ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย
SP. สงกรานต์บานบุรี~
สวัสดีครับทุกท่าน หวังว่าทุกท่านคงยังไม่ลืมกระผม นายนัทคนบ้าผู้น่ารักที่สุดในโลกที่มีผัวนามว่าสักผู้ที่หล่อเหี้ยๆ หล่อแบบมากกว่าเหี้ยสักสามระดับ มีเพื่อนตัวน้อยๆชื่อว่าต๊อกซึ่งไอ้ตัวน้อยๆของมันก็ใหญ่ว่าผมสักยี่สิบเท่าได้ ที่สำคัญไอ้เพื่อนตัวน้อยนี่มันก็มีเมียครับ เมียมันบอกไปชื่อคงคุ้นหูหลายๆท่าน นั่งก็คือพรตเมียรักของไอ้ต๊อกผู้ซึ่งมีลูกติดนามว่าน้องก้อยที่โตมาแล้วเสือกแปลงร่างจากเด็กผู้หญิงกลายเป็นเด็กผู้ชายแล้วได้ชื่อใหม่คือลิตเติ้ลซึ่งแม่งก็แปลว่าเล็กเหมือนกับชื่อก้อยของมันแล้วที่ยิ่งกว่านั้นคือมันเองก็มีผัวชื่อเหี้ยๆเลยว่ายุง อย่าถามว่ามันไปได้กันยังไง พูดทีไรผมนี่อยากจะเตะก้านคอไอ้ยุงทุกที
เอาล่ะครับ! ผมเล่ามาขนาดนี้ ถ้าจำผมไม่ได้ก็ปิดหน้าต่างไปนะครับ ฝนจะตกแล้ว เอ้ย! แหม่ อากาศร้อนขนาดนี้ ฝนตกนี่ผมจะไปแก้ผ้าเล่นน้ำฝนเลยเหอะ นี่ผมพล่ามอะไรอยู่ ใครรู้พิมสรุปให้ผมฟังที ผมยังไม่รู้เลยเนี่ย เอิ๊กๆ
“อิม... อยู่ไหนครับเนี่ย”
มาแล้วๆ เสียงผัวที่น่ารักที่สุดในสามโลกของผม... อิอิ
“แบร่! ฮาๆๆ เหวอดิเหวอ เห็นเค้าน่ารักใช่มั๊ยล้า คิกคิก”
ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊ากด้วยความสะใจหลังจากที่แกล้งคนรักที่กำลังเดินมาหาให้ตกใจได้นิดหน่อย แต่แหม่... ปกติมันเคยตกใจกะใครเขาที่ไหนล่ะครับ
“มาทำอะไรตรงนี้ครับ หืม... ไปแต่งตัวได้แล้วครับ นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแบบนี้ ผมเรียกว่ายั่วนะครับ”
มันทำสายตากรุ่มกริ่ม ไม่รู้เลยครับ แหม่! ไม่รู้เลยว่ามองหัวนมผมอยู่อ่ะ!
“ปิดตาๆๆ ของสงวนห้ามมอง อย่าดื้ออย่าซน ทำตัวดีๆ เชื่อฟังเมียนะครับ”ผมเอามือปิดตามันแล้วก็พล่ามอะไรนิดหน่อยก่อนจะวิ่งจู๊ดเข้าห้องแล้วกดล็อคประตู
วันนี้ผมมีนัดครับ เป็นปาร์ตี้เล็กๆกับเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ และลูกสาว เอ้ย! ลูกชายของมันลืมตัวครับ โทษที... ปกติก็มัวแต่จะนึกว่ามันมีลูกสาวตลอดเวลานึกถึงสมัยก่อนที่ลูกมันพูดจ๊ะจ๋านี่โคตรคิดถึงเลยครับ โตมานี่มีแต่วะกับโว้ย... โคตรเถื่อนอ่ะบอกตรง บ้ารับไม่ด้ายยยยยย!!!
ก็อกๆ
“อิมครับ แต่งตัวเร็วๆนะ คนอื่นรออยู่ที่สนามหญ้าแล้วนะครับ”
สักเคาะประตูพร้อมร้องบอก ผมเดินไปที่หน้าต่างห้องแล้วแง้มมอง จริงด้วยครับ เพื่อนๆกับลูกและผัวลูกเพื่อนมารอกันหมดแล้ว พร้อมกับสามีที่รักของผมที่กำลังเดินออกจากบ้านไปรวมตัวกับผู้อื่น ผู้ตัวอื่นจริงๆครับ เพราะที่อยู่นี้ไม่มีใครเป็นตัวเมียสักคน...
ผมรีบคว้าเสื้อลายดอกสีส้ม กางเกงเลสีแดง แว่นตากันน้ำสีเขียว ปืนฉีดน้ำสีชมพู สะพายขึ้นบ่า ก่อนจะเปิดหน้าต่างแล้วเล็งปืนไปยังเบื้องล่าง
“ตายซะ! ไอ้พวกสัตว์ประหลาดทั้งหลาย ข้าพเจ้านามว่านัทนี่สุดน่ารัก ผู้เป็นตัวแทนของไฟจราจร จะลงทัณฑ์แกเอง กร๊ากกกก นี่แหน่ะๆๆ”
สาดปืนที่เต็มด้วยน้ำลงไปด้านล่าง โดนบ้างไม่โดนบ้าง ใครตั้งสติได้ก็วิ่งหลบลงไปก่อน สุดท้ายก็เหลือแต่คนที่ไม่เคยเจอฤทธิ์เดชของผมยืนงงจนตัวเปียกซก... ไอ้ยุงตัวเห้นี่เอง...
“ไอ้บ้า ไอ้สัด! ลูกเขยกูเปียกหมดล่ะ หยุดฉีดเดี๋ยวนี่ ถ้าไม่หยุดกูจะเอาผัวมึงไปซ่อน!”ไอ้ต๊อกตะโกนขึ้นมา
“ไอ้เลววว เอาจุดอ่อนกูมาเล่นงาน โธ่ เทพไฟจราจรได้โปรดอภัยให้ข้าด้วย ข้ามไม่สามารถปราบเจ้าเหล่าร้ายได้ ข้ากลัวสามีหาย โฮ...”
ผมยกมือขึ้นยอมแพ้แล้วพร่ำเพ้อไปเรื่อยจนมีคนตะโกนให้หยุด
“หยุดเพ้อเจ้อแล้วลงมาด่วนเลย ไม่งั้นผัวมึงหายแน่ สิบ... เก้า...”ไอ้พรตตะโกนขู่ผมยกยิ้มแล้วชูสองนิ้วสู้ตายให้มัน
“น้องนัทสู้ตายค่ะ!”
ผมปีนขึ้นบนหน้าต่างยืนตัวเต็มความสูงก่อนจะปล่อยตัวลงมาจากชั้นสองของบ้าน ร่างกายตกลงตามแรงโน้มถ่วง ได้ยินเสียงโหวกเหวกดังลั่นตอนที่ผมกระโดดลงมา
หมับ!
“จับนางฟ้าได้แล้ว!”
สักวิ่งเข้ามารับผมไว้ได้ก่อนที่จะร่วงลงพื้น แข็งแรงจริงๆ ผัวผมครับผัวผม ฮาๆๆ
“ไอ้บ้า ไอ้สัด! นี่ถ้า สักมันวิ่งไปรับมึงไม่ทัน หัวกระแทกพื้นกระโหลกยุบเลยนะเหี้ย!”
ผมหัวเราะแห้งให้กับคำด่าของไอ้พรต มันเบิ๊ดกระโหลกผมไปทีนึง
“มึงตบหัวกูก็แรงพอๆกับหัวกูกระแทกพื้นแล้วล่ะสัดพรต ไอ้ห่าต๊อก มาเอาเมียมึงไปเก็บบบบบ!!”
ผมพยุงตัวลงจากอ้อมกอดอบอุ่นของสุดที่รัก ก่อนจะลงยืนแล้วเดินไปหาคนที่ยืนตัวเปียกซกอยู่กลางสนาม
“อ้าว ร้อนก็ไม่บอก บ้านกูมีห้องน้ำ โธ่ๆๆ น่าจงจารรรร”ผมเอามือยีหัวมันก่อนจะหัวเราะร่า วันนี้สะใจจริงๆ
พับๆๆๆ
“โอ๊ย อ๊ากกก ไอ้เลววว สะบัดผมใส่เรอะ เป็นหมาเหรอนี่ ไอ้หมายุง ไอ้หมายุ๊งงงงงง”
ผมวิ่งหนีไปเกาะสักไว้หลังจากที่ไอ้ยุงมันมองหน้าผมแล้วก็สะบัดหัวใส่ ท่าคล้ายๆหมาสะบัดขน มันเดินทำหน้ายุ่งๆไปรับผ้าขนหนูจากไอ้ลิตเติ้ลเมียมัน
หลังจากทักทายกันพอเป็นพิธี พวกเราก็ได้ฤกษ์ดีรวมหัวกันนั่งบนโต๊ะพลาสติกมีไอ้หมา หมาที่ผมเลี้ยงไว้นอนอยู่ใต้โต๊ะอีกที พวกเราเฮฮากันตามประสาลูกผู้ชาย ถึงอายุจะขึ้นเลขสี่ แต่หน้าตายังดีเหมือนเดือนมหาลัยอยู่นะครับ ฮาๆ
“เฮ้ย เดี๋ยวกูไปเปิดเพลงแปป”
ผมบอกก่อนจะลุกขึ้น เดินไปเปิดเครื่องเสียงที่แบกกันมาไว้นอกบ้าน กดเลือกเพลงไปมา แล้วก็เจอเพลงที่ผมต้องการ
‘สวัสดีวันปีใหม่พา ให้บรรดาเราท่านรื่นรมย์
ฤกษ์ยามดีเปรมปรีดิ์ชื่นชม ต่างสุขสมนิยมยินดี...’ ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ คนที่เหลือนั่งฟังเพลงสักพักก่อนจะมีคนถามเสียงเครียดๆขึ้นมา
“พี่บ้า วันนี้มันวันสงกรานต์นะพี่...”
เป็นไอ้ลิตเติ้ลนั่นเองที่คงทนไม่ได้เลยถามขึ้นมาลองเชิง
“อือ แล้ว...?” ผมพยักหน้ารับ มันพูดถูกวันนี้วันสงกรานต์ ก็ไม่ผิดนี่
“แล้วเพลงมันเป็นเพลงปีใหม่... พี่บ้าเข้าใจอะไรผิด?”
มันถามอย่างสงสัย... มีเสียงหัวเราะขำๆจากคนที่รู้ทันผมดังขึ้นมาคนนึง จะใครซะอีกล่ะครับ ไอ้สักที่รักของผมนี่ไง
“น้องก้อยผู้น่ารักและอ่อนต่อโลกนะครับ... เดี๋ยวพี่บ้าสุดหล่อจะถามอะไรน้องก้อยสักหน่อย วันนี้คือวันสงกรานต์ ถูกไหมครับ”ไอ้ลิตเติ้ลพยักหน้า ผมครางฮืมแล้วถามต่อ
“แล้ววันนี้มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าอะไรรู้ไหมครับ”
“ก็วันปีใหม่... ไทย อ๋อ!!!”
มันทำหน้าราวกับตรัสรู้ ผมหัวเราะรวน ในขณะที่ไอ้พรตได้แต่ตบไหล่ลูกตัวเองเบาๆแล้วบอกว่าอีกนานกว่าจะตามทันคนอย่างผมได้... คนอย่างผมนี่มันยังไงกันอ่ะ!!!
หลังจากนั้นพวกเราก็เฮฮากันตามประสาคนโสด(ไม่จริง) คนไม่ซิงแถมยังไม่โสด แหม่... ก็มีผัวมีเมียมาคุมทั้งนั้น ส่วนเรื่องแก๊งค์และบริษัท... อย่าถามครับอย่าถาม มีผัวดูแลทั้งที ล่มจมบัดซบไปหมดแล้วครับ เอิ๊กกกก.... ล้อเล่นนะผัว อย่าใจน้อย เดี๋ยวหัวล้านไว คิกคิกคิก...
“เป็นเห้ไรวะบ้า... เดี๋ยวหน้าตึงเดี๋ยวขำเดี๋ยวขมวดคิ้ว พวกกูตามมึงไม่ทัน”
ไอ้พรตยกขาเตะเอวผมเรียกสติ... โว๊ะ ไอ้พวกนี้ขัดใจคนบ้า!
“ขอโทษทีที่ตามไม่ทัน พอดีสมองกูใช้เครื่องยนต์แสนล้านแรงม้า ติดจรวดเทอร์โบ ไม่อยากจะโม้ว่าติดบอลลูลลอยฟ้า แถมอีกทีว่าติดป้ายขายเซลล์ ฮาๆๆๆๆ”
ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊ากด้วยความสะใจ ไอ้พรตไอ้ต๊อกส่ายหน้าอย่างเอือมระอา แต่คนอย่างไอ้บ้า... ชิกชิกคูลคูลกันไป อุวะฮาฮ่า
จู่ๆทั้งโต๊ะก็เงียบครับ... รู้จักมั๊ยครับเดดแอร์ ที่อยู่ๆทุกคนก็เงียบพร้อมกัน พวกเราชะงักแล้วมองหน้ากันไปมา เสียงดนตรีบรรเลงระรัวคล้ายเสียงหัวใจเต้น เหงื่อกาฬไหลซึมบริเวณไรผมจนเปียกชื้น ผสมกันเสียงเกาขนแกรกๆของเจ้าหมาที่นอนอยู่ เสียงลมพัดหวิดไหวใบไม้กระทบกันตามแรงลู่ลม สายตาทั้งหกคู่สอดประสาทประหนึ่งว่ากำลังจะมีเหตุร้ายบังเกิด!
“ไอ้เหี้ยยยยยย กูยอม กูแสบตาาาาาาาาาา”
เป็นไอ้พรตที่ร้องขึ้นก่อน ก่อนจะตามด้วยเสียงซี๊ดซ๊าดของหลายคนที่กระพริบตาปริบๆไหลหยดน้ำตาออกจากเบ้าตาที่แดงเถือก
“ฮาๆๆๆ มึงแพ้มา39ครั้งแล้วนะไอ้พรต ทำสถิติใหม่เหรอมึง กร๊ากกก”ผมหัวเราะร่วน
“พ่อพรตนี่ไม่ไหวเลย สู้ผมก็ไม่ได้”ไอ้ลิตเติ้ลครับ ไอ้ตัวเล็กมันอวดใหญ่หลังจากที่ชนะพ่อมันได้อีกครั้ง
“เออ สาดดดด จำไว้นะมึง... รอบหน้ากูไม่แพ้แน่ ถ้าแพ้กูยอมขึ้นขย่มไอ้เหี้ยต๊อกสามวันสามคืน”ไอ้พรตลั่นคำสัญญา
“ปกติมึงก็ขึ้นขย่มอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ หรือกูจำผิด ฮาๆๆ”ไอ้ต๊อกขายเมียตัวเองครับ
จากนั้นเป็นไง... ก็โดนฝ่ามือพิฆาตตบดังพลั๊วะสนั่นโต๊ะครับ พวกเราเงียบประมาณสามวิ แล้วก็... ก็ลั่นสิครับ ถามได้
ผมหันไปอ้อนไอ้สักเป็นพักๆ มันเองก็ผสมโรงหยอดคนโน่นคนนี่ตามสไตล์คนนิ่งๆอย่างมัน ไอ้ต๊อกไอ้พรตตอนนี้ปีนไปนั่งตักขย่ม เอ๊ย! โยกหัวตามจังหวะเพลงที่ผมเปิดไว้ครับ ส่วนลิตเติ้ลกับไอ้ยุง ช่างมันครับ ขี้เกียจอธิบายแล้ว...
บางทีผมก็คิดนะ... ว่าการที่คนเราจะได้มาเจอมาคบกันเนี่ยมันเป็นพรหมลิขิตหรือว่าตัวเราะลิขิตเอง ไม่แน่ถ้าวันนั้นผมไม่หนีออกจากบ้าน ถ้าวันนั้นไอ้สักไม่เดินผ่านมา หรือถ้าตอนนั้นผมไม่มากับมัน วันนี้ผมจะได้นั่งตรงนี้มั๊ย หรือผมกำลังทำอะไรอยู่...
โอ๊ย! พูดแล้วอยากย้อนเวลา!
“สักกกก.... อิมอยากได้ไทม์แมชชีน”
“เอาไปทำไมครับ หืม...”สักก้มมามองหน้าผมที่เลื้อยอยู่แถวๆท้องของมัน นุ่มอ่ะ อุ่นจัง
“อยากย้อนเวลา อยากรู้ว่าถ้าไม่เจอสักตอนนี้อิมจะอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่”
ผมยู่ปาก อยากรู้ๆๆ มีไทม์แมชชีนขายที่ไหนไหม... ให้ขายตัวไปซื้อไทม์แมชชีนก็ยอม ฮาๆ
“ไม่ต้องหรอกครับ เพราะยังไงอิมก็จะนั่งตรงนี้นี่แหละ สักรู้”
“ทำไมอ่ะ มึงเป็นผู้หยั่งรู้อนาคตเหรอ ไอ้สัก มึงปลอมตัวมาเหรอวะ ม่ายยยย”ผมยกหัวขึ้นมาแล้วส่ายหน้าแบบที่คิดว่ากวนตีนที่สุด
“พูดไม่เพราะอีกแล้วนะครับ ที่สักรู้น่ะ ก็เพราะว่า ต่อให้วันนั้นสักไม่เจออิม แต่สักก็จะต้องตามหารักแท้ของสักให้เจอ นั่นก็คืออิมไงครับ”
มาพร้อมสายตาหยดย้อยทำเอาผมหายบ้าไปชั่วขณะ
“อ้วกกกก ไอ้เหี้ย กูเลี่ยน”ไอ้ต๊อกขัดขึ้นกลางปล้อง ผมหันไปเขม่นสายตาใส่มัน
“มึงไม่เคยพูดก็หุบปาก คนจะหามอย่าเอาคานมาสอด”ผมหันไปแว้ดใส่
“หามขึ้นเตียงแล้วยกขาให้อ่ะดิคนอย่างมึงอ่ะ โด่วๆ”
ไอ้ต๊อกพูดครับ ผมมองหน้ามันไป เห็นไอ้พรตที่นั่งข้างหน้ามันหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ... แหม่ เห็นคนหวานกันเลยอายแทนงั้นสิเพื่อนกู น่ารักจริงงงง
เอ๊ะ! เดี๋ยว.. ไม่ใช่ล่ะๆ
“ไอ้เหี้ยต๊อกกกก... มาทำบัดสีบัดเถลิงในบ้านกูได้ไง... ไอ้เหี้ย เอามือออกจากกางเกงเมียมึงเลยสาดดดด แยกๆ ลุกเลยลุก....”
ผมถลาไปคว้าตัวไอ้พรตให้ลุกขึ้นจากตักผัวมัน แม่ง! ขึ้นครับขึ้น มาทำไงได้ไง ไอ้สักยังไม่เคยทำผมแบบนี้เลยนะ (อ้าว!)
“แหม่... อีกนิดกูจะเสร็จอยู่แล้วครับเพื่อน ขอต่อเวลาแปปไม่ได้เหรอวะ”
ไอ้ต๊อกมองหน้าผมแล้วยิ้มยียวน(ตีน)มาก ส่วนไอ้พรตก็ก้มหน้าก้มตาเขินชิงแชมป์หน้าแดงเป็นมะเขือเทศเน่าแห่งประเทศไทย จัดโดยไอ้บ้าคนนี้แหละครับ
“ไปว่าวไป๊! ไอ้เหี้ยนี่!”ผมโวยวาย... หันไปมอง อ้าว ไอ้ยุงกับไอ้เติ้ลหายไปแล้ว ดีมาก สงสัยทนมองพ่อกับพ่อ(?)ทำบัดสีกันไม่ได้
“ฮาๆๆ นานๆจะเห็นมึงขึ้นทีนะเนี่ย มาๆ มานั่งๆ กูไม่ทำอะไรล่ะ”ผมมองตามอย่างไม่ไว้ใจ แต่ไอ้ต๊อกมันก็ไม่ได้ทำอะไรตามที่พูด ผมเลยสบายใจไปหน่อยนึง
ซ่าๆๆๆ
“ไอ้เหี้ยยยยย ใครเปิดสปริงเกอร์น้ำ!”
ความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก! ผมกระโดดหลบน้ำที่สาดใส่ผมจนเปียกซ่ก
ใคร! ใครหน้าไหนบังอาจมาแกล้งผมวะครับเนี่ย!
แต่หลบให้ตายยังไงผมก็เปียกมะล่อกมะแล่กอยู่ดี เพราะบ้านผมติดสปริงเกอร์ไว้ทั่วสนามหญ้า เต็มปากเต็มหน้าเลยครับกูเนี่ย...
“พ่อพรต พ่อต๊อก น้าสัก พี่บ้า... สวัสดีปีใหม่ไทยวันสงกรานต์นะครับ”
ผมหันไปมองตามเสียง ไอ้ยุงกับไอ้เติ้ลกำลังช่วยกันถือพวงมาลัยแล้วก็ขันเงินที่ใส่น้ำเอาไว้... แหม่... ผมงี้น้ำตาไหลพรากเลยครับ
“ไอ้เหี้ยยุง กูรู้มึงเปิดสปริงเกอร์ ปิดเลยสัด!”ผมตะโกนสวนน้ำที่พุ่งเข้าปากอยู่เป็นระลอกๆ... แหวะ...
“ฮาๆ ครับๆ”
มันตะโกนตอบกลับมาจากนั้นมันก็เดินหายเข้าไปในบ้านใหม่ สักพักน้ำที่พุ่งอยู่ก็หยุดลงไป สาบานได้เลยว่า วันพรุ่งนี้ผมจะจัดการถอดสปริงเกอร์น้ำออกแล้ว!
“พ่อมานั่งตรงนี้หน่อยดิ น้าสักกับพี่บ้าด้วย มานั่งๆๆ”
ไอ้เติ้ลมันดันหลังทุกคนให้ไปนั่งที่เก้าอี้ ข้างกายมีไอ้ยุงที่ถือพวงมาลัยมาสี่พวงกับขันอีกหนึ่งใบ
“ผมกับยุงขอรดน้ำดำหัวพ่อกับน้าแล้วก็พี่นะครับ ในวาระวันปีใหม่ไทย ทุกคนก็อวยพรให้ผมด้วยนะ”
ไอ้เติ้ลพูดแล้วมันก็ค่อยๆรดน้ำให้พ่อมันสองคน คู่นั้นมันก็อวยพรอะไรกันไปตามเรื่อง จากนั้นมาก็มารดน้ำผมกับสัก
“กูขอให้มึงเป็นคนดี ทำอะไรก็ได้แต่สิ่งดีๆ เรื่องเหี้ยๆบัดซบอะไรขอให้แม่งตายไปตั้งแต่วันนี้ ตัวเหี้ยๆอะไรที่เกาะอยู่ก็ขอให้หายไป”ผมพูดแล้วเหล่ตาไปที่ไอ้คนข้างๆมัน
“ส่วนน้าขอให้เราทั้งคู่รักกัน ขอให้ชีวิตเราดีขึ้นๆ ทุกอย่างที่คิดประสบความสำเร็จ ถ้าท้อหรือเหนื่อยก็กลับมาพัก มาหาพ่อหาน้า กลับมาเอากำลังใจนะ”ไอ้สักเอาน้ำในมือลูบหัวทั้งสองคน ผมก็เอาน้ำในมือแปะๆที่หัวไอ้เติ้ล
“ส่วนมึง...”
ผมหันไปมองไอ้ยุง ก่อนจะคว้าขันน้ำทั้งหมดมาราดใส่หัวมัน...
“โชคดีสำลีแปะหัว ไอ้สัด!”ผมหัวเราะเบาๆกับความสะใจน้อยๆที่เกิด...
จากนั้นมหกรรมต่อสู่กันด้วยน้ำจัดมาเต็ม...
ถึงปีนี้พวกเราจะไม่ได้ออกไปไหน ถึงอายุเราจะมากขึ้นทุกปีทุกปี แต่ตราบใดที่ข้างกายผมยังมีมัน... ที่รักของผม... ผมก็ยังอยากจะเป็นคนบ้า อยากจะเป็นคนแบบนี้ที่จะสามารถยืนข้างมันไปได้ตลอด...
แต่ตอนนี้เหรอ...
“สักกก มึงสาดน้ำใส่กู ไอ้เหี้ย...”
ขอตัวไปเล่นน้ำสงกรานต์ก่อนก็แล้วกัน!!
_____________________________________________________
Talk
จะบอกว่าแต่งเสร็จตั้งแต่วันศุกร์แล้วค่ะ แต่เน็ตพังorz นี่มาจิ้มๆจากมือถือ ใช้เวลาเกือบชั่วโมงเลย... ตอนล่าสุดก็สงกรานต์ปีที่แล้ว... ปีนี้ก็สงกรานต์อีก ฮา...
เป็นนิยายที่ตอนพิเศษมีหลายช่วงอายุมาก แต่ความเกรียนคงเดิม...
ถ้ามีไอเดียตอนใหม่ นิยายเรื่องนี้ก็จะต่อไปเรื่อยๆ แต่มันก็จบในตัวของมันอยู่แล้วทุกตอน... เนอะ!
หัวข้อ: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58 (อ่าน 39110 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก