กรุณาเตรียมกระดาษทิชชู่(?)และเลือดสำลอง
*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^
ตอนพิเศษ ก็แมวมันยั่ว...หรือคุณจะทนไหว
(ทาคามิ-เมงุ)
วันนี่เป็นวันหยุด ผมทาคามิ ชายโสดที่ไม่ยึดติดกับอะไร ขอแค่มีข้าวให้กิน มีเงินให้ใช้ มีที่ซุกหัวนอน และก็ที่ขาดไม่ได้ก็สาวๆ แค่นี่สำหรับผมมันก็พอแล้ว มีคนบอกว่า ทำไมไม่มีครอบครัวล่ะ โอ็ย! พี่ใครอยากจะมีภาระกัน เที่ยวไปวันๆแบบนี้ก็ดีล่ะ
ตอนนี้ผมมานั่งเล่นอยู่ในสถานบันเทิงแห่งหนึ่งที่ผมมากับเอมิยะประจำ แต่ตอนนี่มันมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว อืม แถมเป็นแมวเสียด้วย พูดถึงแล้วรีเอะก็น่ารักดี เสียดายถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงเสียบต่อมันได้ แต่คนนี้มันรักจริงแล้วใครจะกล้า
เสียบต่อที่ว่านี่ไม่ใช่ว่าขั้วผู้ชายมาก่อนนะ หมายถึงผู้หญิง เห็นมาเงียบๆสุถาพบุรุษขนาดนั้นน่ะ แต่มันคบแค่ข้ามคืนเท่านั้นล่ะ ฮึๆ ว่าแต่เขาผมก็พอกันแหละอย่างวันนี้ก็คงหาสาวน่ารักสักคนกลับห้องด้วยกัน
"สวัสดีครับทุกท่านที่มาเที่ยวยามราตรีกันที่นี่"พีธีกรกล่าว เมื่อถึงเวลาดึกๆจะมีเกมส์สนุกๆให้เล่นเสมอ ผมชอบร้านนี่ก็เพราะแบบนี้ล่ะบางทีเขาก็มีประมูลจูบ หรือไม่ก็ดวลดื่ม แล้วก็ของฟรี ที่ใครๆก็ชอบ
"วันนี้พิเศษกว่าทุกๆวัน ทุกท่านที่เข้ามาที่นี่ทุกคนจะมีไอดีเป็นของตัวเองใช่ไหมครับ เราจะสุ่มเลือกไอดีของท่าน แล้วมอบของรางวัลให้ ส่วนของรางวัลนั้นจะเป็นอะไร เราขออุบเอาไว้ก่อน"
ไอดีที่สุ่มได้มีทั้งหมดสิบคน และผมก็อยู่ในนั้นด้วย จะได้อะไรน้า แต่ก่อนจะจับรางวัลพิธีกรจะมีคำถามให้ทั้งหมด 2 ข้อ ถามพวกเรา
คำถามแรก
"คุณเชื่อเรื่องแมวดำจะนำความโชดร้ายมาให้ไหม"
"สำหรับผมแล้วเรื่องโชคลางผมไม่ค่อยเชื่อเท่าไรครับ"
ผมได้ตอบคนแรก แล้วพิธีกรก็ไล่ถามคนอื่นต่อในคำถามเดียวกัน แล้ววนมาที่ผมอีกครั้ง
"ต่อไปนะครับ เราอยากให้คุณนิยายคำว่า 'รัก' ของคุณให้เราฟังหน่อยครับ"
"ความรัก พูดตรงๆเลยนะครับ นักเที่ยวราตรีอย่างผมไม่ค่อยจริงจังซักเท่าไรกับเรื่องพวกนี่ แต่ถ้าผมเจอคนที่ใช่จริงๆ ไม่ว่าเขาเป็นใคร ผมก็รับได้ทั้งนั้นแหละครับ"
"ขอบคุณมากครับ"
และเหมือนเดิม เขาถามคนต่อๆไป แต่ที่น่าแปลกก็คือ ผมรู้สึกว่าไอ้คำตอบที่ผมตอบออกไปมันฟังเข้าท่ากว่าคนอื่นเขา ก็เราเป็นนักเที่ยวเหมือนกัน แต่คนอื่นเขาจะตอบแบบไม่จริงจังกับความรัก แต่ผมคิดอย่างที่ตอบจริงๆนี่นา
พอตอบครบทุกคนแล้ว พิธีกรก็ลงไปเชิญคนมอบรางวัลขึ้นมาพร้อมกับของรางวัล เดี๋ยวนะ แมวหรอ แมวสองขา เฮ้ย! ไม่เอาได้ป่าวว่ะ
"และรางวัลในวันนี้คือ น้องแมวนัั้นเองครับ และเรายังได้เกียรติจากท่านประธานเจ้าของศูนย์ ' โมเอนะ ' เป็นผู้ตัดสินและมอบของรางวัล"
ท่านประธานศูนย์ ' โมเอนะ ' หรือ เจ้าของศูนย์แมวสายพันธุ์ใหม่ นาม ' ทาคาระ ' จูงเชือกที่ผูกอยู่ที่คอของแมวตัวนั้นให้เดินตามมา น่าแปลกแม้แมวตัวนั้นจะถูกปิดตาอยู่ แต่ท้วงท่าที่เดินกับดูสง่างามราวกับนางงามกำลังเดินอยู่
เขามาหยุดอยู่ตรงหน้าผม ขนาดผมสูง181แล้ว ท่านประธานตรงหน้าคนนี้กลับสูงกว่าผมเสียอีก แต่จะว่าไปแล้วก็สูงไล่กับเจ้าเอมิยะล่ะนะ แต่...เดี๋ยวน่ะ มาตรงหน้าผมทำไม อย่าบอกนะว่า
"ดีใจด้วยนะครับ คุณได้รางวัล เป็นแมวหนึ่งตัวครับ"
"หาาาาาาา อะไรนะครับ"พิธีกรส่งไมค์ให้ทาคาระ
"จากคนตอบทั้งหมด ผมเลือกคุณเพราะตอบได้ดี แล้วเขาก็เป็นตัวผู้นะครับ"
"เอ๋! เดี๋ยวครับ อย่าเพิ่งเปิดผ้าปิดตาครับ อย่าเพิ่ง"
"เสียใจด้วยนะครับ ผมเห็นคุณแล้ว" แมวตัวนั้นมองมาที่ผม ถ้าผมยังไม่สบตานะไม่เท่าไร แต่ว่า ผมมองสบตากับเขาไปแล้วนะสิ เหตุการณ์ในตอนนี้มันทำให้ผมนึกถึงคำพูดของเพื่อนผม
' ว่าแต่ฉันนะ ถ้ามีขึ้นมาบ้างจะรู้ เจ้าทาคามิ ' นั้นเป็นเหมือนคำสาปแช่งของเจ้าเอมิยะ มันสะท้อนอยู่ในหัวผม
' ถ้ามีขึ้นมาบ้างจะรู้ ถ้ามีขึ้นมาบ้างจะรู้ ถ้ามีขึ้นมาบ้างจะรู้ๆๆๆๆๆๆๆ '
"เอ่อ...คุณชื่ออะไรครับ"แมวตัวนั้นถาม ตอนนี้ผมเพิ่งรู้สึกตัว แล้วเราลงมาจากเวทีเมื่อไรเนี่ย
"อะไรนะ"
"ผมถามว่า มาสเตอร์ชื่ออะไรครับ"
"ฉันชื่อทาคามิ แล้วเธอล่ะ"
"ผมยังไม่มีชื่อครับ เพื่อนๆเรียกว่า หมายเลข 3 ครับ"
"งั้นก็เกิดก่อนรีเอะสินะ"
"รีเอะ?" เขาเอี้ยงคอแล้วมองมาที่ผมเหมือนสงสัย ผมเพิ่งจะเห็นเขาเต็มตาก็ตอนนี้ เขาไว้ผมยาวสีดำ ดวงตาดำสนิทแต่กับเหมือนมีประกายสวย ราวกับท้องฟ้ายามราตรี ทั้งหูและหางก็ยังเป็นสีดำ จะมีก็แต่หน้าขาวที่ตอนนี้เหมือนแก้มป่องๆกับต้นขาเท่านั้นแหละที่ขาว
.......เดี๋ยวนะ ต้นขาขาว เนียนด้วยพอมองตาแล้วกับรู้สึกอยากก้มลงไปประทับจูบที่ปากสีสตอเบอรี่นั้นจัง ...เฮ้ย! เป็นไรไปว่ะตรู
"ใครคือรีเอะอ่ะ"
"อะ...อ๋อ ก็แมวเพื่อนนะ เห็นว่าหมายเลข 6มั้ง"
" 6 หรอ อยากเจอจังพาผมไปหน่อยได้ไหม"
"ตอนนี้เขาคงนอนแล้วล่ะ คงต้องวันอื่นน่ะ"
"หรอ งั้นๆ ตั้งชื่อให้ผมหน่อยสิ"
"เรื่องมากจริง เอาเป็น เมงุ ก็แล้วกันวุ่นวายเหมือนน้องฉันชื่อเดียวกันคงได้"
"ผมน่ารำคาญขนาดนั้นเลยหรอ"เขาคอตกไปเล็กน้อย อ่าไม่ไหวเลยแฮะ ไอ้ผมก็ไม่เคยปลอบใครเขาบ่อยด้วยสิ แค่กุมมือไว้ก็ได้มั้ง ลูบๆอีกหน่อย เมงุเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้ผม แล้วกุมมือผมตอบ ผมมองไปรอบๆตอนนี้ทุกคนกำลังมองมาที่เมงุเป็นตาเดียวกัน ไมชอบเลยเว้ย
"ไปเมงุ ลุกขึ้น"ผมดึงมือเขาขึ้น
"ไปไหนครับ"
"กลับบ้าน"
ผมเปิดประตูให้เขาขึ้นไปนั่ง แล้วเดินอ้อมไปที่นั่งคนขับแล้วออกรถ ดูเหมือนเมงุจะชอบวิวยามคำ่คืนมากๆ เขามองออกไปนอกหน้าต่างตลอดเวลา จนกระทั่งผมมาถึงบ้าน บ้านผมก็ไม่มีอะไรมาก เป็นบ้านหลังเล็กๆชั้นเดียว มีห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องนอน ก็หรูแหละ ใครจะไปมีเหมือนอย่างไอ้เอมิยะได้ล่ะ
"เอาล่ะ ไปอาบนำ้ซะนะ"
"อาบด้วยกันสิครับ"
"ไม่ล่ะ ฉันจะนอนเลย"
"นะๆๆๆๆ น่าาาา~"
"พอกันที ฉันรำคาญ!" ผมตะโกนออกไม่ด้วยความหงุดหงิด เพราะอะไรไม่รู้ ผมยังโมโหเรื่องก่อนที่จะกลับมาไม่หาย ไม่อยากให้ใครมองแม่งเลย เมงุเงียบไปผมคิดว่าเขาคงกลัวแต่แทนที่เมงุจะกลัว เขากลับตื่นกอดอก เชิดหน้าขึ้น....แล้วแสยะยิ้ม
"ฉันก็รำคาญนายเหมือนกัน พอกันที ฉันจะเลิกเสแสร้งแหละ เนี่ยคือตัวตนของฉัน ฉันไม่ชอบให้ใครขัดใจ ตอนแรกก็ว่าจะทำดีด้วยเพราะเห็นนายหล่อ แต่ขอโทษทีเถอะ เจ้าหญิงอย่างฉันไม่อยากจะพูดด้วยกับ ไพร่อย่างนายซะด้วยซำ้"
เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ ไพร่หรอ เจ้าหญิงหรอ บ้ากันไปใหญ่แล้ว
"งั้นก็ออกไปจากบ้านฉันซะ"
"เรื่องอะไรฉันต้องทำตามนายสั่งด้วย
"จะเอาไงกับฉันกันแน่ เมงุ"
"ก็ไม่มีอะไรมาก ผมไม่เก็บความรู้สึกเหมือนคนอื่นหรอกนะ"
"แล้วไง" เขาเข้ามาใกล้ๆผม มือเล็กนิ่มลูบไปตามหน้าอก หูย~ เสียว เฮ้ยๆๆ ทำไรว่ะ
"ออกไปไกลๆเลย" ผมดันเขาออก
"พูดดีๆไม่เข้าใจ งั้นก็..."
ว่าแล้วเขาก็ถอดเสื้อผ้าออก โชว์ผิวขาวเนียนที่อยู่ใต้เสื้อผ้าชิ้นบาง อวดผิวขาวอมชมพูที่ตัดกับผมยาวสีดำของเขา เขาเดินไปที่โซฟาแล้วไขว้ขากันแล้วกอดอก สะบัดหางไปมา
"ทีนี่เข้าใจยัง อย่าว่างั้นงี้เลยนะ ตัวนายตอนนี้มันบอกว่า...อยาก เพราะงั้นเข้ามาสิ ขอฉัน ร้องขอราชินีของนาย"
โอ้โห อัพเกรดเป็นราชินีแล้ว แต่ลองเล่นด้วยหน่อยก็ได้
"ผม...ขอจูบคุณได้ไหมครับ"
"ตำ่...แล้วถ้าขออย่างนั้น ฉันจะยอมให้ครั้งหนึ่งก็ได้"
ผมค่อยๆเดินเข้าไปคล่อมบนตัวของเขา สายตาขอเขายังเหยียดหย่ามผมอยู่ หึ แล้วฉันจะทำให้ร้องครางไม่หยุดเลย แล้วจะรู้ว่าเล่นอยู่กับใคร
"แต่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไร...กับคุณ"
"นี่จะหาว่าฉัน...อืม!"
เสียใจด้วยนะ เสียงหวานๆของเมงุนะ ไว้ใช้ครางอย่างเดียว เอามาใช้พูดพรำ่เพื่อแบบนี้ได้ไง ผมไม่เสียเวลาเถียงกับเขาอีก ปากสีชมพูนุ่มถูกผมบดขยี้ หวานแฮะเจ้าแมวอวดดีนี่หวานใช้ได้เลย เหมือนเจ้าตัวจะหายใจไม่ออกเอามือทุบที่อกผม
"บะ...บ้า ฉัันหายใจไม่ออกนะ"
"แสดงว่าคุณยอมแผ้"
"ราชินีอย่างฉันไม่เคยยอมใครอยู่แล้ว"
ผมค่อยก้มลงไปที่คอขาว ดูดแล้วกัดเบาๆ แต่มันก็เป็นรอยได้อย่างง่ายดาย เพราะผิวขาวๆแบบนี้ โดนอะไรนิดหน่อยก็แดงแล้ว ยอดอกทั้งสองล่อตาล่อใจจนผมอดไม่ได้ ต้องก้มลงไปชิม
"อ็า! ฉันให้...แค่จูบ แล้วนี่นายทำอะไรน่ะ"
"ก็จูบไงครับ จูบปาก จูบคอ จูบอก แล้วก็..."
"อย่านะ ตรงนั้นมัน หย่าาาาาา"
ผมกัดไปที่ขาอ่อนของเจ้าตัวดี ก่อนจะครอบปากลงไปที่จุดอ่อนไหวของเจ้าแมว ให้ตายสิ ผมทนไม่ไว้แล้วนะ ผมเลิกปุกเร้าเมงุ ถอดเสื้อผ้าขอตนเองออก ตอนนี้เขาไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ เพราะกำลังหอบหายใจอยู่
"จะทำ...ฮ้า...อะไรนะ"
"ก็เข้าไปในตัวนายไง"
"ไหนบอกว่าไม่ชอบไง...อ๊า"
"แล้วใครมันยั่วล่ะ ซี๊ดดด"
ผมค่อยแสร้งตัวเข้าไป มันคับแน่นจะผมต้องหยุด ก่อนค่อยๆเขาไปใหม่ น่าแปลก ทั้งที่เลือดออกบริเวณนั้นของเมงุ แต่เจ้าตัวกลับไม่มีอาการเจ็บแต่อย่างใด จนเมื่อผมลองขยับดู
"โอ็ย! เจ็บจะเจ้าไพร่"
"เดี๋ยวก็หาย แล้วจะร้องครางไม่หยุด"
"บ้า...ฉันเป็นถึงราชินีนะ อ๊ะ! ...เมี้ยวววววว"
"ตรงนี่สินะ"
รู้สึกจะโดนเข้าที่จุดของเมงุแล้ว ผมแกล้งเขาด้วยการซำ้ตรงจุดนั้นบ่อยๆ เจ้าตัวครางเสียงหวานออกมาไม่หยุด รู้สึกซะใจที่ได้แกล้งคนที่หยิ่งๆอย่างเขา
"ทีนี่รู้หรือยังครับ ราชินี ว่าใครเป็นพระราชา....ซี๊ด..ฉันไงล่ะ เรียกชื่ฉันสิ"
"อ๊าาาา เมี้ยว...เมงุขอโทษ ทาคามิ ดีจังๆ เมี้ยววว"
ตอนนี้แววตาของเมงุกลับมามีประกายอีกครั้งไม่ดูหยิ่งเหมือนเมื่อกี้ ผมจึงค่อยๆอ่อนโยนกับเขาบาง จนในที่สุดเราก็เสร็จกันทั้งคู่
*+*+*+*+*+*+*+*+*
อีกด้านหนึ่ง
ฮัดชิ้ว~
"เป็นอะไรไหมครับ เอมิยะ"
"ไม่รู้สิ รู้สึกหนาวๆแปลก"
"หรอครับ"
"เรามาต่อเรื่องของเราดีกว่า"
"แต่เพิ่งจะได้พักไป ผมยัง...เมี้ยวววว"
"อย่าดื้อสิครับ"
คำ่คืนนี้คงอีกยาวไกล
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอกับเมงุแล้ว แต่ได้ยินเสียงดังที่ในครัวเลยเดินไปดู เห็นเมงุกำลังทำอาหารอยู่
"อะ...ทาคามิกาแฟครับ"
"ขอบใจนะ"
เขาเอากาแฟมาให้ผม ก่อนจะปิดนำ้แล้วยกอาหารเช้ามาให้
"ผมตื่นมาทำให้น่ะครับ แต่มันมีของสดน้อย เลยทำได้แค่นี่"
"แค่นี้ก็ดีแล้ว"เราค่อยทานอาหารเช้ากัน ก็อร่อยนี่นา
"เมื่อคืนขอโทษนะครับ คือ...พอเวลาคิดมากทีไร ผมอีกคนก็จะออกมาทุกที"
"เป็นสองบุคลิกสินะ"
"ก็...ครับ แล้วเกียจผมหรือเปล่าครับ"
"ก็ไม่นี่"
แต่ฉันรักเธอเข้าแล้วล่ะสิ แต่ถ้าพูดออกไปเดี๋ยวอีกคนรู้เข้าจะได้ใจจนเกินไป ตอนนี้เอาแค่นี่ก็พอแล้ว ผมลูบมือข้างที่อยู่บนโต๊ะของเมงุ ก่อนจะลุกไปจูบบนหน้าผากของเขาแล้ว เดินเข้าห้องไปอาบนำ้
"ทำบ้าอะไรเนี่ย เจ้าไพร่รรรรรรรรรรร"
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
จบตอนพิเศษแล้วนะครับ ขอโทษที่มาลงช้า เพราะเมื่อวานเป็นวันซวยของคนเขียนมากๆๆๆๆ
เช้ามาของหาย เย็นเจอฝนตกหนัก กลับมาทำกับข้าวมีดบาด กำลังแต่งตัวตู้เสื้อผ้ากระเด้งออกมาโดนหน้า เป็นอะไรที่ซวยสุดๆ เมื่อเช้าเลยไปทำบุญมาวันนี้เลยมาลงให้ครับ
เรื่องของทาคามิกับเมงุไม่ได้รวมอยู่ในคู่หลักนะครับ แต่อยากแต่งให้มี เขียนทาคามิออกเถื่อนนิดหน่อย ส่วนเมงุถ้าปกติจะเป็นแมวที่เรียบร้อยและเป็นแม่บ้านที่ดีอีกต่างหาก(ดีกว่ารีเอะเพราะเกิดก่อน)แต่ทีไม่มีคนรับไปเพราะอีกบุคลิกที่แสนจะเหลือหลาย จนเจ้าของศูนย์ต้องเอามาแจกและคนที่ปราบได้คือ ทาคามินั้นเอง
คนที่ถามถึงเรื่องของรุนะ ตอนแรกไม่ได้คิดเอาไว้ แต่...ขอจัดเป็นคู่สุดท้าย ตอนนี้พลอตเรื่องลงตัวแล้วจะมีรายการดังนี้ 1.คู่ปกติ (เอมิยะ-รีเอะ) 2.คู่แมวรุกที่ทุกคนรอค่อย(?-?) 3.คุู่แมว...3p! (?-?-?) 4.คู่โชตะค่อน (ทาคาระ-รุนะ)
อย่างไงก็ติดตามด้วยนะครับ
หัวข้อ: [รวมซีรี่ย์]เมื่อแมวไม่ได้เดินสี่ขาอีกต่อไป-ภาค3P - บทที่7 ครอบครัวสุขสันต์ (จบ) ย้ายได้เลยครับ (อ่าน 142273 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก