ตอนที่ 15 เรื่องจริงหรือแค่ฝัน
ผมก็เลยตัดสินใจที่จะบอกพวกมันว่า “กูยังชอบผู้หญิงเว้ย พวกมึงก็รู้แต่ไอเฟิร์สมันบอกว่าชอบกู แล้วมันก็มาขออยู่กับกูนี้แหล่ะ”
“จริงดิวะ” ไอเจมส์พูด
“เฮียเฟิร์สเจ้าชู้จะตาย มึงไม่รู้กิตติศัพท์กูเคยเรียนที่เดียวกันมา แฟนเฮียแต่ละคนสวย ๆ ทั้งนั้นไหงมาชอบมึงว่ะ” ไอเจมส์บอกหมดเลยครับ
“เหรอว่ะ แล้วกูจะรู้ได้ไง แต่ก็พูดตรง ๆ นะเว้ยกูก็รู้สึกแปลก ๆ กับมันว่ะ ไม่รู้เป็นไร” ผมสารภาพกับพวกมัน พวกมันก็ไม่ได้ว่าไรผมนะครับ รู้สึกว่าใจผมไขว้เขวไงไม่รู้ หรือว่าผมจะชอบผู้ชายแล้วจริง ๆ แต่ผมว่าไม่ใช่ครับ ไม่ใช่รีบลบความคิดทั้งหมดออกแล้วก็คุยกับพวกมันสามคน ไปจนไอเฟิร์สมันกลับเข้ามาในห้องครับ
“พวกมึงยังไม่กลับกันเหรอ เดี๋ยวเฝ้าต่อให้เองไม่ต้องห่วงไปเรียนกันเถอะ” มันพูดกับเพื่อนผมครับ พอขึ้นมาก็นำเรื่องมาทันที อะไรกันนักกันหนาไม่รู้ครับ ผมก็ทนอยู่กับมันได้มาจนถึงทุกวันนี้นะครับ “เป็นไงดีขึ้นยัง” มันพูดพร้อมกับเอามือมาแตะหน้าผากผมครับ ตอนนี้ก็เริ่มจะดีขึ้นแล้วครับ มันก็พูดนั้นพูดนี้ให้ผมฟังสารพัดดูทีวี เล่นเกมส์ไปเรื่อย
“ป่ะไปอาบน้ำกันจะได้ไปกินข้าว” ผมยังไม่ได้พูดไรมันก็ลากผมเข้าห้องน้ำไปเลยครับ แต่ผมก็เดินหนีออกมาปล่อยมันอาบคนเดียวครับ ใครจะไปกล้าครับอาบน้ำด้วยกัน อึ๋ย พอมันอาบเสร็จผมก็เข้าไปอาบต่อแล้วก็ลงไปกินข้าวกัน ผมใช้ชีวิตแบบนี้ถือว่าเป็นปกติแล้วครับตอนนี้
วันนี้มันพาผมไปเดินซื้อของในห้างครับ ผมเหรอก็ได้แต่เดินตามนั้นแหล่ะครับจะมีสิทธิ์มีเสียงไรครับของแต่ละอย่างมันก็ซื้อแต่ของมียี่ห้อทั้งนั้น ไม่ต้องบอกก็รู้นะครับว่าราคามันจะขนาดไหนแต่มันซื้อแบบไม่คิดชีวิตเลยครับอยากได้ไรก็หยิบจับเอาหมด ไอผมจะไปทักท้วงไรมันก็ไม่ได้หรอกครับ ซื้อของเสร็จมันก็พาผมนั่งรถไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ใช่ทางกลับห้องนะครับ
“พี่จะพาผมไปไหน” ผมชักเอ๊ะใจเพราะทางนี้ไม่คุ้นครับอีกอย่าง ก็ไม่เคยมาทางนี้ด้วย
“ไม่ต้องถามมาก ถึงแล้วก็รู้เอง” อ้าว ไอนี้ถามดีดี ตอบกวนติง ผมเลยตัดสินใจไม่คุยกับมันต่อครับคุยแล้วเสียรมณ์ครับ
“อะ ถึงละ” มันนำรถไปจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ครับ ผมก็มองหน้ามันเป็นเชิงคำถามว่าพามานี้ทำไม โดยที่ผมไม่ทันถามมันก็บอก
“บ้านกูเอง วันนี้เราจะนอนกันที่นี้” เอ๊ะผมว่ามันยังไม่ได้ถามผมนะครับ และผมก็จำได้ว่ายังไม่ได้ตอบตกลงไรมันด้วย
“คุณหนู” หญิงวัยกลางคนครับเรียกไอเฟิร์สว่าคุณหนู โตเป็นควายอยู่แล้วยังมีคนเรียกคุณหนูครับ
“ป้าเตรียมโต๊ะอาหารให้ผมยัง” มันถามป้าคนนั้นครับ
“อ๋อ เรียบร้อยแล้วค่ะ” มันก็พาผมไปนั่งที่ห้องอาหารของบ้านมันครับใหญ่มาก ใหญ่กว่าบ้านผมอีก ผมพึ่งเคยมาบ้านมันครั้งแรกครับ แต่ทั้งบ้านมันก็มีแต่คนใช้พ่อ แม่ มันผมยังไม่เคยเห็นครับ
“พ่อ แม่พี่หล่ะ” ผมถามด้วยความสงสัย
“ทำงาน ต่างประเทศโน้น” มันเล่าให้ผมฟังครับขณะนั่งกินอาหาร พ่อ แม่ มันไม่ค่อยได้อยู่บ้านครับส่วนใหญ่ไปทำงานต่างประเทศทั้งบ้านก็มีแต่มันอยู่คนเดียวครับ เรียกว่าใหญ่สุดในบ้านมันบอกน้องมันก็ไปเรียนต่างประเทศครับ น้องมันเป็นผู้หญิงผมก็ไม่เคยเห็นหน้าหรอกครับ ผมพึ่งมารู้เรื่องราวต่าง ๆ ของมันมากขึ้นก็วันนี้แหล่ะครับ พอกินอาหารเสร็จก็พาผมขึ้นไปบนห้องของมัน ผมนี้อึ้งเลยครับ ห้องใหญ่มากแล้วไมมันไม่ชอบอยู่บ้านว่ะ วัน ๆ ไปขลุกอยู่กับผมที่ห้อง ห้องก็เท่ารังหนู
“ผมลงไปด้านล่างแปบนะ” ผมบอกมัน มันก็ไม่ได้ว่าไรครับ ผมถือโอกาสแอบเดินดูบ้านมันครับ ของทุกอย่างตกแต่งอย่างเป็นระเบียบเลยครับ สะอาด
“หวัดดีครับป้า ผมไม้นะครับ” ผมแนะนำตัวให้ป้าคนเมื่อกี้รู้จักครับ ไอเฟิร์สมันไม่ได้แนะนำผมเมื่อกี้ ก็เลยต้องแนะนำตัวเองนี้แหล่ะ
“คะคุณไม้ป้าชื่อชะเอมนะค่ะ”
“ป้าไม่ต้องเรียกผมคุณหรอกครับ ผมฟังแล้วรู้สึกแปลก ๆ”
“ค่ะ” ป้าเขารับปาก แล้วก็พูดคุยกับผม จนไอเฟิร์สลงมาตามนั้นแหล่ะครับ ป้าเขาเลยขอตัว
“คุยไรกับป้าเขา” มันถามด้วยน้ำเสียงดุดุ ครับ ไม่รู้จะดุไมแต่ผมก็ไมได้กลัวไรแล้วตาก็เหลือบไปเห็นหมาสามตัวครับกำลังวิ่งมา หาไอเฟิร์สน่ารักครับผมนี้วิ่งเข้าไปอุ้มเลยครับ ขนฟูนุ่มมาก ๆ ครับ
“น่ารักวะ”
“แต่น้อยกว่าเจ้าของมันนิดนึง” มันพูดกวนติงครับ
“มิกกี้ ลูซี่ ลิลลี่ นี้แม่ใหม่พวกแก” อ้าวมันแนะนำผมให้หมารู้จักครับ ที่ป้าคนเมื่อกี้ไม่แนะนำไอนี้
“เฮ้ยพี่ ผมไปเป็นแม่พวกมันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“อีกเดียวก็เป็น” มันพูดทิ้งท้ายแค่นี้แล้วมันก็เดินขึ้นห้องไป ปล่อยหมาน้อยน่ารักสามตัวอยู่นี้มันไม่ให้ตามขึ้นไปครับ ผมก็เลยต้องวางลงแล้วก็วิ่งตามมันขึ้นไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
