บทที่1. เรื่องเล่าของแมวน้อย
ภาค แมวขโมยตัวร้าย กับ สองตัวร้ายสุดหื่น
( เรียวมะxจิเอโกะxเคียวยะ)
ผมเป็นแมวที่หนีออกมาจากศูนย์ แต่ชีวิตผมนั้นแสนจะสุขสบาย เข้ามาสิครับ ผมจะพาไปดูที่อยู่ของผม ....ที่นี่เป็นตึกร้าง แต่ที่จริงก็ไม่ใช่หรอกครับ ก็แค่ที่นี่เป็นโรงแรมสามดาวแต่ถูกธนาคารยึด ไม่มีคนอยู่ผมก็เลยเข้ามาอยู่แทน อยู่ที่ชั้นบนสุดเลยครับ
ที่นี่มีแปดชั้น ที่ชั้นแปดจะเป็นห้องๆเดียว คือชั้นอื่นๆมันจะมีหลายห้องแต่ชั้นเนี่ยมันเป็นแบบ...เหมือนบ้านลอยฟ้าของผมเลย ถึงไฟฟ้าจะโดนตัดแต่ก็ไม่เกินความสามารถผมที่จะแอบต่อไฟมาใช้จากตึกข้างๆ ส่วนเรื่องน้ำใช้ก็เหมือนกัน เพราะที่นี่มีแท้งค์น้ำสำรองอยู่เวลาใช้หมดก็แค่ดึงมาจากตึกข้างๆ 555+
ส่วนเรื่องอาหาร...ผมเป็นแมวนี่ครับ พอตกกลางคืนก็แอบไปขโมยมาจากร้านค้าบ้าง จากบ้านคนอื่นบ้าง แล้วก็เอากลับมากินที่ห้อง และไม่ลืมที่จะเอาขยะไปทิ้งข้างนอก เพื่อกำจัดหลักฐานการมีอยู่ของผม
คงงงกันสินะครับว่าผมหนีออกมาได้ไง อืมมมม...จริงๆมันต้องเริ่มตั้งแต่ผมยังเด็กเลยนะ อยากฟังไหม อยากหรอ ก็ได้เขาจะเล่าให้ฟังนะเมี้ยวววว
คือว่าจริงๆและเขาเป็นแมวต้นแบบล่ะ หมายเลขประจำตัวก็ โค้ดเนม00 ผมไม่เหมือนคนอื่นๆที่เห็นเจ้านายแล้วจะหลงรัก เพราะว่าผมมีพลังอย่างอื่น นั้นคือถ้าใครสบตาผมเขานั้นแหละที่จะเชื่อฟังผมแทน และนั้นเองคือสาเหตุให้ผมถูกพวกเขาจับแช่แข็งเอาไว้ แต่ก่อนที่จะถูกจับแช่แข็งผมมีเพื่อนสนิทยู่สองตัว เขาคือ หมายเลข 2กะ4 พวกเขาเหมือนกับพี่น้องของผม เพราะเกิดจากโครงสร้างดีเอ็นเอ ต้นแบบของผม
และเพราะมันบังเอิญว่าตอนนั้นมีการรณรงค์ลดใช้พลังงาน หยุดใช้พลังงานทั่วประเทศสองชั่วโมง และบังเอิญว่าที่ศูนย์เครื่องปั่นไฟสำรองเสีย ผมเลยหนีออกมาได้ และจับยัดหมายเลย2 เข้าไปแทน ผมนี่เก่งมากๆเลยนะครับ ไม่มีใครรู้เลยสักคน
แต่ก็ต้องขอบคุณพวกเขานะครับ เพราะที่ศูนย์มีการสอนเรื่องต่างๆ เช่น การทำอาหาร งานบ้าน ช่างไฟ และอื่นๆ แล้วแต่ว่าใครจะสนใจเรียนอะไรแต่บางตัวก็ไม่เรียนอะไรเลย ส่วนผม ผมเรียนมันทุกอย่างนั้นแหละ เพราะงั้นเลยขโมยไฟกะน้ำมาใช้ได้นะสิ แต่มันไม่ได้มีแค่นั้น เพราะช่วงหลังมานี้การขโมยอาหารเป็นเรื่องน่าเบื่อ
ผมเลยตัดสินใจทำอย่างอื่น นั้นคือ ขโมยของมีค่า เพชรพลอยของคนรวยมีมากมาย หรือของมีค่าเช่นทองที่ทุกคนมักมีติดตัว ผมจึงมีกินสบาย บางทีก็รับงานจากคนที่ต้องการให้ไปขโมยของชิ้นนั้น และงานที่ผมรับชิ้นต่อไปก็คือ เพชรแท้ น้ำหนักหลายกระรัต มูลค่าไม่ต่ำกว่า 15,000,000 ล้าน ค่าแรงก็งามมากๆ ตั้งล้านหนึ่ง
ติดตรงที่เจ้าของมันเป็นยากุซ่าเนี่ยสิ ระบบรักษาความปลอดภัยก็สุดยอดถ้าเป็นคนเข้าไปคงถูกฆ่าตาย แต่ผมเป็นแมวนี่ครับ เล่นยิมนาสติกด้วย เพราะงั้นแค่พวกที่อยู่รอบๆบ้านผมก็กระโดดข้ามไปอย่างง่ายดาย เข้ามาได้ก็ใส่แว่นที่มองเห็นเลเซอร์ตรวจจับการเคลื่อนไหววิ่งไปมา หลบตรงโน่นทีตรงนี้ที ก็เข้าถึงของแหละ ....สวยมากเลยเมี้ยว แบบนี้คงต้องเก็บไว้เอง
ไม่บ่อยนักที่ผมจะเก็บของเอาไว้ ยกเว้นของที่สวยถูกใจ หรือมีค่ามากๆ ผมจะเก็บเอาไว้เอง เมื่อได้ของที่ต้องการแล้วผมก็รีบออกมา หายตัวไปไม่ออกมาพบเจอใครสักระยะ
สามวันต่อมา
"บัดสบ เพชรนั้นมีค่าตั้งกี่ล้าน แล้วพวกแกทำงานกันอย่างไง"หัวหน้าแก็ง เคนอิชิ ตะโกนด่าพวกลูกน้อง
"ขอโทษครับนายท่าน แต่พวกเราไม่เห็นใครเลยนะครับ เซนเซอร์ก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยครับ พวกเราเลย...เลย"
ชายหนุ่มอายุเลขสี่.แต่กลับมีใบหน้าและรูปร่างราวกับคนอายุเพิ่งสามสิบต้นๆมีใบหน้าที่เครียดมากกว่าเดิม เพราะเพชรชิ้นนั้นเขาได้รับมาจากหัวหน้ารุ่นก่อนที่เปรียบเหมือนพ่อของเขา มันเป็นของดูต่างหน้า และเป็นของที่ตกทอดมายังรุ่นต่อรุ่น
"งั้นพวกแกก็ตายซะ! เป็นการชดใช้ที่ดีที่สุด!"
"เดี๋ยวก่อนสิครับคุณพ่อ" ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
"เฮ้อ~ มีอะไรฮาจิ" หัวหน้าแก็ง ถามลูกชายอย่างเหนื่อยใจ
"จริงอยู่ว่าพวกเขาสมควรตาย แต่บุคลากรเก่งๆก็ยากนะครับ เพราะงั้นผมว่าเราเรียก พี่เรียวมะกับพี่เคียวยะมาดีกว่าครับ พวกเขาถนัดเรื่องแบบนี้ิอยู่แล้ว"
"งั้นก็เอาตามนั้น พวกแกรอดตายไป ออกไปซะ"
"ครับ"หลังจากไล่พวกลูกน้องไม่ได้เรื่องออกไปเรียบร้อย เขาก็สั่งให้ฮาจินั่งลงที่เก้าอี้ข้างหน้าเขา
"ฮาจิ ฉันได้ข่าวมาว่าแก...รังแกมาซาโตะอย่างงั้นหรอ"คำพูดที่เอ่ยถึงลูกชายของตละกูลรอง ไม่ได้ทำให้ฮาจิรู้สึกอะไรเลยสักนิด
"คุณพ่อไม่ต้องอ้อมค้อมหรอกครับ ใช่ ผมเป็นผัวของมาซาโตะนั้นแหละ ตอนนี้มันยังอยู่ในห้องผมอยู่เลย นอน...ไม่ได้สติ"
"แกมัน! ...รู้ไหมว่าแม่ของมาซาโตะ เขาเป็นห่วงลูกชายเขาน่ะ เขามาบอกฉันว่า หลังๆมานี้ลูกชายเขาดูเศร้าๆ กลับบ้านมาก็มีแต่แผลถึงไม่ได้ร้ายแรงแต่ก็ทำเอาลูกเขาสลบทันทีที่ถึงบ้าน"
"มันอ่อนแอเองต่างหาก"
"ฉันก็ไม่อยากพูดอะไรหรอกนะ แต่อยากให้แกเลิกทำกับเขาแบบนั้นได้แล้ว อีกประมาณสองเดือน มาซาโตะจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ถ้าไปสภาพร่ากายแบบนั้นมันจะแย่งเอา"
ตึงงงง!
"มันจะไปที่ไหนไม่ได้! ถ้าผมไม่อนุญาติ!" ฮาจิทุบโต๊ะต้วยความโมโห ก่อนจะออกไปจากห้อง
"ไอ้เด็กหัวดื้อ ทำเป็นหวงของ ถ้าเขาไม่อยู่ขึ้นมาจริงๆแล้วจะรู้สึก" ผู้เป็นพ่อพูดอย่างเหนื่อยใจ เขารู้มานานแล้วว่า ฮาจิชอบผู้ชายด้วยกัน และเพราะฮาจิเป็นลูกชายคนที่สามจากทั้งสี่คน การที่ชอบผู้ชายจึงตัดเรื่องแย่งสมบัติไปได้ เขาจึงไม่ว่าอะไร แต่นี่ดันเอามาซาโตะเข้ามาเกี่ยวด้วยแบบนี้มัน....
เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เรื่องวุ่นวายตอนนี้คือ จัดการเจ้าหัวขโมยที่เอาของสำคัญ ของเขาไป เขากดเบอร์โทรไปหาเรียวมะกับเคียวยะ สั่งงานแล้วว่างสาย .....มองออกไปทางหน้าต่างบานใหญ่ของห้องด้วยสายตายที่เย็นชา
อีกด้านหนึ่ง บนรถคันหรู
"เรียวมะ นายท่านสั่งให้ตามหาเพชรที่ถูกขโมยไปด่วน"ชายหนุ่มอายุ23 ในชุดสูทสีดำ บอกน้องชาย หน้าตาที่มีตำหนิตรงคิ้วข้างซ้ายจากการต่อสู้ทำให้เขาดูเป็นยากูซ่ามากกว่าทนายความ แต่เพราะส่วนสูง192เซนฯ รูปร่างที่กำยำสูงใหญ่ บวกกับการว่าคดีความที่ไม่ว่าใครก็ต้องยอมรับ ทำให้้เขาเป็นทนายที่น่ากลัวในสายตาของคู่แข่ง และได้รับฉายาว่า ทนายเถื่อน
"หรอครับพี่ แต่ผมกำลังจะเจอคนที่ขโมยภาพสีน้ำมันราคา13.5ล้านแล้วนะ" แฝดผู้น้องของเคียวยะ ที่รูปร่าง หน้าตา และส่วนสูงไม่ได้ต่างกันเลย แตกต่างกันที่แฝดผู้น้องมีแผลตรงคิ้วข้างขวาและใส่แว่นตลอดเวลา บวกกับนิสัยขี้เล่น แบบตลกร้ายที่ใครเจอเข้าคงต้องหลีกหนี จนได้ฉายาว่า หมอนรก
"งั้นรีบทำให้เสร็จ จะได้กลับสำนักงานแล้วปิดงาน รับเงินแล้วรีบไปเครียงานกับนายท่าน"เคียวยะะสั่งก่อนจะจดงานลงไปในสมุดโน็ต
"ครับๆ เจ้านายยย"ชายหนุ่มลากเสียงยาวกวนแฝดผู้พี่ พวกเขาเปิดสำนักงาน ตามหาของที่สูญหาย ด้วยสมองอันฉานฉลาด(แกมโกง)ของเคียวยะ พ่วงมากับดีกรี ทนายขั้นเทพ ทำให้ขโมยทั้งหลายต่างก็หวาดกลัว ส่วนเรียวมะถึงจะดูขี้เล่นไม่เอาอ่าวอะไร รวมถึงความเจ้าชู้ แต่ถ้าขโมยผู้โชคร้ายยังขัดขืน เขาจะได้เจอกับหมอนรกอย่างเรียวมะแน่นอน
"แล้วเป้าหมายอยู่ที่ไหน"เคียวยะะถาม
"ตึกโรงแรมมาจิมะน่ะครับ"
"มันถูกธนาคารยึดไม่ใช่หรอ"
"ก็จริงนะครับ แต่เจ้านั้นก็เข้าไปอยู่ได้ ผมตามตั้งนานกว่าจะเจอ เพราะไม่เคยมีใครเห็นหน้า แต่เพราะเจ้าตัวบังเอิญทำหลักฐานชิ้นโตหล่นเอาไว้"
"อะไรล่ะ"แฝดผู้พี่ถาม
"ก็ขนแมวไงล่ะครับ"
"อย่ารีลา เดี๋ยวจะโดนอัด"เคียวยะเลยเริ่มโมโห แต่ก็แค่พักเดียวจนเขาแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมเขาถึงอยากรู้จัง ว่าเจ้าแมวตัวนี้เป็นอย่างไร
"กลัวแล้วครับๆ ในแฟ้มเขียวของผมอ่ะ หมวดปิดคดี คดีที่สาม มีรูปอยู่ผมถ่ายได้ที่ตลาด ตอนเจ้าตัวนั้นมาซื้อของ ผมก็แปลกใจนะที่เขาไปอยู่ที่ตึกนี้ แต่พอสืบไปเรื่อยๆก็เลยรู้ว่า...เจ้าตัวแอบขโมยน้ำไฟจากตึกข้างๆ เลยอยู่ได้สบาย"เรียวยะมองรูปแมวตัวแสบในรูป ผมและหางสีชมพู่อ่อน ตัดกับผิวสีขาวออกแดงเล็กน้อยราวกับหิมะเปื้อนเลือดสีจางๆ ดวงตาสีน้ำตาลธรรมดาแต่ถ้ามองดูดีๆแล้ว จะเห็นว่ามีสีแดงแสมอยู่
เคียวยะมองรูปสิบกว่าใบที่เรียวมะถ่ายเอาไว้ แล้วก็สะดุดกึก กับภาพสุดท้าย แมวตัวแสบกำลังเล่นน้ำฝนบนด่านฟ้าของตึก ในสภาพที่ร่างกายเปลือยเปล่า จนเห็นทุกสัดส่วน เขาคิดว่าเจ้าแมวนี่ใจกล้าไม่เบาที่กล้าแก้ผ้าเล่น แต่ถ้าคิดดีๆ ช่วงฝมตกใครจะสนใจเรื่องแบบนี้ ในเมื่อทุกคนกำลังทำงานอยู่
"แล้วรูปนี้มันอะไรของมึง"เรียวมะหยิบรูปนั้นให้เคียวยะดู ชายหนุ่มยิ้มกวนๆให้พี่ชายก็จะบอกว่า
"ถึงจะเป็นขโมย แต่ก็สเป็กผมอ่ะ มันก็...นะ เล่นด้วยหน่อยจะเป็นไร"
"เออๆ แล้วแต่มึงล่ะกัน" แรกเริ่มที่รู้ว่าน้องชายชอบผู้ชายด้วยกันก็ตอนที่มันฟันเพื่อนสนิทเขานั้นล่ะ ตอนนั้นทะเลาะกันแทบตาย แต่มารู้เอาตอนหลังว่าเพื่อนเขานั้นแหละที่จะมอมยาตัวเขาเอง แต่มันดันคิดว่าเคียวยะเป็นเขา ก็เลยฟันกัน
พอรู้อย่างนั้น เขาก็เลยห่างๆออกมาแต่กลับสนิทกับเรียวมะมากขึ้น เขาก็ไม่ได้เกลียดพวกเกย์อะไร แค่โกรธๆที่แม่งมาฟันคนใกล้ตัว แต่เขาก็ยังนิยมผู้หญิงมากกว่า พวกผู้ชายไม่เคยมองซักครั้ง ไม่เหมือนเรียวมะ รายนั้นได้หมดชายหญิง
"เอาล่ะถึงแล้ว"เรียวมะเอารถเข้าไปจอดในตึก
"เข้ามาจอดได้ไงว่ะ เขาปิดตึกห้ามคนนอกเข้านิ"
"ผมซื้อมาแล้ว แค่ไม่กี่ล้านเอง ปรับปรุงซักหน่อยก็ใช้ได้ล่ะ"
"แล้วแต่มึง แต่อย่าเอามาโยนให้เหมือนรีสอร์ทนั้นล่ะกัน"
"ก็อันนั้นมันอยู่ไกลผมก็เลยขี้เกียจไปๆมาๆ แต่ที่นี่มันใกล้ๆ แล้วผมก็จะมาอยู่ที่นี่ด้วย"
"อืม....เริ่มงานเถอะ"
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
ขอโทษที่หายไปนานนะครับ จริงๆกะว่าจะพิมพ์ใหเเสร็จภาคนี้ก่อน แต่มีคนเรียกร้องเลยเอามาลงให้หนึ่งตอน เนื้อหาตอนแรกอาจจะงงๆนิดนะครับ แล้วก็ต้องขอโทษไว้ก่อนด้วย เรื่องที่อาจจะมาต่อช้า เพราะว่าตอนอื่นยังไม่เสร็จดีและยังมีเรื่องส่วนตัวที่ต้องจัดการอีกมากมาย แต่กลัวจะทิ้งไปนานแล้วลืม เลยมาลงก่อน(+มีคนเรียกร้อง)
พูดถึงเรื่องนี้ ก็ค่อนข้างเขียนยากครับเพราะว่ามันออกsm แถมยัง3pอีก แต่รับรองว่าอ่านแล้วเบื่อncแน่นอน เพราะตอนหน้าก็ที่เตียง ตอนต่อไปก็ที่เตียง แล้วมีสาระนิดหน่อยจบก็ที่เตียง 555 ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด พรุ่งนี้เย็นๆจะเอามาลงต่อให้นะครับ
อ่านแล้วเม้นด้วยนะครับ เพราะทุกเม้นจะเป็นกำลังใจให้นักเขียน
หัวข้อ: [รวมซีรี่ย์]เมื่อแมวไม่ได้เดินสี่ขาอีกต่อไป-ภาค3P - บทที่7 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ) ย้ายได้เลยครับ (อ่าน 128402 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก