หัวข้อ: [รวมซีรี่ย์]เมื่อแมวไม่ได้เดินสี่ขาอีกต่อไป-ภาค3P - บทที่7 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ) ย้ายได้เลยครับ

[moobarpalang]

อ้ากกกกกกกกกกก

รีบมาต่อเร็วๆเลยนะ

อดใจรอไม่ไหวแล้ว

[Nus@nT@R@]

ภาคนี้ท่าทางจะสนุกนะเนี่ย

[tonkhaw]

เเต่อ่านคุณสมบัติของว่าที่สามีเหมียวน้อยของเรา ก็หยองเเล้ว
เเบบนี้เหมียวเราไม่สลบคาเตียงหรอกหรอ
อย่ารุนเเรงมากนะ เขาขอ

[patchylove]

 :oo1 อยากอ่านแล้วอ่ะ เมี๊ยวว

[WilpeR]

เย้ 3Pมาแล้ว SMซะด้วยต้องติดตามซะแล้ว >3<

สองพี่น้องทำงานง่ายเลย  เพราะคนที่ขโมยเพชรของนายท่านก็คือคนที่กำลังงไปจับเนี่ยแหละ 555+

[mystery Y]

แมว 3pมาแล้ว~แอบสงสารจิเอโกะสองพี่น้องฝาแฝดตัวอย่างกับตึก สูง192 นี่คนหรือเสาไฟฟ้า!

[Mookkun]

อ๋าาา~~
คิดถึงเรื่องนี้จัง

[sunshadow]

    เอ๋ คราวนี้เป็นแมวต้นแบบเลยเหรอเนี่ย
    แล้วไหงแมวที่ไม่ใช่ต้นแบบถึงไม่แสบเหมือนต้นแบบล่ะ

[=นีรนาคา=]

รอติดตาม เจ้าแมวตัวแสบ อิอิ

[RainyMooD]

อุ๊ยย  น่าหนุก น่าหนุก !!!

[why yyy]

ว๊ากกกกกกก 3p

[SaJung13]

ลูกแมวตัวน้อยๆๆๆ
จะโดนรุม2!!!! หรอ กรี๊ดดดด หล่อ ลำ บึก 

[ekuto]

                        บทที่2 อย่านะ อย่าใส่เข้ามา ดาเมะ!!!!!
                      ภาค แมวขโมยตัวร้าย กับ สองตัวร้ายสุดหื่น
                                ( เรียวมะxจิเอโกะxเคียวยะ)

        ชายหนุ่มทั้งสองเข้าไปในตึกอย่างระมัดระวัง เพราะหัวขโมยระดับนี้มักจะอันตรายเนื่องจากคดีก่อนเขาเจอนักแฮ้กกิ้ง แฮ้กเข้าคอมไปขโมยเงินจำนวนหลายล้านของบริษัทหนึ่ง แต่ด้วยความประมาทว่า พวกหนอนคอมพิวเตอร์มักอ่อนต่อการต่อสู้ทำให้พวกเขาเกือบตาย เพราะเจ้านั้นเก่งทั้งการป้องกันตัว และการใช้อาวุธ ดีที่เขาทั้งสองก็มีประสบการณ์พอตัว ทำให้รอดมาได้

        เพราะงั้นการระวังตัวไว้ก่อนจึงดีที่สุด มือของทั้งสองถือปืนเอาไว้ ชั้นแปดตอนนี้เงียบสงบ ทางเดินยาวแต่กลับมีทางเข้าเพียงทางเดียวหรือก็คือทั้งชั้นนี้คือห้องเดียวเท่านั้น แต่ตามผนังมีโคมไฟราคาหลายหมื่นติดอยู่ตลอดทาง ซึ่งไม่ใช่ของที่เจ้าของเก่าติดไว้แน่นอน และยังบานประตูที่ทำจากไม้เนื้อดีราคาสูงริบ

          เรียวมะใช้กุญแจผีไขเข้าไป แล้วต้องตกใจเล็กน้อย เพราะตึกนี้ถูกปิดไปกว่าครึ่งปี สภาพห้องตั้งแต่ชั้นหนึ่งจนถึงชั้นเจ็ดจึงมีสภาพที่ต้องปรับปรุงอย่างมาก แต่สำหรับที่นี่กลับดูสะอาด เรียบร้อย ไม่มีกลิ่นอับเหมือนห้องอื่นๆ แม้แต่ฝุ่นยังไปไม่มี แถมยัง...มีกลิ่นของขนมหวาน

          โดยไม่ทันตั้งตัวเป้าหมายของพวกเขาก็เข้าจู่โจมเข้าหาเคียวยะจากด้านหลัง ใช้สันมือสับเข้าที่ข้อมือขวา จนปืนที่ถืออยู่ร่วงลงไป เตะเข้าที่ขาพับของเคียวยะจนทรุดลงไป กระโดดเหยียบขาเอาไว้แล้วจ่อเล็บแหลมที่คอของชายหนุ่ม ดวงตาสีน้ำตาลบัดนี้กลายสีแดงอย่างน่ากลัว หางสะบัดไปมาเหมือนขู่ให้อีกฝ่ายกลัว

         "พวกนายเป็นใคร เขามาที่นี่ไปอย่างไงกัน"

         "แค่เล็บจะทำอะไรได้"เรียวมะพูดอย่างไม่กลัว ก่อนเดินเข้าไปหา

         "หยุดนะ แกอยากให้ไอ้นี่ตายหรือไง"เล็บเล็กแต่ความคมไม่ได้เล็กอย่่างเล็บเลย แค่ข่วนเบาๆเลือดสีแดงก็ไหลออกมาจากคอของชายหนุ่ม "ถ้าเข้ามาอีก คราวนี้จะเป็นเส้นเลือดใหญ่ได้ตายคาที่แน่"

         "5555+ สุดๆเลยพี่ เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมเห็นพี่ถูกจับเป็นตัวประกันแบบนี้ เด็ดจริงๆ สมแล้วที่ผมเล็งเอาไว้"เรียวมะพูดกับผู้เป็นพี่ แต่สายตากลับมองไปที่เจ้าแมวตัวร้ายอย่างหวานหยด แล้วเลียริมฝีปากอย่างหื่นกะหาย

         "....."

         "ตกลงว่าพวกแกคือใคร บอกมา"เจ้าแมวตะหวาดกลับไป

         "ใจเย็นๆสิ จิเอโกะจัง"เรียวมะยังไม่หยุดทะเล้น

         "ใครจิเอโกะ" แมวน้อยมองค้อนใส่เรียวมะ

         "ก็นายนั้นละ บอกก็ได้ เรามาเอาภาพ ปราสาทแห่งความมืด ที่อยู่กับนาย"

         "ระ...รู้ได้อย่างไง แล้วจะบ้าหรอ ฉันไม่ใช่แมวของนายนะ"

         "พี่ เลิกเล่นได้แล้ว จะได้ปิดงาน ผมจะได้จัดการกับจิเอโกะจังซะที จะกินไม่ให้เหลือเลย"
         
         เรียวมะพูดจบ เคียวยะก็จับแขนข้างที่จ่อคอเขาอยู่ของจิเอโกะเอาไว้ แล้วพลิกตัวกลับจนมือของเจ้าแมวถูกล็อกไปอยู่ด้านหลัง รวบอีกมือมาไว้ด้วยกันแล้วใส่กุญแจมือ ทำให้จิเอโกะขยับตัวไม่ได้เพราะโดนมือของเคียวยะกดลงกับพื้น ชายหนุ่มจิกผมสีนมสตอเบอรี่ขึ้นมา แล้วตบหน้าไปสองสามที

         เพียะ"นี่คือโทษฐานที่บังอาจเตะฉัน" เพียะ "นี่โทษฐานที่ข่วนคอฉัน" เพียะ "และนี่โทษฐานทำให้ฉันเลือดออก" จิเอโกะช็อกที่โดนตบหน้าจนน้ำตาไหลออกมา ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครตบเขาเลย แล้วมันเป็นใคร ทำไมถึงมาตบเขาได้ล่ะ

        "โห พี่ พอแล้วของเล่นผมช้ำหมดพอดี มาครับมา ...ไปที่เตียงดีกว่า"ประโยคแรกราวกับปลอบโยน แต่แค่ได้ยินประโยคต่อมาก็ทำให้รู้สึกหวาดกลัวอย่างที่สุด เรียวมะก้าวเข้ามาช้าๆ แต่โดนผู้เป็นพี่ ห้ามเสียก่อน

         "อย่า ฉันยังจัดการมันไม่เสร็จ" เคียวยะจิกผมของเจ้าแมว แล้วลากไปกับพื้นจนถึงห้องนอน กระชากอย่างแรงแล้วโยนขึ้นไปบนเตียง จิเอโกะรู้สึกเจ็บไปหมดทั้งตัว แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ มีเพียงสิ่งเดียวตอนนี้คือ ร้องไห้ปล่อยน้ำตาออกมา เคียวยะพลิกร่างของอีกฝ่ายให้นอนหงายแต่เพราะแขนถูกล็อกอยู่ข้างหลังผิดท่า ทำให้จิเอโกะรู้สึกเจ็บมาก ช้ำร้ายเคียวยะกลับตบหน้าเขาซ้ำอีกครั้ง

         เพียะ "บอกมา เอาภาพไปซ่อนไว้ที่ไหน"จิเอโกะหวาดกลัวจนไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไป เขาจึงยอมบอกหมดทุกอย่าง
         
          "ที่..ฮึก...ที่ห้องข้างๆ รหัส 001023 อย่าทำอะไรผมอีกเลยนะ...ฮืออออ"เคียวยะลุกออกไปที่ห้องข้างๆ เรียวมะเดินเข้าแล้วปลดกุญแจมือออกให้จิเอโกะ แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดเพียงแค่ข้างเดียวแล้วนำไปล็อกกับหัวเตียง นั้นยิ่งเพิ่มความหวาดกลัวให้กับจิเอโกะมากยิ่งขึ้น

          "จะทำอะไรผม"เรียวมะเพิ่งสังเกตว่า ชุดที่เจ้าแมวใส่คือชุดนักเรียนชายของโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง เพียงแต่กางเกงถูกตัดให้สั้นจนเห็นเรียวขาขาว แล้วยังจะถุงเท้าลายขวางสีขาวชมพู่ที่ยาวขึ้นมาถึงเข่า ยิ่งชวนให้อยากดึงออก

          "ไปเอาชุดนี่มาจากไหนเนี่ย"

          "กะ...ก็ จากร้านเพื่อนที่รู้จัก อย่าทำอะไรผมนะ ฮึก"

          "มาที่เตียงจะทำอะไรละครับ แมวน้อย"

          "ไม่นะ อย่า!!!" จิเอโกะร้องห้าม และเผลอใช้พลังออกมา พลังที่ควบคุมให้ทุกคนยอมเชื่อฟัง ดวงตาสีแดงค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีฟ้าน้ำทะเล สีที่ทำให้ผู้คนลุ้มหลงอยากค้นหา แต่ว่าเรียวมะกลับนิ่งเชย ไม่เพียงแค่นั้น มันกลับยิ่งกระตุ้นให้เขาเลิกสนใจที่โลมเลีย แต่เปลี่ยนเป็นสอดใส่เข้าไปเลย

           ชายหนุ่มกระชากเสื้อผ้าของเจ้าแมวออก อย่างรีบร้อน ฉีกมันออกไม่มีชิ้นดี เรียวมะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ร่างหนาตรงหน้าจิเอโกะดูดึงดูดไม่น้อยเลย ผิวสีน้ำผึ้งที่น่าลูบไล้ อกกว้างที่อยากเข้าไปซบ หน้าท้องแกร่งเป็นลอน ส่วนล่างที่กำลังบ่งบอกถึงความต้องการ...ใหญ่โตเกินกว่ามาตราฐานชายญี่ปุ่น แค่เห็นแค่นั้นจิเอโกะก็ต้องหันหน้าหนี

           เรียวมะแยกขาของร่างบางออก แต่เจ้าตัวขัดขืนจนเขาต้องตบหน้าสั่งสอนไปอีกหนึ่งที "อยู่นิ่งๆสิครับ แฮ่ก แฮ่ก ก็ไม่อยากตบหรอกนะ แต่จิเอโกะดื้อนิครับ" เรียวมะสอดตัวเองเข้าไปช้าๆ แต่เพราะว่าไม่ได้นำทางก่อน ทำให้เข้าไปได้ยากและทำให้ร่างบางเจ็บอย่างมาก แต่เรียวมะก็ยังสอดเข้าไปอย่างไม่สนใจ จนเข้าไปได้ครึ่งทางร่างบางเจ็บมากจนต้องเลิกใช้พลัง นั้นทำให้เรียวมะกลับมาได้สติอีกครั้ง เขาแปลกใจมากที่ส่วนนั้นของตนนเข้าไปอยู่ในตัวจิเอโกะแล้ว

           มันไม่ใช่นิสัยของเขา ที่จะบังคับคู่นอนของเขาเพราะเขามักจะชิมไปทุกที่ ที่ต้องการเสียก่อน แต่ดูจากอาการของจิเอโกะ คงจะเจ็บมาก เขาหยุดดึงดันที่เข้าไปในร่างบาง แต่ก็ไม่ได้ถอดตัวเอาออก เขาลูบไปที่ใบหน้าของจิเอโกะ เพื่อปลอบโยน ปลดกุญแจมือออก

           "เป็นเด็กดีนะครับ อย่าดื้อ แล้วเดี๋ยวจะดีเอง" เรียวมะเกี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าขาว จูบลงบนหน้าผากมน จูบซับน้ำตาที่ไหลบนแก้ม ก่อนจะค่อยๆประกบริมฝีปากลงไป ไม่รุนแรงแต่ก็ไม่อ่อนโยน มันเร้าร้อนและชักนำให้ร่างบางตอบสนองตาม นิ้วมือใหญ่ลูบไล้ไปตามหลังเนียนแล้วมาหยุดที่กลางหน้าอก ขยี้เบาแต่ก็ทำให้ร่างบางด้ินพล่าน และใช่จังหวะนั้นดันตัวเองเขาไปจนสุด

           "อ่าาาาาาาาา เจ็บ...เจ็บ อิไต...อิไตโยยยย"เสียงความเจ็บปวดไม่ได้ช่วยให้เรียวมะหยุดแต่อย่างใด ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกสะใจเสียอีก แต่เขาก็รู้ว่าถ้ายังดึงดันเข้าไปอีก คนตรงหน้าอาจจะช้ำซะก่อน เลยเปลี่ยนไปจูบกับร่างบาง เพื่อให้จิเอโกะผ่อนคลาย เมื่อรู้สึกว่าจิเอโกะเริ่มหายเกร็งและผ่อนคลายบางแล้ว เขาจึงค่อยๆขยับตัว เพราะความตกใจจิเอโกะจึงกลับมาเกร็งตัวอีก จนเขาต้องหยุดตามไปด้วย

           "อย่าเกร็งสิครับ แล้วจะดีเอง ผ่อนคลายเอาไว้ ถ้าเป็นเด็กดีละก็...จะไม่โดนลงโทษอีกนะครับ"คำพูดหวานหูผิดกับหน้าตาเจ้าเลห์ของชายหนุ่ม แต่เพราะร่างบางเจ็บอยู่บางจึงไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เรียวมะเลียไปตามคอขาว กัดเบาๆแต่เพราะผิวคนตรงหน้าบางจึงทำให้เป็นรอยง่าย เรียวมะเริ่มขยับอีกครั้ง ครั้งนี้จิเอโกะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ไม่ใช่เพราะรู้สึกดีแต่เพราะว่าอยากให้เรื่องนี้ผ่านไปเร็วๆ
  
            ถึงอย่างนั้นความรู้สึกบางอย่างก็เริ่มแทรกเข้ามา มันแปลกใหม่ หวาน ซาบซ่าน จนร่างบางเผลอครางออกมา แล้วเปลี่ยนเป็นเร้าร้อน รุนแรง กระแทกกระทั้น ราวกับพายุที่เกรี้ยวกราด แต่ถึงอย่างนั้น ร่างบางเองก็ปฏิเสษไม่ได้เลยว่ามันรู้สึกดีมากๆ

           "อืม อืมมม"

           "ร้องออกมาสิครับ อย่างเก็บเอาไว้"เรียวมะลูบไปที่ปากของจิเอโกะเบาๆ

           "ไม่ อืม...อึก...อืมมมม"

           "บอกให้ร้องออกมา!"ชายหนุ่มตะคอกแล้วบีบปาก

           "อย่า...เจ็บ อ๊ะ ...อ๊าาาา"

           "ตรงนี้สินะ ต้องอย่างนี้สิ ร้องออกมาดังๆ!"

           "อ๊าา อ้าฮ อย่านะตรงนั้น ตรงนั้น อุบ อืมมม"เรียวมะจูบลงไปอีกครั้ง ครั้งนี้ไปได้ต้องดารเล้าโลม หรือ ปลอบโยน แต่เป็นการลิ้มรส ควานหาความหวานในปากเล็ก ลิ้นใหญ่ค่อยควานหาลิ้นเล็กลูบไหล้ เกี่ยวสัมผัสชักนำร่างบางให้ตอบสนองยิ่งขึ้น มือเล็กกอดรอบคอของชายหนุ่มเอาไว้ เพื่อยึดเกี่ยว แล้วดึงเข้ามาให้แนบชิดยิ่งกว่าเดิม

           ตอนนี้เรียวมะรู้แล้วว่ากลิ่นขนมหอมที่เขาได้กลิ่นตอนเข้ามาในห้องนี้คืออะไร มันคือกลิ่นของเจ้าแมวสีสตอเบอรี่นี่เอง และตอนนี้เขาเองก็ได้ครอบครองเอาไว้แล้ว มันเป็นของเขาแล้ว ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางของอีกฝ่าย เรียวมะยิ่งดีใจและเร่งจังหวะยิ่งกว่าเดิม 

          "จิเอ...โกะ อ๊า พร้อมกันนะ"เรียวมะกระซิบข้างๆหู

          "อ๊ะ ไม่นะ...ยะ อย่านะ อืมมม ห้าม...ห้าม..ย้าา..ข้างในนะ"คำพูดของร่างบางกลับกระตุ้นให้เรียวมะกระแทกใส่เข้าไปอย่างแรง

           "ไม่ได้หรอก อืม เพราะว่า....เธอจะต้องเป็นของฉัน โดยสมบูรณ์ ฮ้า"

           "อย่านะ อ๊าาาาาาา"เรียวมะแกล้งร่างบางด้วยการกระตุ้นส่วนนั้นของร่างบางขยับไปตามจังหวะที่เขากำหนด จนจิเอโกะเผลอตอบรับและทำตามอย่างว่าง่าย

           "จิเอโกะ...พร้อมกันนะครับ อ๊า "

           "ผม...ผมเองก็จะไป อืมมม.."เรียวมะปลดปล่อยไปในตัวจิเอโกะตามต้องการ เขารู้สึกดีมาก แต่ก็ยังไม่พอแต่เมื่อกำลังจะเริ่มอีกครั้ง กลับมีคนเข้ามาขัดเสียก่อน

           "ไปเอา เพชร เม็ดนี้มาจากไหน" เคียวยะถือเพชรเม็ดงามที่จิเอโกะเพิ่งขโมยมาไว้ในมือ ด้วยสีน่าที่ราวกับจะฆ่าคนได้

*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

          มาต่อแล้วคร้าบบบบ ไม่รู้ว่า จะสนุกหรือป่าว ถ้าไงติชมได้นะครับ เขียนฉากsmครั้งแรกรู้สึกว่ามันไม่ค่อยแรงเท่าไรเลยนะผมว่า แต่มีคนขอว่าอย่ารุนแรงมากไป สงสารแมวน้อย หรือใครอยากให้แรงกว่านี้ บอกได้นะครับ เดี๋ยวให้ เคียวยะซัง จัดให้หนัก หรือเอาแบบหลงแมวน้อยจนอดไม่ได้ที่จะข่มขืนดี

         อย่างไหน ที่คุณชอบ อย่างไหนที่ใช่ บอกมาเลยครับ หลังจากได้รับคอมเม้นแล้ว เราจะจัดให้คุณเอง
 
         และเช่นเคย ทุกคอมเม้นจะเป็นกำลังใจให้นักเขียนนะครับ ขอบคุณครับ

[mystery Y]

อื้อ~เรียวมะอย่ารุนแรงกับจิเอโกะนักสิ ความจริงแล้วไม่ค่อยปลื้มsmเท่าไหร่ สงสารนายเอกอ่ะ แต่มันเป็นแค่ความคิดเห็น สู้ๆ

[BExBOY]

อ๊าากกกกก สงสารจิเอโกะ

ไอ้พี่น้องคู่นี้ไม่หัดถนอมของเลย กรี้ดดด แม่ยกไม่ปลื้มมม
รอตอนหน้าค่ะ  วะฮ่าๆๆ

ค้างมากกก

[WilpeR]

พี่น้องคู่นี้โหดมากเลยอ่ะ แมวน้อยเราจะไหวไหมเนี่ย สงสัยโดนหนักขึ้นแน่เลยเจอเพชรแล้วอ่ะ

[jelatin99]

มาแล้วๆๆๆๆ

พลังแฝงของจิเอโกะนี่น่ากลัวจริงๆ เรียวมะเลยเผลอรุนแรงใส่เลย

แต่เคียวยะโหดมากอ่ะ ตบไปหลายรอบเลย(แอบไปดูแรงเงาก่อนมาจัดการกับจิเอโกะอ๊ะป่าว ฮ่าๆๆ) 

อยากได้แบบ"พร้อมกันเลยอ่ะ ทั้งสามคน" ฮ่าๆๆ แค่คิดก็ฟินแล้ววว

รอตอนต่อไปค่าาาา

[FFS_Yaoi]

 

[Nus@nT@R@]

สงสารน้องแมว

[tonkhaw]

โห โน้ววววว ทำไมรุนเเรงอย่างนี้ อ่านเเล้วผวาเองซะงั้น

ดูท่าเพชรเม็ดนั้นจะต้องเป็นของสำคัญหรืออะไรสักอย่าง

เคียวยะถึงได้โกรธมากขนาดนั้น เเบบนี้เก้าชีวิตของเเมวน้อยจะพอไหมหน๋อ

[sunshadow]

     คุณพี่ดูโหดจังเลยอ่า

[lukhia]

รอค่ะ...รอ
อยากจะขอแนะนำให้ใส่เลขหน้าหน่อยนะค่ะ
เพราะเวลาอ่านย้อนหลังมันหายากมากมาย

[moobarpalang]

รุนแรงอะ
จิเอโกะช้ำหมดแล้วนะเนี่ย

[U_Ton]

  เคียวยะ โหดร้ายมาก... ตบไปได้ตั้งหลายที มองไม่เห็นความรักของตานี่ได้เลย

เรียวมะยังพอมีทางที่จะรักจิเอโกะจังอยู่บ้าง เพราะอย่างน้อยๆตอนนี้คงเเอบหลงใหลเเล้วล่ะ

เเต่เคียวยะโผล่มาได้น่ากลัวมากเลยนะ... ดูโหดเหี้ยมมาก จิเอโกะบอบช้ำหนักเเน่เลย

ตอนนี้จะมีสติหลงเหลือให้ซักไซ้อะไรรึเปล่าเถอะ โดนเรียวมะจัด(เกือบ)เต็มไปซะขนาดนั้น

[Ryoooo]

เคียวยะเมื่อไรจะเข้าไป 3P ล๊าาาาาาา

[hello_lovestory]

ตามทันแล้ว หลังจากที่ไม่ได้แวะเข้ามาอ่านนานมาก ยังสนุกเหมือนเดิม รอตอนหน้าอย่างตั้งใจ ชอบจิเอโกะจัง

[why yyy]

เจ้าแมวขโมยจะต้องโดนเคียวยะซังจัดหนักๆ เอาให้สะใจไปเลย!!

[alekung103]

แบบว่าขอแค่หอมปากหอมคอพอได้ป่ะคะ

ไม่อยากให้รุนแรงเกิน สงสารน้องแมว ^^

[ชัดเจนกาบ]

ขออภัยกับถ้อยคำไม่สุภาพ ต้องขอโทษด้วยเพราะอินจัดครับ เฮ้อเศร้าใจจัง เศร้าใจที่เห็น คำว่า sm แล้ว แถมยัง 3p อีก อ่านแล้วเจ็บหัวใจอย่างแรง เฮ้อทำไหมสาดิสกันจัง อยากทำใจได้บางจังจะได้ไม่รู้สึกแย่ขนาดนี้ จิตตกอย่างแรง สงสารจังโดนย้ำยีทั้งร่างกายและหัวใจไม่มีชิ้นดีเลยอะ แม่งเหี้ยเลวชั่วทั้งพี่ทั้งน้องไม่รู้จะเอาคำไหนมาด่าพวกเหี้ยนี้ดี สงสัยนายเอกผมไม่มีวันได้รับความรักจากพวกเหี้ยสองพี่น้องนี้หลอก แม่งน่าเอาปืนยิ่งทิ้ง โหดเกิน แม่งไม่แมนเลยไม่ปลื้มอย่างแรง ลืมไปมันเป็นสันดานเหี้ยของพวกมันยุแล้ว เฮ้ออยากจะปลงแต่ก็ทำไม่ได้ ทำไหมอ่อนไหว้ง่ายจังเรา เมื่อไหร่จะเลิกเป็นแบบนี้สักที่

[imissyou]

อยากเลี้ยงแมว