หัวข้อ: i'm not & you don't - END รีปริ้นท์ถึง15/02/60

[Dwammy]

นั่นไง ก็ว่าช่วงนี้แม่งหวานเกิ้นนน เดี๋ยวต้องมีดราม่าตามมาให้ปวดตับเล่น

[matilda.taon]

เฮ้ย อะรายๆ

พี่พอส แกรีบเคลียร์เลยนะ ไม่สนใจน้อง
 แต่ไปคุย กับยัย หมอนอะไรนั่น

[-west-]

 
ไม่ใส่ใจ ไม่ใส่ใจ ไม่ใส่ใจ!!

[m_pop91]

ดราม่าซะงั้น

[Cardiac]

  มาม่ามาแล้วเหรอ 

[HappyMelon]

โอ๊ยยยยย อะไรกันเนี่ยยยยย ดีกันไม่กี่ตอน ต้องมีเรื่องกันอีกแล้วววววว
แล้วยัยหมอนนี่ไม่ได้ตายไปแล้วหรอ เห็นพร่ำพรรณาถึงกัน แต่ก็ไม่เห็นใครได้ไปสักคน
สรุปมีตัวตนจริงๆหรอ? แล้วไหนว่าพอสรัก แล้วไมไ่ม่ได้คบกันอะ คืออาราย แอร๊ยย ค้างๆๆ
แล้วไม่รู้วันเกิดแฟนคืออะไรคะพอส ตอนนี้สงสารน้องแกรนด์ที่สุดเลยว่ะค่ะ
อย่าไปดีด้วยง่ายๆนะน้องแกรนด์ งอนซะให้เข็ด พรุ่งนี้มาต่อนะคะ อยากอ่านต่อแล้ววว

[ohuii]

รอแกรนด์ออกโรงเต็มตัว ช้ะ! ให้มันรู้ซะมั่งว่าตัวจริงคือใคร
สู้ๆค่ะแกรนด์ 

[อ้ายหมี :)]

มาม่า 

[kms]

ก็ตอนที่แล้วบอกเองว่าไม่เคยบอกใคร
ไม่เคยตั้งวันเกินในโซเชี่ยลเนทเวิต แล้วคนเค้าจะรู้ได้ไงว่ะแกรนด์
หงุดหงิดจากฮาร์ทแล้วมาลงที่พี่พอส

[wapview]

พี่พอสสสสสสสสสสสสสสส

โอ้ยยยย เพิ่งกินมาม่าไป จะได้กินดราม่าอีกแล้ว โฮๆ ผมอิ่มแล้วนะ

[mild-dy]

สงสารแกรนนนนน
พอสใจร้ายยยยย

[kitty08]

 :เฮ้อ:จะเป็นรักสามเส้าหรือสี่เส้าดีเนี่ย ความรักที่กำลังเร่ิมต้นมันก้อต้องมีอุปสรรคจากอดีตบ้างแหละน่า พอสลงทุนถึงขนาดนี้ไม่น่าที่จะอาลัยหมอนน่ะ อาจจะยังหลงเหลือความเป็นเพื่อนอยู่บ้างน่ะ ชอบน้องแกรนด์โต้ตอบกับฮาร์ทน่ะ รู้สึกว่าไม่ดราม่าดีน่ะ แต่พอมาเจอคำพูดของพอสทีจ๋อยเลยแฮะ ยังไงเป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่งและคู่รักพอส+แกรนด์ด้วยน่ะจ้ะ

[a_tapha]

ไม่เอาน้า เค้าไม่อยากกินมาม่าอ่ะ 

[l3iZal2l2e]

แอร๊ยยยยยย ไม่อยากเชื่อว่าพอสไม่รู้ว่าเป็นวันเกิดแกรนด์ เห็นปกติฉลาดจะตายยยย
 

ความเป็นไปได้มี 2 อย่าง คือ
หนึ่ง พอสรู้ แต่แอ๊บทำเป็นไม่รู้ แล้วรอเซอร์ไพร์สตอนแกรนด์กลับมาที่หอ แต่ถ้าเป็นงี้จริง เกิดแกรนด์มันเมาไม่รู้เรื่องกลับมา
เซอร์ไพร์สมิล่มรึ? หรือเกิดแกรนด์มันไม่กลับละ? หรือกลับมาตอนตีสามตีสี่ละ ? โอยยยยยย งง 

สองคือ พอสไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดแกรนด์ แล้วที่ไม่โทรตามอะไรเลย เป็นเพราะตอนค่ำตัวพอสเองก็ออกไปกับหมอนมา รึเปล่า?
แบบเพิ่งกลับมาถึงห้องก่อนหน้าแกรนด์แป๊บนึงอะไรงี้ ถ้ากลับมาถึงนานแล้วก็น่าจะโทรตามนะถ้าไม่เห็นแกรนด์อยู่ที่ห้อง
แต่อย่างพอสเนี่ยนะจะไม่รู้ว่าเป็นวันเกิดแกรนด์ กรี๊สสสสส ไม่อยากเชื่ออออ เพราะถ้าแต๊งให้มิลเลียนไปเอาเค้ก
แสดงว่ามิลเลียนก็น่าจะรู้ แล้วมิลเลียนก้น่าจะมีถามๆพอสมั่งแหละว่า วันเกิดแกรนด์ให้อะไรเป็นของขวัญไรงี้ โอยยยย ยิ่งคิดยิ่งงงๆ

เอาเป็นว่า ค้างมากกกกก ฮืออออออออ 

[Made]

อ่านแล้วหน่วงในใจจจ  พี่พอสสส ลืมคนเก่าไม่ได้แล้วมาบอกว่ารักแกรนด์ทำไมมม ฮึ้ยยย ก็ว่าแล้วว่าพระเอกเรื่องนี้มันน่าหมั่นไส้ แกรนด์ เปิดประตูห้องน้ำมาแล้วยื่นคำขาดเลย ถ้ามันคุยกันแล้วไม่รู้เรื่องก็ขว้างแหวน ชกซักสองสามทีแล้วบอกเลิกไปเลยย    แต่เอาเหอะ เรารู้ แกรนด์ยังต้องเจ็บไปอีกหน่อย เรื่องราวจะได้มีรสชาติ

[myd3ar]

ยัยหมอนนี่ใคร ตกลงพอสรักแกรนด์จริงป่าวเนี่ยยยย

[Graceful_Kob]

สงสารแกรนด์น้อย พี่พอสทำแบบนี้ได้ไง 

[quiicheh.]

พี่พอสมึงมาตายตอนจบวะแฮ่

[iammz]

โดนน้องแกรนด์โกรธไม่รู้ตัวซะแล้ว ... พี่พอส

[gayraygirl]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อย่างแรง
อย่าเพิ่งแจกมาม่า ยังไม่อยากกินตอนนี้เลย 

[hotladyanyavee]

ไม่อยากกินมาม่านะ วันนี้กินจนอืดแล้วอะ พี่พอสอย่าทำตัวหลายใจนะ
และเรื่องวันเกิดน้องแกรนด์ไงกรนด์อะ พี่พอสไม่ถามจากใครบ้าง สงสารแกรนด์อะ

[Ali$a฿eth]

ประเสริฐ  ผิดจาที่หวังไว้มาก

แถมเซอไพสด้วยมาม่าชามโคตรโต ต้มไว้และไม่กิน

[RitoeY]

  มาต่อไวๆน้าาาาาาาาาาาาาาาาา

[sunshadow]

    ไหงเห็นลางร้าวฉานมาแต่ไกลละเนี่ย

[coon_all]

เซอร์ไพรซ์จริงๆอ่ะแกรน
จะทนได้อีกนานแค่ไหนเนี่ยแกรนเอ้ย
ได้ยินเขาคุยโทรศัพท์กันอีก เฮ้อ...
แอบคิดว่าพอสอาจจะทำเซอร์ไพรซ์ แต่ก็นะ....ไม่รู้จะมีหรือเปล่า

[bellbingbong123]

พี่พอสทำงี้ได้งายยยยยยยย

[kiizkziekiizk]

อ๊ากกกกกกกก จะเกิดอะไรขึ้นนนนนน ;(

รอตอนต่อไปค่าา

[✿PIERRE]

28 - Mournful (1)



พยายามคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเดี๋ยวพอออกไปแล้วจะเจอกับเค้กก้อนใหญ่ ไม่ก็อะไรสักอย่างที่มันเอามาเซอไพรซ์ คำพูดที่บอกว่าเป็นวันธรรมดาๆคงแค่เป็นส่วนหนึ่งในแผนการเท่านั้น


แต่...


ความจริงมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิดไว้เลยสักนิด


อาการมึนในหัวกับจะอ้วกหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อต้องเจอกับสถานการณ์แบบนี้เข้า


“เอ่อ...วันนี้วันเกิดมึงจริงๆเหรอวะ?” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นคล้ายไม่กล้าถามดังขึ้นทันทีที่ผมออกมาจากห้องน้ำ ปรายตามองมันเล็กน้อย เดินตรงไปยังระเบียงเพื่อตากผ้าเช็ดตัว พอกลับเข้ามาคนที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนักก็ถามย้ำ “แกรนด์...ตอบกูหน่อยเถอะ”



น้ำเสียงวิงวอนทำเอาผมปวดใจ


ไอ้เหี้ยพอสไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดผมจริงๆ




“ใช่ วันที่8เดือน8 วันเกิดกู รู้แล้วก็จำใส่สมองไว้ซะ อ้อ...หรือไม่ต้องก็ได้นะ ว่าจะเวียนมาครบอีกครั้ง ถึงตอนนั้น...มึงก็คงไม่อยู่กับกูแล้วล่ะ” ผมพูดอย่างไม่ยี่หระ แม้ในใจจะต้องเจ็บปวดกับคำพูดตัวเองมากสักแค่ไหน



“พูดงี้หมายความว่าไง”



ความเงียบคือคำตอบ



ผมนั่งอยู่หน้าพัดลมเพื่อเป่าให้ผมแห้ง ในหัวความคิดมันตีรวนกันไปหมด จะไปโทษมันก็ไม่ได้...เพราะผมไม่เคยบอกมันเลยว่าวันเกิดผมวันที่เท่าไหร่...และมันก็ไม่เคยบอกผมเช่นกันว่าตัวมันเองเกิดวันที่เท่าไหร่


อันที่จริง...เราแทบไม่ค่อยได้คุยเรื่องส่วนตัวกันด้วยซ้ำ


รู้แค่ว่าบ้านมันรวย เรียนปี3 ภาคเดียวกับผม มีคอนโดมีรถยุโรปหรู ป็อปในหมู่สาวๆ แต่อะไรดลใจให้มันมารักผมก็ไม่รู้ ส่วนตัวมัน ข้อจำกัดของผมคือ แกรนด์ ปี1 ปากหมา อยู่หอ ไม่รวยไม่จน แค่นั้น


ไหนจะเรื่องคนชื่อ ‘หมอน’ ที่มันไม่เคยปริปากพูดชื่อนี้ให้ผมได้ยินสักครั้ง ชื่อสาวๆที่พรั่งพรูออกมาจากได้รูปนั่นก็มีมากมาย แต่ผมว่าผมไม่พลาดชื่อนี้อย่างแน่นอน


ต่างฝ่ายต่างไม่ได้ศึกษากันมา และถ้าให้ผมเดา หลานรหัสอย่างไอ้แทนก็คงไม่รู้เรื่องราวของผมอะไรไปมากกว่าที่ตัวมันเองก็รู้เช่นกัน




ไม่มีหลักประกันอะไรสักอย่างว่าคงอย่างมันจะต้องมาจมปลักอยู่กับผมตลอดไป



นามสกุลยาวเหยียด คงไม่พ้นเป็นลูกหลานคนดัง ไฮโซ แล้วมีเหรอที่พ่อแม่ของมันจะยอมให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคบกับผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลยแบบผม



ผมรักมัน นั่นคือความรู้สึกจริงๆที่เป็นเพียงแค่นามธรรม ขอเพียงแค่ได้อยู่ใกล้ ใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไร เป็นตัวของตัวเอง เข้าใจตัวตนของอีกฝ่าย แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว...



แต่นั่น มันเพียงชั่วคราวเท่านั้น



“อย่าพูดแบบนี้! อย่าพูดอะไรที่เหมือนกับว่ามึงจะหายไปจากกูไม่วันใดก็วันหนึ่ง”

ไม่ใช่...

“มึงนั่นแหละที่จะไปจากกู”
“ไม่มีทาง!” เสียงเข้มสวนกลับขึ้นมาทันที ซ้ำยังจ้องหน้าผมแบบไม่ลดละ
“เหอะๆ มึงอย่ามั่นใจนักเลย อนาคต...มันไม่แน่นอน” ผมพูดแบบปลงตก...ทั้งปลอบมันและปลอบตัวเอง
“แต่กูจะทำให้มันแน่นอน!”
“ยังไงล่ะ?”



พอเจอคำถามนี้สวนกลับ ใบหน้าหล่อถึงกับสะอึก




“ถามจริง มึงรู้อะไรเกี่ยวกับตัวกูบ้างวะ?” ผมมองหน้ามันตรงๆ “นอกจากชื่อ หน้าตา นิสัย....” คนถูกถามเงียบ ไม่มีเสียงตอบ “แค่วันเกิดมึงยังไม่รู้เลย...”



มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ก็เป็นรายละเอียดใหญ่สำคัญที่ต้องรู้ของคนที่เป็น รักกัน ไม่ได้คิดอยากจะทำตัวงี่เง่า เรียกร้องหาของขวัญวันเกิด ต้องนับวันครบรอบทุกๆเดือน เพียงแต่มันก็เป็นจุดสำคัญที่ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายใส่ใจเราหรือไม่


“ช่างมันเหอะ กูเองก็ไม่เคยบอกมึงนี่หว่า นอนๆๆๆ”


ผมตัดปัญหาทั้งหมด ไม่อยากให้บรรยากาศมันตึงเครียดไปกว่านี้ เพราะดูแล้วไอ้เหี้ยพอสมันก็สำนึกอยู่ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่ชื่อหมอนก็ปล่อยไปก่อนแล้วกัน วันนี้ผมเหนื่อย เหนื่อยเกินที่จะรับรู้อะไรหนักๆใส่สมองอีก ไว้โอกาสเหมาะๆ รอให้มันพร้อมที่จะเล่าออกมาเองดีกว่า ผมเดินไปปิดไฟและเดินกลับมาที่เตียงโดยไม่ชนอะไร เพราะอยู่ทุกวันจนคุ้นกับทางเดินในห้องแคบๆนี่แล้ว


ผมล้มตัวลงนอน แต่คนข้างๆก็ยังนั่งนิ่งราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่


“ขอโทษ...ที่ไม่ได้เตรียมอะไรให้เลย กูเป็นคนที่แย่จริงๆวะ ไม่รู้แม้กระทั่งวันเกิดของแฟนตัวเอง” มันโทษตัวเอง ผมจ้องไปที่แผ่นหลังกว้างที่สั่นไหวเล็กน้อย
“เฮ้ย ช่างมัน...นอนๆๆๆๆ” ผมเอื้อมมือดึงตัวมันลงมานอน ซึ่งมันก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ล้มตัวนอนอย่างว่าง่าย
“ไม่โกรธกูนะ”


เฮ้อออออ คนตัวโตอย่างมันทำเสียงง้อแบบนี้มันไม่ค่อยจะเข้าสักเท่าไหร่เลยแหะ


“โกรธ”


มันเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาใหม่


“งั้นต้องทำยังไงแกรนด์ถึงจะหายโกรธครับ?”


เอาอีกแล้ว...มันมาอีกแล้ว...ไอ้คำพูดเพราะๆหวานๆแบบนี้...


ไม่ชอบเลยโว๊ยยยยยยยย!!


ผมลุกขึ้นนั่ง ตัดสินใจแล้วว่ายังไงคืนนี้ก็ต้องเคลียร์ให้จบ ตั้งสติให้มั่น พร้อมที่จะรับฟังคำตอบของคำถามต่อไปนี้



“มึงต้องตอบคำถามกูก่อนว่าคนที่ชื่อ ‘หมอน’ เป็นใคร และเกี่ยวข้องยังไงกับมึง”







โปรดติดตามตอนต่อไป


สั้น? ค้าง?

*ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินจากไปอย่างเงียบๆ*

[parn11]

 
มาต่อไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ

[ข้าวเหนียวหมูปิ้ง]

สั้นอ้ะ แงงงงง 

ตอนหน้าจัดมายาวๆแบบเคลียร์ๆเลยนะคะ อิอิ รอๆๆๆๆ