มีเนื้อหาไม่เหมาะสม
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
25 - Answer
“ที่มึงถามกูไงว่าให้มึงอยู่ข้างๆกูในฐานะอะไร...”
ผมมองหน้าคนพูดที่ขยับเข้ามาเรื่อยๆพร้อมกับรอยยิ้มละไมแต่ไม่น่าพิสมัยเอาซะเลย
“เหอะ! แล้วฐานะอะไรล่ะ?” ผมสะบัดเสียง ต้องการให้มันรู้ว่าผมไม่พอใจอย่างมาก แต่เหมือนมันจะไม่รับรู้ เพราะมันยังยิ้มเหมือนเดิม
“ขอมือซ้าย”
ห๊ะ!? อะไรของมันวะครับ? อยู่ดีๆก็มาขอมือ กูไม่ใช่หมานะเฟ้ย ไม่ต้องมาหลอกซะให้ยาก
มันคงรู้ว่าผมไม่เชื่อใจ คราวนี้เลยล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วชูสิ่งหนึ่งขึ้นมา
ผมอึ้ง
ก็แค่ด้ายเส้นหนาสีแดงเลือดหมูสลับพันเกลียวนั่นแหละครับ ที่ก่อนหน้านี้มันมีเป็นกระบุง ไหนผู้หญิงที่ซุบซิบกันบอกว่าด้ายหมดแล้วไงวะ?
ผมว่าผมเข้าใจอะไรบางอย่าง
สถานะที่มันมอบให้ผมคือ ‘รุ่นพี่-รุ่นน้อง’ ใช่ไหม?
ทำไมจะไม่ใช่ละ ในเมื่อมันขอข้อมือผมแถมยังชูหลักฐานเด่นคาตาซะขนาดนั้น
เหอะๆ กูหวังอะไรอีกแล้วเนี่ย?
แต่ก็ดีแล้วล่ะ...จะได้ชัดเจน ไม่มีอะไรกวนใจและไม่ต้องค้างคากันอีกต่อไป
“ห่า แค่บายศรี ...” ผมพูดกับตัวเองเบาๆ “จะผูกก็รีบผูก” ผมยื่นข้อมือซ้ายที่เต็มไปด้วยเส้นด้ายหลายสี โบว์ ลูกปัดร้อยเต็มไปหมด อันที่จริงบางคนก็ผูกข้อมือขวากัน แต่ผมไม่ชอบอะ แบบว่าเวลาเขียนหนังสือมันไม่ถนัด เลยเลือกที่จะให้ผูกข้อมือซ้ายดีกว่า
คนตรงหน้ายิ้มน้อยๆ ผมมองหน้ามัน สายตาไม่ได้จ้องที่ข้อมือแบบตอนที่พี่วอร์มผูกให้ แต่มันกลับไม่สบสายตาผม ก้มลงมองข้อมือ ตั้งใจผูกเส้นด้ายนั่น
อะไรบางอย่างถูกสอดลอดระหว่างนิ้วกลางกับนิ้วนางและนิ้วนางกับนิ้วก้อย...
ตอนนี้คนที่กำลังตั้งใจผูกเงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วพูดว่า
.
.
.
“หมั้นไว้ก่อนนะครับ”
ไม่รู้เพราะรอยยิ้มที่ยิ้มเพื่อผมคนเดียวหรือเพราะประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่...มันทำให้ผมอึ้งอีกครั้ง
นิ้วนางข้างซ้ายผมมีเส้นด้ายที่คนตรงหน้าชูเมื่อสักครู่ผูกวน2รอบ มัดเงื่อนตายอีก2ชั้น ก่อนที่มือหนานั้นจะกอบกุมทั้งมือ
“อย่าเรียกสินสอดแพงนักล่ะ” มันยังมีหน้าล้อเลียนผม “อ้อ..แล้วก็อย่าถอดอย่าหายจนกว่าแหวนจริงจะมาด้วยนะครับ” คนพูดปล่อยมือแล้วมองหน้าผม ผมก้มลงมองมือตัวเอง เส้นด้ายที่โดดเด่นเพิ่มความเตะตาเข้าไปอีกเมื่อมันถูกผูกบนนิ้วนางข้างซ้าย
คนที่ทำให้ผมอึ้งเดินไปหยิบกรรไกรตรงโต๊ะคอม เดินมาตัดส่วนที่เหลือ เพื่อไม่ให้เกะกะ ก่อนจะนำไปวางที่เดิม เท่านี้จากเส้นด้ายบายศรีธรรมดาๆก็กลายเป็นแหวนโดยสมบูรณ์แบบ
ไม่แพง ไม่สวย ไม่หรูหรา ... แต่มันทำให้ผมรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งตัวและ...
หัวใจ…
“เฮ้ย พูดไรหน่อยดิ .. แบบนี้กูก็เขินเป็นนะเว้ย”
โอ๊ยยยย เอาบรรยากาศเมื่อกี้กลับคืนมานะ แม่งจะพูดขึ้นมาทำเชี่ยไรเนี่ยยยยยย
“สัด หายหัวไป5วัน จู่ๆมาบอกขอหมั้น ไอ้บ้า! ประสาทแดก”
ทำไมนับวันผมยิ่งด่าเหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกทีวะ
“ฮ่าๆๆๆ ด่าแก้เขินเหรอมึง” ยังมีหน้ามาหัวเราะ
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง” ผมพูดด้วยเสียงนิ่งๆ ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง ไอ้เหี้ยพอสยังคงหัวเราะ แล้วเดินมานั่งข้างๆตาม
อย่าคิดว่าทำให้กูเขินได้แล้วเรื่องจะจบง่ายๆนะเฟร้ยยยย
“ขอโทษ”
คำขอโทษที่ออกมาจากปากชายคนนี้เป็นครั้งที่2 และคนเดิมที่ได้ฟังซึ่งก็คือผม...
“ขอโทษที่หายไปหลายวัน กูไม่อยากติดต่อมึง กูอยากให้ตัวเองมั่นใจ” คนข้างๆล้มตัวลงนอน โดยที่ห้อยขาไว้ สอดมือไว้ใต้หัว “...ว่ากูขาดมึงไม่ได้จริงๆ”
“กล้าพูด”
“ห๊ะ อะไรของมึง” ไอ้เหี้ยพอสมันเด้งตัวขึ้นมาทันที ผมหันหน้าไปบอกมันตรงๆ “ทำมาเป็นพูดว่าขาดกูไม่ได้ วันนั้นกูยังเห็นมึงเดินกับพี่เจนน่าอยู่เลยนะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” มันระเบิดหัวเราะเลยครับ
“เชี่ย หัวเราะไรเนี้ย?”
“กะ ก็.. โอ๊ย.. ฮ่าๆๆๆ” มันยังขำไม่หยุด ผมนั่งหน้าบึ้ง
แม่งงง หัวเราะให้ตายไปเลยนะสัด ขำไรนักหนาวะ
“โอเคๆ กู...หยุดหัวเราะและ...พี่เจนน่าที่มึงเห็นอะ...เค้าเป็นกระเทยโว๊ยยยย”
“แล้วไงวะ สวยขนาดกูเข้าใจผิด ก็ไม่แปลกที่มึงจะชอบ”
“อ๋อ กูเข้าใจละ”
“เข้าใจอะไร?”
“มึงหึงกู หึหึหึหึ” 2หึก็น่าขนลุกพอแล้วสัด
“หลงตัวเอง กูแค่สงสารผู้หญิงในคลังของมึง” ...หรือพูดให้ถูก กูสมเพชตัวเอง
“แล้วอีกอย่างนะ...” ไอ้พอสเปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจัง “ที่กูหายไปหลายวันเพราะกูมัวแต่ไปเคลียร์เรื่องผู้หญิงเนี้ยละ ไม่อยากให้ใครบางคนแถวนี้น้อยใจอีก”
“หึ ใครน้อยใจ? สำคัญตัวเองผิดไปแล้วมั้ง” ผมพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ทั้งๆที่ในใจมันรู้ลึกโล่งเหมือนยกอะไรออกจากอก แต่ก็ยังไม่วายกวนตีนมันตบท้าย “แต่ถ้ามึงไม่เอาผู้หญิงพวกนั้นแล้วส่งต่อให้กูก็ได้นะ”
“มึงมีปัญญาก็เอาไปเถอะ”
หนอยยยยย ดูถูกกูเรอะ?
“แต่ตอนนี้ขอกูเอามึงก่อนนะ ถ้ามีแรงไปเอาหญิงต่อก็เชิญเลย หึหึ”
สิ้นคำมันก็กดริมฝีปากหนักๆมาประกบกับริมฝีปากผมที่กำลังจะเถียงมันทันที ทำให้ลิ้นร้อนๆของมันเข้ามากวาดทั่วโพรงปากผมอย่างง่ายดาย ดูดดึงคลึงซ้ำหนักๆ เน้นย้ำที่ริมฝีปากบนและล่าง เรา2คนต่างจูบแบบโหยหากันมานาน แม้ว่าจะรุนแรงตามอารมณ์ดิบ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บเลย กลับรู้สึกอย่างอื่นเข้ามาแทนที่มากกว่า
ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนที่มายังซอกคอ มือของมันเคลื่อนเข้ามาใต้เสื้อ ผมรู้งานทันทีโดยการชูแขนทั้ง2ขึ้น เสื้อยืดถูกปลดออกไป ไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคคนตรงหน้าแล้ว ริมฝีปากหันมาสนใจกับยอดอก ดูดดึงจนแข็งเป็นไต ลิ้นไล่ไปทั่วบริเวณหน้าท้อง ผมหอบหายใจครางกระเซ่า
“เดี๋ยว...” ขอเบรกตอนนี้จะทันไหม
“ไม่เดี๋ยวแล้วครับ” คนที่ง่วนอยู่กับยอดอกหยุดขึ้นมามองหน้าผม “หลังสอบ แกรนด์ทำผิดไว้หลายกระทง พี่ยังไม่ได้ชำระคดีเลยนะครับ”
กรรม!
ปลายลิ้นลากไล้จนผมต้องโอนอ่อนตามมันอีกครั้ง ทุกจุดที่โดนสัมผัสอุณหภูมิในกายก็สูงขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ!”
ผมแอ่นอกเด้งรับเมื่อมันดันแกล้งลูบไล้น้องชายผมจากภายนอก มือเค้นคลึงจนปลุกให้แกรนด์น้อยลุกขึ้นมาสู้ อารมณ์ของผมเริ่มกระเจิง แต่มือหนาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะถอดกางเกงให้แต่อย่างใด ด้านบนก็โดนทรมานจากลิ้นที่ช่ำชอง ด้านล่างก็ถูกคุกคามด้วยมือที่พริ้วไหว
“แกรนด์ครับ...”
ผมโคตรชอบเลยเวลาที่ไอ้เหี้ยพอสมันมีอารมณ์แล้วพูดเพราะๆเนี่ย ยิ่งประกอบกับใบหน้าหล่อๆของมันด้วยแล้ว มันทำให้ผมแทบคุมตัวเองไม่อยู่
แต่ดูเหมือนคนที่ควบคุมร่างกายผมตอนนี้จะไม่ยอมให้ผมไปถึงสวรรค์ได้ง่ายๆดั่งใจคิด เพราะเดี๋ยวมันก็ขบยอดอกเจ็บๆบ้าง คลึงที่น้องชายผมหนักๆบ้าง บอกตรงๆมันทำให้ผมทรมาน ทั้งเจ็บและเสียวไปพร้อมๆกัน
“พี่อยากทำให้แกรนด์มั่นใจ...และเชื่อใจในตัวพี่นะครับ”
“อึก..อ๊ะ...” ผมจะตอบรับ แต่ทำไมเสียงกลับเป็นแบบนี้ไปได้
มันยังไม่สาแก่ใจ เพิ่มความทรมานเข้าไปอีกด้วยการใช้นิ้วลากไปตามลำแท่งที่ตั้งตรง ผ่านไปจนถึงพวงไข่ทั้ง2 และลามมาจนถึงร่องก้น บีบเฟ้นจนความร้อนส่งผ่านมาตามเนื้อผ้า ผมเถิบตัวหนี แต่ไอ้คนที่ควบคุมร่างกายผมไม่ยอมง่ายๆ มันดึงตัวให้เข้าไปใกล้มากขึ้น ผมเลยได้แต่จิกหลังมัน
“จะถอดแล้วนะครับ”
มันส่งสัญญาณเตือน แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะ? ก็ต้องอยู่เฉยๆ บิดตัวและส่งเสียงครางออกไปตามทิศทางที่มันกำหนด กางเกงถูกถอดไปพร้อมกับบ๊อกเซอร์ โยนลงพื้นอย่างไม่ใยดี ผมหุบขาแต่ก็ไม่มีประโยชน์เพราะมันสามารถบังคับขาผมได้ด้วยเช่นกัน
“อายอะไรอีก..หืม?”
ก็คนมันอายนี่หว่า...
ในเมื่อปิดช่วงล่างไม่ได้ งั้นขอปิดหน้าละกัน!
ผมหยิบหมอนมาปิดหน้าตัวเอง อย่างน้อยไอ้เหี้ยพอสมันก็ไม่เห็นหน้าผมละวะ แต่มันดันจับหมอนออกแล้วเขวี้ยงไปยังประตูน่ะสิครับ อะไรของเมิงเนี้ยยยยยยยยย
“พี่อยากเห็นหน้าแกรนด์...อย่าปิดเลยนะครับ”
พูดเพระใส่กูแบบนี้...ไม่ละลายให้มันรู้ไป หน้าเริ่มร้อนๆและคาดว่าคงจะแดงในอีกไม่ช้า
ไอ้เหี้ยพอสมันเคลื่อนตัวลงไปเรื่อยๆ แกรนด์น้อยตั้งโด่เด่เพราะฝีมือมัน ลมหายใจอุ่นๆกระทบ ผมรู้ว่ามันกำลังจะทำอะไรต่อไป
“ยะ..อย่า...ไม่ต้อง”
“ทำไมละครับ?”
แต่มันไม่รอคำตอบ น้องชายผมถูกครอบด้วยโพรงปากที่เปียกชื้น ผมสะดุ้งเฮือก ไม่คิดว่ามันจะจัดการผมด้วยวิธีนี้ แกรนด์น้อยตอนนี้ถูกดูดดึงและเลียไปจนหมดจด ตั้งแต่โคนจรดยอด ไม่มีตรงไหนที่ริมฝีปากนี้เข้าไม่ถึง ทุกครั้งที่แก่นกายรูดรั้งด้วยฝีปากสะโพกผมก็จะยกขึ้นเองอัตโนมัติ ราวกับเรียกร้อง อยากได้มากกว่านี้ อยากเข้าไปในปากนั่นให้ลึกมากกว่าที่เป็นอยู่ แต่บางครั้งไอ้เหี้ยพอสมันก็จับสะโพกผมไว้ไม่ให้ยกขึ้นสูงมากนัก เพราะแก่นกายผมจะเข้าไปลึกเกินกว่าเหตุ และอาจทำให้มันสำลักได้
ผมพยายามดันมันออกไป ให้รู้ว่าผมใกล้จะถึงแล้ว แต่มันกลับห่อริมฝีปากและดูดรัวเร็วขึ้น
“อ๊ะ..อ๊า...”
แกรนด์น้อยปลดปล่อยความสุขออกมาจนล้นทะลัก ลูกของผมนับล้านกำลังเข้าสู่ปากที่กำลังกลืนกินอย่างไม่รังเกียจ เป็นผมเองซะอีกที่เบือนหน้าหนี
ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำถึงขนาดนี้เลยสักนิด
เมื่อทำความสะอาดจนเกลี้ยง ผมก็ยันตัวเองขึ้น มองใบหน้าหล่อเหลาที่จ้องกลับมาเช่นกัน
“พี่จะทำออรัลให้กับคนที่พี่รักเท่านั้น...”
คนที่พี่รักเท่านั้น...
มันเข้ามาสวมกอดอย่างแนบแน่น มือโอบหลังผมที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ ถึงแม้ว่าคนที่สวมกอดนั้นจะใส่เสื้อ แต่ผมก็สามารถรับรู้ได้ถึงใจที่เต้นแรงอยู่ทางฝั่งขวาออกอกผม และแน่นอนเช่นกันว่าในอกซ้ายของผมก็เต้นแรงไม่แพ้มัน
ใช่...ครั้งก่อนๆที่เคยมีเซ็กส์ด้วยกัน...มันใช้แต่มือ ไม่เคยใช้ปากเลยสักครั้ง
ผมพูดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะตอบมันยังไง ให้การกระทำเป็นตัวตัดสินก็แล้วกัน
ค่อยๆดันตัวออกอย่างเบามือ เลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบ มันหลับตาลง ผมค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตนักศึกษาที่ละเม็ดๆ จนเม็ดสุดท้ายก็ถอดออกแล้วเอาไปกองรวมกับเสื้อผ้าผมที่พื้น มือผมจับท้ายทอยให้รับจูบได้ถนัดขึ้น ส่วนอีกมือที่มีแหวนทำจากเส้นด้ายสีแดงสลับขาวธรรมดาๆก็คอยลูบไล้ไปตามแนวหลังหู ลาดไหล่ กระดูกไหปลาร้าที่สวยงาม เรื่อยลงมาจนถึงแผ่นอกและกล้ามท้องที่แข็งแกร่ง ทั้งหมดนี้ ผมกระทำโดยริมฝีปากยังเชื่อมกันและลิ้นก็ตวัดพันเกี่ยวอย่างไม่มีใครยอมใคร
ผมถอดริมฝีปากออกเพียงครู่เดียวเพื่อตั้งตัว แต่มันคงไม่อยากละห่างจากผมแม้แต่วินาเดียว เราจูบกันเนิ่นนาน เหมือนสูบไปทั้งชีวิต จนในที่สุดก็ยอมปล่อยให้ริมฝีปากผมได้ไปสำรวจจุดอื่นบ้าง
แม้จะเคยเห็นร่างกายนี้มาหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ยังต้องขอชมว่ามันงดงามไร้ที่ติจริงๆ
ต่อด้านล่าง
โพลล์
หัวข้อ: i'm not & you don't - END รีปริ้นท์ถึง15/02/60 (อ่าน 1300371 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก