บทที่4 เมื่อความสงบสุขของผมเลือนหายไป
ภาค ก็คุณน่ารัก...แล้วแมวอย่างผมจะอดทนไหวหรอ
( ไคโตะ - มาริ )
หลังจากที่แสดงจบ ก็เป็นการแนะนำตัวซึ่งผมและพี่ชายถูกพวกอากาเนะนำตัวลงมาจากเวทีเสียก่อน เหตุผลคือ ถ้ายังอยู่ต่อจนจบพวกผมจะต้องโดนพวกนักเรียนรุม ส่วนรุมอะไรนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
และพอกลับมาที่ห้องพวกเพื่อนทั้งชายและหญิงกำลังจัดฉากอะไรซักอย่างอยู่ มันเหมือนยกห้องที่ดูมืดๆ น่ากลัวแต่มีเสน่ห์ กลิ่นไอที่ดูขัดๆอย่างไงไม่รู้ มารู้เอาตอนหลังว่า มันเป็นฉากบ้านของหมาป่านาม เซน็อต หรือก็คือพี่ชายนั้นเอง
อากาเนะบอกว่า แนะนำตัวทั้งทีจะให้น้อยหน้ากว่าคนอื่นได้ไง แล้วยื่นบทแนะนำตัวให้ผมกะพี่ชายอีกครั้ง อ๊ะ! เอาเข้าไป แล้วผมจะหน้าไปไว้ที่ไหนอ่ะ ผมมองไปทีพี่ชาย เขามองแบบนิ่งๆ ใช่สิก็เมื่อกี้จูบผมซะ....อ้ากกกกก
"เออ เมื่อกี้จูบจริงหรอไคโตะ"มีเพื่อนคนหนึ่งถาม ฮือออ ตายแน่
"ก็ในบทมีบทจูบนี่ครับ ผมก็จูบตามบท"
"กรี๊ดดด ไคโตะ ฉันหมายถึงจูบปลอมๆ แล้วมาริก็เป็นผู้ชายนะ"ชิซึเนะบอก
"นายน้อยมาริยังไม่ว่าอะไรเลยนี่ครับ แล้วอีกอย่างเราก็จูบกันออกบ่อย"
"o[]o o[]o o[]o o[]o o[]o o[]o"ทุกคน
"(-///-)"และผม..เดี๋ยวนะ"ไม่ใช่นะครับ พี่ชายพูดอะไรอ่ะครับ"
"เอาเถอะๆ เรารีบๆดีกว่า เดี๋ยวถ่ายทอดสดไม่ทัน อีก3นาที คิวพวกเรา เร็วๆเข้า"
"อะไรอ่ะ"
"มาริไม่รู้หรอ ว่าแนะนำตัววันนี้มันถ่ายทอดสดลงในเว็ปโรงเรียนเราด้วยนะ"
"ไม่เอาแล้ว ไม่ถ่ายแล้ว" แย่ที่สุดอ่ะ พี่มานะของผมจะเห็นไหมเนี่ย
"ไม่ได้ สัญญาแล้ว มาริต้องทำ"
"พี่ชายช่วยด้วยครับ"
"นายน้อย ต้องรักษาสัญญาสิครับ"ก็ใช่สิ พี่ชายเอาแต่ได้กับได้นี่
"เอาล่ะ ได้เวลาแล้วเข้าฉากๆ สาม สอง หนึ่ง"
พี่นั่งอยู่บนโซฟาสีดำตัวใหญ่ โดยมีผมนั่งอยู่ตรงกลางตัวพี่ชายเหมือนเมื่อเช้า แต่คราวนี่ผมต้องนิ่งทำตัวเองให้เหมือนกับตุ๊กตา กล้องตรงหน้าจับภาพพวกผม ทีวีบนกระดานหน้าห้องฉายภาพการแนะนำตัวของคนอื่นๆอยู่บนเวที แล้วโปรเจกเตอร์ขนาดใหญ่ก็เลื่อนลงมาฉากภาพพวกผม แล้วการแสดงก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
"ราตรีสวัสดิ์ พวกชาวบ้่านทั้งหลาย"พี่ชายกล่าวขึ้น"นามที่ข้าอนุญาติให้พวกเจ้าเรียกคือ เซน็อต แต่สำหรับตุ๊กตาที่น่ารักของข้า ข้าให้เจ้าเรียกเพียง ไคโตะ นามที่แท้จริงแห่งข้า" หลังจากนั้นพี่ชายก็จับคางผมเชยขึ้นให้สบตากับเขา ผมสะบัดน้าหลบเล็กน้อย ทำน้ำตาคลอตามบทแล้วหันหน้าไปที่กล้องเริ่มแนะนำตัวบ้าง
"ได้โปรดท่านผู้กล้าทั้งหลาย นามที่ข้าเอ่ยกับหมาป่าใช่นามที่แท้จริงของข้าไม่ แต่ข้าจะบอกกับพวกท่าน นามข้านั้ันคือ มาริ ได้โปรดมาช่วยข้าจากปีศาจร้าย"
"เจ้าคิดว่าจะมีใครมาช่วยเจ้าได้ สาวน้อย อย่านึกว่าข้าไม่รู้ชื่อจริงเจ้า เจ้าเป็นของข้า ไม่ว่าเมื่อไร มาริ สาวน้อยผู้โชคร้าย"
พี่ชายค่อยๆโน้มหน้าลงมา เพื่อจูบผมแต่ผมเอามือบังเอาไว้เสียก่อน
"อย่านะ ท่านเซน็อต"
"ข้าให้เจ้าเรียกข้าว่าอะไร!" พี่ชายตะโกนเสียงดัง
"ไค...ไคโตะ ท่านไคโตะ"
"ดีมาก สาวน้อย"
"อืมมมมม"
แล้วประกบจูบผมอีกครั้ง ว้าาาาา แย่แล้วๆๆๆ เขาเห็นกันหมดเลย ไม่เอานะ พอแล้ว แต่ถึงผมจะทั้งทุบ ทั้งพลักแต่พี่ชายกลับไม่สนใจ นี่มันเหมือนกับเมื่อคืนเลยนี่นา อ๊ะ ลิ้นมัน...เข้ามาแล้ว ย้าาาา อย่านะ หายใจ หายใจไม่ออก
แล้วพี่ชายก็อุ้มผมขึ้นนั่งคล่อมบนตัก ทำให้ผมหันหลังให้กล้อง ค่อยๆรูดซิปที่หลังผมจนเห็นหลังขาวที่ตัดกับผ้าสีดำของผม แล้วเอามือลูบไปมา ไม่เอานะพอแล้ว แต่ผมก็ไม่มีแรงพอจะปฏิเสษ ซ้ำร้ายเพราะหน้าพี่ชายอยู่ตรงคอพอดี เขาเลยงับไปที่คอของผม แล้วมองผ่านคอผมไปที่กล้อง
"เจ้าเป็นของข้า ใครที่เข้ามาใกล้เจ้า ข้าจะจัดการมันให้หมด"
แล้วม่านก็ปิดลงบังผมกับพี่ชายเอาไว้ อากาเนะบอกคัตจบการแสดง ชิซึเนะเปิดม่านแต่ผมก็ยังหมดแรงอยู่บนตักของพี่ชาย ทำไมพี่ชายถึงได้ทำแบบนี้นะ พอเริ่มได้สติผมมองไปที่เพื่อนๆ พวกผู้หญิงกำลังมองมาที่พี่ไคโตะตาเป็นประกาย และพวกผู้ชาย...เขาเอามือกุมเป้าไว้ทำไมอ่ะ (- + -?)
"หยุดหื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ เรื่องจูบจริงต้องเป็นความลับในห้ิงเรา ทุกคนเข้าใจนะ ถ้ามีใครเอาไปบอกนักข้าวโรงเรียนล่ะก็ตาย"อากาเนะบอก
"แล้วเรื่องจูบบนเวทีล่ะ"หัวหน้าห้องถาม
"เรื่องนั้นก็บอกเขาไปสิว่าคงตาฝาด ถ้าเรายื่นยังอย่างนี้บ่อยๆทุกคนก็เชื่อไปเองล่ะ"
"เอาล่ะๆ แยกย้ายกันเก็บฉาก มาริ ไคโตะมาเปลี่ยนเสื้อผ้า"ชิซึเนะบอก
อากาเนะเอาฉากกั้นมาวางเหมือนเดิม ผมค่อยๆเปลี่ยนเสื้อผ้าเนื่องจากว่าชุดที่ผมใส่อยู่มันค่อนข้างจะถอดยากเพราะมันพอดีตัวผม แต่ทำไมเวลาใส่มันง่ายจังนะ ผมได้ยินเสียงจากอีกฝั่ง พี่ชายคงเปลี่ยนเสร็จแล้ว
"นี่พวกนาย! ไปเก็บของสิ มาแอบดูมาริทำไม เดี๋ยวๆนายตายแน่" เสียงอากาเนะดังจากข้างนอก
ผมรีบเปลี่ยนชุดให้เร็วกว่าเดิม แย่ที่สุด ทำไมพวกเขาต้องแอบดูผมด้วยอ่ะ พอเปลี่ยนเสร็จ ผมค่อยๆแอบมองข้างนอกว่าเขาทำอะไรกันอยู่ ทุกคนนั่งประจำที่ของตัวเอง พี่ชายยืนอยู่หน้าฉากกั้นของผม ดูสีหน้าแล้วคงโกรษอยู่ เขาสะบัดหางไปมาเร็วๆเหมือนระบายอารมณ์
ผมก้าวออกมา พี่ชายมองผมแปลกๆ พวกผู้ชายในห้องก็ด้วย สายตาพวกเขาเหมือน...สายตาที่พี่ไคโตะมองตอนเป็นหมาป่า ผมมองกลับมาที่ตัวเอง อ๊ะ นี่ผมใส่ชุดนักเรียนหญิงอยู่นี่นา แล้วมาได้ไงผมใส่โดยไม่รู้ตัวเลยหรอเนี่ย
"ชิซึเนะ ชุดเราอยู่ไหน แล้วเอาชุดนี่ให้เราใส่ได้ไงอ่ะ"ผมหันไปถาม
"ขอโทษนะ แต่เอาทำน้ำหกใส่อ่ะ ชุดเลยส่งไปซักอยู่ เพราะงั้นใส่ชุดนี่ไปก่อนนะ"
สุดท้ายผมเลยต้องนั่งอยู่ที่ห้องโดยใส่ชุดนั้น หลังจากการแนะนำตัวรู้สึกจะมีคนจากห้องอื่นมาที่ห้องของผมมากมาย ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง แต่ทุกคนในห้องก็ช่วยกัน กันเอาไว้ไม่ให้เข้ามาจนสุดท้ายพวกเขาก็กลับไปกันเอง
ผมได้โอกาศจึงไปเข้าห้องน้ำ ไปคนเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอกมั่ง แค่แปบเดียวเอง เฮ้อ~ ดีที่ไม่มีคนอยู่ ผมรีบเข้าไปแล้วออกมา แต่ว่ามีเสียงขัดขึ้นมา พอหันไป แย่แล้ว มากันตั้งสามคนเลยหรอ ไม่อยากเจอใครเลยแท้ๆ
"ว่าไงสาวน้อย ไม่รู้หรือจ๊ะว่านี่มันห้องน้ำชาย"หนึ่งในนั้นพูดขึ้น
"ก็ผมเป็นผู้ชายนี่นา"
"ก็ชุดที่ใส่มันไม่ใช่ผู้ชายนี่ เอ๋! เดี๋ยวก่อนนะ เธอใช่ เอรีน่าจังหรือป่าว"
"โอโห้ โชคดีชิป จัเการเลยดีกว่า"
"เดี๋ยว กรูก่อน"
"หยุดนะ จะทำอะไรนะ ปล่อยนะ!"
พวกเขาพุ่งเขามาหาผม สองคนในนั้นเขามาล็อกแขนผมเอาไว้ ส่วนอีกคนนั้นดูเหมือนเขาจะเป็นหัวหน้าเพราะสั่งทั้งสองคนนี่ได้ ผมต้องจัดการเขาก่อน พอเขาเดินเข้ามา ผมใช่แรงยึดจากทั้งสองคน กระโดดเท้าทั้งสองข้าง และทีบไปที่เจ้าหัวโจกนั้นจนเขาล้อม
ได้ผล ทั้งสองคนที่เหลือตกใจเล็กน้อย ผมใช่โอกาศตอนนั้น ขัดเท้าคนทางซ้ายมือจนเขาล้มไปอีกคน และใช่จังหวะต่อมาพลิกมืออีกคนไปด้านหลังจนเขาร้อง โอ็ย! แล้วขัดขาให้เขาล้มไปอีกคน แต่เพราะผมไม่ทันได้ระวังตัว เจ้าหัวโจกมาจากไหนไม่รู้ แล้วมันก็ต่อยมาที่ท้องผม ผมจุกจนล้ม
"ฤทธิ์มาดีนัก อยู่เฉยๆนะแหละดีแล้ว"
เขาพูด แล้วลงมาคร่อมตัวผมไว้ ซุกไซ้อยู่ที่คอผม น่าขยะแขยงที่สุด ไม่นะ ถึงผมจะอยากขัดขืนอย่างไงแต่ก็ไม่มีแรงเลย มันเจ็บ เจ็บเหลือเกิน ซ้ำร้าย เจ้าสองคนที่เหลือเข้ามาล็อกแขนขาผมทั้งหมดจนขยับแทบไม่ได้
ไม่นะ พี่ชายช่วยด้วย ช่วยผมด้วย ผมกลัวผมสัญญา ว่าจะไม่มาคนเดียวอีกแล้ว ช่วยด้วยครับ
" พี่ชาย "
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
ตัดชับๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆ ให้ทุกคนลุ้นว่ามาริจะเป็นไงต่อไป ตอนหน้าพี่ชายคงมาไม่ทันและมาริก็คง...
เรื่องราวเริ่มเลวร้าย พี่ชายโมโหมากจนกักมาริเอาไว้แต่ในห้อง สั่งสอนร่างกายของมาริจนไม่อาจขัดคำสั่งพี่ชายได้ ไม่ว่าเช้า กลางวัน เย็น ถ้าไม่ได้รับอนุญาติจะไม่สามารถออกจากห้องได้เลย
....ที่พูดมาผมล้อเล่นนะครับ (หรือมีใครอยากให้เป็นแบบนี้)
รอติดตามตอนต่อไปนะครับ
หัวข้อ: [รวมซีรี่ย์]เมื่อแมวไม่ได้เดินสี่ขาอีกต่อไป-ภาค3P - บทที่7 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ) ย้ายได้เลยครับ (อ่าน 128346 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก