ม

[Pakbung Mazo]

โลกจะกลมมมมมมไปไหนนนน