(ต่อ)
...............
..................
กำลังชื่นชมเล็กๆ ว่าไอ้ยักษ์หัวหน้าห้องจัดการแบ่งสรรรวดเร็วและเป็นผู้นำ
น่าสนใจขึ้นมานิดนึงก็โดนคว้าหมับเข้าอีกรอบ
“เลขคู่ไม่ใช่เหรอเรา มาเร็ว ช่วยกัน”
“ไม่เอาอ่ะ...” ผมจนแต้ม
อยู่ดีไม่ว่าดีโดนลากลอยหวือมานั่งโต๊ะด้านหน้าโซนติดหน้าต่าง หันหน้าเข้ากลุ่มใหญ่
โชคดีที่มีเต๋ารองหัวหน้าผู้บ้ากิจกรรมเป็นพิธีกรดำเนินรายการหลักพร้อมสาวสวยนิสาตัวเด่น บีรอดล่ะ
มันรู้ได้ยังไงว่าผมเลขที่ 24 เลขคู่ จะบังเอิญเกินไปล่ะมั้ง
คิดถึงล็อคเกอร์เบอร์ 24B ของตัวเองที่มันยัดเยียดให้ คงบังเอิญอีกนั่นล่ะ คิดในใจ
ปล่อยให้คนอื่นเสวนากันไป เด็กใหม่เยี่ยงกระผมทำหน้าที่อือออตามเรื่อง
รับบทลูกขุนพลอยพยักอย่างเดียว ท่านว่าอย่างไรว่าตามกัน
นั่งเก้าอี้หันหน้าเข้าหากลุ่มเพื่อนเด็กดีกิจกรรมเด่น ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
หันหลังให้ไปคุยกับกลุ่มเพื่อนแก๊งมันเองอีกฝั่ง ยืนกึ่งนั่งพิงพนักเก้าอี้ที่ผมจับจอง
ตูดมึงขี่คอกูอยู่ สัด! ทำไมไม่หาที่ยืนดีๆ วะ
แล้วหลังมือของมึงน่ะ มันสอดมาแปะแนบแผ่นหลังอยู่ว๊อย ไม่อยากเซด เรื่องมันเศร้า
ไอ้เรารึก็ทำไมไม่ขยับหนี แย่ว่ะ
....................
........................
ลอบมองโดยรอบ...
เทวดาสุดเริ่ดของผมอยู่กลุ่มโน้นกับพวกเลขคี่ สุมหัวรวมกันฝั่งติดประตู
ลมนั่งเก้าอี้ตรงกลางกับเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อเจนี่กับดาว สองคนนั้นจดอะไรยุกยิกอยู่
รูปหล่อของผมเงยมองเพื่อนๆ รายรอบโต๊ะนักเรียน อันได้แก่
ทรายที่ยิ้มกว้าง สวยสดใสและออกความคิดเป็นเนื้อเป็นหนังมากกว่าใคร
'ท่าทางฉลาด และมารยาทดี' คิดพลางนึกชมรองหญิง
ข่าง เป็นโฆษกตลกถือปากกาแทนไมโครโฟน ปล่อยมุกให้เพื่อนหัวเราะ
ต้นจั๋งอยู่ฝั่งนั้นด้วย หัวเราะและยิ้มกว้างกับประโยคตลกของข่าง
ลมเอนหลังพิงพนักท่วงท่าสบายๆ เพียงแค่พยักหน้า
มุมปากยกยิ้มก่อนก้มมองกระดาษที่เพื่อนผู้หญิงเขียนเป็นระยะๆ
มองจากตรงนี้ให้ความรู้สึกคล้ายดั่งว่าลมเหนือเป็นศูนย์กลางของทุกๆ อย่าง
เพื่อนเกือบจะทุกคนกระตือรือล้นนำเสนอ อยากอยู่ในสายตาของคนตัวขาว
แม้กระทั่งแอนนาก็ไม่เว้น ออกไอเดียให้เจนี่ก้มเขียนจริงจังจนเห็นได้ชัด
อา...ชอบจังเลย เทวดาผู้งดงามของผม
เค้าอยากเปลี่ยนเป็นเลขคี่อ่ะ แง่มๆๆๆๆ TT.TT
...................
(ปึ่ก!) อีกล่ะ ปลายนิ้วมึงเสียดเลียดร่องกระดูกสะบักกู ถ้าเนื้อเขียวช้ำจะด่าให้
ผมหันขวับกลับหลัง ค้อนกระดาษปากกาตามเรื่อง
"บีว่าไง แค่นี้พอไหม?" แป๋มเพื่อนสนิทแอนนาแต่เลขคู่ หันกระดาษร่างให้ดู
"อือ...ก็ดี"
นึกชม สมกับเป็นนักเรียนห้องเก่ง วาดภาพร่างเป็นมายด์แมปเห็นภาพชัดเจน
เข้าใจง่ายดายในทันทีแค่กวาดตามอง
"แต่นิสาว่าน่าจะเพิ่มดาวเป็นสายตรงนี้นะ แปะพวกดอกไม้ใบไม้ ทำเป็นกระดาษฉีกต่อๆ กันเป็นโบเหมือนระบาย ห้อยๆ สวยออก" เพื่อนลูกครึ่งดาวโรงเรียนคนใหม่ฉวยกระดาษไปพิจารณา
"นิสาจัดการเลยครับ อย่างไหนดี ว่ามะ" เต๋าคนเก่งและปากเก่ง
"ที่โรงเรียนเก่านิสาน่ะ เขาเอา---"
เอาล่ะ นางเท้าความหาพระแสงของ้าว หลายคนหยุดฟังชื่นชมคนสวย
แต่บีขอเท้าศอกกุมขมับ (-.-)
จะหยุดอดีตอันแสนเลิศลอยและน่าประทับใจของเธอสักเล็กน้อยได้ไหม ไม่อยากฟังอ่ะ
เปลี่ยนเรดาร์ไปสดับพวกเด็กเลวข้างหลัง ไม่ช่วยยังถืออภิสิทธิ์ผู้เป็นใหญ่ในห้องคุยเล่นเสียงดัง
"มึงรับไปเต๋า กูหัวหน้าห้องเว๊ย ลิสต์มาอยากได้ไร เดี๋ยวป๋าเฟรมจ่าย" โอ่อำนาจซ้ำโยนบาปใส่เพื่อนตัวเองน้อ
"กูเลขคี่ ให้ไอ้เอกกับเก้งโน่น" เฟรมแย้ง
"อ้าวเหรอ เออใช่ เอกกับเก้งอยู่กับกูนี่หว่า" หัวหน้าห้องจอมมั่ว
"มั่วนะมึง" เฟรมยิ้มออก ปรายสายตาไปยังคนนั่งตรงกลางของกลุ่มโน้น
อั๊ยยะ รีบหันหลังกลับมาวูบ ไอ้ปากหนักแบดบอย์เฟรมมองลมเหนือ เย๋ย!
.....................
"มึงดูคลิปนี่ยัง เจเรมี่หยั่งเลือดเย็นมากๆ เลยว่ะ" เสียงเอกเหมือนเปิดเครื่องมืออิเลคทรอนิกส์ ดัง 'ตริ๊ง' เล็กๆ
"ดูๆ อีก 5 วิ ยังครองบอลเฉย นี่ๆ โบกมือบอกโค้ชไม่ต้องขอเวลานอก อ๊า ยิง!" โจโจ้
"โว้ววว 3 แต้ม สวยเว่อร์ว่ะ" เก้ง
"เจ๋งสัด! ข่าวดังทั่วโลกเลยนะเว๊ย"
"หลิน เดอะไชนีส เยสสสส!"
"กูเลย 3 แต้ม"
"มึงทำได้งี้เหอะ เก็ท" เฟรม
รุมมือถือไฮเทค โรงเรียนนี้อนุญาตให้ใช้แทปเลตหรือเครื่องมืออิเลคทรอนิกส์ใหญ่ๆ
หรูหราเตะตาได้ก็ต่อเมื่อเลิกเรียนแล้วเท่านั้น ส่วนโทรศัพท์ต้องตั้งเงียบเสียง
อนุโลมช่วงเปลี่ยนคาบหรือพักเที่ยงกรณีจำเป็นจริงๆ ไม่อย่างนั้นจะโดนริบ จ๋อยรับประทาน
คงคุยกันเรื่องนักบาสเกตบอลที่เป็นข่าวดัง
ขนาดคนไม่สนใจกีฬาอย่างผมยังกระแทกตา-หู-จมูกให้รับรู้ได้ คิดดูละกัน
(ปั่ก!)
บีแกล้งกระแทกศีรษะไปข้างหลัง โดนเอวมันเบาๆ
ห่านจิกตีนิ้วชี้ดีดร่องกลางหลังผมเฉย ชักจะมากเกินไปล่ะ
..............
"ตามนี้นะบี นี่หัวข้อที่ต้องหา แบ่งกัน พวกจุ๊บแจงไปเสิร์ชห้องคอมเอง บีเข้าห้องสมุดกับพวกแป๋มนะ"
"เย้ย---!" ได้ตาเหลือกกับลิสต์รายการที่ยื่นมาให้ตรงหน้า
"แค่นิยามไม่กี่บรรทัดหรอก พิมพ์ตัวโตๆ เอา ไม่งั้นจะยุ่บยั่บเต็มบอร์ดไม่น่าสนใจ...เต๋าไปซื้อของกับพวกนิสานะคะ" หญิงสาวคนสวยกลายร่างเป็นหัวหน้าทีมตอนไหนไม่รู้
"ครับ!" เต๋าขึงขัง
"กูไปด้วย!" เอกโพล่งจากกลุ่มด้านหลัง พุ่งเฉียดนัยเกือบฟุ่บมาชนแขนผม เข้ายืนเทียบเคียงข้างเพื่อนผู้หญิง
"เอาเชียวไอ้กระล่อน รู้เหรอจะซื้ออะไร" เต๋า
"เดี๋ยวก็รู้ เงินอยู่กับกู นี่ใคร อาเสี่ยใหญ่นะมึง"
"อ้าว ไม่ใช่จุ๊บแจงถือเงินกองกลางเหรอคะ" นิสาเหรอหรามองซ้ายขวาช้อนสายตากลมโตน่ารักด้วยโดนหนุ่มๆ กุ้มรุม
"ป๋าจ่ายพิเศษครับ ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ นิสาอยากได้อะไรบอกเอกนะ จัดให้"
"ฮิ้ว จัดให้!"
"โด่! ไอ้กระล่อน"
"อีกแล้วนะมึง" เอกโดนเพื่อนผู้ชายด้วยกันโห่ครับ ขนาดนัยที่ยืนใกล้ผมยังหัวเราะขำ
.........................
ผมเซ็งเล็กๆ แต่ทำอะไรไม่ได้ ข้อมูลไม่เข้าหูตั้งแต่ต้น จะโวยก็ใช่ที่
ได้แต่รับมาดูหัวข้อเรื่องที่ต้องจัดการ ซวยจริง กว่าครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาไม่ได้ฟังสักน้อย
แย่-แย่-แย่!
"บีไปกับเรา เดี๋ยวชวนต้นจั๋งด้วย" นัย แป๋มกับเพื่อนอีกสองคนมองผมทำนองเราพวกเดียวกัน
"เดี๋ยวพาไป เที่ยงครึ่งนี่เลยเปล่า หลังกินข้าวเสร็จเจอกันห้องอ้างอิงชั้นลอยนะ" ไอ้คนที่อยู่ข้างหลังหันมาซ้อนเก้าอี้ผมครับ
ระบุนัดหมายเสร็จสรรพรวดเร็วปานกามนิตหนุ่ม ไหนว่าไม่สนใจฟัง
ค้ำตัวมาโค้งตีวงแผ่แม่เบี้ยอยู่ข้างบน นั่งอยู่ในกรอบแขนของมันชัดๆ แล้วคางมึงอยู่บนหัวกูอีกล่ะ
โว๊ย ไม่น่าสระผมเมื่อเช้านี้เลย น่าจะปล่อยให้เหม็นๆ เหนียวหนืดเป็นสังกะตัง เสียดายกลิ่นเลมอนซีตรัสขวดใหม่
"โอเค!/ ได้!" เพื่อนเซย์เยส
"เก็ทมึงไม่เข้าตึกคอม จะได้เสิร์ชเร็วๆ" เต๋า รู้ดีว่าเพื่อนคนนี้บ้าคอมพิวเตอร์
"มึงไปกับพวกเก้งก่อนก็ได้ ขาดไรบอกกู จะหาให้คืนนี้เอง ที่นี่เครื่องน้อย เน็ตช้าด้วย"
ได้ข่าวว่าอินเตอร์เน็ตบ้านมึงแรงกว่าใครในสามโลก
ไม่อยากจะคิดสภาพตัวเองโดนซิว ประกบติดหน้าหลังอีกทั้งวันเป็นแน่
มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยบีน้อยบ้างไหมคร้าบ เวลานี้ต้องการด่วน!!!
...................
......................
ที่ประตู...
("เฮ้ย! เอะอะอะไรกันวะ!?")
("ทับหนึ่งเบาๆ หน่อย ทับสองเรียนไม่รู้เรื่อง!")
("เสียงดังไปนะพวกมึง จารย์แม่หมิวอยู่ไหน หรือปล่อยว่าง")
กลุ่มเด็กผู้ชาย 3-4 คนมาปรากฏกายที่ประตู คนข้างหลังสุดกางแขนกว้างบังช่องทางเข้า
ตัวสูงมาก และที่สำคัญ...หล่อล่ำค่อด^^
พร้อมเสียงเรียกชื่อจากเพื่อนๆ เด็กเก่าในห้องของเรา...
"หมอก!"
"ไอ้หมอก!"
"หมอก นี่!"
กระทั่งคนที่ดมหัวผมอยู่...
"เชรี่ย หมอก! โว้วววว" สดใสและพุ่งไปหา
"555" เสียงหัวร่อโวยวายทักทายโน่นนี่ดังก้องท่วมห้องเรียน
แวบหนึ่ง...เพียงแวบเดียวเท่านั้นที่เห็นสายตาของหมอกตวัดไปหาลมเหนือก่อนเบนออก
ขณะเดียวกันกับที่เทวดาสีขาวของผมเงยมอง มุมปากยกยิ้มเล็กๆ ครั้งเดียวถึงหันมองกระดาษโน้ต
ทั้งคู่ไม่ได้สบสายตากันอีก...
ทว่า รอยยิ้มจางๆ จากเทวดาของผมยังเจือใบหน้าไม่สร่างซา
ขณะผู้ชายคนนั้นโดนรุมจากเพื่อนในห้องเรา โดยเฉพาะเต๋า ข่าง โจโจ้
ทักทายด้วยการประทุษร้ายร่างกาย ประเคนแม่ไม้มวยไทยเข้าใส่ไม่ยั้ง
"มึงทำกูใจหายใจคว่ำ สัด-หมอก!"
"ไม่ออนเอ็มหรือเฟซมาเลยนะเว้ย"
"ตั้งสเตตัสทำแป๊ะ แคลิฟอร์เนีย หลอกให้หลงทางนี่หว่า"
"แม่ม! ขอโบกที"
สารพัดตัดพ้อกึ่งยินดีปรีดาท่วมท้น ผมฟังเรื่องหมอกมาเลาๆ แล้วว่า
เป็นเพื่อนเล่นฟุตบอลกลุ่มเดียวกับเต๋าและข่าง กิจการที่บ้านรวยมั่ก^^
ผู้ชายเพอร์เฟคมีในนิยาย อ๊างงงงง!!! ชูป้ายไฟสูงๆ
คนชื่อหมอกโวย มือใหญ่ยันฝูงเพื่อนไม่ให้เข้าถึงตัว ขนาดไซส์ต่างกันจนเห็นได้ชัด
น่าจะสูงเกือบ 180 เซนติเมตร หุ่นนักกีฬาเหรียญทอง
"โอ๊ย! เชรี่ย พวกมึงไม่ถามไอ้เก็ทวะ!"
"ไอ้สัดเก็ท อมพะนำ"
"มันปากหนัก บอกพวกูให้ลุ้นกันเองวันนี้ ฟายเอ๊ย!"
"เมื่อเช้ากูก็มองแถวห้องมึง เสือกไม่เข้าอีก"
"พระเอกต้องเปิดตัวช้าสิวะ กูไปตึกใหญ่ หาผู้อำนวยการโน่น" หมอก
"มิน่า ไม่เห็น"
ใช่ เข้าแถวเช้า พวกเก้งกับโจโจ้หันไปคุยกับเพื่อนทับสองตั้งนาน
จนพี่ ม.5 ที่เป็นสารวัตรนักเรียนเข้ามาส่งสายตาดุมากถึงหุบปากลงได้
"พี่ยักษ์เครียดเลยนะเว้ย บ่นเป็นหมีกินผึ้ง กูจะเอาใครเป็นกองหน้าตีนระเบิด 555"
"พี่ยักษ์ขึ้นแท่นเหรอวะ?"
"เออ ศุกร์เมื่อกี้ ยักษ์-พยัคฆ์ลูกกระจ๊อกเชรี่ยเชน ขาใหญ่มาคุมเอง ไม่ยกมือให้ก็ไม่รู้จะว่าไง"
"แล้วทางบาสเป็นใครรู้มั้ย"
"อย่าบอกนะว่าพี่ภู่"
"เยสสสส! รู้ด้วย งานนี้ได้ฮาแน่"
"555"
สารพัดเรื่องเล่า...แต่ที่ผมติดใจคือสายตาเมื่อครู่
หมอกและลมอย่างนั้นหรือ
ฝ่ามือเย็นเยียบเล็กๆ ใจเต้นแรงอย่างไม่ทราบสาเหตุ
พร้อมกับความรู้สึกโหวงวูบในหน้าอกอย่างช่วยไม่ได้
จริงอยู่ว่าตัวเด่นลักษณะเลิศลอยประหนึ่งว่าสามารถรับบทเป็นพระเอก ฉากออกโรงก็ล้ำ
แต่นิยายเรื่องนี้ก็มีเพศหญิงเช่นกัน อย่าลืมครับ...
"หมอก..." กลุ่มเลขคี่น่าจะแล้วเสร็จ เพื่อนหญิงเดินเข้ามาทักทาย
"เอ้า! ทราย เป็นไงมั่ง?"
"สบายดี นึกว่าจะไม่เห็นซะแล้ว หมอกเรียนต่อนี่เหรอ แล้วไฮสกูลที่โน่นล่ะ"
"น้องเปลี่ยนใจอยู่นี่น่ะ"
"น้องฝนน่ะเหรอ"
"อืม ใช่"
ผมเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ รู้ซึ้งว่าทรายเป็นคนที่เพื่อนให้ความสำคัญ
เพราะการวางตัวเป็นเลิศอย่างนี้นี่เอง คนพวกนี้ต้องรู้จักกันชิดเชื้อถึงระดับครอบครัว เชื่อขนมกินได้
มีนางเอกก็ต้องมีนางร้าย โอ๊ะไม่ใช่สิ นางเอกอีกคนครับ ฝ่ายซ้าย-ฝ่ายขวา บีชอบ
เพราะเธอสวยน่ารักสุดๆ ผมเปียเดี่ยวยาวถึงกลางหลังพร้อมโบขาวฟูฟ่อง ขอกรี๊ดดาราก่อน อิอิ
(เมื่อกี้เพิ่งหักลบ 1 คะแนนเพราะคุณน้องนางคุยเฟื่องรื่องโรงเรียนเก่ามากเกินงาม)
"นี่ๆ...ชื่อไรอ่ะ" นิสา เอียงอายเยื้องย่างบิดกายเข้ามายืนใกล้ทางขวาของโต๊ะ
กลายเป็นปิดทางออกของบีไปฉิบ เชรี่ยเก็ทก็ยืนติดหลังพนักเก้าอี้ตำแหน่งเดิมอีก กักขังกันเข้าไป ฮือ!!!
"อ๋อ นี่หมอก เพื่อนเราเอง" ทรายหันมาหาทำท่าจะแนะนำ
"หมอก-นิสา...นิสา-หมอก" ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครเรียกชื่อซ้ำไปซ้ำมา
"เราชื่อข่าง เด็กใหม่เหมียนกัล ครับผ๊ม" ข่าง รี่จากกลุ่มโน่นมาตะเบ๊ะ
"กูเด็กใหม่กว่า โจโจ้เว๊ย" โจโจ้ถองศอกกับข่างที่ร้องโอ๊ย
"ใหม่ทับ 1 แต่ทับ 2 เก่าอะดิ โด่" เอกแซวข่าง
"555 ถามว่ากูอยากรู้ไหม-สราด!" รมย์ดำแห่งห้อง 2
ภิรมย์คนนี้ผมรู้จักตั้งแต่วันศุกร์แล้วเพราะออกเสียงเรียกเหมือนลมเหนือ เล่นคีย์บอร์ดเก่ง
"นิสา ที่..." หมอกมองญาดานิสาคนสวยสลับกับเพื่อนแถวนั้น
"ที่เล่นหนังเรื่องนั้นน่ะ กูลิงค์หน้าเว็บให้มึงดูอาทิตย์ก่อนไง จากโรงเรียนเซนต์หญิง---" เอกกระตือรือล้น
"อ๋อ..." หมอกพยักหน้าง่ายๆ นิสาอายหน้าแดงเล่นเส้นเปียตัวเองไปมา
ส่วนผมหักลบอีก 3 แต้ม จาก 9 เหลือ 6 เพราะปลายผมคุณนายปัดหูกู (Y-Y)
อุตส่าห์นั่งเงียบแล้วแท้ๆ
ไอ้ลิงเผด็จการดันล้วงจับบ่าบีน้อยไปไหน คุยกับเพื่อนตัวเองซิวะ
ปวดเยี่ยว อยากออกไปกินน้ำปัสสาวะครับ
"แล้ว...หมอก...มาไงอ่ะ" นิสาตะกุกตะกักแต่ยังเอ่ยเสียงหวาน
"มาไหน? เดิน" หมอกเล่นลิ้น
"ฮิฮิ ม่ายช่าย มาที่นี่น่ะค่ะ"
"เพิ่งเทสต์เลขเสร็จ ห้องนี้เสียงดังเลยมาดูหน่อย" ทับสองอยู่ติดทับหนึ่งแค่ผนังกั้น ไม่ได้ยินคงหูแตก
"เย๋ย! จารย์พ่อมึงมีพรีเทสต์คาบแรกเลยเหรอ" โจโจ้
"เออ แกบอกจะไปเอาชุดใหม่มาเพื่อห้องมึงโดยเฉพาะ บ่ายนี้เตรียมตัวได้เลย" คนชื่อรมย์ดำบอก
ผมเหวอ อาจารย์สอนคณิตศาสตร์มาดครูพละขาโหดหนวดเฟิ้มคนนั้นน่ะหรือ
ตายละวา คาบแรกช่วงบ่ายด้วย ไม่อยากจะคิดถึงอนาคต
เห็นแวบๆ ว่าตัวสูงผิวขาวเดินอ้อมผ่านไปเก็บของกุกกักหลังห้องด้านติดหน้าต่าง
ได้ลอบมองลอดช่องเอวไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใครไปหาเป้าหมาย (ยังนั่งติดเก้าอี้ ลุกไม่ได้)
"ลม เรียบร้อยแล้วเหรอ?" ทรายหันไปถาม
"ครับ ทรายดูที่เจนี่เลย...เฟรม ออกก่อน" ลมพยักหน้าให้เล็กๆ ทำนองจ่ายก่อนเรียไรเก็บทีหลัง
"อืม..." เฟรมยิ้มมุมปากรับท่าทีเป็นต่อลึกๆ สองคนหมอกกับเฟรมจ้องตากันเขม็ง
"จะรีบไปไหนวะ?" เก้งโพล่งด้านหลังห้อง ตำแหน่งใกล้ตัวลมเหนือที่สุด
"เยี่ยว!"
ไม่รอสิ้นคำ ว่าพลางรุดออกถึงหน้าระเบียงที่วางรองเท้าแล้วเรียบร้อย รวดเร็วปานกามนิตหนุ่มอีกคน
เฟรมและเก้งที่อยู่แถวนั้นก็เริ่มเก็บสัมภาระเหมือนกัน ผมยกข้อมือดูนาฬิกาสีเทาชมพูของตัวเอง
อีก 10 นาทีจะหมดคาบ ต้องเปลี่ยนไปเรียนอีกตึก
แง่ง! ดาราเอ็กซ์ตร้าสาวสวยคนนี้ยังไม่ขยับอิ๊ก จะบิดซ้ายบิดขวาไปไหนหล่อน
หักลบอีก 0.5 สาเหตุจากกูรำคาญล้วนๆ จนอดรนทนไม่ไหว
"นิสา ขอออกไปหน่อย"
"โอ๊ะ! หมอก ช่วยด้วย!"
เข่าเหวี่ยงออกโดนกระโปรงเธอ ตามจริงต้องเอนเซออกด้านข้าง
หล่อนกลับพุ่งไปข้างหน้าเข้าหารูปหล่อเต็มสิบของผมซะได้
"เอ่อ เป็นไรไหมครับ" หมอกถามคนผวามาเกาะแขน
"บี ไปไหน?" ต้นจั๋งที่ยืนดูสถานการณ์หน้าโต๊ะที่ผมนั่ง
"ห้องน้ำ!" พุ่งตัวจะออกนอกห้องอีกคน แต่...
(หมับ!) "เอากระเป๋าด้วย ออกไปพร้อมกันทีเดียวเลย" ไอ้หมอนี่ จับต้นแขนผมแน่นทันควัน ฝังจีพีเอสกับร่างกายกูชัวร์
"เออ...รู้แล้ว" อ่อนใจเหลือหลาย ย้อนกลับโต๊ะตัวเองจนได้
ทางนั้นก็พอกัน...
"ทรายช่วยที" หมอกยื่นตัวนิสาให้เพื่อนหญิงโดยมีเอกกุลีกุจอเข้าใกล้
"อ้อ ได้ๆ"
"กูเอง นิสาครับ" เอก
"ไปล่ะ เจอกัน"
"ได้ ค่อยเจอกัน" ทราย
"หมอกไปไหนคะ!?" นิสายังโพล่งวิสาสะ
"ไปไหนวะ เราเรียนอังกฤษต่อ ไม่ต้องย้ายห้องนะเว้ย!" เพื่อนผู้ชายห้องสองที่มาด้วยกันท้วงทัก
"เยี่ยว!" หมอกพุ่งออกไปเห็นแค่แผ่นหลังไหวๆ
มีคนได้ไปปลดทุกข์ถึงสองคน แต่บีไม่ เค้าแซดดดด!!! T^T
******************************TBC by puppyluv
***edit บ่ายโมง
choijiin...
บีxเก็ท
เฟรม, เก้ง, เอก, โจโจ้ ---เพื่อนบาสเก็ท ..............อ่านชื่อ 4 ตัวนี้ ใน Get got B ลมเหนือที่รัก
ทราย, เจนี่, ดาว, แอนนา, แป๋ม---หญิง 4/1 .........อ่านชื่อทรายกับเจนี่ ใน รายงานบ้านเก็ท ลมเหนือที่รัก
เต๋า, ข่าง ---จากห้อง 2 เก่า เล่นฟุตบอล
หมอก---เล่นฟุตบอล, รมย์ (ภิรมย์)---4/2 ............อ่านชื่อภิรมย์ ใน guy's wave ลมเหนือที่รัก
ต้นจั๋ง, นัย เพื่อนใหม่ห้อง 4/1
พี่ภู่(ภูวนัย), พี่แมว, พี่โป๊งเหน่ง---ม.5 ชมรมบาส
พี่ยักษ์(พยัคฆ์)---ม.5 (กัปตัน)ชมรมฟุตบอล
พี่มอส ม.5 ชมรมวิทย์ เข้าหาต้นจั๋ง
พี่เชน ม.6 (ไอ้เหี้ยพี่เชนของลม) พี่เหลิม, เท็ตสึซัง แก๊งจักรยานเอ็กซ์ตรีม ขาใหญ่คุมโรงเรียน ลูกน้องเก่าพี่เกี๊ยวซ่า
อ้อ นี่อีกคน รินทร์(ไชยารินทร์)---ม.4 สายศิลป์ ลูกโรงลิเก โรมิโอจูเลียตกับพี่เหลิม
เกือบลืม พี่เขียว(มรกต) กะเทยน้อย ม.5 สีสันที่น่ารักของเรื่อง
เยอะจริงๆ นั่นแหละ พยายามเข้า หุหุ^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
