ขอโทษที่มาต่อช้าสุดๆครับ เพราะตอนนี้เขียนแล้วลบ ลบแล้วเขียนอยู่หลายรอบ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ไปอ่านกันเลยครับ
** ควรเตรียมทิชชู่ กับเลือดสำรอง ** คนที่รอมาตลอดก็คงสมหวัง
บทที่7 ขอบคุณครับที่มาช่วยผม อีกครั้ง พี่ชาย
ภาค ก็คุณน่ารัก...แล้วแมวอย่างผมจะอดทนไหวหรอ
( ไคโตะ - มาริ )
( ไคโตะ )
ผมพานายน้อยมาริกับมาที่บ้าน ตกใจเล็กน้อยที่คุณมานะอยู่ที่บ้าน เขาเป็นห่วงมาริจนทิ้งงานมาและแค่ได้ยินเสียงของคุณมานะ นายน้อยก็ตื่นขึ้นมาทันใด ผมวางเขาลงที่โซฟา ปล่อยให้นั่งคุยกันกับคุณมานะตามประสาพี่น้อง ส่วนผมก็จัดการเตรียมน้ำชาสมุนไพร ให้ทั้งสองดื่มก่อนจะขอตัวขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า
ผมรู้สึกแย่มากๆเลยที่ทำหน้าที่ ทั้งคนรับใช้ บอดี้การ์ด และพี่ชายไม่ได้เรื่อง เพราะผมเอาแต่คิดเรื่องส่วนตัว จนลืมเรื่องงานไปเสียสนิท ใช่ ผมหึงนายน้อยมาริ หึงมากจนไม่อยากให้ใครหน้าไหนมามอง หรือมาสัมผัส มันไม่ผิดไม่ใช่หรือที่ผมจะ...รู้สึกแบบนี้
ก็ผมน่ะ เป็นแมวของคุณมาริรักคุณมาริได้แค่คนเดียวนี่นา ถึงจะพยายามห้ามตัวเองแค่ไหนแต่มันก็อดไม่ได้ทุกที การแสดงที่ผ่านมาทั้งสองวันนี้ ผมตั้งใจแสดงมากๆ...ไม่ใช่เพราะอะไร แค่ต้องการให้ทุกคนรู้ ว่าผมเป็นเจ้าของนายน้อย แต่การที่ผมทำแบบนี้ กับยิ่งทำให้มีคนคลุงคลั่งนายน้อยมากยิ่งขึ้นกว่า
รวมถึงผม ที่หึงเขามากๆแต่ก็พยายามเก็บเอาไว้จนเกือบทำให้นายน้อยถูกข่มขืน เจ้าฮาจิ ทั้งๆที่มันรู้จักกับมาซาโตะ แต่กลับไม่ห้ามตั้งแต่ครั้งแรก มันก็น่านัก แต่ดีที่มันยังช่วยจัดการให้ครั้งนี้ มาซาโตะมันจะเป็นอย่างไงก็ช่างมัน
คิดอะไรมามากมาย ผมก็ปล่อยให้สายน้ำเย็นไหลผ่านตัวผมไปด้วย และอยู่ก็มีมือแทรกเข้ามากอดเอวผมจากด้านหลัง กลิ่นนี้ผมจำได้ดี กลิ่นหอมของลูกพีชสุก หอมหวาน กลิ่นของนายน้อย
"นายน้อย เข้ามาได้ไงครับ และคุณมานะ"
"เปิดประตูเข้ามา พี่มานะกลับไปที่ทำงานแล้ว"เขาพูดแต่ยังกอดผมอยู่ ผมรู้สึกได้ว่านายน้อยไม่ได้ใส่เสื้อ
"แล้วเสื้อผ้าไปไหน ทำแบบนี้มันไม่ดีนะครับ"
"...ผมอยาก ให้พี่ชายช่วยลบรอยสกปรกพวกนี้...เหมือนเมื่อวาน"
"อยากเลยครับ มันไม่ดี...ทำแบบนั้นผมจะ..."ผมหันไปหานายน้อย
"จะอะไรครับ"ผมมองลงไปที่ผิวขาวเนียน ยิ่งมันกระทบกับแสงไฟยิ่งทำให้ดูน่ากินเข้าไปอีก
"จะจับกดนายน้อย"
"จับกด?" เขาพูดและเอียงคอ น่ารักจัง
"s_x ไงครับ"
"อ๊ะ!" เขาตกใจจนผลักผมออกห่าง ท่าทางลังเลเล็กน้อย ก่อนจะเขามากอดผมอีกครั้ง "ถ้าพี่ชายต้องการ ก็ได้นะครับ"
"สำหรับผมแล้วขึ้นอยู่กับนายน้อย ....มาริ ถ้ามาริต้องการจริงๆต้องบอกพี่สิ พี่ไม่อยากบังคับมารินะ"
"...ผมอดทนมาตลอด จริงๆแล้วตั้งแต่ที่พี่ชายมาอยู่กับผม ผมพยายามปฏิเสษตัวเองมาตลอดว่า ผมชอบพี่ชาย ตอนแรกผมก็แค่ชอบ แต่ตอนนี้ผม...ผมรักพี่ชายนะครับ และตอนนี้ผมต้องการพี่ชาย อยากให้มีสิ่งยืนยัน ว่าผมเป็นของพี่ชาย และพี่ชายเป็นของผม"
เขากอดผมแน่น คำอธิบายมากมายพลั้งพลูนออกมา คำพูดจากร่างบาง จากเสียงที่ออกจะติดหวาน ทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ จนอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบเขา รสหวานราวกับผลไม้ที่สุกเต็มที่ แทรกอยู่ภายในปากของมาริ กลิ่นลูกพีชจากตัวและเส้นผมยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมยิ่งขึ้น
สายน้ำที่ไหลผ่านร่างกายของเรา ไม่อาจดับความร้อนในตัวเราสองคนได้เลย ผมพยายามไม่รุนแรงกับมาริ แต่เขากลับเป็นฝ่ายที่เรียกร้องเอง ผมแค่แตะปลายลิ้นเบาๆเพื่อไม่ให้มาริตื่นตกใจแต่เขากลับเกี่ยวพันกับผม เพื่อจะบอกผมว่า มากกว่านี้ก็ได้
ผมปิดน้ำแล้วพาร่างของเขาไปที่เตียง หยิบผ้าขนหนูเช็ดหัวและร่างกายเขาให้แห้ง เพราะผมกลัวเขาไม่สบาย เพราะกิจกรรมต่อไปนี้ มันอาจทำให้เขาอ่อนแรง และเหนื่อยล้าจนอาจจะไม่สบายได้ แต่แค่การสัมผัสผ่านเนื้อผ้า ส่วนั้นของมาริก็แสดงความต้องการออกมาแล้ว
" พี่ชาย ได้โปรดเริ่มเถอะครับ"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
( มาริ )
ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมต้องการพี่ชาย ต้องการไคโตะ แค่พี่ชายสัมผัสผม...ถึงจะแค่ผ่านผ้าผืนบางแต่ผมก็อดไม่ได้จริงๆที่จะพูดออกไปแบบนั้น ก็ร่างกายเปลือยเปล่าของคนที่ผมชอบอยู่ตรงหน้านี่นา แล้วกลิ่นของพี่ชายอีก กลิ่นของเพศชาย
พี่ชายลุกขึ้นมาแล้วจูบผมอีกครั้ง ผมรู้สึกดีทุกครั้งที่พี่ชายจูบ เวลาที่เขาใช้ลิ้นของเขาเกี่ยวพันกับผม มาเหมือนเราได้เป็นหนึ่งเดียวกัน แค่นี้ผมก็รู้สึกดีมากๆแล้ว แล้วถ้าพี่ชายเข้ามาล่ะ มันจะรู้สึกดีแค่ไหนกันนะ
พี่ชายผละออกไปแล้วจูบลงที่หน้าผากผมเบาๆ เลื่อนลงไปที่ต้นคอกัดเบาๆแต่มันคงเป็นรอยเพราะผิวที่ขาวบางของผม ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า รอยแดงๆที่คอผมเกิดขึ้นได้ไง แค่คิดผมก็ดีใจจนแทบร้องไห้แล้ว
ไม่ว่าส่วนไหนของร่างกายผมพี่ชายก็สำรวจมันจนหมด จนรู้ว่าตรงไหนที่ผมรู้สึกดี มือของพี่ชายกอบกุมส่วนนั้นของผมเอาไว้ ฉุดรั้งผมไปตามจังหวะที่เขาต้องการ จนผมไม่ทันรู้สึกตัวเลยว่า นิ้วของพี่ชายแทรกเข้ามาตอนไหน มันควานไปทั่วถึงแม้มันจะเจ็บตอนแรกแต่พี่ชายก็ค่อยๆเบามือลง จนผมต้องร้องครางออกมา
ผมรู้สึกเริ่มชินพี่ชายหยุดแล้วเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ใหญ่โตกว่าเข้ามา เจ็บ แต่ผมก็พยายามอดทนเอาไว้ ก็พี่ชายกำลังเข้ามาเป็นส่วยหนึ่งกับผม ถ้าผมร้องตอนนี้...พี่ชายก็จะหยุด แต่ผมห้ามน้ำตาตัวเองไม่ได้เลย
"เจ็บหรอครับ ผมหยุดก่อนก็ได้นะครับ"
"อย่าครับ ได้โปรดอย่างหยุดนะครับ" ผมกอดคอพี่ชายเอาไว้ เพื่อบอกเขาว่า อย่าหยุด
ทุกครั้งที่แทรกตัวเข้ามา มันเจ็บมาก แต่ผมพยายามบอกตัวเองและคิดเสมอว่า อีกไม่นาน ผมและพี่ชายก็จะได้เป็นหนึ่งเองกัน แค่นั้นผมก็ลืมความเจ็บทั้งหมดแล้ว ผมยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อพี่ชายเข้ามาในตัวผมจนหมด
"ยิ้มอะไรครับ ไม่เจ็บหรอ"
"นิดหน่อยครับ...แต่ ดีใจที่พี่ชายกับผมเป็น...ของกันและกันมากกว่า"
"มันยังไม่จบหรอกครับ"
"อ็ะ!...อย่าเพิ่ง...ขยับสิครับ...อ๊าาาา"
เหมือนแกล้งยิ่งผมบอกว่าอย่าพี่ชายกลับยิ่งขยับเร็วกว่าเดิม บ้า! แบบนั้นนะมัน มัน อืมมม ทำไมมันโดนตรงที่ผมรู้สึกดีตลอดเลยอ่ะ ถ้ามองตาพี่ชายตอนนี้จะ้ห็นแววตาที่เปลี่ยนไปได้เลย มันดูแข็งกร้าวและ...หื่นกระหายราวกับตอนที่เขาเล่นเป็นหมาป่า
ผมลูบไปตามใบหน้าของพี่ชาย เขาจับมือผมแล้วจูบลงไปบนมือผม แล้วค่อยๆประสานนิ้วของเราเข้าด้วยกันและกุมมือของเราไว้ด้วยกัน ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะของเรา มีบ้างที่ผมตามไม่ทัน แต่เขาก็ค่อยลดช้าลง ก่อนจะพาผมไปตามจังหวะที่พี่ชายกำหนดอีกครั้ง
แล้วเขาก็หยุด ค่อยถอดตัวเองออกไป อ๊ะ! ทำไมล่ะครับ หยุดทำไม เขาไปนั่งที่หัวเตียงเอาหมอนพิงไว้ที่หลัง เหมือนกับพี่ชายจะอ่านใจผมได้เขายื่นมือมาให้ผม ผมจับมันเอาไว้เขาดึงผมเข้ามาในท่าที่ผมนั่งตักของพี่ชาย แล้วกระซิบข้างหูผม
"ลองขยับเองบ้างสิครับ"
"มะ...ไม่เอา มัน มันน่าอาย ผมทำไม่ได้หรอกครับ"
"งั้นเราก็หยุดกันแค่นีี้ล่ะกันนะครับ"เหมือนกับบังคับผม แต่ทำไงได้ ผมค่อยนั่งลงบนแก่นกายของพี่ชาย ครั้งนี้มันเหมือนผมรู้สึกถึงส่วนนั้นของพี่ชายได้อย่างชัดเจน และสมจริงจนผมต้องร้องออกมา อย่างตกใจ แต่ดูเหมือนพี่ชายจะไม่ยอมช่วยผมเลย
"พี่ชายฮะ ช่วยผม...อย่าหยุดสิครับ"เขายิ้ม
"ลองขยับเองสิครับ"
มันเหมือนคำสั่ง และผมก็ทำตาม เพียงแต่ครั้งนี้ผมเป็นคนนำ ส่วนนั้นของพี่ชายเข้ามาลึกมากมันเหมือนกับว่าเขามากกว่าเดิมจริงๆ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเพราะผมิยู่ในท่านี้กันแน่ พี่ชายไม่ได้อยุ่นิ่งแล้ว เขาจับเอวผมไปตามที่เขาต้องการ กระแทกเขามาจนในหัวผมขาวโผน คิดอะไรไม่ออก จนผมกำลังจะเสร็จ
"พี่ชาย ...อืม ไคโตะ มาริ ..อ็า มาริจะเสร็จแล้ว จะไปแล้ว"
"มาริ พี่ก็..พี่ก็ อ็าาาา"
"อืมมมม"
เกมส์รักที่เพิ่งจบไปไม่ได้ทำให้พวกเราอิ่มได้เลย และเราก็เริ่มมันขึ้นอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งจนกว่าเราจะเติมเต็มกันและกันจนพอ
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
สวัสดีครับ ตอนหน้าจบแล้วนะครับ รอภาคใหม่....3P มีใครอยากอ่านบางครับ
คงมีคนอยากอ่านนะ เพราะรู้สึกเหมือนหายไปหลายคนเลย ผมเลยรู้สึกเหมือนว่า...เราแต่งนิยายได้ไม่ดีพอ ถ้าไงช่วยบอกด้วยครับ คนเขียนเหมือนตังเองมีความผิด TOT
ตอนหน้าตอนจบภาค มีอะไรน่ารักๆมาฝากด้วยนะครับ
หัวข้อ: [รวมซีรี่ย์]เมื่อแมวไม่ได้เดินสี่ขาอีกต่อไป-ภาค3P - บทที่7 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ) ย้ายได้เลยครับ (อ่าน 128337 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก