ตอนพิเศษ ย้อนหลัง คริสต์มาส
- ( *: เอมิยะ - รีเอะ - รุนะ :*) -
{ รีเอะ }
วันนี้ เป็นวันหยุดของทุกคน ...ยกเว้นผม ก็ผมต้องทำงานนี่นา มีงานคอนเสิร์ตที่กลางเมือง แล้วผมก็ต้องไปร้องเพลงอีก เฮ้อ~ ไม่อยากไปเลย อยากไปอยู่กับพี่เอมิยะ อยากให้กอด แล้วก็อยากกอดรุนะ คิดถึงจัง
"รีเอะจัง ได้เวลาแล้วค่ะ" คนจัดคิวข้างเวทีเดินมาบอกผม ผมเดินขึ้นไป พร้อมรอยยิ้ม อยากให้เอมิยะมาอยู่ตรงนี้ด้วย แต่...ผมไม่ได้บอกเขานี่นาว่า มาแสดงที่นี่ เพราะว่ามันเป็นงานด่วน หิมะตกลงมาอ่อนๆ ไม่มากนัก แต่ก็เข้ากับอารมณ์เหงาผมพอดี ผมเริ่มร้องเพลง ในคำคืนนี้
บทเพลงแสนเศร้า แสดงความคิดถึง ไม่ใช่เพราะ การเลิกลา ที่ทำให้เราแยกจาก
แต่เพราะฉัน ต้องห่าง จากความรัก เพื่อรอรักที่แท้จริง ที่ตามหา แม้ว่าการรอคอย อาจไม่มีจุดหมาย
แต่ฉันเชื่อว่า เราจะเจอกันอีกครั้ง ในคืนที่หิมะ โปรยปรายตัวลงมา เธอจะกลับมา มากอดฉัน อีกครั้งหนึ่ง
ฉันจะกอดตอบเธอ ไม่คลายออก และจะจับมือเราเดินไปด้วยกัน
....ฉันรักเธอ....
"แม่ฮะ~~~~" เสียงที่ผมคุ้นเคยดังขึ้น ร่างเล็กวิ่งเข้ามากอดที่เอวผม ร้องไห้ฟูมฟาย กอดไม่ยอมห่าง รุนะ มาที่นี่ได้ไง หรือว่า
"รุนะมาได้ไงครับ"ผมถาม โดยที่ลืมไปว่า ไมฯไร้สาย ยังติดอยู่ที่ตัวผม
"คุณพ่อพามา คุณแม่ผิดสัญญา ..ฮึก ไหนบอกว่า จะทำไก่ตัวใหญ่ให้ผมกิน ไหนจะต้นคริสต์มาส ที่ทำด้วยกัน ผม...ฮึก นั่งรอ ตั้งนาน ฮืออออ" ผมก้มตัวลงไป นั่งคุกเข่าให้ตัวเสมอรุนะ กอดรุนะ แล้วลูบหลังปลอบ
"ไม่ร้องนะครับ แม่เองก็...คิดถึงเหมือนกัน ไม่ได้ผิดสัญญานะ ดูโน่นสิ ต้นคริสต์มาส ใหญ่มั๊ยครับ" ผมชี้ไปที่ต้นคริสต์มาสที่ถูจัดกลางเมือง "ส่วนไก่ตัวใหญ่...แม่ซื้อไว้แล้ว เดี๋ยวกลับไป เราไปช่วยกันทำนะ"
"ครับ" ผมค่อยอุ้มรุนะขึ้น แต่มีใครอีกคน เดินเขามากอดผมด้านหลัง กระซิบถ้อยคำหวาน
"คิดถึงนะ คนดี" โดยที่ผมไม่ต้องหันไปมอง ก็รู้แล้วว่า ใคร คนที่ผมรัก พี่เอมิยะ
"คิดถึงเหมือนกัน พี่เอมิยะ" แล้วผมก็เพิ่งรู้สึกตัว ตอนที่คนด้า่างเวทีกรี๊ด อ๊ะ ผมยังอยู่ที่ เวที นี่ นา แย่แล้ว
"เอ่อคือ...ทุกคนคร้าบบบบบ"
"คร้าบบบบบ"
"ผม ขอ...กลับบ้านก่อนได้มั๊ยครับ"
"....."
"ก็อยากอยูต่อครับ แต่ว่า ครอบครัวผมมาตามถึงทีเลย เพราะงั้น ....รุนะครับ ขอร้องพวกพี่ๆเขาสิครับ" ผมสวมไมฯให้รุนะแทน ดันให้เจ้าตัวเดินออกไปหน้าเวที เขากอดหมีสีน้ำตาลตัวโปรดไว้แน่น
"พี่ๆครับ ให้คุณแม่ กลับไปกับผมนะครับ"
"..."
"ไม่ได้...ฮึก หรอครับ"
"อย่าร้องนะ รุนะคุง"
"ก็ได้ พวกเราให้รีเอะกลับกับรุนะก็ได้"
"ขอบคุณครับ" เอียงคอเล็กน้อยและยิ้มขอบคุณ
"กรี๊ดดดดดดดด น่ารัก"
เสียงร้องมากมายดังขี้น ผมพารุนะกับพี่เอมิยะลงจากเวทีแล้ว เรา...ก็ตรงหน้ากลับบ้านของเรา บ้านที่อบอุ่น มีผม รุนะ และพี่เอมิยะ ที่ผมรักทั้งสองคน
- ( *: ทาคามิ - เมงุ :*) -
{ ทาคามิ }
ผมนั่งดูทีวีกับเจ้าแมวยั่วอยู่ แถมมันยังเอาผมเป็นพนักพิงอีก ในทีวีฉายภาพคอนเสิร์ตที่เพิ่งผ่านการแสดงของรีเอะไป เจ้าเอมิยะนี่ก็สุดๆเลย กล้าทำได้ไงว่ะ
"ผมอยากทำงั้นมั่งอ่ะ"เสียงอ้อนจากคนตัวเล็กที่ตักผมดังขึ้น
"คงยาก ไม่มีปัญญจัดให้"
"นะๆ เจ้าไพร่ ขอนิดขอหน่อย"เรียกไพร่อย่างนี้ แสดงว่า จะหาเรื่องอีกแล้ว ไม่ว่าป่าว มันเอาก้นบิดถูน้องผมไปมาอีก
"อ๋อ คุณราชินี อยากหรอครับ" เมงุลุกพรวดขึ้น
"ต่ำ ใครบอกย่ะ ว่าฉันอยาก เห็นรีเอะเคยอ้อนเอมิยะแล้วได้หรอก เลยลองมั่ง"
"ผมคงให้แบบนั้นไม่ได้หรอกครับ แต่ว่า..."ผมค่อยๆลุกไปสวมกอดจากด้านหลังเมงุ แล้วกระซิบบอก "รักนะครับ องค์ราชินีของผม" เมงุก้มหน้าหลบ แต่ผมเห็นนะว่าเขาหน้าแดง
"รักเหมือนกัน เจ้าไพร่ของฉัน"
"เรียกไพร่อีกแล้ว เรียกพี่ทาคามิ เหมือนรีเอะเรียกเอมิยะบ้างสิ"
"เรื่องอะไร เป็นแค่ไพร่ มาเรียกอะไรห่ะ"
"ได้ ลองดีใช่มั๊ย มานี่"
"จะทำอะ...อุ๊บ" ไม่ต้องพูดแล้ว ครางอย่างเดียว วันนี้ ฉันจะต้องทำให้เธอเรียกพี่ให้ได้
"อย่านะ วันนี้ไม่เอา" ผมไม่สนใจ โลมเลียเมงุต่อ จนเริ่มแทรกตัวเข้าไป
"อ๊าาาา เจ้าไพร่ อย่านะ ตรงนั้นมัน อืม"
"เรียกพี่สิ แล้วฉันจะหยุด"
"กะ...ก็ได้ พี่..ทาคามิ พี่ทาคามิครับ หยุดเถอะ อ๊าา"
"เสียใจด้วย ...ฉันตั้งใจจะไม่หยุดอยู่แล้ว"
"เจ้าไพร่รรรรรรรรรรรรร อ๊า"
…..……….....................
- ( *: ไคโตะ - มาริ :*) -
{ มาริ }
วันนี้พี่ชายพาผมมาที่ห้างแห่งหนึ่งแต่เช้า เลือกซื้อของที่ต้องการ แล้วกลับบ้านไปจัดงาน วันคริสต์มาส ตั้งแต่วันนั้นที่ผม...แต่งงานกะพี่ชาย พวกเราก็มีความสุขมากๆ เราดูแลกันแหละกันอย่างดี แต่ว่า...มันกำลังจะเปลี่ยน
เมื่อสองวันก่อนผมเห็นพี่ชาย ไปไหนกับผู้หญิงคนหนึ่งไม่รู้ ไม่ใช่พวกอากาเนะแน่ๆ แต่ว่าผมก็เงียบเอาไม่ พยายามไม่คิด เพราะพอกลับมาบ้านเขาก็ยังดูแลผมย่างดี ตอนนี้เรามาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน
"มาริ"
"ครับ"พี่ชายเอาผ้ามาปิดตาผม"อะไรครับ"
"เดี๋ยวก็รู้ครับ"แล้วพี่ชายก็ค่อยจูงมือผมเข้าบ้านไป แล้วก็หยุด
"ค่อยๆลืมตานะครับ"พี่ชายแก้ผ้าปิดตาออก ภาพตรงหน้าเริ่มชัดเจนขึ้น สวนหลังบ้านที่มีหิมะอยู่ ถูกจัดให้เป็นดั่งห้องสีขาว และมี...รูปผมกับพี่ชายมากมายเต็มไปหมด
"รักนะครับ คนดีของพี่ คงเห็นใช่มั๊ยครับที่พี่ไปกลับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเป็นคนออกแบบที่นี่ให้ พี่จัดให้มารินะ ให้มาริคนเดียว พี่มีคนรักได้คนเดี๋ยว ไม่มีใคอื่นได้อีก"
"อืม" น้ำตาผมไหลออกมา ผมกอดพี่ชายแน่น พี่ชายก็กอดผมตอบ
"พี่จะพูดอีกครั้ง ว่า ข้าพเจ้า นาม ไคโตะ ข้าสัญญาต่อคนรัก และห้องหิมะสีขาว ว่าจะรักและภักดีต่อเขาเพียงคนเดียว จะดูให้ปลอดภัย จะปกป้องจากอันตราย จะโอบกอดยามหนาวเหน็บ และถึงแม้ ห้องสีขาวนี่จะละลายหายไป แต่ผมจะคุณไม่เปลี่ยนแปลง"
"มาริเอง ก็รัก...ฮึก พี่ชายที่สุดเหมือนกัน อืออออ"
ผมซบกับอกอุ่นของพี่ชาย ผมก็จะรักพี่ชายตลอดไป ไม่เปลี่ยนแปลงครับ
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*++*+*
คือจริงๆจะลงตั้งแต่เมื่อคืนไง แต่ว่า ไปเที่ยวววว เลยมาลงเช้า ไม่ว่ากันเนอะ ส่วนเรื่องหลัก ขอเวลาหน่อยนะครับ บอกตรงๆว่าพยายามมากกว่าภาคอื่น เพราะเนื้อเรื่องมากค่อนข้างดาร์ค ซึ่งคนแต่พยายาม แก้ให้มันไวท์อยู่
รอกันด้วยนะครับ ส่วนคุณ ชัดเจนกาบ ผมไม่ได้แต่งแบบนี้ตลอดหลอกครับ เพียงแต่มันต้องมีจุดเริ่มเรื่อง ก็เลยจำเป็นต้องแต่ง ไม่ได้ชอบสายนี้(SM)เหมือนกัน ขอบคุณคอมเม้นนะครับ ส่วนเรื่องการจัดหน้า ผมทำlinkไม่เป็นอ่ะครับ ช่วยบอกที แต่ถ้าให้บอกหน้าเชยๆ ผมก็กำลังทำอยู่เหมือนกันครับ
และก็เช่นเคย ลงเม้นด้วยนะครับ เป็นกำลังใจให้นักเขียน แต่งนิยายให้นักอ่านต่อไป
หัวข้อ: [รวมซีรี่ย์]เมื่อแมวไม่ได้เดินสี่ขาอีกต่อไป-ภาค3P - บทที่7 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ) ย้ายได้เลยครับ (อ่าน 128250 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก